Evet adımı söylemişti..
.Bu dağınık saçlı tanımadığım adam ,-hayatımda bir kez dahi görmüş olsam hatırlardım -benimle dalga geçerek ismimi söylemişti.Ona bakarken gözlerimi kısmayı ihmal etmedim ; bu beynimde bir düşünceyi yoğunlaştırdığımda yaptığım hareketti.
Belki onda yoğunlaşırsam beynimde çok yer tutmayan , ama yer yapan bir anımda dahi olsa onu hatırlayabilirdim.Beynimden istediğim cevabı bulamadığımda ona biraz dinlenmesi için izin verdim.
Bakışlarımı etrafta gezdirmeye başladım .Gözlerim evin içinde gezindikten sonra ilk durağında buluştuğunda başa dönmüştüm .
Beynim bu defa daha çok yorulacaktı çünkü bu kez hatırlaması gereken üç kişi vardı.Bunu sırayla yapmanın daha mantıklı olacağını düşündüm .Aklımdaki sorular sayısını durmadan arttırırken bunlardan birini ona yöneltmenin sakıncası olmaz diye düşünmüştüm.
-Sana garip gelecek belki ama seni tanıdığımı sanmıyorum.Bunu soğukkanlılıkla söylemiştim.Ne karşımda duran ve beni süzen iki kızı ne de hala bana kızgın mı gülümseyen mi anlamadığım adamı tanımıyordum.
Gittiğim yolu uygun buldum ve devam ettim .
-Sizi de .
Bunu söylediğimde gözlerimi diğer iki kızda buluşturmuştum.Onlar beni tanıyor gibiydi , bu çok garipti .
Yan odada ilk uyandığımda nerde olduğuma anlam verememiş , adımlarımı seslerin kulağım da yer yaptığı buraya yöneltmiştim.Belki de seslere uyanmıştım , hatırlanıyordum .
Düşüncemi "neyse "diyerek geçiştirdim ; çünkü önemli olan bu değil buraya nasıl geldiğimdi.
-Bizi tanımıyor musun? Şaka mı dedi , ukala adam.Ama o kadar ciddi söylemişti ki kendimi sorgulama gereği duymuştum.
-Bu evi de mi hatırlamıyorsun ?diye ekledi.
Beni iyice zorluyordu ve bundan gocunmuyordu.Sanırım bana yardım edebilecek olan o değildi.Şanslıydım ki iki seçeceğim daha vardı.
-Gerçekten hatırlamıyorum .Burası neresi ? diye sordum.Bu sefer ki durağım yumuşak bakışlı dalgalı saçlı kızdı.Ben ondan umut beklerken ukala adam yine söze atılmıştı.
-Senin evindeyiz ya !
Biz de en yakın arkadaşlarınız.Hatta bu kız da sevgilin.
Dediklerine dair en ufak bir düşünce aklımda yer bulamazken siyah saçlı kızın kalbimdeki yerini sorguladım.Kalbim sakinliğini koruyor ,atımlarına dokunmuyordu.Sevgilim olduğu iddia edilen kıza baktığımda heyecanlanmamıştım , sanırım bu böyle olmamalıydı .
-Ne ! diye sessizliği bozan o olmuştu.
Dirseğiyle kahkahalara boğulan adama vurmayı da ihmal etmemişti.İhtiyacım olan bu kızın ağzından çıkan tek kelimeydi.Neyse ki istediğimi vermişti.Ses tonundan kızgın olduğunu anlamıştım.
-Şuan bile benim üzerimden eğleniyorsun ya ne biçim bir insansın sen dedi.Adam dirseğini ovarken bir yandan da cevap veriyordu.
-Ne yapayım içim karardı burada ,ne var sanki ne dedi.
"Senle sevgili olacak kadar büyük bir hata yapmamış iyi ki! "
En azından bu cümleden anladıklarım vardı , ama yine de büyük çoğunluk boşluktan oluşuyordu .
Onları es geçerek daha akıllı gördüğüm yumuşak bakışlı kıza geri döndüm.
-Artık açıklayabilir misin?diye yalvaran gözlerle baktım.
Kafam çok karıştı ; içinde bulunduğum durumu belirtmeyi unutmamıştım.
-Merak etme diyerek beni rahatlattı.Artık gelen cümle beni korkutmuyordu."Anlatacağım elbette" dedi.
Sakin bir nefes aldığımda onu dinlemek için duyularımı ona sundum.
-Nasıl başlamam gerek bilmiyorum ama , dedi .Tedirgin görünüyordu.Bu hali beni biraz da olsa ürkütmüştü.
-Şuan yaşamıyoruz ,burası farklı bir dünya..
Bu iki cümle uzun bir kitabın başlangıç cümleleriydi.Ve ben karakterleri , kitabın sonunu öğrenmek için can atıyordum .Ama kitabın hepsini okuyacak kadar sabırlı değildim.
-Yaşamıyoruz mu?Bu dediğine inanmamı beklemiyorsun herhalde ? dedim.Yine de bir yandan kafamın içinde gerçekliği arayış devam ediyordu.
-Seni tanımıyoruz ,aslında kimse birbirini tanımıyor .Tek bildiğimiz bir zincirin halkasıyız ve şuan yaşamını sürdüren sadece ruhlarımız.
-Öldüm mü yani?diyebildim.En önemli soru buydu.Başını sallamakla yetinen adının "Vira"olduğunu öğrendiğim kıza bakarken.
-Peki zincir dediğiniz ne ?İkinci önemli sorum buydu.
-Boynuna bak dedi.Kolyenden hepimizde var.
Refleks olarak kurduğu cümle ile beraber sağ elimi boynuma giderek kolyeyi kavramıştı.Yerinden yukarı kaldırıp göz hizama kaldırdığımda ismimin yazılı olduğunu gördüm.Böyle bir kolyeye kesinlikle sahip değildim.Bugün hatırladığım tek kesin şey buydu .Bu başımı özgüvenle kaldırarak "Bana bunu neden taktınız?sorusuna sebep olmuştu.
-Biz takmadık , daha da önemlisi boynumuzdakileri de biz takmamıştık dedi Vira.Konuşmasına devam etti.
-Kolyenin altındaki halka ...
Bahsettiğim zincirin halkası o.Bizi birbirimize bağlayan ve burdan çıkaracak olan zincirin halkası.
Buraya nasıl geldiğimi bilmiyordum ama en azından çıkabileceğimizi öğrenmiştim.Bugün aldığım en güzel haberdi.
-Yani dördümüzün halkası var .Bu zincire dönüştüğünde burdan çıkabileceğiz diyorsun öyle mi?Anlatılan olayların kafamdaki özeti buydu.Umarım sadece "evet"yanıtını alırdım.
-Haklı sayılırsın dedi."Sayılırsın"yine de tamamen doğru olmadığımı gösteriyordu.Soru sormadan devamını söylemesini bekledim.
-Dört değil beş halka olmalı.Gelmesi gereken hala biri var.
-İyi de buraya gelmesi gerektiğini nasıl bilecek?Ya da buraya nasıl gelecek?Bu soruları sormak hakkımdı.Yardımcı olmaya çalışıyordum.Konuşma sırası bu kadar sessiz kaldığına şaşırdığım Koray daydı
-Sen buraya nasıl geldiğini bilmiyorsun ki! Bizde bilmiyorduk .Sadece bir anda geldik ve öldüğümüzü öğrendik.Daha doğrusu Vira öyle düşünüyor.
Konuşmasında Vira dan bahsetmesi aramızda burası hakkında en çok bilgi sahibi olduğunu gösteriyordu.Tek kelime dahi etmemiştim ama bakışlarım ona gereken soruyu yöneltmişti.
-İlk önce burada ben uyandım evet.Bunların hepsini de ben söyledim.
-Neye göre ?diye sormaktan kendimi alıkoyamadım.
-Çünkü öldüğümde diye söze başladı."Aslında ruhumun hala yaşadığını ve geçmişimde gezindiğimi fark ettim.Sürekli aynı anılarımı yaşadım.Hiçbir zaman ruhum ölmedi.Barın la beraber ruhum var olmaya devam ederken bir gün son buldu.Ve gördüğüm rüya bana gösterilen en büyük gerçeklikti.Bu ormanın içine siz gelecektiniz ve biz tekrar dünyamıza geri dönebilecektik.Bunun için birbirimize ihtiyacımız vardı."
-Geçmişinde mi yaşıyordun?
-Evet öleceğim güne kadar.Her şeyi baştan yaşıyordum.Tek kötü yanı her seferinde en sonunda ölüyordum.Kendi hayatımda sıkışıp kalmıştım ; geçmişimde yani.
Asla geleceğe gidemedim.Sanırım siz bunun için gönderildiniz .Geçmişte yaşanan hiçbir olayı değiştiremeyiz ama geleceğimizin her anını istediğimiz gibi yaşayabiliriz öyle değil mi?Yani geleceği görebilirsek beraber göreceğiz ve ölmediğimiz için kaderimizde değişecek.
-Ne diyeceğimi bilemiyorum.Sadece en merak ettiğim ... Günde bir sürü insan ölüyor .Neden biz?Mesela neden ben?Nasıl öldüğümü bile hatırlamıyorum gerçi.
-Hepimiz bir olursak beraber anılarımıza da gidebileceğiz .Nasıl öldüğünü de böyle öğrenmiş olacaksın.
Sorduğum sorulara aldığım her cevapta çıkmazın içinden çıkmıyor,aksine kuyunun derinliklerine batıyordum.Kuyum karanlıktı ama her indiğimde iyice kararıyordu.Ya karanlığın dibine batacaktım,ya da yolun sonundaki ipin ucu beni göğe yükseltmeye yetecekti.Kuyuda ne kadar kalacağımı da bilmiyordum.Ve işin kötüsü ipin ucu henüz görünmüyordu
-Peki hep birlikte olup buradan çıkabileceğimizi söyledin.Diğer dünyada insanlar bizi ölü sanıyor.Hatta belki bedenlerimiz yerin altında bile buluşmuş olabilir.Geri döndüğümüzde biz ölmedik geri döndük mü diyeceğiz?
Vira düşünceli halini biraz sürdürdü ama sonra konuşmaya hazırlandı.Oturduğu koltukta yerini ayarlarken konuşmaya başlamıştı.
-Sana az önce öldükten sonra yaşamaya devam ettiğimi söylemiştim.Farkında değildim ama yaşamaya devam ediyordum .Hatta bir gün farkına vardığımda buna hala devam edebildim .Tabi geçmişimi yaşadığım için hiçbir olayın tek saniyesini bile değiştiremedim.Öleceğimi bildiğim gün bile ölümümü engelleyemedim.Ama biz eğer buradan çıkabilirsek geçmişi bırakıp geleceği yaşayacağız.Yani kaderimiz değişecek ve ölmemiş olacağız.Zaten ancak bu şekilde geleceğe devam edebiliriz öyle değil mi?Yani silinmesi gereken anılarımız silinmiş olacak.Mesela öldüğümüz günü hiç yaşamamış olacağız .Ve dünyada yaşamaya devam edeceğiz .En azından böyle umuyorum , demişti.
-Umarım böyledir dedim ve uzun soluklu konuşmamıza biraz ara vermemize olanak sağladım.Söze giren sesini hiç duymadığım Tılsım dı
-Bugün mümkün olmayan bir şey gerçekleşti.Ve Vira nın bir anısını bu ormanda beraber yaşadık .Eve geldiğimizde de seni burada bulduk.
-Zincire ne oldu peki ?Halkanız olmadan nasıl bu anıyı yaşayabildiniz?Yanından onay beklercesine başını Vira'ya çevirdi ve konuşmasına devam etti.
-Vira senin ve diğer halkanın bir şekilde burada olabileceğinizi düşündü .Ve gerçekten de sen buradaydın.
-O yüzden beni tanıyordunuz ,görünce benim gibi şaşırmadınız yani ?
-Kesinlikle derken başka söze gerek duymamıştı.Bakışlarımı Koray'a çevirdiğimde ona laf atmaya hazırlandım.
-Yani burası benim evim değil sizde pek yakın arkadaşlarım değilsiniz .Sen de sevgilim değilsin tabi.
Koray'ın bana tepkisini merak ederken o da bunu çok uzatmamıştı.Alkışa benzer bir hareket yaptı ve
-Zekana hayran kaldım dedi."Senin beyin ölümün gerçekleşmemiş şanslısın" diye ekledi .Esprisi hiç iç acıcı değildi.Gülmeyi de gerekli görmemiştik.Tılsım onun bu sözüne karşılık konuşmasını sürdürdü.
-Ne yazıktır ki senin için aynı şeyi söyleyemeyeceğiz herhalde ,dediğinde gülmekte karar kılmıştık.Koray bize eşlik etmemişti tabi.Onlarla kısa sürede kurduğum samimiyete güvenerek aklımdaki soruyu dışa vurdum .
-Peki siz nasıl öldüğünüzü hatırlıyor musunuz ?Vira beni onaylamaya hazırlanırken "Vira dışında "diye ekledim.Az önce o anlatmıştı tekrar sormak aptallık olurdu.Ve Koray ın bu konuyla ilgili bir diğer esprisine daha maruz kalamazdım.Söze giren Tılsım olmuştu.
-Nasıl öldüğümü hatırlamıyorum.Zaten anlam veremediğim başta gelen konu bu.Tek hatırladığım ormanda yalnız yürürken yorulup uyuyakaldığımdı.Uyandığımda yanımda Vira vardı.Ondan sonra uyanan bendim yani.
-Orman da ne işin vardı diye emin olamayarak sordum.
-Çok uzun hikaye diye kestirip atmıştı."Anlatacak sonsuza kadar vaktimiz olacak " diye devam etmişti .Bu sözüne sevinmeli miydim bilmiyordum.Diğer durağım Koray'dı ve beni yanıtlayacağına emin olamasam da aynı soruyu ona yönelttim.
-Peki sen?Hatırlıyor musun?
-Benimde son hatırladığım diye söze başladı."Durmadan koşuyordum ve en sonunda yorulmuştum.Gözlerimi kapattığımı hatırlıyorum sadece."
-Sporcu muydun ?diye sordum "yani ölmeden önce."
Gözlerini devirdi ve "sence"deyip küçümsercesine bana baktı.
-Sadece tahmindi diye ellerimi havaya kaldırdım.Anlaşılan cevabım da hoşuna gitmemişti.
-Birinden mi kaçıyordun?sorularıma cesurca devam ediyordum.Beklediğimin aksine ;
-Aslında evet diye yanıtladı.
-Neden ki ?dediğimde sınırı aştığımın farkındaydım.Bu sefer tahmin ettiğim gibi davranmıştı.
-Sen sevdin bu işi , diye bana laf çarparken bunu anlamıştım.
-Peki şimdi ne yapacağız ?bu kez sorduğum soru üç kişiye aitti .Azarlanmayacağımı umarak söylemiştim.
-Son halkayı bekleyeceğiz .
Tılsım ve Viranın sesi çok yakın zamanlı çıkmıştı.Tıpkı yankı gibiydi.Ama yankıya benzer daha büyük bir ses duymuştum.
-Gerçekten bu saçmalık.
Sesin geldiği yönü ararken bugün tanıştığım seslerden biri olmadığını anlamıştım.Benimle beraber aynı şaşkınlığı yaşayan kızlar ve Koray da hareketlenme ihtiyacı duymuştu.Sesin geldiği yöne doğru ilerlediklerinde onlara eşlik ettim.
Odanın kapısına ilerlediğimizde yolculuğumuz kısa sürmüştü.Aradığımız tam ayaklarımızın dibindeydi.Kapının kenarına sırtını dayamış,ellerini dizlerinin altında birleştirmiş onu gördük .Bakışlarımız yerde onun üzerindeyken başını bize kaldırdı
-Anlattıklarınız dedi."Tam bir saçmalık"
.Kısa bir sessizlikten sonra bunu bozan Koray olmuştu.
-Aramıza hoşgeldin asi halka