Date uploaded : 11-28-14
Chapter 14
Aldrin
".....By next year we will dominate the Asian market." Nagpalakpakan ang mga executives sa loob ng conference room. Everybody looks optimistic, and that it a good sign na maabot namin ang bagong goal ng kompanyang ito. Nasa board meeting ako ng newly acquired company ng mga Altamerano, another acquisition of the fastest growing company in Asia. I looked confident enough at naboost naman ang morale ng bawat isa, but deep inside I'm such a mess.
Kamuntik ko na talagang makalimitan itong mahalagang meeting na 'to. Nadagdagan ng triple ang trabaho ko simula ng ma-i-turn over sa akin ni Spencer ang pagiging CEO, and the worst part is, wala si Francine para ayusin ang mga schedule ko. Ngayon ko sobrang naapreciate ang efficiency nya. Pagpasok na pagpasok ko pa lang ay ayos na ayos na ang schedule ko. Kung minsan nga ay pinagdedesisyonan na nya ang ilang mga bagay para hindi na ako maabala pa at ang mga importanteng mga bagay na lang ang mga pinagtutuunan ko ng pansin. But now, everything seems to be blowing out of proportion!
I missed Francine. I need her beside me. Hindi lang para mag-ayos ng schedule ko, but her mere presence and continues encouragements, boosts a lot of my confidence. Hindi nya alam, but I owe a lot of my success to her. Sya talaga ang inspirasyon ko, to do better, to strive harder, to be more than the man I am today. becuase I want her to be proud of me.
Habang palabas ako ng conference room ay maraming nag-co-congratulate sa akin. Gusto pa sana nilang makipag-chit-chat but I'm not in the mood right now. Kung hindi tungkol sa negosyo ay mas mabuti pang umalis na ako para naman mas mapapakinabangan ang oras ko. Gumawa na lang ako ng excuse at umalis na ako.
I was driving my way back to Altamerano Towers when I suddenly spotted Francine! Pinikit pikit ko pa ang mata ko baka namamalik-mata lang ako. Naglalakad sya sa side walk na parang tulala. May nakabangga pa syang babae at tinarayan sya ng husto! Kumunot ang noo ko.
"What's she doing here?"
Mabilis na ipinarada ko ang kotse ko sa tapat ng kinatatayuan nya. Alam kong no parking dito. Bahala na! Pinapagalitan pa sya nung nakabunggo niyang babae nang bumaba ako sa sasakyan at hinila sya papasok ng kotse ko. Gulat na gulat sya sa pagkakakita sa akin, pero walang imik na sumunod na lang sya sa direksyon ko.
"Mukhang old maid yung binangga mo a, ang init ng ulo."
Pinilit nyang ngumiti. "Oo nga. " Iyon lang ang sinabi nya at tumingin sa labas ng bintana at nanahimik na sya. What's goin on with that pretty little head of hers? Nakikita ko sa ikinikilos nya na may problema na naman sya.
"Frans... hey.. Frans... "
"Hmmmm? "
"Problem?"
Umiling-iling sya. " A ... e... wala."
Using my free hand, kinuha ko ang kamay nya at pinisil ito. "You know that you can tell me everything. Pero kung hindi ka pa handang magsalita, I just want you to know that you can always come to me. Wag na wag kang mag-he-hesitate na lumapit sa akin."
Nangingilid ang mga luha nya ng lumingon sya sa akin. Parang piniga ang puso ko ng pilit nyang ngumiti. "Wala ito. Kaya ko 'to."
Ayaw na naman nya akong pag-alalahin. Kahit alam kong ang bigat bigat ng dinadala nya ngayon. If only I can embrace her and tell her that everything's going to be fine. If only I can take away all her pain and all that's troubling her mind. She doesn't deserve all this crap! Talagang nagsisisi ako kung bakit ko sya sinama dito sa Manila. Nananahimik na sya doon, hindi sana nangyari ang mga bagay na ito. Pero sa kabilang banda, kung hindi naman nangyari kito, hindi namin matutuklasan ang totoong pagkatao nya.
"Tell you what, may na-discover akong isang fine dining na medyo malapit na dito. HIndi pa ako nakakakain don and I haven't eaten my lunch yet. "
"Nagpapalipas ka na naman ng gutom? " She said accusingly. "Hindi lang ako nakakapasok, pinababayaan mo na ang sarili mo. It's almost 2pm!"
"Nakalimutan ko kasi sa sobrang daming ginagawa." Napangiti ako dahil nawala sa isip nya ang mga inaalala nya. Mas ok sa akin na pagalitan nya ako sa mga eating habits ko kesa naman parang byernes santo ang mukha nyang kakaisip sa kung ano mang bagay ang gumugulo sa kanya. " And how about you? Have you eaten already? "
"Aaaa... eee... Nakalimutan ko din. "
Napangisi ako. " Then we're even."
***
Spencer
Hindi ko alam kung bakit kinakabahan ako. I always face any challenges head on, and I win every single one of them. Pero ngayon, I don't know, I have gambled everything just to win her back. Tinalikuran ko na si Lovely. Wala na rin akong pakialam kung ano ang sasabihin sa akin ni mama. At mas lalong wala akong pakialan kung anong hatol ang gagawin ng mga taong mga nasa paligid ko.
I have never wanted anything in my life as much as I wanted her so much. Kahit ano gagawin ko, kahit ligawan ko sya muli. Kahit lumuhod ako sa harap nya ay gagawin ko.
Kumatok ako sa condo unit nya. I've positioned the long stemmed rose in front of me. Kakatok sana ulit ako ng magbukas na ito. I gave out my most charming smile that she always loved. Syempre, aakyat ulit ako ng ligaw, kailangan umpisa pa lang ay may pasabog na. And I know that nobody can resist me if I use my charm. Pero parang biglang bumagsak ang dibdib ko ng isang maliit na babae ang nagbukas!
"Ano pong kailangan ninyo?"
Matindi-tinding self-control ang pinairal ko para hindi ako mapangiwi.
"Ummm, is Ysabelle there?"
"Sorry po, wala pong nakatirang Ysabelle dito. Baka po si ibang pinto meron. " Isasara na nya sana yung pinto, pero hinarang ko ang katawan ko.
"Sorry, I'm sorry. Francine pala. Nandyan ba si Francine?" Parang hindi ko maatim na tawagin syang Francine, because Francine is a stranger.
"Ay sorry po, wala po si ate, umalis po. May ibibilin po ba kayo?"
Mukhang hindi ako papapasukin nito a.
"Pwede bang intayin ko na lang sya sa loob? "
"Naku! Baka pagalitan po ako ni Sir Aldrin. Mahigpit po nyang bilin sa amin na wag na wag kaming magpapapasok ng hindi naming kakilala! Pasensya na po kayo."
Pinilit nya akong itulak para maisara ang pinto! Pasensyahan na lang, mas malakas ako sa kanya.
"I don't mean any harm. Gusto ko lang intayin si Ysa, I mean, Francine. May mga bagay lang na importante akong sasabihin sa kanya."
Pinipilit pa din nyang isara ang pinto, pero iniharang ko ang paa ko sa gitna. Ayaw ko namang itulak ang pinto, baka sa sahig na sya damputin kahit na pwedeng pwede kong gawin yon.
"Hindi naman ako iba sa kanila, matagal ko ng kaibigan si Francine, at kapatid ko si Aldrin."
"Kapatid nyo po si Sir?" Tinignan nya ako mula ulo hanggang paa.
"Galing na ako dito noon, kasama ko si Shaun at si Aldrin. Baka hindi mo ako namukhaan dahil sandaling sandal lang ako. "
Namilog ang mga mata ng babae at napangiti! Mukhang positive na ito a. "Ay opo! Naaalala ko na kayo! Pasensya na po kayo a. " Binuksan na nya ng tuluyan ang pinto. Salamat naman.
"Upo po muna kayo. Sandali lang po at ikukuha ko po kayo ng maiinom."
Tumingin ako sa paligid. Everything around here has her touch. From the soft lavender curtains, flower arrangements, and even her love for photographs. Maraming mga litrato ang naka-display sa paligid. Kinuha ko ang isang naka-frame at parang may kumurot sa puso ko sa litratong nandon. Ysabelle is smiling at the camera while holding a new born infant. She looks tired but very very happy. Ito ay litratong kapapanganak pa lang nya kay Clyde. I should have been the one who took that picture. I should have shared those precious moments with her. Nakasuot pa sya ng hospital gown at makikita sa paligid that she is in a ward! A WARD!
Napailing na lang ako ng marealize ko na parang public hospital pa iyon! I could have given her everything! She could have given birth at the most expensive hospital with the best doctors to take care of her! I have a lot of making up to do.
"Yaya?" Lumabas sa kwarto ang isang bata na may dalang libro at pencil. Palagay ko ay gumagawa sya ng assignment. Ngayon ko lang sya natitigan ng husto, dahil noong unang pagkakita ko sa kanya ay nagmadali akong umalis. Hindi ko alam kung anong nararamdaman ko ngayon, halo halong emosyon! Masaya na may halong kaba at takot. He is the son of the most precious girl in my life. It is very possible that he could be my very own.
All through out ng relationship namin ay ginalang ko ang pagkababae nya, until one time that I was so depressed because my father was so hard on me. Ysabelle tried to comfort me until one thing led to another. It was the only time that i took advantage of Ysabelle. Isang beses lang kami nakalimot at hindi man lang sumagi sa isip ko na sa isang beses na yon ay maari pala itong magbunga!
But I am still not 100% sure that he is mine. Kasal daw si Ysabelle noon, at maari ngang anak din nya itong batang isto sa yuamon nyang asawa. Matagal pa bago lumabas ang DNA test , pero ang test ng damdamin ay hindi ko kayang ikaila! Gusto ko syang yakapin at akuin na anak ko, pero baka matakot ang bata dahil hindi nya ako kilala. But I'm going to do somethhing about that.
"Hello Clyde."
Biglang napatingin sa akin ang bata. I have to catch my breath because the eyes that looked at me is the mirror image of my eyes!
"Who are you?"
Muntik ko ng sabihin na - 'Your dad' Mabuti na lang at napigilan ko ang sarili ko, baka magtatakbo ang bata dahil ang alam nya, patay na ang kinikilala nyang ama.
"I'm a friend of your mom's"
Umiling-iling yung bata. " She's got a lot of friends in this place lately."
HIndi ko alam kung approve sya o hindi, but this kid amused me.
"Is that good? or is it bad?"
Nagkibit balikat sya.
"In some ways it's good, they give me a lot of chocolates!"
Natawa ako don dahil namilog ng husto ang mata ng bata! He's so adorable. And speaking of chocolate, bigla akong na-guilty, wala pala akong dala para sa bata! Masyado kasi akong naka-focus kay Ysabelle, hindi ko na-consider na dapat pala ay kasamang nililigawan din ang anak! MY BAD!
"And Tito Aldrin is the best!"
Para akong sinuntok ng malakas sa tyan. Attached na ba itong bata kay Aldrin? HIndi dapat ako maapektohan sa sinabi nya, pero nakaramdam ako ng sakit.
Lumabas ang yaya ni Clyde sa kitchen na may dalang tray at ipinatong nya ito sa center table.
"Yaya, can you teach me? I can't understand this." Inabot ni Clyde yung libro nya sa yaya nya.
"E hindi ko din maintindihan ito e. Mas matalino ka pa nga sa kin, dapat ako ang nagtatanong sa 'yo" Napangiwi ang bata. Inabot ko sa yaya yung libro at binasa ko.
"This is very simple. " lumapit si Clyde sa akin.
"Really, I'm a little bit confused in division especially when it has remainders, i don't know where to put the zeroes. "
"You're five, right?"
Tumango tango si Clyde.
"You're already studying this? This is really advance for your age."
"It's ok, I just got confused in class because my seatmate tried to kiss me at the cheek when my teacher was discussing that! YUUUUCCCCCKKKK!!!!"
Pinahid pahid pa nya yung pisngi nya na para bang diring diri. Napatawa ako ng malakas! Batang bata pa heartthrob na!
"Ok Clyde, sit down. " mabait yung bata at sumunod kaagad. "Listen carefully."
Ang sarap pala ng ganitong pakiramdam. So this is what it feels to be a father. Mas lalo akong naging determinado sa pagbawi ko kay Ysabelle. I want this life and I want this kid. Mas may dahilan na ako ngayon para ipaglaban si Ysabelle. Wala na akong pakialam kung may masagasaan pa ako, kahit ang kapatid ko. I won't stop until she's mine.
Aldrin
"You've been so silent the entire time. Hindi ako sanay. Do you want to tell me what's bothering you? Baka makatulong ako? " i reached for her hand across the table. Kanina pa nya pinaglalaruan yung napkin na para bang sobra syang tensyonado. "Remember what you said to me before? That if you share your joys, you will double it, but you will lessen your burden if you shared it."
Napangiti sya sa akin. Her faced lifts up but her eyes are still the same, malungkot. Huminga sya ng malalim.
"Hindi ko alam kung kailangan kong pang i-share ito sa 'yo. Marami ka din iniisip especially now na acting CEO ka na sa isa sa pinakamalaking kompanya sa Pilipinas. "
"Kahit na ako na ang pinaka-busy na tao sa buong mundo, I will always make time for you. That's how important you are to me."
Umiwas sya ng tingin at nakita ko ang pamumula ng mukha nya. Natuwa ako sa reaction nya, ibig sabihin non ay may nararamdaman din sya sa akin!
"It's just that...... I don't exist." Napakunot ako ng noo. " galing ako sa NSO, wala kahit anong trace ng pangalan ko, wala din akong makitang marriage certificate, kahit si Brandon ay wala rin! Mabuti si Clyde ay meron, pero parang magiging dummy lang yon dahil in-existing ang parehong magulang!"
She already found out. Akala ko may panahon pa ako. Iniitay ko lang na ma-trace kung sino talaga si Brandon na hanggang ngayon ay wala pa ding naibibigay ang mga imbestigador.
Nagdadalwang isip ako kung magdadahilan lang ako o kung sasabihin ko na sa kanya ang mga nalalaman ko. Or is it too soon? Marami pa nga akong mga bagay na hindi pa din alam. But the look on her eyes, tells me how confused she is and my heart went out to her.
"Frans, there's something you have to know. But before I tell you that, i just want you to know that..... I love you."