Chapter 26: Cry
I wrapped the cyan silky bathrobe around my body after bathing. I could smell the fragrance that lingered on my skin. Pansin ko rin na bahagyang kumintab ang kutis ko. I wonder what substance is mixed with the water that it has this kind of effect on the skin.
Lumapit ako sa salamin para tingnan ang hitsura. Mula sa pumipitik na reflection ko ay agad kong napansin ang isang bagay na nawala sa tainga ko.
I gasped and muttered soft curses.
Bumaba ang tingin ko sa sahig at pinuntahan din ang bathtub na pinagbabaran pero bigo akong makita ang rosas. Wala rin sa basa kong damit. It must have fallen on the ranch when I lie on the grass or got swept by the wind when we were on the way there.
Still, I tried to look around the place.
Hindi sana ako matitigil sa paghagilap kung hindi ko lang narinig na may tumikhim sa likod ko. A guy with a red mohawk hairstyle and in white turtle neck long sleeve wrapped just an inch away from his elbow appeared. He has full makeup on, highlighting his long eyelashes.
"I've been waiting for you to come out, Miss Astra." His voice was a mixture of raspy and sweet.
Wala sa sariling napayakap ako sa katawan ko.
"S-Sir... you are not allowed here," I said.
I stepped backward. What the hell is a guy like him doing in here? I am not wearing anything aside from a bathtub wrapped around me that can be easily disrobed.
"S-Sir?" He bit his bottom lip and closed his eyes for a moment. "Let's get this straight, aright? I am not a sir. I hope I won't hear that noun from your lips anymore. Second of all, I am here to help you with your outfit for tomorrow and everything."
My lips slightly parted when I realized who he is.
"Anyway, I'll wait outside. Pakibilisan lang." Umikot pa ang mga mata nito bago lumabas uli.
Naiwan akong napapangiwi. That must be Lady Merryl.
Pagkalabas ko ng Bathroom ay naabutan ko si Lady Merryl na nilalatag ang iba't ibang klase ng dress sa mahabang. Pansin ko rin na medyo iritado ang mukha nito. Malamang na dahil sa pagsalubong ko sa kanya kanina.
"I-I'm done," I said but I didn't get a response.
Dahan-dahan akong umupo sa sofa pero agad din akong napatayo nang bigla siyang tumingin sa akin gamit ang kanyang mga nanlilisik na mata.
"Red or black?" he asked.
"Any—"
"It isn't in the choices," he cut me out.
I gulped. "Red..."
He nodded.
"Why?" he questioned again.
Napakapa ako ng sagot.
"Because I like blood?" I responded, unsure.
"Geez! Kilala mo ba talaga kung sino ang ka-date mo bukas?" may halong panunuyang tanong niya. "You are going to date Lord Severo, the leader of our clan. Let's be professional here. I don't want to disappoint him. Aright?"
Tumango lang ako.
Bigla itong ngumiti sa akin. "Sorry..." Umiling-iling pa ito. "Naimbyerna lang ako sa pagtawag mo sa akin kanina. Sa ganda kong ito, Sir ang itatawag mo sa akin? Nasaan ang utak ghorl? De. Joke lang." Saka siya humalakhak nang malakas.
I just watched him laugh hysterically.
"Anyway..." He cleared his throat. Kinuha niya ang kanyang kulay brown na Louis Vuitton bag at nilabas ang isang magarang suklay at wireless na blower. "I'll just dry your hair before we proceed to measurement, your taste, the theme, and the likes. Aright?"
Muli lang akong tumango.
Nag-sanitize muna ito ng mga kamay bago kumain ng candy at lumapit sa akin. Hinawakan niya ang braso ko at itinalikod ako sa kanya. Hinawi niya ang buhok ko gamit ang kanyang palad.
"Hair commendable," he complimented.
I felt the warmth of the wind of the blower blasting through my hair strands. Hindi ko maiwasang hindi puriin na wala man lang ingay ang kanyang blower. Mukhang mamahalin lahat ng gamit ni Lady Merryl.
"Ang sarap mo girl..." bigla niyang sambit na ikinalaki ng mga mata ko.
What the hell?
Gano'n pa man ay hindi ako nag-react sa sinabi niya. I remained steady and let him do the drying. Pigil na pigil din akong kumilos dahil baka ipukpok niya sa ulo ko ang blower 'pag naglikot ako.
"Ganito ba talaga ang fresh?" Dinig kong natawa pa ito. "How does your blood taste like? Girl, I love Brixton. I would suck his dick but I feel envy he has you. What a lucky bastard."
Oh, God. I felt uncomfortable now.
"But then again... I think you are going to fall under Lord Severo at the end of the day." And I heard him giggled. "Hindi ko tuloy alam kung ang kagandahan mo at ang amoy ng iyong dugo ay isang magandang ideya. You can attract not only men but also gays without trying so hard. Again, commendable."
"O-okay..." I felt the need to say something, at least.
"Anyway, red looks good on you. Kailangan lang siguro kitang paliguan ng pabango para kahit papaano ay mabaling sa iba ang halimuyak na 'yong dugo. I don't know you, girl. But I want you to be safe."
"T-thanks..."
"Still, you are under Brixton. It looks like you and he haven't fucked yet. Obviously. He hates it when someone steals the first experience. I don't want any trouble."
Damn. He talks so much.
Matapos niyang patuyuin ang buhok ko at inumpisahan na niya akong sakalin gamit ang kanyang mamahaling medida. Sinukat niya ang bewang ko, ang dibdib, ang leeg, ang binti... lahat ng pwedeng sukatin.
It was kind of awkward since I was just wearing underwear. Mukhang hindi naman siya affected sa akin kaya okay naman. Pansin ko rin na halos hindi dumadampi sa balat ko ang kanyang hawak, nandidiri pa yata.
"Stop!" Nanlaki ang mga mata ko nang bumaba ang kanyang kamay. "Can I do the measurement of my butts, please? Just give me that thing," tukoy ko sa medida.
He rolled his eyes as he handed me the tape measurement. Pabagsak na umupo ito sa sofa at pinagpatong ang mga binti. He's back at being irritated again. Nakikita ko tuloy sa kanya si Brix na mabilis ding mainis.
"Are you still a virgin?" he asked, swiftly.
"You can say that," I replied, casually.
"Right. Safe answer," he said, sarcastically.
Pagkatapos kong magsukat ay ibinalik ko sa kanya ang medida. Sunod na ginawa namin ay ang pagtingin sa mga damit. Pinapapili niya ako kung ano ang gusto ko. Halos piliin ko nga lahat dahil sa ganda pero ayoko namang magpalit kada oras.
"Two wears. One for entrance and one for the party," he explained while presenting the different dresses he spread over the table. "And one for reservation. You know? Just in case blood gets more noticeable than red. Okay. You choose."
He sat down on the sofa and let me do my thing. I rummaged through the different kinds of wears and let my palms feel the silky dresses. The details are amusing and looking classy as usual. With the different shades of red, I end up choosing the scarlet ones.
"Hmmm..." He examined the dress. I don't know why I want him to praise my taste in dress. "Okay." But that's all I've got from him. "You will have these sizes before this day ends."
"That quick?" manghang tanong ko.
"Stop right now, Astra. You are underestimating me and my team."
Napatikhim ako.
After long and uncomfortable discussions, we are finally done with everything. I just hope tomorrow night will also be this swift and controlled. Oh, God. I hope for no trouble.
Nakahinga ako nang maluwang habang pinapanuod si Lady Merryl na isalansan sa kanyang bag ang mga gamit. Nag-ayos din ito ng sarili, katulad ng pag-ayos sa kanyang mohawk na buhok na mukhang hindi naman nagalaw.
"Can I go home now?" I asked as I prepared myself to leave.
I can't help to get out of this place. It's all at first. It doesn't feel good to be here anymore.
"No. You will stay here." He turned his head in my direction, crinkled forehead. "You aren't informed again. Lord Severo's order. Period. What now?"
I winced. "I-I don't think I can sleep here—"
"Tragic. Let me pray for you."
"Magkakaroon ako ng eyebags kapag hindi nakat—"
"No worries, Lady Astra. My make-up can fix that," he immediately cut me out as though he saw that reason coming. "Any more reason, Miss Astralla Martin?"
Napasimangot ako. With all the reasons I have, I don't think I can win this argument.
"Good." He smiled. "See you tomorrow night."
"Thank you..."
Naiwan ako sa sofa pagkaalis niya. Ako naman ay napaisip kung ano ang gagawin ko o kung saan ako pupunta. Napasapol ako sa noo ko nang mapagtanto na mukha makakasabay ko sa dinner si Lord Severo.
"You done?" Celeste stepped in.
Napatayo ako. "Hey!"
She plastered a dazzling smile. She was wearing a silky white dress, bagay sa maputing kutis nito. I just realized how lucky Oscar to have Celeste. She's beautiful, caring... she's everything. They are very compatible with each other.
"Do you want to rest? I can show you your room," she suggested.
"Anywhere, please? Basta samahan mo lang ako," natatawa kong sagot. "Seriously. This place is huge. I might get lost."
Natawa rin ito. Damn. Even her laugh sounds angelic.
"Do you want to sleep with me? Dito rin ako pinapatulog ni Oscar eh," aniya.
"Good idea!" Mabilis din na napawi ang saya ko nang mapagtanto kung ano ang sinabi niya. "No. I'm good alone," pagbawi ko.
"No. Come on." She chuckled. "Kung si Master Oscar ang inaalala mo, mapapakiusapan ko naman siya. I know he also wants you to feel safe here. Also, I kind of feel you, ganyan din ako no'ng una ko rito. I felt so small. Ang kaso nga lang, ako lang talaga no'n."
"Thanks..."
Habang naglalakad kami ay halos mabali ang leeg ko sa palinga-linga. Kung nakakamangha ang mga aranya, ang sahig at mga kagamitan, mas nakakamangha na ang mga makalumang pinta sa pader ay may pirma pa ng pintor. I know they didn't bother to buy those, baka sila pa mismo ang nagpapapirma sa mga pintor.
"Baka hindi makauwi ngayon si Lord Severo," banggit ni Celeste.
"Good— I mean... okay." I chuckled.
Ngumiti lang siya sa akin. Gano'n pa man ay mababakas kong may kakaiba ngayon kay Celeste. I know she's very helpful but I know my limitations so I just shut my mouth.
Dineretso niya ako sa kwarto niya. Gaya ng inaasahan ko ay masyado itong malawak para sa isa lamang. Kulay puti ang lahat maliban sa mga muwebles. Sumisilip sa kulay putting kurtina ang hardin sa labas.
"Kwarto mo rin ito kaya sige lang, gawin mo kung ano ang gusto mo," ngiting paalala ni Celeste. Umupo ito sa kulay putting kama. "Ow. Do you want to share a bed? O mas gusto mong solo? Pwede naman akong magpadagdag."
"No. Share na lang tayo," sagot ko.
Lumapit ako sa kurtina at pagkabukas ko no'n ay may balkonahe pala. Sinalubong ako ng sariwang hangin at magandang tanawin pagkalabas ko. Mula rito ay kitang-kita ang hardin... ang rosas ni Nathalia... at kung saan nakatali si Armando.
Shit.
I bit my bottom lip.
"Sorry, Astra ah? Hindi kita nasalubong kanina. Nakatulog kasi ako," sambit ni Celeste na tumabi sa akin at tinanaw rin ang hardin. "Mabuti na lang at andito si Oscar at nasamahan ka niya."
"Yeah. He's very welcoming to your visitors," I said as I gulped.
Mahinang tumawa si Celeste. "Gano'n nga. But you aren't just a visitor here."
Nakaramdam ako ng pagkailang. Alam kong nakita niya ang pagdating ko at ang pagkikita namin ni Oscar, malamang na natanaw niya mula rito. Hindi ko tuloy maiwasang isipin na iyon ang dahilan kung bakit tila may mali sa kanya ngayon.
"Hey. I'm not jealous of you." Mahinang tumawa si Celeste na ikinalingon ko. Gumagalaw sa hangin ang kanyang buhok habang nakatingin sa malayo. "I'm really happy he did that. I hope that made you feel better."
"What's wrong?" I asked.
Hindi ko inaasahan ang biglang pagbagsak ng luha sa kanyang mga mata. Gano'n pa man ay hindi natinag ang tingin niya sa malayo. Suminghap ito bago hinawi ang mga luha.
"Celeste..."
"I think..." Humarap ito sa akin. I could see a mixture of sorrow and fear in her weary eyes. "This is absurd. I know. I am just nothing but a slave to him. This is wrong."
"You are in love with him..." I assumed.
"Matagal na. Don't be like me, Astra." Hinawakan niya ang mga kamay ko at hinaplos. "Don't ever fall in love with Brix. They aren't accountable for what we are feeling. Wala kang magagawa kung hindi ang mahalin siya nang patago. Trust me. I know we aren't capable of feeling pain this extreme but... this is beyond our control and capabilities."
Umawang ang bibig ko dahil sa sinabi niya. I thought she and Oscar have mutual feelings.
"Bakit hindi mo aminin sa kanya, Celeste?" tanong ko. Ako naman ngayon ang humaplos sa kanyang mga kamay. "Oscar is a good person. I felt it. The way he cares for you... you just need to speak the truth."
She shook her head. "No. Kapag nalaman ng iba ito ay papatalsikin na nila ako, Astra. That's the law. We aren't allowed to fall in love with our masters. We are working for them. No string attached. I'm fine with this, as long as I am with him."
"W-what?"
What kind of shitty law is that? Kailan pa nagkaroon ng patakaran ang pag-ibig sa kung kanino dapat o hindi dapat ito maramdaman? Kahit na hindi ko nakikita ang sarili ko sa kalagayan ni Celeste... nakakaramdam din ako ng lungkot.
"Don't let anyone know about this, please?" she pleaded.
Suminghap si Celeste, binitawan ang kamay ko at agad na pinunasan ang mga bagong luha.
"Stop thinking, Astra. Oscar is coming."
Just after she finished that sentence, Oscar stepped into the room. Sa una ay gulat pa ito nang makita ko pero mabilis din siyang ngumiti. The usual smile he shows every time I see him.
"Nakaistorbo ba ako?" tanong nito sa amin.
Lumapit sa kanya si Celeste at binigyan ito ng halik sa labi. Mabilis na gumapang sa bewang ni Celeste ang braso ni Oscar. For a moment... they looked like a couple. I wish they were.
"Hmm. Hindi kasi comfortable si Astra, Master Oscar. Pwede bang samahan ko na lang siyang matulog mamaya?" tanong ni Celeste sa magalang na boses.
"Yeah, sure!" mabilis na sagot ni Oscar. Hinalikan pa nito sa pisngi si Celeste at parang gusto ko siyang murahin dahil doon. "But, I need you in my room first before you sleep."
"Yes. Thanks," nakangiting tugon ni Celeste.
Pagkalabas ni Oscar ay hinila ko si Celeste paupo sa kama. I looked at her in disbelief.
"What?" natatawa niyang tanong.
"Why are you like that?" I gulped as I grasped for the right words. "Kung alam mong bawal, bakit mo pa rin pinagpapatuloy? Masasaktan ka lang, Celeste."
She shook her head. "I told you, Astra. I'm fine with this arrangement."
"But—"
"Sshhh..." Itinapat niya ang kanyang daliri sa labi ko. "Mahal ko siya at itatago ko ito kahit na anong mangyari. Unbearable? Yes. But that's how it works. Nasanay na ako."
Napabuga ako ng hangin. We had dinner together. Gaya ng sinabi ni Celeste ay hindi nga dumating si Lord Severo. Maging si Mr. Billy ay wala rin. Dumating din ang dresses na isusuot ko bukas ng gabi.
Naligo ako at nagpatuyo ng buhok. Wala si Celeste na malamang ay kasama si Oscar. Hindi pa ako inaantok kaya napagpasyahan ko munang lumabas ng silid at maglakad-lakad.
"How's your stay here so far?" biglang sumulpot si Erikson. May hawak itong dalawang baso ng alak sa kamay at binigay sa akin ang isa. "Bakit gising ka pa?"
Uminom ako sa alak bago tiningala ang isang painting. Ito ay si Brix na makaluma ang suot. Mahaba ang buhok niya at may hawak na baril. Kung may kapansin-pansin sa painting... ito ay ang kanyang ngiti,
"Kailan pa ba no'ng huli kong nakitang ngumiti nang ganito si Brix?" tanong ni Erikson. "Ah! No'ng nagpaalam siya sa 'yo nung isang araw. Right."
Napatingin ako sa kanya. "Pinagsasabi mo d'yan?"
Nagkibit-balikat lang ito.
"Guess who painted that?" Erikson asked.
"A great painter," I replied.
"Damn. Clever." He laughed. "Meh. It was painted by Eskelle. Or Brix called him Kelly."
"Don't tell me..."
Erikson nodded.
Napatitig ako sa painting. I see. His genuine smile made sense now. It was painted by his human friend.
"May I ask?" tanong ko. Inubos ko muna ang alak bago nagtanong. "Why didn't he turn him into a vampire? Hindi ba gano'n 'yon? Kung sanang ginawa niyang bampira si Eskelle, hindi dapat ito namatay."
"No..." Erikson shook his head. "Kelly never wanted to be a vampire. That's a promise. Maging sa huling hininga nito, tinanggihan niya si Brix. Walang nagawa si Brix kung hindi pagmasdan ang kanyang kaibigan na malagutan ng hininga."
Napalunok ako.
He really cared for that person that much huh?
Nakaramdam ako ng antok bigla. Binigay ko na kay Erikson ang baso at bumalik na sa kwarto ko. Pinatay ko ang mga ilaw bago ako humiga sa kama at niyakap ang unan.
Why am I feeling like this? Of course Brix cared for him. Ayaw niyang mabigo ang kaibigan kaya kahit na gaano katindi ang kagustuhan niyang makasama pa rin ito ay hindi niya nagawang baliin ang pangako nitong hindi siya kailanman gagawing bampira.
Fuck. Why am I even comparing myself to him?
He turned me into a vampire without my approval and that speaks a lot about how he sees me.
There's this strange pinch feeling in my chest just with that thought.
Hindi agad ako dinalaw ng antok. Gising ako hanggang sa marinig ko ang pagbukas ng pinto at pagpasok ni Celeste. Humiga ito sa tabi ko at tumalikod sa akin.
Narinig ko ang mahinang paghikbi nito.
I don't want to be like her. No. I won't ever be like her.
I came here with a plan and falling in love isn't included.
I will avoid it... whatever it takes.