Linked Souls

Chapter 2

Chapter 2: Slave

Hindi ako nawalan ng malay kahit na bumagsak ako sa sahig. Nakapikit lang ang mga mata ko, patuloy na nanghihina ang katawan, pero alam ko ang nangyayari sa paligid. May bumuhat sa akin at dinala ako sa clinic. Narinig kong may tumawag sa pangalan ko... si Kristan.

"Nakita ko na lang siyang nakatumba sa sahig," dinig kong sambit ni Kristan. Bakas ang pangamba sa kanyang boses. "Damn. What's with the interrogation? Can you just do your job and do something? She's badly hurt!"

Naramdaman kong lumapat ang likod ko sa malambot na kama. May humaplos sa noo ko.

"W-what?" I heard a woman gasp, probably the school nurse. "We need to call an ambulance now!"

"Wait. What's happening?"

I tried to open my eyes. Umiikot pa rin ang paningin ko dala ng matinding hilo at pagbagsak ng lakas. Gusto ko na lang mawalan nang malay para hindi ko na maramdaman ito pero tila lumalaban ang katawan ko. Pakiramdam ko ay may gusto itong makuha at hindi ito titigil hanggat hindi ito nakukuha.

"Excuse me." An unfamiliar voice suddenly appeared out of nowhere. Sinubukan kong mukhaan ito pero hindi ko magawa. "I know what to do."

"Wait. Who are you—"

"I am a doctor, too," the unfamiliar voice responded.

"What?! You can't do that!" dinig kong pagtutol ng nurse na parang may gagawing hindi maganda ang nagpakilalang doktor. "Ako ang naka-assign dito, Mister. You can't interfere with my job. And I need to bring her to the hospital as soon as possible."

I winced when I felt something pinched on my right arm. Like a familiar discomfort that I hate the most, the pain of a needle. Wait. Was that a syringe? I hate syringes!

"What did you do?!"

I was set to resist when I felt a sudden relief. Bumaba ang init na nararamdaman ko at nawala ang panunuyo ng lalamunan ko. I came back to my senses just like that. Nagawa kong imulat nang maayos ang mga mata ko. Sumalubong sa akin ang dalawang pares ng mata na hindi familiar sa 'kin.

"How are you feeling?" he asked.

"I-I don't know?" I gulped hard. Bumaba ang tingin ko sa hawak niya. Napabangon ako at napatayo sa kama nang makita ang panusok na hawak niya. "Did you just— " Napatingin ako sa braso kong tinusukan niya. Napakurap ako nang makitang walang dugo o bakas man lang na tinusok ako roon. Pero sigurado akong tinusok niya ako ng karayom.

"I don't think you still need to answer," the old man responded with a little laugh.

"Astra!" Lumapit sa akin si Kristan at hinila ako paupo. Hinawakan niya ang noo ko. Nakita kong dumaan ang gulat sa kanyang mga mata. Bumaling ito sa lalaking nakangiti pa rin habang nakatingin sa akin. "Ano ang tinusok mo sa kanya?"

"Pampakalma..." Lumapit sa akin ang lalaki at sa hindi malamang kadahilanan ay tila hindi ako nakagalaw. Nilapit niya ang kanyang bibig sa tainga ko. "It won't last, Lady Astra. When it comes back, it won't be tolerable anymore," he whispered.

Naramdaman kong may ipinasok ito sa bulsa ko bago siya lumayo.

"Mister?" The school nurse called the mysterious man. "May I know your name? This is such a disrespectful move."

The unfamiliar guy just chuckled. "Just call me..." And he turned his head on my direction again. "Mr. Billy. Anyway, I need to go now. It's a pleasure to meet you, Lady Astralla. Until again." Lumabas na ito ng pinto.

Ilang segundong nakatulala ang nurse bago ito sumunod sa labas.

Napatingin ako kay Kristan na nakatingin sa akin. Ilang sandali itong nakatulala bago huminga nang malalim. Tila nawala na ang pangamba sa kanyang mukha nang makitang ayos na ako. Bigla kong naalala ang ginawa niya para sa 'kin.