Şiirsel Nefes (KİTAP OLACAK)

YALNIZLIĞIMI GEÇMİŞİMLE TANIŞTIRDIM

Evimin dört duvar arasının
orta yerine,
koymuştum, bir sandalye oturmuştum, besmele çekerek,
üzerine,
Seninle sahil kenarında,
beyaz düzgün ince,
birer taş almıştık,
ikimizde ellerimize,
denizin kucağının üstüne
atıp kaydırmıştık,
kim çok kaydıracak, kaydırabilecek,
birbirimizden fazla diye,
Çocukluk aklı,
Çöküp çömelmiştim dizlerimin üzerine,
İki elimle yüzümü, örtüp, kapattığımda, elinde
ıslak kokulu mendille gelmiştin
yanıma,
demiştin ençok,
sen kaydırdın
sen kazandın diye,
Ellerinle ellerimi, tutup, açmıştın
yüzümü,
sağ kolumdan, tutup,
beni ayağa kaldırmıştın,
biraz dolaştıktan, sonra,
bağdaş kurup, oturmuştuk, ikimizde
ince kumların, üzerine
Cebinden top şeker çıkarıp uzatmıştın
elime,
Uzun saçların uzanırdı beline
Gülmüştün yüzüme,
Güldükçe, yanakların çukurlaşır
belli olurdu gamzelerin yüzünde,
O, günün sabahı
çıkmıştım evimin balkonuna,
O,ara kapınızın önüne,
bir kamyonet yanaşıp, durmuştu,
çıkıp inmişti, içinden üç kişi,
çalmıştı evinizin zilini, girmişti içeri,
daha sonra, ellerinde sırtlarında
evinizdeki eşyalarla, çıkaraķ dışarı,
kasaya koyup yüklemişlerdi,
eşyalarınızı, işleri bittiğinde,
kamyonetin kasasını, kapatmışlardı,
Baban çalıştırmıştı arabanızı,
siz önden
kamyonet arkanızdan gitmiştiniz,
koyumuzdan dışarı.
Bense hiçbirşey, yapamamıştım,
tuttuğum balkon demirlerini,
dahada, iyice sıkmaktan başka.