Note: Bago niyo basahin ang chapter na 'to, gusto ko munang magpasalamat sa lahat. Sa mga nagsilabasan na silent readers, nakakatuwa kayo. At sa nagme-message sa akin sa facebook pati rito sa wattpad at sinasabing silent readers sila--hahaha proud pa kayo, eh, 'no?
Kahapon, birthday ni Daniel Henney also known as Kent Manjon. :) HAPPY BIRTHDAY, BOSS! Mahal na mahal kita kasi ang abs--i mean dahil sa'yo may mga napapasaya akong readers. 'Yon, tama. wahahaha More abs ay este more birthdays to come. And more pictures with abs to come! There, i said it. Gusto niyo naman, diba? Oh siya, basa na. Gusto ko lang magpapansin sa inyo.
And one more thing. Bakit hindi ko ina-update ang Vampire City 3? Kasi kailangan ko muna 'tong tapusin. Because? Because advance ang timeline ng VC3. So now you know. KVROOOM!
WARNING! SPG AHEAD! PLEASE BE GUIDED! YOU'VE BEEN WARNED!
Chapter 34
Dinala ako ni Kent sa bahay niya. Tahimik lang ako habang nasa likod niya. I don’t know why I feel so aloof to him. Ngayon ko lang ulit ‘to naramdaman. ‘Yung kasama ko siya pero pakiramdam ko ang layo-layo niya.
“Theyn,” humarap siya sa akin ‘pag pasok namin sa bahay niya. Malungkot ang mukha niya. Nararamdaman ko rin na tense siya. Kahit kailan hindi ko pa siya nakitang ganyan. He was always proud and confident.
“Kent, sabihin mo na. I will try my best para maging open-minded.” I assured him.
“Remember the second time you got here? I told you not to open the black fridge at ang kwarto sa pinakadulo.” Napatango ako sakanya. Naalala ko ‘yon. ‘Yon ‘yung time na ipinagluto ko siya ng pagkain pero hindi naman niya kinain.
“Nandoon ang sagot, Theyn. Everything about me lies inside that room.”
Giniya niya ako papunta sa kwartong sinasabi niya. May isang pinto sa dulo at may touchpad sa may doorhandle para sa security lock.
“Little did I know na kailangan ko palang mag look back sa aking nakaraan. Akala ko puwede ko siyang itago. Pero hindi pala. The more I hide it, the more you’re hurting.”
Binuksan niya ang pintuan at tumambad sa akin ang madilim at malamig na kwarto. Binuksan ni Kent ang ilaw sa loob saka niya ako pinapasok.
Isang simpleng kwarto. nothing fancy kung titingnan mo. Pero mero’ng mga pictures na naka-frame. May mga lumang magazine at diyaryo na naka-stack sa side table.
Pero isang picture ang pumukaw sa attention ko. Malaking landscape at isang kaharian ang nakalagay. Parang Disney palace—only darker.
“This is Lorelei, pamangkin ko siya.” Hindi ako umimik. Hinayaan ko lang siyang magsalita. “And this is her son, Hunter.” I stared at the picture. Parang hindi nalalayo ang agwat ng edad nila kaya bakit at paanong magiging anak ‘yan ni Lorelei?
“Ampon ba si Hunter?” I asked.
“No. Anak siya ni Lorelei at Aric.” Gulat ko siyang tiningnan.
“H-how come?”
“Theyn, we’re not ordinary. That’s also the reason why you don’t see me eat anything.” Para akong maiiyak sa sinasabi ni Kent. Nagsisimula pa lang siya pero natatakot na ako sa sasabihin niya.
“K-Kent…”
Pumunta ako sa isang table na may mga picture frames. A picture of him and Lorelei. Walang pinag-iba ang hitsura niya ngayon at sa picture.
Kinuha ko naman ang isang malaking frame. Hindi picture ang nakalagay do’n kundi isang pahina ng lumang diyaryo na ginupit.
Ang picture ay sasakyan ng nabangga. Wasak ang kotse. Sinabi sa headline na sumabog daw ang sasakyan after ma-rescue ang sakay at dead on arrival daw ito. Ayaw daw ipaalam sa media kung sino ang lulan ng sasakyan at walang na silang ibang balita na natanggap tungkol sa aksidente.
“Alam mo ba ang tungkol dito?” tanong ko sakanya.
“A-ako ang lulan sa kotseng ‘yan, Theyn.” He said. Napakunot naman ako.
“P-pero… sabi dito dead on arrival daw ang sakay ng kotse. H-how come…”
“Isang immortal na ako, Theyn. Oo, namatay ako sa aksidente. Pero binuhay ako ng pamilya ni Aric—ang asawa ni Lorelei.” Napapikit ako ng mariin dahil sa sinabi ni Kent. Alam kong dinadahan-dahan niya ang pagbunyag sa sikreto niya. Pakiramdam ko habang papalapit kami sa katotohanan, mas lalong lumalayo ang pagkakilala ko sakanya.
“K-Kent, deretsuhin mo na ako, please.” Pakiusap ko sakanya.
He pause a second saka ako tiningnan sa mata. “I’m a vampire, Theyn.”
Nakatulala lang ako sakanya. Hinintay ko ang kasunod niyang sasabihin o mas tamang sabihin na hinihintay kong bawiin niya ang sinabi niya. Para akong tinusok ng libo-libong malamig na karayom sa katawan. Nakamugalat lang ako sakanya habang nakatitig sa seryoso niyang mukha.
“V-vampire?” tumawa ako ng pagak. Nakakabaliw siya alam niyo ‘yon?
“Theyn, totoo ang sinasabi ko.” Akma siyang lalapit sa akin pero agad akong napaatras kaya napatigil siya.
“K-kung isa kang vampira, ibig sabihin ikaw ang pumatay kay Cindy?” halos mahina ko lang na sabi pero alam kong narinig niya.
“I didn’t kill her, Theyn. Oo isang kauri ko ang pumatay sakanya pero believe me wala akong kinalaman sa pagkamatay niya.” Maagap niyang sabi.
Nanghihina ako. Pakiramdam ko anytime babagsak ang tuhod ko dahil sa nalaman. Inuunahan ako ng kaba sa dibdib. Alam kong mahal ko siya. I was so sure na kaya ko siyang tanggapin. Pero bakit ganito ang nararamdaman ko? Gusto ko mang sabihin na oo tanggap ko siya, pero itong puso ko kusang lumayo. As if it automatically creates a barrier between us.
“Pero kauri mo pa rin sila,” wala sa sariling nasambit ko.
“T-Theyn… I’m so sorry,” I heard him say. Hindi ko na siya magawang tingnan. Nilalabanan ko ang sulyapan siya dahil baka mamaya makalimutan ko kung sino siya.
“I-I can’t… I’m sorry, Kent.” Nanginginig kong sabi. Ayaw ko nang malaman pa ang buong detalye kung paano siyang naging vampira. Ang alam ko lang ay takot na takot ako sakanya at wala akong ibang gustong gawin kundi ang makaalis sa bahay niya.
“Does that mean… you can’t accept me?” he said. I can feel na nasasaktan siya.
“I-I don’t know,” I sigh heavily. “Akala ko matatanggap kita… hindi pala.” I turn around abruptly saka ako lumabas sa kwarto.
Patakbo kong tinungo ang main door sa baba. Pakiramdam ko hinahabol ako ng masamang tao. Lumabas akong gate ng bahay niya. Hindi ko na naisip kung paano ako makakaalis dito sa hillside kasi bukod sa gabi na, mahaba ang daan papuntang main road.
Tinanggal ko muna ang high heels ko bago ako tumakbo ng mabilis. Naiwan ko pala ang bag ko sa kotse ni Kent. Pero ayaw ko siyang balikan.
Habang papalayo ako ay ramdam ko ang bigat sa dibdib ko. Pakiramdam ko bawat hakbang ko palayo ay unti-unti ko siyang sinisira. Every step I make away from him—he was breaking.
Dahil na rin siguro sa pagod, takot, at sakit na nararamdaman ko kaya hindi ko namalayan na umiiyak na pala ako.
Napahinto ako sa pagtakbo at pinunasan ko ang luha ko sa pisngi. I can’t bear to see myself in the mirror right now. I know I’m a mess.
Lahat ng pinagsamahan namin parang bumabalik sa akin. No’ng mga panahon na hindi pa maganda ang trato niya sa akin. No’ng unang naramdaman kong gusto ko siya. When he confess his feelings to me. Walang duda na mahal niya ako at sobrang mahal ko din siya.
Pero bakit ako lumalayo? Ano bang kinakatakutan ko?
Parang gusto kong sampalin ang sarili ko. Ang tanga ko! Hindi lang ang sarili ko ang sinasaktan ko kundi pati si Kent.
Paglingon ko para sa bumalik sa bahay ni Kent, I was shocked na makita siya hindi kalayuan sa akin. Sinusundan n’ya ba ako?
Huminto ako sa paglalakad at hinayaan siyang lumapit sa akin. Sinasabayan ng malakas na ihip ng hangin ang paglapit niya. Sumasayaw ang mga puno sa gilid at malayang pinaglalaruan ng hangin ang buhok ko.
His face looks miserable nang makaharap ko siya. Bigla kong pinagsisihan ang ginawa ko. Nagpadalos-dalos ako.
“Hindi na ako ‘to, Theyn.” Pain was registered to his face. Parang pinagpira-piraso ang puso ko dahil sa nakikita. Ako ang may kasalanan kung bakit nagkakaganito si Kent. “Because the proud and confident Kent won’t do this,”
Nagulat na lang ako nang makita ko siyang lumuhod sa harap ko.
“K-Kent,” umiiyak kong sambit sa pangalan niya.
“G-gagawin ko ang lahat, matanggap mo lang ulit ako. G-gusto mo ba akong maging tao? G-gusto mo bang akuin ko ang pagkamatay ng kaibigan mo? I’ll do it. Basta huwag mo akong iiwan. H-hindi ko kayang mawala ka sa akin.”
I felt terrible. Ang sama-sama kong babae kasi ginanito ko si Kent. Napakahina kong babae.
“K-Kent, d-don’t say that,” lumuhod din ako sa harap niya at hinawakan ko ang mukha niya. “I’m so sorry. I’m terrible sorry.” Napahagulhul na ako sa harap niya. This man or should I say vampire man in front of me loves me unconditionally so bakit ko sakanya ipagkakait ang pagmamahal na kaya ko namang ibigay.
“N-naguluhan lang ako at natakot na rin siguro.” Pinakiramdaman ko ang mukha ni Kent. Ang lamig ng balat niya. Kaya pala. “Naniniwala akong wala kang kinalaman sa pagkamatay ni Cindy. Patawarin mo sana ako sa pag-iwan ko sa’yo.”
He cupped my cheeks at hinalikan ang noo ko. “Thank you, Theyn.” Tumingin siya sa akin at bumaba ang mga labi niya papunta sa labi ko.
I openly welcomed his kisses. I don’t care kung nasa gitna kami ng daan. Ang gusto ko lang ay maiparamdam ko sakanya kung gaano ko siya kamahal at kung gaano ako nagsisisi at tinalikuran ko siya.
I savored the taste of his lips. He pulled me gently kaya napayakap ako sa batok niya dahilan para mas lalong lumalim ang mga halik niya.
My eyes were closed pero ramdam kong may papalapit na kotse dahil sa ilaw na paparating. Gusto kong lumayo kay Kent para sabihin sakanyang may paparating na kotse pero ang higpit ng pagkakayakap niya sa akin.
Until I felt a strong wind carrying us to somewhere. Napamugalat ako nang makita kong nasa loob na kami ng silid niya. Ang lakas ng kabog ng dibdib ko dahil hindi ko alam na may ganito siyang kakayahan.
Itinungkod ko ang kamay ko sa kama para pangsupporta sa akin habang ang isang kamay ko ay nakakabit sa leeg ni Kent.
I don’t mind his hands exploring my body. Basta ang alam ko, ang sarap sa pakiramdam mahalo sa malamig niyang balat sa nag-iinit kong pakiramdam.
Hindi kayang suklian ng mga matatamis na salita ang pagmamahal na nararamdaman ko ngayon. He was fondling me with love. I let out a silent mewl as I felt his hands on my stomach—massaging it.
“K-Kent…” sambit ko sa pangalan niya. Para akong kinukuryente sa bawat haplos niya. I wanted to scream for the pleasure I am feeling.
Naramdaman kong bumaba ang labi niya sa leeg ko at kusang napaarko ang katawan ko kaya naramdam ko ang matigas niyang dibdib.
He slowly undid my blouse as I helped remove his. A few seconds longer then we’re both naked. Nanatili akong nakapikit. Kinakabahan ako at the same time nasisiyahan kasi alam kong hindi ako magsisisi sa gagawin ko. I just wanted to prove how much I love him.
Napasinghap ako nang maramdaman kong pababa nang pababa ang mga halik niya hanggang sa dumako siya sa dibdib ko. He stared at it for a second. Hindi ko maitago ang hiya ko kaya naitakip ko ang dalawa kong kamay sa dibdib ko.
“Don’t…” he huskily said. “I want to see every inch of you.”
Nahihiyang tinanggal ko ang kamay ko sa dibdib ko. Napakagat na lang ako sa labi at napapikit sa sunod niyang ginawa. He was like a baby sucking my bud while his other hand gently massaging the other.
Habol na habol ko ang hininga at pakiramdam ko mauubusan ako ng oxygen dahil sa nararamdaman. Malamig pero nangingibabaw ang init sa loob ng kwarto.
“Kent!” I said breathless. I don’t know what’s he doing down there and I wanted to pull him. Bumalik siya sa akin at muling hinalikan ang labi ko. Nararamdaman kong unti-unting gumagapang ang kamay niya pababa sa puson ko. I shivered with every trace he made. Feels like theres’s going to shatter inside me that could end my agony with pleasure.
Hindi ko alam kung saan ko ibabaling ang ulo ko when he started fondling my softness. Pakiramdam ko may gusto akong abutin. This is crazy. This is ecstasy.
I felt him parted my legs a I willingly obliged not thinking of the consequence it would gave me. he adjusted himself at magkapantay na ang mga mukha namin. Ngintian niya ako at hinalikan sa labi.
“I love you so much, Theyn.” He whispers. He brushed his hands on my cheeks kaya napapikit ako. “Tell me to stop. Tell me you’re not ready yet at ngayon din ititigil ko ‘to.” he said. Nginitian ko naman siya.
“I love you. And I want to make love to you. I am now accepting the real you in my life.” Punong-puno ng magmamahal na sabi ko. “Please claim me, Kent. I wanted to be yours completely,”
Tumango siya sa akin at siniil ako ng kanyang maiinit na halik at walang pakundangan na tinugon ko ‘to.
Sinasabayan ko ang musikang naririnig ko.
“Theyn…” he groaned. His voice muffled against my breast. It was electrifying. I arched with pleasure. i scream his name with pleasure.
He positioned himself and slowly entered inside me. His hand is on the side of my neck, around my throat, half cupping my face. His eyes bore into mine. He watches every nuance, every detail of every expression, as if his existence depends on it.
Naimpit ko ang sigaw ko dahil sa sakit na naramdaman. Damn it hurts. He was inside me and he’s not moving a bit. Letting me get use to his length inside me. I quivered as he kissed me hastily.
The ache building inside me slowly fading as I felt his hand massaging my bosom. Ako na ang kusang gumalaw hanggang sa sinabayan na niya ako.
Hinawakan niya ang kabila kong kamay at mahigpit na pinagsakot ko ang kamay namin. I started to meet the rhythm of his trust until my body was getting use to it.
He began to move frantically against me, my hands tightly gripping his shoulders, my whole body radiating heat and desire for him he had not seen in me before. Excited beyond endurance, I felt every fibre of his being exploding as he tumbled into my warmth, and welcomed him ecstatically.
The feeling was heaven and earth. And tonight, we’re two become one.
xxx
A.N: Ang init! Napaso ako netong mainit na sabaw. Kayo talaga. Kasing sabaw ng update. :( Sa isang taong walang experience sa ganyan ay mahirap gumawa ng BS. Mag-aasawa muna ako bago ko ma-perfect ang ganyang scene. hahahaha
Huwag na po kayong magtaka kung bakit sinabi ko diyan na kaya naging vampire si Kent kasi aaksident siya when in fact ay pinatay siya ni Trever. Remember binago ni Hunter ang lahat. Sana maalala niyo pa. I'm saying this kasi alam kong may malilito sa inyo o kaya makakalimutan. So 'yon lang.
Sa mga nagtatanong pala kung kaninong story 'yong pinost kong COLD FANGS? Kay Ivo po 'yon. :) Konting teaser lang para sa inyo. :) Nasa external link po siya --> or http://www.wattpad.com/story/26960607