[A/N: Sorry po sa matagal na walang update. As in sira na lahat ng laptop dito sa bahay. Huhuhu.]
A week has passed at sobrang cold ng treatment sakin ni Zac.
Nandito ngayon ako sa room ko. Hindi makatulog. I'm trying to think every way to have the old Zac back. For me to love me again.
I heaved a heavy sigh then I grabbed my robe and head out of my room.
Nandito ako ngayon sa tapat ng room ni Zac.
I looked at my left and right to check if someone's there to witness what I'm doing but good thing that there's none.
So, I knocked.
After three knocks, binuksan na din ni Zac ang pinto.
He's hair is messy yet he looks so hot.
Bigla siyang nagulat nung nakita niyang ako ang nasa harapan niya.
"Hi."
I said innocently.
"Anong ginagawa mo dito?"
Parang bulong niyang tanong.
"I'm here to talk to you."
Sagot ko naman.
"Para saan ba? Hindi ba pwedeng bukas nalang?"
He sounds a little irritated.
"Zac, this can't wait. I need to talk to you now. As in n-o-w, NOW."
Sabi ko.
"Wait. Do you hear something?"
"Yeah. Sounds like murmuring. Let's check who is it."
Bigla naming narinig ni Zac.
Ginulo ni Zac ang buhok niya.
"Pasok ka na nga. Dali. Baka mahuli pa nila tayo."
Hinila niya na ako papasok sa room niya.
Pagkapasok ko sa loob ng room niya, it's spacious enough compared sa mga rooms ng helpers sa Pilipinas.
"Ano ba yung sasabihin mo at sa ngayong oras mo pa gustong sabihin ha?"
Halata ang pagkairita sa boses niya.
Umupo muna ako sa kama niya then I sighed.
"First of all, I would like to say sorry. I am deeply sorry Zac. Sorry for what I've done to you four years ago."
It took me a lot of courage bago ko nasabi yan, finally, after four years.
Then I heard Zac laughed.
"Yan lang ba sasabihin mo? Ang babaw naman para gisingin mo pa ako sa oras ng tulog ko. Osige na, nasabi mo na, makakaalis ka na."
Sabi pa niya.
It feels like I'm being stabbed in my heart a thousand times dahil sa sinabi niya.
I said sorry but he just laughed me. Does he despise me that much?
"Hindi lang naman yun ang sasabihin ko."
I said when he was about to open his door.
"Ano pa ba? Dalian mo na. Inaantok na ako at maaga pa akong gigising bukas."
He sounds irritated again.
"I want to explain why I didn't go to our date. I want to explain why I leave you without even saying goodbye. Please hear me out."
"There's no need Alex. What for? Matagal na yun. Madaming taon na ang lumipas. If you feel guilty for leaving me behind, then you totally deserve it."
He smirked. I got hurt.
Tears started to fall from my eyes.
"Yes Zac. It's been four years already but I can still feel your hate towards me. Just hear me out. Please."
I said.
"Matutulog na ako. Umalis ka na."
He hurriedly went to his bed but I just stood there.
"I won't go. I don't care if you listen to me or not but here I go."
FOUR YEARS AGO
Nagsimba kami as a family ngayon. Sunday kasi.
Ang saya lang ng feeling na buo ang pamilya. Pero this is just for today. Hindi na ito mauulit pang muli.
Nagpasyal pasyal kami. Naninibago lang ako na kasama namin si Daddy pero at the same time, masaya din ako. Akala ko kasi hanggang panaginip nalang to.
Nakauwi kami sa bahay ng after lunch.
Nagbihis na ako at biglang kumatok si Mama.
"Pasok."
Sabi ko.
Nakangiti si Mama habang tinitignan niya ako. Umupo siya sa kama ko.
"Mamayang 6pm na kayo aalis."
Malungkot na sabi ni Mama sakin.
"Ngayon po? Baka bukas ang ibig ninyong sabihin."
Sabi ko naman.
Yinakap ako ni Mama.
"Alex, naayos ko na ang maleta mo. Naayos na din ng daddy mo ang mga papeles na kailangan ninyo para sa flight ninyo papuntang Canada."
Tears start falling in my face.
Akala ko buong araw ko pang makakasama ang mga mahahalagang tao sa buhay ko ngayong araw na to.
Pero hindi na pala. Aalis na pala ako.
Pinunasan ni Mama ang mga luha ko.
"Gusto ko lang sabihin na mahal na mahal kita princess. Kahit na masakit para sakin na mawalay ka sakin, kakayanin ko. At ngayon palang, proud na proud na ako sayo. Alam kong magiging isang epektibo kang prinsesa sa Canda."
I cried more dahil sa sinabi ni Mama.
"Mama, mahal na mahal ko din po kayo. Kung pwede ko nga lang po kayong isama, gagawin ko."
Binigyan ulit ako ng isang power hug tsaka siya nagpunas ng luha.
"Tama na nga ang drama."
Medyo tumatawa si Mama habang sinasabi niya yun.
Nagpunas na din ako ng luha ko.
"Si Zac pala, hindi kayo magkikita ngayon?"
Tanong ni Mama.
Speaking of Zac, paano kaya to tatanggapin ni Zac?
Biglang nagvibrate yung phone ko.
From: Zac
See you later/ 6pm @ school. I'll call you. :)))
*end of message*
Bigla akong naexcite. Then suddenly, nalungkot din.
"Si Zac ba yan?"
Tanong ni Mama sakin.
"Opo."
Sagot ko naman.
"Anong sabi niya?"
"Magkikita daw kami mamayang 6pm."
"Eh diba 6pm yung flight niyo?"
Hindi ko na alam kung ano ang gagawin ko.
Flight ko at yung labas namin ni Zac, the same time.
Anong pipiliin ko? Anong gagawin ko?
"Osiya, maiwan ka muna kita."
Sabi ni Mama tsaka siya umalis.
Matagal din akong nag-isip at maya-maya pa, nag-ayos na ako tsaka tinext si Sasha.
To: Sasha
May gagawin ka ba? Labas tayo.
*end of message*
Agad namang nagreply si Sasha.
From: Sasha
Wala. Tara, libre mo ako. Hahaha.
*end of message*
Pinag-usapan na namin ni bes kung saan kami magkikita afterwards. At sa Trinoma namin naisipang tumambay.
4pm.
Nadatnan ko na si Sasha na naghihintay sakin sa labas ng mall.
"Ang tagal mo naman bes."
Sabi niya sakin.
Ngumiti lang kasi. Because I know that this would be the last time I would hear her complains. But I hope this won't be really the last.
Nag-ikot ikot kami sa mall then kumain kami. Nagkwentuhan lang kami tungkol sa mga bagay bagay hanggang sa napadpad kami sa isang accessories shop.
"I want to buy you a bracelet."
Sabi ko kay Sasha.
"Wow. Yaman ah. Anong nakain mo at ganyan ka?"
Natatawang sabi ni bes.
"I want to buy you a gift para kapag umalis na ako, maaalala mo padin ang friendship natin. Wait, I'll just buy a pair para yun na ang maging friendship bracelet natin."
I tried to sound as enthusiast as I can.
"Talagang aalis ka na ba?"
Tanong niya wth a very sad face.
I hold back the tears.
"Oo eh. No choice. Kumpleto na ang lahat ng kailangan. Wala na akong takas."
"Paano na kayo ni Zac?"
Pagkarinig ko sa pangalan ni Zac, bigla kong naalala yung sinet up niyang date namin para sa araw na to.
Then I felt my phone vibrate.
I checked kung sino. Si Zac pala. I just ignored it.
"Sasha, may sasabihin ako sayo."
Sabi ko.
"Ano yun?"
"Pero after na nating bumili ng bracelet."
I smiled.
So pumili na kami ng bracelet at nagustuhan namin pareho yung charm bracelet na may star.
"Thank you bes. Thank you for this day. Sana hindi mo ako makalimutan kahit na maging queen ka na. Sana ako padin ang bestfriend mo kahit na madami kang mameet na iba. Sana .. sana maging masaya ka sa kung ano man ang desisyon mo."
Naiiyak na sabi ni Sasha. Naiyak nadin ako.
Niyakap ko siya ng mahigpit.
"Oo naman. Ikaw lang ang bestfriend ko. Forever."
Bigla siyang humiwalay sa yakap tsaka nagpunas ng luha.
"Tama na nga ang drama bes. Ano pala yung sasabihin mo."
[A/N: To be continued ... Sorry. Hihihi.]