Chapter 29
*comfort*
[Dionne’s POV]
“saan ba nagpunta si Jake ha?! Bat mo ba kasi siya hinayaan umalis!!” sigaw saakin ni Venus
“h-hindi ko talaga alam! Sabi niya saakin magpapahangin lang daw siya…”
“you useless freak!! Call him now!”
“naiwan niya yung cellphone niya..”
“Arggh! Then go outside and look for him! Ano to, ako maghahanap sa kanya para sayo ha? Ako na ba ang chimay niya ngayon?! Bilisan mo at magsisimula na ulit yung shooting!”
“o-ok!”
Dali-dali akong lumabas ng bahay kung saan nagsho-shooting ng movie sila Japoy. Halos magiisang oras narin kasing hindi bumabalik si Japoy dito. Ang sabi niya saakin magpapahangin lang siya sa labas pero nung lumabas naman ako para tawagin siya na handa na ang lunch niya, wala siya doon. Inikot ko na yung buong bahay pati narin yung garden, pero hindi ko siya makita. Wala rin naman nakakaalam kung saan siya nagpunta. At ngayon, saakin nila hinahanap si Japoy at hindi ko malaman kung saan siya nag punta. Nagagalit na nga sila saakin dahil hindi makapag start ang shooting.
Pero wala man lang ni-isa sa kanila ang kabahan kung saan nag punta si Japoy. Halos atakihin na ako sa takot dito dahil sa pagiisip ng iba't ibang bagay kung bakit siya nawawala. :(
Sinubukan kong hanapin siya doon sa park baka sakaling doon siya nagpapahangin kahit alam kong imposible na pumunta siya doon ng tanghaling tapat. Alam ko namang ayaw na ayaw niyang naarawan at pinagpapawisan, pero nagbakasakali parin ako. Wala naman din kasi siyang ibang pagtatambayan eh.
Hay nasaan na kaya si Japoy? Bakit kasi bigla na lang siyang nawala :’(
Tumawid ako doon sa park na nasa tapat ng bahay kung saan kami nag sho-shooting tapos nag ikot ikot ako doon. May nakita naman akong tindero ng taho at cotton candy doon na busy sa pagkukwentuhan. Agad ko silang nilapitan para magtanong.
“uhmm manong nakita niyo po ba si Japoy?” tanong ko sa kanilang dalawa
“Japoy? Sinong Japoy?” sagot naman ni manong na nagtitinda ng taho
“Ah si ano po.. uhmm si Jake Marquez..?”
“yung artista?” tanong naman ni manong cotton candy
“opo! Siya nga po! Yung artista na sikat, gwapo, mayaman, malinis at mabango!” ^__^
Nagkatinginan yung dalawang manong sa harap ko at bigla na lang silang humagalpak ng tawa.
“HHAHAHAHAHAHAHAHAHA. Miss may sayad k aba?!”
“HAHAHAHAHAHAHAHAHA baka naman avid fan ni Jake Marquez? HAHAHAHA”
“e-eh..?”
“paano mapupunta ang isang Jake Marquez dito sa lugar na ito ah? Sa sobrang sikat nun, hindi yun maglalakad ng basta-basta lang sa park na ito..”
“uhmmm k-kasi may shooting po kami doon sa kabilang bahay..” pagdadahilan ko naman sa kanila
“shooting? Naku kung mag sho-shoot man sila dito eh malamang nasa lugar yun kung saan may aircon” sabi nung nagtitinda ng taho saakin
“balita ko masyadong maarte yung artistang yun eh. Kalalaking tao napaka arte.. Kahit daw sa mga fans diring diri yun!” sabi naman nung nagtitinda ng cotton candy
“tama! Tsaka pare-pareho lang yang mga artistang yan eh! Palibhasa ang yayaman! Masasama ugali niyan!”
“tama! Tsaka kung makapagsalita sila sa TV kala mo napaka ha-humble pero sa totoong buhay, napakababa ng tingin nila sa mga fans!”
Napasimangot naman ako sa sinabi nung dalawang tindero “mga manong, sana hindi maging mapait yang mga paninda niyo. Ang bi-bitter niyo po kasi eh. Wag niyo husgahan yung tao kung di niyo naman siya kilala ng personal!” pagkasabi ko sa kanila nun, agad ko na silang tinalikuran.
Nakakainis naman yung dalawang yun. Bat grabe naman sila magapagisip ng ganun. Oo nga may pagka maarte si Japoy, pero hindi totoo na diring diri siya sa mga fans niya. Alam ba nila kung paano iniyakan ni Japoy ang isang batang taga hanga niya na namatay dahil sa cancer?
Hay. Karamihan na talaga ng mga tao ngayon, grabe makapang husga. Nakakabadtrip.
“idol mo ba talaga si Jake?”
Napalingon ako doon sa nagsalita at nakita ko ang isang middle-aged man na nakaupo sa may bangketa.
“kanina ko pa naririnig yung pinaguusapan niyo, grabe mo siya ipagtanggol doon sa dalawang lalaki. Fan ka ba niya?” tanong saakin nung matanda
Nilapitan ko naman siya at tumabi ako sa kanya “hmm fan? Siguro po fan talaga ako ni Japoy”
Nakita kong napangiti yung lalaki dahil sa sinabi ko.
“bat po kayo napangiti?” tanong ko sa kanya
“wala lang, tinawag mo kasi siyang Japoy eh”
Napatakip naman ako bigla ng bibig. Oo nga pala ayaw ni Japoy na may nakakaalam nay un ang nickname niya kasi according sa kanya, ang baho daw. Ang cute kaya ng Japoy =__=
“ahmm a-ano po k-kasi, y-yun ang pang asar ko sa kanya!” sabi ko doon kay manong “kaso baka hindi naman kayo maniwala na kilala ko siya personally..”
“naniniwala ako sayo. Uhmmm ano bang klase tao siya?”
“si Japoy? Mayabang, mainitin ang ulo, suplado, laging sumisigaw, saksakan ng arte at alcohol freak!” proud na proud kong sabi doon sa manong
Nakita ko namang halos malaglag siya sa kinauupuan niya ng dahil sa mga sinabi ko “e-edi t-totoo nga yung mga sinabi nung mga tindero kanina?!”
Napailing ako “hindi po. Opo maarte si Japoy, pero hindi totoong diring diri siya sa mga fans niya. Medyo may pagka mahangin siya pero hindi mababa ang tingin niya sa ibang tao. Alam niyo po ba dati, nagkaroon ng fan si Japoy na bata. Yung batang yun may sakit na cancer. Alam niyo po ba, kahit ayaw ni Japoy pumunta sa mga lugar katulad ng zoo, dahil sa request ng batang iyon, pumayag si Japoy. Nung mawala sa mundo yung batang yun, nakita ko rin kung gaano siya nalungkot.”
Tinignan ko yung manong at nakangiti siya habang nagkukwento ako
“isa pa nga pala, alam niyo ba kahit puro pang mayayaman ang kinakain ni Japoy, nung dalhin ko siya sa may karinderya na may ihawan, sarap na sarap siya sa pagkain nun. Grabe! Nakakatawa talaga siya! Tawag niya pa sa isaw ay bulate! Hahahahaha” masayang masaya kong kwento sa kanya
“buti naman lumaki siya ng ganun…” napatingin ako ulit kay manong at halos magulat ako ng biglang may tumulong luha sa gilid ng mata ko “at buti na lang din may kaibigan siyang tulad mo..”
“t-teka manong! B-bat po kayo umiiyak?! Hala! Teka! K-kilala niyo po ba si Japoy ng personal?!”
Pinunasan niya ang tumulong luha sa pisngi niya then nginitian niya lang ulit ako “di ba hinahanap mo siya?”
Napatayo ako bigla ng maalala ko ang dahilan ng pagpunta ko dito sa park “oo nga pala! Hala! Saan na kaya nagsuot yung lalaking yun?!”
“nakita ko siyang pumunta doon sa may dulo nitong park..” sabi niya sabay turo doon sa lugar kung saan maraming puno
“salamat po!” agad agad naman akong tumakbo papunta doon.
Naku naman! Nasaan na kaya yun?! Tsaka ano ang ginagawa niya sa lugar na ito?! At kung magpapahangin siya, bakit naman siya pupunta dito sa part ng park kung saan puro puno?!
Agad kong nakita si Japoy na nakaupo sa likod ng isang malaking puno kaya naman nilapitan ko siya aga.
“Japoy!” umupo ako sa harap niya para mas masilip ko ang mukha niya “uy Japoy! Anong ginagawa mo dito? Kanina ka pa hinahanap sa set”
Hindi sumagot saakin si Japoy, instead naka yuko lang siya at iniiwas ang tingin niya saakin. Nakita ko namang may tumulong pawis sa may noo niya. Mukhang kanina pa siya ditto. Tanghaling tapat pa naman at ang taas ng araw.
Nag labas ako ng panyo sa bulsa ko at ipinunas sa noo ni Japoy.
“s-salamat” rinig kong bulong niya
“naku tignan mo yung kamay mo oh, ang dumi” kinuha ko sa bag ko yung alcohol niya na lagi niyang pinadadala saakin “ito oh, Alcohol..”
Nakita kong napatingin si Japoy doon sa inaabot ko sa kanya then inangat niya ang ulo niya at napatingin saakin. Doon ko lang napansin na para bang galing sa iyak si Japoy.
“J-japoy.. o-okay ka lang ba?”
“Dionne..” he stretched his hands at akala ko para kunin yung alcohol sa kamay ko. Pero nagulat ako ng hawakan niya ang wrist ko at hilahin ako papalapit sa kanya atsaka ako niyakap ng mahigpit na mahigpit.
“J-japoy.. m-may problema ba?”
“di ba kumakanta ka sa simbahan?”
“h-ha?”
“pwede bang kantahan mo ako.. kahit isang kanta lang.. kahit hanggang chorus lang..”
Ramdam na ramdam ko ang lungkot sa tono ng boses ni Japoy. Hindi ko alam kung anong nangyari pero nararamdaman ko na para bang may masakit na nangyari kay Japoy ngayon.
Niyakap ko rin siya ng mahigpit at walang tanong tanong, sinimulan kong kantahin yung unang kantang pumasok sa isip ko.
“Darling
you 're hiding in the closet once again,
start smiling”
Hinimas himas ko ang likod ni Japoy to comfort him.
“I know you're trying
real hard not to turn your head away
pretty darling
face tomorrow, tomorrow is not yesterday
Yesterday oh oooooh“
Naramdaman ko naman na mas isinandal niya ang ulo niya sa balikat ko at mas hinigpitan niya ang yakap niya saakin.
“Pretty please
I know it's a drag
wipe your eyes and put up your head”
Habang nakayakap siya saakin, nararamdaman ko ang panginginig ng katawan niya kaya naman katulad niya, mas hinigpitan ko rin ang yakap sa kanya.
“I wish you could be happy instead
There's nothing else I can do
But love you the best that I can
yeah yeah yeah yeah”
“ang ganda pala ng boses mo…” halos pabulong niyang sabi saakin “ngayon lang kita narinig kumanta. Kung alam ko lang na ganyang boses ang maririnig ko, edi sana Linggo Linggo narin akong nagsisimba…”
“Uhmm Japoy..”
“it comforts me. Thank you Dionne..”
“Japoy.. a-anong problema?..”
Hindi sumagot si Japoy but instead, he just buried his face in my shoulders at naramdaman ko na lang ang panginginig ng katawan niya.
“Japoy?”
“Dionne…. Bakit ganun..?” hindi niya na natuloy ang sinasabi niya dahil napalitan na ng mga hikbi ang boses niya.
At sa pangalawang pagkakataon… nakita kong humagulgol sa harap ko si Japoy
****
A/N
Hello dears. Again salamat po ulit sa patuloy na nagbabasa nito. Ayun, para po doon sa mga nag eexpect ng madaming updates dahil sembreak na, ipagpatawad niyo po dahil hindi na po ako student. Nagtatrabaho na po ako and wala kaming sembreak sa work. Mismong mga holiday may pasok kami. And lalo na ngayon, mag Chi-Christmas kaya naman po mas magiging busy. So ayun po, sana po ay maintindihan niyo ako :)
And para rin po pala sa mga nagpapa dedicate dito sa AiD, sorry na, ang dami na po kasing nagpapa dedic at mukhang di na aabot yung nasa list ko sa estimated number of Chapters nitong story ko. Sorry po.
Sa mga nag p-pm naman po saakin.. tweet me instead na lang >> @iamalyloony << hehe mas madali mag reply diyan eh XD