3
Sa ngayon, parents naman niya ang kailangan niyang problemahin. Atarah sips her drinks and heave a sigh. Next week ang uwi ng parents nito at ang kabang meron siya kanina ay mas lalong dumoble ngayon.
"They are your parents Atarah, maiintindihan ka nila panigurado. Sa ngayon, huwag ka munang mag-isip ng kung anu-ano."
Alam kasi nitong magagalit ang parents niya kapag nalaman nila kung anong kondisyon meron siya ngayon pero heto na, nangyari na.
Right now, she's expecting na sasama talaga ang loob nila sa kanya. Sa kondisyon niya ngayon, sino bang parents ang hindi magagalit diba?
But she's hoping that they will understand her. Atarah knows that what have happened is unplanned but she considers the baby as a blessing for her.
"Whatever your plans are, we will support you." That encouragement coming from her friends is enough for her.
I'll get through this especially for my baby.
For the following days, kila Thea muna ito namalagi. Yesterday, pumunta siyang hospital, sa opisina ng mama ni Dianne since her mom was her OB-Gyn and according to her, Atarah should expect continuous morning sickness that a pregnant woman experience.
For Atarah's condition right now, it's just so hard to believe for a person like her who never committed any kind of romantic relationship because she's busy fulfilling her dreams abroad and then she came back home only to realized that she's now having a baby not too soon.
Napahawak ito sa maliit niyang tyan. Hindi pa halata yung baby bump niya dahil isang buwan pa lang naman ito. She's not blaming for having this baby in her tummy. Mahirap lang kasing isipin na ganito ngayon ang sitwasyon niya.
But still, she's going to love this baby. It was not planned at all but she's going to take all the responsibility just to raise her baby well.
Nanginginig ang kamay nito pagkatapos ng tawag na nareceived niya. Her mom just called to inform that they will be home this coming weekend. Only two days from now. Mas lalo tuloy siyang kinabahan. Hindi kasi nito alam na mapapaaga ang uwi ng parents niya.
Oh God. What should I do?
"Mas okay na rin siguro yun kesa ang malaman pa nila kapag malaki na yung tyan mo." Gia tapped her shoulder.
Somehow, she's right pero kasi, wala pa siyang napaplano kung paano sasabihin sa parents niya ang totoo. Ayaw naman niyang biglain ang mga ito.
"We will help you. Just don't overthink. Think of the baby, yang pag-aalala mong yan baka makasama pa sa bata." Mabuti na lang at nandyan sila para pagaanin ang loob nito and to always remind her na meron ng bata sa sinapupunan niya.
This past few days kasi, there are times na hindi nito makontrol ang emosyon niya. She should think of the baby too dahil siguradong maapektuhan din ang bata sa kung anong nararamdaman nito.
"Just rest now. Tsaka na natin isipin yung mga plano mo." Inalalayan siya ni Thea papasok sa isang guest room.
Dito kasi siya pansamantalang naninirahan sa kanila pero umuuwi pa rin naman siya sa kanilang bahay.
Mas dumoble ang kaba ni Atarah nung lumipas na naman ang isang araw. Bukas ay uuwi na ang parents nito. They will be here tomorrow at 7PM. Ang plano nito is to just meet them in a private restaurant and tell them everything. Pinipilit nga siya ng mga kaibigan niyang samahan siya but she told them not to.
She'll face this alone and whatever the outcome is, si Lord na ang bahala. She's really hoping and praying that her parents would understand her.
Nakagat nito ang ibabang labi niya nang mabasa ang text ng kanyang mom. Nasa airport na raw sila ngayon and here she is, kabababa lamang sa isang restaurant kung saan niya sila imimeet.
While waiting for them to arrive, she's just rubbing both of her hands until she heard the sliding door opens.
"Mom, Dad." Agad itong tumayo nang makita niya ang kanyang parents.
"I miss you honey. Kanina ka pa rito?" Salubong ng mom nito and hugged her tight. Hinalikan pa siya nito sa kanyang pisngi.
"No Mom, I'm just in time. Let's sit." Yakag nito sa kanila pagkatapos niyang halikan pabalik ang mom and dad niya sa pisngi ng mga ito.
Nagkamustahan lang silang tatlo and her parents keep telling her about the success of their company's expansion abroad habang kumakain sila. Kung anu-ano ring kinukwento ng mga ito sa kanya.
Spoiling this happy scenario with her unexpected news, hindi nito alam kung ito na ba ang tamang pagkakataon para sabihin ang totoo but she realized not to prolong it anymore dahil malalaman at malalaman din naman nila ang totoo.
Her heart beats fast than the usual. She should tell it them now. Whatever the outcome is, tatanggapin niya kahit pa magalit ang mga ito sa kanya.
Ininom muna ni Atarah ang lahat ng laman ng kanyang baso bago nito kinuha ang atensyon ng kanyang magulang.
"Dad, Mom, I have to tell you something important. Please don't get mad." Atarah stuttered at napahawak ng mahigpit sa laylayan ng kanyang damit, sa upuan, maya-maya pa ay sa sling bag na nakapatong sa lap niya.
Hindi kasi nito alam kung saan siya kukuha ng lakas ng loob, at least it's her way para mabawasan man lang ang kaba niya.
"Yes, what is it honey?" Her mom asked and wiped the side of her lips.
Uminom naman ang Daddy nito at ngayon nga ay nakatingin na silang dalawa sa kanya, hinihintay kung anong sasabihin niya.
Huminga ito ng malalim bago niya sinagot ang tanong na iyon.
"I'm p-pregnant." She tried her best not to stutter but she failed.
Pagkatapos nitong sabihin iyon sa parents niya ay natigilan itong pareho. Napatungo na lamang siya dahil ayaw niyang makita ang disappointment sa mukha ng mga ito.
"You're kidding us honey right?" Her mom chuckled but Atarah shook her head as an answer. Nagsimula na ring mamuo ang luha sa mga mata nito.
"I'm s-sorry." And her tears fall from her eyes. Sumunod naman ang mahihinang hikbi nito. She tried not to burst in front of her parents but her tears won't cooperate.
Silence filled the place for how many minutes hanggang sa narinig nito ang paghampas ng Daddy niya sa mesa dahilan para mas lalo siyang kabahan at matakot. Nakita nito ang pagtayo ng Dad niya kaya bago pa siya nito iwanan dito, hinawakan nito ang kamay niya.
"Daddy p-please, I'm s-sorr—"
"Who's the father?" She saw how her dad tries to hold back his emotions and it pains her to see the disappointment on his face.
"D-dad..." Inalis ng tatay nito ang kamay niya at tinalikuran siya. Malalim na bumuntung-hininga ito bago niya muling hinarap si Atarah.
"Dixie Atarah, answer me. Who's the father of that child?" May diin sa bawat salitang binibitawan ng tatay nito na mas lalong nagpadagdag ng takot niya and when she shook her head, that's the time when she felt his father's hand landed on her face.
Napaupo na lang ito dahil hindi nito inaasahang masasampal siya ng Dad niya for the first time in her entire life.
"Hon!" Mom shouted her Dad at agad niya itong dinaluhan. Mas lalo lang naiyak si Atarah because she's sure that her Dad was so mad at her right now.
"It's okay honey. Your Dad was just mad. It's okay." Pag-aalo ng kanyang Mom at niyakap niya ito ng mahigpit.
Iyak lang siya nang iyak sa bisig ng mommy niya and she kept saying how sorry she is.
"Hon, let's go home." Maawtoridad na tawag ng Dad nito sa Mommy niya.
"D-daddy please," Tawag nitong muli sa kanya at ni hindi man lang nito magawang lingunin siya.
"Hon,"
"We can't leave our daughter here Hon." Sagot ng Mommy niya at pinunasan ulit nito ang luha sa kanyang mga mata.
"I don't want to see her face for the mean time. I'm tired Gina, let's go home." Ramdam nito ang galit at disappoinment sa boses ng tatay niya at wala siyang magawa kundi ang umiyak na lamang.
"We can't leave her here alone!" Her mom raised her tone too and Atarah doesn't want them to fight just because of her lalo pa't kakauwi lamang ng mga ito.
Even if her heart is aching, naiintindihan nito ang reaksyon at disappointment ng Daddy niya.
"It's okay M-mom, just go w-with Dad." Humihikbi nitong saad sa mommy niya. Ayaw lang kasi nitong mag-away sila rito nang dahil sa kanya.
"How about you honey? We can't leave you—"
"I'll bring her home." Laking gulat na lamang ni Atarah nang makita nito kung sino iyong nagsalita who came out of nowhere. And of all people, hindi nito inaasahang ito ang susulpot sa harapan niya.
That guy went near her. Nagulat ito nang punasan ng lalaki ang mga luha niya gamit ang mga kamay nito at mas lalo pa itong nagulat dahil sa sinabi ng binata.
"Good evening Ma'am, Sir. Forgive me for saying this but she's pregnant. Hindi niyo dapat siya sinasaktan." Naroon ang respeto maging ang diin sa tono ng lalaki habang sinasabi iyon sa parents ni Atarah bago niya ito binuhat at inilabas sa restaurant na iyon.
Hindi na nakapagreklamo pa si Atarah dahil gulat na gulat talaga siya. Hindi niya inaasahang susulpot ito sa harap niya lalo pa sa klase ng sitwasyong kinakaharap niya ngayon. Hindi niya inaakala na sa lahat ng tao ay siya itong tutulong sa kanya.
Yes, it's Treyton, the father of her baby.
Napahawak na lamang siya sa leeg ng binata at napatitig dito. Tinignan din siya ni Treyton sa mata at dahil hindi ito makapaniwala sa nakikita, unang umiwas ng tingin si Atarah.
Hindi niya tuloy alam kung anong mararamdaman niya idagdag mo pang buhat-buhat siya ng binata. Hindi lang kasi nito inakalang makikita niya ito rito at siya pa itong tumutulong sa kanya ngayon.
"My ghaaad! Ang bigat mo ghorl." Sambit nito pagkahinto nila sa tabi ng isang kotse. Doon lang din nabalik sa huwisyo si Atarah gawa ng matinis nitong boses.
"Sorry, hindi mo na sana ako binuhat pa." Atarah told him shyly and wipe the tears na namuo sa kanyang pisngi.
"Why ka ba kasi sinaktan ng parents mo?" Treyton asked out of curiosity.
"I told them my situation right now and my Dad was so mad at me. Nabigla lang 'yon sa sinabi ko kaya niya ako nasaktan." Pagkekwento nito sa kanya, still defending her father.
"I'm sorry." Nangunot ang noo nito dahil sa sinabi ni Treyton sa kanya.
"Why are you saying sorry to me?"
"Ghorl ano ka ba? Hindi ka mapepreggy kung hindi dahil sa egg cells ko 'no!" Natawa na lang tuloy si Atarah kasabay ng pagpunas niya ng luha niya.
"Hindi mo naman kasalanan e. Nangyari na." Napabuntong hininga ito.
Oo nga't biglaan ang lahat pero hindi sumagi sa isip ni Atarah na sisihin ang batang nasa sinapupunan niya kung bakit nangyayari sa kaniya ito ngayon.
"Sige, uuwi na ako." Bago pa ito makalampas, pinigilan siya ni Treyton.
"Hep hep, saan ka gogora aber?"
"Sa kaibigan ko. Doon na lang muna ako makikitulog baka kasi mas lalong magalit si Daddy kapag umuwi ako sa bahay." Paliwanag nito sa kanya pero nagulat ito nang hilain siya ng binata papasok sa kotse.
"Doon ka na muna sa condo ko. Sabi mo anak ko yang dinadala mo, hindi pwedeng kung kani-kanino ka lang makikitulog." Seryosong sagot nito pagkatapos ay umikot na sa kabila upang makapasok. As he got into the car, they drove away.
Hindi namalayan ni Atarah na nakatingin na siya sa gawi ni Treyton at napangiti na lamang. Hindi niya alam kung tama ba itong naiisip niya but she can see na nag-aalala ito sa bata.
Nakarating sila sa isang condominium building. Naunang maglakad si Treyton habang nakasunod lamang ito sa kanya.
"Okay lang ba talaga sayong dito muna ako? Magpapasundo ako sa kaibigan ko kung nakakaabala ako." Nahihiyang tanong nito habang hinihintay nila ang elevator na bumukas.
"Stop asking. Ditetchi ka sa akin. Tapos ang usapan." Pinal na saad nito at tumahimik na lamang ito sa tabi.
Seryoso kasi ito at walang bahid ng kabaklaan sa kanyang tono. Nung bumukas ang elevator, pumasok na ang mga ito sa kanyang condo.
His condo unit was big at talagang kumpleto na lahat ng gamit sa loob. Naupo na lang muna siya sa long couch dahil sinabihan siya nitong maghintay na lamang muna siya dahil aayusin pa raw niya yung isang bakanteng kwarto. Habang hinihintay siya nito sa baba, napatingin si Atarah sa mga pictures na nakadisplay dito sa sala.
Atarah can't believe that a person like him is a gay. Gwapo naman kasi talaga si Treyton e. Hindi nga ito makapaniwala nung malaman niyang bakla ito dun sa wedding booth noong high school sila. Mga kaibigan kasi niya e, dinamay pa siya sa mga kalokohan nila.
"Let's go." Tawag nito sa kanya. Tumayo na ito at sinundan siya papasok dun sa isang kwarto. "Dito ka na lang muna magstay pansamantala. If you need something, sabihan mo lang ako." Usal nito sa kanya.
"S-salamat." Atarah smiled at him.
Nung lumabas na ito, kasabay ng pagbuntung-hininga niya ay ang pag-upo nito sa kama. Maya-maya lang din ay nagulat siya nung bumukas ulit ang pintuan.
"B-bakit?" Taka nitong tanong nang ilahad nito bigla ang kamay niya sa kanya. May kailangan ba siya? Sa isip-isip niya.
"I'm Treysha, I mean Treyton Alfiore. You are?" Nagulat ito nang biglang magpakilala ito sa kanya kahit na kilala naman na siya nito dati pa, not personally though pero kilala na niya ito—sa pangalan nga lang.
Hindi naman kasi ito close sa kanya. Actually minsan pa lang niyang nakasalamuha ito and that's the time of their school founding anniversary before. Besides hindi sila magkaklase noon.
"Dixie Atarah Mendez." She answered and they shook hands.
"At least I know now kung anong pangalan ng nanay ng magiging junakis ko. Morlog na tayo ghorl. Good night." Saad nito at kumekembot-kembot itong lumabas ng kwarto.
And yes, it was confirmed. Treyton Alfiore, the soon-to-be the father of her baby is a gay.
Napabuntong hininga ulit si Atarah bago nahiga sa kama. She wants to sleep now still hoping na paggising niya kinabukasan, magiging okay na ang lahat.