Mandy POV
Iyak siya ng iyak kaya hinawakan ko ang mukha niya and i smile,
"i am fine babe, please don't cry" umiling iling siya sa akin habang umiiyak.
"why you didn't stop me, why babe?" napahagulhul siya at para bang babasagin akong plato oh ano man dahil dahan dahan niyang hinahawakan ang balikat ko, sobrang pula na ng ilong niya nagiging singkit na rin ang mata niya.
"babe naman pasa lang to saka normal lang to diba?" umiling iling siya
"kailan pa naging normal ang ganito?" napakagat labi ako, wala akong masabi kasi kahit man sinaktan niya ako pero alam kong hindi naman niya yun ginusto kahit sino naman saka normal lang naman yata yung ginawa niya sa akin, talagang madali lang akong nagkakapasa kaya ganun, sabi nila ganun daw talaga pag nagbubuntis.
"why you didn't stop me" napasabunot siya sa buhok niya pero pinigilan ko siya at niyakap.
"tama na please naman dhruv, im fine" umiling iling siya
"im so sorry" pa ulit ulit niya itong sinasabi kaya inilayo ko siya sa akin at ngumiti ako pero nakatitig lang siya sa leeg ko tapos napapikit siya.
"look at me" sabi ko at sinunud niya naman ako.
"pag sinabi kong okay lang ako, okay lang ako" napakagat labi siya.
"ilang oras? ilang oras kitang sinaktan?" napalunok ako sa tanong niya
"kailangan mo ba malaman yun?" paglalambing kong tanong sa kanya at marahan siyang tumango sa akin.
"babe please tell me" napahinga ako ng malalim at napalunok.
"babe please answer me" umiiyak niyang pagmamakaawa sa akin kaya napapikit ako.
"babe" hinawakan niya ang kamay ko kaya ngumiti ako.
"fine i will tell you pero hindi mo sisihin ang sarili mo ha" hindi siya sumagot sa akin.
"babe" kagat labi niyang sabi.
"umuwi ka kagabi 2:30 am in the morning" tumigil ako at naghihintay ang siya sa isusunod kong sasabihin, napatingin siya sa wall clock, and its already 10am in the morning.
"wala yaan muna nag enjoy naman ako" nakangiti kong sabi pero tinitigan niya lang ako.
"come on babe im craving for someting can you cook for me" paglalambing ko at napalunok siya.
"ayaw mo talaga sabihin?" umiling ako ng ituro niya sa akin ang cctv camera.
"fine then i'll check it later" ngumiti ako sa kanya
"bahala ka dyan iyak ka ng iyak hindi ka na bata" i tried to act na galit pero nakatitig lang siya sa akin.
"tumayo ka na nga and change your clothes nagugutom na ako" tumayo naman siya at kinuha ang roba niya pero nakatitig siya sa akin kaya tinaasan ko siya ng kilay.
"you should stop me" may pagtatampo niyang sbai.
"at bakit ko naman gagawin yun?" napaupo ulit siya at parang ang lalim ng iniisip niya when i saw him getting his case at may kinuha sa loob and i saw this small bottle at pinakita sa akin kaya nag taka ako, napatayo ako sa harap niya.
"babe?"takang tanong ko sa kanya at tinignan niya lang ako saka niya ito ibinigay sa akin, kaya kinuha ko ito antidepressants medication yun ang pagkakabasa ko at tinignan siya at umupo sa tabi niya.
"your taking medicine? bakit hindi ko to alam?" medyo may pagtatampo kong sabi at tumingin naman siya sa akin.
"akala ko naman kasi magaling na ako" mas lalo akong naguluhan,
"may sakit ka?" napaiwas siya ng tingin sa akin.
"babe?" hinawakan ko ang kamay niya,
"i have intermittent explosive disorder" halos hindi siya makatingin sa akin.
"ano yun?" tanong ko dahil hindi ko naman alam yun, napalunok ulit siya at tinignan ako.
"some called me bipolar to have changes of attitudes bata pa ako ganito na ako" malungkot niyang sabi.
"babe" tawag ko sa kanya kaya napatingin siya sa akin.
"kaya ba" hindi ko natuloy ang sinabi ko dahil ayokong ma disappoint siya.
"kaya minsan nakakasakit ako ng iba, like the way i did to you, what i did to you before and what i did to you now" tinignan ko lang siya at talagang sobrang lungkot niya.
"i still can't understand but i am here for you okay" nakatitig lang siya sa akin.
"i hope so baby" ngumiti ako sa kanya.
"so this is the reason why your avoiding drinking?" tumango siya.
"it's because nagiging agressive ka? moody? irritable? and sometimes hurting someone?" he simple nod kaya niyakap ko siya.
"im here, as long as you will always drink your medicine" napahinga naman siya ng malalim at niyakap ako.
"im sorry" paghihingi nanaman niya ng sorry but i just hug him.
"it's okay, alam ko namang hindi mo gustong gawin yun"
"im so sorry baby" bulong niya ulit sa akin at hinalikan ang sintido ko.
"teka" inilayo ko siya kaya napatingin siya sa akin.
"noon paman mainitin na ulo mo how did you cope up with it when were together before?" napalunok siya.
"shouting hanggang sa mapagod ako" seryosong sabi niya pero naguguluhan ako.
"dad store's some glass plates, i have this one room" he look at me.
"everytime i feel like i want to punch someone want to shout, i directly go to that room and breaks that plates everywhere, to make story short doon ako nagwawala hanggang sa mapapagod ako" pag aamin niya pero nakatingin lang ako sa kanya.
"theres one thing i want to know babe" tanong ko ulit at tinignan niya lang ako.
"when your having sex to somes women before what happen?" nakatitig siya sa akin.
"i dont know, when im drunk im out of myself and when i woke up in the morning i end up having a slap on my face" natahimik kaming dalawa, saka siya napasuklay sa buhok niya.
"i been in jail because of this disorder i have" halos hindi ako makahinga sa sinabi niya.
"your what? nakulong ka? for what? as i know about you sobrang bait mo" umiling iling siya.
"i killed someone" he look at me at parang natatakot siyang maulit ito.
"wag mo nang ikwento babe" umiling iling siya pero nakikita ko yung takot sa mga mata niya.
"i want you to know everything babe" napahinga ako ng malalim kaya niyakap ko ang bewang niya habang nakatitig sa kanya pero umiwas siya ng tingin sa akin kaya napasandal lang ako sa dibdib niya.
"okay then i'll listen" sabi ko nalang.
"phinnaues held some bar party, naglasing ako just like enjoying my night together with friends when my nightmare came, nagising nalang akong wala ng buhay ang babaeng kasama ko" natahimik siya sandali pero hinintay ko siyang magsalita.
"i saw how she suffer on my hand, i saw some bruises on her every part of her body, her eyes are wide open as like as her mouth i saw my finger prints on her mouth like i cover her mouth, her mouth have bruises, all i can say i was demon maybe by killing that innocent woman, who just filled my need before" napalunok ako.
"i didn't run, i call my tito jv and told him what happened my parents don't know what to do dahil inamin ko naman na ako ang may gawa nun, i was sentence for 9 months imprisonment, but really i was about to have a lifetime imprisonment but because of my medical records that i am sick i was only level to have 9 months" natahimik siya ulit.
"that's why i have a tattoo on my colarbone to remind myself always, since that day i decided to be more careful i stop flinging to some women, and i just focus on work" natahimik siya kaya hinaplos haplos ko ang likod niya.
"then why o didn't heard of this before?"
"cause it's a private matter na hindi naman kailangan malaman ng lahat" napatango ako
"how about the family of the girl?" umiling siya.
"the lucky thing is she was orphan kaya hindi na kumalat pa ang nangyari" napatango naman ako, mas masakit pala yung nangyari sa kanya kasya saking nagsakit sa balikat kaya naghirap sa every tournament.
"the day you saved me, that was the day i want to end my life" nagkatitigan kami.
"bakit?" ngumiti siya
"dahil na rin sayo" napakunot noo ako
"like how did shasha lie to me, for everything i don't know but i always think of negative sides" napatango naman ako.
"i know kahit naman siguro ako, you thought she was me, you just love her because you thought she was she is you were looking for, you hurt me but then you know god still do everything kasi kung hindi kita nakalimutan baka mas malala pa ang gawin ni shasha sakin eh" nakatitig lang siya sa akin kaya ngumiti ako.
"but still you change yourself" marahan siyang tumango
"but i was always thingking might you can't accept the way i am" piningot ko ang ilong niya.
"babe mahal kita, pag mahal mo ang isang tao kahit ano pa yang problima mo o nakaraan mo o sakit mo hinding hindi ka iiwan, babe gagabay pa nga ako sayo, and the fact that i am your wife now, and later on lalabas na baby natin, i believe na gagaling ka" ngumiti naman siya at hinalikan ang buhok ko.
"kailan mo nalaman na may ganito ka?" tanong ko napaisip naman siya.
"when i was in elementary i almost killed phinnaues because of just a toy" nagulat ako sa inamin niya.
"i was holding a rock and want to punch it on his face, my body wanted to do it but my brain is like stopping for it, and dad came they brought me to physian and there we found it out, sabi ng dcotor hindi namin malalaman kung kailan ako aatakihin dahil parang kabote daw yung sakit ko, susulpot nalang basta basta, i have my theraphy hanggang ngayun meron naman and its been 3 years na hindi ako inatake, ngayun lang ulit" napatango ako.
"i think bawal ka talagang uminom, lasing ka kasi kaya nag trigger yung sakit mo" napahinga naman siya ng malalim.
"yun rin ang mali ko, paano nalang pag may nangyaring masama sa inyo ni baby, talagang hindi ko mapapatawad ang sarili ko" malungkot niyang sabi but i smile at him at hinaplos haplos ang pesnge niya.
"were fine, now i know don't worry, everything will be okay" marahan naman siyang tumango at niyakap ako. Pero deep inside natatakot ako para kay dhruv, why mom didn't even tell this on me na may ganitong sakit si dhruv.
To be continued....
TheMirrorPrincess