Zawgyi
"ရီ ရီ.....ရီေပၚ... "
"ဘာလဲ...."
တကုိယ္လံုးကုိလံုးပတ္ထားတဲ့ေစာင္ထူႀကီးက ရီေပၚ့ႏွစ္ကုိယ္စာေလာက္ႀကီးေနတယ္။အဲ့တာကုိခါးမွာ ခါးပတ္ကပတ္ထားေသးတယ္။
အျဖဴေရာင္ေစာင္အထူႀကီးပတ္ၿပီး ခပ္တည္တည္ပင္ရပ္ေနတဲ့ရီေပၚေၾကာင့္ ေ႐ွာင္က်န္႔ေျပာစရာစကားေပ်ာက္႐ွၿပီး စကားပင္ထစ္ေနတဲ့အထိ...
"ဘာ....ဘာလိုႀကီးလား... "
"ခင္မ်ားဘာေျပာခ်င္တာလဲ "ဘာလိုႀကီးလဲ"လား "ဘယ္လိုႀကီးလား"လား ......"
ရီေပၚကသူ႔ကုိယ္ေပၚကေစာင္ကုိမဖယ္ေသးပဲ ေ႐ွာင္က်န္႔ကုိစိတ္မ႐ွည္တဲ့ပံုစံနဲ႔ေမးလာသည္။
တကယ္ပါ။ေ႐ွာင္က်န္႔ အသက္႐ႈေတာင္မမွန္ေတာ့တဲ့အထိပဲ...။ဘယ္လုိေတြလုပ္ျပန္ၿပီလဲ ရီေပၚရာ။
လက္ထပ္ပြဲေန႔မွာ ကုိယ့္ၾကင္ဖက္ရဲ႕လွပမႈေၾကာင့္ အသက္႐ႈမွားရတာကုိၾကားဖူးေပမဲ့ ေစာင္ျခံဳလာတဲ့သတို႔သားေၾကာင့္အသက္႐ႈမွားတာေတာ့ ကမၻာေပၚမွာေ႐ွာင္က်န္႔တေယာက္ပဲ႐ွိမည္ထင္။
"ခဏေလး....ကုိယ္အသက္႐ႈဦးမယ္..."
ရီေပၚကုိေျပာၿပီးတာနဲ႔ ေ႐ွာင္က်န္႔ကနံရံေပၚမွီလိုက္ၿပီး ရင္ဘတ္ကုိလက္နဲ႔ဖိလိုက္ကာ ေလကုိျပင္းျပင္းမႈတ္ထုတ္ေနသည္။
ရီေပၚ ကုိယ့္ကုိကုိယ္ျပန္ၾကည့္လိုက္တယ္။
ေနပါဦး။ငါက ဘာမ်ားျဖစ္ေနလို႔ သူကအသက္႐ႈေတာင္မဝရတာလဲ။ဝတ္ထားတဲ့ငါေတာင္ အသက္႐ႈမက်ပ္တဲ့ဟာ သူကဘာလို႔လဲ။
"ဟူး....ရၿပီ....ေျပာပါဦး..ဒါႀကီးက...."
"ဘာျဖစ္ေနလို႔လဲ...."
လုပ္ခ်င္တာလုပ္မွာ ဘာမွလာမေမးနဲ႔ဆိုတဲ့အၾကည့္နဲ႔ခပ္တန္းတန္းၾကည့္ကာေမးလာတဲ့ရီေပၚ ေၾကာင့္ ေ႐ွာင္က်န္႔အတတ္ႏိုင္ဆံုးစကားမမွားမိေအာင္သတိထားေနရသည္။
"ကုိယ့္ကုိနားလည္ေအာင္အရင္႐ွင္းျပေပးပါကြာ ၿပီးရင္မင္းသေဘာႀကိဳက္တာလုပ္....."
"ေစာင္ပတ္ထားတာျမင္တယ္မလား ဘာထပ္႐ွင္းျပရဦးမွာလဲ...."
လက္ဖ်ားေတြကုိဖံုးတဲ့အထိ႐ွည္က်ေနတဲ့ ေစာင္စႀကီးႏွစ္ဖက္ကုိဟန္ပါပါနဲ႔ခါထုတ္လိုက္ရင္း ေျပာလာတဲ့ရီေပၚက သိုင္းကားေတြထဲက က်င့္ၾကံသူအဘိုးႀကီးဒီဇိုင္းနဲ႔။
"ဒီေစာင္ပတ္အတိုင္း လက္ထပ္မလို႔လား...."
ေ႐ွာင္က်န္႔တကယ္လိုက္မမွီေတာ့ဘူး။စဥ္းစားရလြန္းလို႔ ေခါင္းကုိက္လာတာေၾကာင့္ နားထင္ကုိလက္နဲ႔ဖိထားရင္း ေမးလိုက္ရတယ္။
အသက္ ေျခာက္ႏွစ္ေလာက္ႀကီးၿပီးေမြးမိတာ ဒီေကာင္ေလးရဲ႕အေတြးေတြကုိလိုက္မမွီတဲ့အထိျဖစ္သြားႏိုင္လား။
"ေစာင္ပတ္အတိုင္းလက္ထပ္စရာလား က်ေနာ္က႐ူးေနတာမွမဟုတ္တာ...."
"ဒါဆို ဘာလို႔အဲ့ဒီေစာင္ႀကီးပတ္ထားတာလဲ...."
ေစာင္ပတ္ထားတဲ့အတိုင္းလဲ လက္မထပ္ဘူး
ေစာင္ပတ္ထားရတဲ့အေၾကာင္းရင္းကုိလဲ နားလည္ေအာင္မေျပာဘူး ဘာေတြလုပ္ေနတာလဲ အဆိုးေလးရာ...
" ဒီအတိုင္း ပတ္ခ်င္လို႔....."
က်စ္ လုပ္ျပန္ၿပီ ဘယ္ေတာ့မွတိက်တဲ့အေျဖကုိမရဘူး။
ေ႐ွာင္က်န္႔ေမးတာကုိ တိုက္႐ုိက္ေသခ်ာတဲ့အေျဖမေျဖတာေလာက္ ေဒါသထြက္တာမ႐ွိေပမဲ့ ေ႐ွ႕ကအျဖဴေရာင္ေစာင္လံုးေလးကုိေတာ့ မၿငိဳျငင္ရက္ေပ။
မတည္ၿငိမ္ေတာ့ေသာ စိတ္အစုံတို႔ကိုပင့္သက္တခ်က္႐ႈထုတ္ရင္း လ်စ္လ်ဴ႐ႈလိုက္သည္။
ဘယ္လိုပဲဝတ္ဝတ္အေရးမႀကီးဘူး ။ က်ေနာ္လက္ထပ္မွာ ရီေပၚဆိုတဲ့ေကာင္ေလးကုိပဲ။suitပဲဝတ္ဝတ္ ေစာင္ပဲပတ္ပတ္ က်ေနာ္လက္ထပ္မွာ က်ေနာ္ခ်စ္တဲ့ရီေပၚကုိပဲ။
အေတြးတို႔ပံုမွန္ျဖစ္သြားသည္ႏွင့္ ႏူးႏူးည့ံည့ံအျပံဳးတခုကုိ မ်က္ႏွာထက္ျဖစ္ထြန္းေစလိုက္ေတာ့သည္။
"မင္းသေဘာက်ရင္ဘယ္လိုပဲဝတ္ဝတ္ပါ.... ကုိယ္ဘာမွမေျပာေတာ့ဘူး...."
ေသေလ။ဘယ္သူက ဒီေလာက္ပူေနတဲ့ရာသီမွာ ေစာင္အထူႀကီးပတ္ထားရတာကုိသေဘာက်မွာလဲ...။ေစာင္တထည္တည္းဆို ေတာ္ေသးတယ္။ေအာက္ကဝတ္စုံႀကီးကလဲ ေလွာင္ပိတ္ေနတာပဲ။
ဒီပူေနတဲ့ဗိုက္ႀကီး တရက္ေလာက္အေပါင္ဆိုင္သြားပို႔ထားလို႔ရရင္ေကာင္းမယ္။
ျဖစ္ႏိုင္ရင္ မိန္းကေလးေတြလိုဂါဝန္အပြႀကီးသာဝတ္ပလိုက္ခ်င္တယ္။ဘာဗိုက္မွပူေနတာလဲ မသိသာေတာ့ဘူး။
"က်ေနာ္... ဘုရားေက်ာင္းေရာက္မွ ဒီေစာင္ႀကီးဖယ္မယ္....အခု ဒီတိုင္းပဲသြားမယ္..."
"အိုေက ဒါဆို သြားၾကမယ္ေလ...."
"အင္း...."
ေ႐ွာင္က်န္႔ အခန္းေ႐ွ႕ကထြက္လာလိုက္ေသာ္လည္း ေနာက္ကရီေပၚ့ေျခသံမၾကားရတာေၾကာင့္ လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့...
ကုိယ္မွာပတ္ထားတဲ့ေစာင္ႀကီးနဲ႔လံုးေထြးၿပီး ေျခလွမ္းလွမ္းဖို႔အခက္ေတြ႔ေနတဲ့ ေကာင္ေလးကုိေတြ႔လိုက္ရသည္။
မင္းအေပၚဘယ္လိုအသိေပးမွ ဘယ္လိုဂရုစိုက္ျပမွ ကူအညီလိုအပ္တိုင္း ငါ့ကုိေခၚဖို့သတိရမွာလဲ။
တလက္စတည္းမွာပဲ အေမနဲ႔အမေသဆံုးၿပီးကတည္းက အထီးက်န္ဘဝကုိျဖတ္သန္းခဲ့ရသူပီပီ တျခားလူေတြအေပၚ မမွီခိုတတ္ေတာ့ေသာ ရီေပၚ့ရဲ႕စိတ္ဓာတ္ကုိလဲနားလည္လာရသည္။
ေၾကာက္တတ္တဲ့စိတ္မွန္သမ်ွကုိ ေအးစက္တဲ့အၾကည့္ေတြနဲ႔ဖံုးကြယ္ခဲ့တယ္။
သူ႔ရင္ထဲကနာက်င္မွုမွန္သမ်ွကုိ မဲ့ျပံဳးတခုနဲ႔ပဲလ်စ္လ်ဴ႐ႈခဲ့တယ္။
သူ႔ရဲ႕ကေလးဆန္တဲ့စ႐ုိက္ေတြကုိ က်ေနာ့္မုန္းတဲ့စိတ္ေတြနဲ႔ ခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားခဲ့တယ္။
ဘယ္ေလာက္ပဲ အကူအညီလိုပါေစ သူ႔ပါးစပ္ကေနဘယ္ေတာ့မွထုတ္မေျပာေတာ့ဘူး။
သူ႔ကုိပတ္ဝန္းက်င္ကလ်စ္လ်ဴ႐ႈတာခံခ်င္တဲ့ေကာင္ေလးက သူကုိယ္တိုင္ပတ္ဝန္းက်င္ကုိလ်စ္လ်ဴ႐ႈခဲ့တယ္။
ရီေပၚ့ရဲ႕ႏုနယ္တဲ့ႏွလံုးသားေလးထဲမွာ အမုန္းတရားေတြပြားေစခဲ့တဲ့ အဓိကတရားခံက ကုိယ္ပဲဆိုတာ ေတြးမိေတာ့လဲ နာက်င္ရသည္။
ဒါေပမဲ့ ကုိယ့္အတြက္လိုအပ္ရင္ေတာ့ တျခားလူအေပၚမွီခိုသင့္ရင္မွီခိုရမယ္မဟုတ္ဘူးလား။ၿပီးေတာ့ ရီေပၚ့အတြက္တျခားလူဆိုတာ က်ေနာ္ပဲျဖစ္ရမယ္။တျခား ဘယ္သူမွမျဖစ္ရဘူး။
"ကုိယ္ကူညီရမလား...."
သူကထုတ္မေျပာေပမဲ့ ကုိယ္ကဘာမဆိုလက္ပိုက္မၾကည့္ရက္သူမို႔ အနားကုိသြားကာေမးမိသည္။
"ရတယ္....က်ေနာ္...ေလ်ွာက္လို႔ရ....အား...ရပါတယ္ဆို....ဘာလို႔ခ်ီတာလဲ...."
ေျခေထာက္ကျဖင့္ ေျခတလွမ္းေတာင္မလွမ္းႏိုင္ဘဲနဲ႔ ျငင္းဖို႔အေၾကာင္းျပခ်က္ဖန္ေနေသာ ေကာင္ေလးအား ေပြ႔ခ်ီလိုက္သည္။
အရင္က ခ်ီထားမွန္းေတာင္မသိရတဲ့ငွက္ေမႊးလိုခႏၶာကုိယ္ေလးက အခုေတာ့ လက္ထဲမွာအေလးခ်ိန္စီးေနေရာပဲ။
ဒီေကာင္ေလး ေစာင္တခုတည္းပတ္ထားတာမဟုတ္ဘူးေပါ့။ဒီေလာက္ေလးေနတာ အထဲမွာဘယ္လိုေတြေတာင္ဝတ္ထားျပန္တာလဲ...
ထပ္ၿပီး ဒီေကာက္ညႇင္းထုပ္ေလးအေၾကာင္းကုိ စဥ္းစားရင္ ေခါင္းေမႊးေျပာင္ႏိုင္ေျခ႐ွိတာမို႔ ရင္ခြင္ထဲကေကာင္ေလးရဲ့႐ုန္းၿပီးေအာ္သံေတြကုိလ်စ္လ်ဴ႐ႈကာ ကားဆီသာေပြ႔ခ်ီလာလိုက္ေတာ့သည္။
"ေအာက္ခ်ေပး ကားထဲက်ေနာ့္ဘာသာက်ေနာ္ဝင္မယ္......"
".........."
မႀကိဳက္ဘူး။ သူေပြ႔ခ်ီလိုက္တိုင္း ေကာ္ဖီခါးခါးေသာက္မိသလို ရင္တုန္တာကုိမႀကိဳက္ဘူး။သူေ႐ွ႕ေရာက္တိုင္း အားနည္းတဲ့ပံုစံမ်ိဳးေတြပဲျဖစ္ေနရတာကုိ သေဘာမက်ဘူး။
ေနာက္ၿပီး က်ေနာ္ ဘယ္သူ႔ကုိမွအားမကုိးခ်င္ဘူး။
."....ကုိယ့္ဘာသာဝင္ပါမယ္ဆို ....ကုတင္ေစာင့္နတ္ႀကီးရဲ႕...အား ဘာလို႔ပစ္ခ်တာလဲ...."
ကားထဲေတာ့ကုိယ့္ဘာသာဝင္ဖို္႔ေျပာလိုက္ေသာ္လည္း ...ေအာက္မခ်ေပးဘဲ ကားထဲပစ္ခ်လိုက္ေသာေၾကာင့္ လူကေခြးက်ဝက္က်က်သည္။ေတာ္ေသးတာေပါ့ ေစာင္ပတ္ထားေပလို႔ မနာတာ..။
ဒါနဲ႔ ငါသူ႔ကုိဘယ္လိုေခၚလိုက္မိတာ...???
"ဘာ..... ကုတင္ေစာင့္နတ္....ဟုတ္လား..."
မာထန္မေနေသာ္လည္း ႏူးည့ံျခင္းမ႐ွိတဲ့ေလသံအလွည့္အေျပာင္းေၾကာင့္ ရီေပၚကားတံခါးဘက္ကုိတိုးထိုင္လိုက္တယ္။ေၾကာက္လို႔မဟုတ္ဘူး ခါးေညာင္းလို႔မွီမလို႔..:3
"ဟုတ္....ဟုတ္...ဟုတ္တယ္ေလ....ဘာလဲ....nicknameကမလွလို႔လား..... "
ေၾကာက္ၿပီး စကားထစ္တာမဟုတ္ဘူး ။လ်ွာခလုတ္တိုက္သြားလို႔...:3
"ဘာလို႔လဲ....ဘာလို႔ဒီနာမည္ႀကီးေပးထားရလဲ ကုိယ့္ကုိေျပာပါဦး..."
အနည္းငယ္ တင္းမာသြားေသာေလသံေၾကာင့္ ကားတံခါးဘက္ကုိအတင္းဆုတ္သြားကာ မ်က္ႏွာငယ္ေလးနဲ႔စကားေတြ ထစ္အလာေသာေကာင္ေလးေၾကာင့္ ေ႐ွာင္က်န္႔ေလသံကုိခ်က္ခ်င္းျပန္ျပင္ရသည္။
မျဖစ္ဘူး။တတ္ႏိုင္သမ်ွ ႏူးည့ံေပးမွရမယ္။အဲ့ဒါမွ က်ေနာ့္ကုိေၾကာက္တဲ့စိတ္မ႐ွိေတာ့မွာ။
"ဟို ခင္မ်ားကမနက္မိုးလင္းတိုင္း က်ေနာ့္ကုတင္ေဘးကထိုင္ခံုမွာထိုင္ေနတာကုိး....အဲ့တာေၾကာင့္ ကုတင္ေစာင့္နတ္လို႔ေခၚမိတာ...."
ေပါင္ေပၚတင္ထားတဲ့လက္ကေလးႏွစ္ဖက္ကုိ ပြတ္တိုက္ေနရင္းေျပာလာတဲ့ရီေပၚေၾကာင့္ ေ႐ွာင္က်န္႔ျပံဳးလိုက္မိသည္။ဘယ္လိုေတြေတာင္ ကေလးဆန္ရတာလဲ။
ကုတင္ေဘးကထိုင္ခံုမွာထိုင္လို႔ ကုတင္ေစာင့္နတ္လို႔ေခၚတာတဲ့။ေတာ္ေသးတာေပါ့ အိမ္သာဝသြားေစာင့္ေနမိရင္ ၾကားထဲကက်ေနာ့္နာမည္ကအိမ္သာေစာင့္နတ္ျဖစ္လာဦးမွာ။
ဒါေပမဲ့ ညတိုင္းသူေလးရဲ႕ကုိယ္လံုးေလးကုိခိုးဖက္ၿပီးအိပ္တာဆိုေတာ့ က်ေနာ့္နာမည္ကဘာျဖစ္မလဲ....???
"ခင္မ်ား....ေမးတာေျဖၿပီးၿပီေနာ္....က်ေနာ့္ကုိစကားလဲလာမေျပာနဲ႔ေတာ့ ဘာကိစၥ႐ွိ႐ွိက်ေနာ္အိပ္ၿပီ...."
ခ်က္ခ်င္း ကားတံခါးကုိေခါင္းမွီကာ မ်က္လံုးမွိတ္လုိက္ေသာရီေပၚေၾကာင့္ ေ႐ွာင္က်န္႔လဲေခါင္းသာခါရင္း ကားေမာင္းထြက္ခဲ့ေတာ့သည္။
ကားေမာင္းေနတဲ့ေကာင္ေလးက သူ႔ကုိအျပစ္ေျပာမယ္ထင္လို႔ အတင္းေတြအိပ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္လိုက္တဲ့ေကာင္ေလးရဲ႕အေတြးေတြကုိေတာ့မသိႏိုင္ခဲ့။
....................
"ရီေပၚ...... "
ဘုရားေက်ာင္းေ႐ွ႕ေရာက္ေနၿပီျဖစ္ေသာ္လည္း အခုထိအိပ္ေကာင္းေနဆဲေကာင္ေလးအနားတိုးသြားကာ ေခၚႏႈိးမိသည္။
ေဟာက္သံပိစိေလးေတြပင္ထြက္ၿပီး အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ေကာင္ေလးက အဲယားကြန္းရဲ႕ေအးျမမႈေရာသူ႔ကုိယ္မွာပတ္ထားတဲ့ေစာင္ထူႀကီးရဲ႕ေႏြးေထြးမႈေရာေပါင္းစည္းကာ အပူအေအးမ်ွၿပီးအိပ္ေကာင္းေနပံုပင္။
သူအိပ္ေပ်ာ္ေနတုန္း ကုိယ့္ရင္ထဲကနာမ္စားေလးကုိေခၚဖို႔စဥ္းစားမိေပမဲ့ ခုနကအျဖစ္အပ်က္ကုိျပန္ေတြးၿပီး အၾကံတခုရသြားသည္။
ကုိယ့္ကုိကုတင္ေစာင့္နတ္လို႔ေခၚတယ္ေပါ့။ကုိယ့္မွာလဲ မင္းအတြက္nicknameေတြနည္းတာမဟုတ္ဘူး။
ရီေပၚ့အနားကုိထပ္မံတိုးသြားကာ ပါးေလးကုိလက္မေလးနဲ႔ပြတ္သပ္ရင္း ....
"ေဒါသအိုးေလး ရီေပၚ....."
"အထိမခံရီေပၚရစ္စိန္....."
"ျခေသၤ့ေပါက္ေလး....."
"အေမႊစိန္ေပါက္စ..."
အရင္ကတည္းက စိတ္ထဲမွာတီးတိုးေခၚခဲ့ရသည့္ နာမည္ေလးေတြကုိ တခုခ်င္းစီတိုးတိုးေခၚေနမိသည္။
ေစာင္ေတြၾကားထဲနစ္ျမဳပ္ေနတဲ့ေကာင္ေလးကုိၾကည့္မိေတာ့ ေနာက္ထပ္နာမည္တခုစဥ္းစားမိသြားျပန္သည္။
"ေကာက္ညႇင္းထုပ္ေလး..."
ပါးေလးကုိပြတ္သပ္ရင္း တဖြဖြေခၚေနတာေတာင္ ႏိုးမလာဘဲဆက္အိပ္ေနတဲ့ေကာင္ေလးေၾကာင့္ ဉာဏ္နီဉာဏ္နက္တို႔ဝင္လာရကာ ေဖာင္းအိေနတဲ့ပါးေဖြးေဖြးေလးကုိတခ်က္နမ္းလိုက္ရင္း နားနားကုိကပ္ကာတိုးတိုးေလးေခၚလိုက္သည္။
"ကုိယ့္အခ်စ္ဆံုးဗိုက္ကေလး...."
"ဟင္....ဗိုက္.....ဗိုက္ဘယ္ေရာက္သြားလို႔လဲ..."
အလန္႔တၾကားထေမးလာတဲ့ ရီေပၚေၾကာင့္ ၾကားသြားၿပီလားလို႔ စိတ္ပူမိေသာ္လည္း မ်က္လံုးပင္ေကာင္းေကာင္းမဖြင့္ႏိုင္ပဲ ေစာင္အထူႀကီးပတ္ထားတဲ့သူ႔ကုိယ္ေပၚကုိလက္နဲ႔စမ္းရင္း႐ွာေနတာေၾကာင့္ ခပ္ဟဟရယ္ရင္းသက္ျပင္းသာခ်မိသည္။
"ဟင့္ က်ေနာ့္ဗိုက္မ႐ွိေတာ့ဘူး.....ေ႐ွာင္က်န္႔...."
အိပ္ခ်င္မူးတူးနဲ႔သူ႔ဗိုက္သူငု႔ံၾကည့္ရင္း မ်က္ရည္ဝဲပီးေျပာလာတဲ့ေကာင္ေလးက သူ႔ကုိယ္ေပၚမွာေစာင္ပတ္ထားမိတာကုိေမ့သြားပံုပင္။
"ဟင့္ ေရွာင္က်န့္ရား....တကယ္ႀကီး မ႐ွိေတာ့ဘူး က်ေနာ့္လံုးလံုးေလးေပ်ာက္သြားၿပီ....ဟင့္.."
တကယ္ပင္ မ်က္ရည္ဥမ်ားစီးက်လာၿပီး မ်က္စိစုံမွိတ္ကာ ထငုိေသာကေလးေၾကာင့္ ေ႐ွာင္က်န္႔ကပ်ာကယာေခ်ာ့ဖို႔လုပ္ရသည္။
"ရီေပၚ ေနပါဦးကြာ မငုိနဲ႔ဦး ကုိယ္ေျပာတာအရင္နားေထာင္.....မငုိရဘူး....."
"ေတာင္းပန္ပါတယ္ က်ေနာ္အရမ္းမွားသြားၿပီ..."
ယူက်ံဳးမရတဲ့ပံုစံနဲ႔ ငုိမဲ့မဲ့ေျပာလာတဲ့ေကာင္ေလးေၾကာင့္ ေ႐ွာင္က်န္႔စိတ္ပူသြားရသည္။ဘာေတြေတြးမိျပန္ၿပီလဲ။
"က်ေနာ္ မွားတာ က်ေနာ္မိုက္မဲတာ ဒီေန႔တရက္အတြက္လံုးလံုးေလးကုိ အေပါင္ဆိုင္သြားပို႔လိုက္မိတာ....ဟင့္"
"အခု က်ေနာ့္ဗိုက္ႀကီးတကယ္မ႐ွိေတာ့ဘူး.."
မ်က္ရည္စမ္းတမ္းတမ္းနဲ႔ ေျပာေနတဲ့ရီေပၚ့စကားကုိနားလည္ဖို႔ ဦးေႏွာက္ကုိတစ္စကၠန္႔အတြင္းေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာေသာအေတြးေတြေတြးခိုင္းလိုက္ရတယ္။
ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ ရီေပၚစကားရဲ႕အဓိပၸါယ္ကုိ ႐ွင္း႐ွင္းလင္းလင္းႀကီးနားလည္သြားရေတာ့သည္။က်စ္ ဒီကေလးအိမ္မက္မက္ခဲ့တာပဲ။
အဲ့ေတာ့ အိမ္မက္ထဲမွာ သူ႔ဗိုက္ကုိအေပါင္ဆိုင္သြားပို႔ေနရင္းက က်ေနာ့္အသံေၾကာင့္လန္႔ႏိုးလာတယ္။ႏိုးလာေတာ့ ဗိုက္႐ွာပုံေတာ္ဖြင့္ရင္း ေစာင္ေအာက္ကဗိုက္ကုိမျမင္ပဲ သူ႔ဗိုက္ေလးေပ်ာက္သြားၿပီဆိုၿပီး ထငုိတယ္ ဒါပဲ။
ဘယ္လိုေခါင္းစဥ္တပ္ရမွန္းကုိမသိေတာ့ဘူး အေမႊစိန္ရာ။
"ရီေပၚရာ အိပ္ခ်င္မူးတူးနဲ႔ဘာေတြေယာင္ဝါးဝါးျဖစ္ေနတာလဲ မင္းကုိယ္ေပၚကေစာင္ႀကီးပတ္ထားတာကုိး ဘယ္လိုလုပ္ဗိုက္ကုိေတြ႔ရမွာလဲ....."
"အမ္....."
ထိုအခါမွ ခါးမွာပတ္ထားတဲ့ခါးပတ္ႀကီးကုိဆြဲျဖဳတ္ကာ ကုိယ္ေပၚမွာပတ္ထားတဲ့ေစာင္ႀကီးကုိဆြဲခြာလိုက္ေတာ့သည္။
ရီေပၚအူေၾကာင္ေၾကာင္ႏိုင္လွတဲ့အေျခအေနႀကီးကုိ ႐ုပ္တည္ႀကီးနဲ႔ျပန္ထိန္းဖို႔ႀကိဳးစားလိုက္သည္။ငါကတမိုးေအာက္တေယာက္ it's me yibo.
"Surprise...... "
"ဖြီး အဟြတ္... "
ေစာင္ႀကီးဖယ္လိုက္ၿပီး surprise ထေအာ္တဲ့ေကာင္ေလးကုိၾကည့္ၿပီး ေ႐ွာင္က်န္႔ေသာက္လက္စေရပင္သီးသြားရသည္။
ရယ္က်ဲက်ဲေခါင္းတၿငိမ့္ၿငိမ့္လုပ္ျပေနတဲ့ေကာင္ေလးက အစိမ္းေရာင္ေလေဖာင္းအကႌ်ႀကီးနဲ႔....
...........................................................................
Unicode
"ရီ ရီ.....ရီပေါ်... "
"ဘာလဲ...."
တကိုယ်လုံးကိုလုံးပတ်ထားတဲ့စောင်ထူကြီးက ရီပေါ့်နှစ်ကိုယ်စာလောက်ကြီးနေတယ်။အဲ့တာကိုခါးမှာ ခါးပတ်ကပတ်ထားသေးတယ်။
အဖြူရောင်စောင်အထူကြီးပတ်ပြီး ခပ်တည်တည်ပင်ရပ်နေတဲ့ရီပေါ်ကြောင့် ရှောင်ကျန့်ပြောစရာစကားပျောက်ရှပြီး စကားပင်ထစ်နေတဲ့အထိ...
"ဘာ....ဘာလိုကြီးလား... "
"ခင်များဘာပြောချင်တာလဲ "ဘာလိုကြီးလဲ"လား "ဘယ်လိုကြီးလား"လား ......"
ရီပေါ်ကသူ့ကိုယ်ပေါ်ကစောင်ကိုမဖယ်သေးပဲ ရှောင်ကျန့်ကိုစိတ်မရှည်တဲ့ပုံစံနဲ့မေးလာသည်။
တကယ်ပါ။ရှောင်ကျန့် အသက်ရှုတောင်မမှန်တော့တဲ့အထိပဲ...။ဘယ်လိုတွေလုပ်ပြန်ပြီလဲ ရီပေါ်ရာ။
လက်ထပ်ပွဲနေ့မှာ ကိုယ့်ကြင်ဖက်ရဲ့လှပမှုကြောင့် အသက်ရှုမှားရတာကိုကြားဖူးပေမဲ့ စောင်ခြုံလာတဲ့သတို့သားကြောင့်အသက်ရှုမှားတာတော့ ကမ်ဘာပေါ်မှာရှောင်ကျန့်တယောက်ပဲရှိမည်ထင်။
"ခဏလေး....ကိုယ်အသက်ရှုဦးမယ်..."
ရီပေါ်ကိုပြောပြီးတာနဲ့ ရှောင်ကျန့်ကနံရံပေါ်မှီလိုက်ပြီး ရင်ဘတ်ကိုလက်နဲ့ဖိလိုက်ကာ လေကိုပြင်းပြင်းမှုတ်ထုတ်နေသည်။
ရီပေါ် ကိုယ့်ကိုကိုယ်ပြန်ကြည့်လိုက်တယ်။
နေပါဦး။ငါက ဘာများဖြစ်နေလို့ သူကအသက်ရှုတောင်မဝရတာလဲ။ဝတ်ထားတဲ့ငါတောင် အသက်ရှုမကျပ်တဲ့ဟာ သူကဘာလို့လဲ။
"ဟူး....ရပြီ....ပြောပါဦး..ဒါကြီးက...."
"ဘာဖြစ်နေလို့လဲ...."
လုပ်ချင်တာလုပ်မှာ ဘာမှလာမမေးနဲ့ဆိုတဲ့အကြည့်နဲ့ခပ်တန်းတန်းကြည့်ကာမေးလာတဲ့ရီပေါ် ကြောင့် ရှောင်ကျန့်အတတ်နိုင်ဆုံးစကားမမှားမိအောင်သတိထားနေရသည်။
"ကိုယ့်ကိုနားလည်အောင်အရင်ရှင်းပြပေးပါကွာ ပြီးရင်မင်းသဘောကြိုက်တာလုပ်....."
"စောင်ပတ်ထားတာမြင်တယ်မလား ဘာထပ်ရှင်းပြရဦးမှာလဲ...."
လက်ဖျားတွေကိုဖုံးတဲ့အထိရှည်ကျနေတဲ့ စောင်စကြီးနှစ်ဖက်ကိုဟန်ပါပါနဲ့ခါထုတ်လိုက်ရင်း ပြောလာတဲ့ရီပေါ်က သိုင်းကားတွေထဲက ကျင့်ကြံသူအဘိုးကြီးဒီဇိုင်းနဲ့။
"ဒီစောင်ပတ်အတိုင်း လက်ထပ်မလို့လား...."
ရှောင်ကျန့်တကယ်လိုက်မမှီတော့ဘူး။စဉ်းစားရလွန်းလို့ ခေါင်းကိုက်လာတာကြောင့် နားထင်ကိုလက်နဲ့ဖိထားရင်း မေးလိုက်ရတယ်။
အသက် ခြောက်နှစ်လောက်ကြီးပြီးမွေးမိတာ ဒီကောင်လေးရဲ့အတွေးတွေကိုလိုက်မမှီတဲ့အထိဖြစ်သွားနိုင်လား။
"စောင်ပတ်အတိုင်းလက်ထပ်စရာလား ကျနော်ကရူးနေတာမှမဟုတ်တာ...."
"ဒါဆို ဘာလို့အဲ့ဒီစောင်ကြီးပတ်ထားတာလဲ...."
စောင်ပတ်ထားတဲ့အတိုင်းလဲ လက်မထပ်ဘူး
စောင်ပတ်ထားရတဲ့အကြောင်းရင်းကိုလဲ နားလည်အောင်မပြောဘူး ဘာတွေလုပ်နေတာလဲ အဆိုးလေးရာ...
" ဒီအတိုင်း ပတ်ချင်လို့....."
ကျစ် လုပ်ပြန်ပြီ ဘယ်တော့မှတိကျတဲ့အဖြေကိုမရဘူး။
ရှောင်ကျန့်မေးတာကို တိုက်ရိုက်သေချာတဲ့အဖြေမဖြေတာလောက် ဒေါသထွက်တာမရှိပေမဲ့ ရှေ့ကအဖြူရောင်စောင်လုံးလေးကိုတော့ မငြိုငြင်ရက်ပေ။
မတည်ငြိမ်တော့သော စိတ်အစုံတို့ကိုပင့်သက်တချက်ရှုထုတ်ရင်း လျစ်လျူရှုလိုက်သည်။
ဘယ်လိုပဲဝတ်ဝတ်အရေးမကြီးဘူး ။ ကျနော်လက်ထပ်မှာ ရီပေါ်ဆိုတဲ့ကောင်လေးကိုပဲ။suitပဲဝတ်ဝတ် စောင်ပဲပတ်ပတ် ကျနော်လက်ထပ်မှာ ကျနော်ချစ်တဲ့ရီပေါ်ကိုပဲ။
အတွေးတို့ပုံမှန်ဖြစ်သွားသည်နှင့် နူးနူးည့ံည့ံအပြုံးတခုကို မျက်နှာထက်ဖြစ်ထွန်းစေလိုက်တော့သည်။
"မင်းသဘောကျရင်ဘယ်လိုပဲဝတ်ဝတ်ပါ.... ကိုယ်ဘာမှမပြောတော့ဘူး...."
သေလေ။ဘယ်သူက ဒီလောက်ပူနေတဲ့ရာသီမှာ စောင်အထူကြီးပတ်ထားရတာကိုသဘောကျမှာလဲ...။စောင်တထည်တည်းဆို တော်သေးတယ်။အောက်ကဝတ်စုံကြီးကလဲ လှောင်ပိတ်နေတာပဲ။
ဒီပူနေတဲ့ဗိုက်ကြီး တရက်လောက်အပေါင်ဆိုင်သွားပို့ထားလို့ရရင်ကောင်းမယ်။
ဖြစ်နိုင်ရင် မိန်းကလေးတွေလိုဂါဝန်အပွကြီးသာဝတ်ပလိုက်ချင်တယ်။ဘာဗိုက်မှပူနေတာလဲ မသိသာတော့ဘူး။
"ကျနော်... ဘုရားကျောင်းရောက်မှ ဒီစောင်ကြီးဖယ်မယ်....အခု ဒီတိုင်းပဲသွားမယ်..."
"အိုကေ ဒါဆို သွားကြမယ်လေ...."
"အင်း...."
ရှောင်ကျန့် အခန်းရှေ့ကထွက်လာလိုက်သော်လည်း နောက်ကရီပေါ့်ခြေသံမကြားရတာကြောင့် လှည့်ကြည့်လိုက်တော့...
ကိုယ်မှာပတ်ထားတဲ့စောင်ကြီးနဲ့လုံးထွေးပြီး ခြေလှမ်းလှမ်းဖို့အခက်တွေ့နေတဲ့ ကောင်လေးကိုတွေ့လိုက်ရသည်။
မင်းအပေါ်ဘယ်လိုအသိပေးမှ ဘယ်လိုဂရုစိုက်ပြမှ ကူအညီလိုအပ်တိုင်း ငါ့ကိုခေါ်ဖို့သတိရမှာလဲ။
တလက်စတည်းမှာပဲ အမေနဲ့အမသေဆုံးပြီးကတည်းက အထီးကျန်ဘဝကိုဖြတ်သန်းခဲ့ရသူပီပီ တခြားလူတွေအပေါ် မမှီခိုတတ်တော့သော ရီပေါ့်ရဲ့စိတ်ဓာတ်ကိုလဲနားလည်လာရသည်။
ကြောက်တတ်တဲ့စိတ်မှန်သမျှကို အေးစက်တဲ့အကြည့်တွေနဲ့ဖုံးကွယ်ခဲ့တယ်။
သူ့ရင်ထဲကနာကျင်မှုမှန်သမျှကို မဲ့ပြုံးတခုနဲ့ပဲလျစ်လျူရှုခဲ့တယ်။
သူ့ရဲ့ကလေးဆန်တဲ့စရိုက်တွေကို ကျနော့်မုန်းတဲ့စိတ်တွေနဲ့ ချုပ်နှောင်ထားခဲ့တယ်။
ဘယ်လောက်ပဲ အကူအညီလိုပါစေ သူ့ပါးစပ်ကနေဘယ်တော့မှထုတ်မပြောတော့ဘူး။
သူ့ကိုပတ်ဝန်းကျင်ကလျစ်လျူရှုတာခံချင်တဲ့ကောင်လေးက သူကိုယ်တိုင်ပတ်ဝန်းကျင်ကိုလျစ်လျူရှုခဲ့တယ်။
ရီပေါ့်ရဲ့နုနယ်တဲ့နှလုံးသားလေးထဲမှာ အမုန်းတရားတွေပွားစေခဲ့တဲ့ အဓိကတရားခံက ကိုယ်ပဲဆိုတာ တွေးမိတော့လဲ နာကျင်ရသည်။
ဒါပေမဲ့ ကိုယ့်အတွက်လိုအပ်ရင်တော့ တခြားလူအပေါ်မှီခိုသင့်ရင်မှီခိုရမယ်မဟုတ်ဘူးလား။ပြီးတော့ ရီပေါ့်အတွက်တခြားလူဆိုတာ ကျနော်ပဲဖြစ်ရမယ်။တခြား ဘယ်သူမှမဖြစ်ရဘူး။
"ကိုယ်ကူညီရမလား...."
သူကထုတ်မပြောပေမဲ့ ကိုယ်ကဘာမဆိုလက်ပိုက်မကြည့်ရက်သူမို့ အနားကိုသွားကာမေးမိသည်။
"ရတယ်....ကျနော်...လျှောက်လို့ရ....အား...ရပါတယ်ဆို....ဘာလို့ချီတာလဲ...."
ခြေထောက်ကဖြင့် ခြေတလှမ်းတောင်မလှမ်းနိုင်ဘဲနဲ့ ငြင်းဖို့အကြောင်းပြချက်ဖန်နေသော ကောင်လေးအား ပွေ့ချီလိုက်သည်။
အရင်က ချီထားမှန်းတောင်မသိရတဲ့ငှက်မွှေးလိုခန္ဓာကိုယ်လေးက အခုတော့ လက်ထဲမှာအလေးချိန်စီးနေရောပဲ။
ဒီကောင်လေး စောင်တခုတည်းပတ်ထားတာမဟုတ်ဘူးပေါ့။ဒီလောက်လေးနေတာ အထဲမှာဘယ်လိုတွေတောင်ဝတ်ထားပြန်တာလဲ...
ထပ်ပြီး ဒီကောက်ညှင်းထုပ်လေးအကြောင်းကို စဉ်းစားရင် ခေါင်းမွှေးပြောင်နိုင်ခြေရှိတာမို့ ရင်ခွင်ထဲကကောင်လေးရဲ့ရုန်းပြီးအော်သံတွေကိုလျစ်လျူရှုကာ ကားဆီသာပွေ့ချီလာလိုက်တော့သည်။
"အောက်ချပေး ကားထဲကျနော့်ဘာသာကျနော်ဝင်မယ်......"
".........."
မကြိုက်ဘူး။ သူပွေ့ချီလိုက်တိုင်း ကော်ဖီခါးခါးသောက်မိသလို ရင်တုန်တာကိုမကြိုက်ဘူး။သူရှေ့ရောက်တိုင်း အားနည်းတဲ့ပုံစံမျိုးတွေပဲဖြစ်နေရတာကို သဘောမကျဘူး။
နောက်ပြီး ကျနော် ဘယ်သူ့ကိုမှအားမကိုးချင်ဘူး။
."....ကိုယ့်ဘာသာဝင်ပါမယ်ဆို ....ကုတင်စောင့်နတ်ကြီးရဲ့...အား ဘာလို့ပစ်ချတာလဲ...."
ကားထဲတော့ကိုယ့်ဘာသာဝင်ဖို့်ပြောလိုက်သော်လည်း ...အောက်မချပေးဘဲ ကားထဲပစ်ချလိုက်သောကြောင့် လူကခွေးကျဝက်ကျကျသည်။တော်သေးတာပေါ့ စောင်ပတ်ထားပေလို့ မနာတာ..။
ဒါနဲ့ ငါသူ့ကိုဘယ်လိုခေါ်လိုက်မိတာ...???
"ဘာ..... ကုတင်စောင့်နတ်....ဟုတ်လား..."
မာထန်မနေသော်လည်း နူးည့ံခြင်းမရှိတဲ့လေသံအလှည့်အပြောင်းကြောင့် ရီပေါ်ကားတံခါးဘက်ကိုတိုးထိုင်လိုက်တယ်။ကြောက်လို့မဟုတ်ဘူး ခါးညောင်းလို့မှီမလို့..:3
"ဟုတ်....ဟုတ်...ဟုတ်တယ်လေ....ဘာလဲ....nicknameကမလှလို့လား..... "
ကြောက်ပြီး စကားထစ်တာမဟုတ်ဘူး ။လျှာခလုတ်တိုက်သွားလို့...:3
"ဘာလို့လဲ....ဘာလို့ဒီနာမည်ကြီးပေးထားရလဲ ကိုယ့်ကိုပြောပါဦး..."
အနည်းငယ် တင်းမာသွားသောလေသံကြောင့် ကားတံခါးဘက်ကိုအတင်းဆုတ်သွားကာ မျက်နှာငယ်လေးနဲ့စကားတွေ ထစ်အလာသောကောင်လေးကြောင့် ရှောင်ကျန့်လေသံကိုချက်ချင်းပြန်ပြင်ရသည်။
မဖြစ်ဘူး။တတ်နိုင်သမျှ နူးည့ံပေးမှရမယ်။အဲ့ဒါမှ ကျနော့်ကိုကြောက်တဲ့စိတ်မရှိတော့မှာ။
"ဟို ခင်များကမနက်မိုးလင်းတိုင်း ကျနော့်ကုတင်ဘေးကထိုင်ခုံမှာထိုင်နေတာကိုး....အဲ့တာကြောင့် ကုတင်စောင့်နတ်လို့ခေါ်မိတာ...."
ပေါင်ပေါ်တင်ထားတဲ့လက်ကလေးနှစ်ဖက်ကို ပွတ်တိုက်နေရင်းပြောလာတဲ့ရီပေါ်ကြောင့် ရှောင်ကျန့်ပြုံးလိုက်မိသည်။ဘယ်လိုတွေတောင် ကလေးဆန်ရတာလဲ။
ကုတင်ဘေးကထိုင်ခုံမှာထိုင်လို့ ကုတင်စောင့်နတ်လို့ခေါ်တာတဲ့။တော်သေးတာပေါ့ အိမ်သာဝသွားစောင့်နေမိရင် ကြားထဲကကျနော့်နာမည်ကအိမ်သာစောင့်နတ်ဖြစ်လာဦးမှာ။
ဒါပေမဲ့ ညတိုင်းသူလေးရဲ့ကိုယ်လုံးလေးကိုခိုးဖက်ပြီးအိပ်တာဆိုတော့ ကျနော့်နာမည်ကဘာဖြစ်မလဲ....???
"ခင်များ....မေးတာဖြေပြီးပြီနော်....ကျနော့်ကိုစကားလဲလာမပြောနဲ့တော့ ဘာကိစ္စရှိရှိကျနော်အိပ်ပြီ...."
ချက်ချင်း ကားတံခါးကိုခေါင်းမှီကာ မျက်လုံးမှိတ်လိုက်သောရီပေါ်ကြောင့် ရှောင်ကျန့်လဲခေါင်းသာခါရင်း ကားမောင်းထွက်ခဲ့တော့သည်။
ကားမောင်းနေတဲ့ကောင်လေးက သူ့ကိုအပြစ်ပြောမယ်ထင်လို့ အတင်းတွေအိပ်ချင်ယောင်ဆောင်လိုက်တဲ့ကောင်လေးရဲ့အတွေးတွေကိုတော့မသိနိုင်ခဲ့။
....................
"ရီပေါ်...... "
ဘုရားကျောင်းရှေ့ရောက်နေပြီဖြစ်သော်လည်း အခုထိအိပ်ကောင်းနေဆဲကောင်လေးအနားတိုးသွားကာ ခေါ်နှိုးမိသည်။
ဟောက်သံပိစိလေးတွေပင်ထွက်ပြီး အိပ်ပျော်နေတဲ့ကောင်လေးက အဲယားကွန်းရဲ့အေးမြမှုရောသူ့ကိုယ်မှာပတ်ထားတဲ့စောင်ထူကြီးရဲ့နွေးထွေးမှုရောပေါင်းစည်းကာ အပူအအေးမျှပြီးအိပ်ကောင်းနေပုံပင်။
သူအိပ်ပျော်နေတုန်း ကိုယ့်ရင်ထဲကနာမ်စားလေးကိုခေါ်ဖို့စဉ်းစားမိပေမဲ့ ခုနကအဖြစ်အပျက်ကိုပြန်တွေးပြီး အကြံတခုရသွားသည်။
ကိုယ့်ကိုကုတင်စောင့်နတ်လို့ခေါ်တယ်ပေါ့။ကိုယ့်မှာလဲ မင်းအတွက်nicknameတွေနည်းတာမဟုတ်ဘူး။
ရီပေါ့်အနားကိုထပ်မံတိုးသွားကာ ပါးလေးကိုလက်မလေးနဲ့ပွတ်သပ်ရင်း ....
"ဒေါသအိုးလေး ရီပေါ်....."
"အထိမခံရီပေါ်ရစ်စိန်....."
"ခြငေ်္သ့ပေါက်လေး....."
"အမွှေစိန်ပေါက်စ..."
အရင်ကတည်းက စိတ်ထဲမှာတီးတိုးခေါ်ခဲ့ရသည့် နာမည်လေးတွေကို တခုချင်းစီတိုးတိုးခေါ်နေမိသည်။
စောင်တွေကြားထဲနစ်မြုပ်နေတဲ့ကောင်လေးကိုကြည့်မိတော့ နောက်ထပ်နာမည်တခုစဉ်းစားမိသွားပြန်သည်။
"ကောက်ညှင်းထုပ်လေး..."
ပါးလေးကိုပွတ်သပ်ရင်း တဖွဖွခေါ်နေတာတောင် နိုးမလာဘဲဆက်အိပ်နေတဲ့ကောင်လေးကြောင့် ဉာဏ်နီဉာဏ်နက်တို့ဝင်လာရကာ ဖောင်းအိနေတဲ့ပါးဖွေးဖွေးလေးကိုတချက်နမ်းလိုက်ရင်း နားနားကိုကပ်ကာတိုးတိုးလေးခေါ်လိုက်သည်။
"ကိုယ့်အချစ်ဆုံးဗိုက်ကလေး...."
"ဟင်....ဗိုက်.....ဗိုက်ဘယ်ရောက်သွားလို့လဲ..."
အလန့်တကြားထမေးလာတဲ့ ရီပေါ်ကြောင့် ကြားသွားပြီလားလို့ စိတ်ပူမိသော်လည်း မျက်လုံးပင်ကောင်းကောင်းမဖွင့်နိုင်ပဲ စောင်အထူကြီးပတ်ထားတဲ့သူ့ကိုယ်ပေါ်ကိုလက်နဲ့စမ်းရင်းရှာနေတာကြောင့် ခပ်ဟဟရယ်ရင်းသက်ပြင်းသာချမိသည်။
"ဟင့် ကျနော့်ဗိုက်မရှိတော့ဘူး.....ရှောင်ကျန့်...."
အိပ်ချင်မူးတူးနဲ့သူ့ဗိုက်သူငု့ံကြည့်ရင်း မျက်ရည်ဝဲပီးပြောလာတဲ့ကောင်လေးက သူ့ကိုယ်ပေါ်မှာစောင်ပတ်ထားမိတာကိုမေ့သွားပုံပင်။
"ဟင့် ရှောင်ကျန့်ရား....တကယ်ကြီး မရှိတော့ဘူး ကျနော့်လုံးလုံးလေးပျောက်သွားပြီ....ဟင့်.."
တကယ်ပင် မျက်ရည်ဥများစီးကျလာပြီး မျက်စိစုံမှိတ်ကာ ထငိုသောကလေးကြောင့် ရှောင်ကျန့်ကပျာကယာချော့ဖို့လုပ်ရသည်။
"ရီပေါ် နေပါဦးကွာ မငိုနဲ့ဦး ကိုယ်ပြောတာအရင်နားထောင်.....မငိုရဘူး....."
"တောင်းပန်ပါတယ် ကျနော်အရမ်းမှားသွားပြီ..."
ယူကျုံးမရတဲ့ပုံစံနဲ့ ငိုမဲ့မဲ့ပြောလာတဲ့ကောင်လေးကြောင့် ရှောင်ကျန့်စိတ်ပူသွားရသည်။ဘာတွေတွေးမိပြန်ပြီလဲ။
"ကျနော် မှားတာ ကျနော်မိုက်မဲတာ ဒီနေ့တရက်အတွက်လုံးလုံးလေးကို အပေါင်ဆိုင်သွားပို့လိုက်မိတာ....ဟင့်"
"အခု ကျနော့်ဗိုက်ကြီးတကယ်မရှိတော့ဘူး.."
မျက်ရည်စမ်းတမ်းတမ်းနဲ့ ပြောနေတဲ့ရီပေါ့်စကားကိုနားလည်ဖို့ ဦးနှောက်ကိုတစ်စက္ကန့်အတွင်းထောင်ပေါင်းများစွာသောအတွေးတွေတွေးခိုင်းလိုက်ရတယ်။
နောက်ဆုံးမှာတော့ ရီပေါ်စကားရဲ့အဓိပ္ပါယ်ကို ရှင်းရှင်းလင်းလင်းကြီးနားလည်သွားရတော့သည်။ကျစ် ဒီကလေးအိမ်မက်မက်ခဲ့တာပဲ။
အဲ့တော့ အိမ်မက်ထဲမှာ သူ့ဗိုက်ကိုအပေါင်ဆိုင်သွားပို့နေရင်းက ကျနော့်အသံကြောင့်လန့်နိုးလာတယ်။နိုးလာတော့ ဗိုက်ရှာပုံတော်ဖွင့်ရင်း စောင်အောက်ကဗိုက်ကိုမမြင်ပဲ သူ့ဗိုက်လေးပျောက်သွားပြီဆိုပြီး ထငိုတယ် ဒါပဲ။
ဘယ်လိုခေါင်းစဉ်တပ်ရမှန်းကိုမသိတော့ဘူး အမွှေစိန်ရာ။
"ရီပေါ်ရာ အိပ်ချင်မူးတူးနဲ့ဘာတွေယောင်ဝါးဝါးဖြစ်နေတာလဲ မင်းကိုယ်ပေါ်ကစောင်ကြီးပတ်ထားတာကိုး ဘယ်လိုလုပ်ဗိုက်ကိုတွေ့ရမှာလဲ....."
"အမ်....."
ထိုအခါမှ ခါးမှာပတ်ထားတဲ့ခါးပတ်ကြီးကိုဆွဲဖြုတ်ကာ ကိုယ်ပေါ်မှာပတ်ထားတဲ့စောင်ကြီးကိုဆွဲခွာလိုက်တော့သည်။
ရီပေါ်အူကြောင်ကြောင်နိုင်လှတဲ့အခြေအနေကြီးကို ရုပ်တည်ကြီးနဲ့ပြန်ထိန်းဖို့ကြိုးစားလိုက်သည်။ငါကတမိုးအောက်တယောက် it's me yibo.
"Surprise...... "
"ဖွီး အဟွတ်... "
စောင်ကြီးဖယ်လိုက်ပြီး surprise ထအော်တဲ့ကောင်လေးကိုကြည့်ပြီး ရှောင်ကျန့်သောက်လက်စရေပင်သီးသွားရသည်။
ရယ်ကျဲကျဲခေါင်းတငြိမ့်ငြိမ့်လုပ်ပြနေတဲ့ကောင်လေးက အစိမ်းရောင်လေဖောင်းအင်္ကီျကြီးနဲ့....