Zawgyi
Love create u and me (36)
"အိုက္ယား စားလို႔ေကာင္းလိုက္တာ....ခ်ိဳေနေရာပဲ...."
ရီေပၚ ေနာက္ဆံုးလက္က်န္ ေရခဲမုန္႔တဇြန္းကုိပါးစပ္ထဲထည့္လိုက္ရင္း ဗိုက္ကေလးကုိပြတ္လိုက္တယ္။ခုမွ ေနရတာအဆင္ေျပသြားတာ။
"ေတာ္ၿပီလား စားဦးမလား...."
ေ႐ွာင္က်န္႔အေမးေၾကာင့္ ရီေပၚစားပြဲေပၚကုိျပန္ၾကည့္လိုက္တယ္။အစီအရီထပ္ထားတဲ့ ေရခဲမုန္႔ခြက္ႏွစ္ဆယ္ေလာက္က တထပ္ႀကီး။
"ခင္မ်ား က်ေနာ့္ကုိရြ႔ဲေနတာလား...."
တကယ္ပဲ တခါတေလ စားခ်င္စိတ္ေလးေပၚလာလို႔ အာေခါင္စြတ္႐ုံစားမိပါတယ္။လူကုိအစားသရဲမ်ားမွတ္ေနလားမသိဘူး။ရြဲ႔လား ေစာင္းလားနဲ႔။
"မရြဲ႔ပါဘူး ရီေပၚရဲ႕ ဘာလို႔လဲ...."
"ေရခဲမုန္႔ခြက္ႏွစ္ဆယ္က စားပြဲေပၚကေနလွမ္းပုတ္ျပေနတယ္ ျမင္ရလား...."
အတည္ေပါက္ႀကီးနဲ႔ေျပာေနေပမဲ့လဲ ရီေပၚ့အတြက္ေတာ့ရြဲ႔ေနသလိုပဲမို႔ စိတ္ေပါက္ေပါက္နဲ႔ေျပာလိုက္သည္။
"ဟမ္...."
ေ႐ွာင္က်န္႔ တကယ္ကုိအူေၾကာင္ေၾကာင္ျဖစ္သြားတယ္။
ဘာႀကီး ေရခဲမုန္႔ခြက္ေတြကလွမ္းပုတ္ျပတာ ဘာစကားႀကီးလဲ ဘာကုိပုတ္ျပတာလဲ ??
လိုက္လို႔ကုိမမွီေတာ့ဘူး အဆိုးေလးရာ။
"ဟမ္ ေတြ ဟယ္ ေတြလုပ္မေနနဲ႔ေတာ့ ဘာမွလဲမသိဘူး ျပန္ၾကမယ္..."
"ခဏေလး ကုိယ္သိခ်င္တာကုိေတာ့ေျပာျပဦး ေရခဲမုန္႔ခြက္ေတြကဘာကုိပုတ္ျပတာလဲ.... "
"တကယ္သိခ်င္တာလား "
ရီေပၚ့လက္ကုိဆြဲထားတဲ့ ေ႐ွာင္က်န္႔က သူသိခ်င္တာမသိရဘဲ လႊတ္ေပးမဲ့ပံုမေပၚတာမို႔ ရီေပၚသက္ျပင္းတခ်က္ခ်ရင္းေမးလိုက္တယ္။
"တကယ္သိခ်င္တယ္.."
ေခါင္းတခ်က္ၿငိမ့္ျပကာ ေျပာလာတဲ့ ေ႐ွာင္က်န္႔နားကုိကပ္သြားၿပီး ရီေပၚအက်ယ္ႀကီးထေအာ္လိုက္တယ္။
"ပုတ္ျပပါတယ္ဆိုမွေတာ့ ရင္ဘတ္ကုိေပါ့ တျခားဘယ္ကုိပုတ္ျပရမွာလဲ ခင္မ်ားရဲ႕....."
ေ႐ွာင္က်န္႔ကေတာ့ နားထဲဝင္လာတဲ့အသံစူးစူးေလးေၾကာင့္ နားတခုလံုးေလမုန္တိုင္းဝင္သြားသလို အူသြားတယ္။
စိတ္ကလဲႀကီးလိုက္တာ ဘယ္လိုေတာင္ေအာ္လိုက္ရတာလဲ အသံေကာင္းေၾကာင္းႂကြားထားဦးေပါ့ ေနာက္မွအဲ့ဒီအသံစူးစူးေလးကုိ အားရပါးရနားေထာင္ဦးမယ္။
ႏွစ္ေယာက္သား စက္ေလွကားကေနဆင္းလာၾကတယ္။ဓာတ္ေလွကား႐ွိေပမဲ့လဲ ကုိယ္ဝန္သည္ေတြဓာတ္ေလွကားစီးရင္ လန္႔တတ္တာမို႔ အတင္းရစ္ေနတဲ့ရီေပၚကုိအျမန္ဆြဲေခၚလာရတယ္။
ရီေပၚတို႔ေရာက္လာတဲ့အလႊာက ကေလးပစၥည္းေတြအစုံေရာင္းတဲ့အလႊာႀကီး။
ကေလးကစားစရာေတြ အဝတ္အစားေတြ အသံုးအေဆာင္ပစၥည္းေတြအစုံျပသထားတဲ့ ဆိုင္ႀကီးေတြက ရီေပၚ့ကုိအၾကည့္မလႊဲႏိုင္ေအာင္ဆြဲေဆာင္ေနေလရဲ႕။
တျခားေတာ့မဟုတ္ဘူး။ငါးႏွစ္အရြယ္စီးရတဲ့ဆိုင္ကယ္ေလးေတြကို ရီေပၚ့မ်က္လံုးထဲအလြတ္မေပးႏိုင္ဘူး။တက္ခြခ်င္လိုက္တာဆိုတာေလ။
"ဝယ္ခ်င္လား ကုိယ္တို႔ကေလးေလးအတြက္..."
ေငးလို႔ေကာင္းေနတုန္း နားရြက္နားကပ္ၿပီး တိုး႐ွ႐ွေျပာလာတဲ့အသံေၾကာင့္ ရီေပၚ့ပါးျပင္ေတြရဲတက္လာတယ္။
ဘယ္ေလာက္ပဲရင္းႏွီးမႈရေနပါေစ ဒီလိုစကားေတြက ရီေပၚ့ပါးျပင္ေဖြးေဖြးကိုအနီေရာင္လႊမ္းေစတုန္းပဲ။
"ဘာ...ဘာလုပ္ဖို႔လဲ..."
"ကုိယ္တို႔ကေလးေလးအတြက္ ဘာမွမဝယ္ရေသးဘူးေလ.... ဝယ္ရေအာင္ေနာ္...."
တဆိတ္ေလာက္ mr.xiao , ကုိယ္တို႔ကေလးေလး ဆိုတာႀကီးကုိထည့္မေျပာပါနဲ႔လား အဲ့စကားလံုးေတြနဲ႔လံုးဝေနသားမက်ေသးဘူး။
"ရီေပၚကမဝယ္ခ်င္ဘူးလား ကုိယ္တို႔ကေလးေလးအတြက္ကုိ...."
ေ႐ွာင္က်န္႔ တခြန္းေျပာေလ ပါးေတြရဲနားရြက္ဖ်ားေတြပါနီလာတဲ့ေကာင္ေလးကုိ စေနာက္ခ်င္တာေၾကာင့္ နားနားကုိကပ္ၿပီး ခဏခဏေျပာေနမိတယ္။
နီဥေနတဲ့ပါးေဖာင္းေဖာင္းေလးရယ္ ရဲတက္ေနတဲ့နားရြက္ဖ်ားေတြကဆြဲကုိက္ငုံထားခ်င္စရာေလး။
"ေျပာေလ...ကုိယ္တို႔ကေလး.."
"ဝယ္မယ္....ဝယ္မယ္..... ရၿပီမလား...."
ေျပာၿပီးတာနဲ႔ ေ႐ွာင္က်န္႔ကုိအတင္းတြန္းၿပီး ထြက္သြားတဲ့ေကာင္ေလးေနာက္ေက်ာကုိၾကည့္ၿပီး ေ႐ွာင္က်န္႔အူတက္ေအာင္ရယ္ေနမိတယ္။
ဘယ္လိုကေလးေလးမွန္းကုိမသိဘူး။
"ေ႐ွာင္က်န္႔...."
"ေ႐ွာင္က်န္႔....လာဦး...."
"ခင္မ်ားေရ....ေ႐ွာင္က်န္႔...."
"ေ႐ွာင္းက်န္႔ရား...ေလာင္ေ႐ွာင္း..."
"ေ႐ွာင္ေလာင္႐ွီး......."
အစကေတာ့ အင္တင္တင္လုပ္ေနတဲ့ေကာင္ေလးက ဆိုင္ထဲဝင္တာနဲ႔ တခုၿပီးတခုေလ်ွာက္ေရြးၿပီး ဂုဏ္ပုဒ္မိိ်ဳးစုံနဲ႔ ေ႐ွာင္က်န္႔ကုိေအာ္ေခၚေနေတာ့တာပဲ။
"ျဖည္းျဖည္းသြားပါ ရီေပၚရယ္ ၾကမ္းျပင္ေတြကေခ်ာေနတာ ေခ်ာ္လဲပါဦးမယ္....."
သူလိုခ်င္တာေတြ႔တာနဲ႔ ပင္ကြင္းေကာင္ေလးလို ပူေနတဲ့ဗိုက္ေလးေ႐ွ႕ပစ္ၿပီး အေျပးသြားယူရတာလဲမေမာတဲ့အတိုင္း။
ဗိုက္ထဲက ကေလးအတြက္ဝယ္ေပးမွာလား သူလိုခ်င္တာေတြဝယ္ေနတာလား မသဲကြဲဘူး။
အခုေတာင္ ေ႐ွာင္က်န္႔လက္ႏွဖက္လံုးမွာ အထုပ္ေတြက ျပည့္ႏွက္ေနၿပီ။ဒါကုိ သူကတဆိုင္ၿပီးတဆိုင္ဝင္ေရြးလို႔ေကာင္းတုန္း။
"ရီေပၚ....."
ၾကည့္ေနရင္းနဲ႔ကုိ ျမင္ကြင္းထဲကေနလွစ္ခနဲေပ်ာက္သြားျပန္တဲ့ေကာင္ေလးေၾကာင့္ ေ႐ွာင္က်န္႔မ်က္လံုး႐ွင္႐ွင္ထားၿပီး ပါးစပ္ကလဲေခၚေနမိတယ္။
"ရီေပၚ...."
"ရီေပၚ...."
ခ်ိတ္ထားတဲ့ ကေလးအဝတ္အစားတန္းေတြဝင္တိုက္တဲ့အထိ ေ႐ွာင္က်န္႔ရင္ထဲေသာကနဲ႔ပ်ာယာခတ္သြားရတယ္။က်စ္ ဒီအေမႊစိန္ကေတာ့ ဘယ္ေရာက္သြားျပန္ၿပီလဲမသိဘူး။
"ရီေပၚ......ဝမ္ရိေပၚ...."
"ေ႐ွာင္က်န္႔...."
ရီေပၚ့ေခၚသံစူးစူးေလးၾကားလိုက္တာေၾကာင့္ အသံလာရာကုိလွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဘယ္ကမ်က္မွန္ႀကီးတပ္ထားမွန္းမသိဘဲ လက္ထဲမွာလဲလူတကုိယ္ေလာက္ဆန္႔တဲ့ဆာလာအိတ္ႀကီးလြယ္ထားတဲ့ရီေပၚ။
ပစၥည္းစင္ေတြေနာက္ကေန ထြက္လာတဲ့ရီေပၚက ေတာကေနတက္လာတဲ့အညာသားဗိုက္ရႊဲေလးလိုပဲ။
ျဖဴဥေနတဲ့အသားရည္ ေခ်ာေမာတဲ့႐ုပ္ခံေလး႐ွိေနတာမို႔ ဆာလာအိတ္ႀကီးလြယ္ၿပီးပုံပ်က္ပန္းပ်က္ျဖစ္ေနတဲ့ေကာင္ေလးကုိ ဆိုင္ဝန္ထမ္းမမေတြကလံုးဝအၾကည့္မခြာရက္။
သူတို႔မ်က္လံုးေတြက တျဖည္းျဖည္းေအာက္ေရာက္သြားခ်ိန္မွာေတာ့ သာမန္ထက္ပူေနတဲ့ဗိုက္လံုးလံုးေလးက အျပံဳးခ်ိဳခ်ိဳနဲ႔ႏႈတ္ဆက္ျပတယ္။
"Xi နိေဟာင္ နာ့ေဟာင္ ဝမ္ေဆြ႔ဝမ္ေဆြ႔ ဝမ္ဝမ္ေဆြ႔...အစစ္မေတြအကုန္ေဆြ႔ေဆြ႔ခုန္...."
ဝန္ထမ္းမမေတြအကုန္လံုး ေကာင္ေလးကုိၾကည့္လိုက္ ဗိုက္ကုိၾကည့္လိုက္နဲ႔ မ်က္စိမူးျပီး ပါးစပ္အေဟာင္းသားျဖစ္သြားတယ္။အသဲကြဲတာမ်ားၿပီး ဘီယာေတြလွိမ့္ေသာက္ခဲ့တာမ်ားလား ေမာင္ေလးရယ္။
"ရီေပၚရာ....ဘယ္ေတြေလ်ွာက္သြားေနတာလဲ..."
ေ႐ွာင္က်န္႔ ရီေပၚ့အနားအျမန္ေျပးသြားလိုက္ၿပီး စိတ္ပူစြာေမးလိုက္တယ္။ခဏေလးအတြင္းမွာ ရင္ဘတ္တခုလံုးမီးၿမိဳက္ခံေနရသလိုပဲ။
"လိုခ်င္တာ သြားဝယ္ေနတာေလဗ်ာ....ခင္မ်ားကလဲ...."
အနားေရာက္တာနဲ႔ လူကုိဆူသလိုေဟာက္သလိုမာန္မဲသလိုေျပာလာတဲ့လူကုိ ရီေပၚစိတ္ေပါက္ေပါက္နဲ႔ပဲေျပာလိုက္တယ္။လူကုိ သူ႔သားမ်ားထင္ေနလားမသိ။
"ဒီအိတ္ႀကီးက ဘာလုပ္မလို႔လဲ...."
ရီေပၚ့လက္ထဲကဆာလာအိတ္ႀကီးကုိ လက္နဲ႔တို႔ရင္းေမးလိုက္တယ္
"ကေလးအတြက္ေလ...."
"ဟမ္ ဘယ္လို..."
ဘုရားေရ ဒီအိတ္ႀကီးကကေလးအတြက္တဲ့လား ကေလးကုိဒီအိတ္နဲ႔ေဆာ့ခိုင္းမလို႔ေတာ့မဟုတ္ဘူးမလား။
"ဟာဗ်ာ....ကေလးကုိဒီအိတ္ထဲထည့္သိပ္မယ္ေလ...."
လက္ထဲကအိတ္ကုိမ်က္စပစ္ရင္းေျပာလာတဲ့ ရီေပၚက တကယ္လုပ္မဲ့႐ုပ္နဲ႔။
"ကေလးကုိသိပ္ဖို႔က ပုခက္ဝယ္ရမွာေလကြာ..."
ေ႐ွာင္က်န္႔ သက္ျပင္းတခ်က္ခ်ရင္း ေျပာမိေတာ့
"ခင္မ်ားနားမလည္ရင္ ဆရာမလုပ္စမ္းပါနဲ႔ ပုခက္ေခတ္က ဟိုးေ႐ွးေ႐ွးအဂိုး မွာက်န္ခဲ့ၿပီ ေဟာ့ဒီအိတ္ႀကီးနဲ႔ဆို ကေလးေလးက်ယ္က်ယ္ဝန္းဝန္းအိပ္လို႔ရတာေပါ့.... အဲ့တာေၾကာင့္ က်ေနာ္အေရာင္လွတာေလးေသခ်ာေရြးဝယ္လာခဲ့တာ...."
ေ႐ွာင္က်န္႔ ရီေပၚ့ဗိုက္ကေလးကုိအၾကည့္ပို႔ရင္း ကေလးေလးအတြက္ သက္ျပင္းခ်မိသြားတယ္။အဲ့ေန႔က ဒယ္ဒီ ဇာတိမျပန္သြားျဖစ္တာ ဒယ္ဒီ့ ကေလးေလးကံေကာင္းသြားတယ္။
ေနာက္မို႔ဆို ကေလးေလးရဲ႕ပါးပါးအေမႊစိန္ေလးလုပ္တာနဲ႔ ကေလးေလးဒုကၡမ်ားေနေတာ့မွာ။
ဆူပုတ္ပုတ္ေလးၾကည့္ေနတဲ့ ရီေပၚက သူကုိယ္တိုင္ေတာင္ 19ေက်ာ္ငယ္ငယ္ေလးပဲ႐ွိေသးတာ ၿပီးေတာ့လဲ ေယာက္်ားေလးတေယာက္ဆိုေတာ့ ဒါေတြနားမလည္တာအျပစ္ေတာ့မဟုတ္။
"အင္းပါ ရီေပၚ့သေဘာ...."
ရီေပၚ့ေခါင္းကုိဖြဖြပြတ္သပ္ကာ စိတ္ေက်နပ္ေအာင္ေျပာရင္း ရီေပၚ့မ်က္ႏွာမွာတပ္ထားတဲ့မ်က္မွန္အထူုႀကီးကုိဆြဲခြၽတ္ေပးလိုက္တယ္။
ဘယ္လိုအျပင္အဆင္နဲ႔ပဲေနေန က်ေနာ့္ေကာင္ေလးခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတာကေတာ့ အမွန္တရားပဲ။
"ဒါကေရာ ဘာလုပ္ဖို႔လဲ....."
"အဲ့မ်က္မွန္ကဝယ္လာတာ မဟုတ္ဘူး ဒီအိတ္ႀကီးဝယ္လို႔ေမတၱာလက္ေဆာင္ေပးလိုက္တာ...."
ေ႐ွာင္က်န္႔ ခြီခနဲမရီမိေအာင္ မနည္းထိန္းထားရတယ္။
မ်က္မွန္ဝယ္လို႔ အိတ္လက္ေဆာင္ေပးလိုက္တာကုိ အိတ္ဝယ္လို႔မ်က္မွန္လက္ေဆာင္ရတယ္ထင္ေနတဲ့ ေကာင္ေလးကုိ အူယားယားနဲ႔ စိတ္ထဲမွာဆြဲလုပ္ေနတာ ဘယ္ႏွႀကိမ္မွန္းပင္မသိေတာ့။
(ဆြဲဖက္ၿပီးညႇစ္တာကုိေျပာေနတာပါ)
"အင္းပါ အခုဝယ္လို႔ၿပီးၿပီမလား ေငြသြား႐ွင္းရေအာင္..."
"အင္း..."
ေငြ႐ွင္းမလို့လာေတာ့ ေကာင္တာက မိန္းကေလးႏွစ္ေယာက္က ဆာလာအိတ္ႀကီးကုိၾကည့္လိုက္ ရီေပၚ့ကုိၾကည့္လိုက္နဲ႔တီးတိုးေျပာေနၾကတာမို႔ ရီေပၚသိပ္စိတ္မၾကည္ေတာ့။
"ေငြ႐ွင္း...."
"မင္းတို႔ ဒီေန႔ၿပီးဦးမွာလား..."
ရီေပၚ စိတ္တိုတိုနဲ႔ေျပာမလို႔ပဲ႐ွိေသး ေနာက္ကထြက္လာတဲ့ ေအးစက္စက္ေ႐ွာင္က်န္႔အသံေၾကာင့္ ေနာက္ကုိလွည့္ၾကည့္လိုက္တယ္။ဒီလူကလဲ မိန္းကေလးေတြနဲ႔စကားေျပာဖို႔ပဲေခ်ာင္းေနတယ္။
"က်ေနာ္ ေငြ႐ွင္းမယ္...."
ရီေပၚခပ္တည္တည္ပဲေ႐ွ႕ကႏွစ္ေယာက္ကုိေျပာလိုက္တယ္။ျပန္ခ်င္လွၿပီ တေနကုန္ေလ်ွာက္ပတ္ေနရတာ ေျခေထာက္ေတြေညာင္းခ်ိေနလွၿပီ။
ဝန္ထမ္းမေလးႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ တျခားcustomerေတြေတာင္ မ်က္မွန္ဝယ္လို႔လက္ေဆာင္ေပးရင္ေတာင္မယူတဲ့အိတ္ႀကီးကုိ လြယ္ထားတဲ့ေကာင္ေလးကုိၾကည့္ၿပီး အရယ္မသတ္ႏိုင္ဘဲျဖစ္ေနေလရဲ႕။
"အယ္ ကုိယ္႐ွင္းမယ္ေလ...ခုနေရခဲမုန္႔ဆိုင္မွာက်ေတာ့ပိုက္ဆံမပါဘူးဆို..."
ရီေပၚ လူလည္က်ထားတဲ့ကိစၥေလးေပၚသြားတာမို႔ ေခါင္းေလးပုဝင္သြားတယ္။တခါတေလ ေခြ်တာၾကည့္တဲ့ဟာကုိ။
"ဟို စတိုးဆိုင္ေတြကအမ္းထားတဲ့အေႂကြေလးေတြပါ..."
ရီေပၚ ေနာက္ကေ႐ွာင္က်န္႔ကုိရယ္ျပံဳးျပံဳးနဲ႔မ်က္ႏွာခ်ိဳေသြးရင္း ေဘာင္းဘီအိတ္ထဲကိုႏိႈက္လိုက္တယ္။
ထြက္လာတာက black ကဒ္ သုံးကဒ္....
"ေအာ္ စတိုးဆိုင္ေတြက black ကဒ္ေတြျပန္အမ္းလိုက္တာေပါ့.... ဟုတ္လား...."
မ်က္ခံုးႏွစ္ဖက္ကုိပင့္ရင္း ေမးလာတဲ့ေ႐ွာင္က်န္႔ေၾကာင့္ လက္ထဲကကဒ္ေလးေတြကုိ အိတ္ကပ္ထဲအျမန္ျပန္ထိုးထည့္လိုက္တယ္။
"ဘယ္ကသာ အဲ့တာblack ကဒ္ေတြမဟုတ္ဘူး ဆိုင္ကယ္ဝယ္တုန္းကရတဲ့ ကံစမ္းမဲကူပြန္ေတြ..."
မလိမ္တတ္ပဲလိမ္ေနတဲ့ေကာင္ေလးကုိ ေ႐ွာင္က်န္႔ခပ္ျပံဳးျပဳံးသာၾကည့္ေနမိသည္။စတိုးဆိုင္မွာ ဆိုင္ကယ္သြားဝယ္တာေပါ့ ဆယ္စီးငါးရာတန္ဆိုင္ကယ္ေလးေတြလား။
"ေအာ္ ဟုတ္လား..... ကူပြန္ေလးေတြကလွတယ္ေနာ္...."
"ခင္မ်ားကဘာလဲ က်ေနာ္ေျပာတာမယုံဘူးလား..."
လူလည္က်လြန္းတဲ့ေကာင္ေလးက သူေျပာတာယံုေအာင္မ်က္ႏွာေလးညႇိဳးျပေနေသးသည္။
"ယံုလိုက္ပါဗ်ာ.... က်ေနာ္လိုအညတရတစ္ေကာင္ႂကြက္ဆင္းရဲသားေလးက ဘယ္လိုလုပ္black ကဒ္ေတြကုိင္ႏိုင္မွာလဲ.... "
မ်က္ႏွာေလးမဲ့ မ်က္ရည္ေလးရစ္ဝိုင္းၿပီးေျပာေနပံုက တကယ့္အကယ္ဒမီေ႐ွာ့ခ္။
အေမြေတြခ်န္ထားခဲ့တဲ့ဝမ္ပါးပါးကေတာ့ တမလြန္ကေနလွမ္းပုတ္ျပေနတယ္ ျမင္ရလားတဲ့။
အရင္ကက်ေနာ္သိခဲ့တဲ့ ေရခဲတံုးရိေပၚကေန လူလည္ေလးရိေပၚအျဖစ္ကုိေျပာင္းသြားၿပီ။
"ထားပါကြာ....ကုိယ္ပဲေငြ႐ွင္းလိုက္ပါ့မယ္...."
ဝန္ထမ္းေကာင္မေလးေတြလဲ ေ႐ွ႕ကသူငယ္ခ်င္းလား ညီအကုိလား မသဲကြဲတဲ့ေကာင္ေလးႏွစ္ေယာက္ကုိစိတ္႐ွည္လက္႐ွည္ထိုင္ၾကည့္ေနလိုက္တယ္။ၾကာပါေစ ဘယ္ေလာက္ပဲၾကာၾကာ ဒီလိုအဆင္ေလးေတြငမ္းရတာဝတယ္ကုိမ႐ွိဘူး။
ဒါေပမဲ့ ေသခ်ာၾကည့္ေလ ညီအကုိနဲ႔မတူသလိုပဲ သူငယ္ခ်င္းနဲ႔လဲမတူျပန္ဘူး။ဆာလာအိတ္လြယ္ထားတဲ့ေမာင္ေလးကုိၾကည့္တဲ့ မ်က္မွန္တပ္ထားတဲ့ေကာ္ရီးအၾကည့္ေတြက လံုးဝ႐ုိးသားမေနဘူး။
ဆာလာအိတ္လြယ္ထားတဲ့ ေမာင္ေလးကလဲ လူကသာေငြ႐ွင္းမယ္ေျပာေနတာ တကုိယ္လံုးကဟိုေကာ္ရီးဘက္လွည့္လို႔ရယ္။
တကယ္ပဲ ဘာေတြလဲ ေကာ္ရီးနဲ႔ေမာင္ေလးရယ္။
"ေဟာဒီက ညီမတို႔ ၾကည့္လို႔ဝရင္ ေငြေလး႐ွင္းခြင့္ျပဳပါလား...."
မ်က္မွန္ေကာ္ရီးက ဆာလာအိတ္ေမာင္ေလးေ႐ွ႕မွာဝင္ရပ္လိုက္ၿပီး ေငြ႐ွင္းဖို႔ေျပာလာတယ္။အၾကည့္ေတြက ဆာလာအိတ္ေလးကငါပိုင္တာ ငါ့ဟာ ငါ့အပိုင္ေလး လို႔ေျပာေနသလိုပဲ။
သိၿပီ။ဒီေလာက္ဆို နားလည္သြားၿပီ။ဟစ္ ဟစ္ ဒါမ်ိဳးေလးကုိအေသႀကိဳက္။sugar bro ႀကီးနဲ႔ေဘာစိေမာင္ေလးေပါ့ေလ။ခြစ္ ခြစ္ ခြစ္ ခြစ္..
လာျပန္ၿပီ ႐ွင္တို႔က႐ွင္းမဲ့လူသာေျပာင္းသြားတယ္။ပိုင္ဆိုင္မႈေတြကမေျပာင္းဘူးေနာ္။မ်က္မွန္ေကာ္ရီးကလဲ black ကဒ္ႀကီးနဲ႔။
........
ကားေနာက္ခန္းထဲမွာ ကေလးပစၥည္းအိတ္ေတြကုိစုထည့္ထားတဲ့ဆာလာအိတ္ႀကီးကေနရာယူသြားတယ္။အင္း ကေလးသိပ္လို႔မရေပမဲ့ ကေလးကစားစရာေတြေတာ့ထည့္လို႔ရေလာက္မွာပါေလ။
"ရီေပၚ ခါးပတ္ပတ္ဦးေလ...."
တကယ္ကကုိယ္တိုင္ပတ္ေပးလို႔ရေသာ္လည္း အထိမခံရီေပၚရစ္စိန္ေၾကာင့္ သတိေပးရျခင္းျဖစ္သည္။
"ဟင္ အင္း အင္း...."
ေ႐ွာင္က်န္႔ေျပာတာကုိ မ်က္လံုးပင္မဖြင့္ႏိုင္ေတာ့ဘဲ ေခါင္းတၿငိမ့္ၿငိမ့္သာလုပ္ျပေနတဲ့ေကာင္ေလးက တေနကုန္ေလ်ွာက္ေမႊ အဲ သြားရတာ ပင္ပန္းသြားပံုပင္။
ေျခပစ္လက္ပစ္ ဆင္းထားတဲ့ေျခသလံုးေလးေတြက လမ္းေလ်ွာက္တာမ်ားေတာ့ ေသြးက်ကာေဖာင္းကစ္ေနေတာ့သည္။အရင္လိုမအန္ေတာ့ဘဲ အစားႀကီးလာတဲ့ရီေပၚကပါးေလးေတြပါေဖာင္းအိေနေရာပဲ။
ျဖဴဥေနတဲ့ပါးေဖာင္းေဖာင္းေလးေတြရယ္ တျဖည္းျဖည္းပူလာတဲ့ဗိုက္လံုးလံုးေလးရယ္ ေသြးက်ၿပီးေဖာင္းကစ္ေနတဲ့ေျခသလံုးေလးေတြနဲ႔ရီေပၚက တကယ့္ဝက္ကေလးလိုပဲ။
ခဏၾကာေတာ့ အသက္႐ႈသံမ်ွင္းမ်ွင္းေလးေတြပါၾကားရၿပီမို႔ ေ႐ွာင္က်န္႔ျပံဳးလိုက္ရင္း ကုိယ္တိုင္ပဲခါးပတ္ပတ္ေပးၿပီး ကားေမာင္းထြက္ခဲ့ေတာ့သည္။.....
...........................................................................
Unicode
Love create u and me (36)
"အိုက်ယား စားလို့ကောင်းလိုက်တာ....ချိုနေရောပဲ...."
ရီပေါ် နောက်ဆုံးလက်ကျန် ရေခဲမုန့်တဇွန်းကိုပါးစပ်ထဲထည့်လိုက်ရင်း ဗိုက်ကလေးကိုပွတ်လိုက်တယ်။ခုမှ နေရတာအဆင်ပြေသွားတာ။
"တော်ပြီလား စားဦးမလား...."
ရှောင်ကျန့်အမေးကြောင့် ရီပေါ်စားပွဲပေါ်ကိုပြန်ကြည့်လိုက်တယ်။အစီအရီထပ်ထားတဲ့ ရေခဲမုန့်ခွက်နှစ်ဆယ်လောက်က တထပ်ကြီး။
"ခင်များ ကျနော့်ကိုရွ့ဲနေတာလား...."
တကယ်ပဲ တခါတလေ စားချင်စိတ်လေးပေါ်လာလို့ အာခေါင်စွတ်ရုံစားမိပါတယ်။လူကိုအစားသရဲများမှတ်နေလားမသိဘူး။ရွဲ့လား စောင်းလားနဲ့။
"မရွဲ့ပါဘူး ရီပေါ်ရဲ့ ဘာလို့လဲ...."
"ရေခဲမုန့်ခွက်နှစ်ဆယ်က စားပွဲပေါ်ကနေလှမ်းပုတ်ပြနေတယ် မြင်ရလား...."
အတည်ပေါက်ကြီးနဲ့ပြောနေပေမဲ့လဲ ရီပေါ့်အတွက်တော့ရွဲ့နေသလိုပဲမို့ စိတ်ပေါက်ပေါက်နဲ့ပြောလိုက်သည်။
"ဟမ်...."
ရှောင်ကျန့် တကယ်ကိုအူကြောင်ကြောင်ဖြစ်သွားတယ်။
ဘာကြီး ရေခဲမုန့်ခွက်တွေကလှမ်းပုတ်ပြတာ ဘာစကားကြီးလဲ ဘာကိုပုတ်ပြတာလဲ ??
လိုက်လို့ကိုမမှီတော့ဘူး အဆိုးလေးရာ။
"ဟမ် တွေ ဟယ် တွေလုပ်မနေနဲ့တော့ ဘာမှလဲမသိဘူး ပြန်ကြမယ်..."
"ခဏလေး ကိုယ်သိချင်တာကိုတော့ပြောပြဦး ရေခဲမုန့်ခွက်တွေကဘာကိုပုတ်ပြတာလဲ.... "
"တကယ်သိချင်တာလား "
ရီပေါ့်လက်ကိုဆွဲထားတဲ့ ရှောင်ကျန့်က သူသိချင်တာမသိရဘဲ လွှတ်ပေးမဲ့ပုံမပေါ်တာမို့ ရီပေါ်သက်ပြင်းတချက်ချရင်းမေးလိုက်တယ်။
"တကယ်သိချင်တယ်.."
ခေါင်းတချက်ငြိမ့်ပြကာ ပြောလာတဲ့ ရှောင်ကျန့်နားကိုကပ်သွားပြီး ရီပေါ်အကျယ်ကြီးထအော်လိုက်တယ်။
"ပုတ်ပြပါတယ်ဆိုမှတော့ ရင်ဘတ်ကိုပေါ့ တခြားဘယ်ကိုပုတ်ပြရမှာလဲ ခင်များရဲ့....."
ရှောင်ကျန့်ကတော့ နားထဲဝင်လာတဲ့အသံစူးစူးလေးကြောင့် နားတခုလုံးလေမုန်တိုင်းဝင်သွားသလို အူသွားတယ်။
စိတ်ကလဲကြီးလိုက်တာ ဘယ်လိုတောင်အော်လိုက်ရတာလဲ အသံကောင်းကြောင်းကြွားထားဦးပေါ့ နောက်မှအဲ့ဒီအသံစူးစူးလေးကို အားရပါးရနားထောင်ဦးမယ်။
နှစ်ယောက်သား စက်လှေကားကနေဆင်းလာကြတယ်။ဓာတ်လှေကားရှိပေမဲ့လဲ ကိုယ်ဝန်သည်တွေဓာတ်လှေကားစီးရင် လန့်တတ်တာမို့ အတင်းရစ်နေတဲ့ရီပေါ်ကိုအမြန်ဆွဲခေါ်လာရတယ်။
ရီပေါ်တို့ရောက်လာတဲ့အလွှာက ကလေးပစ္စည်းတွေအစုံရောင်းတဲ့အလွှာကြီး။
ကလေးကစားစရာတွေ အဝတ်အစားတွေ အသုံးအဆောင်ပစ္စည်းတွေအစုံပြသထားတဲ့ ဆိုင်ကြီးတွေက ရီပေါ့်ကိုအကြည့်မလွှဲနိုင်အောင်ဆွဲဆောင်နေလေရဲ့။
တခြားတော့မဟုတ်ဘူး။ငါးနှစ်အရွယ်စီးရတဲ့ဆိုင်ကယ်လေးတွေကို ရီပေါ့်မျက်လုံးထဲအလွတ်မပေးနိုင်ဘူး။တက်ခွချင်လိုက်တာဆိုတာလေ။
"ဝယ်ချင်လား ကိုယ်တို့ကလေးလေးအတွက်..."
ငေးလို့ကောင်းနေတုန်း နားရွက်နားကပ်ပြီး တိုးရှရှပြောလာတဲ့အသံကြောင့် ရီပေါ့်ပါးပြင်တွေရဲတက်လာတယ်။
ဘယ်လောက်ပဲရင်းနှီးမှုရနေပါစေ ဒီလိုစကားတွေက ရီပေါ့်ပါးပြင်ဖွေးဖွေးကိုအနီရောင်လွှမ်းစေတုန်းပဲ။
"ဘာ...ဘာလုပ်ဖို့လဲ..."
"ကိုယ်တို့ကလေးလေးအတွက် ဘာမှမဝယ်ရသေးဘူးလေ.... ဝယ်ရအောင်နော်...."
တဆိတ်လောက် mr.xiao , ကိုယ်တို့ကလေးလေး ဆိုတာကြီးကိုထည့်မပြောပါနဲ့လား အဲ့စကားလုံးတွေနဲ့လုံးဝနေသားမကျသေးဘူး။
"ရီပေါ်ကမဝယ်ချင်ဘူးလား ကိုယ်တို့ကလေးလေးအတွက်ကို...."
ရှောင်ကျန့် တခွန်းပြောလေ ပါးတွေရဲနားရွက်ဖျားတွေပါနီလာတဲ့ကောင်လေးကို စနောက်ချင်တာကြောင့် နားနားကိုကပ်ပြီး ခဏခဏပြောနေမိတယ်။
နီဥနေတဲ့ပါးဖောင်းဖောင်းလေးရယ် ရဲတက်နေတဲ့နားရွက်ဖျားတွေကဆွဲကိုက်ငုံထားချင်စရာလေး။
"ပြောလေ...ကိုယ်တို့ကလေး.."
"ဝယ်မယ်....ဝယ်မယ်..... ရပြီမလား...."
ပြောပြီးတာနဲ့ ရှောင်ကျန့်ကိုအတင်းတွန်းပြီး ထွက်သွားတဲ့ကောင်လေးနောက်ကျောကိုကြည့်ပြီး ရှောင်ကျန့်အူတက်အောင်ရယ်နေမိတယ်။
ဘယ်လိုကလေးလေးမှန်းကိုမသိဘူး။
"ရှောင်ကျန့်...."
"ရှောင်ကျန့်....လာဦး...."
"ခင်များရေ....ရှောင်ကျန့်...."
"ရှောင်းကျန့်ရား...လောင်ရှောင်း..."
"ရှောင်လောင်ရှီး......."
အစကတော့ အင်တင်တင်လုပ်နေတဲ့ကောင်လေးက ဆိုင်ထဲဝင်တာနဲ့ တခုပြီးတခုလျှောက်ရွေးပြီး ဂုဏ်ပုဒ်မိိျုးစုံနဲ့ ရှောင်ကျန့်ကိုအော်ခေါ်နေတော့တာပဲ။
"ဖြည်းဖြည်းသွားပါ ရီပေါ်ရယ် ကြမ်းပြင်တွေကချောနေတာ ချော်လဲပါဦးမယ်....."
သူလိုချင်တာတွေ့တာနဲ့ ပင်ကွင်းကောင်လေးလို ပူနေတဲ့ဗိုက်လေးရှေ့ပစ်ပြီး အပြေးသွားယူရတာလဲမမောတဲ့အတိုင်း။
ဗိုက်ထဲက ကလေးအတွက်ဝယ်ပေးမှာလား သူလိုချင်တာတွေဝယ်နေတာလား မသဲကွဲဘူး။
အခုတောင် ရှောင်ကျန့်လက်နှဖက်လုံးမှာ အထုပ်တွေက ပြည့်နှက်နေပြီ။ဒါကို သူကတဆိုင်ပြီးတဆိုင်ဝင်ရွေးလို့ကောင်းတုန်း။
"ရီပေါ်....."
ကြည့်နေရင်းနဲ့ကို မြင်ကွင်းထဲကနေလှစ်ခနဲပျောက်သွားပြန်တဲ့ကောင်လေးကြောင့် ရှောင်ကျန့်မျက်လုံးရှင်ရှင်ထားပြီး ပါးစပ်ကလဲခေါ်နေမိတယ်။
"ရီပေါ်...."
"ရီပေါ်...."
ချိတ်ထားတဲ့ ကလေးအဝတ်အစားတန်းတွေဝင်တိုက်တဲ့အထိ ရှောင်ကျန့်ရင်ထဲသောကနဲ့ပျာယာခတ်သွားရတယ်။ကျစ် ဒီအမွှေစိန်ကတော့ ဘယ်ရောက်သွားပြန်ပြီလဲမသိဘူး။
"ရီပေါ်......ဝမ်ရိပေါ်...."
"ရှောင်ကျန့်...."
ရီပေါ့်ခေါ်သံစူးစူးလေးကြားလိုက်တာကြောင့် အသံလာရာကိုလှမ်းကြည့်လိုက်တော့ ဘယ်ကမျက်မှန်ကြီးတပ်ထားမှန်းမသိဘဲ လက်ထဲမှာလဲလူတကိုယ်လောက်ဆန့်တဲ့ဆာလာအိတ်ကြီးလွယ်ထားတဲ့ရီပေါ်။
ပစ္စည်းစင်တွေနောက်ကနေ ထွက်လာတဲ့ရီပေါ်က တောကနေတက်လာတဲ့အညာသားဗိုက်ရွှဲလေးလိုပဲ။
ဖြူဥနေတဲ့အသားရည် ချောမောတဲ့ရုပ်ခံလေးရှိနေတာမို့ ဆာလာအိတ်ကြီးလွယ်ပြီးပုံပျက်ပန်းပျက်ဖြစ်နေတဲ့ကောင်လေးကို ဆိုင်ဝန်ထမ်းမမတွေကလုံးဝအကြည့်မခွာရက်။
သူတို့မျက်လုံးတွေက တဖြည်းဖြည်းအောက်ရောက်သွားချိန်မှာတော့ သာမန်ထက်ပူနေတဲ့ဗိုက်လုံးလုံးလေးက အပြုံးချိုချိုနဲ့နှုတ်ဆက်ပြတယ်။
"Xi နိဟောင် နာ့ဟောင် ဝမ်ဆွေ့ဝမ်ဆွေ့ ဝမ်ဝမ်ဆွေ့...အစစ်မတွေအကုန်ဆွေ့ဆွေ့ခုန်...."
ဝန်ထမ်းမမတွေအကုန်လုံး ကောင်လေးကိုကြည့်လိုက် ဗိုက်ကိုကြည့်လိုက်နဲ့ မျက်စိမူးပြီး ပါးစပ်အဟောင်းသားဖြစ်သွားတယ်။အသဲကွဲတာများပြီး ဘီယာတွေလှိမ့်သောက်ခဲ့တာများလား မောင်လေးရယ်။
"ရီပေါ်ရာ....ဘယ်တွေလျှောက်သွားနေတာလဲ..."
ရှောင်ကျန့် ရီပေါ့်အနားအမြန်ပြေးသွားလိုက်ပြီး စိတ်ပူစွာမေးလိုက်တယ်။ခဏလေးအတွင်းမှာ ရင်ဘတ်တခုလုံးမီးမြိုက်ခံနေရသလိုပဲ။
"လိုချင်တာ သွားဝယ်နေတာလေဗျာ....ခင်များကလဲ...."
အနားရောက်တာနဲ့ လူကိုဆူသလိုဟောက်သလိုမာန်မဲသလိုပြောလာတဲ့လူကို ရီပေါ်စိတ်ပေါက်ပေါက်နဲ့ပဲပြောလိုက်တယ်။လူကို သူ့သားများထင်နေလားမသိ။
"ဒီအိတ်ကြီးက ဘာလုပ်မလို့လဲ...."
ရီပေါ့်လက်ထဲကဆာလာအိတ်ကြီးကို လက်နဲ့တို့ရင်းမေးလိုက်တယ်
"ကလေးအတွက်လေ...."
"ဟမ် ဘယ်လို..."
ဘုရားရေ ဒီအိတ်ကြီးကကလေးအတွက်တဲ့လား ကလေးကိုဒီအိတ်နဲ့ဆော့ခိုင်းမလို့တော့မဟုတ်ဘူးမလား။
"ဟာဗျာ....ကလေးကိုဒီအိတ်ထဲထည့်သိပ်မယ်လေ...."
လက်ထဲကအိတ်ကိုမျက်စပစ်ရင်းပြောလာတဲ့ ရီပေါ်က တကယ်လုပ်မဲ့ရုပ်နဲ့။
"ကလေးကိုသိပ်ဖို့က ပုခက်ဝယ်ရမှာလေကွာ..."
ရှောင်ကျန့် သက်ပြင်းတချက်ချရင်း ပြောမိတော့
"ခင်များနားမလည်ရင် ဆရာမလုပ်စမ်းပါနဲ့ ပုခက်ခေတ်က ဟိုးရှေးရှေးအဂိုး မှာကျန်ခဲ့ပြီ ဟော့ဒီအိတ်ကြီးနဲ့ဆို ကလေးလေးကျယ်ကျယ်ဝန်းဝန်းအိပ်လို့ရတာပေါ့.... အဲ့တာကြောင့် ကျနော်အရောင်လှတာလေးသေချာရွေးဝယ်လာခဲ့တာ...."
ရှောင်ကျန့် ရီပေါ့်ဗိုက်ကလေးကိုအကြည့်ပို့ရင်း ကလေးလေးအတွက် သက်ပြင်းချမိသွားတယ်။အဲ့နေ့က ဒယ်ဒီ ဇာတိမပြန်သွားဖြစ်တာ ဒယ်ဒီ့ ကလေးလေးကံကောင်းသွားတယ်။
နောက်မို့ဆို ကလေးလေးရဲ့ပါးပါးအမွှေစိန်လေးလုပ်တာနဲ့ ကလေးလေးဒုက္ခများနေတော့မှာ။
ဆူပုတ်ပုတ်လေးကြည့်နေတဲ့ ရီပေါ်က သူကိုယ်တိုင်တောင် 19ကျော်ငယ်ငယ်လေးပဲရှိသေးတာ ပြီးတော့လဲ ယောက်ျားလေးတယောက်ဆိုတော့ ဒါတွေနားမလည်တာအပြစ်တော့မဟုတ်။
"အင်းပါ ရီပေါ့်သဘော...."
ရီပေါ့်ခေါင်းကိုဖွဖွပွတ်သပ်ကာ စိတ်ကျေနပ်အောင်ပြောရင်း ရီပေါ့်မျက်နှာမှာတပ်ထားတဲ့မျက်မှန်အထူုကြီးကိုဆွဲချွတ်ပေးလိုက်တယ်။
ဘယ်လိုအပြင်အဆင်နဲ့ပဲနေနေ ကျနော့်ကောင်လေးချစ်ဖို့ကောင်းတာကတော့ အမှန်တရားပဲ။
"ဒါကရော ဘာလုပ်ဖို့လဲ....."
"အဲ့မျက်မှန်ကဝယ်လာတာ မဟုတ်ဘူး ဒီအိတ်ကြီးဝယ်လို့မေတ္တာလက်ဆောင်ပေးလိုက်တာ...."
ရှောင်ကျန့် ခွီခနဲမရီမိအောင် မနည်းထိန်းထားရတယ်။
မျက်မှန်ဝယ်လို့ အိတ်လက်ဆောင်ပေးလိုက်တာကို အိတ်ဝယ်လို့မျက်မှန်လက်ဆောင်ရတယ်ထင်နေတဲ့ ကောင်လေးကို အူယားယားနဲ့ စိတ်ထဲမှာဆွဲလုပ်နေတာ ဘယ်နှကြိမ်မှန်းပင်မသိတော့။
(ဆွဲဖက်ပြီးညှစ်တာကိုပြောနေတာပါ)
"အင်းပါ အခုဝယ်လို့ပြီးပြီမလား ငွေသွားရှင်းရအောင်..."
"အင်း..."
ငွေရှင်းမလို့လာတော့ ကောင်တာက မိန်းကလေးနှစ်ယောက်က ဆာလာအိတ်ကြီးကိုကြည့်လိုက် ရီပေါ့်ကိုကြည့်လိုက်နဲ့တီးတိုးပြောနေကြတာမို့ ရီပေါ်သိပ်စိတ်မကြည်တော့။
"ငွေရှင်း...."
"မင်းတို့ ဒီနေ့ပြီးဦးမှာလား..."
ရီပေါ် စိတ်တိုတိုနဲ့ပြောမလို့ပဲရှိသေး နောက်ကထွက်လာတဲ့ အေးစက်စက်ရှောင်ကျန့်အသံကြောင့် နောက်ကိုလှည့်ကြည့်လိုက်တယ်။ဒီလူကလဲ မိန်းကလေးတွေနဲ့စကားပြောဖို့ပဲချောင်းနေတယ်။
"ကျနော် ငွေရှင်းမယ်...."
ရီပေါ်ခပ်တည်တည်ပဲရှေ့ကနှစ်ယောက်ကိုပြောလိုက်တယ်။ပြန်ချင်လှပြီ တနေကုန်လျှောက်ပတ်နေရတာ ခြေထောက်တွေညောင်းချိနေလှပြီ။
ဝန်ထမ်းမလေးနှစ်ယောက်ကတော့ တခြားcustomerတွေတောင် မျက်မှန်ဝယ်လို့လက်ဆောင်ပေးရင်တောင်မယူတဲ့အိတ်ကြီးကို လွယ်ထားတဲ့ကောင်လေးကိုကြည့်ပြီး အရယ်မသတ်နိုင်ဘဲဖြစ်နေလေရဲ့။
"အယ် ကိုယ်ရှင်းမယ်လေ...ခုနရေခဲမုန့်ဆိုင်မှာကျတော့ပိုက်ဆံမပါဘူးဆို..."
ရီပေါ် လူလည်ကျထားတဲ့ကိစ္စလေးပေါ်သွားတာမို့ ခေါင်းလေးပုဝင်သွားတယ်။တခါတလေ ချွေတာကြည့်တဲ့ဟာကို။
"ဟို စတိုးဆိုင်တွေကအမ်းထားတဲ့အကြွေလေးတွေပါ..."
ရီပေါ် နောက်ကရှောင်ကျန့်ကိုရယ်ပြုံးပြုံးနဲ့မျက်နှာချိုသွေးရင်း ဘောင်းဘီအိတ်ထဲကိုနှိုက်လိုက်တယ်။
ထွက်လာတာက black ကဒ် သုံးကဒ်....
"အော် စတိုးဆိုင်တွေက black ကဒ်တွေပြန်အမ်းလိုက်တာပေါ့.... ဟုတ်လား...."
မျက်ခုံးနှစ်ဖက်ကိုပင့်ရင်း မေးလာတဲ့ရှောင်ကျန့်ကြောင့် လက်ထဲကကဒ်လေးတွေကို အိတ်ကပ်ထဲအမြန်ပြန်ထိုးထည့်လိုက်တယ်။
"ဘယ်ကသာ အဲ့တာblack ကဒ်တွေမဟုတ်ဘူး ဆိုင်ကယ်ဝယ်တုန်းကရတဲ့ ကံစမ်းမဲကူပွန်တွေ..."
မလိမ်တတ်ပဲလိမ်နေတဲ့ကောင်လေးကို ရှောင်ကျန့်ခပ်ပြုံးပြုံးသာကြည့်နေမိသည်။စတိုးဆိုင်မှာ ဆိုင်ကယ်သွားဝယ်တာပေါ့ ဆယ်စီးငါးရာတန်ဆိုင်ကယ်လေးတွေလား။
"အော် ဟုတ်လား..... ကူပွန်လေးတွေကလှတယ်နော်...."
"ခင်များကဘာလဲ ကျနော်ပြောတာမယုံဘူးလား..."
လူလည်ကျလွန်းတဲ့ကောင်လေးက သူပြောတာယုံအောင်မျက်နှာလေးညှိုးပြနေသေးသည်။
"ယုံလိုက်ပါဗျာ.... ကျနော်လိုအညတရတစ်ကောင်ကြွက်ဆင်းရဲသားလေးက ဘယ်လိုလုပ်black ကဒ်တွေကိုင်နိုင်မှာလဲ.... "
မျက်နှာလေးမဲ့ မျက်ရည်လေးရစ်ဝိုင်းပြီးပြောနေပုံက တကယ့်အကယ်ဒမီရှော့ခ်။
အမွေတွေချန်ထားခဲ့တဲ့ဝမ်ပါးပါးကတော့ တမလွန်ကနေလှမ်းပုတ်ပြနေတယ် မြင်ရလားတဲ့။
အရင်ကကျနော်သိခဲ့တဲ့ ရေခဲတုံးရိပေါ်ကနေ လူလည်လေးရိပေါ်အဖြစ်ကိုပြောင်းသွားပြီ။
"ထားပါကွာ....ကိုယ်ပဲငွေရှင်းလိုက်ပါ့မယ်...."
ဝန်ထမ်းကောင်မလေးတွေလဲ ရှေ့ကသူငယ်ချင်းလား ညီအကိုလား မသဲကွဲတဲ့ကောင်လေးနှစ်ယောက်ကိုစိတ်ရှည်လက်ရှည်ထိုင်ကြည့်နေလိုက်တယ်။ကြာပါစေ ဘယ်လောက်ပဲကြာကြာ ဒီလိုအဆင်လေးတွေငမ်းရတာဝတယ်ကိုမရှိဘူး။
ဒါပေမဲ့ သေချာကြည့်လေ ညီအကိုနဲ့မတူသလိုပဲ သူငယ်ချင်းနဲ့လဲမတူပြန်ဘူး။ဆာလာအိတ်လွယ်ထားတဲ့မောင်လေးကိုကြည့်တဲ့ မျက်မှန်တပ်ထားတဲ့ကော်ရီးအကြည့်တွေက လုံးဝရိုးသားမနေဘူး။
ဆာလာအိတ်လွယ်ထားတဲ့ မောင်လေးကလဲ လူကသာငွေရှင်းမယ်ပြောနေတာ တကိုယ်လုံးကဟိုကော်ရီးဘက်လှည့်လို့ရယ်။
တကယ်ပဲ ဘာတွေလဲ ကော်ရီးနဲ့မောင်လေးရယ်။
"ဟောဒီက ညီမတို့ ကြည့်လို့ဝရင် ငွေလေးရှင်းခွင့်ပြုပါလား...."
မျက်မှန်ကော်ရီးက ဆာလာအိတ်မောင်လေးရှေ့မှာဝင်ရပ်လိုက်ပြီး ငွေရှင်းဖို့ပြောလာတယ်။အကြည့်တွေက ဆာလာအိတ်လေးကငါပိုင်တာ ငါ့ဟာ ငါ့အပိုင်လေး လို့ပြောနေသလိုပဲ။
သိပြီ။ဒီလောက်ဆို နားလည်သွားပြီ။ဟစ် ဟစ် ဒါမျိုးလေးကိုအသေကြိုက်။sugar bro ကြီးနဲ့ဘောစိမောင်လေးပေါ့လေ။ခွစ် ခွစ် ခွစ် ခွစ်..
လာပြန်ပြီ ရှင်တို့ကရှင်းမဲ့လူသာပြောင်းသွားတယ်။ပိုင်ဆိုင်မှုတွေကမပြောင်းဘူးနော်။မျက်မှန်ကော်ရီးကလဲ black ကဒ်ကြီးနဲ့။
........
ကားနောက်ခန်းထဲမှာ ကလေးပစ္စည်းအိတ်တွေကိုစုထည့်ထားတဲ့ဆာလာအိတ်ကြီးကနေရာယူသွားတယ်။အင်း ကလေးသိပ်လို့မရပေမဲ့ ကလေးကစားစရာတွေတော့ထည့်လို့ရလောက်မှာပါလေ။
"ရီပေါ် ခါးပတ်ပတ်ဦးလေ...."
တကယ်ကကိုယ်တိုင်ပတ်ပေးလို့ရသော်လည်း အထိမခံရီပေါ်ရစ်စိန်ကြောင့် သတိပေးရခြင်းဖြစ်သည်။
"ဟင် အင်း အင်း...."
ရှောင်ကျန့်ပြောတာကို မျက်လုံးပင်မဖွင့်နိုင်တော့ဘဲ ခေါင်းတငြိမ့်ငြိမ့်သာလုပ်ပြနေတဲ့ကောင်လေးက တနေကုန်လျှောက်မွှေ အဲ သွားရတာ ပင်ပန်းသွားပုံပင်။
ခြေပစ်လက်ပစ် ဆင်းထားတဲ့ခြေသလုံးလေးတွေက လမ်းလျှောက်တာများတော့ သွေးကျကာဖောင်းကစ်နေတော့သည်။အရင်လိုမအန်တော့ဘဲ အစားကြီးလာတဲ့ရီပေါ်ကပါးလေးတွေပါဖောင်းအိနေရောပဲ။
ဖြူဥနေတဲ့ပါးဖောင်းဖောင်းလေးတွေရယ် တဖြည်းဖြည်းပူလာတဲ့ဗိုက်လုံးလုံးလေးရယ် သွေးကျပြီးဖောင်းကစ်နေတဲ့ခြေသလုံးလေးတွေနဲ့ရီပေါ်က တကယ့်ဝက်ကလေးလိုပဲ။
ခဏကြာတော့ အသက်ရှုသံမျှင်းမျှင်းလေးတွေပါကြားရပြီမို့ ရှောင်ကျန့်ပြုံးလိုက်ရင်း ကိုယ်တိုင်ပဲခါးပတ်ပတ်ပေးပြီး ကားမောင်းထွက်ခဲ့တော့သည်။.....
...........................................................................