*ICA POV*
Papunta kami ngayon sa bakanteng lote, niyaya kasi ako ni mitch na mag-tambay. Habang naglalakad kami nagkukwentuhan nakami. Ang dami ko'ng nalaman about sakanya, kalako pag-mayaman kana wala kanang prolema pero mali pala ako maling mali.
“Okay kalang?” tanong ko sakanya. Nandito na pala kami sa pupuntahan namin mukhang malungkot siya
“My mom texted me kanina pumunta nanaman sila sa ibang bansa para sa work nila”
“Yun naman pala for work naman. Don’t worry i'm here for you as always”
“Really?”
“Oo naman”
Ngumiti na ulit si mitch at nagyakapan lang kami ng may napansin akong bata na nakaupo sa may duyan dito sa bakanteng lote, na mukhang may hinahanap ata siya sa bag niya .
“Anong problema?” tanong ko sakanya nung nakalapit agad ako sakanya.
“Kasi yung isang librong hiniram ko sa library kanina mukhang nawawala. "sabi niya saken.
“Baka na miss-placed mulang yon. Pakatignan mo kaya sa bag mo.” sabi ko sakanya.
“Ano problema friend?” Tanong ni mitch, nasa tabi ko napala siya.
“Nawawala kasi yung -----“
“Teka! Ikaw yung kaninang babae na nakahulog ng libro ah” Sabi ni mitch.
Wow. Small world nga naman talaga, dito pa namin siya nakita .
“Itooo oh” abot ni mitch sa book.
“Thankyou! Thankyou!” sabi ng bata.
“Sus wala yon. Bakit ka nga pala mag-isa dito?” tanong ni mitch
“Peaceful kasi dito . tahimik masarap magbasa dito . Thankyou ulit ah kung siguro hindi niyo nakita to mamatay na ako”
“Mamatay agad? Agad agad? Anyway ako nga pala si mitch at ito ang bestfriend kong si ica”
“Pauline Santos. Pau for short”
“Nice meeting you pau” sabi ko.
“Ako din”
“So paano magbestfriend na tayong tatlo ah? Ako-Ikaw Pau- at BFF Ica!” sabi ni mitch na hyper.
“Oo naman” sagot ko.
“Grouuuuuuppppppp huggg!” sigaw ni pau.
Nakakatawa naman may dalawa na akong kaibigan.
Nandito parin kami ngayon sa bakanteng lote. Medyo maaga pa kasi kaya hindi pa kami umuuwi.
“Alam niyo lagi ako pumupunta dito.ang sarap kasi magtambay dito at magbasa.” sabi ni pau.
“Ako first time kulang pumunta kanina dito, tapos inaway pa ako pero ayos lang yon kung hindi nangyari yon, Hindi ko nakilala si bff ica” sabi ni mitch sabay tinggin sa akin.
“Sa tagal tagal ko na nakitira dito, never pa ako nagtambay dito. Dinadahanan kulang”
“bakit?” tanong ni mitch.
“Wala kasi ako time magtambay. Mahalaga kasi ang bawat oras sakin, nagtitinda kasi ako ng mga kakanin para may pambaon sa school” sabi ko.
“Saan ka ba nakatira ica?” tanong ni pau.
“Sa tita ko. Iniwan na kasi ako ni mama sa tita ko simula pagka-panganak niya saken”
“Asan siya?”
“Sabi ni tita nasa ibang bansa daw may pamilya na siyang iba.”
Bigla naman ako nalungkot. Oo never ko pa nakita ang mama ko sa picture lang. gusto ko nga siya Makita, mayakap, mahawakan, mahalikan, gusto ko maramdaman ang pag-aalaga ng isang tunay magulang. Nang isang ina.
“BFF huwag kana malungkot. Simula ngayon kami na ang pamilya mo. Cause you pau and I sister's forever!” sabi ni mitch.
Nginitian ko lang sila. Ang sarap ng pakiramdam na may mapagsasabihan ka ng problema mo. I’m glad nakilala ko sila.
“Ano ba! Kalako ko ba part na ako ng group niyo!”
“DUH. Yuck ikaw magiging part ng group namen.! You are aloser trixia!”
*PAKKKK*
Bigla kami na patayo sa kinauupuan naming tatlo ng nakita namin si ruby at ang grupo niya. Bigla niya sinampal si trixia pagkatapos umalis na sila.
Linapitan namin si trixia at ayun umiiyak siya. Oo umiiyak ang isang trixia, ang kasama sa mga min sa school namin.
“Okay ka lang?” tanong ko sakanya nung nakalapit siya.
“W-wala kang pakialam!” pag-tataray niya sabi na alam ko pilit lang yung pagtataray niya.
“Haba! Ikaw pa nagtataray ngayon! Pasalamat ka nilapitan kanamin kasi concern kami sayo alam mo ba yon!” sabi ni mitch.
Tignan ko si mitch tingin na “Ako nalang bahala dito”
“Okay. Punta nalang muna kami doon” sabi niya “tara pau”.
“Ano nangyare?” panimulang tanong ko kay trixia.
“Bat ka pa nandito?.”
“Kasi concern ako sayo”
“Concern? Bakit? Di ba kasama ako sa mga nag-away sayo kanina?”
“Oo. Alam ko na ayaw mo yung ginagawa mo utos lang sayo nina ruby yon nagpadala kalang sakanila kasi gusto mo mapasama sa grupo nila kasi ano? Kasi sikat sila. Kilala ko na sina ruby noon paman kaya na-intindihan kita ngayon. Ganyan ang mga yan kapag may gusto sumali sa grupo nila.”
“Gusto ko lang kasi makahanap ng mga kaibigan ."
“Ako. Sila nakikita mo silang dalawa ? kaming tatlo pwede mo kaming maging kaibigan.”
“Ako? Magiging kaibigan niyo ako?”
“Oo naman. Hindi porket ang una naming pagkakilala sayo ganun kana. Welcome ka sa group namin”
Bigla niya ako niyakap. “Thankyou! Thankyou! May kaibigan na ako!”
“Ako nga pala si ica” sabi ko.
“Trixia Mercado. Sorry kanina ah?”
“Wala yon. Tara pakilala kita sakanila.”
Hayyy. Nadagagan nanaman kami. Hindi porket masama ang unang pagkakilala mo sa isang tao ganun parin siya marahil may dahilan kung bakit ganun siya. Kung handa kang maki pag-kaibigan sakanya gawin mo baka sakaling ikaw ang maging way para mabago niya ang mga pag-kakamali niya.
“Mitch. Pau. Si trixia” sabi ko kina Mitch at Pau.
“Ano ngayon!” pagtataray ni mitch.
“Hi trixia welcome sa group” sabi ni pau.
“Thankyou!” sabi ni trixia kay pau sabay tingin kay mitch “Mitch S-sorry kanina”
“Wala yon! Welcome to our group!”
Laki din ng topak nitong si mitch kunwari galit pero hindi naman pala. Alam niyo ba niyakap niya si trixia. Topakin ang babaing to. Hehe.
“May naisip na ako name ng group” sabi ni pau.
“Ano yon?”
“Ano yon?”
“Ano yon?”
Nag-iisip kasi kami kung anong ipapangalan namin sa grupo namin. Yung unique daw, naisip ni mitch na bigyan naming pangalan para daw maganda. Dami alam e, pero okay na na mag kaibigan kami apat pero huwag daw uso na daw ang may pangalan.
“GORGEOUS FOUR”
“Gorgeous?” sabi ko.
“Yup.”
“Oo nga noh! Magnda yon i-like it” sabi ni trixia.
“Me too.” Pang sang-ayon ni mitch.
“Sige na nga yun na !” sabi ko.
“So tawag sa atin ayyyy” sabi ni Pau.
“GORGEOUS FOURRRRRRRRRRR!” sigaw naming apat.
*END OF FLASHBACK*
Yan nagsimula ang grupo namin. Unang araw lang kami nag kakilala pero hangga ngayon magkakasama parin kami. Wala kayo, madami din pinag-daan ang unang araw kung paano kami nabuo noh. Masaya narin ako sa mga pangyayari noong kabataan namin.
Ang mga batang nakilala ko lang dito noon ay hindi ko akalahin makakasama ko sila forever.
Kaya ang loteng ito ay importante sa aken. Ito ang naging tulay sa aming apat.
“Guys walang sukuhan sa friendship natin ah!” sabi ni mitch.
Tumango lang kami tatlo.
“Walang iwanan! Friends Forever!” Sigaw naming apat. At nag-group hug!!
This group make me smile every single day. Ilovethemsooooooomuch. Morethan ilove myself. They completed my life.
Ang pagkakaibigan namin walang makakapalit kahit na anong bagay man yan. I-treasured niyo ang mga kaibigan niyo dahil kahit na ano mangyari mananatili sila sa tabi niyo.
Ako sila na mga pamilya ko simula pa noon hindi ko alam kung ano mangyayari saken kung wala sila. Mahalin niyo din ang pamilya niyo dahil kahit na ano mangyari sila at sila pa din ang masasandalan niyo.
-------------------------------------------------------
An: Ano. Ano nagustuhan niyo? Please Leave a comment guys! Hope you enjoyed this chapter. Vote din kayo. Godbless.
Add me: www.facebook.com/immabulaon
Follow: @immabulaon (Twitter&IG)
FOREVER FRIENDSHIP Video sa side (watch niyo) --->