Υπάρχει τοίχος στην μέση του διαδρόμου;!
ΓΙΑΤΙΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙΕΝΑΝΤΕΖΑΒΟΥ;!
***
Σήκωσα τα κεφάλι μου, γιατί ο κοντορεβιθούλης είναι ο grandfather in-law μου, και αντίκρισα αυτά τα μάτια που πάντα με κάνουν να νιώθω έναν κόμπο στο λαιμ
«Να το ξαναπώ; Πρόσεχε που πηγαίνεις μικρή» μου είπε ο Ίθαν με ένα μικρό χαμόγελο. Χαμογέλασα ανακαλώντας στην μνήμη μου την στιγμή που γνωριστήκαμε.
«Δεν έχει περάσει πολύς καιρός από τότε αλλά έχουν γίνει πολλά...»
«Ναι» του απάντησα χαμογελώντας και μετέφερα το βλέμμα μου στα χέρια του. Παρατήρησα πως και στο αριστερό του χέρι είχε τατουάζ αλλά πολύ λιγότερα σε σχέση με το δεξί. Σε κάθε ένα δάχτυλο, εκτός από τον αντίχειρα, είχε ένα λατινικό γράμμα. Στον δείκτη είχε το γράμμα F, στο μεσαίο δάχτυλο είχε το P, στο επόμενο το γράμμα F και στο τελευταίο είχε το γράμμα M.
Σημείωσα νοερά στο μυαλό μου να τον ρωτήσω κάποια στιγμή τι σήμαιναν. Αυτή την στιγμή έπρεπε να πάω στην τάξη ώστε να μην πάρω απουσία.
[...]
«ΜΑΜΑ!» αναφώνησα και την αγκάλιασα όταν μπήκα στο σπίτι και την είδα στο σαλόνι.
«Εντάξει, καλέ! Μια εβδομάδα έλειπα! Πως κάνεις έτσι;» με ρώτησε και με αγκάλιασε και αυτή σφιχτά. «Λοιπόν... από ό,τι βλέπω δεν κάψατε το σπιτι όσο έλειπα!» μας είπε και γελάσαμε.
«Καλά, μωρά είμαστε;» ρώτησε ο Χρήστος.
Την άλλη μέρα έφαγα πρωινό και πήγα στο σχολείο με την Ελένη. Να δω αν θα περάσω φέτος την τάξη. Με όλα αυτά που γίνονται δεν με βλέπω να διαβάζω για να περάσω την τάξη. Μπαίνοντας μέσα στο κτίριο βρήκα την Βαρβάρα να κάθετε στις σκάλες με μια τυρόπιτα στο χέρι διαβάζοντας ένα βιβλίο.
«καλήμερα! Τι διαβάζεις;» την ρώτησα απορώντας. Δεν ήξερα πως μπορεί να διαβάσει!
MEAN BITCH-
«Καλημέρα! Μου έβαλε ο άλλος στα ιδιαίτερα να διαβάζω ένα βιβλίο αυτές τις μέρες για να το αναλύσουμε στα επόμενα μαθήματα» μου είπε χωρίς καν να σηκώσει το βλέμμα της από το βιβλίο.
Μετά από έξι βασανιστικές ώρες που δεν θέλω να περιγράψω, γύρισα επιτέλους σπίτι. Η μαμά φυσικά επέστρεψε δυναμικά με φακές. Καλά ήμασταν μέχρι τώρα με μακαρόνια, σάντουιτς και πίτσα...
Είμαι εδώ με την Ελένη και τον Χρήστο και προσπαθούμε να πείσουμε την μανα να μην μας βάλει να φάμε φακές. ΝΑΙ ΟΚ ΡΙΣΠΕΚΤ ΤΟΝ ΚΟΠΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ ΤΗΣ ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΣ ΦΤΙΑΞΕΙ ΦΑΓΗΤΟ... ΑΛΛΑ ΦΑΚΕΣ; ΦΑΚΕΣ;!
[...]
Την επόμενη μέρα ξύπνησα με μπουκωμένη μύτη και βήχα.
Οι φακές θα σε πείραξαν
Και εγώ αυτό πιστεύω Ντάλια! Παρ' όλα αυτά πήγα σχολείο.
Οι ελληνίδες μάνες και οι προπονητές μόνο βρίσκουν πάντα κάτι να σου πουν για να σε αναγκάσουν να πας σχολείο ή προπόνηση.
Έχεις δίκιο Ντάλια αλλά δεν μπορούσα να αντισταθώ στο κέικ σοκολάτας που μου υποσχέθηκε...
Σήμερα θα παρουσιάζαμε τις εργασίες μας στην Βόγκλου και δεν είχα καθόλου όρεξη. Από την ώρα που ξύπνησα πονούσε το κεφάλι μου και η κοιλιά μου δεν βρισκόταν σε καλύτερη κατάσταση.
«Ευχαριστούμε για την προσοχή σας» της είπα χαμογελώντας μήπως πάρω και κανένα βαθμό.
«Πολύ ωραία, χαίρομαι που συνεργαστήκατε!» μας είπε και καθίσαμε στις θέσεις μας.
Μετά από λίγη ώρα βασανιστικά βαρετών παρουσιάσεων άρχισα να ανακατεύομαι. Αν και με πονούσε το κεφάλι μου εδώ και ώρα δεν περίμενα να έχω τάση για εμετό ξανά. Ζήτησα άδεια για να πάω τουαλέτα και αφού μου επιτράπηκε η άδεια εξόδου πήγα τρέχοντας στην τουαλέτα.
Το κάνει μόνο και μόνο για να δείξει πως έχει πλούσιο λεξιλόγιο
ΣΚΑΣΕ. Ναι, εντάξει έχεις δίκιο.
Αφού έβγαλα ό,τι είχα φάει από το πρωί, έπλυνα το πρόσωπο μου και τα χέρια μου. Άκουσα την πόρτα να ανοίγει και γύρισα το κεφάλι μου για να δω ποιος μπήκε.
«Είσαι καλά;» με ρώτησε ο Ίθαν και με πλησίασε.
«Ε όχι και τόσο...» του είπα αγνοώντας το γεγονός ότι μπήκε στης γυναικείες τουαλέτες καθώς το κεφάλι μου πονούσε πολύ.
«Έχεις πυρετό!» μου είπε ακουμπώντας τα χείλη του στο μέτωπο μου.
«Έλα, πάμε να πάρεις τα πράγματα σου. Θα σε πάω σπιτι» μου είπε και περπατώντας αργά και σταθερά βγήκα από τις τουαλέτες με την βοήθεια του.
Αφού πήρα τα πράγματα μου ο Ίθαν με πήγε σπίτι. Χτύπησε το κουδούνι ενώ εγώ βρισκόμουν δίπλα του στηριζόμενη στον τοίχο.
Άνοιξε η μάνα μου και μόλις με είδε έβγαλε ένα επιφώνημα τρόμου.
Ε κλασική ελληνίδα μάνα
«Αφροδίτη! Τι συμβαίνει;» με ρώτησε και πήγε πιο πίσω ώστε να περάσουμε μέσα στο σπίτι.
«Έχει πυρετό και την έφερα σπιτι» απάντησε ο Ίθαν και έδωσε στην μάνα μου την τσάντα μου. Εγώ μπήκα μέσα και έκατσα στον καναπέ.
«Σε ευχαριστώ πολύ αγόρι μου!» του είπε και αφού πήρε την τσάντα μου έκλεισε την πόρτα.
«Να της κάνετε καλύτερα μια σούπα... ή μάλλον όχι! Έκανε εμετό πριν... ας φάει καλύτερα φρυγανιές ή... ψωμί ή...» άρχισε να λέει ο Ίθαν.
«Μην αγχώνεσαι αγόρι μου, θα την προσέχω εγώ. Πως σε λένε;» τον ρώτησε χαμογελώντας.
«Ίθαν... είμαι ο φίλος του Χρήστου» της απάντησε και γύρισα προς αυτόν. Ένιωθα τα μάτια μου βαριά και το κεφάλι μου πονούσε φοβερά. Επιπλέον, κρύωνα πολύ λόγω του πυρετού.
«Σωστά! Χάρηκα, είμαι η κυρία Κατερίνα. Και πως δεν την έφερε αυτός;» τον ρώτησε καθώς πήρε μια κουβέρτα και μου την έδωσε για να σκεπαστώ. Είμαι σίγουρη πως μετά θα έκανε κήρυγμα στον Χρήστο περί αδελφικής φροντίδας ή κάτι παρόμοιο.
«Είχαμε μια παρουσίαση στο μάθημα της ιστορίας και η καθηγήτρια μάς χώρισε σε ομάδες δυο ατόμων. Εγώ ήμουν με την Αφροδίτη και έτσι την έφερα εγώ» της απάντησε και γύρισε να με κοιτάξει. Μου χαμογέλασε και γύρισε προς την μάνα μου.
«Σε ευχαριστώ πολύ και πάλι! Δεν θα ήθελα όμως να χάσεις τις υπόλοιπες ώρες μαθημάτων σου εξαιτίας της Αφροδίτης» του είπε και ο Ίθαν γέλασε αχνά.
Ναι ναι σίγουρα δεν θέλει να τις χάσει...
ΕΓΩ ΑΡΓΟΠΕΘΑΙΝΩ ΚΑΙ ΑΥΤΟΙ ΠΙΑΣΑΝΕ ΚΟΥΒΕΝΤΑ!