CHAPTER 21
(Annoying Girl)
(A/N: paistorbo po ulit ang AN ko ha? haha. Sobrang thankful ako kay God kasi natapos na rin ang thesis namin at nakapasa na rin ako. :D i-congratulate nyo naman ako. lol. XD kaya nakapag UD aketch ngayon. :D haha. ang saya! kaso busy pa rin ako dahil sa thesis Documentation ko. :P nemen oh! haha. by this december start daw ng aming OJT. Which is, sa manila daw. lol. See you there guys! :P )
(Alex's POV)
A bouquet of red roses. I know this is not enough. Pumunta ako sa isang shop which is puro stuff toys, teddy bear etc.
Ang hirap pumili kasi ang dami. Pero alam ko naman kung ano ang mga gusto nya. May nakita akong isang zombie na Michael Jackson. I know this one, zombie to sa plants vs. zombies e. Nag iisa na nga lang sya na klase e. Nung pagkahawak ko dun sa zombie may biglang humawak din.
Nagkatinginan kaming dalawa. As in nagkasukatan kami ng tingin.
Bigla nyang hinila yung zombie na hawak ko papunta sa kanya pero hindi ko pa rin yun binibitawan.
Tapos hinila ko naman yung zombie palapit sakin, parang ginaya ko lang sya. Pero katulad ko, hindi rin niya binibitawan.
Ano ba naman Miss, I need this stuff for the girl I so much loved. Ayoko munang magpaka gentleman ngayon please? Kahit ngayon lang? Para lang sa babaeng mahal ko?
Hinila nya uli yung zombie. Hindi kami nagsasalita, basta nagsusukatan lang kami ng tingin.
Sa unang tingin maganda naman sya. Ang cute nga ng mata nya e, kaso parang may something sa kanya. Kakaiba ang fashion niya at bukod don parang may pagka childish pa ang aura nya. Naka suot nga sya ng bonet na panda e, tapos mini bag na rabbit, sneakers na color pink yung kabila tapos color red naman yung kapares,
Hindi na ko nakatiis, nagsalita na ko.
"Miss, I need this please. Just pick other stuff nalang, marami pa namang ibang zombies e."
Hindi sya nagsasalita. Pero ilang sandali lang..
Bigla syang..umiyak? What the!
"Uwaaa! T___T"
At ang malala pa, naglupagi pa sya sa sahig at nagpapadyak. Sh*t that! Baliw ata tong babaeng ito?!
Nakakahiya. Ang lakas pa ng ngal-ngal niya kaya rinig na rinig sa buong shop. Tapos nagtinginan pa sa aming dalawa yung mga customers at sales lady sa loob. Naman, daig ko pa ang nagpaiyak ng five years old na bata. -___- Kalmado lang naman ako habang naka kunot ang nuo ko, kaso nagiging center of attraction kaming dalawa dito.
Nakakainis, saan naman kayang mental hospital nakatakas ang babaeng ito?
Pero seriously, lumuluha sya. -__-
Paano ko ba patatahanin ang isip-batang ito? Asar lang e, nakakahiya talaga.
"Ibigay mo na sakin yang..*hikbi*..zombie na yan. Kasi..uwaaa..nasa stage na ko ng plants vs. zombies na kalaban ko na si MJ. Tapos..*hikbi*..sya na lang ang natitira dito at madami na akong..*hikbi*..tindahang napuntahan. Uwaaaa! TT___TT"
Eer? Yun lang? Ibig nyang sabihin balak nyang bilhin ang lahat ng klase ng zombies sa plants vs. zombies na game? Weird. -__-
Tumalikod na ako sa kanya at pumunta sa counter. Binayaran ko na yung zombie at narinig ko pang lumakas lalo ang iyak nya. Anuba naman. -__-
Wala naman na akong balak kunin ang zombie na to e. Heto na nga at babayaran ko na para sa kanya para tumigil lang sya sa pag ngalngal dyan kasi sobrang nakakahiya.
"Oh heto na. Sayo na to."
Nabigla pa ako dahil sa lakas ng ngalngal niya biglang tumahimik ang paligid. As in ang bilis nyang tumahan. Tapos biglang ngiti pa. Nakakaloko ata to ah.
"Talaga? Sakin na to?" ngiting ngiti talaga e. As in ngiting ngiti na kala mo e hindi galing sa pag iyak ng wagas.
Tumango na lang ako. Hinablot na niya sakin yung zombie tapos naglakad na sya palayo. Nung nasa pinto na sya ng shop para lumabas, humarap sya sakin at kumaway.
"Salamat pogi!"
Napangiwi ako. Alam kong gwapo ako. Pero ang lakas ng boses niya e. Nag echo pa sa loob ng shop. Napailing na lang ako.
Promise. Ang lala nang pagka weird niya sinasabi ko. -__-
Bumili na lang ako ng ibang zombie. Isang cute na zombie. Tapos pagkalabas ko ng shop nakita ko uli yung babaeng nakakainis.
Bumibili sya sa isang ice cream stand. Pagkatapos nyang magbayad at matanggap yung minimithi nyang ice cream na may kasama pang pagpalakpak..isusubo na sana nya yung ice cream kaso biglang may humablot nung mini bag niya. Naputol pa nga yung handle e tapos natumba sya.
Hinabol ko yung snatcher kaso biglang nawala dahil sa sobrang dami ng tao sa mall. Binalikan ko na lang si annoying girl. Nakita ko na naka upo na sya sa sahig at umiiyak na naman.
Nakita ko na nagkasugat pala sya sa tuhod. Shh, dumudugo pa. Tapos yung ice cream nya natapon na rin sa sahig. Kawawang bata naman nito.
"Miss okay ka lang?"
"Saan ka nakakitang okay na umiiyak? Kita mo namang may sugat ako sa tuhod tapos natapon pa yung ice cream ko sa tingin mo okay lang ako? Uwaaa!"
Sabi ko nga. -.- Pero heto na naman ang malakas nyang pag ngalngal. Argh, nakakabingi na sa totoo lang. -___- Asar lang, concerned na nga yung tao natarayan pa.
"Here." Nilahad ko sa kanya yung kamay ko.
"Ano yan?"
How slow she was.
"Helping you to get up."
"Ahh." then tinanggap na niya yung kamay ko at tinulungan ko na syang tumayo. Kaso paika-ika naman ang paglalakad niya.
"May first aid kit ka?"
"Yep. I have. In my car. Lets go."
"Parang di ko yata kayang maglakad?"
Tss. Ayaw pang sabihin na gusto magpa buhat. All right. -.-
Walang sabi-sabing lumuhod ako nang nakatalikod sa kanya.
"Hope in. Papasanin na kita."
"Yey! Piggy back ride!" tuwang tuwa pa ang bata. Naman. Tapos sumakay na sya sa likod ko. Langya. Feeling ko kabayo ako nito e. -__-
Ano ba yan, ang gaan naman nya. Ilang kilo kaya tong babaeng to?
Nakarating na kami sa car ko then nilabas ko na yung first aid ko. Nilinis ko yung sugat niya para hindi mainfection saka ko nilagyan ng bandage.
"Kaya mong umuwi?" I ask her.
"Hindi. Pero gusto ko bago ako umuwi.."
Sa hindi inaasahan..nakarinig ako ng pagkulog nang tiyan.
"Ahehe. Gusto ko munang kumain."
"Sige."
"Ah e..lulubos lubusin ko na tong tulong mo. Ano e.."
"Ano yun?"
"Pedeng mangutang? Gutom na kasi ako e. Ahehe."
-_____- Akala ko kung ano na. Tss. Ang weird din nya.
"Okay. Kailan mo babayaran?" wala naman akong balak na singilin sya e. Para yun lang.
"Ahh. Peram ng phone mo."
At ano namang gagawin niya sa phone ko?
Nagpipindot sya dun sa phone ko tapos binalik na sakin kaagad.
"Yan ang number ko na isa. Nakalagay kasi yung phone ko sa bag ko na ninakaw nung taeng snatcher. Dyan mo ko kontakin."
"Okay."
Ang weird talaga nya sa totoo lang. Natatawa na lang ako e.
"Kumain na tayo please?"
"Okay, saan mo gustong kumain?"
"Kahit saan. Basta masarap."
Pinaadar ko na yung car ko papunta sa isang sea food restaurant. Gutom na rin ako and trip kong kumain ng sea food ngayon.
"Wow. Di ko pa nata-try kumain sa resto na yan."
Pagkasabi nya nun lumabas na sya ng kotse. Hindi manlang niya hinintay na pagbuksan sya ng kotse at alalayan maglakad.
Muka talaga syang bata. Tapos yakap yakap pa nya yung MJ na zombie. Napailing na lang ako. Tsk. Tsk.
Nakahanap na kami ng table and ready to order na. I asked her kung ano ang gusto niya.
"Lahat."
-_- Mahirap ata yun ah. Lahat gusto nya? Ang laki naman ng bituka niya. -.-
"May I take your order Ma'am?"
"Wait lang miss ha?"
Ako naman yung kinuhanan ng order. Nag order lang naman ako ng shrimp. Favorite ko kasi yun tsaka enough na sakin ang mango shake for drinks.
"Miss, ito po ang sakin. Ito, ito, ito, ito, ito, and..ito. For dessert naman po ay ito, ito at ito. For drinks ay ito na lang. Hehe."
O__O Promise. Nga-nga ako. I mean, ang dami ng inorder nya! Kaya nya ba yung ubusin? What the..
"Thank you ma'am."
"Kyaaa~ grabe di na ko makapag intay kumain. Nagugutom na ako ng bongga!"
"Seryoso ka? Yung lahat nang yun..kaya mong ubusin?"
"Diskompyado ka?"
"Oo."
"Tss. Konti pa nga yun e. =__="
Konti pa yun sa lagay na yun? Eer? Sigurado ba akong tao sya? Sa payat nyang yan kaya nyang ubusin ang mga inorder nyang yun? Oh damn. -_-
Nagulat ako kasi bigla syang pumalakpak.
"Ayy! Nandyan na din sa wakas! Lets eat!"
Okay, nandito na pala yung "mga" inorder niya at yung inorder ko.
"Lels. kainan na!"
At yun nga..nilantakan na niya yung lobster. -__- Hindi naman ako natatakot na magbayad ng malaki sa bill namin. At hindi rin sa utang niya, ang akin lang..concerned lang naman ako sa appetite niya. baka ma duwal sya nyan sa dami ng kakainin niya. Kung nakikita nyo lang ang table namin ngayon..punong-puno ng mga inorder niya. Na-itsapwera nga yung plate ko e. feeling ko hindi ako makakakain ng matino nito and I think sya lang ang makakakain ng matino kasi enjoy na enjoy sya sa pagkain.
(After 30 minutes)
"Aaaaaah! Solve! Ang saraaaaap!"
Ako, heto..nakatulala at amazed na amazed. Seriously. Naubos nyang lahat ang mga inorder niya. At ako..hindi ko pa nga naubos yung pagkain ko e. But nabusog naman ako.
"Oh ano? Di ka makapaniwala no? kala mo nag jo-joke ako. Ganito talaga ako pag gutom. Kaya nga nangutang na lang ako sayo e than magpapalibre pa ako sayo. baka kasi malugi ka lang. Hehe."
Speechless ako. Okay, pwede na syang isama sa guiness book world of record. =____=
"Sabihin mo..saan mo nilagay yung mga kinain mo?" "Anong klase namang tanong yan? E di sa tyan!" "I know but how it happen?"
"Eer? Basta ang mahalaga busog na ko. Uy, salamat sa pag papautang ha. Babayaran kita promise."
"No problem."
"Uhh, hehe. Pwedeng..pa request ulit?? Hehe."
"Okay, ano na naman?"
"Ahehe. Promise, last na request ko na to. :) Pwedeng..? Hehe."
"Pwedeng..?"
"Ihatid mo na din ako samin? Hehe. Susulitin ko na yung mga utang ko sayo. Hehe."
-_- Kala ko kung ano na e. Yun lang pala.
"Okay, walang problema."
"Yey! Ang bait mo talaga."
O__O Yung feeling na..kinurot pa nya ang cheek ko? =__=
"Hulog ka ng langit sakin. Ano bang pangalan mo?" Oh wait, sa tagal na oras na naming magkasama hindi pala namin kilala ang isa't-isa. "..siguro Angelo ang name mo no?"
"Nope. I'm Alex by the way."
"Alex? Yay! Cute name."
"Its that a compliment? Nevermind. How about yours?"
"Watashi no namae wa Danica-desu. ^__^"
"It was nice to meet you Danica."
"Here's your bill Sir."
"Thank you." And the bill is..tantananan! Twenty thousand. =___= Laki ah. But its okay, I can pay this.
"Magkano?"
"Dont mind it."
"Eh? Pano ko malalaman ang kung magkano ang utang ko?"
"Dont mind your debt. Its okay."
"O__O Weh? Sigurado ka?"
"Yep. So lets go?"
Inibot ko na lang sa waiter yung credit card ko then umalis na kami pagka swipe dun sa device. Nasa loob na kami ng car ko and sobrang nakakabingi ang katahimikan. Nang bigla syang..
"Gruuup! Ahehe. Excuse me. Hehe. ^_^v"
Dumighay sya ng napakalakas! Seriously, hindi pa ako nakakadighay ng ganun kalakas. Pero di na ako magtataka kasi ang dami niyang kinain. =__=
"Its okay, kung hindi maganda ang pakiramdam mo sabihin mo lang."
"Oks!"
"And by the way..may dadaanan lang ako saglit ha?"
"Sure. Its okay."
"Thanks. We're here."
Nandito lang naman kami sa tapat ng bahay ng babaeng pinaka mamahal ko. After one year nakabalik na ulit ako dito sa harap ng bahay nila. Last time kong punta dito ay nakaluhod ako at nagmamakaawang patawarin niya ako pero hindi sya lumabas. bagkus, kuya nya ang lumabas tapos sinuntok ako. Well, I deserved it. Dahil may kasalanan akong ginawa and I dont know kung mapapatawad pa ba niya ako hanggang ngayon. But Im hoping..gagawin ko ang lahat para mapatawad niya..
Kinuha ko na yung isang bouquet of red roses. And thank God hindi pa nalalanta. Still fresh pa rin. Kinuha ko na rin yung zombie na binili ko.
Nilagay ko sa tapat ng main gate nila yung roses at zombie tapos nag doorbell ako. Pero pagka doorbell ko..tumakbo na ako pabalik ng kotse ko.
"Ano yun? Bakit ka tumakbo? House ba yan ng babaeng nililigawan mo? How sweet of you. Haha. May paganyan ganyan ka pa. Torpe ka ba? Bakit hindi mo na lang harapin? Tss."
"You dont know the whole story."
Napamaang sya tapos napatungo.
"I-Im s-sorry..:("
"Ahh, I mean, no. Wait. Im sorry too. I dont mean it. Im just..uhh. No. Its okay."
"Sorry talaga, baka na offened ka."
"No, Im not. Its okay."
"Okay, zipper ko na nalang yung bibig ko."
Pero imbis kay Danica ako nakatingin. Sa gate ng babaeng mahal ko ako nakatingin. At yun na, bumubukas na yung gate.
Natulala ako..after one year, at last..nakita ko na sya ulit. Though she has still long hair, hindi pa rin nagbabago ang feelings ko sa kanya. I still love her. Mas lumalala pa..
God knows how I so much miss her badly. And God knows how I so much loved her..
Wala pa rin syang pinagbago..she's still Michaela na nakilala ko at sobrang minahal ko. Hindi ko alam kung bakit biglang tumulo ang luha ko. Damn, nakita pa ata ni danica ang pagluha ko. Sa mga oras na to, gustong-gusto kong yakapin si Michaela at humingi ng maraming sorry sa kanya. Okay lang kahit sampalin niya ako or what. Tatanggapin ko lahat..
Hinahid ko ng likod ng kamay ko ang luha ko. Nakakhiya. Lalaki kong tao umiyak sa harapan ng isang isip batang babae. Pero ang ikinagulat ko e..bigla niya akong inabutan ng panyo.
"Here. I wont ask you what happened but Im here to wipe your tears using this hanky."
"Thanks." Kakahiya talaga ako. "Im sorry, ngayon lang tayo nagkakilala then kalalake kong tao nakita mo akong umiyak. Pardon me."
"Okay lang, macho ka pa rin naman e kahit umiyak ka. Tears are ways of expressing feelings and emotions. Kung wala kang luha, hindi ka tao. kaya Okay lang no. Ibig sabihin niyan, tao ka. Hehe. Okay, Corniks ko. -__-"
"Haha. Korni? No youre not. Thanks for that."
"Hehe. Walang anuman."
Inistart ko na ulit yung kotse ko para ihatid na siya sa kanilang bahay. Hindi naman kalayuan sa bahay nina Michaela e, and Im wrong. Hindi pala bahay. Mansion.
"Were here." lalabas na sana sya ng kotse kaso pinigilan ko sya.
"Wait, dyan ka lang."
"Baket?"
Lumabas na ako ng car ko at pinagbuksan sya ng pinto.
"Ow, ang gentleman mo naman. Thank you Angelo."
"Its Alex."
"E gusto ko Angelo e. basta Angelo."
"All right. So, good bye. Thanks for the..crazy time? Joke."
"Maka crazy naman to oh. Sige. Babye! Salamat sa tulong ha. Promise, babayaran kita. ^_^"
"No. you dont have to. Its okay. And besides, I had a so much fun time with you."
"Asows. Sige, babye!"
Nag wave na sya sakin tapos pumasok na sya sa kanilang big gate.
"Good evening po Señorita."
"Good evening din po."
Bumusina na lang ako sa kanya at umalis na.
Okay, its true. I had so much fun time with her. Though in a first place nakakainis sya, weird, isip bata pero..okay naman pala syang kasama.
I have a question..magkikita pa kaya kami? Well, I hope so.
(A/N: Bumawi ako sa UD ko. Haha. medyo mahaba haba yan ha. Wait mga dre! Tara! Text text tayo. Here's my number 09955548053, so call me maybe? Lol. XD )