ရိေပၚ နဲ႔ ေ႐ွာင္းက်န္႔ ဧည့္ခန္းထဲမွာ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ထိုင္ေနေလသည္ ။
"မင္း နဲ႔ ငါ သေဘာတူညီမႈတစ္ခုလုပ္မယ္"
ေ႐ွာင္းက်န္႔ က စေျပာလာသည္ ။
"သေဘာတူညီမႈ ?"
"အင္း"
"ဘယ္လိုမ်ိဳးလဲ "
"နံပါတ္ 1 မင္း ငါ့ကုိအႏိုင္မက်င့္ရဘူး"
"ဘယ္သူကအႏိုင္က်င့္ေနလဲ အသိသာႀကီး!"
ေ႐ွာင္းက်န္႔ က ရိေပၚ ကို မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္ၿပီး ၾကည့္လိုက္ေလသည္ ။
"နံပါတ္ 2 မင္း ငါ့ကို ႐ို႐ိုေသေသ နဲ႔ ကိုကို လို႔ေခၚရမယ္"
တကယ္ေတာ့ ရိေပၚက သူ႔ကို ကိုကို လို႔ေခၚတာကို ေ႐ွာင္းက်န္႔ သေဘာက်လို႔ ။
"က်န္႔ေကာ လို႔ေခၚေတာ့ ဘာျဖစ္လို႔လဲ! "
"ေခၚဆိုေခၚေပါ့ကြာ စကားကိုမ်ားတယ္ ။ နံပါတ္ 3 က 5 ႏွစ္ၾကာတဲ့အခါ မင္းနဲ႔ငါ ကြာ႐ွင္းမယ္ ဒါပဲ ! "
ကြာ႐ွင္းမယ္ ! ။ ေ႐ွာင္းက်န္႔ ရဲ႕ ေနာက္ဆံုးအခ်က္ေၾကာင့္ ရိေပၚ ရင္ထဲဆစ္ကနဲ ပဲ ။
သူက ျပန္ပိုင္ဆိုင္ၿပီ မွတ္လို႔ေပ်ာ္ေနတာေလ ! ။ ကြာ႐ွင္းမယ္ တဲ့လား ။
ရိေပၚ အေတြးေတြနဲ႔ ေယာက္ယက္ခတ္ ေနေပမယ့္ သူ႔ရဲ႕ မူပိုင္
႐ုပ္တည္ႀကီးနဲ႔...
"ေကာင္းၿပီေလ ။ ကြၽန္ေတာ့္ ဘက္ကလည္း ေတာင္းဆိုစရာေတြ ႐ွိတယ္"
"ေျပာ"
"မိဘေတြေ႐ွ႕ေရာက္ရင္ ႏွစ္သက္သည္ျဖစ္ေစ ၊ မႏွစ္သက္သည္ျဖစ္ေစ ၊ ကြၽန္ေတာ္ တို႔ႏွစ္ေယာက္ ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္ေနျပရမယ္ ။ ၿပီးရင္ က်န္႔ေကာ က ကြၽန္ေတာ့္ ရဲ႕ အိမ္႐ွင္မ လုပ္ရမယ္။ ဒါပဲ"
"အိမ္႐ွင္မ !! ၊ ေဟး..ငါကေယာက္်ားဆုိတာလည္း သတိရဦး"
"က်န္႔ေကာ မွာ ပန္းခ်ီဆြဲတဲ့ အလုပ္တစ္ခုပဲ ႐ွိတယ္ဆိုတာ သိၿပီးသား ။ ဒီေလာက္ေတာ့ လုပ္ေပးသင့္ပါတယ္ ခ်က္ျပဳတ္ေကြၽးရံုပဲဟာ"
အိမ္မွာ ဝမ္မားမား ပို႔ေပးထားတဲ့ ထမင္းခ်က္အေဒၚႀကီး ႐ွိသည္ ။ ရိေပၚ တမင္တကာ ေ႐ွာင္းက်န္႔ ကို ခိုင္းျခင္းပင္ ။
"ေကာင္းၿပီ ၊ ေကာင္းၿပီ ။ သေဘာတူတယ္"
"ဒါဆို ကြၽန္ေတာ္ အလုပ္သြားၿပီ ။ က်န္႔...အဲ..ကုိကို "
ရိေပၚ က်န္႔ေကာ လို႔ ေခၚမိေတာ့မလို႔ ေ႐ွာင္းက်န္႔ က
မ်က္ေစာင္းထိုး ၾကည့္လာတာေၾကာင့္ အျမန္ျပင္ေခၚလိုက္ရသည္ ။
ကြာ႐ွင္းခ်င္တဲ့စိတ္ေတြ ေျပာင္းလဲလာေအာင္ ကြၽန္ေတာ္ ႀကိဳးစားမယ္ က်န္႔ေကာ ။
...........
အိမ္ထဲမွာ ဟိုဖက္ဒီဖက္ ခါးေထာက္လမ္းေလ်ွာက္ရင္း ေဒါသထြက္ေနတဲ့ ရိေပၚ ။ ထမင္းခ်က္အေဒၚႀကီး နဲ႔ ျခံေစာင့္လူႀကီးကေတာ့ ရိေပၚ ေ႐ွ႕ေခါင္းေတာင္ မေဖာ္ရဲၾက ။
ဝမ္သခင္ေလး စိတ္တိုေနတာေၾကာက္ဖုိ႔ေကာင္းတယ္ ။
တစ္ေလာကလံုးကို အျမစ္ကလွန္ခ်င္ေနသလိုမ်ိဴး ။
"အဲ့တာဆို မနက္ကတည္းက သူထြက္သြားတာေပါ့"
"ဟုတ္ပါတယ္... သခင္ေလး"
ရိေပၚ အလုပ္ကျပန္လာေတာ့ ကိုကို ကမ႐ွိဘူး ။ ဖုန္းဆက္ေတာ့လည္း ဆက္သြယ္မႈဧရိယာျပင္ပ တဲ့ ။ အခ်ိန္ၾကည့္ေတာ့ ည 10 နာရီ ႐ွိေနျပီ ။ တစ္ခုခုဆို ရိေပၚ ရင္ကြဲရမွာ ။
ရိေပၚ ဖုန္းနံပါတ္ တစ္ခုကိုခ်က္ခ်င္းပဲ ေကာက္ဆက္လိုက္သည္ ။
"ဟယ္လို...ရီ႐ွင္း..၊ ငါ့ ကိုကို ေပ်ာက္ေနလို႔ တစ္ခုေလာက္ကူညီပါကြာ.."
"........."
"ေအး...ေက်းဇူးပဲ "
ရီ႐ွင္း က computer နဲ႔လက္ထပ္ထားတဲ့ေကာင္ ။ သူ႔စံုစမ္းခိုင္းရင္ FBI ေတြထက္ပုိျမန္တယ္ ။
မၾကာခင္ ကိုကို႔ ကို ႐ွာေတြ႔မွာပါ ။
...........
ေ႐ွာင္းက်န္႔ စိတ္ေျပလက္ေပ်ာက္ ပန္းခ်ီဆြဲမယ္ဆိုၿပီး ထြက္လာတာျဖစ္သည္ ။ ယခုေတာ့ ယုန္လိုက္ဖမ္းရင္းကေန ေတာအုပ္ထဲမွာ လမ္းေပ်ာက္ေနေလၿပီ ။ ေျပးလႊားေနရင္း ေခ်ာ္လဲထားေသးတာေၾကာင့္ လမ္းလည္း ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ မေလ်ွာက္ႏို္င္ေပ ။ ဒီၾကားထဲ ေန႔လည္တည္းက ဘာမွမစားရေသးတာေၾကာင့္ ဗိုက္ကလည္းဆာေနၿပီျဖစ္သည္ ။
ဖုန္းဆက္မယ္လုပ္ေတာ့လည္း ဖုန္းက ကားထဲမွာ က်န္ခဲ့ေသးသည္ ။ ကံဆိုးမႈေတြက သူ႔အေပၚပဲကြက္က်လာေလသလား ။
ရိေပၚ ငါ့ကို ကယ္ပါဦး ။
...........
ရိေပၚ ရီ႐ွင္း ပုိ႔ေပးတဲ့ အခ်က္အလက္ေတြၾကည့္ၿပီး ေ႐ွာင္းက်န္႔ ႐ွိမယ့္ေနရာကို ရဲေတြေခၚၿပီး ေရာက္လာခဲ့သည္ ။
က်စ္! ေပက်င္းၿမိဳ႕ နဲ႔ ေဝးတဲ့ေတာအထိလာဖို႔လိုသလား ။
ေတာနဲ႔ မလွမ္းမကမ္း ေတာင္ကုန္းျမင့္ေလးမွာ ရပ္ထားတဲ့
ကားအျဖဴေလးေၾကာင့္ ေ႐ွာင္းက်န္႔ ဒီမွာ ႐ွိတယ္ဆိုတာ ရိေပၚ
အတြက္ပိုျပီးေသခ်ာသြားသည္ ။
ရိေပၚ အျပင္ ရီ႐ွင္း နဲ႔ အတူ ရဲေတြပါ ေတာထဲအထိ လို္က္႐ွာခဲ့ၾကသည္ ။ နာရီ ၾကည့္ေတာ့ ည12 နာရီ ႐ွိေနေလၿပီ ။ ရတယ္ ဘယ္အခ်ိန္ျဖစ္ျဖစ္ ရိေပၚ ဂ႐ုမစိုက္ပါ ။ ရိေပၚ ဂ႐ုစိုက္တာ
ကိုကို တစ္ေယာက္တည္းပဲ ။ အဓိကက ကိုကို႔ ကုိ အျမန္႐ွာေတြဖို႔ ။
"ကိုကို !!!"
ရိေပၚ ဓာတ္မီးတစ္လက္နဲ႔ ေတာထဲမွာေျပးလႊားေနသည္ ။ ေခြၽးေတြစီးက်ေနၿပီး ေမာဟိုက္လာေသာ္လည္း မိမိကိုယ္မိမိပင္ဂ႐ုမစိုက္ႏိုင္ ။
"က်န္႔ေကာ !!!"
ေ႐ွာင္းက်န္႔ သူ႔နားထဲမွာ ၾကားလိုက္ရတဲ့ ေခၚသံသဲ့သဲ့ေလးေၾကာင့္ ဒူးေပၚမ်က္ႏွာေမွာက္အိပ္ေနရာကေန ေခါင္းေထာင္ၾကည့္လိုက္ေလသည္ ။
"ရိေပၚ လား ။ ရိေပၚ !! ၊ မင္းလား!!!"
ရိေပၚ ေျပးလႊားေနရင္းကေန ေ႐ွာင္းက်န္႔ အသံၾကားလိုက္ရတာေၾကာင့္ အသံလာတဲ့ေနရာဆီသို႔ေျပးလာခဲ့သည္ ။
"က်န္႔ေကာ !!!"
ေ႐ွာင္းက်န္႔ မွာ ရိေပၚ အသံမွန္းသိရေတာ့ ဝမ္းသာသြားရသည္ ။
"ရိေပၚ ! ငါဒီဖက္မွာ !!!"
ရိေပၚ ျခံဳပုတ္အႀကီးႀကီးကို ျဖတ္ေလ်ွာက္လာေတာ့ ေက်ာက္တံုးေလး ေပၚမွာ ငိုမဲ့မဲ့နဲ႔ ထိုင္ေနတဲ့ ေ႐ွာင္းက်န္႔ ကိုေတြ႔လိုက္ရေတာ့သည္ ။
"ဘယ္ေလာက္စိတ္ပူသြားလဲဆိုတာ သိရဲ႕လားဟမ္ !!"
ေ႐ွာင္းက်န္႔ မွာ ရိေပၚ ေရာက္လာလို႔ မ်က္ႏွာေလးဝင္းလက္သြားေပမယ့္ ရိေပၚ က ဆူလုိက္တာေၾကာင့္ ခ်က္ခ်င္းမ်က္ႏွာငယ္သြားေလသည္ ။
ရီ႐ွင္း နဲ႔ ရဲေတြလည္း ရိေပၚ ေအာ္သံေၾကာင့္ ရိေပၚ နဲ႔ ေ႐ွာင္းက်န္႔ တို႔အနားေရာက္လာေလေတာ့သည္ ။
ေ႐ွာင္းက်န္႔ အသံတုိးတုိးေလးနဲ႔...
"ရိေပၚ... ငါကေလ..."
"မၾကားခ်င္ဘူး!! ၊ လာ!...ျပန္မယ္"
"အ!!!"
ရိေပၚ က ေ႐ွာင္းက်န္႔ လက္ကို ဆြဲကာထခိုင္းလိုက္ေပမယ့္ ေ႐ွာင္းက်န္႔ က ေျခေထာက္ဒဏ္ရာေၾကာင့္ ျပန္လဲက်သြားသည္ ။
ရိေပၚ ျပာျပာသလဲနဲ႔...
"ဘာျဖစ္တာလဲ!"
"ေျခေထာက္ေခါက္လဲထားတာ"
"က်စ္!...ကေလးမဟုတ္ ၊ လူႀကီးမဟုတ္နဲ႔ !!!"
"ဆူပဲဆူေနတာပဲ ။ ျပန္မလိုက္ဘူး...သြား ! ။ ေတာထဲမွာ ငါ့ကို
ပစ္ထားခဲ့ ။ ငါ ဘယ္ေလာက္ေၾကာက္ေနရလဲ သိလား ။
ငါ့ကို ႐ွာမယ့္သူမ႐ွိရင္ေရာလို႔ ေတြးရင္းဝမ္းနည္းေနရတာေရာ
သိလား...အဲ့တာကို..ဟင့္...အဲ့တာကို...မင္းက... ဆူပဲဆူေနတယ္ "
သူ႔မွာ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ေၾကာက္ေနခဲ့ရသလဲ ။ ဒါကို ဒီလူဆိုးေကာင္က အလိုက္မသိပဲ လူကိုဆူပဲဆူေနသည္ ။
ေ႐ွာင္းက်န္႔ ငိုယုိၿပီး ေျပာလာေတာ့လည္း ရိေပၚ စိတ္မေကာင္းေပ ။
ရိေပၚ သက္ျပင္းသာ ခ်လုိက္ေတာ့သည္ ။
ကိုကို႔ ကို ဘယ္ေလာက္စိတ္ပူခဲ့ရသလဲဆိုတာ သူ႔ကိုယ္သူ အသိဆံုး ။ ေအာ္မိတာကလည္း စိတ္ပူၿပီး ျဖစ္သြားတာပင္ ။
"ေတာင္းပန္ပါတယ္ ။ ကြၽန္ေတာ္ စိတ္ပူလို႔ပါ ။ ျပန္ၾကမယ္ေလေနာ္...ကုိကို "
ရိေပၚ က ေ႐ွာင္းက်န္႔ ပါးျပင္က မ်က္ရည္ေတြကို သုတ္ေပးရင္း
ေခ်ာ့ေျပာေတာ့ ေ႐ွာင္းက်န္႔ က ေခါင္းၿငိမ့္ျပလာသည္ ။
"လာ...ေက်ာေပၚတက္ "
ရိေပၚ က ေ႐ွာင္းက်န္႔ ေ႐ွ႕ေက်ာေပးၿပီး ဒူးေထာက္ထိုင္ခ်လိုက္ငည္ ။ ေ႐ွာင္းက်န္႔ လည္း ရိေပၚ ေက်ာေပၚမီွတက္လိုက္သည္ ။
ရိေပၚ က ေ႐ွာင္းက်န္႔ ကို ေက်ာပိုးထားရက္နဲ႔ပဲ ရီ႐ွင္း ဖက္လွည့္ကာ...
"ေက်းဇူးပဲ ရီ႐ွင္း ။ မင္း သာမ႐ွိရင္ ငါ႐ွာေတြ႔မွာ မဟုတ္ဘူး "
"ရပါတယ္ကြာ ၊ သြားေတာ့ "
"အင္း"
ေ႐ွာင္းက်န္႔ ကို ေက်ာပိုးထြက္သြားတဲ့ ရိေပၚ ကို ၾကည့္ၿပီး
က်န္ခဲ့တဲ့ ရီ႐ွင္း နဲ႔ ရဲေတြ မနာလိုအားက် မ်က္လံုးေလးေတြ နဲ႔
ၾကည့္ရင္း က်န္ခဲ့ေလသည္ ။
ဘဝ ၊ ဘဝ ကြာလိုက္တာ ။ ငါတို႔မ်ား ေတာထဲလမ္းေပ်ာက္ေနရင္ လိုက္႐ွာမယ့္သူ မေျပာနဲ႔ လင္းတထိုးထိုး ၊ ေႁမြကိုက္ကိုက္
ပစ္ထားမယ့္ သူေတြခ်ည္း ။
___________________
[ UNICODE ]
ရိပေါ် နဲ့ ရှောင်းကျန့် ဧည့်ခန်းထဲမှာ မျက်နှာချင်းဆိုင် ထိုင်နေလေသည် ။
"မင်း နဲ့ ငါ သဘောတူညီမှုတစ်ခုလုပ်မယ်"
ရှောင်းကျန့် က စပြောလာသည် ။
"သဘောတူညီမှု ?"
"အင်း"
"ဘယ်လိုမျိုးလဲ "
"နံပါတ် 1 မင်း ငါ့ကိုအနိုင်မကျင့်ရဘူး"
"ဘယ်သူကအနိုင်ကျင့်နေလဲ အသိသာကြီး!"
ရှောင်းကျန့် က ရိပေါ် ကို မျက်မှောင်ကြုတ်ပြီး ကြည့်လိုက်လေသည် ။
"နံပါတ် 2 မင်း ငါ့ကို ရိုရိုသေသေ နဲ့ ကိုကို လို့ခေါ်ရမယ်"
တကယ်တော့ ရိပေါ်က သူ့ကို ကိုကို လို့ခေါ်တာကို ရှောင်းကျန့် သဘောကျလို့ ။
"ကျန့်ကော လို့ခေါ်တော့ ဘာဖြစ်လို့လဲ! "
"ခေါ်ဆိုခေါ်ပေါ့ကွာ စကားကိုများတယ် ။ နံပါတ် 3 က 5 နှစ်ကြာတဲ့အခါ မင်းနဲ့ငါ ကွာရှင်းမယ် ဒါပဲ ! "
ကွာရှင်းမယ် ! ။ ရှောင်းကျန့် ရဲ့ နောက်ဆုံးအချက်ကြောင့် ရိပေါ် ရင်ထဲဆစ်ကနဲ ပဲ ။
သူက ပြန်ပိုင်ဆိုင်ပြီ မှတ်လို့ပျော်နေတာလေ ! ။ ကွာရှင်းမယ် တဲ့လား ။
ရိပေါ် အတွေးတွေနဲ့ ယောက်ယက်ခတ် နေပေမယ့် သူ့ရဲ့ မူပိုင်
ရုပ်တည်ကြီးနဲ့...
"ကောင်းပြီလေ ။ ကျွန်တော့် ဘက်ကလည်း တောင်းဆိုစရာတွေ ရှိတယ်"
"ပြော"
"မိဘတွေရှေ့ရောက်ရင် နှစ်သက်သည်ဖြစ်စေ ၊ မနှစ်သက်သည်ဖြစ်စေ ၊ ကျွန်တော် တို့နှစ်ယောက် ချစ်ချစ်ခင်ခင်နေပြရမယ် ။ ပြီးရင် ကျန့်ကော က ကျွန်တော့် ရဲ့ အိမ်ရှင်မ လုပ်ရမယ်။ ဒါပဲ"
"အိမ်ရှင်မ !! ၊ ဟေး..ငါကယောက်ျားဆိုတာလည်း သတိရဦး"
"ကျန့်ကော မှာ ပန်းချီဆွဲတဲ့ အလုပ်တစ်ခုပဲ ရှိတယ်ဆိုတာ သိပြီးသား ။ ဒီလောက်တော့ လုပ်ပေးသင့်ပါတယ် ချက်ပြုတ်ကျွေးရုံပဲဟာ"
အိမ်မှာ ဝမ်မားမား ပို့ပေးထားတဲ့ ထမင်းချက်အဒေါ်ကြီး ရှိသည် ။ ရိပေါ် တမင်တကာ ရှောင်းကျန့် ကို ခိုင်းခြင်းပင် ။
"ကောင်းပြီ ၊ ကောင်းပြီ ။ သဘောတူတယ်"
"ဒါဆို ကျွန်တော် အလုပ်သွားပြီ ။ ကျန့်...အဲ..ကိုကို "
ရိပေါ် ကျန့်ကော လို့ ခေါ်မိတော့မလို့ ရှောင်းကျန့် က
မျက်စောင်းထိုး ကြည့်လာတာကြောင့် အမြန်ပြင်ခေါ်လိုက်ရသည် ။
ကွာရှင်းချင်တဲ့စိတ်တွေ ပြောင်းလဲလာအောင် ကျွန်တော် ကြိုးစားမယ် ကျန့်ကော ။
...........
အိမ်ထဲမှာ ဟိုဖက်ဒီဖက် ခါးထောက်လမ်းလျှောက်ရင်း ဒေါသထွက်နေတဲ့ ရိပေါ် ။ ထမင်းချက်အဒေါ်ကြီး နဲ့ ခြံစောင့်လူကြီးကတော့ ရိပေါ် ရှေ့ခေါင်းတောင် မဖော်ရဲကြ ။
ဝမ်သခင်လေး စိတ်တိုနေတာကြောက်ဖို့ကောင်းတယ် ။
တစ်လောကလုံးကို အမြစ်ကလှန်ချင်နေသလိုမျိူး ။
"အဲ့တာဆို မနက်ကတည်းက သူထွက်သွားတာပေါ့"
"ဟုတ်ပါတယ်... သခင်လေး"
ရိပေါ် အလုပ်ကပြန်လာတော့ ကိုကို ကမရှိဘူး ။ ဖုန်းဆက်တော့လည်း ဆက်သွယ်မှုဧရိယာပြင်ပ တဲ့ ။ အချိန်ကြည့်တော့ ည 10 နာရီ ရှိနေပြီ ။ တစ်ခုခုဆို ရိပေါ် ရင်ကွဲရမှာ ။
ရိပေါ် ဖုန်းနံပါတ် တစ်ခုကိုချက်ချင်းပဲ ကောက်ဆက်လိုက်သည် ။
"ဟယ်လို...ရီရှင်း..၊ ငါ့ ကိုကို ပျောက်နေလို့ တစ်ခုလောက်ကူညီပါကွာ.."
"........."
"အေး...ကျေးဇူးပဲ "
ရီရှင်း က computer နဲ့လက်ထပ်ထားတဲ့ကောင် ။ သူ့စုံစမ်းခိုင်းရင် FBI တွေထက်ပိုမြန်တယ် ။
မကြာခင် ကိုကို့ ကို ရှာတွေ့မှာပါ ။
...........
ရှောင်းကျန့် စိတ်ပြေလက်ပျောက် ပန်းချီဆွဲမယ်ဆိုပြီး ထွက်လာတာဖြစ်သည် ။ ယခုတော့ ယုန်လိုက်ဖမ်းရင်းကနေ တောအုပ်ထဲမှာ လမ်းပျောက်နေလေပြီ ။ ပြေးလွှားနေရင်း ချော်လဲထားသေးတာကြောင့် လမ်းလည်း ကောင်းကောင်းမွန်မွန် မလျှောက်နို်င်ပေ ။ ဒီကြားထဲ နေ့လည်တည်းက ဘာမှမစားရသေးတာကြောင့် ဗိုက်ကလည်းဆာနေပြီဖြစ်သည် ။
ဖုန်းဆက်မယ်လုပ်တော့လည်း ဖုန်းက ကားထဲမှာ ကျန်ခဲ့သေးသည် ။ ကံဆိုးမှုတွေက သူ့အပေါ်ပဲကွက်ကျလာလေသလား ။
ရိပေါ် ငါ့ကို ကယ်ပါဦး ။
...........
ရိပေါ် ရီရှင်း ပို့ပေးတဲ့ အချက်အလက်တွေကြည့်ပြီး ရှောင်းကျန့် ရှိမယ့်နေရာကို ရဲတွေခေါ်ပြီး ရောက်လာခဲ့သည် ။
ကျစ်! ပေကျင်းမြို့ နဲ့ ဝေးတဲ့တောအထိလာဖို့လိုသလား ။
တောနဲ့ မလှမ်းမကမ်း တောင်ကုန်းမြင့်လေးမှာ ရပ်ထားတဲ့
ကားအဖြူလေးကြောင့် ရှောင်းကျန့် ဒီမှာ ရှိတယ်ဆိုတာ ရိပေါ်
အတွက်ပိုပြီးသေချာသွားသည် ။
ရိပေါ် အပြင် ရီရှင်း နဲ့ အတူ ရဲတွေပါ တောထဲအထိ လို်က်ရှာခဲ့ကြသည် ။ နာရီ ကြည့်တော့ ည12 နာရီ ရှိနေလေပြီ ။ ရတယ် ဘယ်အချိန်ဖြစ်ဖြစ် ရိပေါ် ဂရုမစိုက်ပါ ။ ရိပေါ် ဂရုစိုက်တာ
ကိုကို တစ်ယောက်တည်းပဲ ။ အဓိကက ကိုကို့ ကို အမြန်ရှာတွေဖို့ ။
"ကိုကို !!!"
ရိပေါ် ဓာတ်မီးတစ်လက်နဲ့ တောထဲမှာပြေးလွှားနေသည် ။ ချွေးတွေစီးကျနေပြီး မောဟိုက်လာသော်လည်း မိမိကိုယ်မိမိပင်ဂရုမစိုက်နိုင် ။
"ကျန့်ကော !!!"
ရှောင်းကျန့် သူ့နားထဲမှာ ကြားလိုက်ရတဲ့ ခေါ်သံသဲ့သဲ့လေးကြောင့် ဒူးပေါ်မျက်နှာမှောက်အိပ်နေရာကနေ ခေါင်းထောင်ကြည့်လိုက်လေသည် ။
"ရိပေါ် လား ။ ရိပေါ် !! ၊ မင်းလား!!!"
ရိပေါ် ပြေးလွှားနေရင်းကနေ ရှောင်းကျန့် အသံကြားလိုက်ရတာကြောင့် အသံလာတဲ့နေရာဆီသို့ပြေးလာခဲ့သည် ။
"ကျန့်ကော !!!"
ရှောင်းကျန့် မှာ ရိပေါ် အသံမှန်းသိရတော့ ဝမ်းသာသွားရသည် ။
"ရိပေါ် ! ငါဒီဖက်မှာ !!!"
ရိပေါ် ခြုံပုတ်အကြီးကြီးကို ဖြတ်လျှောက်လာတော့ ကျောက်တုံးလေး ပေါ်မှာ ငိုမဲ့မဲ့နဲ့ ထိုင်နေတဲ့ ရှောင်းကျန့် ကိုတွေ့လိုက်ရတော့သည် ။
"ဘယ်လောက်စိတ်ပူသွားလဲဆိုတာ သိရဲ့လားဟမ် !!"
ရှောင်းကျန့် မှာ ရိပေါ် ရောက်လာလို့ မျက်နှာလေးဝင်းလက်သွားပေမယ့် ရိပေါ် က ဆူလိုက်တာကြောင့် ချက်ချင်းမျက်နှာငယ်သွားလေသည် ။
ရီရှင်း နဲ့ ရဲတွေလည်း ရိပေါ် အော်သံကြောင့် ရိပေါ် နဲ့ ရှောင်းကျန့် တို့အနားရောက်လာလေတော့သည် ။
ရှောင်းကျန့် အသံတိုးတိုးလေးနဲ့...
"ရိပေါ်... ငါကလေ..."
"မကြားချင်ဘူး!! ၊ လာ!...ပြန်မယ်"
"အ!!!"
ရိပေါ် က ရှောင်းကျန့် လက်ကို ဆွဲကာထခိုင်းလိုက်ပေမယ့် ရှောင်းကျန့် က ခြေထောက်ဒဏ်ရာကြောင့် ပြန်လဲကျသွားသည် ။
ရိပေါ် ပြာပြာသလဲနဲ့...
"ဘာဖြစ်တာလဲ!"
"ခြေထောက်ခေါက်လဲထားတာ"
"ကျစ်!...ကလေးမဟုတ် ၊ လူကြီးမဟုတ်နဲ့ !!!"
"ဆူပဲဆူနေတာပဲ ။ ပြန်မလိုက်ဘူး...သွား ! ။ တောထဲမှာ ငါ့ကို
ပစ်ထားခဲ့ ။ ငါ ဘယ်လောက်ကြောက်နေရလဲ သိလား ။
ငါ့ကို ရှာမယ့်သူမရှိရင်ရောလို့ တွေးရင်းဝမ်းနည်းနေရတာရော
သိလား...အဲ့တာကို..ဟင့်...အဲ့တာကို...မင်းက... ဆူပဲဆူနေတယ် "
သူ့မှာ ဘယ်လောက်တောင်ကြောက်နေခဲ့ရသလဲ ။ ဒါကို ဒီလူဆိုးကောင်က အလိုက်မသိပဲ လူကိုဆူပဲဆူနေသည် ။
ရှောင်းကျန့် ငိုယိုပြီး ပြောလာတော့လည်း ရိပေါ် စိတ်မကောင်းပေ ။
ရိပေါ် သက်ပြင်းသာ ချလိုက်တော့သည် ။
ကိုကို့ ကို ဘယ်လောက်စိတ်ပူခဲ့ရသလဲဆိုတာ သူ့ကိုယ်သူ အသိဆုံး ။ အော်မိတာကလည်း စိတ်ပူပြီး ဖြစ်သွားတာပင် ။
"တောင်းပန်ပါတယ် ။ ကျွန်တော် စိတ်ပူလို့ပါ ။ ပြန်ကြမယ်လေနော်...ကိုကို "
ရိပေါ် က ရှောင်းကျန့် ပါးပြင်က မျက်ရည်တွေကို သုတ်ပေးရင်း
ချော့ပြောတော့ ရှောင်းကျန့် က ခေါင်းငြိမ့်ပြလာသည် ။
"လာ...ကျောပေါ်တက် "
ရိပေါ် က ရှောင်းကျန့် ရှေ့ကျောပေးပြီး ဒူးထောက်ထိုင်ချလိုက်ငည် ။ ရှောင်းကျန့် လည်း ရိပေါ် ကျောပေါ်မှီတက်လိုက်သည် ။
ရိပေါ် က ရှောင်းကျန့် ကို ကျောပိုးထားရက်နဲ့ပဲ ရီရှင်း ဖက်လှည့်ကာ...
"ကျေးဇူးပဲ ရီရှင်း ။ မင်း သာမရှိရင် ငါရှာတွေ့မှာ မဟုတ်ဘူး "
"ရပါတယ်ကွာ ၊ သွားတော့ "
"အင်း"
ရှောင်းကျန့် ကို ကျောပိုးထွက်သွားတဲ့ ရိပေါ် ကို ကြည့်ပြီး
ကျန်ခဲ့တဲ့ ရီရှင်း နဲ့ ရဲတွေ မနာလိုအားကျ မျက်လုံးလေးတွေ နဲ့
ကြည့်ရင်း ကျန်ခဲ့လေသည် ။
ဘဝ ၊ ဘဝ ကွာလိုက်တာ ။ ငါတို့များ တောထဲလမ်းပျောက်နေရင် လိုက်ရှာမယ့်သူ မပြောနဲ့ လင်းတထိုးထိုး ၊ မြွေကိုက်ကိုက်
ပစ်ထားမယ့် သူတွေချည်း ။
___________________