Jeonghan : Cepatlah. Aduh kau ni lambat betul lah.
Sowon : Hm
jeonghan : Asal?
Sowon : Pegang
Sowon letak handbagnya di tangan Jeonghan dan dengan rela hati, namja itu pegang walau badannya taknak.
Jeonghan : Waegurae?
Sowon : Saya pening lah..
Jeonghan : habistu.. tak jadi ke nak pergi rumah omma?
Sowon : jadilah.. jom
Jeonghan menyusul Sowon
Jeonghan : Jap Sowon, kau rehat je lah..
Sowon : aniya.. kesian omma masak banyak banyak. awak ni, cepatlah!
Jeonghan : ck..
_
Omma Yoon : Ha,, Ye Ji, apa yang merasuki mu...hingga kau membuat makanan begitu banyak
Omma Kim : Hahaha. aniya, ada good news. Sebab tu saya buat makan makan macam ni.
appa Yoon : Apa yang good newss sangat tuu. Banyak betul makanan ni
Omma Kim : Biasa biasa je ni. Kita tunggu Jeonghan dengan Sowon dulu.
Omma Yoon : Geurae geurae!!
selepas belasan minit,
Jeonghan dan Sowon tiba membuatkan gelak tawa mereka di ruang tamu berhenti dan beralih menatap mereka berdua.
Namun, Sowon masuk sahaja terus berlari ke tandas
Omma Kim : Aigoo dah--
"BLUERK!" Sowon berlari pergi.
Semua terpaku kecuali Omma Kim dan Jeonghan. Jeonghan menggaru hidungnya. Dia menatap ommanya seakan tahu yang omma nya confius.
Jeonghan menggedik bahu. Acah tak tahu.
Jeonghan : Omonim masak apa tuu
Omma Kim : Cubalah kamu rasa. Favourite Sowon juga ni..
Jeonghan : wah jjinja?! Favourite Han jugalah
Omma Yoon : Jeonghan! jangan nak mengelak dari omma! Jawab, sowon kenapa sampai muntah muntah macam tu? Kamu bawa laju ke eoh?
Jeonghan : Aniyaaa
Appa Yoon : Ye latu, anak awak ni bukan boleh percaya
Omma Yoon : Anak siapa entah
Appa Yoon : mana saya tahu
Jeonghan : APPA!!
Omma Kim : hahahhaa aigoo..
Sowon : Mianhae,
Jeonghan : Dah okay?
Sowon : eum.
Omma Yoon : Sowon waegurae?! Gwencanga? Jeonghan bawa laju kan?
Sowon : eh? ani.. tak tak.. Jeonghan bawa biasa je
Jeonghan : do you hear that mom? (muka bangga dan singgul singgul lengan ommanya sampai yeoja itu nak jatuh)
Omma Yoon menunjal kepala Jeonghan dengar kasar tetapi itu hanyalah gurauan. Tapi sakit tetap sakit
Omma Yoon : dasar anak tak tahu malu
Jeonghan : apa omma nih! heish.. rosak rambut Jeonghan yang mahal
Omma Yoon : Huh (flip hair)
Appa Yoon : Lah, malah gaduh. Dah lupakan masalah tadi ke?
Omma Yoon : eoh majja. Sowon, kamu kenapa nak?
Omma Kim : bagitahu je lah Sowon.. (cuit lengan Sowon)
Sowon senyum simpul
Sowon : Sowon--
Jeonghan : SOWON MENGANDUNG!!!
"Terkejut aku dasar ayam" batin sowon menatap Jeonghan yang teruja lebih. Dia menggeleng gelengkan kepalanya. Sepatutnya dia yang ucapkan itu tapi Jeonghan dah tak sabar sangat.
Omma Yoon dan Appa Yoon terkedu sesaat dan saling menatap. Kemudian barulah mereka bersorak suka. Lambat mengungkapkan perasaan..
(๑♡∀♡๑)
Omma Yoon : Sowon, lepas ni, kalau tak tahu apa apa pasal bayi, boleh tanya kami berdua
Omma Kim : Majja Sowon-ah. Jangan sampai langgar pantang larang. Jangan buat kerja berat berat. Jeonghan, apa kata kalau ambil orang gaji? ataupun biar Sowon duduk dengan omma
Omma Yoon : bagus juga tu.
Jeonghan berpikir sejenak. Gila apa, tanggungjawab Sowon tu pada dirinya sekarang. Takkan nak bagi mertua jaga. Amboi..
Jeonghan : Eh tak apa lah omonim, Jeonghan boleh jaga Sowon, pasal orang gaji.. nanti Han cari
Sowon : Orang gaji? saya boleh lah buat kerja tu semua
Omma Yoon : Sekarang kamu boleh lah sowon. Nanti bila perut tu dah besar, badan jadi sakit sini sana. Lepastu nak buat kerja pun dah jadi malas. Mula lah stress itu ini.
Omma Kim : ha'ah. effect nya jatuh ke bayi juga nanti.. Kesian anak kamu sowon..
Kedua omma bersuara membuatkan pasangan SowHan ini diam sahaja. Mendengar itu, Jeonghan nak cari orang gaji buat Sowon. Dia juga sibuk orangnya untuk dijaga seorang diri.
Appa Yoon : Tak apa han, biar appa carikan orang gaji. Kamu nak macam mana?
Jeonghan : Perempuan lah
Sowon : KENAPA PEREMPUAN!
Jeonghan : waee? memang perempuan lah yang okay
Omma Yoon : ngaku pun
Jeonghan : Ck!
٩(๛ ˘ ³˘)۶♥
Jeonghan : Kau okay ke nak ambil orang gaji ni sowon?
Sowon : Boleh juga, hilang rasa bosan saya bila awak pergi kerja nanti. Lagipun, kita ambillah sampai saya habis pantang je.
Jeonghan : Erm. kalau itu yang kau nak, okay lah.
Sowon : tapi sebenarnya, saya nak awak yang jaga saya.. Tapi awak mesti penat dengan kerja awak lagi kan?
Jeonghan : Gwencanha, kalau kau nak aku buat apa pun, aku buat
Sowon : Yaksok?
Mereka memautkan jali kelingking mereka.
Sowon : YAS! sembila bulan saya jadi raja!
Jeonghan : Ck. Nyampah. Tido lah kau
Sowon : Nak tido lah nii. Tapi besok saya keluar
Jeonghan : Keluar ke mana?
Sowon : Ke pasar. Nak beli buah.. nak beli susu..
Jeonghan : Dengan?
Sowon : Seorang!
Jeonghan : Lah? tak apa ke?
Sowon : Saya ni baru je mengandung, berlari pun boleh lagi--
Jeonghan : banyak lah kau
Sowon : Tch. Saya nak pergi sorang besok
Jeonghan : Sebab?!
Sowon : Sebab saya taknak awak ikut. Nanti awak suka marah. Lepastu tak bagi saya ambil barang ikut suka. Awak ingat saya budak kecik ke?!
Jeonghan : HAHAHHA arasseo arasseo.. Besok aku hantar
Sowon : okay.
_
im so sick of lying, you gotta know this..
nenenennene
Sowon : TOLONG JAWAB CALL TU!
Jeonghan : menyusahkan betullah
Sowon : Mworageu?
Jeonghan : Nombor macam kenal..
Sowon hanya meliriknya sambil menyuci pinggan.
Jeonghan : Yeobseyo?
Jeonghan : Helo?
tut...tu.
Jeonghan : lah, letak pula
Sowon : Siapa?
Jeonghan : taktahu. nombor tak kenal.
Sowon : ouh. Ni awak nak hanta saya ke?
Jeonghan : Ye. jom
Jeonghan grab kunci kereta yang tersedia ada di atas meja sebelahnya itu. Sowon mengelap tangan dan berjalan ke arah Jeonghan
Jeonghan : Kau serious taknak aku teman?
Sowon : Ye la
Jeonghan : Yelah. tapi kalau jadi apa apa macam mana? Kau tak boleh bawak barang berat.
Sowon : nak jadi apa nya? aniya.. kan ada troli. Nanti masa balik, saya tolak troli tu sampai luar pastu saya call lah awak. Lepastu, awak lah angkat semua tu. hahaha
Jeonghan : Erm. yelah.. lega sikit aku dengar.
Sowon : Ah palli!
skip
Jeonghan : kalau rasa tak sedap badan tu, terus gi tandas. Jangan biar nak termuntah baru nak lari. Nanti jatuh lah apa lah.
Sowon : Ye lah Encik Jeonghan
Jeonghan : Apa apa call. Ni (memberi duit buat Sowon)
Sowon : Gomawooo
Jeonghan : Habiskan
Sowon : Hah?! Serious?!
Jeonghan : Hm.
Sowon : WAH. First time awak macam ni.
Jeonghan : Taknak? Tak suka?
Sowon : Sukalah!! OKAY SAYA PERGI DULU YE
Jeonghan : Hm.. hati hati
Sowon : naee
Sowon menutup pintu kereta dan pergi. Dia berjalan dengan santai masuk ke dalam mall yang besar itu. Kereta Jeonghan beranjak pergi.
Yeoja ini masuk dengan girangnya. Dia masuk ke bahagian yang disukainya. Alat kecantikan. Lepastu pakaian keperluan dan apa yang dia nak, semua dia ambil.
Sowon : Terima kasih ye puan..
untuk masuk ke bahagian dapur, perlu simpan barang yang di bahagian lain di tempat khasnya. Terutama beg. Takut ada kecurian. Sowon mengambil nombor kod yang diberi penjaga kaunter. Nombor kod untuk tempatnya tadi. Nanti masa nak balik,bagi balik untuk ambil barang yang disimpan.
Sowon mengambil troli dan masuk ke bahagian dapur.
Sowon : Ige mwoyah? Jenama baru? woah.. macam sedap je. Belilah.
Sowon : Kimchi.. Erm.. macam dah lama..
Sowon : Eoh chicken!
Disini, Sowon melihat tak terlalu ramai orang. Tetapi banyak drama. anak kecil yang berlari. Pasangan kekasih yang buat orang cemburu. Nenek yang bersusah payah memilih barang. Namja yang bagi jatuh itu ini.. macam macam ragam manusia.
selepas beberapa jam, Sowon keluar dari mall sambil tolak troli yang penuh itu. Dia bersiap mengambil telefon bimbit untuk menghubungi Jeonghan.
Tapi belum sempat dia mendail habis nombor Jeonghan, seorang namja menyapanya dari belakang membuatnya sedikit terkejut.
Sowon : Hah, terkejut aku.. Taemin. Kau pun kat sini? Mwohae? (tengok tangan Taemin yang kosong)
Taemin : Baru je datang, nampak kau.. (garu leher) tu yang.. tegur.
Sowon : ah..
Taemin : Sowon, aku bagitahu ni.. kau jangan terkejut nae?
Sowon : Hm? maksud kau? Kenapa aku nak... terkejut? takpe cakap je.
Taemin : Jeonghan kemalangan
Sowon : HAH?!! seolma! yah! jangan tipu lah
Taemin : Aniii. Dia dah dilarikan ke hospital tadi.
Sowon menutup mulutnya dan menatap sekeliling dengan pandangan kosong.
Sowon : Tipu..
Taemin : Aku tak tipu Sowon! Jom aku bawa kau jumpa dia.
Sowon : nae!
Taemin : barang
Sowon : ah nae
Taemin : biar aku bawakan.
Sowon : Gomawo.
Taemin : kajja (tolak troli Sowon menuju parkiran)
Sowon tak henti henti menangis di sepanjang perjalanan.
Taemin menatapnya malas
Taemin : Dia ok. takyah risau.
Sowon : Urm..
hening berlaku di dalam kereta ini. Sowon yang tidak begitu peka dengan sekeliling dan terlalu memikirkan Jeonghan.. tak sedar yang Taemin bukan bawanya menuju ke hospital
Malahan..
Jeonghan tidak terjadi apa apa.
Itu semua umpan.
Selepas melepasi hutan jalan yang mempunyai banyak pokok sekelilingnya, kereta Taemin berhenti.
Sowon : Nae? (hapuskan air matanya) Kereta mati ke?
Taemin : Jap aku cuba tengok
Kenapa Sowon begitu lembab. Macam mana boleh kereta tu mati tepat di depan sebuah rumah dan bukan di pinggir jalan?
Mungkin otaknya hanya tertumpu Jeonghan dan hospital.
Perangai nya yang begini memudahkan urusan Taemin.
Sowon ikut keluar
Sowon : Ada apa??
Taemin : Jom masuk dulu
Sowon : Tak, tak sempatlah Taemin! Jeonghan need me
Taemin : Masuk dulu!!
Sowon : MICHEOSEO?! ni rumah siapa eoh?!
Tanpa melengahkan masa, Taemin menjambak rambut Sowon dan menariknya masuk ke dalam. Jika Sowon berkeras dan menarik kepalanya rambutnya dari dijambak Taemin, makin sakit dirinya.
satu persatu anak tangga kayu ini dipijak mereka dan Sowon tak henti henti meminta untuk dilepaskan.
Taemin menolak Sowon duduk di kerusi yang sepertinya dia sediakan awal awal di tengah ruang ini.
Sowon : TAEMIN KAU GILA KE HAH?! KAU NAK APA?!!
tetapi namja itu sibuk mengikat tubuh, kaki dan tangan Sowon pada kerusi.
Sowon : TAEMIN!! AKU AKAN JERIT
Taemin : Buatlah. Tiada siapa dengar kau (usap dagu sowon)
Sowon : TOLONG!!!!! (jerit sekuat hatinya)
Sowon : TOLONGGGGG!!!!!
Taemin : aish.. bising
"bugh!" Taemin menumbuk wajah Sowon tanpa kasihan hingga wanita itu pengsan. Dia ketawa suka. Telefon di dalam plastik yang dibelanja Sowon tadi berbunyi.
Dia cari dan cari.. Akhirnya jumpa dan itu ialah panggilan dari Jeonghan.
"prakk!" Telefon pintar itu dicampak ke dinding hingga pecah bertaburan dan tak hidup lagi.
Taemin berjongkok di depan Sowon, mengamati setiap sudut di wajah yeoja itu.
Taemin : ck ck ck.. Aku dengar kau ngadung ye Sowon.. aigoo aigooo.. kesian ye bayi korang ni. Bahagia eo? bahagia.. tanpa aku? ck! memang tak mungkin.. Mati lah kau kat sini
Taemin berlalu pergi meninggalkan Sowon yang tidak sedarkan diri.
_
Jeonghan : Bangang sial telefon tak angkat ni. Heish.. tadi dah bunyi. ni takda terus! battery takda ke apa. ADUHH!!
Namja ini menggapai kunci kereta dan bersiap ke pusat membeli belah yang dia hantar Sowon tadi dengan kabut.
..
Hampir setiap pekerja security dan kaunter dia tanya soalan yang sama
Jeonghan : cik, ada nampak perempuan yang tinggi paras ni, lepastu rambut coklat, dress paras betis warna hitam dan jaket warna coklat.
dan jawapan yang sama. Tiada.
Dia malah tanya pada orang yang keluar tandas wanita sama ada ciri ciri Sowon ada didalam atau tidak.
Habis satu mall yang tak seberapa besar ini di kelilinginya.
Jeonghan : Kang kalau aku gi buat pengumuman kang.. Heish.. boleh ke. PA system pun aku taktahu kat mana. aish.. Mana lah kau ni Sowon.. dah nak dekat 7 jam aku tunggu sejak hantar kau.
Akhirnya Jeonghan mengalah di dalam mall ini dan memilih untuk tunggu Sowon di dalam kereta sampai yeoja itu call.
Tetapi apakan daya, sampai siang berganti malam dia disitu tapi Sowon tak kunjung keluar.
"maaf cik, tapi cik dah terlalu lama"
Jeonghan : eh aku bayar lah nanti berapa pun!
"tapi ni dah melebihi limitnya encik"
Jeonghan : Aku tengah tunggu seseorang! Kau jangan sibuklah
"Mall dah hampir kosong encik"
Jeonghan terdiam sejenak
"sowon dah balik sendiri ke? Tapi mesti dia call aku" batin Jeonghan
"encik kehilangan anak?"
Jeonghan : ani.. Isteri. Isteri saya mengandung, dia dari tengah hari tak call untuk jemput dan keluar.
"macam mana rupa isteri encik?"
Jeonghan : Tinggi, dia cantik. Pakai dress hitam paras lutut dan jaket labuh warna coklat. Tuan pernah nampak tak??
Wajah Jeonghan menatap sang security penuh harap
"maaf cik, ramai disini. Ibu mengandung juga ramai"
Jeonghan : Hm.. tak apalah macam tu, kalau cik nampak dia, suruh dia call saya ye. Saya Jeonghan
"baiklah encik"
Jeonghan hanya senyum. Cermin kereta menutup perbualan mereka. Kemudian Jeonghan memandu pulang dengan harapan Sowon ada di rumah.
Jika Sowon ada, dia memang akan ceramah sepanjang sungai amazon kerana dah buat dia risau nak mampus.
_
Sedangkan disini, Sowon terjaga. Dia melihat sekeliling dengan pelik. Tapi kemudiannya, baru dia teringat. Dia mula meronta lagi.
Hinggalah bunyi dobrakan pintu menghentikannya. Bilik ini cerah berderang. Taemin masuk mendekatinya. Sowon menatap namja itu dengan tajam penuh kebencian. Jika sahaja pandangan itu sebilah pisau, sudah hancur wajah Taemin.
Taemin : Hai. Dah bangun?
Taemin : Oh! alamakk. dah pukul 9 lahh. ottokaee?? mesti Jeonghan risau. alolo ciannye dia..
Sowon : Kau nak apa hah? Apa yang kau tak puas hati sangat ni?
Taemin : nak apa itu.. bukan urusan kau sebab kalau aku bagitahu pun, kau nak buat? tak.. waste of time ada lah.
Sowon hanya berdecak pelan
Taemin : Yah, kau ngandung anak Jeonghan ye?
Taemin menarik narik baju Sowon di bahagian perut itu.
Sowon : Kau jangan nak apa apakan anak aku.. jangan kau berani..
taemin : no lah.. (usap wajah Sowon guna jari telunjuk)
Sowon : Michi
Taemin : Yah, kau.. lapar tak?
hening
Taemin : AKU TANYA KAU! JAWABLAH! KAU LAPAR KE TAK?!
Sowon : TAK!!
Taemin : Really? aku rasa bayi kau tu kena makan.
Sowon menggeleng laju. Entah dia letak racun untuk gugur.. atau racun mati macam mana?
Taemin : lah tadi konon taknak aku apa apakan bayi kau, tapi aku nak bagi makan taknak pula..
Taemin : Okay, since kau mengandung kau.. urm.. kau tak makan nasi lah kan? orang ngandung kan mengada macam babi sikit.
Taemin : So kau pilih. Nak, strawberry ke? nak lemon ke? nak pisang ke? nak.. epal? ottae? yang mana?
Sowon merenung Taemin tajam
Taemin : tak percaya?? Tak percaya pula yeoja ini.. tunggu jap eh..
Taemin pergi hilang dari pandangannya. Dia kembali dari belakang dengan bekas yang.. nak dikatakan tupperware, bukan. dia legap tak boleh dilihat isi dalam. dan macam kayu juga.
Namja ini buka bekas itu. Dia tunjuk ke arah wajah Sowon. Sowon melopong tak percaya. Dadanya naik turun dengan jelas terlihat. Nafasnya tak teratur. Jantungnya berdegup pantas.
Taemin : Sayang nak buah yang mana? Strawberry?
Sowon : Taemin no! kau jangan jadi gila lah!!
Taemin : Ni takkan effect pada kandungan kau pun. Hello, aku ambil jurusan kedokteran bab ni dulu ya.. Don't be scare..
yang ditunjuk Taemin itu ialah.. Kond*m berbagai jenis di dalam bekas tersebut.
Sowon : Taemin jangan..tolongg.. aku merayu! tolong lah Taemin!!
Taemin : Merayu? Untuk? yah.. mwoyah? rezeki ni. aku tanya kau. Kau nak buah apa? kau lapar kan? bayi tu pun lapar.
Sowon : KAU GILA! Ni bukan makanan!
Taemin malah senyum sinis. Dia merapatkan wajahnya dengan sowon kemudian, menjilat bibirnya sendiri dengan cara menggoda.
Andai sahaja Sowon tidak diikat di kerusi ini, dia akan mencarik carikkan wajah Taemin saat ini juga.
Taemin : Come on.
Sowon : TAEMIN ANDWAE! JJEBALL!!!
TO BE CONTINUED