Hidden talent (voltooid)

2. Hiphop best ok

Ik rek me uit, kleed me aan o nee ik sla wat over. Douche, kleed me aan (een roze shirtje met een groen hesje en een blauwe broek + blauw witte sneakers), poets mijn tanden, ontbijt en vertrek naar school. Het is een normale 'Benthe' morgen. Het is een neutrale ochtend zoals veel kinderen hem doormaken, misschien niet in dezelfde volgorde maar toch. Iedere dag weer fietsen duizenden duizenden duizenden kinderen naar school. Iedereen vind het saai en iedereen wil liever thuis blijven. Ok niet iedereen sommige mensen vinden het leuk, maar ik behoor daar dus niet bij. Ik haat school om heel veel redenen. 1. Leren. 2. Lessen. 3. Huiswerk (je zit de halve dag op school, en thuis moet je dan ook nog werken) 4. Leraren (sommige vallen best mee, ok stomme reden Benthe). 5. De kantine (ieuw). 6. Dat iedereen zijn vrienden er weer ziet (behalve ik natuurlijk). 7. De popu meiden (yep ook onze school heeft zo'n groepje). Ja, dat was het wel, meer kan ik er niet bedenken. Maar natuurlijk iedereen vind het stom maar toch moeten we er 5 dagen in de week naartoe. En vandaag is ook zo'n dag. O, daar begint het al, de popu meiden lopen naar mij toe, natuurlijk. "Hé klerenkast, heb je de regenboog gezien." En ze wijzen naar mijn outfit. "Heeft je pappie die outfit voor je gekocht stijlvol hoor." Zeggen ze sarcastisch. "Je bent natuurlijk je vaders prinsesje." En ze zetten een kroontje op mijn hoofd. Een paar mensen lachen en wijzen naar me. Ik trek het kroontje van mijn hoofd, het is tijd dat ik iets terug ga zeggen. "Hé veren meid, (voor de duidelijkheid ze droeg een bonte vest) leuke vleugeltjes." En ik wijs naar haar jas. "Heb je die van je pappie gekregen, je bent natuurlijk je vaders kippetje." (Ik zeg altijd het tegenovergestelde van wat zij zeggen). "Je kunt van alles tegen ons zeggen maar jij bent dom en wij zijn populair, de groeten." En ze gaan weg. Een paar kinderen staan te kijken. "Heb ik iets van jullie aan?" Vraag ik. Een paar kinderen schudden hun hoofd en gaan weg. Ik moet ook naar mijn les bio. Saai, en de popu meiden zitten ook nog hier. Ik krijg een briefje.
Hé klerenkast, ik zet het je nog wel betaald. Want voordat je naar huis gaat, eerst betalen.
De groeten, de popu's.
Ik schrijf iets terug.
Hé kipje, leuk spreekwoord applaus. Maar volgens mij was dit met sale, of nee het was gratis. Het was free for me.
De groeten, Benthe.
Ik krijg een boze blik terug.
De leraar blijft maar doorgaan en ik luister niet. Yes, gered door de bel. Lunch time. Ik ben een eter, maar niet in deze kantine, het is hier gewoon smerig. O wacht, het is vandaag pizza dag. Yes, lekkerrrrrrr. Ik kom binnen, het is net zo'n chaos als altijd op pizza dag. Kinderen rennen op de pizza af en pakken het eerste wat ze kunnen pakken. Gelukkig er ligt nog een stuk pizza salami, jammie. Tijdens het eten denk ik nog even na over de hiphop, waar ik misschien bij ga. Ik denk dat ik het een kans moet geven. Ik denk dat ik het stom vind maar er is gewoon geen leuke sport. Ik zit pas aan de helft van mijn pizza stuk als de bel gaat dat is dus niet gered door de bel. Wiskunde, zo stom nog stommer dan bio. De popu's geven me een duwtje wanneer ik net naar binnen wil gaan. Yep, dit is gênant, ik lig op de grond. De popu's trekken een zielig gezicht en zeggen 'oprecht' sorry. Ik sta snel op en loop naar een lege plek. Natuurlijk, naast het 'hoofd' van de popu's Jesy, het verloopt nog normaal het eerste kwartier, maar als de leraar zegt dat we mogen gaan schrijven gooit Jesy haar flesje water (dat ze altijd mee heeft) op de grond. En ze geeft mijn de schuld, en aangezien ze bij iedere leraar de lieveling is, gelooft de leraar haar en kan ik het gaan opruimen. En ik moet nablijven. Op dat moment duwt Jesy mij heel erg expres zodat de leraar het ziet en moeten we allebei nablijven. Zit ik weer met haar.