"ммм мэдэхгүй ээ гэнэт явуулмааргүй санагдаад байна~"
Жимин өглөөнөөс эхлэн тасралтгүй гоншигоносоор Жонгүкд зүүгдэж хошуу амаа унжуулаад бараг л уйлах нь холгүй амьтан байх бөгөөд Рүби өөрөөс нь ч илүү эрх байгаад байгаагаас гадна өөрийг тоохгүй зөвхөн аавд нь л зүүгдээд байгаа Жиминрүү гомдонгүй хараад хошуугаа унжуулсаар тэдний өмнүүр аминдаа л нөгөө хоёрт тоогдчихгоод чанга чанга дэвсэлсээр гарсан ч нэмэр байсангүй.
Рүби жолооч ахдаа чимодантай хувцасаа өгөөд хошуугаа унжуулсаар машиндаа түрүүлж суув. Харин тэр хооронд Жимин ямар нэгэн аргаар Жонгүк Рүби хоёрийг явуулахгүйг хичээн Жонгүкийг энгэрээс нь татаж өөртөө ойртуулаад бамбгар уруулаараа чихийг нь зөөлхөн үнсэж "ноён Жон та өчигдөр шөнийг ч өгүүлэх байхдаа~" гэж шивнэхэд Жонгүкийн хамаг биеийнх нь шар үс босох шиг болж нүд эрмэхийн зуур Жиминийг доороо оруулаад энгийн үеийнхээсээ бүдүүн боловч нам дуугаар "Пак! чи өглөөхөн л алхаж чадахгүй байна гээд гонгиноод байгаагүй билүү?" гээд жуумалзахад Жиминий хацар яагаа бутарч ирээд Жонгүкийн хүзүүгээр гараа оруулж өөртөө татаад нойтон үнсэлт бэлэглэж эхлэв. Жонгүк ч тэрхэн мөчид үнсэлтэд нь бүрэн мансуурч гараа Жиминий цамцны доогуур шургуулан зөөлхөн арьсыг нь илж таалж гарав гэтэл гэнэт хаалга савагдан онгойж Тэхён ярзайтлаа инээсээр орж ирээд буйдан дээр бие биенээ идэх нь холгүй байх тэднийг харчихаад нүдээ таглан "новш гэж! миний гэнэн хонгор нүд юу харчихваа~" гэсээр орилж гарав. Гэнэтийн явдалд цочирдсон Жимин Жонгүк хоёр бушуухан үнсэлтээ салган босч зогсоод "хаалга тогшиж мэддэггүй юмуу!" гэж жонгүкийг хэлхэд Тэхён нүдээ даран маягласаар байсанд Жонгүк нүдээ эргэлдүүлэн "гэнэн хонгор болж жүжиглэхээ боль Тэхён чи миний мочиг ичээгээд байна"
Онгоцны буудал явах замын туршид Жимин Рүбиг аргадах гэж тэвэрч үнсээд бөөн юм болж байж арай гэж нэг юм эвлэрэв. Рүби бүр тэрнээс солонгост буцаж ирснийхээ дараа долоо хоног цуг унтах амлалт хүртэл аваад амжсан тэгээд удаан биш ч их юм болж өнгөрсний дараа тэд онгоцны буудал дээр ирж жонгүкийн дотны найзууд нь түүныг гаргаж өгхөөр ирчихсэн байх бөгөөд Жимин бараг л уйлчихсан зогсож байв.
-"мочи нэгхэн жил болоод л буцаад ирнээ амлий битгий уйл тэгэх үү?"
-"дэндүү удаан байна нэг жилийн дараа гэхэд бараг Рүби надаас илүү өндөр болж найз залуутай болоод та өөр хүнд сайн болж би энд таныг хүлээсээр байгаад өтлөөд үхчихсэн байх байх!"
-"хөөе Пак Жимин арай ч дээ юу гэж тийм юм байдаг юм бэ чи надаа итгэхгүй байгаа юмуу?"
-"итгэж л байна лдаа гэхдээ л"
-"би чамд хайртай нэгхэн жил биднийг салгаж чадахгүй амлаж байна би орой болгон чамруугаа залгаж өдөр бүр чат бичиж байна битгий санаа зов бүр болохгүй байвал би чам дээрээ нисээд ирнээ за юу?"
"з-за хайртай шүү"
-"би ч бас хайртай шүү"
Тэд бөөн юм болж байж арай ядан аргагүй эрхэнд бие биенээсээ салж Жонгүк Рүби хоёр онгоцондоо суун парисыг зорилоо.
1сарын дараа
-"Жимин чи одоо ямар их иддэг юм бэ болиочээ!"
-"үгүйээ өлсөөд байна яг өлсөж үхлээ"
"хөөх хүн амьтан сонсвол намайг чамд хоол өгдөггүй л юм байна гэж бодох нь!" ж/ээж ухаан мэдрэлгүй амруугаа хоол чихэх хүүрүүгээ харан ийн шогширход Жимин ч тоосон шинжгүй урдаа байх хоолоо идэж байгаад гэнэт л огиулан нойлын өрөөлүү амаа дарсаар гүйчихэв ж/ээж сандран араас нь гүйгээд нуруун дээр нь зөөлхөн товшингоо "чи нэг л биш байна явж эмнэлэгт үзүүлье!"
эмнэлэг дээр ~
-"Ноён Пак таны шинэжилгээний хариу гарлаа таньд баяр хүргье та гурван долоо хоногтой жирэмсэн байна"
-"ю-юу ж-жирэмс-сэн гэнэ-э??"
----------------------------------------------------
гайхаж байна уу?
Mperg -ээс эвгүйцдэггүй биздээ манайхаан 😊