Victoria's POV
Νιώθω την καρδιά μου έτοιμη να βγει από το στήθος μου καθώς το χέρι του διατρέχει την μέση μου, μπαίνοντας μέσα από την μπλούζα μου. Αγγίζει ξυστά το στήθος μου και νιώθω την ανάσα να σκαλώνει στον λαιμό μου
(Antonio...)
(σε θέλω... Πολύ)
Μουρμουρίζει πάνω στα χείλη μου και νομίζω ότι λιώνω... Πεθαίνω! Τώρα!
(θέλω σαν τρελός να σε γευτώ μωρό μου)
Ψελλίζει ενώ τρίβει την μύτη του στην δική μου και δεν αντέχω άλλο. Ορμάω στα χείλη του ενώ παλεύω να του βγάλω το πουκάμισό
(το ήξερα ότι το θέλεις και εσύ)
Μουρμουρίζει έχοντας ένα λάγνο, διαβολικό χαμόγελο στα χείλη του
(σε παρακαλώ...)
(σιωπή μωρό μου)
Αποκρίνεται σιγανά ενώ το χέρι του γλιστρά από την κοιλιά, στην κορυφή των μηρών μου
(Antonio...)
(τι είναι μωρό μου;)
Ρωτάει σιγανά και τα δάχτυλα του τραβούν αργά προς τα πάνω το εσώρουχο μου, κάνοντας με να ερεθιστώ ακόμη περισσότερο
(μην το κάνεις αυτό)
Μουρμουρίζω και εκείνος με φιλάει στο μάγουλο
(θέλω να σου το κάνω αυτό, μωρό μου)
Η φωνή του είναι τόσο λάγνα, τόσο άγρια, τόσο διεγερτική... Είμαι τόσο ερεθισμένη. Αλλά δεν πρέπει να συνεχίσω, επειδή ξέρω ότι στο τέλος θα το μετανιώσω
(Antonio, σταμάτα)
Λέω ενώ τον σπρώχνω από το στήθος, κάνοντας τα μάτια του να γουρλώσουν από το σοκ
(τι σε έπιασε μωρό μου;)
Με ρωτάει σιγανά και ειλικρινά, με το ζόρι κρατιέμαι... Δεν μπορώ να τον ακούω... Δεν μπορώ να τον βλέπω
(δεν θέλω να προχωρήσουμε)
(γιατί;)
Ρωτάει, φανερά σοκαρισμένος από την δήλωση μου και παίρνω μια βαθιά ανάσα για να με εμψυχώσω
(επειδή σε σιχαίνομαι)
Απαντάω σιγανά και τον σπρώχνω από πάνω μου για να σηκωθώ από τον καναπέ
(τι; με σιχαίνεσαι;)
(ακριβώς)
(γιατί;)
Ρωτάει ενώ σηκώνεται από τον καναπέ και περνάει νευρικά το χέρι από τα μαλλιά του... Τα οποία έχουν μακρίνη αρκετά, μπορώ να πω
(ρωτάς κιόλας; Πριν λίγο ήσουν με άλλη και τώρα θέλεις να πηδήξεις και εμένα;)
Απαντάω με την ειρωνεία φανερή στον τόνο της φωνής μου και παρακολουθώ τα μάτια του να γουρλώνουν από το σοκ
(εγώ, δεν... Δεν είναι...)
Ούτε μια πρόταση δεν μπορεί να αρθρώσει
(μην πεις τίποτα, Antonio. Είμαι σίγουρη ότι πριν έρθεις εδώ, ήσουν με μια άλλη γυναίκα και ικανοποιούσες τις ορμές σου. Αλλά απο ότι φαίνεται δεν σου έφτασε αυτό και ήρθες να συνεχίσεις μαζί μου)
(Victoria, πίστεψέ με. Δεν υπ...)
(άφησε το. Δεν το σώζεις Antonio. Καληνύχτα)
Μουρμουρίζω και φεύγω προς το δωμάτιο. Μόλις μπαίνω μέσα, πέφτω στο κρεβάτι ενώ παίρνω το μαξιλάρι του αγκαλιά... Όλο το κρεβάτι μυρίζει Antonio. Είναι τρελό! Γαμώτο, γιατί να μην ανήκει σε εμένα αυτός ο τέλειος άντρας, γιατί να μην νιώθω σιγουριά δίπλα του, γιατί να μην είναι δικός μου και εγώ δική του; Είμαι σίγουρη πως αν άκουγε τις σκέψεις μου... Θα είχε σκάσει στα γέλια. Ο Antonio Serrano, δεν δείχνει από τους άντρες που θα μπορούσαν να ανήκουν σε μια γυναίκα μόνο... Φφ, γιατί να τα τραβάω εγώ όλα αυτά; Γαμώτο! Τους μισώ τους γονείς μου που μου το έκαναν αυτό.
Antonio's POV
Πρέπει να είναι γύρω στις τέσσερις το χάραμα και εγώ κάθομαι στον καναπέ και κοιτάζω το ανοιχτό παράθυρο του σαλονιού. Παρατηρώ την βροχή να πέφτει ασταμάτητα και με ορμή πάνω στο τζάμι ενώ εγώ μένω ξαπλωμένος πάνω στον καναπέ, με τις σκέψεις μου να με βασανίζουν... Ίσως και να είχε δίκιο. Είμαι ένας σιχαμένος. Από την μία πουλάω έρωτες στην Amelia και ότι είμαι ερωτευμένος μαζί της και από την άλλη... Απο την άλλη προσπαθώ να πείσω την Victoria ότι είμαι επίσης ερωτευμένος μαζί της αλλά για το συμφέρον της οικογένειας μου... Φφφ, τα έχω μπερδέψει όλα μέσα στο μυαλό μου.
Νομίζω ότι θα τα χάσω στο τέλος. Ίσως πρέπει να ακυρώσω αυτή την συμφωνία, ίσως... Ίσως δεν έπρεπε να δεχτώ ποτέ αυτή την συμφωνία... Νιώθω τόσο βλάκας. Απορώ πως μπορώ να την κοιτάζω μέσα στα μάτια ενώ... Ενώ εγώ... Είμαι τόσο απαίσιος, γαμώτο. Ξαφνικά, νιώθω τεράστιες τύψεις μέσα μου... Πως μπόρεσα να το κάνω αυτό, γαμώτο. Όλα για το συμφέρον... Όλα για τα χρήματα και για μια κωλο εταιρία... Χρειάζομαι κρύο νερό.
Σηκώνομαι από τον καναπέ και πηγαίνω στο δωμάτιο. Την κοιτάζω προσεκτικά για μερικά λεπτά και τελικά, μπαίνω μέσα στο εσωτερικό μπάνιο και σε λίγα λεπτά έχω μπει ήδη μέσα στο ντουζ και έχω ανοίξει το κρύο νερό. Αρχικά νιώθω το σώμα μου να τσιτώνεται αλλά σιγά σιγά το συνηθίζω... Σίγουρα είμαι τρελός. Μέσα στο ξημέρωμα στέκομαι μέσα στο ντουζ και αφήνω το παγωμένο νερό να κυλίσει πάνω μου... Για μια στιγμή... Έχω την επιθυμία να έρθει εδώ... Μαζί μου. Αλλά από την άλλη... Δεν θέλω να μπλέξω περισσότερο τα πράγματα... Είμαι ήδη αρκετά μπερδεμένος.
Έπειτα από μερικές ώρες, βγαίνω από το μπάνιο και περπατάω προς το δωμάτιο, έχοντας μόνο μια πετσέτα δεμένη γύρω από τους γοφούς μου. Ρίχνω μια εξεταστική ματιά σε εκείνη αλλά δεν την βλέπω να κουνιέται η να ενοχλείται γενικότερα... Φφ, σήμερα το πρωί θα βρω τον πατέρα μου. Καιρός να λήξω αυτό το ηλίθιο σχέδιο.
Φοράω ένα μποξεράκι και μια φόρμα και επιστρέφω στο σαλόνι για να καθίσω στον καναπέ... Δεν το είχα παρατηρήσει ότι σχεδόν ξημέρωσε. Είναι ωραίο το θέαμα. Κάθομαι στον καναπέ και κοιτάζω προσηλωμένος τις πρώτες ακτίνες του ήλιου να κάνουν την εμφάνισή τους... Πόσες ώρες ήμουν μέσα στο ντουζ; Παίρνω μια βαθιά ανάσα ενώ συλλογίζομαι κάθε σκέψη και κακιά που κρύβω μέσα μου... Αν ήξερε... Σίγουρα θα μου είχε κόψει τα καρύδια και θα μου τα έδινε για πρωινό. Γαμώτο, δεν θέλω να την πληγώσω και ούτε το επιδίωκα. Από την μία με φτάνει στα όρια μου αλλά... Για κάποιον ανώμαλο λόγο, με εξιτάρει τρέλα αυτό. Ρίχνω το βάρος μου πίσω στον καναπέ και κοιτάζω το ταβάνι... Ίσως η μάνα μου είχε δίκιο. Εγώ και ο πατέρας μου είμαστε ίδιοι στο θέμα της πονηριάς και της εξυπνάδας... Είμαστε πανούργοι. Και δεν έχει και άδικο. Εφόσον καταφέραμε να καταστρώσουμε ολόκληρο σχέδιο για να κερδίσουμε εκατό της εκατό την συμφωνία και τις εταιρίες μας... Όλα για το συμφέρον λοιπόν.
Θα έπρεπε να κάνω μια πρόποση πάνω σε αυτό το θέμα... Είμαι ο πιο ξεφτιλισμένος άντρας σε ολόκληρο τον πλανήτη. Μου αξίζει να με βρίσει και να με χτυπήσει και να με διασύρει εάν το θέληση... Μου αξίζει. Πρέπει να σταματήσω αυτό το παιχνίδι, πριν πάρει άλλη τροπή. Και καθώς τα σκέφτομαι όλα αυτά, σιγά - σιγά, χωρίς να το καταλάβω, με παίρνει ο ύπνος πάνω στον καναπέ, έτσι καθιστός όπως είμαι.
Victoria's POV
Ξυπνάω έπειτα από τις ενοχλητικές ακτίνες του ήλιου που με αναγκάζουν ουσιαστικά να ανοίξω τα μάτια μου. Κοιτάζω τριγύρω και νιώθω μια μικρή ανακούφιση καθώς δεν τον βλέπω δίπλα μου... Απο την άλλη όμως... Ήλπιζα ότι θα ερχόταν το βράδυ να κοιμηθεί μαζί μου. Τέλος πάντων, σηκώνομαι από το κρεβάτι και κατευθύνομαι προς την κουζίνα ενώ παράλληλα μαζεύω τα μαλλιά μου σε έναν πρόχειρο κότσο.
Καθώς όμως περπατάω για την κουζίνα, βλέπω ένα ημίγυμνο σώμα να κάθεται στον καναπέ, με το κεφάλι πίσω... Ο Antonio. Πως κοιμήθηκε έτσι;
(Antonio;)
Λέω σιγανά για να μην τον ενοχλήσω και πηγαίνω κοντά του για να τον κοιτάξω εξεταστικά στο πρόσωπο. Φαίνεται υπερβολικά γαλήνιος και τα χείλη του... Φαίνονται κάπως πιο νεκρά. Τι στο... Αμέσως απλώνω το χέρι και αγγίζω το μέτωπο του... Καλέ, αυτός καίγεται. Σίγουρα θα έχει ανεβάσει πυρετό
(Antonio; Antonio;)
Λέω ενώ τον αρπάζω από τους ώμους και τον ταρακουνάω δυνατά αλλά δεν αντιδρά... Ωχ θεέ μου! Έχε γούστο να έπεσε σε κανένα κώμα. Αμέσως τρέχω στο υπνοδωμάτιο για να πάρω το κινητό μου. Καλώ τον Will και σχεδόν αμέσως το σηκώνει
(καλημέρα κυρία Serrano)
(Will, χρειάζομαι επειγόντως την βοήθεια σου. Έλα μέσα στο σπίτι σε παρακαλώ)
Λέω και το κλείνω πριν ακούσω την απάντηση του.
Σε λίγα λεπτά, ακούγεται ένα μικρό χτύπημα από την πόρτα και τρέχω για να ανοίξω
(έλα, γρήγορα)
(τι συμβαίνει κυρία Serrano;)
(ο Antonio... Φαίνεται να έχει πολύ πυρετό. Πρέπει να τον πάμε στο νοσοκομείο, τώρα!)
Λέω με φανερά αγωνιώδης φωνή ενώ τρέχω ξανά στο υπνοδωμάτιο για να αλλάξω ρούχα και να φέρω μια μπλούζα για τον Antonio... Ανάθεμα σε Serrano, πως τα κατάφερες και αρρώστησες;