Ερωτευμένη από λάθος

Είσαι βλάκας, κύριε Serrano

Στέκομαι εδώ και αρκετά λεπτά έξω από το γραφείο του γιατρού, περιμένοντας με αγωνία κάποιο νέο για την υγεία του Antonio... Με έχει φάει η αγωνία. Αυτά τα λεπτά, φαίνονται σαν αιώνας
(κυρία Serrano, μην ανησυχείτε. Όλα θα πάνε καλά)
(το ελπίζω)
Αποκρίνομαι σιγανά ενώ νιώθω την καρδιά μου έτοιμη να σπάσει... Ξέρω, δεν είναι και κάτι το σημαντικό. Αλλά για εμένα... Για εμένα είναι που να πάρει!

Ξαφνικά, η πόρτα ανοίγει και ο γιατρός κάνει την εμφάνιση του... Επιτέλους
(πως είναι γιατρέ;)
(ηρεμήστε κυρία μου. Καταφέραμε να επαναφέρουμε την θερμοκρασία του σώματος του στο φυσιολογικό της. Απλά θα πρέπει να μείνει για σήμερα εδώ, ώστε να δούμε πως θα εξελιχθεί η κατάσταση του)
(τι συνέβη γιατρέ; Γιατί το έπαθε αυτό στα καλά καθούμενα;)
(μην ανησυχείτε κυρία Serrano, είναι μια συνηθισμένη γρίπη)
Τώρα εγώ γιατί δεν πείθομαι;
(μπορώ να τον δω;)
(σε λίγο που θα τον μεταφέρουν στο δωμάτιο του. Αλλά να ξέρετε ότι ίσως αργήσει να ξυπνήσει)
Αποκρίνεται και απλά τον ευχαριστώ και φεύγει... Ναι, μας υποχρέωσες και εσύ
(είδατε κυρία; Ολα καλά)
Λέει ο Will ο οποίος δεν έχει φύγει λεπτό από το πλευρό μου... Απο την μια χαίρομαι που δεν ήταν κάτι το σοβαρό. Αλλά από την άλλη... Είμαι σίγουρη ότι κάτι έκανε αυτός ο βλάκας ο Antonio... Κάτσε να ξυπνήσει και θα τα πούμε καλά.

Antonio's POV

Τα μάτια μου ανοίγουν αργά αλλά τα βλέπω όλα θολά. Το μόνο που ξεχωρίζω είναι το λευκό χρώμα στους τοίχους και στο ταβάνι... Που βρίσκομαι; Χαμηλώνω το βλέμμα προς τα αριστερά και βλέπω μια γνωστή φιγούρα να κάθεται δίπλα μου... Μαύρα μαλλιά... Μπλε μπλούζα... Ανοιγοκλείνω μερικές φορές τα μάτια μου και σιγά - σιγά η όραση μου καθαρίζει
(μπα! Αποφάσισες να ξυπνήσεις;)
Η ειρωνική φωνή της Victoria... Θα μπορούσα να την ξεχωρίσω από χιλιόμετρα

(που είμαστε;)
Ρωτάω καθώς κοιτάζω τον εντελώς ξένο χώρο γύρω μου
(σε νοσοκομείο)
Απαντάει λιτά εκείνη και στρέφω απότομα το κεφάλι για να την κοιτάξω
(σε νοσοκομείο! γιατί;)
(επειδή ψηνόσουν από την πυρετό, βλάκα)
Για αυτό νιώθω το κεφάλι μου βαρύ
(απορώ πως τα κατάφερες και αρρώστησες)
Γκρινιάζει ενώ εγώ τρίβω τα μάτια μου και τότε καταλαβαίνω πως έχω ορό στο χέρι μου... Σκατά!
(δεν είναι και δύσκολο με αυτόν τον καιρό, ξέρεις)
Αποκρίνομαι με αόριστα ειρωνικό τόνο και την ακούω να ξεφυσάει, φανερά εκνευρισμένη
(λέγε ρε πως τα κατάφερες. Αφού σε ξέρω, ξέρω πως εσύ έκανες κάποια βλακεία και αρρώστησες)
(δεν έκανα τίποτα σου λέω και μην επιμένεις)
Μουγκρίζω ενώ κλείνω τα μάτια και προσπαθώ να ηρεμήσω... Γαμώτο! Το ήξερα πως η ιδέα για το κρύο ντουζ δεν ήταν καλή. Έπρεπε να ήμουν προσεκτικός... Γαμώτο!