Isang araw nun, sa paaralan
Sa di inaasahang pagkakataon,puso ko ay iyong nabaon.
Sabi nga nila,kung magmamahal ka, di maiwasan ang maging tanga
Oo tama nga sila
Dahil kung mahal mo, kailangan mong magpakatanga
Oo nagpakatanga nga tayo
Pero bakit patuloy paring nasasaktan tong puso?
Nasasaktan na nga tayo ng buong-buo,pero bakit di parin natututo?
Mahal ko,mahal mo
Di ba pwedeng maging siya nalang at ako?
Pero bkit naging kayo?
Iiyak na naman ba itong mga mata ko?
Sa pag iyak dw mababawasan ang sakit na dinadala mo.
Pero bkit pag iiyak ako,patuloy na bumibigat tong nararamdaman ko?
Na aalala mga panahong magkasama tayo
Na ngayon ay imposible ng mabuo
Oo masakit
Itong luhang pinipigilan ng pilit.Na sa tuwing tutulo ay aking ipipikit Mga mata kong sanay makapagpahinga man lang kahit saglit.