<Zawgyi ver>
🚨🚨🚨 Warning 🚨🚨🚨
《 ဒီ Extra ကို ျပည့္လည္း အခ်ိန္အေတာ္ၾကာယူ စဥ္းစားၿပီးမွ စာလုံးေတြကိုလည္း တုိက္ရုိက္ tran ထားတာမုိ႔ အသက္မျပည့္ေသးတဲ့ ကေလးေတြ လုံးဝမဖတ္ပါနဲ႔! ၁၈ ႏွစ္ျပည့္ၿပီးမွသာ ဖတ္ၾကပါေနာ္! 》
[ ဒီအပိုင္းက Return to Childhood ရဲ႕ အဆက္ေလးပါ]
.....................
" ေနဦး! ခဏေလာက္ စိတ္ထိန္းပါဦး"
ရွန္ခ်င္းခ်ဳိး ေျခေထာက္ၾကားမွ ခႏၶာကိုယ္က အနည္းငယ္ တုိးဝင္လာလ်က္...
ေလာ့ပင္းဟယ္ ေျပာေလသည္။
"ဒါေပမယ့္ ဒီတပည့္က ဒီေန႔အေစာပိုင္းကတင္ စိတ္ဝင္စားစရာေကာင္းတာေလး ေတြ႕လိုက္လို႔ .. ရက္အနည္းငယ္ေလာက္ စိတ္ထိန္းႏိုင္မယ္မထင္ဘူး! ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ ရွစ္ဇြမ္း?"
တစ္လေလာက္ နာလန္ထူလာၿပီးေနာက္ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ေလာ့ပင္းဟယ္ မူလခႏၶာကိုယ္သို႔ ျပန္ေရာက္္သြားေလၿပီ။ ဒီေန႔ သူ႔အတြက္ အဆုံးသတ္ေကာင္းမည္မဟုတ္ဟု ရွန္ခ်င္းခ်ဳိးသိေသာ္လည္း တည္ၿငိမ္စြာႏွင့္ပင္ ေျပာလိုက္၏။
"ဒါက လြယ္ပါတယ္.. အဲ့ဒါဘာျဖစ္ျဖစ္ မင္းရဲ႕ဆရာကို အရင္ ေပးၾကည့္ ၿပီးေတာ့ ငါတုိ႔အတူတူ ေလ့လာလို႔ရတာပဲ.. အဲ့ေတာ့ အရင္ေသခ်ာျပန္ထိုင္ၿပီး စကားေကာင္းေကာင္းေျပာရေအာင္"
ေလာ့ပင္းဟယ္ ေခါင္းညိတ္လိုက္ၿပီး ေနာက္ဆုံးအေၾကာင္းကို မၾကားခ်င္ေယာင္ကာ
" ကြ်န္ေတာ္နားလည္ပါၿပီ.. အဲ့ဒါဆုိ ရွစ္ဇြမ္းကို ျပမယ္ေနာ္!"
သူ ေအးေဆးစြာျဖင့္ စာအုပ္ပါးေလးတစ္အုပ္ကို ထုတ္လိုက္၏။
အဖုံးက ပန္းပြင့္မ်ားစြာႏွင့္ အစိမ္းေရာင္ေလး။ တစ္ခ်က္ၾကည့္ရုံျဖင့္ပင္ ဤစာအုပ္က အလြန္ အျပင္အဆင္လြန္ကဲၿပီး တစ္နည္းနည္းႏွင့္လည္း ရင္းႏွီးေနသလိုလို။
ရွန္ခ်င္းခ်ဳိး စာအုပ္ကို သကၤာမကင္းစြာ ၾကည့္ေနစဥ္မွာပင္ ေလာ့ပင္းဟယ္က စာအုပ္ကို လွန္ကာ သူ႔ခါးကို မတ္လိုက္ၿပီး ၾကည္လင္ေသာအသံျဖင့္ က်ယ္ေလာင္စြာ ဖတ္ေလသည္။
"..... ေနဝင္ရီတေရာ အခ်ိန္ကုန္သြားသည့္ေနာက္ ေလာ့ပင္းဟယ္ သူ႔အိပ္ရာေပၚလွဲကာ ဟိုလွိမ့္ဒီလွိမ့္ လုပ္ေနေလ၏။ သူက ေအးစက္တဲ့ ဂုိေဒါင္ထဲမွာ အိပ္ရတာကို အသားက်ေနၿပီး ရုတ္တရက္ အိပ္ရာအစစ္ျဖင့္ အိပ္ရေသာအခါ မအိပ္ႏုိင္ျဖစ္ေနေလသည္။ အထူးသျဖင့္ သူအရမ္း ျမတ္ႏုိးရေသာ ရွစ္ဇြမ္းက လိုက္ကာ အကာေလးတစ္ခုျခားစာ သိပ္မေဝးေသာေနရာတြင္ လဲေလ်ာင္းေနေသာေၾကာင့္ပင္။ ေန႔အခ်ိန္က သူရရွိခဲ့ေသာ ဂရုစိုက္မႈေတြ အာရုံစိုက္မႈေတြက သူ႔မ်က္လုံးေရွ႕တြင္ ျမင္ေယာင္လာၿပီး သူ႔ရင္ထဲတြင္ မီးမ်ား ေလာင္ၿမိဳက္ေနသလို ေလာင္ကြ်မ္းကာ... တျဖည္းျဖည္း ပိုမို ျပင္းျပလာကာ.... "
ရွန္ခ်င္းခ်ဳိး : "......."
မ်က္ႏွာတည္တည္ျဖင့္ပင္ ေလာ့ပင္းဟယ္ ဆက္ဖတ္ေလ၏။
" ေလာ့ပင္းဟယ္ အိပ္ရာေပၚ တက္လာေလသည္။ အလ်င္မလိုစြာျဖင့္ပင္ သူ ရွန္ခ်င္းခ်ဳိး၏ အတြင္းဝတ္အက်ႌ အထုံကို ေျဖလိုက္ၿပီး အက်ႌေအာက္ကို စမ္းလိုက္၏။ အက်ႌေအာက္ရွိ အေရျပားသည္ ေခ်ာမြတ္ကာ ႂကြက္သား အဖုအထစ္မ်ားကလည္း ေပ်ာ့ေပ်ာင္းေကြးညြတ္ကာ ခ်ပ္ကပ္ေန၏။ မိန္းေမာေနရင္းျဖင့္ပင္ ခါးစည္းကို ဆြဲကာ ႏွစ္ျခမ္း ျဖဲလိုက္သည္...."
ရွန္ခ်င္းခ်ဳိး ခုနေလးတင္ ေလာ့ပင္းဟယ္ ႏွစ္ျခမ္းဆြဲျဖဲကာ ၾကမ္းျပင္ေပၚသို႔ က်ေနေသာ ခါးစည္းကို ဖ်တ္ခနဲၾကည့္လိုက္၏။ သူ႔ေက်ာရိုးတစ္ေလ်ာက္မွတစ္ဆင့္ ၾကက္သီးမ်ားထလာကာ ေျပာစရာစကားမ်ားပင္ ေပ်ာက္သြားေလသည္။
ေလာ့ပင္းဟယ္ စာအုပ္ကို ပိတ္လိုက္ၿပီး မ်က္လုံးမ်ားပင့္ကာ မ်က္ႏွာတည္ႏွင့္ပင္
" ဒီမွာေရးထားတာက ဒီတပည့္ ဂုိေဒါင္ကေနေျပာင္းလာတဲ့ ညမွာပဲ လူပ်ဳိရည္ပ်က္သြားတာခ်ည္းပဲ! လိုခ်င္တပ္မက္မႈ မီးေတာင္ေတြ အားႏွင့္မာန္ႏွင့္ ေလာင္ကြ်မ္းၿပီး အလိုရမၼက္ေတြ အထြဋ္အထိပ္ေရာက္ကာ လူေျခတိတ္တဲ့အခ်ိန္၌ ဝါးအိမ္ေလးႏွင့္ အိမ္မက္တေစၧျဖင့္ ဖိႏွိပ္ထိန္းခ်ဳပ္ခံထားရသည့္ ရွစ္ဇြမ္းဆီသို႔ ဝင္ေရာက္ၿပီး ဟိုဟာသည္ဟာလုပ္ကာ မုိးေသာက္ခ်ိန္ထိ အခ်စ္ျဖင့္ ရစ္ပတ္ထားေလသည္တဲ့"
ဘယ္လို လခြမ္းလားဟ!
သူသာ ေသခ်ာမွတ္မိတယ္ဆုိ ထိုစဥ္က ေလာ့ပင္းဟယ္က ဆယ့္ငါးႏွစ္အရြယ္သာသာ။
အသိစိတ္လုံးဝကို မရွိၾကတာပဲ။
စဥ္းလဲလိုက္ၾကတာ။
စာအုပ္မ်ားကို လွန္ရင္း ေလာ့ပင္းဟယ္ မွတ္ခ်က္ခ်ေလသည္။
" ဒီစာအုပ္ထဲက 'ေလာ့ပင္းဟယ္' က တပည့္ထက္ကို ပိုၿပီးေတာ့ ရဲတင္းတာပဲ! သူ ရဲတင္းတာကို လ်စ္လ်ဴရႈလိုက္မယ္ဆုိရင္ေတာ့ ရွစ္ဇြမ္းအေပၚမွာထားတဲ့ ခံစားခ်က္က လုံးဝတိက်တယ္!"
ရွန္ခ်င္းခ်ဳိး : " မင္းသာ အဲ့အခ်ိန္က အဲ့ေလာက္ရဲတင္းရဲရင္ မင္းအသက္က ေနရာမွာတင္ မေပ်ာက္ဘူးလို႔ ဒီဆရာ အာမ မခံႏုိင္ဘူး!"
ေလာ့ပင္းဟယ္ သူ႔ နားဖ်ားကို နမ္းရန္ ေကြးညြတ္လိုက္သည္။ အသက္ရႉသံ ခပ္ေႏြးေႏြးက ရွန္ခ်င္းခ်ဳိးနားကို ပြတ္တုိက္သြားကာ.. ေလာ့ပင္းဟယ္က အလိုလိုက္ခံထားရေသာ ကေလးဆုိးေလးအသံျဖင့္ ဆုိလိုက္၏။
" ရွစ္ဇြမ္း ေျပာေတာ့ အတူတူေလ့လာမယ္ဆုိ? နည္းနည္းေတာ့ ထပ္ၾကည့္လိုက္ပါဦး"
သူမၾကည့္ရဲေပ။ သူသာ သူ႔ကိုယ္သူ မသိက်ဳိးကြ်န္ျပဳလိုက္လွ်င္ ျပန္နာလန္ထူႏုိင္ဖုိ႔ လမ္းမျမင္။
ေလာ့ပင္းဟယ္ အံ့ႀကိတ္လ်က္
" မၾကည့္ဘူးလား? ဒါဆုိ ဒီတပည့္က ဆရာ့အတြက္ ဖတ္ျပမယ္!"
အသံေန အသံထားျဖင့္ ေလာ့ပင္းဟယ္ ဖတ္ေလ၏။
" ထိုညက သူ႔၏ ျဗဟၼစရိယမ်ား ေလာ့ပင္းဟယ္ထံ ဆုံးရႈံးၿပီးေနာက္ ရွစ္ဇြမ္းက အက်င့္ပ်က္ေနေသာ တပည့္ကို ရက္ရက္စက္စက္ အျပစ္ေပးၿပီး ခ်န္ခ်ဳံးေတာင္ေအာက္သို႔ ေမာင္းထုတ္ရန္ လုပ္ေသာ္လည္း ေနာက္ဆုံးတြင္ေတာ့ မလုပ္ရက္ကာ သူတုိ႔ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ မခြဲခြာခင္ အေက်ာ္ေဇယ အစည္းအေဝးပြဲအထိ ေအးစက္စက္ျဖင့္သာ ဆက္ဆံေလေတာ့သည္။ သူတုိ႔ ျပန္ေပါင္းစည္းၿပီးေနာက္ ' ရွန္ခ်င္းခ်ဳိး' ေနာက္ဆုံးေတာ့ 'ေလာ့ပင္းဟယ္' လက္တြင္းသို႔ က်ေရာက္ေလသည္။ ၾကည့္ဦး! ရွစ္စြမ္း! ဒီ ဟြမ္ဟြားနန္းေတာ္ ေရေအာက္ေထာင္က အပိုင္းက လက္ဖ်ားခါစရာပဲ!"
ရွန္ခ်င္းခ်ဳိး သူ႔ကို တင္းခံမေနႏုိင္ေပ ၿပီးေတာ့ သူ႔ရဲ႕ စိတ္ကလည္း စပ္စုခ်င္ေနေသးသည္။ သူ တစ္ခဏမွ် လက္နက္ခ်လိုက္ၿပီး မ်က္လုံးေထာင့္မွ ဖ်တ္ခနဲၾကည့္လိုက္ေလသည္။
တစ္ခ်က္ေလး ၾကည့္လိုက္ရုံကပင္ သူ႔ကို မီးဟပ္သြားသလို ခံစားလိုက္ရ၏။
[《Resentment of Chunshan》 အပိုင္း ၃၇, ' ေရေအာက္ေထာင္ထဲမွ ခ်စ္ဇာတ္လမ္း'
ရွန္ခ်င္းခ်ဳိး ေခါင္းရမ္းလိုက္ၿပီး စကားသဲသဲကြဲကြဲ မေျပာႏုိင္ပဲ
"ေလာ့....ပင္းဟယ္... မင္း... ငါ့ကိုလႊတ္!"
ေလာ့ပင္းဟယ္ သူ႔တင္ပါးႏွစ္ဖက္ကို ဆုပ္ကိုင္ၿပီး အနည္းငယ္ညႇစ္လိုက္ကာ ေဘးဘက္ကို ခြဲလိုက္ၿပီး အႀကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ ဗလကၠာရျပဳထားေသာ အေပါက္ကို အတင္းအၾကပ္ လွစ္ဟလိုက္ေလသည္။ သရဲမရဲစီးေသာ အျပံဳးက မ်က္ႏွာေပၚမွာ ေပၚလာ၏။
"ရွစ္စြမ္း! အခုေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္ကို လႊတ္ေပးဖုိ႔ ေတာင္းဆုိေနရၿပီေပါ့! ဒါေပမယ့္ ဒီလိုေန႔မ်ဳိး ေရာက္လာလိမ့္မယ္လို႔ေရာ ေတြးထားမိရဲ႕လား?"
ရွန္ခ်င္းခ်ဳိး ရႈိက္ငိုရင္း " အဲ့ဒါက တကယ္ ေရာင္ကိုင္းေနၿပီ... မင္း ထည့္လို႔မရေတာ့ဘူး..."
ထိုအရာက အမွန္ပင္ ေရာင္ယမ္းကာ မၾကည့္ရက္ႏုိင္သည့္ နီးနီးပင္။ အနီေရာင္ အသားဝိုင္းက ဖူးေရာင္ကာ တင္းၾကပ္လ်က္ ထိုးေဖာက္ဝင္ေရာက္ဖုိ႔ ခက္ခဲသည့္ပုံ။ ေလာ့ပင္းဟယ္ ႏွလုံးသားထဲ၌ သနားစိတ္ေလးဝင္လာခါနီး သူ႔ကို အရင္က ရွန္ခ်င္းခ်ဳိး လ်စ္လ်ဴရႈခဲ့သည္ကို အလ်င္အျမန္ ျမင္ေယာင္လိုက္၏။ သူ႔ရဲ႕ မုန္းတီးျခင္းေတြ လွိမ့္တက္လာၿပီး အၾကင္နာတရားမဲ့စြာ ထုိးထည့္လိုက္ေလသည္။ အနည္းငယ္မွ် အထဲဝင္သြားသည္ႏွင့္ ဝင္ဖု႔ိ ထူးထူးျခားျခား ခက္ခဲမေနဟု သူခံစားလိုက္ရသည္။ ေရာင္ေနေသာေၾကာင့္ အတြင္းဘက္က ပိုပူၿပီး ပိုစိုစြတ္ေနကာ ပိုၿပီးလည္း တင္းၾကပ္ေန၏။
ရွန္ခ်င္းခ်ဳိး သနားစရာေကာင္းစြာ ငိုေႂကြးရင္း အသက္လုရႉကာ အတင္းအၾကပ္ ထုိးေဖာက္မႈ၏ နာက်င္မႈေၾကာင့္ တျခားအရာအားလုံးထက္ ေသျခင္းကိုသာ ဆုေတာင္းေနေလ၏။ သို႔ေသာ္ သူ႔လက္မ်ားက ခ်ည္ေႏွာင္ခံထားရၿပီး သူဘယ္လိုပင္ ႀကိဳးစားရုန္းကန္ေသာ္လည္း မလြတ္ေျမာက္ႏုိင္ေပ။]
ရွန္ခ်င္းခ်ဳိး "........" ဒါႀကီးက ဘာလခြမ္းလဲဟ!
ဘယ္သူက ငိုေနတဲ့ အလွေလးလဲ! ဘယ္သူက ယုံၾကည္မႈလြန္ကဲေနတဲ့ မိစၧာလဲ!
သူတုိ႔လုပ္တုိင္း ငိုေနၾကက ေလာ့ပင္းဟယ္ဆုိတာ ရွင္းေနတာခ်ည္း!
သူ စာေရးဆရာနာမည္ကို ၾကည့္လိုက္၏... 'ျမံဳေနေသာ မုိးမခပြင့္'.... ေကာင္းကင္ကို ဆန္တက္မယ့္ ေလယာဥ္ပ်ံ လိုပဲ ေကာင္းတာတစ္ခုမွ မရွိမွန္း ခ်က္ခ်င္းေျပာႏုိင္တယ္!
ေလာ့ပင္းဟယ္ ဖတ္ၿပီးေနာက္ မွတ္ခ်က္ခ်ေလသည္။
"ဒါသာ ဒီတပည့္ဆုိရင္ ေသခ်ာေပါက္ ဘယ္အရာကိုမွ အတင္းအဓမၼလုပ္ရဲမွာ မဟုတ္ဘူး! ရွစ္စြမ္းက မ်က္ေမွာင္ နည္းနည္းေလး မဆုိစေလာက္ က်ဳံ႕လိုက္တာနဲ႔ ဒီတပည့္က ဘာမွ ဆက္လုပ္ႏုိင္မွာ မဟုတ္တာကို.. ရွစ္စြမ္းက မခံႏုိင္ေလာက္ေအာင္ ငိုေနတာကို ျမင္ၿပီး ဘယ္လိုလုပ္ မရပ္ပဲ မေနႏိုင္မွာလဲ? ဒီမွာေရးထားတာက လက္ေတြ႕လည္း မဆန္ဘူး!"
ဒါက လက္ေတြ႕မဆန္ရုံတင္မဟုတ္ဘူးဟ OOC ကို ျဖစ္ေနတာ! ေစာက္ရမ္းကို OOC ... မကယ္ႏုိင္ေလာက္ေအာင္ကို OOC ျဖစ္ေနတာ!
(Out Of Characters)
ဘာ Resentment of Chunshan လဲ! ဒါက လုံးဝကို OOC RPS တရားလြန္ fanmade porn ႀကီးပဲ! ဒါမ်ိဳးက ဘယ္လိုလုပ္ ဒီေလာက္နာမည္ႀကီးေနရတာလဲ! မိန္းကေလးေတြေျပာေျပာေနတဲ့ ၾကမ္းေလေလ ပိုေအာင္ျမင္ေလေလဆုိတာ အံ့ဩစရာမရွိေတာ့ဘူး!
(RPS - Real Person Slash! တကယ့္လူမ်ားကို ထည့္ေရးထားေသာ BL ဝတၱဳ)
ေနဦး.. ဒါက အဓိကမဟုတ္ဘူး... ရွန္ခ်င္းခ်ဳိး ထိုဝတၱဳ၏ စာေရးသူအား ဆဲေရးေလေတာ့သည္။
ကေမ႓ကမ႓ာ မေထာင္ႏုိင္ပါေစနဲ႔! တစ္ဘဝလုံး FA ျဖစ္ပါေစ! ကိုယ့္ဘာကိုယ္ အာသာေျဖၿပီး ေသတဲ့အထိ မိန္းမ မရွာႏုိင္ပါေစနဲ႔!
ေလာ့ပင္းဟယ္ : "ရွစ္ဇြမ္း! မ်က္ႏွာက ဘာျဖစ္လို႔ ျဖဴလိုက္ နီလိုက္ျဖစ္ေနတာလဲ? ဇာတ္လမ္းက ေနာက္ပိုင္း ပိုၿပီးေတာင္ စိတ္ဝင္စားစရာေကာင္းလာေသးတယ္.. ရွစ္စြမ္း လက္ခုပ္ေတာင္ တီးေပးခ်င္ဦးမွာ! ဒီ၅ႏွစ္အတြင္း ကြ်န္ေတာ္က ရွစ္စြမ္း ခႏၶာကိုယ္ကို သူေတာ္စင္တစ္ေယာက္လုိ သေဘာထားၿပီး ဘယ္တုန္းကမွ မေတာ္တေရာ္ေတြ မလုပ္ရဲေပမယ့္ ဒီစာအုပ္ထဲမွာ ေရးထားတဲ့ မျဖစ္ႏုိင္တာေတြကို ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ဖတ္ၿပီး ရယ္လို႔ရတာေပါ့... ဘာမွ ႀကီးႀကီးမားမားမဟုတ္ပါဘူး!"
ရွန္ခ်င္းခ်ဳိး ေခါင္းစဥ္ကို တစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္၏။
《 Resentment of Chunshan 》 "အပိုင္း ၄၉, ငါးႏွစ္တာ ဟာတာတာျဖစ္ျခင္း "
ငင့္! သူ႔ေဘာမ်ား ဖိနင္းခံရသည္ကိုပင္ ခံစားလိုက္ရသည့္ႏွယ္။
မျဖစ္ႏုိင္ဘူး! မျဖစ္ႏုိင္ဘူး! မျဖစ္ႏုိင္ဘူး! ဒီေခါင္းစဥ္က!
ဘဝတစ္ပါးရဲ႕ တံခါးဝမွာေတာင္ သူမလြတ္ေျမာက္ႏုိင္ပါလား! သူတုိ႔ အဲ့ေလာက္ေတာ့ မလုပ္ေလာက္ပါဘူးေနာ္.. ဟုတ္တယ္မို႔လား?!
သို႔ေသာ္ ထိုအရာက ပြဲခံသြားၿပီးသား! ရွန္ခ်င္းခ်ဳိး Resentment of Chunshan ရဲ႕ အနိမ့္ဆုံး နယ္နိမိတ္ကို ေလ်ာ့တြက္လိုက္မိၿပီ။
[....... ဖေယာင္းတုိင္မွ အလင္းမ်ားက မွိတ္တုတ္မွိတ္တုတ္ႏွင့္။ ရွန္ခ်င္းခ်ဳိးက အသက္မဲ့ေနၿပီး ခံစားခ်က္မဲ့ေနေသာ္လည္း သူ၏ ႏႈတ္ခမ္းမ်ား ႏွင္းဆီေရာင္းသမ္းေနၿပီး မ်က္ေတာင္မ်ားက အနားယူေမွးစက္ကာ သူ႔တစ္ကိုယ္လုံးကလည္း ေႏြဦးရဲ႕ အေရာင္မ်ားျဖင့္ လႊမ္းျခံဳထားေလသည္။ ေလာ့ပင္းဟယ္ ထိုေပ်ာ့ေခြေနေသာလက္မ်ားကို သူ႔လည္ပင္းေနာက္သို႔ ပို႔ကာ နမ္းရႈိက္ရန္ ငုံ႔လိုက္၏။ ပုံစံက ရွန္ခ်င္းခ်ဳိးက ေလာ့ပင္းဟယ္ကိုဖက္ထားၿပီး ျပန္နမ္းေနပုံနဲ႔ တူေနေလသည္။ က်ေနေသာ လိုက္ကာမ်ားက ေလမတုိက္ပဲ လႈပ္ရွားေန၏။ ထုိ အလယ္၌ ဖရုိဖရဲႏွင့္ အက်ႌအပုံလိုက္ ၾကမ္းျပင္ေပၚတြင္ ရွိေနသည္။ မနားမေန လႊဲယမ္းေနေသာ လိုက္ကာမ်ားၾကားမွ ေလာ့ပင္းဟယ္၏ ေဘာင္းဘီ ထြက္လာသည္။
.....
ရွန္ခ်င္းခ်ဳိး၏ အသက္မဲ့ေနေသာ ခႏၶာကိုယ္က ေလာ့ပင္းဟယ္ ကိုယ္ကို မွီထားၿပီး သူ၏ သန္မာေသာ လက္မ်ားထဲ၌ ေနရာတက်ရွိေနေလသည္။ သူ၏ ႏုိ႔သီးေခါင္း ႏွစ္ခုလုံးမွာလည္း နီရဲ ဖူးေရာင္ေနကာ သစ္သီးအေသးေလး ႏွစ္လုံးကဲ့သို႔ ျဖစ္ေန၏။ သူ၏ တင္ပါးႏွစ္ဖက္လုံး၌လည္း လက္ရာ အညိဳေရာင္ အနာရြတ္မ်ားႏွင့္။ သူ႔ခႏၶာကိုယ္ရဲ႕ ဝင္ေပါက္မွာေတာ့ မမာ့တမာ အရာက ရွိေနဆဲ....]
ရွန္ခ်င္းခ်ဳိး မ်က္ရည္မ်ားပင္ တာက်ဳိးေတာ့မည္။
ဘယ္လိုေတာင္ ေရးႏိုင္တာလားဟ!
ဒါ အက်င့္သိကၡာကို စိန္ေခၚလိုက္တာပဲ!
ၾကားမိတာ ေယာက်္ားကိုယ္ဝန္ေဆာင္တာေတြက ေပၚျပဴလာျဖစ္တယ္တဲ့! ဘုရားသိၾကားမလို႔ Resentment of Chunshan မွာ ဘာ ေယာက်္ားကိုယ္ဝန္ေဆာင္တာမွ မပါပါေစနဲ႔! ေက်းဇူးအမ်ားႀကီးတင္ပါတယ္!
ေနာက္စာမ်က္ႏွာ အနည္းငယ္ကို သြက္သြက္လွန္လိုက္ရင္း ေနာက္ထပ္ လွ်ပ္စီးတစ္ေၾကာင္းက သူ႔ကို ထိုးစိုက္သြား၏။
[《 Resentment of Chunshan 》 အပိုင္း ၅၅, 'ေကာင္းကင္ဘုံ မိစၧာ၏ ယုတ္ညံ့ေသာ ေသြး"
ရင္ဘတ္ႏွစ္ခုက နီးကပ္စြာ ကပ္ထား၏။ ေလာ့ပင္းဟယ္ သူ႔ရင္ခြင္ထဲမွလူ၏ ႏူးညံ့ေခ်ာမြတ္ေသာ အသားအရည္ကို ခံစားရၿပီး စမ္းေခ်ာင္းမွ ေရမ်ားပင္ ပို၍ အိစက္ညက္ေညာသြားေစသည္။
ေျပာမျပတတ္ေအာင္ ခံစားရၿပီး သူ႔လက္မ်ားျဖင့္ ရွန္ခ်င္းခ်ဳိးကို ေပြ႕ဖက္လိုက္ၿပီး ေကြးညြတ္ကာ နမ္းရႈိက္ေလသည္။ တစ္ခါတစ္ရံ သူ႔ႏႈတ္ခမ္းမ်ားကို ကိုက္ကာ ဆြဲယူၿပီး တစ္ခါတစ္ရံ သူ႔ပါးစပ္အတြင္းသို႔ လွ်ာကို တုိ႔ထုိးကာ ခံစားတတ္ေလသည္။
ရွန္ခ်င္းခ်ဳိး ဆႏၵမရွိေသာ္လည္း မိစၦာေသြးမ်ားက သူ႔ကိုယ္တြင္းထဲ၌ ေဆာ့ကစားေနၿပီ။ သူ႔ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလုံး အားအင္မဲ့စြာ အသက္မရွဴႏုိင္သည္ထိ နမ္းရႈိက္ခံရၿပီး သူ႔ရင္ဘတ္မ်ားက နိမ့္ခ်ည္ျမင့္ခ်ည္ျဖင့္ ... သူ႔ႏို႔သီးေခါင္းမ်ားက ေလာ့ပင္းဟယ္ ႂကြက္သားမ်ားျဖင့္ ပြတ္တုိက္ေနၿပီး တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ မာေတာင့္လာေလသည္။ သူ သတိမျပဳမိခင္မွာပဲ သူ႔ေျခေထာက္မ်ား ျဖန္႔ကားလိုက္ၿပီး ေလာ့ပင္းဟယ္ ရုတ္တရက္ အထဲဝင္လာေလ၏။
ႏွစ္ေယာက္သား မၾကာခဏ ေနလာၾကၿပီး ရွန္ခ်င္းခ်ဳိးက ေလာ့ပင္းဟယ္ အရြယ္အစားကို အသားက်ေနၿပီ ျဖစ္ေသာ္လည္း ရုတ္တရက္ တုိက္ခိုက္မႈက နာက်င္ဆဲ။ အထူးသျဖင့္ လုပ္ေနစဥ္ကာလအတြင္း စမ္းေခ်ာင္းေရမ်ားပါ ဝင္ေရာက္လာလွ်င္ပင္။ သူ႔၏ ေအာက္ဘက္ ဝင္ေပါက္က ေရမ်ားျဖင့္ ျပည့္ေနၿပီး ေလာ့ပင္းဟယ္ ခါးပတ္လည္မွ ေျခေထာက္မ်ားက တင္းၾကပ္လာ၏။ သူ၏ အတြင္းနံရံမ်ားက တရြရြျဖစ္ေနတာ မရပ္ေတာ့။ သူ၏ ေအာက္ဘက္ ဝင္ေပါက္က ဖ်စ္ညႇစ္ကာ သူ႔ကို ဝင္ခိုင္းလိုက္သည္ကို ေလာ့ပင္းဟယ္ ခံစားလိုက္ရၿပီး ေျပာမျပႏုိင္ေသာ သာယာမႈေၾကာင့္ ရွန္ခ်င္းခ်ဳိး၏ တင္ပါးကို ဖ်စ္ညႇစ္လိုက္သည္။ သူ႔ကို အနားေပးလိုက္ရင္းႏွင့္ ေလာ့ပင္းဟယ္ သူတုိ႔၏ အေနအထားကို ညႇုိလုိက္၏။
အရင္က အႀကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ ကာမဆက္ဆံခံရဖူးတာေၾကာင့္ ရွန္ခ်င္းခ်ဳိး အသားက်ေနၿပီ။ ရွန္ခ်င္းခ်ဳိး ျပန္ဟပ္ႏုိင္ရန္ ျမန္ျမန္ သူ႔ သမာဓိကို မူလအေျခအေနေရာက္ေအာင္ ျပန္ယူလိုက္ၿပီး
"....... အခုထြက္သြားစမ္း!"
ေလာ့ပင္းဟယ္ ရယ္ေမာလ်က္! "ရွစ္ဇြမ္းရဲ႕ ပါးစပ္က ကြ်န္ေတာ့္ကို ဆူေနေပမယ့္ ခႏၶာကိုယ္ကေတာ့ ရွစ္ဇြမ္း စကားနားမေထာင္ပါ့လား!"
ရွန္ခ်င္းခ်ဳိး အံတင္းတင္းႀကိတ္လိုက္ၿပီး
".... မင္းသာငါ့ကို အဲ့က်ိန္စာသင့္ေနတဲ့ ေသြးေတြ အတင္းအဓမၼ မတုိုက္ရင္.... ငါမင္းရဲ႕ ေက်းဇူးကန္းတဲ့လက္ထဲကို က်ေရာက္ေနမွာ မဟုတ္ဘူး! "
မိစၧာေသြး၏ ထိန္းခ်ဳပ္မႈေအာက္၌ သူ႔ေျခေထာက္မ်ား ခ်ဲေပးၿပီး ေလာ့ပင္းဟယ္ ကာမဆက္ဆံဖုိ႔ ဝင္ေရာက္လာရန္သာ လုပ္ႏုိင္ေတာ့သည္။ သူ႔ႂကြက္သားေပ်ာ့ေပ်ာ့မ်ားက ေလာ့ပင္းဟယ္ကို ပတ္ထားၿပီး သူ႔ကို အနည္းငယ္ ဝင္ခိုင္းေလ၏။
ရွန္ခ်င္းခ်ဳိး ပင့္သက္ရႈိက္ရင္း ပို၍ပင္ ကေမာက္ကမအေျခအေနျဖစ္လာကာ ငိုခ်င္ေသာ္လည္း မငိုႏုိင္ေတာ့ေခ်။ တစ္ခ်က္စီ အားအင္အျပည့္ျဖင့္ ထိုးသြင္းမႈမ်ားအား သူ သူ႔ႏႈတ္ခမ္းမ်ားကို တင္းတင္းေစ့ထားၿပီး ညည္းသံသဲ့သဲ့ေလာက္သာ ထြက္ေစ၏။ ေလာ့ပင္းဟယ္ သူ႔တုိ႔ ခႏၶာကိုယ္မ်ား နီးကပ္မႈကို လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ ထိန္းထားၿပီး သူ၏ အျခားလက္တစ္ဖက္က ရွန္ခ်င္းခ်ဳိး၏ တင္ပါးကို ရိုက္လိုက္ကာ ပြတ္သပ္လိုက္ ရိုက္လိုက္ျဖင့္ ရွန္ခ်င္းခ်ဳိးကို ကမ္းကုန္ေအာင္ ရွက္ေစ၏။
တစ္ခ်ီၿပီးသည္ႏွင့္ ခဏေလးေတာင္ မနားပဲ ေလာ့ပင္းဟယ္ သူ႔ကို ေရထဲမွ ေျမႇာက္တင္လိုက္ေလသည္။ ေလေအးေသာေၾကာင့္ ရွန္ခ်င္းခ်ဳိး ခႏၶာကိုယ္က အလိုအေလ်ာက္ တင္းက်ပ္သြား၏။ ေလာ့ပင္းဟယ္ သူ႔ကို ေရပူစမ္းေဘးရွိ ထုံးေက်ာက္တုံးႀကီးေပၚသို႔ တင္ထားေလသည္။ အေပၚဘက္၌ သူတုိ႔ခႏၶာကိုယ္မ်ား လုံးေထြးေနေလ၏။ ထုံးေက်ာက္က ေအးေသာေၾကာင့္ ရွန္ခ်င္းခ်ဳိး ေနမထိထိုင္မသာျဖင့္ လူးလြန္႔ေနေလသည္။ သူ႔အသားအရည္က ျဖဴ၏ သို႔ေသာ္ တစ္ခ်ီမိတ္လိုက္ၿပီးေနာက္ႏွင့္ ေရပူစမ္းတြင္ရွိေသာေၾကာင့္ သူ႔အသားအရည္က ပန္းေရာင္ျဖစ္လာ၏။ အရည္ၾကည္ေတာက္ေနေသာ ၾကယ္ကဲ့သို႔မ်က္လုံးမ်ားက ပင္ပမ္းႏြမ္းလ်ကာ သူ႔ ႏွလုံးသားက ေအးခဲေနသည္။ ရွန္ခ်င္းခ်ဳိး လွည့္လိုက္ၿပီး သူ႔၏ အက်င့္ပ်က္တပည့္ကို ၾကည့္ခ်င္စိတ္မရွိေပ။
ေလာ့ပင္းဟယ္ သူ႔ေျခေထာက္မ်ားၾကား၌ ထိုင္လိုက္ၿပီး ျဖဴေဖြးေသာ ေျခသလုံးသားမ်ားကို သူ႔ပုခံုးေပၚ၌ အနားယူေစ၏။ စိုေနေသာ တစြပ္စြပ္ျမည္သံႏွင့္အတူ သူ႔ေဘာ္ဒါကို ထပ္ကာ အထဲဝင္ခိုင္းၿပီး ျဖည္းျဖည္းေအးေအး ထိုးသြင္းလိုက္သည္။ အတြင္းနံရံမ်ား၏ ေနရာမလပ္ အဆုံးစြန္ကို ဆြဲဆန္႔လိုက္ၿပီး ပူေႏြးေနတဲ့ အရာႏွင့္ ပြတ္တုိက္လိုက္ေလသည္။ မထိလိုက္သည့္ေနရာဆုိတာ မရွိ ....... ]
ရွန္ခ်င္းခ်ဳိး , "......"
Dub-con , non-con , rape .. အမ်ဳိးအစားေပါင္းစုံပါပဲလား.. စာေရးဆရာက ေတာ္ေတာ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ပုံ....
ေလာ့ပင္းဟယ္ : " အမွန္အတုိင္းေျပာရရင္ မိစၦာေသြးက အဲ့နည္းကို အသုံးခ်လို႔ရမွန္း ဘယ္တုန္းကမွ မသိဖူးဘူး..."
ရွန္ခ်င္းခ်ဳိး ဆိတ္ဆိတ္ေနေလ၏။ " ဝင့္ႂကြားဂုဏ္အင္ မိစာၦလမ္းစဥ္" မူလဝတၱဳရဲ႕ အနိမ့္ဆုံး နယ္နိမိတ္ကို သိထားၿပီးတာေၾကာင့္ သူဒါကို မသိတာေတာ့ မဟုတ္! ဒီထူးျခားတဲ့သက္ေရာက္မႈႀကီးက သူ႔ကို သက္ေရာက္ေနတာကို ျမင္ရမယ့္ေန႔ ေရာက္လာလိမ့္မယ္လို႔ ဘယ္တုန္းကမွ မထင္ခဲ့မိ။
ရွန္ခ်င္းခ်ဳိး : "...... ငါတုိ႔ ဗဟုသုတအသစ္ ရလိုက္တာေပါ့!"
ေလာ့ပင္းဟယ္ ေခါင္းညိတ္ရင္း..
" ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ဗဟုသုတအသစ္ ရလိုက္တာေပါ့.."
သူ ဆက္ေျပာေလသည္။
" ကိစၥက ဒီလိုျဖစ္လာမွေတာ့ ဒီတပည့္က ဗဟုသုတေတြကို အလဟႆေတာ့ အျဖစ္မခံႏုိင္ဘူး... ေနာ္"
ရွန္ခ်င္းခ်ဳိး သတိေပးလိုက္ေလ၏။
" ေလာ့ပင္းဟယ္! ဒီဆရာက မင္းကို ခြင့္ျပဳခ်က္ေပးရင္ေတာင္.... မင္း အဲ့ေလာက္ထိ ကျမင္းေၾကာထခြင့္ မရွိဘူး!"
ေလာ့ပင္းဟယ္ လန္႔သြားေလသည္။
" ဩ.... ဒီတပည့္ နားလည္ပါၿပီ!"
သူ စိတ္ပ်က္အားေလ်ာ့သြားသည့္ပုံေပၚေသာ္လည္း အတင္းေတာ့ မေတာင္းဆုိေပ။ ယခု မသက္မသာျဖစ္သြားသူကေတာ့ ရွန္ခ်င္းခ်ဳိးပင္။
ေလာ့ပင္းဟယ္က ဒီအရာနဲ႔ပတ္သတ္လာရင္ ဘာကိုမွ မေတာင္းဆုိဖူး.. အျမဲတမ္း ဂရုတစိုက္ႏွင့္ .. ရွန္ခ်င္းခ်ဳိး စိတ္တုိင္းက်ျဖစ္ေအာင္ေတာင္ အျမဲေသခ်ာေအာင္လုပ္သူ။ အဲ့လို နာက်င္မႈႀကီးေတြကေန ေနာက္ဆုံးေတာ့ သူ အကိုးအကားေတြကေန ယုံၾကည္မႈရလာၿပီး အသစ္အဆန္းေတြ စမ္းသပ္ၾကည့္ခ်င္ေသာ္ျငားလည္း ရွန္ခ်င္းခ်ဳိးက လုံးလုံးလ်ားလ်ား ျငင္းဆန္ေလေတာ့ ......
ရွန္ခ်င္းခ်ဳိး သူ႔ခံစားခ်က္မ်ားကို အနည္မက်ႏုိင္။ ခဏအၾကာ သူ၏ ေခါက္ထားေသာ ယပ္ေတာင္ျဖင့္ မ်က္ႏွာကိုကြယ္ကာ ေလးနက္တည္ၿငိမ္ေသာ အသံႏွင့္
" မင္း ဘာလုပ္ခ်င္တာလဲ?"
ေလာ့ပင္းဟယ္ ခ်က္ခ်င္းပင္ တက္ႂကြသည့္ပုံ ေျပာင္းသြားကာ ေႏြဦးေရာက္သြားသည့္ႏွယ္ ေတာက္ပလာေလသည္။ ဤအရာကိုေတြ႕သည့္ေနာက္ ရွန္ခ်င္းခ်ဳိး တိတ္တိတ္ေလး ေပ်ာ္သြားေလ၏။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒါမတုိင္ခင္ သူတုိ႔ အႀကိမ္မ်ားမ်ား လုပ္ၿပီးသည့္အတြက္ သူ႔ ဂုဏ္သိကၡာေတြလည္း က်စရာ သိပ္မရွိေတာ့။ သူ Resentment of Chunshan ကို ေကာက္ကိုင္လိုက္ၿပီး စာမ်က္ႏွာမ်ားကို ခပ္ျမန္ျမန္ လွန္လိုက္သည္။ တရားလြန္ ရက္စက္ၿပီး သိပၸံနည္းမက်တာမ်ဳိး မပါတာကို ျမင္လိုက္သည့္ေနာက္ အနည္းငယ္ စိတ္သက္သာရာရသြား၏။ ဘယ္သူထင္ထားမွာလဲ သူလွည့္လာသည္ႏွင့္ ေလာ့ပင္းဟယ္က တည္ၿငိမ္ေလးနက္စြာနဲ႔ ပိုထူတဲ့ စာအုပ္ႀကီး ကိုင္ထားလိမ့္မယ္လို႔။ ေတာက္ပတဲ့ အျပံဳးမ်က္ႏွာေလးနဲ႔ သူအနားကိုကပ္လာၿပီး
" ရွစ္ဇြမ္း.....ဘာလို႔ အဲ့တစ္ခုကို ကိုင္ထားတာလဲ?"
ရွန္ခ်င္းခ်ဳိး ဆိတ္ဆိတ္ၿငိမ္လ်က္ ေလာ့ပင္းဟယ္ လက္ထဲမွ စာအုပ္အဖုံးကို လွမ္းၾကည့္လိုက္ေလသည္။ ထိုအရာက Resentment of Chunshan; Song of BingQiu ႏွင့္အၿပိဳင္ ထင္ေပၚေက်ာ္ၾကားေသာ စာအုပ္ပင္။ စာေရးသူက 'အလြန္စင္ၾကယ္ျမင့္ျမတ္ေသာ အေမ သုံးေယာက္"
ေလာ့ပင္းဟယ္ : "ဒီတစ္ခုကပိုပါၿပီး ပိုတိက်တာေၾကာင့္ လက္ေတြ႕ဘဝမွာ လိုက္လုပ္ဖုိ႔လြယ္တယ္! ဒီတပည့္က စာအုပ္ထဲမွာ ပါတဲ့အတုိင္း ဒီအရက္အိုးကို ခ်က္ထားတာ.... ေျပာထားတဲ့အတုိင္း သက္ေရာက္မႈရွိလား ၾကည့္ရေအာင္!"
ငါျမင္ရသေလာက္ေတာ့ ဒီစာအုပ္က ပိုၿပီးေတာင္ ၾကမ္းဦးမယ္ထင္တယ္!
ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒီအရက္က မူးဖုိ႔မဟုတ္မွန္း ရွန္ခ်င္းခ်ဳိး သိေလသည္။
ေနပါဦး... သူက ပစၥည္းပစၥယေတြေတာင္ ႀကိဳျပင္ထားတယ္ဆုိေတာ့ ခုနက သနားစရာပုံစံက ဟန္ေဆာင္ေနတာလား?!
ေလာ့ပင္းဟယ္.. ရွန္ခ်င္းခ်ဳိး၏ တင္ပါးကို ျမႇင့္လိုက္ၿပီး သူ႔ေနာက္ဘက္ကို ပို၍ ျမႇင့္လိုက္ေသာေၾကာင့္ ရွန္ခ်င္းခ်ဳိး ခါးေလး ျမဳပ္ဝင္သြားၿပီး သူ႔ေနာက္ေက်ာက ေလာ့ပင္းဟယ္ကို မ်က္ႏွာမူလ်က္ ေကာက္ေၾကာင္းေလးတစ္ခု ဖန္တီးထား၏။
ဒါက သေဘာမတူခင္ ရွန္ခ်င္းခ်ဳိးကို ေမးထားသည့္ အေနအထားပင္။ တကယ္လို႔ စာအုပ္အတုိင္း သူလိုက္လုပ္ခ်င္တယ္ဆုိ အေနာက္ကပဲလုပ္ရမည္ ႏုိ႔မဟုတ္ရင္ ရွန္ခ်င္းခ်ဳိးရဲ႕ ရွက္တတ္တဲ့ မ်က္ႏွာေလးက ဘယ္လိုမွ ကိုင္တြယ္ႏုိင္မည္မဟုတ္။ ေလာ့ပင္းဟယ္က 'ရွစ္ဇြမ္းကို အေရွ႕ကေနပဲ ဆက္ဆံခ်င္တယ္' လို႔ တင္းခံေနေပမယ့္ သူ အခုေလးတင္ရလာတဲ့ ဗဟုသုတကို ႀကိဳးစားၾကည့္ရန္လည္း စိတ္လႈပ္ရွားေန၏။ ဒါ့အျပင္ အေနာက္ကေန ေနလွ်င္ လက္ခံသည့္သူက ပို၍ သာယာမႈရသည္ဟု စာအုပ္ထဲမွာေရးထားေသာေၾကာင့္ သူေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ပဲ သေဘာတူေလသည္။
သူ အရက္အိုးကို ေျမႇာက္လိုက္ၿပီး တင္းက်ပ္ေနေသာ ရွန္ခ်င္းခ်ဳိး၏ ပန္းႏုေရာင္ေလးဆီသို႔ ေတ့ထားလိုက္ၿပီး ျဖည္းျဖည္းခ်င္း တြန္းထည့္ေလသည္။
အရက္အိုး၏ ႏႈတ္ခမ္းဝက အဆုံး၌ သိမ္ၿပီး အိုးကိုယ္ထည္ႏွင့္ နီးလာေလေလ ထုထည္ ထူလာေလေလျဖစ္သည္။ ထုိးေဖာက္ျခင္းက လြယ္ကူေသာ္လည္း ဝင္လာေလေလ ပိုက်ပ္လာေလေလ ျဖစ္၏။ ေအးစက္ေနေသာ အရက္မ်ား ေလာင္းထည့္လိုက္သည္။ ရွန္ခ်င္းခ်ဳိး အတြင္းနံရံမ်ားက တုန္႔ျပန္သည့္အေနျဖင့္ ပို၍ တင္းက်ပ္လာ၏။ သူ မ်က္ေမွာင္ၾကံဳ႕လိုက္ရင္း ေအာက္ရွိ အိပ္ရာခင္းကို ဖမ္းဆုပ္လိုက္ေလသည္။
ေသရည္မ်ား သူ႔ကိုယ္ထဲ ျဖည့္ေနသည့္အသံမ်ားကို သူၾကားေနရ၏။ သူ႔ဝမ္းဗိုက္ထဲမွ ျပည့္က်ပ္လာၿပီး စိမ့္ဝင္လာမႈ ခံစားခ်က္က ပို၍ ပို၍ သိသာထင္ရွားဘာသည္။ ရွန္ခ်င္းခ်ဳိး ဆက္ၿပီး မေတာင့္ခံႏုိင္ေတာ့ပဲ
"... ေတာ္ေလာက္ၿပီ..."
ေလာ့ပင္းဟယ္ လိမ္လိမ္မာမာျဖင့္ ရပ္လိုက္သည္။ သို႔ေသာ္ အရက္အိုး၏ ႏႈတ္ခမ္းဝကေတာ့ သူ႔ကိုယ္တြင္း၌ပင္ ရွိဆဲ။
ေသရည္က အစပိုင္းတြင္ေတာ့ ခပ္ေပ်ာ့ေပ်ာ့ပင္ သို႔ေသာ္ က်န္ခဲ့သည့္ အရသာကေတာ့ ျပင္း၏။ တစ္ခဏေဘးအတြင္းပင္ ရွန္ခ်င္းခ်ဳိး၏ အတြင္းအဂၤါမ်ား နာက်င္စြာ ေလာင္ၿမိဳက္လာေတာ့သည္။ သူဘယ္လိုလုပ္လုပ္ ဒီကိုက္ခဲၿပီး တရြရြျဖစ္ေနေသာ ခံစားခ်က္ကို မေလ်ာ့ခ်ႏုိင္ေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ သူ႔လက္မ်ားကို ေရြ႕သြားကာ အေရွ႕သို႔ အနည္းငယ္ တြားသြားလိုက္၏။
ေလာ့ပင္းဟယ္ သူ႔ကို မတား။ အရက္အိုး ႏႈတ္ခမ္းဝက သူ႔ကိုယ္မွ ေဖာက္ခနဲျမည္သံႏွင့္အတူ ထြက္ခြာသြား၏။ ရွန္ခ်င္းခ်ဳိး ေသရည္မ်ား ထြက္မသြားေအာင္ သူ႔အတြင္းနံရံမ်ားကို တင္းတင္းၾကပ္ထားလိုက္သည္၊ သို႔ေသာ္ ဘာဆက္လုပ္ရမည္ သူမသိ။
ေလာ့ပင္းဟယ္ အေရွ႕မွာ ေသရည္ေတြ ျပန္ထြက္ခြင့္ျပဳလိုက္တာက တကယ္ကို အရမ္း ရွက္ဖုိ႔ေကာင္းသည္။ သို႔ေသာ္ အနည္းငယ္ေရြ႕လ်ားလိုက္ၿပီးေနာက္ ရွန္ခ်င္းခ်ဳိး ဆက္ၿပီး ထိန္းမထားႏုိင္ေတာ့။ နည္းနည္းေလး ေရြ႕တာေလာက္ကပင္ သူမထိန္းႏုိင္မည္ကို စိုးရိမ္ေစ၏။
ေလာ့ပင္းဟယ္ သူ႔ကို ဖိထားကာ သူ႔ပုခုံးကို ကိုက္လိုက္ၿပီး လက္တစ္ဖက္က သူ႔ရင္ဘတ္ကို ကလူေန၏။ က်န္လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ ရွန္ခ်င္းခ်ဳိး၏ အားေလ်ာ့ေနေသာ ခါးကို မလိုက္ၿပီး သူ႔ေဘာ္ဒါကို ရွန္ခ်င္းခ်ဳိး၏ ဝင္ေပါက္နားသို႔ ကပ္ကာ အႀကိမ္အနည္းငယ္ ပြတ္တုိက္ေလသည္။
ၾကည့္ရတာ ဟိုက်ိန္စာသင့္စာအုပ္ေတြထဲက တကယ္သင္ထားတဲ့ပုံ.....
ရွန္ခ်င္းခ်ဳိး သည္းခံႏုိင္စြမ္းကုန္သည္အထိ က်ီစားခံရျပီး သူ႔လက္မ်ားက သူ႔ေအာက္ရွိ အိပ္ရာခင္းကို ဆြဲယူထားေသာေၾကာင့္ အိပ္ရာခင္းပါးပါးသည္ သူ႔ခႏၶာကိုယ္မွ ေခြ်းမ်ားျဖင့္ ဖုံးလႊမ္းသြား၏။
သူ သတိလက္လြတ္ခဏေလးျဖစ္သြားစဥ္ သူသတိမထားမိလိုက္ပဲ သူ႔ဝင္ေပါက္ထဲသို႔ ႀကီးမားေသာရိုက္ခ်က္က ထိုးေဖာက္ဝင္ေရာက္လာခဲ့ေလၿပီ။
ထိုအခ်ိန္ခဏအတြင္းမွာပဲ ရွန္ခ်င္းခ်ဳိး သူ႔ခႏၶာကိုယ္ေအာက္ပိုင္းမွ အင္အားအလုံးစုံ ေလ်ာ့က်သြားေလသည္။ သူ႔ ခႏၶာကိုယ္အေပၚပိုင္း မတ္ေနရန္ အားစိုက္ ေထာက္ထားေသာလက္လည္း ဟန္ခ်က္ပ်က္သြားေလၿပီ။ ကံေကာင္းေထာက္မစြာ ေလာ့ပင္းဟယ္ရဲ႕ လုံးပတ္က လုံေလာက္တာေၾကာင့္ အရက္မ်ား စိမ့္မထြက္လာေပ။
ထိုအရာျဖင့္ တစ္ခ်ိန္လုံး ထိုးေဖာက္ခံရေနေသာ္ျငားလည္း နာက်င္ေနဆဲပင္။ သို႔ေသာ္ ထုိနာက်င္မႈက တစ္ခုခုေတာ့ ကြာျခားေနသည့္ပုံ။
ေသရည္က သူ႔အတြင္းပိုင္းတစ္ခုလုံးကို အလုံးစုံ ေလာင္ကြ်မ္းေစသည္။ ေလာ့ပင္းဟယ္ စိတ္အားထက္သန္စြာနဲ႔ ထုိးသြင္းလိုက္စဥ္မွာေတာ့ သူတို႔ထိတဲ့ေနရာမွန္သမွ်ကို ပ်ံ႕ႏွံ႔သြားၿပီး ပ်ားရည္ကဲ့သို႔ စီးဆင္းသြားေလသည္။ ထိုးသြင္းလိုက္ခ်ိန္တုိင္း ထြက္လာသည့္ စိုစြတ္သံက မရပ္မနားျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ရွန္ခ်င္းခ်ဳိး ရွက္ၿပီး မ်က္ႏွာမ်ားပင္ နီရဲေန၏။ သူ႔ခႏၶာကိုယ္တြင္း နက္ရႈိင္းတဲ့ေနရာက ကိုက္ခဲသည့္ ခံစားခ်က္ျဖစ္ေနေသာ ေနရာသည္ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ထုေဆာင့္မႈကို ေတာင့္ဆိုေနေသာ္လည္း ေလာ့ပင္းဟယ္၏ ေဘာ္ဒါက အနည္းငယ္မွ်သာ က်ီစားေနေလသည္။ အရဲစြန္႔ၿပီး ရွန္ခ်င္းခ်ဳိး သူ႔ခါးကို ေရြ႕ကာ အေနာက္ဘက္သို႔ တြန္းလိုက္၏။
ဒီလႈပ္ရွားမႈပါးပါးေလးက ေလာ့ပင္းဟယ္ကို အံ့အားသင့္သြားေစသည္။ သူ အသက္ရႉေအာင့္လိုက္ၿပီး ေပ်ာ္ရႊင္စြာျဖင့္ ေမးလိုက္ေလသည္။
"ရွစ္ဇြမ္း.. ေကာင္းလား? ကြ်န္ေတာ္လုပ္ေနတာ အဆင္ေျပလား?"
သူ႔ ထိုးသြင္းမႈက အရွိန္ျမန္လာ၏။ အနီေရာင္ အရည္ၾကည္္မ်ား စိမ့္ထြက္လာၿပီး စုပုံလာသည္။ ရွန္ခ်င္းခ်ဳိး ၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္း လွည့္သြင္းခံရေသာေၾကာင့္ အရည္မ်ားက ေနရာအႏွံ႔ လွ်ံက်ေန၏။ သူ႔အတြင္းပိုင္းက အရက္ႏွင့္ သူ႔တပည့္၏ ငပဲႏွင့္ ေရာေထြးေနေသာေၾကာင့္ တုံ႔ျပန္မႈက ေသာင္းေသာင္းျဖျဖပင္။ ရွန္ခ်င္းခ်ဳိး သူ႔အသက္အတြက္ အိပ္ရာခင္းကို ဖမ္းဆုပ္ထားေသာ လက္ဆစ္မ်ား ျဖဴေလ်ာ့လာၿပီး ဆုိးဆုိးရြားရြား အတိဒုကၡေၾကာင့္ မ်က္လုံးမ်ား ဖ်စ္ညႇစ္ၿပီး မွိတ္ထား၏။
ေလာ့ပင္းဟယ္ သနားညႇာတာမႈမရွိပဲ ဆက္ကာေမးျပန္သည္။
" ေကာင္းလား? ခံစားလို႔ ေကာင္းလား?"
ရွန္ခ်င္းခ်ဳိး အသံတုိးတုိးႏွင့္ တစ္ခုခုေျပာလို႔က္၏။ ေလာ့ပင္းဟယ္ သဲသဲကြဲကြဲ မၾကားေသာေၾကာင့္ နားေထာင္ရန္ ကိုယ္ကို ေကြးညြတ္လုိက္သည္က သူ႔ကိုယ္ထဲကို ပို၍ တုိးဝင္သြား၏။
စူးရွေသာ နာက်င္မႈက ရွန္ခ်င္းခ်ဳိး ေက်ာရုိးတစ္ေလ်ာက္မွ ေဆာင့္တက္လာေလသည္။ သူပင့္သက္ရႈိက္လိုက္ၿပီး...
".... မ်က္ႏွာ... မ်က္ႏွာ...."
ေသရည္ရဲ႕ ျပင္းျပမႈက ရွန္ခ်င္းခ်ဳိး ခႏၶာကိုယ္ကို ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ေလာင္ၿမိဳက္သြားေလသည္။ တစ္ခ်ိန္ထဲမွာပဲ သူ ေသရည္ႏွင့္ေပါင္းခံရသည့္ႏွယ္ သူ႔ဝင္သက္ထြက္သက္မ်ားသည္ပင္ ထိုအရာ၏ ခ်ိဳၿမိန္မႈကို သယ္ေဆာင္သြား၏။ ေလာ့ပင္းဟယ္ ေခါင္းကိုလွည့္ကာ သူ႔ကို မနမ္းဘဲ မေနႏုိင္လ်က္ သူ႔လွ်ာဖ်ားက ရွန္ခ်င္းခ်ဳိး ပါးစပ္ထဲသို႔ စူးစမ္းရွာေဖြေနေလၿပီး သူ႔တံေတြးမ်ားကပင္ ေသရည္အရသာရွိေၾကာင္း ရွာေတြ႕သြား၏။
"ရွစ္ဇြမ္း" ေလာ့ပင္းဟယ္ ေျပာ၏ " ကြ်န္ေတာ့္မ်က္ႏွာကို ျမင္ခ်င္လား?"
ရွန္ခ်င္းခ်ဳိး သတိမထားမိဘဲ အနည္းငယ္ ေခါင္းညိမ့္လိုက္မိသည္။
ေလာ့ပင္းဟယ္ : " ေသခ်ာစဥ္းစားၾကည့္ပါ! အေနာက္ကေနလုပ္ဖုိ႔က ရွစ္စြမ္းေတာင္းဆုိတာ! အေရွ႕ကေန လုပ္ခ်င္တယ္ဆုိရင္ေတာ့... ကၽြန္ေတာ္ လြယ္လြယ္နဲ႔ လွည့္ခြင့္မေပးႏုိင္မွာဆုိးတယ္!"
သူရဲ႕ အက္ကြဲကြဲအသံက ရွန္ခ်င္းခ်ဳိး နားကို ေႏြးသြားေစ၏။ မိန္းေမာေနစဥ္မွာပဲ ရွန္ခ်င္းခ်ဳိး သူ႔ေနာက္ဘက္ကို လွည့္လိုက္ေလသည္။
ေလာ့ပင္းဟယ္ အားသုံးကာ ဆြဲၿပီး ရွန္ခ်င္းခ်ဳိးကို ျပန္လွည့္လိုက္ေသာေၾကာင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္ျဖစ္သြားေလ၏။
ရွန္ခ်င္းခ်ဳိး၏ ျဖဴေဖြးေသာပါးျပင္မ်ားက ပန္းႏုေရာင္သမ္းေနၿပီး သူ႔မ်က္လုံးမ်ားႏွင့္ ႏွာေခါင္းထိပ္ဖ်ားေလးသည္လည္း နီရဲေနကာ မ်က္ေတာင္မ်ား၌ မ်က္ရည္မ်ား တြဲလဲခိုေန၏။ ေလာ့ပင္းဟယ္ ထိုေနရာတစ္ခုခ်င္းစီကို နမ္းရႈိက္လိုက္ၿပီး လက္တစ္ဖက္က သူ႔ေနာက္ေပါက္၏ ႏႈတ္ခမ္းသားကို ၾကင္နာစြာပြတ္သပ္ေပးေလသည္။ လြတ္ေနေသာ လက္တစ္ဖက္က ရွန္ခ်င္းခ်ဳိး၏ ေက်ာဘက္ကို လွမ္းပါ မ,တင္လိုက္သည္။
သူ ညင္သာစြာ တုိးတုိးေျပာေလ၏။
" ရွစ္ဇြမ္း.... ၾကည့္ပါဦး.."
သူ႔ေမးေပၚ လက္တင္လိုက္ၿပီး ရွန္ခ်င္းခ်ဳိးကို ေလာ့ပင္းဟယ္ ငုံ႔ၾကည့္ေစ၏။ သူ႔ေပါင္ၾကားထဲ၌ ေသရည္ႏွင့္ ခႏၶာကိုယ္အရည္မ်ား ရႈတ္ပြေနေလသည္။ သူ႔ရဲ႕ လုံးဝိုင္းေနတဲ့ တင္သားၾကားထဲမွာ ပြင့္ေနတဲ့ ပန္းတစ္ပြင့္ႏွင့္ အတြင္းနံရံေတြက ဖူးေရာင္ၿပီး အျပင္ဘက္သို႔ လွန္ထြက္ေတာ့မည္ဟု ၿခိမ္းေျခာက္ေနသေယာင္၊ တဆတ္ဆတ္လႈပ္ကာ အျဖဴေရာင္အရည္ ထြက္ေနဆဲ။
"...." ရွန္ခ်င္းခ်ဳိး ေျပာစရာစကားမဲ့ေန၏။ မသိစိတ္၏ ေစ့ေဆာ္မႈအရ သူ႔မ်က္လုံးမ်ားကို ကာထားလိုက္မိသည္။
ေလာ့ပင္းဟယ္ သူ႔ပါးျပင္ကို အႀကိမ္အနည္းငယ္မွ် ႏွစ္သိမ့္အနမ္းေႁခြၿပီး ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ထပ္ဝင္လာ၏။
ရွန္ခ်င္းခ်ဳိး ေနာက္ထပ္ စူးရွေသာ နာက်င္မႈကို ခံစားလိုက္ရသည္။ ေလာ့ပင္းဟယ္ သူ႔ေနာက္ေက်ာကို ေထာက္မထားေပးေတာ့ေသာေၾကာင့္ သူလဲက်သြားကာ ေခါင္းအုံးေပၚ၌ အနက္ေရာင္ဆံေကသာမ်ား ျပန္႔က်ဲသြား၏။ သူ႔လက္ေခ်ာင္းမ်ားက အားအင္မဲ့စြာနဲ႔ ေလာ့ပင္းဟယ္၏ ေတာင့္တင္းေသာ ႂကြက္သားမ်ားဆီသို႔ တိုးဝင္သြားေလသည္။
ဆက္ဆံေနစဥ္အတြင္း ရွန္ခ်င္းခ်ဳိး ခႏၶာကိုယ္ထဲရွိ ေသရည္မ်ားက အေတာ္အမ်ား စိမ့္ထြက္လာေလသည္။ ေသရည္ျပင္းျပင္းက မႁခြင္းမခ်န္ ေဆးေၾကာသြားၿပီးေနာက္ သူ႔အတြင္းနံရံမ်ားက အထြဋ္အထိပ္ အေျခအေနသို႔ေရာက္လာကာ ပူေႏြး ေပ်ာ့ေပ်ာင္းၿပီး ႏူးညံ့ကာ ျပည္ပမွ အရာ ဝင္လာရန္ စိတ္ထက္သန္ေနသည္။ သူ႔ ဝင္ေပါက္မွ တဒုန္းဒုန္းေဆာင့္ၿပီး စိုစြတ္ေသာ အသံမ်ားထြက္ေပၚလာေသာေၾကာင့္ ရွန္ခ်င္းခ်ဳိး သူ႔ေျခေထာက္မ်ားအား ေလာ့ပင္းဟယ္ခါးသို႔ ပတ္လိုက္ၿပီး သူ႔ေပါင္အတြင္းသားမ်ားက အေရျပားကို ပြတ္သပ္ေနၿပီး ေျခေခ်ာင္းမ်ား ေကြးလိပ္ကာ မ်က္ႏွာက မူးယစ္ေနေလ၏။
အရက္ပါေသာ အနံ႔က ေလႏွင့္အတူ လြင့္ပါေနသည္။ ရွန္ခ်င္းခ်ဳိး အမွန္တကယ္ပင္... မူးယစ္ေနေလၿပီ။
သုိ႔ေသာ္ သူ႔ အသိမေပ်ာက္ခင္မွာပင္ ေလာ့ပင္းဟယ္က အမူးေျဖေပးလိုက္၏။
ရွန္ခ်င္းခ်ဳိး ေက်ာကိုဖက္ရင္း ေလာ့ပင္းဟယ္ အိပ္ရာမွ ထလာသည္။
ရွန္ခ်င္းခ်ဳိး ဝန္ေပါ့သြား၏။ ေလာ့ပင္းဟယ္၏ ေဘာ္ဒါက သူ႔အတြင္းလႊာမ်ားမွခြာၿပီး တကယ့္အရႈိက္ေနရာကို ထိေလသည္။ ဒီထိုးစိုက္မႈက ရွန္ခ်င္းခ်ဳိး ရင္ထဲမွ လည္ပင္းထိေပါက္ထြက္သြားႏုိင္သည့္ အားေလာက္ရွိၿပီး ဓားရွည္ႏွင့္ ထိုးစိုက္ခံရသည့္ႏွယ္ သူစတင္ၿပီး ရုန္းကန္ေလ၏။ သို႔ေသာ္ သူတုိ႔လုပ္ေနတာက ေလထဲမွာ၊ သူဘယ္ေလာက္ရုန္းရုန္း သူ႔ကိုယ္ထဲမွ အရာကို ပိုမုိဝင္လာေအာင္ ခြင့္ျပဳေပးေနသည့္ႏွယ္၊ သူ သည္းမခံႏုိင္ေလာက္ေအာင္အထိ ပင္ပမ္းလာသည္အထိ ထိုအရာကို ဖူးေရာင္လာေစေတာ့သည္။
ပိုၿပီး ေၾကာက္ဖုိ႔ေကာင္းသည္က ေလာ့ပင္းဟယ္ လမ္းစေလွ်ာက္ျခင္းပင္။
အေနအထားက ေလာ့ပင္းဟယ္ရဲ႕ ေဘာ္ဒါကို ရွန္ခ်င္းခ်ဳိးကိုယ္ထဲ ပို၍ နက္ဝင္လာေအာင္ ခြင့္ျပဳလိုက္ေလသည္။ ေျခတစ္လွမ္းခ်င္းစီတုိင္း ထိုအရာက ရွန္ခ်င္းခ်ဳိး အတြင္းအဂၤါမ်ားကို ေမြ႕သြားၿပီး ေထာင့္မ်ားေျပာင္းၿပီး သူ႔အတြင္းနံရံမ်ားရဲ႕ ဆတ္ခနဲရုန္းျခင္းကို မႁခြင္းမခ်န္ သာယာေန၏။ နက္နကရႈိင္းရႈိင္း ထိုးေဖာက္ခံရျခင္းကလြဲ၍ အန္ခ်င္စိတ္ျဖစ္ကာ ရွန္ခ်င္းခ်ဳိး ျပဳတ္က်မွာလည္း ေၾကာက္ေနေလသည္။
ရွန္ခ်င္းခ်ဳိး ထပ္ၿပီး သည္းမခံႏုိင္ေတာ့သည္မုိ႔ ရုန္းကန္ကာ စကားေျပာေလ၏။
" ေနဦး ...ေနဦး ... နက္လြန္းေနၿပီ... ပင္း..ပင္းဟယ္.. ငါ့ကို ေအာက္ခ်ေပး..."
ေလာ့ပင္းဟယ္ သူ႔နားဖ်ားေလးကို ကိုက္လိုက္ၿပီး အသက္ပင္မရွဴႏိုင္သည့္ အရိပ္အႁမြက္ျပကာ တီးတုိးဆုိေလသည္။
" ရွစ္ဇြမ္း... သိပ္မနက္ေသးဘူး... မနက္ေသးပါဘူး"
ရွန္ခ်င္းခ်ဳိး ဝမ္းဗိုက္က ျပည့္သိပ္ခံရၿပီး အလြန္စိတ္ပ်က္စြာ ေအာ္ပစ္လိုက္သည္။
" မင္းက ဘယ္ေလာက္နက္ေစခ်င္ေနတာလဲ.... ဘယ္ေလာက္နက္နက္ ဝင္ဦးမွာလဲ!"
ေလာ့ပင္းဟယ္ ရွန္ခ်င္းခ်ဳိးကို ခ်ီထားရင္း ထိုးသြင္းရသည္ကို အမွန္ပင္ သာယာေနၿပီး သူ႔ကို စားပြဲခုံေပၚကို ဖိခ်လိုက္ေလသည္။ ရွန္ခ်င္းခ်ဳိး၏ ခႏၶာကိုယ္ အေပၚပိုင္းက စားပြဲမ်က္ႏွာျပင္ႏွင့္ တြယ္ကပ္သြားေလၿပီး လက္ေမာင္းမ်ားက ၾကက္ေျခခတ္ အေနအထားႏွင့္ ေျခေထာက္မ်ားကလည္း အင္အားေဖ်ာ့ေတာ့စြာ ၾကမ္းျပင္သို႔ စိုက္ေန၏။
သူ႔ေနာက္ဘက္က စားပြဲစြန္းမွ တြဲေလာင္းက်ေနၿပီး ေျခေထာက္မ်ား ခ်ဲကားကာ ေလာ့ပင္းဟယ္ ခႏၶာကိုယ္ကို တင္းၾကပ္စြာဖိထား၏။ ထိုးသြင္းလိုက္စဥ္တုိင္း စားပြဲခုံးက အျပင္းအထန္ လႈပ္သြားေလသည္။
ရွန္ခ်င္းခ်ဳိး မ်က္ႏွာက စားပြဲမ်က္ႏွာျပင္ကို အပ္ထားေလသည္။ သူ႔ေျခေထာက္ၾကားမွ မာေနေသာအရာက သူ႔ကိုယ္တြင္းသို႔ မရပ္မနားေဆာင့္ေန၏။ သူ႔ေျခေထာက္မွ ခါးေအာက္ပိုင္းထိ တုန္ရီေနကာ မတ္တပ္ပင္ မရပ္ႏုိင္ေတာ့။ သုိ႔ေသာ္ ေလာ့ပင္းဟယ္လက္ေတြက သူ႔တင္ကို ကိုင္ထားၿပီး တြန္းေနေသာေၾကာင့္ ႂကြက္သားေတြရဲ႕ အတြင္းမွ အျပင္ ဖ်စ္ညစ္ျခင္းရဲ႕ သာယာမႈကို ခံစားရႏုိင္ေလ၏။
ဒီတစ္ႀကိမ္ ညဥ္းပန္းႏွိပ္စက္တာက အရင္အခါ သူတုိ႔လုပ္သည္မ်ားႏွင့္ မယွဥ္ႏုိင္ေၾကာင္းသာ ရွန္ခ်င္းခ်ဳိး ခံစားရသည္။ သူ႔တင္ပါး အဆက္မျပတ္ အစမ္းခံေနရသည္ကိုပါ ထည့္တြက္လွ်င္ မနာေသာ္လည္း ေတာ္ေတာ္ရွက္စရာေကာင္း၏။ သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ ေလာ့ပင္းဟယ္ နည္းဗ်ဴဟာေျပာင္းေလသည္။ အႀကိမ္တုိင္း သူအနည္းငယ္သာ ထုတ္ၿပီး ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ထိုးသြင္းေလသည္၊ ရွန္ခ်င္းခ်ဳိး တင္ပါးႂကြက္သားမ်ားက ဖ်စ္ညႇစ္ခံရေပါင္းမ်ားေသာေၾကာင့္ ရုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္ျဖစ္မည္ပင္ ေၾကာက္ေနရ၏။ ရွန္ခ်င္းခ်ဳိး စားပြဲခုံေပၚ၌ ေျခကားရား လက္ကားရားျဖင့္ က်န္ေနခဲ့ၿပီး သူ႔အတြင္းနံရံမ်ားက အစိမ္းသက္သက္ ပြတ္တုိက္ခံရေလသည္။ ထိုအရာက သူ႔ကို ရူးေလာက္ေအာင္ ျဖစ္ေစေသာ္လည္း သူက ေနရာမွာ တြယ္ထားခံရၿပီး မလႈပ္ႏုိင္ကာ ေလာ့ပင္းဟယ္၏ အလုံးစုံကိုသာ လက္ခံေနရေလ၏။
ေလာ့ပင္းဟယ္က ဥာဏ္ႀကီးရွင္ဆိုသည္မွာ အံ့့ဩစရာမရွိ။ အကိုးအကားတစ္ခ်ဳိ႕ေလာက္နဲ႔တင္ သူဒီလိုျဖစ္ႏုိင္၏။
ရွန္ခ်င္းခ်ဳိး သူ႔မ်က္ရည္မ်ားကို တုိက္ထုတ္လိုက္ရင္း အသက္မရွဴႏိုင္စြာ ရႈိက္ငိုရင္း
"...... မင္း...... ဘာေတြမ်ား ထပ္ဖတ္ထားေသးလဲကြာ....."
...............
< Unicode Ver>
🚨🚨🚨 Warning 🚨🚨🚨
" နေဦး! ခဏလောက် စိတ်ထိန်းပါဦး"
ရှန်ချင်းချိုး ခြေထောက်ကြားမှ ခန္ဓာကိုယ်က အနည်းငယ် တိုးဝင်လာလျက်...
လော့ပင်းဟယ် ပြောလေသည်။
"ဒါပေမယ့် ဒီတပည့်က ဒီနေ့အစောပိုင်းကတင် စိတ်ဝင်စားစရာကောင်းတာလေး တွေ့လိုက်လို့ .. ရက်အနည်းငယ်လောက် စိတ်ထိန်းနိုင်မယ်မထင်ဘူး! ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ ရှစ်ဇွမ်း?"
တစ်လလောက် နာလန်ထူလာပြီးနောက် နောက်ဆုံးတော့ လော့ပင်းဟယ် မူလခန္ဓာကိုယ်သို့ ပြန်ရောက််သွားလေပြီ။ ဒီနေ့ သူ့အတွက် အဆုံးသတ်ကောင်းမည်မဟုတ်ဟု ရှန်ချင်းချိုးသိသော်လည်း တည်ငြိမ်စွာနှင့်ပင် ပြောလိုက်၏။
"ဒါက လွယ်ပါတယ်.. အဲ့ဒါဘာဖြစ်ဖြစ် မင်းရဲ့ဆရာကို အရင် ပေးကြည့် ပြီးတော့ ငါတို့အတူတူ လေ့လာလို့ရတာပဲ.. အဲ့တော့ အရင်သေချာပြန်ထိုင်ပြီး စကားကောင်းကောင်းပြောရအောင်"
လော့ပင်းဟယ် ခေါင်းညိတ်လိုက်ပြီး နောက်ဆုံးအကြောင်းကို မကြားချင်ယောင်ကာ
" ကျွန်တော်နားလည်ပါပြီ.. အဲ့ဒါဆို ရှစ်ဇွမ်းကို ပြမယ်နော်!"
သူ အေးဆေးစွာဖြင့် စာအုပ်ပါးလေးတစ်အုပ်ကို ထုတ်လိုက်၏။
အဖုံးက ပန်းပွင့်များစွာနှင့် အစိမ်းရောင်လေး။ တစ်ချက်ကြည့်ရုံဖြင့်ပင် ဤစာအုပ်က အလွန် အပြင်အဆင်လွန်ကဲပြီး တစ်နည်းနည်းနှင့်လည်း ရင်းနှီးနေသလိုလို။
ရှန်ချင်းချိုး စာအုပ်ကို သင်္ကာမကင်းစွာ ကြည့်နေစဉ်မှာပင် လော့ပင်းဟယ်က စာအုပ်ကို လှန်ကာ သူ့ခါးကို မတ်လိုက်ပြီး ကြည်လင်သောအသံဖြင့် ကျယ်လောင်စွာ ဖတ်လေသည်။
"..... နေဝင်ရီတရော အချိန်ကုန်သွားသည့်နောက် လော့ပင်းဟယ် သူ့အိပ်ရာပေါ်လှဲကာ ဟိုလှိမ့်ဒီလှိမ့် လုပ်နေလေ၏။ သူက အေးစက်တဲ့ ဂိုဒေါင်ထဲမှာ အိပ်ရတာကို အသားကျနေပြီး ရုတ်တရက် အိပ်ရာအစစ်ဖြင့် အိပ်ရသောအခါ မအိပ်နိုင်ဖြစ်နေလေသည်။ အထူးသဖြင့် သူအရမ်း မြတ်နိုးရသော ရှစ်ဇွမ်းက လိုက်ကာ အကာလေးတစ်ခုခြားစာ သိပ်မဝေးသောနေရာတွင် လဲလျောင်းနေသောကြောင့်ပင်။ နေ့အချိန်က သူရရှိခဲ့သော ဂရုစိုက်မှုတွေ အာရုံစိုက်မှုတွေက သူ့မျက်လုံးရှေ့တွင် မြင်ယောင်လာပြီး သူ့ရင်ထဲတွင် မီးများ လောင်မြိုက်နေသလို လောင်ကျွမ်းကာ... တဖြည်းဖြည်း ပိုမို ပြင်းပြလာကာ.... "
ရှန်ချင်းချိုး : "......."
မျက်နှာတည်တည်ဖြင့်ပင် လော့ပင်းဟယ် ဆက်ဖတ်လေ၏။
" လော့ပင်းဟယ် အိပ်ရာပေါ် တက်လာလေသည်။ အလျင်မလိုစွာဖြင့်ပင် သူ ရှန်ချင်းချိုး၏ အတွင်းဝတ်အကျႌ အထုံကို ဖြေလိုက်ပြီး အကျႌအောက်ကို စမ်းလိုက်၏။ အကျႌအောက်ရှိ အရေပြားသည် ချောမွတ်ကာ ကြွက်သား အဖုအထစ်များကလည်း ပျော့ပျောင်းကွေးညွတ်ကာ ချပ်ကပ်နေ၏။ မိန်းမောနေရင်းဖြင့်ပင် ခါးစည်းကို ဆွဲကာ နှစ်ခြမ်း ဖြဲလိုက်သည်...."
ရှန်ချင်းချိုး ခုနလေးတင် လော့ပင်းဟယ် နှစ်ခြမ်းဆွဲဖြဲကာ ကြမ်းပြင်ပေါ်သို့ ကျနေသော ခါးစည်းကို ဖျတ်ခနဲကြည့်လိုက်၏။ သူ့ကျောရိုးတစ်လျောက်မှတစ်ဆင့် ကြက်သီးများထလာကာ ပြောစရာစကားများပင် ပျောက်သွားလေသည်။
လော့ပင်းဟယ် စာအုပ်ကို ပိတ်လိုက်ပြီး မျက်လုံးများပင့်ကာ မျက်နှာတည်နှင့်ပင်
" ဒီမှာရေးထားတာက ဒီတပည့် ဂိုဒေါင်ကနေပြောင်းလာတဲ့ ညမှာပဲ လူပျိုရည်ပျက်သွားတာချည်းပဲ! လိုချင်တပ်မက်မှု မီးတောင်တွေ အားနှင့်မာန်နှင့် လောင်ကျွမ်းပြီး အလိုရမ္မက်တွေ အထွဋ်အထိပ်ရောက်ကာ လူခြေတိတ်တဲ့အချိန်၌ ဝါးအိမ်လေးနှင့် အိမ်မက်တစ္ဆေဖြင့် ဖိနှိပ်ထိန်းချုပ်ခံထားရသည့် ရှစ်ဇွမ်းဆီသို့ ဝင်ရောက်ပြီး ဟိုဟာသည်ဟာလုပ်ကာ မိုးသောက်ချိန်ထိ အချစ်ဖြင့် ရစ်ပတ်ထားလေသည်တဲ့"
ဘယ်လို လခွမ်းလားဟ!
သူသာ သေချာမှတ်မိတယ်ဆို ထိုစဉ်က လော့ပင်းဟယ်က ဆယ့်ငါးနှစ်အရွယ်သာသာ။
အသိစိတ်လုံးဝကို မရှိကြတာပဲ။
စဉ်းလဲလိုက်ကြတာ။
စာအုပ်များကို လှန်ရင်း လော့ပင်းဟယ် မှတ်ချက်ချလေသည်။
" ဒီစာအုပ်ထဲက 'လော့ပင်းဟယ်' က တပည့်ထက်ကို ပိုပြီးတော့ ရဲတင်းတာပဲ! သူ ရဲတင်းတာကို လျစ်လျူရှုလိုက်မယ်ဆိုရင်တော့ ရှစ်ဇွမ်းအပေါ်မှာထားတဲ့ ခံစားချက်က လုံးဝတိကျတယ်!"
ရှန်ချင်းချိုး : " မင်းသာ အဲ့အချိန်က အဲ့လောက်ရဲတင်းရဲရင် မင်းအသက်က နေရာမှာတင် မပျောက်ဘူးလို့ ဒီဆရာ အာမ မခံနိုင်ဘူး!"
လော့ပင်းဟယ် သူ့ နားဖျားကို နမ်းရန် ကွေးညွတ်လိုက်သည်။ အသက်ရှူသံ ခပ်နွေးနွေးက ရှန်ချင်းချိုးနားကို ပွတ်တိုက်သွားကာ.. လော့ပင်းဟယ်က အလိုလိုက်ခံထားရသော ကလေးဆိုးလေးအသံဖြင့် ဆိုလိုက်၏။
" ရှစ်ဇွမ်း ပြောတော့ အတူတူလေ့လာမယ်ဆို? နည်းနည်းတော့ ထပ်ကြည့်လိုက်ပါဦး"
သူမကြည့်ရဲပေ။ သူသာ သူ့ကိုယ်သူ မသိကျိုးကျွန်ပြုလိုက်လျှင် ပြန်နာလန်ထူနိုင်ဖို့ လမ်းမမြင်။
လော့ပင်းဟယ် အံ့ကြိတ်လျက်
" မကြည့်ဘူးလား? ဒါဆို ဒီတပည့်က ဆရာ့အတွက် ဖတ်ပြမယ်!"
အသံနေ အသံထားဖြင့် လော့ပင်းဟယ် ဖတ်လေ၏။
" ထိုညက သူ့၏ ဗြဟ္မစရိယများ လော့ပင်းဟယ်ထံ ဆုံးရှုံးပြီးနောက် ရှစ်ဇွမ်းက အကျင့်ပျက်နေသော တပည့်ကို ရက်ရက်စက်စက် အပြစ်ပေးပြီး ချန်ချုံးတောင်အောက်သို့ မောင်းထုတ်ရန် လုပ်သော်လည်း နောက်ဆုံးတွင်တော့ မလုပ်ရက်ကာ သူတို့ နှစ်ပေါင်းများစွာ မခွဲခွာခင် အကျော်ဇေယ အစည်းအဝေးပွဲအထိ အေးစက်စက်ဖြင့်သာ ဆက်ဆံလေတော့သည်။ သူတို့ ပြန်ပေါင်းစည်းပြီးနောက် ' ရှန်ချင်းချိုး' နောက်ဆုံးတော့ 'လော့ပင်းဟယ်' လက်တွင်းသို့ ကျရောက်လေသည်။ ကြည့်ဦး! ရှစ်စွမ်း! ဒီ ဟွမ်ဟွားနန်းတော် ရေအောက်ထောင်က အပိုင်းက လက်ဖျားခါစရာပဲ!"
ရှန်ချင်းချိုး သူ့ကို တင်းခံမနေနိုင်ပေ ပြီးတော့ သူ့ရဲ့ စိတ်ကလည်း စပ်စုချင်နေသေးသည်။ သူ တစ်ခဏမျှ လက်နက်ချလိုက်ပြီး မျက်လုံးထောင့်မှ ဖျတ်ခနဲကြည့်လိုက်လေသည်။
တစ်ချက်လေး ကြည့်လိုက်ရုံကပင် သူ့ကို မီးဟပ်သွားသလို ခံစားလိုက်ရ၏။
[《Resentment of Chunshan》 အပိုင်း ၃၇, ' ရေအောက်ထောင်ထဲမှ ချစ်ဇာတ်လမ်း'
ရှန်ချင်းချိုး ခေါင်းရမ်းလိုက်ပြီး စကားသဲသဲကွဲကွဲ မပြောနိုင်ပဲ
"လော့....ပင်းဟယ်... မင်း... ငါ့ကိုလွှတ်!"
လော့ပင်းဟယ် သူ့တင်ပါးနှစ်ဖက်ကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး အနည်းငယ်ညှစ်လိုက်ကာ ဘေးဘက်ကို ခွဲလိုက်ပြီး အကြိမ်ပေါင်းများစွာ ဗလက္ကာရပြုထားသော အပေါက်ကို အတင်းအကြပ် လှစ်ဟလိုက်လေသည်။ သရဲမရဲစီးသော အပြုံးက မျက်နှာပေါ်မှာ ပေါ်လာ၏။
"ရှစ်စွမ်း! အခုတော့ ကျွန်တော့်ကို လွှတ်ပေးဖို့ တောင်းဆိုနေရပြီပေါ့! ဒါပေမယ့် ဒီလိုနေ့မျိုး ရောက်လာလိမ့်မယ်လို့ရော တွေးထားမိရဲ့လား?"
ရှန်ချင်းချိုး ရှိုက်ငိုရင်း " အဲ့ဒါက တကယ် ရောင်ကိုင်းနေပြီ... မင်း ထည့်လို့မရတော့ဘူး..."
ထိုအရာက အမှန်ပင် ရောင်ယမ်းကာ မကြည့်ရက်နိုင်သည့် နီးနီးပင်။ အနီရောင် အသားဝိုင်းက ဖူးရောင်ကာ တင်းကြပ်လျက် ထိုးဖောက်ဝင်ရောက်ဖို့ ခက်ခဲသည့်ပုံ။ လော့ပင်းဟယ် နှလုံးသားထဲ၌ သနားစိတ်လေးဝင်လာခါနီး သူ့ကို အရင်က ရှန်ချင်းချိုး လျစ်လျူရှုခဲ့သည်ကို အလျင်အမြန် မြင်ယောင်လိုက်၏။ သူ့ရဲ့ မုန်းတီးခြင်းတွေ လှိမ့်တက်လာပြီး အကြင်နာတရားမဲ့စွာ ထိုးထည့်လိုက်လေသည်။ အနည်းငယ်မျှ အထဲဝင်သွားသည်နှင့် ဝင်ဖို့ ထူးထူးခြားခြား ခက်ခဲမနေဟု သူခံစားလိုက်ရသည်။ ရောင်နေသောကြောင့် အတွင်းဘက်က ပိုပူပြီး ပိုစိုစွတ်နေကာ ပိုပြီးလည်း တင်းကြပ်နေ၏။
ရှန်ချင်းချိုး သနားစရာကောင်းစွာ ငိုကြွေးရင်း အသက်လုရှူကာ အတင်းအကြပ် ထိုးဖောက်မှု၏ နာကျင်မှုကြောင့် တခြားအရာအားလုံးထက် သေခြင်းကိုသာ ဆုတောင်းနေလေ၏။ သို့သော် သူ့လက်များက ချည်နှောင်ခံထားရပြီး သူဘယ်လိုပင် ကြိုးစားရုန်းကန်သော်လည်း မလွတ်မြောက်နိုင်ပေ။]
ရှန်ချင်းချိုး "........" ဒါကြီးက ဘာလခွမ်းလဲဟ!
ဘယ်သူက ငိုနေတဲ့ အလှလေးလဲ! ဘယ်သူက ယုံကြည်မှုလွန်ကဲနေတဲ့ မိစ္ဆာလဲ!
သူတို့လုပ်တိုင်း ငိုနေကြက လော့ပင်းဟယ်ဆိုတာ ရှင်းနေတာချည်း!
သူ စာရေးဆရာနာမည်ကို ကြည့်လိုက်၏... 'မြုံနေသော မိုးမခပွင့်'.... ကောင်းကင်ကို ဆန်တက်မယ့် လေယာဉ်ပျံ လိုပဲ ကောင်းတာတစ်ခုမှ မရှိမှန်း ချက်ချင်းပြောနိုင်တယ်!
လော့ပင်းဟယ် ဖတ်ပြီးနောက် မှတ်ချက်ချလေသည်။
"ဒါသာ ဒီတပည့်ဆိုရင် သေချာပေါက် ဘယ်အရာကိုမှ အတင်းအဓမ္မလုပ်ရဲမှာ မဟုတ်ဘူး! ရှစ်စွမ်းက မျက်မှောင် နည်းနည်းလေး မဆိုစလောက် ကျုံ့လိုက်တာနဲ့ ဒီတပည့်က ဘာမှ ဆက်လုပ်နိုင်မှာ မဟုတ်တာကို.. ရှစ်စွမ်းက မခံနိုင်လောက်အောင် ငိုနေတာကို မြင်ပြီး ဘယ်လိုလုပ် မရပ်ပဲ မနေနိုင်မှာလဲ? ဒီမှာရေးထားတာက လက်တွေ့လည်း မဆန်ဘူး!"
ဒါက လက်တွေ့မဆန်ရုံတင်မဟုတ်ဘူးဟ OOC ကို ဖြစ်နေတာ! စောက်ရမ်းကို OOC ... မကယ်နိုင်လောက်အောင်ကို OOC ဖြစ်နေတာ!
(Out Of Characters)
ဘာ Resentment of Chunshan လဲ! ဒါက လုံးဝကို OOC RPS တရားလွန် fanmade porn ကြီးပဲ! ဒါမျိုးက ဘယ်လိုလုပ် ဒီလောက်နာမည်ကြီးနေရတာလဲ! မိန်းကလေးတွေပြောပြောနေတဲ့ ကြမ်းလေလေ ပိုအောင်မြင်လေလေဆိုတာ အံ့ဩစရာမရှိတော့ဘူး!
(RPS - Real Person Slash! တကယ့်လူများကို ထည့်ရေးထားသော BL ဝတ္တု)
နေဦး.. ဒါက အဓိကမဟုတ်ဘူး... ရှန်ချင်းချိုး ထိုဝတ္တု၏ စာရေးသူအား ဆဲရေးလေတော့သည်။
ကမေ႓ကမ႓ာ မထောင်နိုင်ပါစေနဲ့! တစ်ဘဝလုံး FA ဖြစ်ပါစေ! ကိုယ့်ဘာကိုယ် အာသာဖြေပြီး သေတဲ့အထိ မိန်းမ မရှာနိုင်ပါစေနဲ့!
လော့ပင်းဟယ် : "ရှစ်ဇွမ်း! မျက်နှာက ဘာဖြစ်လို့ ဖြူလိုက် နီလိုက်ဖြစ်နေတာလဲ? ဇာတ်လမ်းက နောက်ပိုင်း ပိုပြီးတောင် စိတ်ဝင်စားစရာကောင်းလာသေးတယ်.. ရှစ်စွမ်း လက်ခုပ်တောင် တီးပေးချင်ဦးမှာ! ဒီ၅နှစ်အတွင်း ကျွန်တော်က ရှစ်စွမ်း ခန္ဓာကိုယ်ကို သူတော်စင်တစ်ယောက်လို သဘောထားပြီး ဘယ်တုန်းကမှ မတော်တရော်တွေ မလုပ်ရဲပေမယ့် ဒီစာအုပ်ထဲမှာ ရေးထားတဲ့ မဖြစ်နိုင်တာတွေကို ကျွန်တော်တို့ ဖတ်ပြီး ရယ်လို့ရတာပေါ့... ဘာမှ ကြီးကြီးမားမားမဟုတ်ပါဘူး!"
ရှန်ချင်းချိုး ခေါင်းစဉ်ကို တစ်ချက်ကြည့်လိုက်၏။
《 Resentment of Chunshan 》 "အပိုင်း ၄၉, ငါးနှစ်တာ ဟာတာတာဖြစ်ခြင်း "
ငင့်! သူ့ဘောများ ဖိနင်းခံရသည်ကိုပင် ခံစားလိုက်ရသည့်နှယ်။
မဖြစ်နိုင်ဘူး! မဖြစ်နိုင်ဘူး! မဖြစ်နိုင်ဘူး! ဒီခေါင်းစဉ်က!
ဘဝတစ်ပါးရဲ့ တံခါးဝမှာတောင် သူမလွတ်မြောက်နိုင်ပါလား! သူတို့ အဲ့လောက်တော့ မလုပ်လောက်ပါဘူးနော်.. ဟုတ်တယ်မို့လား?!
သို့သော် ထိုအရာက ပွဲခံသွားပြီးသား! ရှန်ချင်းချိုး Resentment of Chunshan ရဲ့ အနိမ့်ဆုံး နယ်နိမိတ်ကို လျော့တွက်လိုက်မိပြီ။
[....... ဖယောင်းတိုင်မှ အလင်းများက မှိတ်တုတ်မှိတ်တုတ်နှင့်။ ရှန်ချင်းချိုးက အသက်မဲ့နေပြီး ခံစားချက်မဲ့နေသော်လည်း သူ၏ နှုတ်ခမ်းများ နှင်းဆီရောင်းသမ်းနေပြီး မျက်တောင်များက အနားယူမှေးစက်ကာ သူ့တစ်ကိုယ်လုံးကလည်း နွေဦးရဲ့ အရောင်များဖြင့် လွှမ်းခြုံထားလေသည်။ လော့ပင်းဟယ် ထိုပျော့ခွေနေသောလက်များကို သူ့လည်ပင်းနောက်သို့ ပို့ကာ နမ်းရှိုက်ရန် ငုံ့လိုက်၏။ ပုံစံက ရှန်ချင်းချိုးက လော့ပင်းဟယ်ကိုဖက်ထားပြီး ပြန်နမ်းနေပုံနဲ့ တူနေလေသည်။ ကျနေသော လိုက်ကာများက လေမတိုက်ပဲ လှုပ်ရှားနေ၏။ ထို အလယ်၌ ဖရိုဖရဲနှင့် အကျႌအပုံလိုက် ကြမ်းပြင်ပေါ်တွင် ရှိနေသည်။ မနားမနေ လွှဲယမ်းနေသော လိုက်ကာများကြားမှ လော့ပင်းဟယ်၏ ဘောင်းဘီ ထွက်လာသည်။
.....
ရှန်ချင်းချိုး၏ အသက်မဲ့နေသော ခန္ဓာကိုယ်က လော့ပင်းဟယ် ကိုယ်ကို မှီထားပြီး သူ၏ သန်မာသော လက်များထဲ၌ နေရာတကျရှိနေလေသည်။ သူ၏ နို့သီးခေါင်း နှစ်ခုလုံးမှာလည်း နီရဲ ဖူးရောင်နေကာ သစ်သီးအသေးလေး နှစ်လုံးကဲ့သို့ ဖြစ်နေ၏။ သူ၏ တင်ပါးနှစ်ဖက်လုံး၌လည်း လက်ရာ အညိုရောင် အနာရွတ်များနှင့်။ သူ့ခန္ဓာကိုယ်ရဲ့ ဝင်ပေါက်မှာတော့ မမာ့တမာ အရာက ရှိနေဆဲ....]
ရှန်ချင်းချိုး မျက်ရည်များပင် တာကျိုးတော့မည်။
ဘယ်လိုတောင် ရေးနိုင်တာလားဟ!
ဒါ အကျင့်သိက္ခာကို စိန်ခေါ်လိုက်တာပဲ!
ကြားမိတာ ယောကျ်ားကိုယ်ဝန်ဆောင်တာတွေက ပေါ်ပြူလာဖြစ်တယ်တဲ့! ဘုရားသိကြားမလို့ Resentment of Chunshan မှာ ဘာ ယောကျ်ားကိုယ်ဝန်ဆောင်တာမှ မပါပါစေနဲ့! ကျေးဇူးအများကြီးတင်ပါတယ်!
နောက်စာမျက်နှာ အနည်းငယ်ကို သွက်သွက်လှန်လိုက်ရင်း နောက်ထပ် လျှပ်စီးတစ်ကြောင်းက သူ့ကို ထိုးစိုက်သွား၏။
[《 Resentment of Chunshan 》 အပိုင်း ၅၅, 'ကောင်းကင်ဘုံ မိစ္ဆာ၏ ယုတ်ညံ့သော သွေး"
ရင်ဘတ်နှစ်ခုက နီးကပ်စွာ ကပ်ထား၏။ လော့ပင်းဟယ် သူ့ရင်ခွင်ထဲမှလူ၏ နူးညံ့ချောမွတ်သော အသားအရည်ကို ခံစားရပြီး စမ်းချောင်းမှ ရေများပင် ပို၍ အိစက်ညက်ညောသွားစေသည်။
ပြောမပြတတ်အောင် ခံစားရပြီး သူ့လက်များဖြင့် ရှန်ချင်းချိုးကို ပွေ့ဖက်လိုက်ပြီး ကွေးညွတ်ကာ နမ်းရှိုက်လေသည်။ တစ်ခါတစ်ရံ သူ့နှုတ်ခမ်းများကို ကိုက်ကာ ဆွဲယူပြီး တစ်ခါတစ်ရံ သူ့ပါးစပ်အတွင်းသို့ လျှာကို တို့ထိုးကာ ခံစားတတ်လေသည်။
ရှန်ချင်းချိုး ဆန္ဒမရှိသော်လည်း မိစ္ဆာသွေးများက သူ့ကိုယ်တွင်းထဲ၌ ဆော့ကစားနေပြီ။ သူ့ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံး အားအင်မဲ့စွာ အသက်မရှူနိုင်သည်ထိ နမ်းရှိုက်ခံရပြီး သူ့ရင်ဘတ်များက နိမ့်ချည်မြင့်ချည်ဖြင့် ... သူ့နို့သီးခေါင်းများက လော့ပင်းဟယ် ကြွက်သားများဖြင့် ပွတ်တိုက်နေပြီး တဖြည်းဖြည်းနှင့် မာတောင့်လာလေသည်။ သူ သတိမပြုမိခင်မှာပဲ သူ့ခြေထောက်များ ဖြန့်ကားလိုက်ပြီး လော့ပင်းဟယ် ရုတ်တရက် အထဲဝင်လာလေ၏။
နှစ်ယောက်သား မကြာခဏ နေလာကြပြီး ရှန်ချင်းချိုးက လော့ပင်းဟယ် အရွယ်အစားကို အသားကျနေပြီ ဖြစ်သော်လည်း ရုတ်တရက် တိုက်ခိုက်မှုက နာကျင်ဆဲ။ အထူးသဖြင့် လုပ်နေစဉ်ကာလအတွင်း စမ်းချောင်းရေများပါ ဝင်ရောက်လာလျှင်ပင်။ သူ့၏ အောက်ဘက် ဝင်ပေါက်က ရေများဖြင့် ပြည့်နေပြီး လော့ပင်းဟယ် ခါးပတ်လည်မှ ခြေထောက်များက တင်းကြပ်လာ၏။ သူ၏ အတွင်းနံရံများက တရွရွဖြစ်နေတာ မရပ်တော့။ သူ၏ အောက်ဘက် ဝင်ပေါက်က ဖျစ်ညှစ်ကာ သူ့ကို ဝင်ခိုင်းလိုက်သည်ကို လော့ပင်းဟယ် ခံစားလိုက်ရပြီး ပြောမပြနိုင်သော သာယာမှုကြောင့် ရှန်ချင်းချိုး၏ တင်ပါးကို ဖျစ်ညှစ်လိုက်သည်။ သူ့ကို အနားပေးလိုက်ရင်းနှင့် လော့ပင်းဟယ် သူတို့၏ အနေအထားကို ညှိုလိုက်၏။
အရင်က အကြိမ်ပေါင်းများစွာ ကာမဆက်ဆံခံရဖူးတာကြောင့် ရှန်ချင်းချိုး အသားကျနေပြီ။ ရှန်ချင်းချိုး ပြန်ဟပ်နိုင်ရန် မြန်မြန် သူ့ သမာဓိကို မူလအခြေအနေရောက်အောင် ပြန်ယူလိုက်ပြီး
"....... အခုထွက်သွားစမ်း!"
လော့ပင်းဟယ် ရယ်မောလျက်! "ရှစ်ဇွမ်းရဲ့ ပါးစပ်က ကျွန်တော့်ကို ဆူနေပေမယ့် ခန္ဓာကိုယ်ကတော့ ရှစ်ဇွမ်း စကားနားမထောင်ပါ့လား!"
ရှန်ချင်းချိုး အံတင်းတင်းကြိတ်လိုက်ပြီး
".... မင်းသာငါ့ကို အဲ့ကျိန်စာသင့်နေတဲ့ သွေးတွေ အတင်းအဓမ္မ မတိုုက်ရင်.... ငါမင်းရဲ့ ကျေးဇူးကန်းတဲ့လက်ထဲကို ကျရောက်နေမှာ မဟုတ်ဘူး! "
မိစ္ဆာသွေး၏ ထိန်းချုပ်မှုအောက်၌ သူ့ခြေထောက်များ ချဲပေးပြီး လော့ပင်းဟယ် ကာမဆက်ဆံဖို့ ဝင်ရောက်လာရန်သာ လုပ်နိုင်တော့သည်။ သူ့ကြွက်သားပျော့ပျော့များက လော့ပင်းဟယ်ကို ပတ်ထားပြီး သူ့ကို အနည်းငယ် ဝင်ခိုင်းလေ၏။
ရှန်ချင်းချိုး ပင့်သက်ရှိုက်ရင်း ပို၍ပင် ကမောက်ကမအခြေအနေဖြစ်လာကာ ငိုချင်သော်လည်း မငိုနိုင်တော့ချေ။ တစ်ချက်စီ အားအင်အပြည့်ဖြင့် ထိုးသွင်းမှုများအား သူ သူ့နှုတ်ခမ်းများကို တင်းတင်းစေ့ထားပြီး ညည်းသံသဲ့သဲ့လောက်သာ ထွက်စေ၏။ လော့ပင်းဟယ် သူ့တို့ ခန္ဓာကိုယ်များ နီးကပ်မှုကို လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ထိန်းထားပြီး သူ၏ အခြားလက်တစ်ဖက်က ရှန်ချင်းချိုး၏ တင်ပါးကို ရိုက်လိုက်ကာ ပွတ်သပ်လိုက် ရိုက်လိုက်ဖြင့် ရှန်ချင်းချိုးကို ကမ်းကုန်အောင် ရှက်စေ၏။
တစ်ချီပြီးသည်နှင့် ခဏလေးတောင် မနားပဲ လော့ပင်းဟယ် သူ့ကို ရေထဲမှ မြှောက်တင်လိုက်လေသည်။ လေအေးသောကြောင့် ရှန်ချင်းချိုး ခန္ဓာကိုယ်က အလိုအလျောက် တင်းကျပ်သွား၏။ လော့ပင်းဟယ် သူ့ကို ရေပူစမ်းဘေးရှိ ထုံးကျောက်တုံးကြီးပေါ်သို့ တင်ထားလေသည်။ အပေါ်ဘက်၌ သူတို့ခန္ဓာကိုယ်များ လုံးထွေးနေလေ၏။ ထုံးကျောက်က အေးသောကြောင့် ရှန်ချင်းချိုး နေမထိထိုင်မသာဖြင့် လူးလွန့်နေလေသည်။ သူ့အသားအရည်က ဖြူ၏ သို့သော် တစ်ချီမိတ်လိုက်ပြီးနောက်နှင့် ရေပူစမ်းတွင်ရှိသောကြောင့် သူ့အသားအရည်က ပန်းရောင်ဖြစ်လာ၏။ အရည်ကြည်တောက်နေသော ကြယ်ကဲ့သို့မျက်လုံးများက ပင်ပမ်းနွမ်းလျကာ သူ့ နှလုံးသားက အေးခဲနေသည်။ ရှန်ချင်းချိုး လှည့်လိုက်ပြီး သူ့၏ အကျင့်ပျက်တပည့်ကို ကြည့်ချင်စိတ်မရှိပေ။
လော့ပင်းဟယ် သူ့ခြေထောက်များကြား၌ ထိုင်လိုက်ပြီး ဖြူဖွေးသော ခြေသလုံးသားများကို သူ့ပုခုံးပေါ်၌ အနားယူစေ၏။ စိုနေသော တစွပ်စွပ်မြည်သံနှင့်အတူ သူ့ဘော်ဒါကို ထပ်ကာ အထဲဝင်ခိုင်းပြီး ဖြည်းဖြည်းအေးအေး ထိုးသွင်းလိုက်သည်။ အတွင်းနံရံများ၏ နေရာမလပ် အဆုံးစွန်ကို ဆွဲဆန့်လိုက်ပြီး ပူနွေးနေတဲ့ အရာနှင့် ပွတ်တိုက်လိုက်လေသည်။ မထိလိုက်သည့်နေရာဆိုတာ မရှိ ....... ]
ရှန်ချင်းချိုး , "......"
Dub-con , non-con , rape .. အမျိုးအစားပေါင်းစုံပါပဲလား.. စာရေးဆရာက တော်တော်ပျော်နေတဲ့ပုံ....
လော့ပင်းဟယ် : " အမှန်အတိုင်းပြောရရင် မိစ္ဆာသွေးက အဲ့နည်းကို အသုံးချလို့ရမှန်း ဘယ်တုန်းကမှ မသိဖူးဘူး..."
ရှန်ချင်းချိုး ဆိတ်ဆိတ်နေလေ၏။ " ဝင့်ကြွားဂုဏ်အင် မိစ္ဆာလမ်းစဉ်" မူလဝတ္တုရဲ့ အနိမ့်ဆုံး နယ်နိမိတ်ကို သိထားပြီးတာကြောင့် သူဒါကို မသိတာတော့ မဟုတ်! ဒီထူးခြားတဲ့သက်ရောက်မှုကြီးက သူ့ကို သက်ရောက်နေတာကို မြင်ရမယ့်နေ့ ရောက်လာလိမ့်မယ်လို့ ဘယ်တုန်းကမှ မထင်ခဲ့မိ။
ရှန်ချင်းချိုး : "...... ငါတို့ ဗဟုသုတအသစ် ရလိုက်တာပေါ့!"
လော့ပင်းဟယ် ခေါင်းညိတ်ရင်း..
" ကျွန်တော်တို့ ဗဟုသုတအသစ် ရလိုက်တာပေါ့.."
သူ ဆက်ပြောလေသည်။
" ကိစ္စက ဒီလိုဖြစ်လာမှတော့ ဒီတပည့်က ဗဟုသုတတွေကို အလဟဿတော့ အဖြစ်မခံနိုင်ဘူး... နော်"
ရှန်ချင်းချိုး သတိပေးလိုက်လေ၏။
" လော့ပင်းဟယ်! ဒီဆရာက မင်းကို ခွင့်ပြုချက်ပေးရင်တောင်.... မင်း အဲ့လောက်ထိ ကမြင်းကြောထခွင့် မရှိဘူး!"
လော့ပင်းဟယ် လန့်သွားလေသည်။
" ဩ.... ဒီတပည့် နားလည်ပါပြီ!"
သူ စိတ်ပျက်အားလျော့သွားသည့်ပုံပေါ်သော်လည်း အတင်းတော့ မတောင်းဆိုပေ။ ယခု မသက်မသာဖြစ်သွားသူကတော့ ရှန်ချင်းချိုးပင်။
လော့ပင်းဟယ်က ဒီအရာနဲ့ပတ်သတ်လာရင် ဘာကိုမှ မတောင်းဆိုဖူး.. အမြဲတမ်း ဂရုတစိုက်နှင့် .. ရှန်ချင်းချိုး စိတ်တိုင်းကျဖြစ်အောင်တောင် အမြဲသေချာအောင်လုပ်သူ။ အဲ့လို နာကျင်မှုကြီးတွေကနေ နောက်ဆုံးတော့ သူ အကိုးအကားတွေကနေ ယုံကြည်မှုရလာပြီး အသစ်အဆန်းတွေ စမ်းသပ်ကြည့်ချင်သော်ငြားလည်း ရှန်ချင်းချိုးက လုံးလုံးလျားလျား ငြင်းဆန်လေတော့ ......
ရှန်ချင်းချိုး သူ့ခံစားချက်များကို အနည်မကျနိုင်။ ခဏအကြာ သူ၏ ခေါက်ထားသော ယပ်တောင်ဖြင့် မျက်နှာကိုကွယ်ကာ လေးနက်တည်ငြိမ်သော အသံနှင့်
" မင်း ဘာလုပ်ချင်တာလဲ?"
လော့ပင်းဟယ် ချက်ချင်းပင် တက်ကြွသည့်ပုံ ပြောင်းသွားကာ နွေဦးရောက်သွားသည့်နှယ် တောက်ပလာလေသည်။ ဤအရာကိုတွေ့သည့်နောက် ရှန်ချင်းချိုး တိတ်တိတ်လေး ပျော်သွားလေ၏။ ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ် ဒါမတိုင်ခင် သူတို့ အကြိမ်များများ လုပ်ပြီးသည့်အတွက် သူ့ ဂုဏ်သိက္ခာတွေလည်း ကျစရာ သိပ်မရှိတော့။ သူ Resentment of Chunshan ကို ကောက်ကိုင်လိုက်ပြီး စာမျက်နှာများကို ခပ်မြန်မြန် လှန်လိုက်သည်။ တရားလွန် ရက်စက်ပြီး သိပ္ပံနည်းမကျတာမျိုး မပါတာကို မြင်လိုက်သည့်နောက် အနည်းငယ် စိတ်သက်သာရာရသွား၏။ ဘယ်သူထင်ထားမှာလဲ သူလှည့်လာသည်နှင့် လော့ပင်းဟယ်က တည်ငြိမ်လေးနက်စွာနဲ့ ပိုထူတဲ့ စာအုပ်ကြီး ကိုင်ထားလိမ့်မယ်လို့။ တောက်ပတဲ့ အပြုံးမျက်နှာလေးနဲ့ သူအနားကိုကပ်လာပြီး
" ရှစ်ဇွမ်း.....ဘာလို့ အဲ့တစ်ခုကို ကိုင်ထားတာလဲ?"
ရှန်ချင်းချိုး ဆိတ်ဆိတ်ငြိမ်လျက် လော့ပင်းဟယ် လက်ထဲမှ စာအုပ်အဖုံးကို လှမ်းကြည့်လိုက်လေသည်။ ထိုအရာက Resentment of Chunshan; Song of BingQiu နှင့်အပြိုင် ထင်ပေါ်ကျော်ကြားသော စာအုပ်ပင်။ စာရေးသူက 'အလွန်စင်ကြယ်မြင့်မြတ်သော အမေ သုံးယောက်"
လော့ပင်းဟယ် : "ဒီတစ်ခုကပိုပါပြီး ပိုတိကျတာကြောင့် လက်တွေ့ဘဝမှာ လိုက်လုပ်ဖို့လွယ်တယ်! ဒီတပည့်က စာအုပ်ထဲမှာ ပါတဲ့အတိုင်း ဒီအရက်အိုးကို ချက်ထားတာ.... ပြောထားတဲ့အတိုင်း သက်ရောက်မှုရှိလား ကြည့်ရအောင်!"
ငါမြင်ရသလောက်တော့ ဒီစာအုပ်က ပိုပြီးတောင် ကြမ်းဦးမယ်ထင်တယ်!
ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ် ဒီအရက်က မူးဖို့မဟုတ်မှန်း ရှန်ချင်းချိုး သိလေသည်။
နေပါဦး... သူက ပစ္စည်းပစ္စယတွေတောင် ကြိုပြင်ထားတယ်ဆိုတော့ ခုနက သနားစရာပုံစံက ဟန်ဆောင်နေတာလား?!
လော့ပင်းဟယ်.. ရှန်ချင်းချိုး၏ တင်ပါးကို မြှင့်လိုက်ပြီး သူ့နောက်ဘက်ကို ပို၍ မြှင့်လိုက်သောကြောင့် ရှန်ချင်းချိုး ခါးလေး မြုပ်ဝင်သွားပြီး သူ့နောက်ကျောက လော့ပင်းဟယ်ကို မျက်နှာမူလျက် ကောက်ကြောင်းလေးတစ်ခု ဖန်တီးထား၏။
ဒါက သဘောမတူခင် ရှန်ချင်းချိုးကို မေးထားသည့် အနေအထားပင်။ တကယ်လို့ စာအုပ်အတိုင်း သူလိုက်လုပ်ချင်တယ်ဆို အနောက်ကပဲလုပ်ရမည် နို့မဟုတ်ရင် ရှန်ချင်းချိုးရဲ့ ရှက်တတ်တဲ့ မျက်နှာလေးက ဘယ်လိုမှ ကိုင်တွယ်နိုင်မည်မဟုတ်။ လော့ပင်းဟယ်က 'ရှစ်ဇွမ်းကို အရှေ့ကနေပဲ ဆက်ဆံချင်တယ်' လို့ တင်းခံနေပေမယ့် သူ အခုလေးတင်ရလာတဲ့ ဗဟုသုတကို ကြိုးစားကြည့်ရန်လည်း စိတ်လှုပ်ရှားနေ၏။ ဒါ့အပြင် အနောက်ကနေ နေလျှင် လက်ခံသည့်သူက ပို၍ သာယာမှုရသည်ဟု စာအုပ်ထဲမှာရေးထားသောကြောင့် သူပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင်ပဲ သဘောတူလေသည်။
သူ အရက်အိုးကို မြှောက်လိုက်ပြီး တင်းကျပ်နေသော ရှန်ချင်းချိုး၏ ပန်းနုရောင်လေးဆီသို့ တေ့ထားလိုက်ပြီး ဖြည်းဖြည်းချင်း တွန်းထည့်လေသည်။
အရက်အိုး၏ နှုတ်ခမ်းဝက အဆုံး၌ သိမ်ပြီး အိုးကိုယ်ထည်နှင့် နီးလာလေလေ ထုထည် ထူလာလေလေဖြစ်သည်။ ထိုးဖောက်ခြင်းက လွယ်ကူသော်လည်း ဝင်လာလေလေ ပိုကျပ်လာလေလေ ဖြစ်၏။ အေးစက်နေသော အရက်များ လောင်းထည့်လိုက်သည်။ ရှန်ချင်းချိုး အတွင်းနံရံများက တုန့်ပြန်သည့်အနေဖြင့် ပို၍ တင်းကျပ်လာ၏။ သူ မျက်မှောင်ကြုံ့လိုက်ရင်း အောက်ရှိ အိပ်ရာခင်းကို ဖမ်းဆုပ်လိုက်လေသည်။
သေရည်များ သူ့ကိုယ်ထဲ ဖြည့်နေသည့်အသံများကို သူကြားနေရ၏။ သူ့ဝမ်းဗိုက်ထဲမှ ပြည့်ကျပ်လာပြီး စိမ့်ဝင်လာမှု ခံစားချက်က ပို၍ ပို၍ သိသာထင်ရှားဘာသည်။ ရှန်ချင်းချိုး ဆက်ပြီး မတောင့်ခံနိုင်တော့ပဲ
"... တော်လောက်ပြီ..."
လော့ပင်းဟယ် လိမ်လိမ်မာမာဖြင့် ရပ်လိုက်သည်။ သို့သော် အရက်အိုး၏ နှုတ်ခမ်းဝကတော့ သူ့ကိုယ်တွင်း၌ပင် ရှိဆဲ။
သေရည်က အစပိုင်းတွင်တော့ ခပ်ပျော့ပျော့ပင် သို့သော် ကျန်ခဲ့သည့် အရသာကတော့ ပြင်း၏။ တစ်ခဏဘေးအတွင်းပင် ရှန်ချင်းချိုး၏ အတွင်းအင်္ဂါများ နာကျင်စွာ လောင်မြိုက်လာတော့သည်။ သူဘယ်လိုလုပ်လုပ် ဒီကိုက်ခဲပြီး တရွရွဖြစ်နေသော ခံစားချက်ကို မလျော့ချနိုင်ပေ။ ထို့ကြောင့် သူ့လက်များကို ရွေ့သွားကာ အရှေ့သို့ အနည်းငယ် တွားသွားလိုက်၏။
လော့ပင်းဟယ် သူ့ကို မတား။ အရက်အိုး နှုတ်ခမ်းဝက သူ့ကိုယ်မှ ဖောက်ခနဲမြည်သံနှင့်အတူ ထွက်ခွာသွား၏။ ရှန်ချင်းချိုး သေရည်များ ထွက်မသွားအောင် သူ့အတွင်းနံရံများကို တင်းတင်းကြပ်ထားလိုက်သည်၊ သို့သော် ဘာဆက်လုပ်ရမည် သူမသိ။
လော့ပင်းဟယ် အရှေ့မှာ သေရည်တွေ ပြန်ထွက်ခွင့်ပြုလိုက်တာက တကယ်ကို အရမ်း ရှက်ဖို့ကောင်းသည်။ သို့သော် အနည်းငယ်ရွေ့လျားလိုက်ပြီးနောက် ရှန်ချင်းချိုး ဆက်ပြီး ထိန်းမထားနိုင်တော့။ နည်းနည်းလေး ရွေ့တာလောက်ကပင် သူမထိန်းနိုင်မည်ကို စိုးရိမ်စေ၏။
လော့ပင်းဟယ် သူ့ကို ဖိထားကာ သူ့ပုခုံးကို ကိုက်လိုက်ပြီး လက်တစ်ဖက်က သူ့ရင်ဘတ်ကို ကလူနေ၏။ ကျန်လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ရှန်ချင်းချိုး၏ အားလျော့နေသော ခါးကို မလိုက်ပြီး သူ့ဘော်ဒါကို ရှန်ချင်းချိုး၏ ဝင်ပေါက်နားသို့ ကပ်ကာ အကြိမ်အနည်းငယ် ပွတ်တိုက်လေသည်။
ကြည့်ရတာ ဟိုကျိန်စာသင့်စာအုပ်တွေထဲက တကယ်သင်ထားတဲ့ပုံ.....
ရှန်ချင်းချိုး သည်းခံနိုင်စွမ်းကုန်သည်အထိ ကျီစားခံရပြီး သူ့လက်များက သူ့အောက်ရှိ အိပ်ရာခင်းကို ဆွဲယူထားသောကြောင့် အိပ်ရာခင်းပါးပါးသည် သူ့ခန္ဓာကိုယ်မှ ချွေးများဖြင့် ဖုံးလွှမ်းသွား၏။
သူ သတိလက်လွတ်ခဏလေးဖြစ်သွားစဉ် သူသတိမထားမိလိုက်ပဲ သူ့ဝင်ပေါက်ထဲသို့ ကြီးမားသောရိုက်ချက်က ထိုးဖောက်ဝင်ရောက်လာခဲ့လေပြီ။
ထိုအချိန်ခဏအတွင်းမှာပဲ ရှန်ချင်းချိုး သူ့ခန္ဓာကိုယ်အောက်ပိုင်းမှ အင်အားအလုံးစုံ လျော့ကျသွားလေသည်။ သူ့ ခန္ဓာကိုယ်အပေါ်ပိုင်း မတ်နေရန် အားစိုက် ထောက်ထားသောလက်လည်း ဟန်ချက်ပျက်သွားလေပြီ။ ကံကောင်းထောက်မစွာ လော့ပင်းဟယ်ရဲ့ လုံးပတ်က လုံလောက်တာကြောင့် အရက်များ စိမ့်မထွက်လာပေ။
ထိုအရာဖြင့် တစ်ချိန်လုံး ထိုးဖောက်ခံရနေသော်ငြားလည်း နာကျင်နေဆဲပင်။ သို့သော် ထိုနာကျင်မှုက တစ်ခုခုတော့ ကွာခြားနေသည့်ပုံ။
သေရည်က သူ့အတွင်းပိုင်းတစ်ခုလုံးကို အလုံးစုံ လောင်ကျွမ်းစေသည်။ လော့ပင်းဟယ် စိတ်အားထက်သန်စွာနဲ့ ထိုးသွင်းလိုက်စဉ်မှာတော့ သူတို့ထိတဲ့နေရာမှန်သမျှကို ပျံ့နှံ့သွားပြီး ပျားရည်ကဲ့သို့ စီးဆင်းသွားလေသည်။ ထိုးသွင်းလိုက်ချိန်တိုင်း ထွက်လာသည့် စိုစွတ်သံက မရပ်မနားဖြစ်သောကြောင့် ရှန်ချင်းချိုး ရှက်ပြီး မျက်နှာများပင် နီရဲနေ၏။ သူ့ခန္ဓာကိုယ်တွင်း နက်ရှိုင်းတဲ့နေရာက ကိုက်ခဲသည့် ခံစားချက်ဖြစ်နေသော နေရာသည် ပြင်းပြင်းထန်ထန် ထုဆောင့်မှုကို တောင့်ဆိုနေသော်လည်း လော့ပင်းဟယ်၏ ဘော်ဒါက အနည်းငယ်မျှသာ ကျီစားနေလေသည်။ အရဲစွန့်ပြီး ရှန်ချင်းချိုး သူ့ခါးကို ရွေ့ကာ အနောက်ဘက်သို့ တွန်းလိုက်၏။
ဒီလှုပ်ရှားမှုပါးပါးလေးက လော့ပင်းဟယ်ကို အံ့အားသင့်သွားစေသည်။ သူ အသက်ရှူအောင့်လိုက်ပြီး ပျော်ရွှင်စွာဖြင့် မေးလိုက်လေသည်။
"ရှစ်ဇွမ်း.. ကောင်းလား? ကျွန်တော်လုပ်နေတာ အဆင်ပြေလား?"
သူ့ ထိုးသွင်းမှုက အရှိန်မြန်လာ၏။ အနီရောင် အရည်ကြည််များ စိမ့်ထွက်လာပြီး စုပုံလာသည်။ ရှန်ချင်းချိုး ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်း လှည့်သွင်းခံရသောကြောင့် အရည်များက နေရာအနှံ့ လျှံကျနေ၏။ သူ့အတွင်းပိုင်းက အရက်နှင့် သူ့တပည့်၏ ငပဲနှင့် ရောထွေးနေသောကြောင့် တုံ့ပြန်မှုက သောင်းသောင်းဖြဖြပင်။ ရှန်ချင်းချိုး သူ့အသက်အတွက် အိပ်ရာခင်းကို ဖမ်းဆုပ်ထားသော လက်ဆစ်များ ဖြူလျော့လာပြီး ဆိုးဆိုးရွားရွား အတိဒုက္ခကြောင့် မျက်လုံးများ ဖျစ်ညှစ်ပြီး မှိတ်ထား၏။
လော့ပင်းဟယ် သနားညှာတာမှုမရှိပဲ ဆက်ကာမေးပြန်သည်။
" ကောင်းလား? ခံစားလို့ ကောင်းလား?"
ရှန်ချင်းချိုး အသံတိုးတိုးနှင့် တစ်ခုခုပြောလို့က်၏။ လော့ပင်းဟယ် သဲသဲကွဲကွဲ မကြားသောကြောင့် နားထောင်ရန် ကိုယ်ကို ကွေးညွတ်လိုက်သည်က သူ့ကိုယ်ထဲကို ပို၍ တိုးဝင်သွား၏။
စူးရှသော နာကျင်မှုက ရှန်ချင်းချိုး ကျောရိုးတစ်လျောက်မှ ဆောင့်တက်လာလေသည်။ သူပင့်သက်ရှိုက်လိုက်ပြီး...
".... မျက်နှာ... မျက်နှာ...."
သေရည်ရဲ့ ပြင်းပြမှုက ရှန်ချင်းချိုး ခန္ဓာကိုယ်ကို ပြင်းပြင်းထန်ထန် လောင်မြိုက်သွားလေသည်။ တစ်ချိန်ထဲမှာပဲ သူ သေရည်နှင့်ပေါင်းခံရသည့်နှယ် သူ့ဝင်သက်ထွက်သက်များသည်ပင် ထိုအရာ၏ ချိုမြိန်မှုကို သယ်ဆောင်သွား၏။ လော့ပင်းဟယ် ခေါင်းကိုလှည့်ကာ သူ့ကို မနမ်းဘဲ မနေနိုင်လျက် သူ့လျှာဖျားက ရှန်ချင်းချိုး ပါးစပ်ထဲသို့ စူးစမ်းရှာဖွေနေလေပြီး သူ့တံတွေးများကပင် သေရည်အရသာရှိကြောင်း ရှာတွေ့သွား၏။
"ရှစ်ဇွမ်း" လော့ပင်းဟယ် ပြော၏ " ကျွန်တော့်မျက်နှာကို မြင်ချင်လား?"
ရှန်ချင်းချိုး သတိမထားမိဘဲ အနည်းငယ် ခေါင်းညိမ့်လိုက်မိသည်။
လော့ပင်းဟယ် : " သေချာစဉ်းစားကြည့်ပါ! အနောက်ကနေလုပ်ဖို့က ရှစ်စွမ်းတောင်းဆိုတာ! အရှေ့ကနေ လုပ်ချင်တယ်ဆိုရင်တော့... ကျွန်တော် လွယ်လွယ်နဲ့ လှည့်ခွင့်မပေးနိုင်မှာဆိုးတယ်!"
သူရဲ့ အက်ကွဲကွဲအသံက ရှန်ချင်းချိုး နားကို နွေးသွားစေ၏။ မိန်းမောနေစဉ်မှာပဲ ရှန်ချင်းချိုး သူ့နောက်ဘက်ကို လှည့်လိုက်လေသည်။
လော့ပင်းဟယ် အားသုံးကာ ဆွဲပြီး ရှန်ချင်းချိုးကို ပြန်လှည့်လိုက်သောကြောင့် မျက်နှာချင်းဆိုင်ဖြစ်သွားလေ၏။
ရှန်ချင်းချိုး၏ ဖြူဖွေးသောပါးပြင်များက ပန်းနုရောင်သမ်းနေပြီး သူ့မျက်လုံးများနှင့် နှာခေါင်းထိပ်ဖျားလေးသည်လည်း နီရဲနေကာ မျက်တောင်များ၌ မျက်ရည်များ တွဲလဲခိုနေ၏။ လော့ပင်းဟယ် ထိုနေရာတစ်ခုချင်းစီကို နမ်းရှိုက်လိုက်ပြီး လက်တစ်ဖက်က သူ့နောက်ပေါက်၏ နှုတ်ခမ်းသားကို ကြင်နာစွာပွတ်သပ်ပေးလေသည်။ လွတ်နေသော လက်တစ်ဖက်က ရှန်ချင်းချိုး၏ ကျောဘက်ကို လှမ်းပါ မ,တင်လိုက်သည်။
သူ ညင်သာစွာ တိုးတိုးပြောလေ၏။
" ရှစ်ဇွမ်း.... ကြည့်ပါဦး.."
သူ့မေးပေါ် လက်တင်လိုက်ပြီး ရှန်ချင်းချိုးကို လော့ပင်းဟယ် ငုံ့ကြည့်စေ၏။ သူ့ပေါင်ကြားထဲ၌ သေရည်နှင့် ခန္ဓာကိုယ်အရည်များ ရှုတ်ပွနေလေသည်။ သူ့ရဲ့ လုံးဝိုင်းနေတဲ့ တင်သားကြားထဲမှာ ပွင့်နေတဲ့ ပန်းတစ်ပွင့်နှင့် အတွင်းနံရံတွေက ဖူးရောင်ပြီး အပြင်ဘက်သို့ လှန်ထွက်တော့မည်ဟု ခြိမ်းခြောက်နေသယောင်၊ တဆတ်ဆတ်လှုပ်ကာ အဖြူရောင်အရည် ထွက်နေဆဲ။
"...." ရှန်ချင်းချိုး ပြောစရာစကားမဲ့နေ၏။ မသိစိတ်၏ စေ့ဆော်မှုအရ သူ့မျက်လုံးများကို ကာထားလိုက်မိသည်။
လော့ပင်းဟယ် သူ့ပါးပြင်ကို အကြိမ်အနည်းငယ်မျှ နှစ်သိမ့်အနမ်းခြွေပြီး နောက်တစ်ကြိမ် ထပ်ဝင်လာ၏။
ရှန်ချင်းချိုး နောက်ထပ် စူးရှသော နာကျင်မှုကို ခံစားလိုက်ရသည်။ လော့ပင်းဟယ် သူ့နောက်ကျောကို ထောက်မထားပေးတော့သောကြောင့် သူလဲကျသွားကာ ခေါင်းအုံးပေါ်၌ အနက်ရောင်ဆံကေသာများ ပြန့်ကျဲသွား၏။ သူ့လက်ချောင်းများက အားအင်မဲ့စွာနဲ့ လော့ပင်းဟယ်၏ တောင့်တင်းသော ကြွက်သားများဆီသို့ တိုးဝင်သွားလေသည်။
ဆက်ဆံနေစဉ်အတွင်း ရှန်ချင်းချိုး ခန္ဓာကိုယ်ထဲရှိ သေရည်များက အတော်အများ စိမ့်ထွက်လာလေသည်။ သေရည်ပြင်းပြင်းက မခြွင်းမချန် ဆေးကြောသွားပြီးနောက် သူ့အတွင်းနံရံများက အထွဋ်အထိပ် အခြေအနေသို့ရောက်လာကာ ပူနွေး ပျော့ပျောင်းပြီး နူးညံ့ကာ ပြည်ပမှ အရာ ဝင်လာရန် စိတ်ထက်သန်နေသည်။ သူ့ ဝင်ပေါက်မှ တဒုန်းဒုန်းဆောင့်ပြီး စိုစွတ်သော အသံများထွက်ပေါ်လာသောကြောင့် ရှန်ချင်းချိုး သူ့ခြေထောက်များအား လော့ပင်းဟယ်ခါးသို့ ပတ်လိုက်ပြီး သူ့ပေါင်အတွင်းသားများက အရေပြားကို ပွတ်သပ်နေပြီး ခြေချောင်းများ ကွေးလိပ်ကာ မျက်နှာက မူးယစ်နေလေ၏။
အရက်ပါသော အနံ့က လေနှင့်အတူ လွင့်ပါနေသည်။ ရှန်ချင်းချိုး အမှန်တကယ်ပင်... မူးယစ်နေလေပြီ။
သို့သော် သူ့ အသိမပျောက်ခင်မှာပင် လော့ပင်းဟယ်က အမူးဖြေပေးလိုက်၏။
ရှန်ချင်းချိုး ကျောကိုဖက်ရင်း လော့ပင်းဟယ် အိပ်ရာမှ ထလာသည်။
ရှန်ချင်းချိုး ဝန်ပေါ့သွား၏။ လော့ပင်းဟယ်၏ ဘော်ဒါက သူ့အတွင်းလွှာများမှခွာပြီး တကယ့်အရှိုက်နေရာကို ထိလေသည်။ ဒီထိုးစိုက်မှုက ရှန်ချင်းချိုး ရင်ထဲမှ လည်ပင်းထိပေါက်ထွက်သွားနိုင်သည့် အားလောက်ရှိပြီး ဓားရှည်နှင့် ထိုးစိုက်ခံရသည့်နှယ် သူစတင်ပြီး ရုန်းကန်လေ၏။ သို့သော် သူတို့လုပ်နေတာက လေထဲမှာ၊ သူဘယ်လောက်ရုန်းရုန်း သူ့ကိုယ်ထဲမှ အရာကို ပိုမိုဝင်လာအောင် ခွင့်ပြုပေးနေသည့်နှယ်၊ သူ သည်းမခံနိုင်လောက်အောင်အထိ ပင်ပမ်းလာသည်အထိ ထိုအရာကို ဖူးရောင်လာစေတော့သည်။
ပိုပြီး ကြောက်ဖို့ကောင်းသည်က လော့ပင်းဟယ် လမ်းစလျှောက်ခြင်းပင်။
အနေအထားက လော့ပင်းဟယ်ရဲ့ ဘော်ဒါကို ရှန်ချင်းချိုးကိုယ်ထဲ ပို၍ နက်ဝင်လာအောင် ခွင့်ပြုလိုက်လေသည်။ ခြေတစ်လှမ်းချင်းစီတိုင်း ထိုအရာက ရှန်ချင်းချိုး အတွင်းအင်္ဂါများကို မွေ့သွားပြီး ထောင့်များပြောင်းပြီး သူ့အတွင်းနံရံများရဲ့ ဆတ်ခနဲရုန်းခြင်းကို မခြွင်းမချန် သာယာနေ၏။ နက်နကရှိုင်းရှိုင်း ထိုးဖောက်ခံရခြင်းကလွဲ၍ အန်ချင်စိတ်ဖြစ်ကာ ရှန်ချင်းချိုး ပြုတ်ကျမှာလည်း ကြောက်နေလေသည်။
ရှန်ချင်းချိုး ထပ်ပြီး သည်းမခံနိုင်တော့သည်မို့ ရုန်းကန်ကာ စကားပြောလေ၏။
" နေဦး ...နေဦး ... နက်လွန်းနေပြီ... ပင်း..ပင်းဟယ်.. ငါ့ကို အောက်ချပေး..."
လော့ပင်းဟယ် သူ့နားဖျားလေးကို ကိုက်လိုက်ပြီး အသက်ပင်မရှူနိုင်သည့် အရိပ်အမြွက်ပြကာ တီးတိုးဆိုလေသည်။
" ရှစ်ဇွမ်း... သိပ်မနက်သေးဘူး... မနက်သေးပါဘူး"
ရှန်ချင်းချိုး ဝမ်းဗိုက်က ပြည့်သိပ်ခံရပြီး အလွန်စိတ်ပျက်စွာ အော်ပစ်လိုက်သည်။
" မင်းက ဘယ်လောက်နက်စေချင်နေတာလဲ.... ဘယ်လောက်နက်နက် ဝင်ဦးမှာလဲ!"
လော့ပင်းဟယ် ရှန်ချင်းချိုးကို ချီထားရင်း ထိုးသွင်းရသည်ကို အမှန်ပင် သာယာနေပြီး သူ့ကို စားပွဲခုံပေါ်ကို ဖိချလိုက်လေသည်။ ရှန်ချင်းချိုး၏ ခန္ဓာကိုယ် အပေါ်ပိုင်းက စားပွဲမျက်နှာပြင်နှင့် တွယ်ကပ်သွားလေပြီး လက်မောင်းများက ကြက်ခြေခတ် အနေအထားနှင့် ခြေထောက်များကလည်း အင်အားဖျော့တော့စွာ ကြမ်းပြင်သို့ စိုက်နေ၏။
သူ့နောက်ဘက်က စားပွဲစွန်းမှ တွဲလောင်းကျနေပြီး ခြေထောက်များ ချဲကားကာ လော့ပင်းဟယ် ခန္ဓာကိုယ်ကို တင်းကြပ်စွာဖိထား၏။ ထိုးသွင်းလိုက်စဉ်တိုင်း စားပွဲခုံးက အပြင်းအထန် လှုပ်သွားလေသည်။
ရှန်ချင်းချိုး မျက်နှာက စားပွဲမျက်နှာပြင်ကို အပ်ထားလေသည်။ သူ့ခြေထောက်ကြားမှ မာနေသောအရာက သူ့ကိုယ်တွင်းသို့ မရပ်မနားဆောင့်နေ၏။ သူ့ခြေထောက်မှ ခါးအောက်ပိုင်းထိ တုန်ရီနေကာ မတ်တပ်ပင် မရပ်နိုင်တော့။ သို့သော် လော့ပင်းဟယ်လက်တွေက သူ့တင်ကို ကိုင်ထားပြီး တွန်းနေသောကြောင့် ကြွက်သားတွေရဲ့ အတွင်းမှ အပြင် ဖျစ်ညစ်ခြင်းရဲ့ သာယာမှုကို ခံစားရနိုင်လေ၏။
ဒီတစ်ကြိမ် ညဉ်းပန်းနှိပ်စက်တာက အရင်အခါ သူတို့လုပ်သည်များနှင့် မယှဉ်နိုင်ကြောင်းသာ ရှန်ချင်းချိုး ခံစားရသည်။ သူ့တင်ပါး အဆက်မပြတ် အစမ်းခံနေရသည်ကိုပါ ထည့်တွက်လျှင် မနာသော်လည်း တော်တော်ရှက်စရာကောင်း၏။ သိပ်မကြာခင်မှာပဲ လော့ပင်းဟယ် နည်းဗျူဟာပြောင်းလေသည်။ အကြိမ်တိုင်း သူအနည်းငယ်သာ ထုတ်ပြီး ပြင်းပြင်းထန်ထန် ထိုးသွင်းလေသည်၊ ရှန်ချင်းချိုး တင်ပါးကြွက်သားများက ဖျစ်ညှစ်ခံရပေါင်းများသောကြောင့် ရုပ်ပျက်ဆင်းပျက်ဖြစ်မည်ပင် ကြောက်နေရ၏။ ရှန်ချင်းချိုး စားပွဲခုံပေါ်၌ ခြေကားရား လက်ကားရားဖြင့် ကျန်နေခဲ့ပြီး သူ့အတွင်းနံရံများက အစိမ်းသက်သက် ပွတ်တိုက်ခံရလေသည်။ ထိုအရာက သူ့ကို ရူးလောက်အောင် ဖြစ်စေသော်လည်း သူက နေရာမှာ တွယ်ထားခံရပြီး မလှုပ်နိုင်ကာ လော့ပင်းဟယ်၏ အလုံးစုံကိုသာ လက်ခံနေရလေ၏။
လော့ပင်းဟယ်က ဉာဏ်ကြီးရှင်ဆိုသည်မှာ အံ့့ဩစရာမရှိ။ အကိုးအကားတစ်ချို့လောက်နဲ့တင် သူဒီလိုဖြစ်နိုင်၏။
ရှန်ချင်းချိုး သူ့မျက်ရည်များကို တိုက်ထုတ်လိုက်ရင်း အသက်မရှူနိုင်စွာ ရှိုက်ငိုရင်း
"...... မင်း...... ဘာတွေများ ထပ်ဖတ်ထားသေးလဲကွာ....."
...............