ဘဝဆိုတာမ်ိဳးက ေရွ႕ကိုေလွ်ာက္ေနေပမဲ့ ျပန္လွည့္ၾကည့္လိုက္ရင္ ေစာက္ခ်ိဳးေျပတာ ဘာဆိုဘာမွသိပ္မရွိေသးဘူး။ ဘာနဲ႔တူလဲဆိုေတာ့ ေရနစ္မွာေၾကာက္လို႔ ေရကူးသင္တဲ့အခါမွာ ေရကူးသင္ရင္း ေရနစ္ေနသလိုပဲ။
အဝတ္ေလွ်ာ္စက္သံုးဖို႔ထုတ္ထားတဲ့ စည္းကမ္းခ်က္ေတြလို ကၽြန္ေတာ္အေၾကာင္းကို နံပါတ္စဥ္နဲ႔ေဖာ္ျပၾကည့္မယ္။
(၁) က်ြန္ေတာ့္နာမည္ Cyril ..., ကၽြန္ေတာ့္အဖိုးရဲ႕အေဖေခတ္ကေရပန္းစားတဲ့ နာမည္မ်ိဳးကို က်ြန္ေတာ္ရထားတာပါ။ အဓိပၸာယ္ကေတာ့ သခင္မင္းျမတ္ဆိုလား!? ဆရာတစ္ဆူဆိုလားပဲ!? အေပၚကေတာ့ အေပၚကပဲ။
(၂) ကၽြန္ေတာ့္အသက္ 20..., မိဘေတြက ရွစ္ႏွစ္ကြာတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္အစ္မ Lia ကိုေတာ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိရွိနဲ႔ေမြးထုတ္ထားတာျဖစ္ျပီး က်ြန္ေတာ့္ကိုေတာ့ အစီအစဥ္ထဲမွာမပါခဲ့ပါ။ ဒါဟာသိပ္သိသာပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ေမြးေန႔က သူတို႔ကြာရွင္းတဲ့ရက္နဲ႔တစ္ႏွစ္ထဲ..., ဆိုလိုခ်င္တာက ကြာရွင္းခ်စ္ရည္လူးပြဲေလးရွိရင္ရွိခဲ့မွာေပါ့။ ဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ေမြးကတည္းက ခရစၥမတ္ပါတီနွစ္ခု၊ ေမြးေန႔ပါတီနွစ္ခု၊ ႏွစ္သစ္ပါတီႏွစ္ခု နဲ႔ ေက်းဇူးေတာ္ေန႔ႏွစ္ခု ရတယ္ဆိုပါစို႔။
(၃) အထက္တန္းေရာက္ၿပီဆိုတာနဲ႔ တတ္ခ်င္တဲ့ေက်ာင္းနဲ႔နီးတာအေၾကာင္းျပၿပီး အေမနဲ႔အတူအခုတိုက္ခန္းမွာေနတယ္။ တိုးတိုးတိတ္တိတ္ေျပာရရင္ ကၽြန္ေတာ္ ၿမိဳ႕ထဲမွာေနခ်င္လို႔ အေမေနာက္အတင္းလိုက္လာတာ..., ေတာကေကာင္ေလးေတြက မမိုက္ၾကဘူးေလ။ ကၽြန္ေတာ္ က်ိန္ရဲတယ္။ ကၽြန္ေတာ့အစ္မ Lia သာအေဖနဲ႔အတူေတာမွာဆက္ေနရင္ ႏြားေက်ာင္းတဲ့ေတာသားတစ္ေယာက္ ဒါမွမဟုတ္ သိုးေက်ာင္းတဲ့ေတာသားတစ္ေယာက္နဲ႔ ညားေတာ့မယ္။
လက္ရွိ အေမရိကန္ေတာင္ပိုင္း ဖေလာ္ရယ္ဆြန္ၿမိဳ႕လယ္ေခါင္၊ အယ္လီဘယ္ရီဘေရာ့ေဝးနဲ႔ အက္ရွ္စတြန္လမ္းဆံု၊ ဂေလာ္ရီယာတိုက္တန္းလ်ားလို႔လူသိမ်ားတဲ့ တိုက္ခန္းေတြမွာ ေနပါတယ္။
(၄) နာမည္၊ အသက္၊ ေနရပ္လိပ္စာ၊ ၿပီးေတာ့ ဖုန္းနံပါတ္လာမွာလား!? သိပ္မရင္းႏွီးေသးရင္ဖုန္းနံပါတ္မေျပာျပတဲ့အတြက္ စိတ္မရွိပါနဲ႔။
[cyrilcorner88@gmail.com] ဒီကေနအရင္ဆက္သြယ္ၿပီး ရင္းႏွီးႏိုင္ပါတယ္။
(၅) ကၽြန္ေတာ့္ပစၥည္းကေတာ့ ေယာက်ာ္းေလးျဖစ္ေပမဲ့ မိန္းကေလးပစၥည္းေတြကို မတံု႔ျပန္ႏိုင္ဘူး။ သစၥာရွိတယ္၊ ေယာက်ာ္းခ်င္းခ်င္းပဲ တုန္႔ျပန္တယ္။ မိဘေတြေရာဒီကိစၥသိၿပီးၿပီလားလို႔ ေတြးေနၿပီမွတ္လား။ သူတို႔သိကိုသိမွျဖစ္မယ္လို႔ မလိုအပ္သေရြ႕ ကၽြန္ေတာ့္ဘက္ကထုတ္ေျပာဖို႔ အစီအစဥ္မရွိေသးဘူး။
ကၽြန္ေတာ့္ကို ခ်စ္သူလို တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ ေပြ႕ဖက္မဲ့ ေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္ရွိလာခဲ့ရင္၊ ကၽြန္ေတာ့္ႏႈတ္ခမ္းေတြကို အနမ္းေပးခ်င္တဲ့ ေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္ရွိလာခဲ့ရင္၊ ကၽြန္ေတာ့္ကို အခ်စ္ပံုျပင္ေကာင္းေကာင္းေလး တစ္ခုရခြင့္ေပးတဲ့ ေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္ရွိလာခဲ့ရင္ အေမကိုတစ္ခါ၊ အေဖကို တစ္ခါ၊ ႏွစ္ခါ ထုတ္ေျပာမယ္။
သူငယ္ခ်င္းေတြေရာသိၿပီးၿပီလားလို႔ ထပ္ေတြးေနၿပီမွတ္လား။ မိဘေတြေတာင္မသိတာ သူငယ္ခ်င္းေတြက သိစရာလားလို႔ေတြးမိရင္မွားမယ္ .., သူငယ္ခ်င္းေတြဆိုတာ မိဘေတြမသိတဲ့အရာေတြသိဖို႔ ထားၾကတာမဟုတ္လား။ ရည္းစားၾကေတာ့ မိဘေတြရယ္ သူငယ္ခ်င္းေတြရယ္ နဲ႔ မလုပ္တဲ့ဟာမ်ိဳးေတြလုပ္ဖို႔ ထားၾကတာမဟုတ္လား။
(၆) ေသခ်ာေပါက္ ကၽြန္ေတာ့္အေၾကာင္းအတြက္ နံပါတ္စဥ္ျဖစ္ေပမဲ့ Niel ဆိုတဲ့တစ္ယာက္ကိုေတာ့ ထည့္ပါရေစ။ Niel ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ တစ္ဗိုက္ထဲမေမြး႐ုံရွိၿပီး ေမြးကတည္းကအခုအထိ သူနဲ႔မခြဲဖူးပါ။
Niel ဟာနားရြက္ကားေပမဲ့ ပိန္းတယ္။ အရပ္ေတာ္ေတာ္ျမင့္ေပမဲ့ အျမင့္ဖိုဘီးယားရွိတယ္။ အလံုပိတ္အခန္းေတြကိုမုန္းသလို သူကပြင့္လင္းၿပီးစိတ္ရွင္းတဲ့လူစားမ်ိဳး။ တြဲခဲ့ဖူးတဲ့ေစာ္ 3 ေယာက္လံုးကေတာ့ သူ႔ပါးခ်ိဳင့္ေလးကိုေႂကြၾကတယ္။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ သူပါးခ်ိဳင့္ေပၚေအာင္ရယ္တဲ့အခ်ိန္ေတြကရွားတဲ့အတြက္ ေကာင္မေလးေတြက အ႐ူးအမူးျဖစ္ေနၾကတာ။
ဖေလာ္ရယ္ဆြန္ၿမိဳ႕ျပင္ေရာက္ၿပီဆိုတာနဲ႔ ဟိုင္းေဝးလမ္းမႀကီးကို ပ်င္းရိေနေအာင္ေမာင္း၊ ေကြ႕စရာမရွိတဲ့အတြက္ ပ်င္းရိၿပီးမ်က္ရည္ေတြဝဲလာတဲ့အထိေမာင္း...,ေနာက္ဆံုးမွာ မတ္စ္ေတာင္း စိုက္ပ်ိဳးေရးနဲ႔ ေမြးျမဴေရး ေက်းရြာေလးကို ေရာက္ရွိပါၿပီ။ ေက်းရြာရဲ႕တစ္ဝက္ေလာက္က ကၽြန္ေတာ္တို႔ မိသားစုပိုင္ျဖစ္ၿပီး က်န္တစ္ဝက္က Niel တို႔မိသားစုပိုင္ျဖစ္တယ္။ မ်ိဳးေစ့ေပါင္းစပ္၊ ထုတ္လုပ္၊ စမ္းသပ္၊ အေစ့နဲ႔ဆိုင္သမွ်ဟာေတြလုပ္တဲ့ ပုဂၢလိကပိုင္ ဓာတ္ခြဲခန္းေတြ စက္႐ုံေတြေတာ့ထပ္ရွိေသးတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔မိသားစုက ႏြားေတြအဓိကေမြးျမဴၿပီး ႏို႔ထြက္ပစၥည္းစက္႐ုံေတြဘက္ပိုင္းေပါ့။
မနက္ခင္းမွာ ႏြားႏို႔၊ ခ်ိစ္၊ ေထာပတ္ ။ ေန႔လည္စာနဲ႔ ညစာအတြက္ကေတာ့ အမဲသားဟင္း၊ အမဲသားကင္၊ အမဲသားေၾကာ္၊ အမဲအူ၊ အမဲသားသုပ္။ ရွားရွားပါးပါး အခ်ိဳပြဲလုပ္စားတဲ့အခါ အမဲသားပိုင္မုန္႔။ ျမိဳ႕မတက္လာခင္ ေခါင္းမွာဂ်ိဳေတြဘာေတြေပါက္ေနၿပီလား စမ္းၾကည့္ရေသးတယ္။အေမက မနက္ခင္း ႏြားႏို႔မေသာက္ခ်င္တဲ့အခါ ေကာ္ဖီေစ့ေတြကိုႏွပ္ၿပီး ေဖ်ာ္တိုက္တတ္တယ္တဲ့အေၾကာင္း အစ္မ Lia ကေျပာျပေလ့ရွိတယ္။ အဲအခ်ိန္ ကၽြန္ေတာ္ကငယ္ေသးေတာ့ မနာလိုျဖစ္ၿပီး Lia ကိုႏြားႏို႔ပုလင္းနဲ႔ ေကာက္ထုခဲ့တယ္။
ကၽြန္ေတာ့္ဘဝရဲ႕စာမ်က္ႏွာတစ္ဝက္ေလာက္ဟာ ႏြားေတြျဖစ္ခဲ့ရင္ Niel ကေတာ့ ဟင္းသီးဟင္း႐ြက္ေတြပဲ။ သူတို႔မိသားစုလုပ္ငန္းက စိုက္ပ်ိဳးေရးျဖစ္ၿပီး မိသားစုေလးပံုသံုးပံုက သက္သက္လြတ္သမားေတြ။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိရွိနဲ႔ ၿမိဳ႕တက္ခဲ့တာျဖစ္ၿပီး သူကေတာ့ ဟင္းသီးဟင္း႐ြက္ေတြနဲ႔ေဝးခ်င္လို႔ေပါ။
ခက္တာက သူ႔မွာအိမ္ေထာင္ကြဲအေမတစ္ေယာက္ဖေလာ္ရယ္ဆြန္ၿမိဳ႕မွာရွိမေနခဲ့ပါ။ အထက္တန္းေက်ာင္းသားအရြယ္ဆိုေတာ့ သူ႔အတြက္တိုက္ခန္းတစ္ခုမရေသးတာနဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္အေမရယ္ Niel ရယ္ ကၽြန္ေတာ္ရယ္ ၃ ေယာက္တူတူေနျဖစ္ခဲ့တယ္။ အထက္တန္းေအာင္ၿပီးတာနဲ႔ သူ႔မိသားစုက Niel အတြက္ တိုက္ခန္းဝယ္ေပးေတာ့ သူတစ္ျခားရပ္ကြက္ကိုေရာက္သြားၿပီ။ ေမဂ်ာတူတဲ့အတြက္ သူ႔ကိုအတန္းမွာျမင္ရတုန္းပါ။
ကၽြန္ေတာ္ေဂးတစ္ေယာက္ျဖစ္ေၾကာင္းသူ႔ကို ဖြင့္ေျပာတုန္းက သူကေျပာတယ္။
" ထင္သားပဲ။ ေက်ာင္းေလ့လာေရးခရီးထြက္တုန္းက မင္းအတန္းေခါင္းေဆာင္ဆိုတိုင္း ေယာက်ာ္းေလးေတြအတြက္ 5 ေယာက္အိပ္တစ္ခန္း၊ King size ကုတင္ႀကီးတစ္ခုပဲပါတဲ့အခန္းေတြ ဘိုကင္လုပ္ေပးကတည္းက ငါရိပ္မိေနတာ "
" အဲဒါနဲ႔ဘာဆိုင္လို႔လဲ " ကၽြန္ေတာ္ျပန္ေမးေတာ့..,
" ေသခ်ာတာေတာ့ ေယာက်ာ္းႀကီး 5 ေယာက္ႁပြတ္သိပ္ၿပီးတစ္ကုတင္ထဲအိပ္ဖို႔အိုင္ဒီယာမ်ိဳး အေျဖာင့္ေကာင္ေတြကရမွာမဟုတ္ဘူးေလ ဟ,ဟား"
" ေဂးေနတိုင္း မင္းတို႔ေကာင္ေတြကိုႀကိဳက္ေနတာမဟုတ္ဘူး။ လူတိုင္းမွာ ကိုယ္ႀကိဳက္တဲ့ပံုစံဆိုတာရွိတယ္ "
" အိုေခ..., အိုေခ..., ေဆာ္ရီးပါ ငါ့ေကာင္။ ငါကအေပ်ာ္သေဘာေျပာတာပါ။ Cyril..., မင္းကိုေဂးမကလို႔ ေခြးႀကီးပဲျဖစ္ေနျဖစ္ေန ခ်စ္ပါတယ္ "
" မင္းနည္းနည္းေတာ့မ်ားေနၿပီ "
" ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ မင္းငါ့ကို ထုတ္ေျပာတာ ဝမ္းသာပါတယ္ "
Niel ကိုထုတ္ေျပာရတာ လက္ေပါက္ကတ္ေပမဲ့ ကၽြန္ေတာ့ရင္ထဲမွာေပါ့ပါးသြားသလိုခံစားရတာေတာ့ အမွန္ပဲ။
(၇) ဒါကၽြန္ေတာ့္ဓာတ္ပံု..., ေခ်ာတယ္မလား။ ဒီပံုကို႐ိုက္တုန္းက ကၽြန္ေတာ္ အျဖဴအမည္းလိုခ်င္ခဲ့တာ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ကေလးဘဝမွာ ေနာက္ေဖးအိမ္ ဒါမွမဟုတ္ ေနာက္ေဖးဂိုေထာင္ကို သရဲေျခာက္တယ္လို႔သတ္မွတ္တတ္တဲ့အက်င့္ရွိတယ္။ ေက်ာင္းအၿပီး အိမ္ျပန္ျဖစ္တာကေန ဒီေနရာႀကီးရဲ႕ ေျခာက္ျခားစရာအေငြ႕အသက္နဲ႔ အျဖဴအမည္းဓာတ္ပံုေလး႐ိုက္ခ်င္ခဲ့တာ Niel က ကာလာပါတဲ့ပံုေတြႀကီးပဲ႐ိုက္ေပးခဲ့တယ္။
ပံုထဲမွာ ကင္မရာကိုစူးစိုက္ေနၾကည့္တဲ့ ကၽြန္ေတာ့္မ်က္လံုးေတြဟာ လတ္ေတးေကာ္ဖီေတြလိုပဲ အညိဳေရာင္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ေလး။ တကယ္အျပင္မွာေတာ့ ကၽြန္ေတာ့မ်က္လံုးေတြဟာ အနက္ေရာင္ပါပဲ။ အနီးကပ္ၿဖဲၾကည့္မွ အညိဳေရာင္ပါလားလို႔ သိရတာပါ။ အဲတုန္းကကၽြန္ေတာ့္မ်က္ႏွာက ျပည့္ျပည့္ေဖာင္းေဖာင္းေလး.., အခုေတာ့ အသားေတြဘယ္ေရာက္ကုန္လဲမသိ၊ ေမး႐ိုးေထာင့္ခ်ိဳးေတြသာ ထင္ထင္ရွားရွားေပၚလာတယ္။
ကၽြန္ေတာ္က သံုးပံု–သံုးပံု မ်က္ႏွာအခ်ိဳးအစားညီမွ်တဲ့အထဲမွာပါတယ္။ နဖူးက သိပ္မက်ယ္သလို သိပ္လည္းမက်ဥ္း။ ႏွာတံကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္မ်က္ႏွာမွာ အားအရဆံုးအစိတ္အပိုင္းပဲ။ ဒီ့အတြက္ ကၽြန္ေတာ့္ကိုထိန္းေပးခဲ့တဲ့ နာနီကိုေက်းဇူးတင္ရမယ္။ သူမက ကၽြန္ေတာ့္ႏွာေခါင္းျပားျပားလံုးလံုးေလးကို ေျဖာင့္စင္းခၽြန္ျမေအာင္ လက္နဲ႔ႏွိပ္နယ္ၿပီး တစ္ခ်ိန္လံုး ပံုေဖာ္ေပးခဲ့တာ။
ႏႈတ္ခမ္းေတြကေတာ့ နည္းနည္းတစ္မ်ိဳး..., ကၽြန္ေတာ္ငယ္ငယ္က အေမ့ႏို႔မစို႔ျဖစ္ခဲ့ေတာ့ ႏို႔ဗူးနဲ႔ႏွစ္ပါးသြားတာေၾကာင့္လည္းပါမယ္။ အေပၚႏႈတ္ခမ္းေတြက လန္လန္ကပ္ကပ္ေလးျဖစ္ေနတယ္။ ဘယ္အခ်ိန္မွာသိသာလဲဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ရယ္လိုက္တဲ့အခါ အေပၚႏႈတ္ခမ္းေတြက အလိုလိုေပ်ာက္သြားတယ္။
(၈) အရပ္အျမင့္ 182 စင္တီမီတာ။ ကိုယ္အေလးခ်ိန္ 73 ကီလိုဂရမ္။
ကၽြန္ေတာ့္အေၾကာင္းက အဝတ္ေလွ်ာ္စက္ရဲ႕စည္းကမ္းေတြထက္ မ်ားသြားၿပီ။ ေနာက္ထပ္စာမ်က္ႏွာေတြကလည္းကၽြန္ေတာ္ပဲ ျဖစ္ေနမွာဆိုေတာ့ ဒီေနရာမွာရပ္သင့္ၿပီ။
အခု မနက္ 8 နာရီတိတိရွိၿပီ။ ညကအဝတ္ေတြအားႀကိဳးမာန္တက္ျဖင့္ခိုးေလွ်ာ္ထားေသာ္လည္း အေျခာက္ခံစက္ထဲထည့္ဖို႔ေမ့ၿပီး စက္ေတာ္ေခၚသြားတာေၾကာင့္ အတြင္းခံဝတ္စရာမရွိသည့္ ျပသနာဟာ ဒံုရင္းမွဒံုရင္းျဖစ္သည္။ တိုက္ရဲ႕မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မိန္းလမ္းမႀကီးကို ျဖတ္ကူးလိုက္လွ်င္ ေရွာ့ပင္းေမာလ္ေပါက္စေလးရွိ၏။ အတြင္းခံတစ္ထည္ထည့္ဝယ္ရဦးမည္။
ဟုတ္ပါသည္..., ထပ္ဝယ္ရဦးမည္။ ကၽြန္ေတာ့္ဘဝတြင္ ႀကီးႀကီးမားမားတက္ေလ့ရွိေသာ ျပသနာမွာ အခန္းေထာင့္တြင္ ပံုထားေသာ အဝတ္ပံုႀကီးသာျဖစ္သည္။ အေမကအဝတ္ေတြေလွ်ာ္ေပးဖို႔ လာယူရင္လည္း ကၽြန္ေတာ္ကမႀကိဳက္။ ကၽြန္ေတာ့္အဝတ္ေတြကို ကၽြန္ေတာ္ေလွ်ာ္လားဆိုေတာ့ မေလွ်ာ္။
// ဘဝကတိုေတာင္းပါသည္။ ယခုခ်က္ျခင္းေစ်းေလ်ာ့ထားေသာပစၥည္းမ်ားကို ဝယ္ယူလိုက္ပါ //
လမ္းထိပ္ 24 နာရီဖြင့္မုန္႔ဆိုင္ေလးေရာက္ေတာ့ ခ်ိတ္ထားေသာ ဆိုင္းဘုတ္ကိုၾကည့္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္ စိတ္ထဲတြင္က်ိန္ဆဲမိသည္။ လူေတြ ေန႔ခ်င္းညခ်င္းအသက္ထြက္ေတာ့မဲ့အေၾကာင္းအရာႏွင့္ သူ႔ဆိုင္က ေစ်းခ်ပစၥည္းမ်ား ဘာဆိုင္ပါသလဲ။
ဒီ့ထက္ပိုဆိုးတာက တံခါးမွာကပ္ထားတဲ့ "ေခြးမ်ားဝင္မလာပါႏွင့္!" ဆိုတဲ့စာသားပဲ။ ေခြးပိုင္ရွင္မ်ားအတြက္ သတိေပးခ်က္သကဲ့သို႔ေရးထားသည္မဟုတ္။ "ဝင္ခြင့္မျပဳပါ" "ေခၚခြင့္မျပဳပါ " သည္လိုစကားလံုးေတြရွိရဲ႕သားနဲ႔ ဘာလို႔မ်ားေခြးေတြကိုစကားေျပာေနတဲ့စကားလံုးေတြလို ေရးထားတာလဲ။ ေခြးေတြက " ေအာ္။ ငါကစာဖတ္တတ္တဲ့ေခြးမို႔လို႔ေတာ္ေသး" ဆိုၿပီးစည္းကမ္းလိုက္နာမယ္လို႔ ထင္လို႔မ်ားလား။
အတြင္းခံေဘာင္းဘီဝယ္ေနၾကဆိုင္ကို ကၽြန္ေတာ္ဝင္သြားေတာ့ ဆိုင္ပိုင္ရွင္အန္တီဆယ္ရာက ေဖာ္ေဖာ္ေရြေရြ ျပံဳးျပေနၿပီး အတြင္းခံေဘာင္းဘီေတြရွိတဲ့အျခမ္းကိုဆက္ဝင္သြားတာျမင္ေတာ့ အန္တီဆယ္ရာက ျဖစ္ျပန္ၿပီလားဆိုတဲ့ မ်က္ႏွာေပးႏွင့္ၾကည့္သည္။
" ကၽြန္ေတာ္အဝတ္ေလွ်ာ္ဖို႔ေမ့ျပန္ၿပီေလ "
" အတြင္းခံေတြေတာ့ မွန္မွန္ေလွ်ာ္ေပါ့ ေကာင္ေလးရဲ႕။ မင္းခ်စ္သူရတဲ့အခါ မားကတ္ကအေပါစားအတြင္းခံေလးနဲ႔ဆို ခ်စ္သူက ဖီးလ္ငုတ္တယ္။ နာမည္ႀကီးတံဆိပ္ေတြက ျမင္လိုက္တာနဲ႔ ခၽြတ္ခ်ခ်င္စရာေကာင္းတယ္ေလ "
" ဒီေန႔ေတာ့ ေဘာင္းဘီခၽြတ္စရာ ကိစၥမရွိေအာင္ ေနပါ့မယ္ အန္တီဆယ္ရာရယ္ "
" ငါလည္းဆုေတာင္းေပးပါတယ္ "
ကၽြန္ေတာ္ အတြင္းခံေဘာင္းဘီပါကင္သစ္ကို ေငြရွင္းၿပီး ျပန္ထြက္တဲ့အခ်ိန္မွာ တံခါးကိုဖြင့္ၿပီးဝင္လာတဲ့လူတစ္ေယာက္ကို ႐ုတ္တရက္ျမင္လိုက္ရေတာ့ ဒီလူနဲ႔ေတာ့ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္တိုက္မိၿပီဆို မ်က္လံုးမွိတ္လိုက္႐ုံရွိေသး "Bang" ခနဲတံခါးေဘာင္က မ်က္ခြက္ကိုလာ႐ိုက္သည္။
" What the fuck ! "
ကၽြန္ေတာ္ ေဒါသတႀကီးနဲ႔ တံခါးကိုျပန္ေဆာင့္ဖြင့္လိုက္ေတာ့ ထိုလူဟာဆိုင္ထဲမဝင္ဘဲ ျပန္လွည့္ထြက္သြားသည္။ ေျပးသြားတာမဟုတ္တဲ့ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ လ်င္ျမန္စြာပဲ သူ႔လက္ေမာင္းရင္းကို ဆြဲကိုင္လိုက္ႏိုင္သည္။
" မင္း !! "
မေန႔ညကမွ လတ္လတ္ဆက္ဆက္ ဖြန္ေၾကာင္မိထားတဲ့ "ေသစမ္း ! မ်က္ေတာင္ေတြ" ဆိုတဲ့ေကာင္ေလးပါ။ ကၽြန္ေတာ္ သူ႔နာမည္ေတာင္ မသိရေသး။
" ေဆာ္ရီး။ ေဆာ္ရီး။ ငါလုပ္စရာေလးရွိလို႔။ ေဆာ္ရီး။ မင္းနာသြားရင္ ေဆာ္ရီးပါ။ ငါ ငါ "
သူကတခုခုကိုစိုးရိမ္ထိတ္လန္႔ေနၿပီး အလ်င္လိုေနဟန္ရွိသည္။ ကၽြန္ေတာ့္လက္ကိုလည္း အတင္း႐ုန္းကန္ေနသည္။
" မင္း တခုခုုျဖစ္ေနလို႔လား? "
ဒီမွာမစၥတာႀကီး Cyril ..., တံခါးေဘာင္ကိုမိတ္ဆက္မိတဲ့နဖူးႀကီးကိုတစ္ဆိတ္ေလာက္အားနာပါဦး။ သူက မေတာ္တဆ မ်က္စိေရွ႕ေရာက္လာတဲ့ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ပါ။ သူ႔ကိုစိတ္ပူမေနဘဲ အိမ္မွာေရခဲေလးျပန္ကပ္လိုက္ပါကြယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ဦးေခါင္းပိုင္းက Inside out ကားတြန္းကားထဲကလို တားျမစ္ခ်က္ေတြ ထုတ္ျပန္ေနေပမဲ့ ကၽြန္ေတာ့္မေန႔ကစာမ်က္ႏွာမွာဝန္ခံခဲ့သလိုပဲ ကၽြန္ေတာ္ သူ႔ကိုစိတ္ဝင္စားတယ္။
ျမင္ျမင္ခ်င္းအခ်စ္လား!? မဟုတ္ေသးဘူး ...., အဲေလာက္ထိမႀကီးက်ယ္ဘူး။ ခ်စ္မိၿပီဆိုတာမ်ိဳးက ဗိုက္ထဲကလိပ္ျပာေတြ ဒါမွမဟုတ္ မွိတ္တုတ္မွိတ္တုတ္ၾကယ္ေလးေတြ ဒါမွမဟုတ္ တက္လိုက္ဆင္းလိုက္ကုန္းဆင္းလမ္းေလးေတြ မဟုတ္လား။ ဒါက ကမ္းစပ္နဲ႔တူတဲ့ စိတ္ဝင္စားမႈေလးတစ္ခုပါပဲ။ ကမ္းစပ္မွာ ေရမနစ္ဘူးေလ။
" ေဆာ္ရီး "
ေနာက္ထပ္တစ္ခါ ျမင္ကြင္းကေနခပ္သြက္သြက္ျဖင့္ သူေပ်ာက္ကြယ္သြားျပန္သည္။ ညအိပ္ဝတ္စံုစင္းၾကားႏွင့္မဟုတ္ေတာ့ေသာ္လည္း ကၽြန္ေတာ့္ အျမင္အာ႐ုံမွာေတာ့ သူဟာ ညအိပ္ဝတ္စံုစင္းၾကားေလးဝတ္ထားတုန္းျဖစ္သည္။
ဒုတိယအႀကိမ္ ကၽြန္ေတာ္ အျငင္းခံသလို ခံစားရသည္။
....................................
ဘဝဆိုတာမျိုးက ရှေ့ကိုလျှောက်နေပေမဲ့ ပြန်လှည့်ကြည့်လိုက်ရင် စောက်ချိုးပြေတာ ဘာဆိုဘာမှသိပ်မရှိသေးဘူး။ ဘာနဲ့တူလဲဆိုတော့ ရေနစ်မှာကြောက်လို့ ရေကူးသင်တဲ့အခါမှာ ရေကူးသင်ရင်း ရေနစ်နေသလိုပဲ။
အဝတ်လျှော်စက်သုံးဖို့ထုတ်ထားတဲ့ စည်းကမ်းချက်တွေလို ကျွန်တော်အကြောင်းကို နံပါတ်စဉ်နဲ့ဖော်ပြကြည့်မယ်။
(၁) ကျွန်တော့်နာမည် Cyril ..., ကျွန်တော့်အဖိုးရဲ့အဖေခေတ်ကရေပန်းစားတဲ့ နာမည်မျိုးကို ကျွန်တော်ရထားတာပါ။ အဓိပ္ပာယ်ကတော့ သခင်မင်းမြတ်ဆိုလား!? ဆရာတစ်ဆူဆိုလားပဲ!? အပေါ်ကတော့ အပေါ်ကပဲ။
(၂) ကျွန်တော့်အသက် 20..., မိဘတွေက ရှစ်နှစ်ကွာတဲ့ ကျွန်တော့်အစ်မ Lia ကိုတော့ ရည်ရွယ်ချက်ရှိရှိနဲ့မွေးထုတ်ထားတာဖြစ်ပြီး ကျွန်တော့်ကိုတော့ အစီအစဉ်ထဲမှာမပါခဲ့ပါ။ ဒါဟာသိပ်သိသာပါတယ်။ ကျွန်တော့်မွေးနေ့က သူတို့ကွာရှင်းတဲ့ရက်နဲ့တစ်နှစ်ထဲ..., ဆိုလိုချင်တာက ကွာရှင်းချစ်ရည်လူးပွဲလေးရှိရင်ရှိခဲ့မှာပေါ့။ ဒီတော့ ကျွန်တော်မွေးကတည်းက ခရစ္စမတ်ပါတီနှစ်ခု၊ မွေးနေ့ပါတီနှစ်ခု၊ နှစ်သစ်ပါတီနှစ်ခု နဲ့ ကျေးဇူးတော်နေ့နှစ်ခု ရတယ်ဆိုပါစို့။
(၃) အထက်တန်းရောက်ပြီဆိုတာနဲ့ တတ်ချင်တဲ့ကျောင်းနဲ့နီးတာအကြောင်းပြပြီး အမေနဲ့အတူအခုတိုက်ခန်းမှာနေတယ်။ တိုးတိုးတိတ်တိတ်ပြောရရင် ကျွန်တော် မြို့ထဲမှာနေချင်လို့ အမေနောက်အတင်းလိုက်လာတာ..., တောကကောင်လေးတွေက မမိုက်ကြဘူးလေ။ ကျွန်တော် ကျိန်ရဲတယ်။ ကျွန်တော့အစ်မ Lia သာအဖေနဲ့အတူတောမှာဆက်နေရင် နွားကျောင်းတဲ့တောသားတစ်ယောက် ဒါမှမဟုတ် သိုးကျောင်းတဲ့တောသားတစ်ယောက်နဲ့ ညားတော့မယ်။
လက်ရှိ အမေရိကန်တောင်ပိုင်း ဖလော်ရယ်ဆွန်မြို့လယ်ခေါင်၊ အယ်လီဘယ်ရီဘရော့ဝေးနဲ့ အက်ရှ်စတွန်လမ်းဆုံ၊ ဂလော်ရီယာတိုက်တန်းလျားလို့လူသိများတဲ့ တိုက်ခန်းတွေမှာ နေပါတယ်။
(၄) နာမည်၊ အသက်၊ နေရပ်လိပ်စာ၊ ပြီးတော့ ဖုန်းနံပါတ်လာမှာလား!? သိပ်မရင်းနှီးသေးရင်ဖုန်းနံပါတ်မပြောပြတဲ့အတွက် စိတ်မရှိပါနဲ့။
[cyrilcorner88@gmail.com] ဒီကနေအရင်ဆက်သွယ်ပြီး ရင်းနှီးနိုင်ပါတယ်။
(၅) ကျွန်တော့်ပစ္စည်းကတော့ ယောကျာ်းလေးဖြစ်ပေမဲ့ မိန်းကလေးပစ္စည်းတွေကို မတုံ့ပြန်နိုင်ဘူး။ သစ္စာရှိတယ်၊ ယောကျာ်းချင်းချင်းပဲ တုန့်ပြန်တယ်။ မိဘတွေရောဒီကိစ္စသိပြီးပြီလားလို့ တွေးနေပြီမှတ်လား။ သူတို့သိကိုသိမှဖြစ်မယ်လို့ မလိုအပ်သရွေ့ ကျွန်တော့်ဘက်ကထုတ်ပြောဖို့ အစီအစဉ်မရှိသေးဘူး။
ကျွန်တော့်ကို ချစ်သူလို တင်းတင်းကျပ်ကျပ် ပွေ့ဖက်မဲ့ ယောကျာ်းတစ်ယောက်ရှိလာခဲ့ရင်၊ ကျွန်တော့်နှုတ်ခမ်းတွေကို အနမ်းပေးချင်တဲ့ ယောကျာ်းတစ်ယောက်ရှိလာခဲ့ရင်၊ ကျွန်တော့်ကို အချစ်ပုံပြင်ကောင်းကောင်းလေး တစ်ခုရခွင့်ပေးတဲ့ ယောကျာ်းတစ်ယောက်ရှိလာခဲ့ရင် အမေကိုတစ်ခါ၊ အဖေကို တစ်ခါ၊ နှစ်ခါ ထုတ်ပြောမယ်။
သူငယ်ချင်းတွေရောသိပြီးပြီလားလို့ ထပ်တွေးနေပြီမှတ်လား။ မိဘတွေတောင်မသိတာ သူငယ်ချင်းတွေက သိစရာလားလို့တွေးမိရင်မှားမယ် .., သူငယ်ချင်းတွေဆိုတာ မိဘတွေမသိတဲ့အရာတွေသိဖို့ ထားကြတာမဟုတ်လား။ ရည်းစားကြတော့ မိဘတွေရယ် သူငယ်ချင်းတွေရယ် နဲ့ မလုပ်တဲ့ဟာမျိုးတွေလုပ်ဖို့ ထားကြတာမဟုတ်လား။
(၆) သေချာပေါက် ကျွန်တော့်အကြောင်းအတွက် နံပါတ်စဉ်ဖြစ်ပေမဲ့ Niel ဆိုတဲ့တစ်ယာက်ကိုတော့ ထည့်ပါရစေ။ Niel ဆိုတာ ကျွန်တော်နဲ့ တစ်ဗိုက်ထဲမမွေးရုံရှိပြီး မွေးကတည်းကအခုအထိ သူနဲ့မခွဲဖူးပါ။
Niel ဟာနားရွက်ကားပေမဲ့ ပိန်းတယ်။ အရပ်တော်တော်မြင့်ပေမဲ့ အမြင့်ဖိုဘီးယားရှိတယ်။ အလုံပိတ်အခန်းတွေကိုမုန်းသလို သူကပွင့်လင်းပြီးစိတ်ရှင်းတဲ့လူစားမျိုး။ တွဲခဲ့ဖူးတဲ့စော် 3 ယောက်လုံးကတော့ သူ့ပါးချိုင့်လေးကိုကြွေကြတယ်။ ဘာလို့လဲဆိုတော့ သူပါးချိုင့်ပေါ်အောင်ရယ်တဲ့အချိန်တွေကရှားတဲ့အတွက် ကောင်မလေးတွေက အရူးအမူးဖြစ်နေကြတာ။
ဖလော်ရယ်ဆွန်မြို့ပြင်ရောက်ပြီဆိုတာနဲ့ ဟိုင်းဝေးလမ်းမကြီးကို ပျင်းရိနေအောင်မောင်း၊ ကွေ့စရာမရှိတဲ့အတွက် ပျင်းရိပြီးမျက်ရည်တွေဝဲလာတဲ့အထိမောင်း...,နောက်ဆုံးမှာ မတ်စ်တောင်း စိုက်ပျိုးရေးနဲ့ မွေးမြူရေး ကျေးရွာလေးကို ရောက်ရှိပါပြီ။ ကျေးရွာရဲ့တစ်ဝက်လောက်က ကျွန်တော်တို့ မိသားစုပိုင်ဖြစ်ပြီး ကျန်တစ်ဝက်က Niel တို့မိသားစုပိုင်ဖြစ်တယ်။ မျိုးစေ့ပေါင်းစပ်၊ ထုတ်လုပ်၊ စမ်းသပ်၊ အစေ့နဲ့ဆိုင်သမျှဟာတွေလုပ်တဲ့ ပုကလိကပိုင် ဓာတ်ခွဲခန်းတွေ စက်ရုံတွေတော့ထပ်ရှိသေးတယ်။ ကျွန်တော်တို့မိသားစုက နွားတွေအဓိကမွေးမြူပြီး နို့ထွက်ပစ္စည်းစက်ရုံတွေဘက်ပိုင်းပေါ့။
မနက်ခင်းမှာ နွားနို့၊ ချိစ်၊ ထောပတ် ။ နေ့လည်စာနဲ့ ညစာအတွက်ကတော့ အမဲသားဟင်း၊ အမဲသားကင်၊ အမဲသားကြော်၊ အမဲအူ၊ အမဲသားသုပ်။ ရှားရှားပါးပါး အချိုပွဲလုပ်စားတဲ့အခါ အမဲသားပိုင်မုန့်။ မြို့မတက်လာခင် ခေါင်းမှာဂျိုတွေဘာတွေပေါက်နေပြီလား စမ်းကြည့်ရသေးတယ်။အမေက မနက်ခင်း နွားနို့မသောက်ချင်တဲ့အခါ ကော်ဖီစေ့တွေကိုနှပ်ပြီး ဖျော်တိုက်တတ်တယ်တဲ့အကြောင်း အစ်မ Lia ကပြောပြလေ့ရှိတယ်။ အဲအချိန် ကျွန်တော်ကငယ်သေးတော့ မနာလိုဖြစ်ပြီး Lia ကိုနွားနို့ပုလင်းနဲ့ ကောက်ထုခဲ့တယ်။
ကျွန်တော့်ဘဝရဲ့စာမျက်နှာတစ်ဝက်လောက်ဟာ နွားတွေဖြစ်ခဲ့ရင် Niel ကတော့ ဟင်းသီးဟင်းရွက်တွေပဲ။ သူတို့မိသားစုလုပ်ငန်းက စိုက်ပျိုးရေးဖြစ်ပြီး မိသားစုလေးပုံသုံးပုံက သက်သက်လွတ်သမားတွေ။ ကျွန်တော်ကတော့ ရည်ရွယ်ချက်ရှိရှိနဲ့ မြို့တက်ခဲ့တာဖြစ်ပြီး သူကတော့ ဟင်းသီးဟင်းရွက်တွေနဲ့ဝေးချင်လို့ပေါ။
ခက်တာက သူ့မှာအိမ်ထောင်ကွဲအမေတစ်ယောက်ဖလော်ရယ်ဆွန်မြို့မှာရှိမနေခဲ့ပါ။ အထက်တန်းကျောင်းသားအရွယ်ဆိုတော့ သူ့အတွက်တိုက်ခန်းတစ်ခုမရသေးတာနဲ့ ကျွန်တော့်အမေရယ် Niel ရယ် ကျွန်တော်ရယ် ၃ ယောက်တူတူနေဖြစ်ခဲ့တယ်။ အထက်တန်းအောင်ပြီးတာနဲ့ သူ့မိသားစုက Niel အတွက် တိုက်ခန်းဝယ်ပေးတော့ သူတစ်ခြားရပ်ကွက်ကိုရောက်သွားပြီ။ မေဂျာတူတဲ့အတွက် သူ့ကိုအတန်းမှာမြင်ရတုန်းပါ။
ကျွန်တော်ဂေးတစ်ယောက်ဖြစ်ကြောင်းသူ့ကို ဖွင့်ပြောတုန်းက သူကပြောတယ်။
" ထင်သားပဲ။ ကျောင်းလေ့လာရေးခရီးထွက်တုန်းက မင်းအတန်းခေါင်းဆောင်ဆိုတိုင်း ယောကျာ်းလေးတွေအတွက် 5 ယောက်အိပ်တစ်ခန်း၊ King size ကုတင်ကြီးတစ်ခုပဲပါတဲ့အခန်းတွေ ဘိုကင်လုပ်ပေးကတည်းက ငါရိပ်မိနေတာ "
" အဲဒါနဲ့ဘာဆိုင်လို့လဲ " ကျွန်တော်ပြန်မေးတော့..,
" သေချာတာတော့ ယောကျာ်းကြီး 5 ယောက်ပြွတ်သိပ်ပြီးတစ်ကုတင်ထဲအိပ်ဖို့အိုင်ဒီယာမျိုး အဖြောင့်ကောင်တွေကရမှာမဟုတ်ဘူးလေ ဟ,ဟား"
" ဂေးနေတိုင်း မင်းတို့ကောင်တွေကိုကြိုက်နေတာမဟုတ်ဘူး။ လူတိုင်းမှာ ကိုယ်ကြိုက်တဲ့ပုံစံဆိုတာရှိတယ် "
" အိုခေ..., အိုခေ..., ဆော်ရီးပါ ငါ့ကောင်။ ငါကအပျော်သဘောပြောတာပါ။ Cyril..., မင်းကိုဂေးမကလို့ ခွေးကြီးပဲဖြစ်နေဖြစ်နေ ချစ်ပါတယ် "
" မင်းနည်းနည်းတော့များနေပြီ "
" ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် မင်းငါ့ကို ထုတ်ပြောတာ ဝမ်းသာပါတယ် "
Niel ကိုထုတ်ပြောရတာ လက်ပေါက်ကတ်ပေမဲ့ ကျွန်တော့ရင်ထဲမှာပေါ့ပါးသွားသလိုခံစားရတာတော့ အမှန်ပဲ။
(၇) ဒါကျွန်တော့်ဓာတ်ပုံ..., ချောတယ်မလား။ ဒီပုံကိုရိုက်တုန်းက ကျွန်တော် အဖြူအမည်းလိုချင်ခဲ့တာ။ ကျွန်တော်တို့ ကလေးဘဝမှာ နောက်ဖေးအိမ် ဒါမှမဟုတ် နောက်ဖေးဂိုထောင်ကို သရဲခြောက်တယ်လို့သတ်မှတ်တတ်တဲ့အကျင့်ရှိတယ်။ ကျောင်းအပြီး အိမ်ပြန်ဖြစ်တာကနေ ဒီနေရာကြီးရဲ့ ခြောက်ခြားစရာအငွေ့အသက်နဲ့ အဖြူအမည်းဓာတ်ပုံလေးရိုက်ချင်ခဲ့တာ Niel က ကာလာပါတဲ့ပုံတွေကြီးပဲရိုက်ပေးခဲ့တယ်။
ပုံထဲမှာ ကင်မရာကိုစူးစိုက်နေကြည့်တဲ့ ကျွန်တော့်မျက်လုံးတွေဟာ လတ်တေးကော်ဖီတွေလိုပဲ အညိုရောင်ဖျော့ဖျော့လေး။ တကယ်အပြင်မှာတော့ ကျွန်တော့မျက်လုံးတွေဟာ အနက်ရောင်ပါပဲ။ အနီးကပ်ဖြဲကြည့်မှ အညိုရောင်ပါလားလို့ သိရတာပါ။ အဲတုန်းကကျွန်တော့်မျက်နှာက ပြည့်ပြည့်ဖောင်းဖောင်းလေး.., အခုတော့ အသားတွေဘယ်ရောက်ကုန်လဲမသိ၊ မေးရိုးထောင့်ချိုးတွေသာ ထင်ထင်ရှားရှားပေါ်လာတယ်။
ကျွန်တော်က သုံးပုံ–သုံးပုံ မျက်နှာအချိုးအစားညီမျှတဲ့အထဲမှာပါတယ်။ နဖူးက သိပ်မကျယ်သလို သိပ်လည်းမကျဉ်း။ နှာတံကတော့ ကျွန်တော်မျက်နှာမှာ အားအရဆုံးအစိတ်အပိုင်းပဲ။ ဒီ့အတွက် ကျွန်တော့်ကိုထိန်းပေးခဲ့တဲ့ နာနီကိုကျေးဇူးတင်ရမယ်။ သူမက ကျွန်တော့်နှာခေါင်းပြားပြားလုံးလုံးလေးကို ဖြောင့်စင်းချွန်မြအောင် လက်နဲ့နှိပ်နယ်ပြီး တစ်ချိန်လုံး ပုံဖော်ပေးခဲ့တာ။
နှုတ်ခမ်းတွေကတော့ နည်းနည်းတစ်မျိုး..., ကျွန်တော်ငယ်ငယ်က အမေ့နို့မစို့ဖြစ်ခဲ့တော့ နို့ဗူးနဲ့နှစ်ပါးသွားတာကြောင့်လည်းပါမယ်။ အပေါ်နှုတ်ခမ်းတွေက လန်လန်ကပ်ကပ်လေးဖြစ်နေတယ်။ ဘယ်အချိန်မှာသိသာလဲဆိုတော့ ကျွန်တော်ရယ်လိုက်တဲ့အခါ အပေါ်နှုတ်ခမ်းတွေက အလိုလိုပျောက်သွားတယ်။
(၈) အရပ်အမြင့် 182 စင်တီမီတာ။ ကိုယ်အလေးချိန် 73 ကီလိုဂရမ်။
ကျွန်တော့်အကြောင်းက အဝတ်လျှော်စက်ရဲ့စည်းကမ်းတွေထက် များသွားပြီ။ နောက်ထပ်စာမျက်နှာတွေကလည်းကျွန်တော်ပဲ ဖြစ်နေမှာဆိုတော့ ဒီနေရာမှာရပ်သင့်ပြီ။
အခု မနက် 8 နာရီတိတိရှိပြီ။ ညကအဝတ်တွေအားကြိုးမာန်တက်ဖြင့်ခိုးလျှော်ထားသော်လည်း အခြောက်ခံစက်ထဲထည့်ဖို့မေ့ပြီး စက်တော်ခေါ်သွားတာကြောင့် အတွင်းခံဝတ်စရာမရှိသည့် ပြသနာဟာ ဒုံရင်းမှဒုံရင်းဖြစ်သည်။ တိုက်ရဲ့မျက်နှာချင်းဆိုင်မိန်းလမ်းမကြီးကို ဖြတ်ကူးလိုက်လျှင် ရှော့ပင်းမောလ်ပေါက်စလေးရှိ၏။ အတွင်းခံတစ်ထည်ထည့်ဝယ်ရဦးမည်။
ဟုတ်ပါသည်..., ထပ်ဝယ်ရဦးမည်။ ကျွန်တော့်ဘဝတွင် ကြီးကြီးမားမားတက်လေ့ရှိသော ပြသနာမှာ အခန်းထောင့်တွင် ပုံထားသော အဝတ်ပုံကြီးသာဖြစ်သည်။ အမေကအဝတ်တွေလျှော်ပေးဖို့ လာယူရင်လည်း ကျွန်တော်ကမကြိုက်။ ကျွန်တော့်အဝတ်တွေကို ကျွန်တော်လျှော်လားဆိုတော့ မလျှော်။
// ဘဝကတိုတောင်းပါသည်။ ယခုချက်ခြင်းဈေးလျော့ထားသောပစ္စည်းများကို ဝယ်ယူလိုက်ပါ //
လမ်းထိပ် 24 နာရီဖွင့်မုန့်ဆိုင်လေးရောက်တော့ ချိတ်ထားသော ဆိုင်းဘုတ်ကိုကြည့်ပြီး ကျွန်တော် စိတ်ထဲတွင်ကျိန်ဆဲမိသည်။ လူတွေ နေ့ချင်းညချင်းအသက်ထွက်တော့မဲ့အကြောင်းအရာနှင့် သူ့ဆိုင်က ဈေးချပစ္စည်းများ ဘာဆိုင်ပါသလဲ။
ဒီ့ထက်ပိုဆိုးတာက တံခါးမှာကပ်ထားတဲ့ "ခွေးများဝင်မလာပါနှင့်!" ဆိုတဲ့စာသားပဲ။ ခွေးပိုင်ရှင်များအတွက် သတိပေးချက်သကဲ့သို့ရေးထားသည်မဟုတ်။ "ဝင်ခွင့်မပြုပါ" "ခေါ်ခွင့်မပြုပါ " သည်လိုစကားလုံးတွေရှိရဲ့သားနဲ့ ဘာလို့များခွေးတွေကိုစကားပြောနေတဲ့စကားလုံးတွေလို ရေးထားတာလဲ။ ခွေးတွေက " အော်။ ငါကစာဖတ်တတ်တဲ့ခွေးမို့လို့တော်သေး" ဆိုပြီးစည်းကမ်းလိုက်နာမယ်လို့ ထင်လို့များလား။
အတွင်းခံဘောင်းဘီဝယ်နေကြဆိုင်ကို ကျွန်တော်ဝင်သွားတော့ ဆိုင်ပိုင်ရှင်အန်တီဆယ်ရာက ဖော်ဖော်ရွေရွေ ပြုံးပြနေပြီး အတွင်းခံဘောင်းဘီတွေရှိတဲ့အခြမ်းကိုဆက်ဝင်သွားတာမြင်တော့ အန်တီဆယ်ရာက ဖြစ်ပြန်ပြီလားဆိုတဲ့ မျက်နှာပေးနှင့်ကြည့်သည်။
" ကျွန်တော်အဝတ်လျှော်ဖို့မေ့ပြန်ပြီလေ "
" အတွင်းခံတွေတော့ မှန်မှန်လျှော်ပေါ့ ကောင်လေးရဲ့။ မင်းချစ်သူရတဲ့အခါ မားကတ်ကအပေါစားအတွင်းခံလေးနဲ့ဆို ချစ်သူက ဖီးလ်ငုတ်တယ်။ နာမည်ကြီးတံဆိပ်တွေက မြင်လိုက်တာနဲ့ ချွတ်ချချင်စရာကောင်းတယ်လေ "
" ဒီနေ့တော့ ဘောင်းဘီချွတ်စရာ ကိစ္စမရှိအောင် နေပါ့မယ် အန်တီဆယ်ရာရယ် "
" ငါလည်းဆုတောင်းပေးပါတယ် "
ကျွန်တော် အတွင်းခံဘောင်းဘီပါကင်သစ်ကို ငွေရှင်းပြီး ပြန်ထွက်တဲ့အချိန်မှာ တံခါးကိုဖွင့်ပြီးဝင်လာတဲ့လူတစ်ယောက်ကို ရုတ်တရက်မြင်လိုက်ရတော့ ဒီလူနဲ့တော့ မျက်နှာချင်းဆိုင်တိုက်မိပြီဆို မျက်လုံးမှိတ်လိုက်ရုံရှိသေး "Bang" ခနဲတံခါးဘောင်က မျက်ခွက်ကိုလာရိုက်သည်။
" What the fuck ! "
ကျွန်တော် ဒေါသတကြီးနဲ့ တံခါးကိုပြန်ဆောင့်ဖွင့်လိုက်တော့ ထိုလူဟာဆိုင်ထဲမဝင်ဘဲ ပြန်လှည့်ထွက်သွားသည်။ ပြေးသွားတာမဟုတ်တဲ့ကြောင့် ကျွန်တော် လျင်မြန်စွာပဲ သူ့လက်မောင်းရင်းကို ဆွဲကိုင်လိုက်နိုင်သည်။
" မင်း !! "
မနေ့ညကမှ လတ်လတ်ဆက်ဆက် ဖွန်ကြောင်မိထားတဲ့ "သေစမ်း ! မျက်တောင်တွေ" ဆိုတဲ့ကောင်လေးပါ။ ကျွန်တော် သူ့နာမည်တောင် မသိရသေး။
" ဆော်ရီး။ ဆော်ရီး။ ငါလုပ်စရာလေးရှိလို့။ ဆော်ရီး။ မင်းနာသွားရင် ဆော်ရီးပါ။ ငါ ငါ "
သူကတခုခုကိုစိုးရိမ်ထိတ်လန့်နေပြီး အလျင်လိုနေဟန်ရှိသည်။ ကျွန်တော့်လက်ကိုလည်း အတင်းရုန်းကန်နေသည်။
" မင်း တခုခုဖြစ်နေလို့လား? "
ဒီမှာမစ္စတာကြီး Cyril ..., တံခါးဘောင်ကိုမိတ်ဆက်မိတဲ့နဖူးကြီးကိုတစ်ဆိတ်လောက်အားနာပါဦး။ သူက မတော်တဆ မျက်စိရှေ့ရောက်လာတဲ့ ကြောင်တောင်တောင် ကောင်လေးတစ်ယောက်ပါ။ သူ့ကိုစိတ်ပူမနေဘဲ အိမ်မှာရေခဲလေးပြန်ကပ်လိုက်ပါကွယ်။ ကျွန်တော့်ဦးခေါင်းပိုင်းက Inside out ကားတွန်းကားထဲကလို တားမြစ်ချက်တွေ ထုတ်ပြန်နေပေမဲ့ ကျွန်တော့်မနေ့ကစာမျက်နှာမှာဝန်ခံခဲ့သလိုပဲ ကျွန်တော် သူ့ကိုစိတ်ဝင်စားတယ်။
မြင်မြင်ချင်းအချစ်လား!? မဟုတ်သေးဘူး ...., အဲလောက်ထိမကြီးကျယ်ဘူး။ ချစ်မိပြီဆိုတာမျိုးက ဗိုက်ထဲကလိပ်ပြာတွေ ဒါမှမဟုတ် မှိတ်တုတ်မှိတ်တုတ်ကြယ်လေးတွေ ဒါမှမဟုတ် တက်လိုက်ဆင်းလိုက်ကုန်းဆင်းလမ်းလေးတွေ မဟုတ်လား။ ဒါက ကမ်းစပ်နဲ့တူတဲ့ စိတ်ဝင်စားမှုလေးတစ်ခုပါပဲ။ ကမ်းစပ်မှာ ရေမနစ်ဘူးလေ။
" ဆော်ရီး "
နောက်ထပ်တစ်ခါ မြင်ကွင်းကနေခပ်သွက်သွက်ဖြင့် သူပျောက်ကွယ်သွားပြန်သည်။ ညအိပ်ဝတ်စုံစင်းကြားနှင့်မဟုတ်တော့သော်လည်း ကျွန်တော့် အမြင်အာရုံမှာတော့ သူဟာ ညအိပ်ဝတ်စုံစင်းကြားလေးဝတ်ထားတုန်းဖြစ်သည်။
ဒုတိယအကြိမ် ကျွန်တော် အငြင်းခံသလို ခံစားရသည်။