Το πρωί ξυπνάω πρώτος και αντικρίζω το πιο όμορφο θέαμα από όλα. Η Χλόη βρίσκεται δίπλα μου, στην αγκαλιά μου και μοιάζει με ένα μικρό μωράκι. Κάθομαι για λίγο και την παρατηρώ και βάζω μια τούφα των μαλλιών της που πέφτει στο πρόσωπο της πίσω από το αυτί της. Αφήνω ένα απαλό φιλί στο μέτωπο της και σηκώνομαι όσο πιο αθόρυβα μπορώ από το κρεβάτι για να μην την ξυπνήσω. Βάζω το μαύρο μποξερακι μου και πηγαίνω προς το μπάνιο. Πλένω γρήγορα το πρόσωπο μου και ύστερα κατευθύνομαι προς την κουζίνα.
Θέλω να φτιάξω ένα πρωινό και για τους δύο μας και να φάμε μαζί. Ήταν ένα υπέροχο βράδυ και κουραστικό ταυτόχρονα. Όμως ένιωσα τόσο πλήρης όταν γίναμε ένα εγώ και εκείνη. Βάζω χυμό σε δύο ποτήρια τα οποία ακουμπάω στον πάγκο της κουζίνας και μετά βγάζω και βάζω σε ένα πιάτο κέικ σοκολάτας και μερικές φριγανιες με μαρμελάδα. Καθώς σκέφτομαι πως θα τα μεταφέρω όλα αυτά στην κρεβατοκάμαρα για να πάρουμε πρωινό στο κρεβάτι εμφανίζεται το κορίτσι μου στην σαλοκουζινα φορώντας το πουκάμισο μου από χτες και με τα μαλλιά της να πέφτουν ελαφρός ανάστατα στους ώμους της.
"Καλημέρα" μου λέει γλυκά καθώς με πλησιάζει και κρύβεται στην αγκαλιά μου.
"Καλημέρα μωρό μου, πως είσαι;"ρωτάω λόγο αγχωμενος.
"Υπέροχα"αφήνει ένα φιλί στα χείλια μου και πηγαίνει να κάτσει σε ένα σκαμπό για να αρχίσει να τρώει. Εγώ την ακολουθώ και την βάζω να καθίσει στην αγκαλιά μου δίνοντας της να πιει λίγο χυμό.
"Σίγουρα; Μήπως χτες σε πόνεσα χωρίς να το θέλω;"χαϊδεύω το μάγουλο της και την κοιτάω στα μάτια.
"Όχι Άγγελε μου, όλα ήταν υπέροχα αλήθεια. Σε παρακαλώ μην νομίζεις κάτι τέτοιο"κοιτάω για μια στιγμή το πρόσωπο της για να βεβαιωθω πως λέει αλήθεια και πως δεν έγινε χτες κάτι που την ενόχλησε και όταν καταλαβαίνω πως τα πράγματα είναι όπως τα λέει ησυχάζω.
Αρχίζουμε να τρώμε αυτά που ετοίμασα και να ταΐζουμε ο ένας τον άλλον. Φιλιομαστε συνέχεια και δεν μπορώ να σταματήσω να σκέφτομαι πόσο πολύ θέλω να ξανά γίνει αυτό που έγινε τόσες φορές χτες το βράδυ. Ειμασταν εκρηκτικοί! Τα σώματα μας ταίριαζαν λες και φτιάχτηκαν από τις Μοίρες για να είναι μαζί και είδαμε ο ένας στον άλλον μια φλωγερη και παθιασμένη πλευρά που μας έφερε στην έκσταση.
"Αγγελούκο...;"προφέρει το όνομα μου ενώ μου χαϊδεύει τα χέρια μου τα οποία βρίσκονται γύρω από την μέση της.
"Χτες, ανέφερες ότι σκέφτεσαι να μείνουμε μαζί κάποια στιγμή τώρα ή και πιο μετά. Αλήθεια έλεγες;"
"Καρδιά μου, οτιδήποτε σου λέω ισχύει. Δεν σου λέω και ούτε πρόκειται να σου πω ψέματα ειδικά για ένα θέμα σαν αυτό. Σαγαπω και θέλω να κάνω τα πάντα μαζί σου" εξομολογούμε ενώ κρατάω το πρόσωπο της κοντά στο δικό μου. Εκείνη μόλις ακούει τα λόγια μου χαμογελάει γλυκά και αφήνω ένα φιλί στην μύτη της.
Εάν ο κάτω κόσμος ήταν παγωμένος, ένα χαμόγελο της θα μπορούσε να τον κάνει να βράζει απ' άκρη σ'άκρη.
Αφού μαζεύουμε όλο το χάος που προκάλεσα στην κουζίνα πάμε μέσα για να ντυθούμε. Κάναμε αρκετή ώρα και αυτό εξαιτίας μου καθώς δεν μπορούσα να κρατήσω τα μάτια μου και τα χέρια μου μακρυά της. Εκείνη γελούσε συνέχεια και μου υπενθύμιζε πως έπρεπε ο κάθε ένας μας να γυρίσεις σπίτι του. Όταν μείνουμε μαζί δεν θα χρειάζεται να αποχωριζόμαστε ο ένας τον άλλον.
Την άφησα σπίτι της και μετά πήγα προς το δικό μου. Μπήκα στο δωμάτιο μου και αφού πέταξα τα ρούχα μου στο πάτωμα πήγα στο μπάνιο για να κάνω ένα κρύο ντουζ. Άφησα αρκετή ώρα το νερό να κυλήσει στο κορμί μου και όταν χαλάρωσα αρκετά έκλεισα την βρύση και βγήκα εξω. Έδεσα μια πετσέτα γύρω από την μέση μου και κρατώντας μια άλλη στα χέρια μου για να σκουπίσω τα μαλλιά μου πήγα στο δωμάτιο μου. Έβγαλα μια μπλούζα και ενα παντελόνι από την ντουλάπα μου και τότε άκουσα την φωνή του μπαμπά μου.
"Μόλις ντυθείς φεύγουμε, μας θέλει ο παππούς σου στον κάτω κόσμο" χαμογελάω όταν ακούω αυτό που μου λέει και φωνάζω την θετική μου απάντηση. Βάζω τα ρούχα μου και σκουπίζω τα μαλλιά μου τα οποία πλέον είναι νοπα. Βάζω τις αρβύλες μου και με τα δερμάτινο μου στο χέρι βγαίνω από το δωμάτιο. Πηγαίνω στο σαλόνι που βρίσκω τον μπαμπά μου σε περίπου ίδια αμφίεση με εμένα. Καλά κάνει και μας κοροϊδεύει η Περσεφόνη. Έτσι, και οι δυο, μαζί με τις δυνάμεις μας μεταφερόμαστε στον κάτω κόσμο.
Καθώς περπατάμε στο κάστρο ο Κέρβερος έρχεται προς το μέρος μας και αμέσως αρχίζουμε να τον χαϊδεύουμε. Πηγαίνουμε στο μέρος στο οποίο βρίσκεται ο παππούς Άδης και καθώς πλησιάζουμε τον ακούμε να μιλάει σκιές φυλακές του κάτω κόσμου.
"Ευτυχώς που ήρθατε γρήγορα. Ο Ηρακλής μπήκε για να πάρει πληροφορίες για ένα θέμα από έναν νεκρό και πολλοί προσπάθησαν να τον ακολουθήσουν και να γυρίσουν πίσω."λέει και πίνει μια τελευταία γλυκιά από το ουίσκι του καθώς αφήνει το ποτήρι στο τραπέζι δίπλα του.
"Πως να βοηθήσουμε;"ρωτάω χαρούμενα και με κοιτάνε. Έχω μείνει λίγο πίσω σε κάτι τέτοια είναι η αλήθεια και θέλω να επανέλθω.
"Μμ αυτά κάνει ο έρωτας"με κοροϊδεύει ο πατέρας μου και όλοι μαζί πηγαίνουμε προς τους ποταμούς του κάτω κόσμου και τις ψυχές που έχει εκεί για να διευθετήσουμε την κατάσταση. Είναι δύσκολο να είσαι δίκαιος και αμερόληπτος. Για αυτό μας λένε εμένα, τον πατέρα και τον παππού μου κακούς. Έτσι νομίζουν εκείνοι, πως απλά είμαστε κακοί και μας αξίζει να είμαστε εδώ, πως είμαστε κατώτεροι και σκορπάμε το κακό και την θλίψη. Στην πραγματικότητα κάνουμε αυτό που κάνεις τους δεν έχει το θάρρος και τα κοτσια, είμαστε δυνατότεροι στην ψυχή, στο μυαλό αλλά και στις δυνάμεις μας. Και απόδειξη όλων αυτών το ότι μας ανήκει όλος ο κόσμος. Ο Όλυμπος και ο κάτω κόσμος, η κόλαση όπως λένε κάποιοι.
Όταν τελειώσουμε τις δουλειές μας γυρνάμε στο κάστρο και καθόμαστε να πιούμε από ένα ποτό για να χαλαρώσουμε. Η γιαγιά Περσεφόνη δεν είναι εδώ, έχει πάει στην μαμά Αγάπη. Ευτυχώς γιατί δεν σταματάνε να μας υπενθυμίζουν πόσο τρομακτικά ίδιοι είμαστε σε κάποια πράγματα όλα τα αρσενικά της οικογένειας.
"Λοιπόν ερωτευμένο νιάτο πως πάει μέχρι τώρα;"ρωτάει ο Άδης.
"Μια χαρά"λέω χαμογελώντας και πίνω ύστερα μια γουλια από την μπύρα μου.
"Όλο μαζί είναι, έχεις ξεχάσει και τους γονείς του και τα πάντα"με κοροϊδεύει ο πατέρας μου και γελάνε.
"Αναρωτιέμαι από ποιον πήρε, ξεχνάς τα δικά σου τα καμώματα" γελάω με αυτό που είπε ο παππούς μου και ανοίγω ακόμα ένα μπουκάλι μπύρας καθώς το δικό μου τελείωσε.
"Της είπα πως θέλω να μείνω μαζί της"σφυρίγματα ακούγονται και ντρεπομαι λιγάκι. Είμαι σίγουρος πως δεν περίμεναν κάτι τέτοιο απο εμένα ειδικά μετά το ατύχημα μου. Ούτε εγώ περίμενα κάτι τέτοιο από τον ίδιο μου τον εαυτό.
"Μετά την συγκατοίκηση έρχεται ο γάμος. Βρες δαχτυλίδι όσο προλαβαίνεις είναι πολύ δύσκολο μικρέ"λέει ο παππούς.
"Μπορείτε να μείνετε στο δικό μου παλιό σπίτι ή να σας δώσουμε ένα από τα πολλά που έχουμε σε διάφορες περιοχές" λέει ο πατέρας μου και τρώει μερικούς γύρους καρπούς. Δεν είχα σκεφτεί κάτι τέτοιο είναι η αλήθεια. Αυτό είναι πολύ βοηθητικό.
"Και για να μιλήσουμε σοβαρά Άγγελε. Όλοι μας, την συμπαθούμε πολύ την Χλόη, ήταν οικογένεια για εμένα και την γιαγια σου πολύ πριν γίνει κορίτσι σου γιατί την βλέπαμε συχνά εδώ. Είναι υπέροχη κοπέλα και σε κάνει καλύτερο."
"Το ξέρω"χαμογελάω και κοιτάω στο σκούρο πάτωμα. Έχει δίκιο.
"Πρώτα όμως θα πρέπει να μιλήσεις με τον Ερμή. Μην ξεχνάς τις αρχές σου. Έτσι είναι το σωστό."αναφέρει ο Έκτορας. Αυτό το είχα ξεχάσει εντελώς. Για την ακρίβεια δεν το είχα ξεχάσει, απλά ήθελα να μην το θυμάμαι γιατί το όλο θέμα με αγχωνει. Ο Ερμής με συμπαθεί ως πρίγκιπα που κάτω κόσμου, Θεό και τα λοιπά. Αλλά πόσο θα με συμπαθεί όταν του πω πως θέλει να μείνω μαζί με την κόρη του και να έχω ένα κοινό μέλλον μαζί της με ο,τι συνεπάγεται αυτό; Ήταν πολύ διακριτικός μέχρι τώρα κάτι το οποίο ίσως και να καταχράστηκα λιγάκι, το ποσό καλός ήταν και το πως δεν είπε κάτι για την σχέση μας ακόμα και αν διαφωνούσε. Αλλά θα έχει την ίδια στάση όταν πάω να του μιλήσω σοβαρά και θα είμαστε μόνο εγώ και αυτός;
"Μην ξεχάσετε τα γενέθλια της Περσεφόνης. Δεν θα τα γιορτάσει αν δεν είσαστε ολοι."λέει ο παππούς. Η γιαγιά έχει γενέθλια και θέλει να τα γιορτάσει με όλους στον Όλυμπο. Και όταν λέμε όλους, εννοούμε όλους τους θεούς και ημίθεους με τους οποίους είναι φίλη. Και έχει πολλούς φίλους παραδόξως, σε αντίθεση με τον παππού που δεν συμπαθεί σχεδόν κανέναν. Και τον μπαμπά μου. Και εμένα.
Γεια σας παιδιά, νέο κεφάλαιο 🦘🦘
Ελπίζω να σας αρέσει και συγνώμη για τα ορθογραφικά λάθη που μπορεί να έχει🥚🥚
Ψηφίστε και σχολιαστε γιατί με βοηθάει πολύ 💬⭐
Μέχρι το επόμενο...
Φιλάκια Τάνια 🛸🛸🛸