IKADALAWAMPU'T ANIM NA KABANATA
"Ayos ka lang ba, bakla? Kanina ka pa walang imik diyan. Medyo nakakatakot ha." Patagong napabuntong hininga si Cassandra bago bumaling ito kay Rose, na kasalukuyang may dinidikit sa 1/8 illustration board. Pilit siyang ngumiti kahit na hindi nakatingin ang kaibigan.
"Nagdadrama na naman ang lola mo. Hoy, bakla. Ano ba 'yung pupuntahan mo at hindi ka makakagora sa lafangan with Fafa Matteo?" Nangasim ang mukha ni Rose dahil sa sinabi ni Reginaldo. Saglit siyang tumigil sa ginagawa at nilingon ang kaibigang bakla.
"Mamang, ang halay pakinggan. Lafangan with Fafa Matteo talaga?" Sabat ni Rose. Inikutan siya ng mata ni Reginaldo at saka ito humila ng upuan upang tumabi sa walang imik na si Cassandra.
"Bakla, ano na? Are you still with us pa ba? O baka naman nauna nang umuwi ang jutak mo?" Nakangusong wika ni Reginaldo habang tinititigan si Cassandra. Napailing ng ulo ang dalaga at saka muling ibinalik ang atensyon sa paggawa ng banderitas.
"Ayos lang ako." Simpleng sagot ni Cassandra, 'di alintana ang mga nagtatakang titig ng dalawa nitong kaibigan. Napatawa si Reginaldo sa naging kasagutan ng kaibigan.
"Confirm, teh. Your body is here, but your utak is umaawra somewhere. Kaloka. Napaka layo ng sagot mo sa katanungan ko."
"Bakla, is there something bothering you? 'Di ka naman namin pinipilit na sumama later kung may importanteng gagawin ka talaga, you know." Wika ni Rose. Hindi sila nilingon ni Cassandra, bagkus ay pinagpatuloy lang nito ang pinagkaka-abalahan.
"Sasama ako mamaya." Napataas ng kilay si Reginaldo sa sinabi ni Cassandra.
"Oh, ba't biglang nagbago? Kanina wagas makahila ng polo ko para lang magchikang 'di raw siya makaka-awra tapos ngayon, sasabihin mong nag-iba ang ihip ng hangin?" Ani Reginaldo.
"Hindi naman gano'n ka-importante 'yung gagawin ko." Totoo naman eh. Kahit hindi sabihin ni Lorenzo, ako na mismo ang magpapa-alam sa sarili kong hindi na tuloy 'yung pagkikita namin mamaya. Kung maaari nga lang ay huwag ko na rin sana siya makita habambuhay, she thought. Naiingit lang siya sa tuwing maaalalang ginamit siya ni Lorenzo sa kasalanang ginawa sa nobya nito.
"Eh, ano ba dapat 'yung gagawin mo mamaya?" Tanong ni Rose. Napalunok si Cassandra sa katanungang narinig.
"Uhm. Wala naman. Maglilinis lang sana ako ng kwarto." Nagulat si Cassandra sa sarili nang lumabas ang kasinungalingang iyon sa kaniyang bibig na parang kaswal lamang. Pakiramdam niya, sa panahong hindi siya nilulubayan ni Lorenzo ay tila nag-improve ang kaniyang skill sa pagsisinungaling--- obviously, which is not a good thing for her. Naglalakad na kasalanan talaga 'yung hayop na 'yon eh. Ako naman 'tong si marupok, nakikihati sa kasalanan niya.
"Ang weird, bakla ha." Komento ni Reginaldo. Napaismid naman si Rose.
"Anong weird sa paglilinis ng kuwarto? Palibhasa 'di ka kasi naglilinis ng k'warto mo." Bawi ni Rose rito. Tinaasan naman siya ng kilay ni Reginaldo at saka itinuro ang sarili niya.
"Ako? Ako ang 'di naglilinis? Hoy, babaeng may matres pero chararat, for your information, three times a week ako kung maglinis ng k'warto. Isa kang malaking tse!"
"Hoy, baklang nagfifeeling may matres pero chaka naman---"
"Hangkapal ng fez!" Putol ni Reginaldo sa sinasabi ng kaibigan.
"Kung talagang naglilinis ka, eh bakit sabi mo ang weird?" Tanong ni Rose. Cassandra mentally rolled her eyes heavenward. Seryoso ba 'tong mga 'to? Nagbabangayan dahil lang sa kasinungalingang sinabi ko.
"Naglilinis akes, pero 'di sa gabi 'no. Epal ka? That's why I said it's weird."
"Epal ka?" Rose mimicked while making a face.
"Tse." Reginaldo whispered.
"Alam n'yo, kayo ang pinaka matagal na magkaibigan, pero kayo ang mahilig magbangayan. Mamaya kayo na magkatuluyan niyan." Sabat ni Cassandra habang 'di tinatapunan ng tingin ang dalawa. Iniisip pa lang ang inaasahan niyang magiging reaksyon ng mga ito sa sinabi niya ay natatawa na siya.
"Bakla, napaka pasmado ng bibig mo." Nakasimangot na wika ni Rose. Nabigla ang dalawang dalaga nang biglang tumayo si Reginaldo sa kinauupuan at halos maglumpasay habang nakatayo.
"Jusko, bakla. Don't say bad words! Baka mamaya bangungutin ako sa pinagsasabi mo! Marami pa 'kong bet gawin sa Earth!" Eksaheradong wika ni Reginaldo.
"Aba, ano? Ikaw pa talaga lugi ha?" 'Di makapaniwalang hayag ni Rose sa kaibigan. Tumigil sa paglulumpasay so Reginaldo, namaywang, at tinaasan ng kilay si Rose.
"Aba, syempre. Sa ganiyang fez, luging lugi ako. Alam n'yo namang allergic ako sa tahong!"
"Hoy, kafal ng fez mo! Maka-allergic sa tahong pero gabi gabing nagdadasal na magka tahong. Tss." Tumaas ang sulok ng labi ni Rose. Tahimik na napapailing na lang si Cassandra sa gilid dahil sa mga palitan ng salitang naririnig niya mula sa mga kaibigan.
"Ay. Wrong ka r'yan, bakla. Gabi gabi akong nagdadasal for mani, not tahong. Ang kyoho ng tahong 'no." Sabay flip nito sa kaniyang imaginary long hair.
Nagpatuloy sa pagbabangayan ang dalawang kaibigan ni Cassandra na hindi na rin naman niya masyadong pinagtuunan ng pansin. Pinagsama sama niya ang mga natapos na gawain at saka tumayo, ngunit bago siya humakbang papalayo mula sa tabi ni Rose ay binalingan niya ito.
"Hoy, babae ka. Tapos ka na ba sa ginagawa mo? Nang maiabot ko na roon sa leader natin." Wika ni Cassandra at saka kinulbit si Rose. Doon lamang napatigil ang dalawa sa pagbabangayan. Napa-angat ng tingin si Rose sa kaibigan.
"Huh?"
"Sabi ko, tapos ka na ba?"
"Hala, hindi pa! Wait lang, masyado akong dinistract ng baklang 'yon eh." Wika ni Rose at mabilis na tinuloy ang naudlot na ginagawa. Napaismid si Cassandra. Kahit kailan talaga, ang bilis madistract ng babaeng 'to.
Itinaas ni Cassandra ang dalawang kamay niya sa hangin at saglit na nag-inat. Bumagsak ang mga mata niya sa tanawing nasa labas ng bintana. Aakalain mo'y nasa bundok nakatayo ang Unibersidad nila dahil kahit nasa lungsod naman ito, ay marami pa ring punong nakatayo sa loob--- na siyang nagbibigay presko sa bawat sulok ng Unibersidad. Napapikit si Cassandra nang maramdaman ang malamig na ihip ng hangin. Hindi niya alam kung anong oras na, ngunit pakiramdam niya'y malapit na mag-alas sais, dahil sa onti-onting paglubog na rin ng araw. Kahit papaano'y ang pagiging abala niya sa mga aktibidad na kailangang punan para sa darating na college week nila ay nakatulong upang 'di na niya maisip pa ang tagpong nakita nang makasalubong nila ang tatlong kalalakihan kanina.
"Bakla, pahiram mamaya ng foundation mo ha." Napa-ismid muli si Cassandra nang marinig ang turan ni Reginaldo. Ibinaba niya ang kamay at saka tinanguan ito. Panira ng moment. Tsk.
Aktong uupo na muli si Reginaldo nang tumunog ang kaniyang cellphone. Mabilis siyang napadukot sa bulsa at halos mangisay sa kilig nang makita ang pangalang nag-appear sa kaniyang screen: Matteo Babe 💕👨👨👧👦
Napatalon talon si Reginaldo at saka nagtititili. Nakakunot ang noo ni Cassandra na pinanuod si Reginaldo bago naglandas ang mata niya sa loob ng silid. Mabuti na lang at silang tatlo lang ang nasa loob. Ang iba kasi'y sa labas gumagawa lalo na sa mga gawaing kailangan ng pagpipinta. Gayunpaman, hindi pa rin nakaligtas si Reginaldo sa mata ng mga estudyanteng napadaan sa kanilang silid-aralan.
"Hoy, bakla. Ano ba 'yan? Sagutin mo na lang!" Naiiritang wika ni Cassandra.
"Si Matteo 'yan for sure." Komento ni Rose nang hindi tinatapunan ng tingin si Reginaldo.
Ilang beses munang tumikhim si Reginaldo upang masiguro ang quality ng boses niya sa tawag bago sinagot ang tawag.
"Hello po?" Malumanay na bungad ni Reginaldo.
"Ay, pa-virgin?" Komento ni Rose bago ito bumaling kay Reginaldo. "I-loud speaker mo!" Rose mouthed.
Inikutan lamang siya ng mata ni Reginaldo bago nito pinindot ang loud speaker button nang may pagpilantik ng daliri.
"Sana hindi ako nakaka-istorbo." Wika ni Matteo sa kabilang linya.
"Ay, hindi naman fa--- po. Puwede n'yo po akong tawagan anytime, anywhere." Tahimik na napahagikgik si Reginaldo sa naging sagot niya. Napaikot ng mata ang dalawang dalaga habang nakikinig.
"Hoy, napaka harot mo!" Rose mouthed again. Narinig nilang nagpakawala ng mahinang tawa si Matteo na siyang ikinanguso ni Reginaldo.
"Shet, ang sexy ng tawa, mga ateng!" Reginaldo mouthed to them. The two ladies can't help but to spread their lips into a wide smile. Cassandra bit her lower lip, trying to suppress the laugh that was trying to escape her lips due to Reginaldo's naughtiness. B'wisit talaga 'tong bakla 'to, she thought.
"Anyway, tapos na ba kayo sa mga ginagawa ninyo?" Matteo queried. Pinanlakihan ni Reginaldo ng mata si Rose at saka ininguso ang ginagawa nito.
"Tapos na ako, baliw." Rose mouthed. Reginaldo just made a face.
"Done na po, Fafa."
"Oh okay. Could you wait for me at the parking area? Kung aalis na kayo." Matteo asked politely. Reginaldo nodded his head as if Matteo could see him.
"Sure po. Gogora na po kami. On the way na." Wika niya at saka humagikgik.
"Cool! I'll be there in few minutes. See ya!"
"See you later, Fafa Matteo!" And they hung up. Halos magtatatalon talon na naman si Reginaldo sa kilig matapos ang tawag. Naka-ismid ang dalawang dalaga habang iniimis ang mga ginawa nila.
Reginaldo clapped his hands once before walking towards the two ladies' direction. "Mga bakla, dalian n'yo at nang makagora na tayo. Hindi dapat pinaghihintay ang grasya."
"Ito na nga, oh. Epal ka." Nakasimangot na turan ni Rose. Ibinigay ng dalaga ang mga nagawa niya sa kaibigan. Mabilis na pumunta si Cassandra sa mesang nasa unahan ng silid at doon inilagay ang mga nagawa nila.
"Bakla, jusko. Makalaglag panty naman po talaga ang voice ni Fafa Matteo!" Kinikilig na sambit ni Reginaldo.
"Alam mo bakla, mabuti na lang at 'di katulad ng ibang lalaki iyang si Matteo at baka kanina ka pa najombag no'n kakatawag mo ng Fafa sa kaniya." Wika ni Rose at saka isinukbit ang kaniyang bag.
Napa flip si Reginaldo ng imaginary long hair. "I know, right! Kaya nga in love ako kay Fafa Matteo. Mukhang gentle kasi siya." Rose cringed upon hearing the word "in love". Tingin niya'y masyadong nagiging OA na naman ang kaibigan niya.
"Tara na." Wika ni Cassandra nang maisukbit din niya ang bag. Lalakad na sana sila palabas nang pigilan siya ni Reginaldo.
"Ateng, pahiram ng foundation mo!" Matagal na tumitig si Cassandra sa kaibigang bakla. Napa peace sign naman si Reginaldo nang ikutan siya ng mata ni Cassandra.
"Matagal pa ba 'yan?" Naiinip na tanong ni Priscilla. Pabagsak niyang inilapag sa gilid ang huling magazine na binasa. Saglit siyang napatingin dito. Sa sobrang tagal ng pinagdidiskusyunan nina Austin at Lorenzo, 'di niya namalayan na naka-apat na magazines na pala siya. Ibinalik niya ang mga mata sa dalawang lalaking nag-uusap at saka napa-ikot ng mata. "Hey," muling pukaw niya rito.
"I told you, Priscilla. Hindi mo makaka-usap si Lorenzo ngayon. We have a lot of important stuff to talk about." Wika ni Austin at saka tinapunan ng mabilis na sulyap ang dalagang nakaupo sa sofa.
"Well, I said I can wait." Wika ni Priscilla at saka pinag krus ang kaniyang kamay sa dibdib. I can wait, but I wasn't expecting that their discussion would take this long!
"Then stop complaining." May diin sa tono ni Lorenzo nang hindi binabalingan si Priscilla. "Isa pa, I don't know what's your reason and you are looking for me."
Saglit na napa-ayos ng pagkaka-upo si Priscilla. "Well, I just want us to eat together."
"Tapos na ang lunch, Priscilla."
"Then, dinner. Duh." Inikutan ni Priscilla si Lorenzo ng mata na siyang hindi nakaligtas kay Austin.
"Just go home, Priscilla. Wala kang mapapala sa akin."
"No!" Napalakas nang kaonti ang boses ni Priscilla nang sabihin iyon. "I'm not going home hangga't 'di ka pumapayag na lumabas tayo."
Napababa ng tingin si Austin kay Lorenzo na kasalukuyang nakakunot ang noo habang nakatingin sa mga dokumento. Hindi niya alam kung saan ito na-i-stress--- sa dati bang kasintahan o sa mga dokumentong binabasa nito.
Austin released a small chuckle while staring at Lorenzo. "Care to share what you loved about this woman again?"
"May mga walang kuwentang bagay na hindi dapat pinag-uusapan sa oras ng trabaho." Seryosong saad ni Lorenzo. Napa-iling na lang si Austin sa sinabi ng kaibigan.
Maya-maya'y muling pumasok si Matteo sa loob ng opisina. Mukhang kakatapos lang nito tawagan ang magkakaibigan. Mabilis na nagtungo si Matteo sa table ni Austin kung saan nakalapag ang susi ng kaniyang kotse. Napa-angat ng ulo ang dalawang binata nang nagmamadali niyang kinuha iyon.
"Going home now?" Austin asked. Muling ibinalik naman ni Lorenzo at mga mata sa papeles na nasa harapan niya. Tila pinagpatuloy ang naudlot na konsentrasyon dito.
Matteo shook his head. "Going out for a date." Masayang wika nito at saka kinindatan si Austin. Napasimangot naman ang binata sa ginawang iyon ng kaibigan.
"Saan kayo kakain?" Austin queried. Tiningnan siya ni Matteo at nakakalokong nagtaas baba ang kilay nito. Tila inaalaska si Austin dahil alam nitong sasama si Rose sa kanila.
Lalong nalukot ang ekspresyon ng binata sa ginawa ni Matteo. "Nevermind, moron."
"I'm done here." Wika ni Lorenzo at saka tumayo. Pinagsama sama nito ang mga dokumentong ibinigay ng kaibigan. He's done faking it. Hindi na niya kaya pang magtagal doon, lalo na't wala na sa wisyo pa ang utak niya upang gumana. Mas nagkakaroon talaga siya ng konsentrasyon kapag mag-isa lang siya o kaya'y kapag wala ang sunod nang sunod niyang dating nobya.
"Teka, saan ka naman pupunta?" Nagtatakang napatingin si Matteo at Austin sa biglaang pagtayo ni Lorenzo.
"Leaving." Maikling sagot nito. Tila nabuhayan naman si Priscilla at mabilis siyang napatayo mula sa kinauupuan. At last!, she thought. Saglit na napahawak ang dalaga sa kaniyang puwetan. Nakaramdam kasi siya ng pananakit gawa ng matagal na pagkaka-upo.
"Wait, how about the documents?" Austin asked. Ginaya na niya si Lorenzo at tumayo na rin mula sa kinauupuan nito.
"Leave it to me. I'll read everything when I get home." Walang kaemo-emosyong wika nito.
"Okay, sabi mo eh." Sagot ni Austin. Nagkibit balikat na lang si Matteo sa mga naririnig at biglang naalalang may kailangan pa nga pala siyang puntahan.
"Mga gago, uuna na pala ako." Wika ni Matteo at saka aktong aalis na sana nang magsalita ang isa sa mga kaibigan nito.
"I'm coming." Austin simply stated. Napatigil si Matteo at tiningnan ang kaibigan. Hindi niya maiwasang mapangisi sa inaakto nito. Tingnan mo nga naman 'tong gagong 'to, he thought.
Tila nayamot naman si Austin sa uri ng ekspresyong mayroon si Matteo. Hindi rin niya nagugustuhan kung paano ito tumitig. Puno kasi iyon ng pang-aasar. "Stop staring, asshole."
Matteo laughed. "Sure, you can come with us." At muling nagtaas baba ang mga kilay nito. Austin tsk-ed at hindi na nagsalita pa.
"Let's go." Wika ni Lorenzo bago nagsimulang maglakad papalabas ng opisina ni Austin. Tila nagmadali namang sumunod si Priscilla.
"Wait for me, Lorenzo!" Habol ng dalaga sa tatlong binata.
Pakiramdam ni Lorenzo ay masyadong masikip ang loob ng elevator para sa kanilang apat. Hindi rin tumigil sa pagdadada si Priscilla. Ilang beses din itong sumubok na ikawit ang kaniyang kamay sa braso ni Lorenzo ngunit mabilis na inaalis iyon ng binata.
Napangiti si Matteo nang makita ang tatlong magkakaibigan na nagdadaldalan sa 'di kalayuan. Si Austin naman ay wala sa sariling napamulsa habang sinusulyapan si Rose. Tulad no'ng nakaraan, nanatili itong maligalig at maingay.
"Where do you want to eat?" Priscilla asked with a big smile. Hindi siya nilingon ni Lorenzo. Nanatiling nakatuon sa harapan ang atensyon nito. "Lorenzo, talk to me, please?"
"I told you, Priscilla. You need to stop chasing me. Whatever you do or how much effort you exert, I'm not coming back anymore. I thought I already made myself cleared yesterday?" Wika ni Lorenzo nang hindi binabalingan si Priscilla.
"Well, too bad. Seemed like you didn't hear the last words I've told you yesterday. I said, I won't stop chasing you unless you come back to me." Taas noong sagot ni Priscilla.
Napailing sa utak si Lorenzo. Siya na mismo ang bumibigay sa kakulitan ng dating kasintahan. Hindi na niya alam kung ano pa ba ang dapat niyang gawin upang tantanan lamang siya nito.
"Hey, naghintay ba kayo nang matagal?" Bungad ni Matteo. Napatingin sa kaniya ang tatlong estudyante at as usual, muling kinilig si Reginaldo. Napakapit ito ng mahigpit sa braso ni Rose habang bahagyang nangingisay sa kilig.
"Aww!" Reklamo ni Rose at pwersahang inalis ang kamay ni Reginaldo sa kaniyang braso. Napahaplos siya sa parteng iyon ng braso bago tinapunan ng matalim na titig ang kaibigan.
"Hindi naman po. Kakarating lang din naman namin." Maarteng sagot ni Reginaldo at bahagyang napahagikgik.
"That's good to know. Sasama nga pala 'yung kaibigan kong si Austin." Nakangising wika ni Matteo.
Nanlaki naman ang mga mata nina Cassandra at Reginaldo. Ang pinagkaiba nga lang ay mukhang tutol si Cassandra sa pagsama ni Austin lalo na't 'di ganoon kapalagay ang loob niya rito. Samantalang si Reginaldo ay natuwa dahil may panibagong binatang sasama sa kanila.
"Sure na sure! The more fafa, the merrier!" Napatawa na lang si Matteo nang makita niyang kinurot ni Rose sa tagiliran si Reginaldo.
Napalunok si Cassandra nang makita ang pigurang ayaw sana niyang makita pang muli. Napa-iwas siya ng tingin nang makalapit sina Lorenzo sa kinatatayuan. Katulad kanina, kasama pa rin nito ang nobya. Malamang, Cassandra. Girlfriend niya 'yon eh. Natural lang na kasama niya 'yon, she bitterly thought. Ngunit kahit papaano'y nakahinga siya nang maluwag dahil huling beses na niya itong makikita ngayong araw.
"Magandang gabi po." Bati nina Reginaldo at Rose sa alkalde nang makaharap nila ito.
"Good evening." Walang kaemo-emosyong bati nito pabalik. Napasulyap siya kay Cassandra. Hindi ito nakatingin sa kanila, bagkus ay parang nakamasid ito sa malayo.
"So, ano? Uuna na kami, p're." Wika ni Matteo kay Lorenzo.
"What's the address?" Lorenzo asked that pushed Matteo into confusion.
"What do you mean?" Tanong ni Matteo. Nakakunot ang noo ni Priscilla nang humarap kay Lorenzo. Don't tell me, he's coming with them?, Priscilla thought.
"I'm going to have dinner with you, guys." Kaswal na sagot ni Lorenzo. Napa-angat ng tingin si Cassandra at mabilis na bumagsak ang mga mata niya kay Lorenzo, ngunit tila pinagsisisihan niya ang ginawang iyon dahil mula kay Matteo ay naglandas ang mga mata ni Lorenzo patungo sa kaniya. Parang gustong mapapikit ni Cassandra sa mga titig na iyon ng alkalde. Parang gusto niyang mag back out na lang nang malamang sasama ang taong balak niyang iwasan, ngunit alam niyang kapag ginawa niya 'yon ay hindi naman siya makakatakas sa mga mapagtanong na mata ng mga kaibigan. Isa pa, nakapag sabi na rin siya. Alam niyang ayaw na ayaw ng dalawang kaibigan 'yung desisyong bigla biglang hindi tinutupad.
"O-okay." Kahit si Matteo ay tila nabigla sa sinabi nito. Kaagad na bumalik ang mga mata ni Lorenzo sa kaibigan.
"So, what's the address?"
"What the hell, Lorenzo? How about me?" Sabat ni Priscilla. Hindi siya makapaniwalang gumawa kaagad ng desisyon si Lorenzo nang hindi manlang siya iniisip.
Lorenzo deeply sighed. "You can go home now, Priscilla." He answered calmly.
"Hell no! After I waited for you, you are just going to tell me to go home? How dare you?" Pagtataas ng boses ng dalaga sa dati nitong kasintahan. Gustong mapakamot ni Lorenzo dahil gumagawa na naman ng eksena si Priscilla at ayaw niyang hayaang gawin ng dating kasintahan iyon lalo na't nasa publikong lugar sila.
"I didn't tell you to wait for me. I know you're already tired, so why not go home now and take some rest---"
"I said no!" Halos dumagundong ang boses ni Priscilla sa may parking area. Hindi siya makapaniwala sa mga sinasabi ni Lorenzo. Pakiramdam niya'y naiinsulto siya sa pinagsasabi ng binata lalo na't hindi manlang nito kino-consider ang nararamdaman niya sa harap ng mga taong 'di naman niya kilala. Harap harapan siyang pinagtutulakan nito palayo. What a fucking asshole!, she angrily thought.
"Ay, nag-LQ na." Reginaldo muttered na hindi nakaligtas sa pandinig ni Rose. Patagong kinurot ni Rose sa tagiliran si Reginaldo upang mapatigil ito sa mga nais sabihin.
"Priscilla, calm down." Matteo said before glancing at the students' direction. He smiled apologetically at them before staring back at Priscilla. "You can come with us. You don't have to make a scene." Matteo said--- almost a whisper.
Pinag krus ni Priscilla ang kaniyang mga bisig at saka tiningnan nang masama si Matteo dahil sa huling sinabi nito. "I'm not making a scene here, Matt. Your friend is just being a plain douchebag." Pagrarason nito.
Cassandra closed her eyes when she heard gasps from her friends. Ano ba naman 'tong mga 'to. Nakakahiya. She glanced at them with an scolding stare. Tila pinapatigil ang dalawa sa pagiging OA ng mga reaksyon nito mula sa mga naririnig.
Inosenteng napatingin sina Reginaldo at Rose kay Cassandra nang maramdaman ang mga titig ng kaibigan. "What?" Both of them mouthed, ngunit pinandilatan lang sila ni Cassandra.
"Okay, okay." Matteo said. Raising his hands in defeat. "We already wasted a lot of time because of the arguments. Why don't we just leave now?" Pag-sa-suggest ni Matteo. Nagkibit balikat lang si Austin, habang si Lorenzo naman ay walang imik.
Parang gusto na nga lang ni Cassandra umuwi dahil sa mga nangyayari. Pati ba naman sa dinner na 'to, kasama 'tong mag jowa na 'to, aniya bago mabilis na tinapunan ng tingin si Lorenzo na ngayo'y may madilim na mukha.
"Then, let's go now. I'm starving." Kalmadong wika ni Priscilla. Patagong nag-igting ang panga ni Lorenzo sa narinig. Kahit ba naman sa paglubog ng araw ay ayaw siyang tantanan ng dalaga.
Napatango si Matteo. Lalakad na sana siya nang may maalala. Mabilis siyang napasulyap sa tatlong estudyante. "Kanino n'yo ba gustong sumabay? Ayos lang ba kung sa akin?"
Mabilis na tumango si Reginaldo. "Ayos na ayos po sa'kin." Napaikot ng mga mata si Rose dahil sa tono ng kaibigan. Napasulyap naman si Matteo kay Rose bago lumipat ang mga mata niya kay Austin. Tila may kapilyuhang naisip si Matteo.
"Rose, gusto mo bang sumabay kay Austin?" Nakangising tanong ni Matteo. Napataas ng dalawang kilay si Rose sa katanungan nito, habang si Austin naman ay halos manlaki ang mata. What the fuck?, Austin thought.
Nahihiyang napasulyap si Rose kay Austin bago ibinalik ang mga mata kay Matteo. "Sasabay na lang po ako kung nasa saan sina Cass at Reg." Mahinang wika nito. Tumango na lang si Matteo at nginitian ang masasamang titig ni Austin.
"Let's go." Bakas ang pagkayamot sa boses ni Austin bago ito nagsimulang maglakad. Sinenyasan naman ni Matteo ang tatlong magkakaibigan na sumunod patungo sa kotse niya. Tahimik naman na sumunod sa paglalakad ang tatlo.
"Fucker." Austin whispered nang maabutan siya ni Matteo sa paglalakad. Napangisi na lang si Matteo sa tinuran nito. Pakiramdam niya'y nabasted ang kaibigan niya sa simpleng bagay na 'yon.
"I'm coming with Lorenzo. See you there!" Wika ni Priscilla. Hindi ito pinansin ni Austin, habang si Matteo ay tinanguan na lang ang dalaga.
Nag-angat ng mata si Cassandra at tiningnan ang likod ni Lorenzo habang naglalakad. Hindi niya makita ang ekspresyon nito ngunit halata na wala sa mood ang alkalde. Saglit na napa-isip si Cassandra. Bakit kaya niya ginagano'n ang nobya niya? Hindi naman siguro ako ang dahilan ng pag-aaway nila, she thought.
Pumasok na si Austin sa kotse niya. Si Priscilla naman ay mabilis na pumasok din sa sasakyan ni Lorenzo. Bago pa man makapasok si Lorenzo sa sasakyan ay tinawag siya ni Matteo. "Dude, I texted the address to you!" Tinanguan lang siya ng kaibigan bago ito tuluyang pumasok sa loob ng kotse.
"Ready?" Matteo asked nang makasakay ang tatlo. Si Reginaldo ang nasa tabi ni Matteo habang ang dalawang dalaga ay napunta sa back seat.
"Awra na!" Wika ni Reginaldo. Halos ikahiya siya ng dalawang kaibigan habang si Matteo naman ay 'di maiwasang mapatawa.
"Private dining room for seven person." Wika ni Matteo sa serbidor na lumapit sa kanila. Mabilis na tumango ang lalaki at nagbigay daan.
"This way, sir." Iginiya nito sila. Halos tahimik na nakasunod sina Cassandra at mga kaibigan nito sa apat na nasa harapan.
"Bakla, nakaka trauma naman dito. Mukha tayong mga basura. 'Di tayo bagay ditey." Bulong ni Rose sa kanila. Gustong mapailing ni Cassandra sa sinabi ng kaibigan. Parehas kasi sila ng naramdaman no'ng unang beses din siyang dinala ni Lorenzo sa mamahaling restawran. Hindi niya lang masabi sa kaibigan dahil paniguradong magdududa ang mga ito at ayaw naman niyang mangyari iyon.
"Truth, 'nak. Medyo nawindang ang beauty ko. Sana nag-inform manlang si Fafa Matteo nang sa gayon ay nadala ko 'yung gown ko sa baler. Power 'yon dito, 'nak." Bulong pabalik ni Reginaldo.
Hindi naman masasabing sanay na si Cassandra sa ganitong tagpo, dahil kahit papaano'y nakakaramdam pa rin siya ng kaonting pagka-ilang ngunit hindi na katulad no'ng unang beses niyang makatapak sa ganoong klase ng restawran. Nandoon na naman kasi ang mga mabibilis na sulyap sa kanila ng mga taong nadadaanan. 'Di niya alam kung dahil ba sadyang mga head turner ang apat na taong naglalakad ahead them o dahil nagtataka ang mga ito kung ano ang ginagawa naming mga estudyante sa ganoong lugar.
"Kabogera, bakla. Ang power naman talaga maglakad nitong jowaers ni Mayor. May pagpilantik, parang sanay na sanay." Komento ni Reginaldo habang nakatingin sa likod ni Priscilla.
Hindi maipagkakaila ni Cassandra na talaga namang maganda ang katawan at itsura ng dalaga kaysa kaniya. Ito ang mga tipo ng babaeng bagay sa alkalde. Mukhang may class at sopistikada, aniya bago bumagsak ang mga mata sa likod ni Lorenzo. Sa ganoong tagpo ay parang gusto na lang malaman ni Cassandra kung ano ang iniisip ng binata lalo na't 'di natuloy ang pagkikita nila. Well, nagkita naman kami ngayon kasi nakisabit pa nga siya sa plano sana namin nila Matteo lang, pero 'di pa rin ito tulad ng alam niyang inaasahan nila. Kung saan dalawa lang sila at solo ang isa't-isa. Namula ang pisngi ni Cassandra sa huling naisip. Mabilis niyang bahagyang iniling ang ulo. Ano ba, Cassandra? Mahiya ka naman. Nariyan lang ang kasintahan ng lalaking iniisip mo. Isa pa, kung gusto ko siyang layuan, dapat magsimula ako sa kalooban. Dapat tumigil na ako kakaisip sa kaniya.
Halos magtaka sila nang pumasok na sina Priscilla, Lorenzo, at Austin sa loob, ngunit naiwan si Matteo sa may pinto. Nakangiti ito habang hinihintay sila.
"Ladies first." Wika ni Matteo. Nginitian naman nila ang binata. As usual, halos kiligin na naman si Reginaldo sa simpleng bagay na ginawa ni Matteo.
"Ganiyan ang kajowa jowa, mga bakla. Gentleman." Bulong ni Reginaldo. Siniko naman siya ni Cassandra dahil baka marinig siya ng binata.
"Mamang, I think na-confused ka sa sinabi niya. Ladies first nga raw eh, tapos nauna ka pa sa'min." Naka-ismid na wika ni Rose. Nilingon siya ni Reginaldo at saka tinaasan ng kilay.
"Bakla, paano ba naman. Mas mukha pa akong girlash kaysa sa inyo."
"Manahimik nga kayo." Mahinang suway ni Cassandra sa dalawa. Halos prenteng nakaupo na ang tatlo nang maabutan nila. Napatingin si Cassandra kay Lorenzo at nahuli niyang tinititigan din siya nito. Nahihiyang napa-iwas ng tingin si Cassandra dahil sa hiya. Hindi niya alam ngunit nakaramdam siya ng pagka-irita nang makitang magkatabi sila ng nobya nito.
Mabilis na umupo sina Reginaldo at Rose. Uupo na rin sana si Cassandra nang bigla siyang pinaghila ni Matteo ng upuan. Ilang segundo rin siya nakatitig sa binata. Kung hindi siguro siya sinabihan nitong umupo ay baka 'di pa siya nakaupo.
"Na-sight ko 'yon. Nanggigigil ako ha." Bulong ni Reginaldo. Napakagat ng labi si Cassandra. Nakaw niyang sinulyapan si Lorenzo. Katulad ng tagpo kanina, muli niyang nahuli na nakatingin din si Lorenzo sa mukha niya. Nakita niya pa kung paano bumaba ang mga titig nito mula sa mata niya patungo sa mga labi niya. Wala sa sariling napalunok si Cassandra sa titig na iyon ng binata. Pakiramdam niya'y biglang nanuyo ang kaniyang lalamunan.
Naudlot lamang ang pagtitig ni Cassandra sa alkalde nang makita niyang sumulyap si Priscilla sa kaniya. Nahihiyang napayuko si Cassandra. Ano ba, Cassandra? Umayos ka naman. Nasa harapan mo lang 'yung nobya niya! Parang gusto na lang sabunutan ni Cassandra ang ulo niya dahil 'di niya mapigilan ang sariling sulyapan si Lorenzo.
Halos mapakuyom ng kamao ang kamay ni Lorenzo na nakatago sa mesa. Hindi na niya alam kung saan siya naiinis. Dahil ba kay Priscilla o dahil ba sa planong paglabas ng mga estudyanteng ito kasama ang kaibigan niya. The hell he care about Cassandra's two friends. Kung hindi lang kasama si Cassandra ay wala rin naman siyang balak na sumama. Gusto na lang niyang umuwi at lumayo kay Priscilla, ngunit heto siya ngayon. Hindi makatakbo mula sa tagpong iyon. Kasama niya nga si Cassandra sa iisang mesa, ngunit pakiramdam niya'y napaka layo niya sa dalaga.
"What do you want, babe?" Priscilla asked Lorenzo nang kinukuha na ng waiter ang kanilang mga order. Hindi siya tinapunan ng tingin ng binata, bagkus ay pinagpatuloy ni Lorenzo ang pagtingin sa menu book na hawak. Hindi naman maiwasang mapatingin ng tatlong magkakaibigan sa magkarelasyong nasa harapan nila. Napaismid sa isipan si Cassandra nang marinig ang tawag ng dalaga sa alkalde.
"Mind your own order, Priscilla." Wika ni Lorenzo nang hindi tinatapunan ng tingin ang dalagang katabi. Napanganga si Priscilla sa kasagutan ng binata. Hindi niya naiwasang mapa-irap bago binalik ang atensyon sa hawak na menu book.
Tahimik ang lahat ng ibigay nila ang order sa serbidor. Halos walang marinig na ingay sa loob ng silid dahil wala ni isa ang nagbabalak magsalita. Nakaramdam ng pagkailang ang tatlong estudyante dahil sa katahimikang namamagitan sa kanila, ngunit nagbago naman iyon nang maibigay na ng serbidor ang mga pagkaing in-order nila. Si Matteo na mismo ang nagbukas ng usapan, ngunit sa loob ng silid ay halos silang apat lamang ang nagkukwentuhan dahil tahimik na kumakain lang sina Austin, Lorenzo, at Priscilla.
"Manunuod ka ba no'n, Austin?"
"Why the hell would I want to watch naked guys running around the University?" Naiiritang tanong ni Austin kay Matteo nang tanungin siya nito kung manunuod ba ang kaibigan. Nabanggit kasi nina Rose ang mga mangyayari sa araw ng Foundation day ng University. Halos hindi makapaniwala si Matteo na may ganoong presentasyon ang nagaganap taon taon.
Nagkibit balikat si Matteo. "I don't know. Maybe to support the celebration of the foundation day of your University."
Halos mapanganga sina Cassandra, Reginaldo, at Rose sa narinig.
"S-siya po ang may-ari ng UDF?" Wala sa sariling napatanong si Rose kay Matteo. Napangisi si Matteo at saka tumango.
Nakaramdam naman ng kaonting pagmamataas si Austin, dahil pakiramdam niya'y napukaw niya ang pansin ng kaibigan ni Cassandra. Umayos siya ng pagkaka-upo at mahinang napatikhim. "Yeah, I'm the owner of the UDF."
"A-ah. Nice meeting you po, Sir Domingo." Sa kabila ng pagkailang ni Rose ay nagawa pa rin nitong magpamalas ng matamis na ngiti. Napalunok si Austin bago binagsak ang mga mata sa pagkaing nasa harapan niya. Parang biglang gustong matawa ni Matteo sa tagpong iyon.
"Shocks, bakla. 'Di mo manlang sinabi sa'ming kilala mo pala ang may-ari ng UDF." Bulong ni Reginaldo kay Cassandra.
"H-hindi ko naman alam na siya 'yung may-ari." Sagot ni Cassandra.
Napainom si Priscilla ng tubig at saka napatawa nang mahina. "Why were you guys surprised? How come you don't even know kung sino ang may-ari ng university na pinapasukan ninyo?"
Napa-ismid sa isipan sina Rose at Reginaldo sa biglaang pakikisabat ni Priscilla sa usapan. Echoserang frog, Reginaldo thought.
"Wala po kasing naging formal na pag-a-anunsyo tungkol sa pagpapalit ng may-ari ng university. Ang alam po namin ay si Sir Fernando Domingo pa rin po ang may-ari." Sagot ni Rose sa dalaga.
"That's my dad." Wika ni Austin. Tumingin sa kaniya si Rose at saka napatango.
Nagkibit balikat naman si Priscilla. "Well, that explains everything."
Pagkatapos ng usaping iyon ay muling naging tahimik sa silid. Abala sa paglantak ng sari sariling pagkain ang bawat isa. Susubo pa sana ulit si Cassandra nang tumunog ang cellphone niya. Napasulyap ang lahat kay Cassandra nang marinig ang pag ring ng kaniyang phone. Mabilis siyang tumayo sa kinakaupuan.
"E-excuse me po."
"Sines, bakla?" Pagtatanong ni Reginaldo.
"Si nanay." Sagot ni Cassandra.
"Lagot ka, bakla. 'Di ka nagpaalam." Pananakot ni Rose, ngunit 'di na niya iyon pinansin. Kaagad siyang lumabas at nagtungo sa may pasilyo ng restroom. Doon na niya sinagot ang tawag ng Ina.
"Inay?"
"Cassandra, bakit 'di ka nagrereply sa text ko?" Napakagat ng labi si Cassandra sa tanong ng Ina. 'Di niya napansing nagpadala pala ito ng mensahe sa kaniya.
"N-naka silent kasi 'Nay 'yung phone ko. Ngayon ko lang po nacheck." Pagrarason niya rito at mukhang pinaniwalaan naman iyon ng kaniyang Ina.
"Okay. Nag-aalala lang ako. Alas otso na kasi pero wala ka pa. Saan ka na ba ngayon?" Nag-aalalang tanong ng Ina niya. Napabuntong hininga si Cassandra. Ano ba 'yan. Kung saan saan ako sumasama, 'di ko namamalayang napag-aalala ko na pala si Inay.
"K-kumain po kami nina Reg at Rose. K-kasama ko po sila ngayon."
"Gano'n ba? O sige. Basta mag-ingat sa pag-uwi. Huwag na masyadong magpagabi at magpunta kung saan saan pa. Pagkatapos n'yo kumain, umuwi ka na kaagad."
Sunod sunod na napatango si Cassandra. "Opo, 'Nay. Mag-iingat ako."
"O sige. Magtext ka kung saan ka na mamaya. Ingat, 'Nak."
"Sige po, 'Nay."
Napasandal si Cassandra sa pader nang matapos ang tawag. Nakaramdam naman siya ng guilt at awa sa Ina. Sana manlang naisip ko munang magpaalam sa kaniya kaysa kung ano-ano pa inuna ko. Hay naku, Cassandra. Napaka galing mong anak.
Cassandra deeply sighed before collecting her feet. Liliko na sana siya upang bumalik sa silid nang bigla siyang hinila sa braso ng lalaking kasalubong niya sa mahabang pasilyo. Mabilis pa sa alas kwatrong isinandal siya nito sa may pader na katabi ng pinto ng restroom ng mga lalaki.
"A-anong ginagawa mo, Lorenzo?" Halos manlaki ang mata ni Cassandra nang malamang ang alkalde pala ang humila sa kaniya. Hindi siya sinagot ni Lorenzo, bagkus ay hinapit nito ang dalaga sa bewang at mahigpit na niyakap si Cassandra.
Napakagat sa labi ang dalaga nang maramdaman ang init na hatid ng pagkakayakap ng alkalde sa kaniya. Pakiramdam tuloy niya'y onti-onti na namang nanlalambot ang kaniyang mga tuhod.
"I'm pissed off." Mahinang wika ni Lorenzo. Naramdaman ni Cassandra na mas lalo pang humigpit ang pagkakayakap nito sa kaniya. Halos tumaas ang balahibo niya sa batok nang inihilig ni Lorenzo ang kaniyang mukha sa leeg ni Cassandra.
"L-Lorenzo, baka may makakita sa a-atin." Bulong niya rito habang marahang gumagawa ng pagitan sa pagkakadikit ng kanilang mga katawan. Nakaramdam ng kaonting kaba ang dalaga lalo na't posibleng may makakita sa kanila sa ganoong posisyon lalo pa't nasa may pasilyo lang naman sila.
"Please, don't." Lorenzo said. He firmly closed his eyes at saka inamoy ang leeg ni Cassandra. Bahagyang nakaramdam ng init ang binata nang maamoy ang matamis na pabango ni Cassandra. Fuck. This is not the right place but I badly wanted to claim Cassandra again.
"Lorenzo!" Marahas na bulong ni Cassandra nang maramdaman niya ang magagaang halik ni Lorenzo sa kaniyang leeg. "T-tigilan mo 'yan. Ano ba!"
"Fuck." Lorenzo muttered under his breath before sucking on the sensitive part of Cassandra's neck. Napahigit si Cassandra sa pang-itaas na suot ni Lorenzo dahil sa ibayong kiliti na naramdaman. Katulad ng mga nagdaang pangyayari sa pagitan nila ni Lorenzo, nanatiling mapusok ang binata pagdating sa pagroromansa sa dalaga.
Halos taasan ng balahibo si Cassandra nang maglakbay ang kanang kamay ni Lorenzo sa ilalim ng kaniyang palda upang sapuin ang kaniyang makinis na binti.
Alam ni Cassandra na hindi dapat ngunit hindi niya mapigilan ang sarili na magpadala sa mga nakakalasing na halik ni Lorenzo. Walang pasabing lumipat ang labi ni Lorenzo upang siilin ang matatamis na labi ni Cassandra at dahil doon, tuluyan nang lumipad palayo ang kamalayan ng dalaga.
Mabilis na naglandas ang dalawang kamay ni Cassandra patungo sa balikat ni Lorenzo, upang kumapit doon nang mahigpit. Pakiramdam kasi ni Cassandra anytime ay maaari siyang bumagsak sa sahig.
Mainit ang naging labanan ng kanilang mga dila. Halos mapapikit nang mariin si Cassandra dahil sa kakaibang paglalaro ng dila ni Lorenzo sa loob ng bunganga niya. Kumbaga sa isang manlalaro, ay walang dudang batikan ang isang ito. Mahinang napa-ungol si Cassandra nang marahang kagatin ni Lorenzo ang kaniyang pang-ilalim na labi.
"Alam mo ba kung gaanong pagpipigil ang ginawa ko kanina nang marahan mong kinakagat ang labi mo?" Lorenzo whispered against her lips. Napamulat si Cassandra at halos maduling siya sa sobrang lapit ng mukha ni Lorenzo sa kaniya. Marahan siyang napa-iling.
"Damn, Cassandra. What the fuck are you doing to me?" Lorenzo asked again before tracing Cassandra's lower lip with his tongue.
"Why the fuck I always dream of you every night? I always dream of fucking you so hard. You crying out of pleasure and screaming my name so loud." Lorenzo's voice was husky when he said those things. Sa hindi malamang dahilan ay biglang nakaramdam si Cassandra ng kung ano sa pagitan ng kaniyang mga hita. Naglakbay ang kaniyang kanang kamay patungo sa ulo ni Lorenzo at marahang hinila ang buhok ng binata.
Nagtitigan sila, mata sa mata. Sinasalamin ng mga mata ni Cassandra ang naguumapaw at nag-aalab na makamundong hangarin sa mga mata ng binata. Halos mag-unahan din ang kanilang mga dibdib sa pagtaas baba dahil sa paghahabol ng hininga.
"I always dream of fucking your tight wet cunt. Hard." Cassandra firmly closed her eyes before unconsciously grinding herself against Lorenzo's body. Kinuha ng binata iyon bilang senyales upang ipagpatuloy muli ang na-udlot na paglalaban ng kanilang maiinit at sabik na labi.
Tuluyan nang nagpatangay sa agos ng kamunduhan ang dalawa. Lorenzo swallowed Cassandra's moans when he cupped her breast and massaged it gently. Uminat ang katawan ni Cassandra. Suddenly, she feels like she wants more. She wants more than just kissing and him cupping her breast. She wants him badly. She wants to feel his fingers inside her again. Pakiramdam niya'y tuluyan na siyang nabaliw.
Wala nang sinayang na oras si Lorenzo at kaagad niyang pinagapang ang kamay na nasa loob ng palda ng dalaga. Mula sa makinis nitong binti, onti-onti iyon naglakbay patungo sa pagkababae ni Cassandra. Through her panty, Lorenzo slowly moved his fingers up and down on Cassandra's entrance that made her to inwardly groan. Mas lalo lang humigpit ang pagkakasabunot ni Cassandra sa buhok ng binata dahil sa ginagawa nitong milagro sa kaniya.
"Ohh... Lorenzo!" Cassandra moaned against his lips. Muling nag-espadahan ang kanilang mga labi habang onti-onti namang bumibilis ang pagtaas baba ng daliri ni Lorenzo sa kaniyang pagkababae. Tila mas lalong pinapatakam ang kaniyang katawan. Damn. I can feel that she's dripping wet. I can't wait to finger-fuck her again, Lorenzo thought.
Biglang pumasok sa isip ni Cassandra ang mga ginawa nila ni Lorenzo nitong mga nagdaang araw. Ang paglabas masok ng daliri nito sa kaniyang pagkababae, ang paghawak niya sa pagkalalaki nito, ang pag-angkin nito sa kaniyang mayayamamg dibdib, ang pagsigaw niya sa pangalan ni Lorenzo... at si Priscilla.
Si Priscilla!
Kaagad na napadilat si Cassandra at tila malakas niyang naitulak papalayo si Lorenzo na para bang nakakapaso ang balat nito. Napailing siya. Ano ba, Cassandra? May nobya ang binatang ito at ginagamit ka lang niya!
"What's wrong?" Lorenzo asked. Aktong hahapitin siya nitong muli nang pigilan siya ni Cassandra.
"Huwag kang lalapit." Banta ni Cassandra. Nakita niyang napakunot ng noo si Lorenzo dahil sa biglaang pagbabago ng inaakto niya. "Huwag mo akong lalapitan, Lorenzo."
"Why? But I'm hard, baby." Napakuyom ng kamao si Cassandra. Ang kapal ng mukha at talagang ipagpipilitan pa ang kagaguhang 'to. Gusto niyang batiin ang sarili nang mapigilan niya ang kaniyang kamay na lumapat sa pisngi ng binata.
"Cassandra," Muling tawag ni Lorenzo sa kaniya. Sinamaan niya ito ng tingin.
"B'wisit ka." She muttered under her breath before taking a step away from Lorenzo. Mabilis naman siyang napigilan ng binata. Kinulong nito ang kaniyang pulso sa mahigpit na palad ni Lorenzo.
"Bitiwan mo ako." Nagtitimping wika ni Cassandra, ngunit hindi nakinig si Lorenzo. Gusto na lamang bumalik ng dalaga sa kinauupuan, ubusin ang pagkain at umuwi. Hindi siya makapaniwalang muntikan na siyang bumigay ulit kay Lorenzo.
"Ano bang problema mo? We were fine few minutes ago, then out of nowhere, you acted like this. I don't get you."
"Nakikiusap ako. Bitiwan mo na lang ako." Halos mapapikit si Cassandra nang sabihin niya iyon. Bitiwan mo na ako, bitiwan mo na ako, she was silently chanting. Baka mamaya'y biglang mawala ang mga pagtitimpi na ginagawa niya at masampal niya lang si Lorenzo.
"I won't let you go unless you tell me what's the matter."
"Ang kapal din naman talaga ng mukha mo, ano?"
"What?" Lorenzo can't follow. Halos nakakunot na ang noo nito. "What are you talking about?" He asked bago sapilitang iniharap si Cassandra sa kaniya.
"Alam mo, 'di ko alam kung tanga ka, nagtatanga tangahan, o ako ang ginagawa mong tanga." Halos parehas nakakuyom na ang mga kamao ni Cassandra ngunit hindi pa rin makasunod si Lorenzo sa mga sinasabi niya.
"I don't know what---"
"O baka naman sadyang wala ka lang puso? Kaya mo nagagawang manakit ng taong may nararamdaman para sa'yo?" Nagtatangis ang dibdib ni Cassandra. Hindi siya makapaniwala sa ginagawa ni Lorenzo. Paano niya naaatim na magtaksil sa nobya niyang nasa malapit lang? Napaka sama ng taong 'to. Napaka walang puso! At ito naman ako, por que alam niyang mabilis akong matukso, patuloy niya akong sinasali sa larong ginawa niya.
"Sinong may nararamdaman---"
"Alam mo? Napaka gago mo, Lorenzo. Kung gusto mong maglaro at magtaksil, huwag na huwag mo akong isasali sa katarantaduhan mo. Lubayan mo na lang ako." Hindi na napigilan pa ni Cassandra ang bunganga niya dahil sa lubos na inis na nararamdaman. Ang dami na niyang pinagsasabi ngunit umaakto ang alkalde na tila walang alam. Tuwang tuwa ba 'to tuwing pinagmumukha akong tanga? Tuwing pinaparamdam niya sa'kin na nababawasan ang pagkababae ko dahil sa pinaggagagawa niya?
"Cassandra, I really can't follow you."
"Huwag ka nang magmaang maangan pa, Lorenzo. Kung gusto mong manggago ng damdamin, huwag na huwag kang mandadamay ng iba."
Hinila siya palapit ni Lorenzo at aktong yayakapin sana ngunit mabilis niyang naipagsangga ang kamay sa pagitan ng kanilang mga katawan. "I don't have any idea what the hell were you taking about!" Inis na sagot ni Lorenzo, ngunit mas nangingibabaw ang inis na nararamdaman ng dalaga.
Nanlaki ang mga mata ni Cassandra nang makarinig ng boses ng mga lalaking paparating sa direksyon nila. Buong lakas siyang nagpumiglas mula sa bisig ni Lorenzo. "Bitiwan mo sabi ako!"
"Then tell me what's the problem!"
Napailing si Cassandra. "Alam mo ang tinutukoy ko, Lorenzo. Huwag na tayong magtanga tangahan dito. Kung masaya ka na may ginagago kang tao, puwes ibahin mo ako. Ayoko na, please lang. Huwag mo na akong gamitin pa. Kung masaya ka sa panlolokong ginagawa mo, edi ipagpatuloy mo, ngunit labas na ako riyan sa ginagawa mo. Nawa'y hindi ka balikan ng karma sa paglalaro mo sa nararamdaman ng isang tao. Masakit, Lorenzo. Masakit 'yang ginagawa mo." Buong lakas na itinulak ni Cassandra si Lorenzo na siyang naging dahilan upang makatakas siya sa mga bisig nito.
"Excuse me." Narinig niyang wika ni Cassandra nang maka-abot na sa puwesto nila ang dalawang may edad na lalaking gagamit ng banyo. Mabilis na naglakad palayo si Cassandra mula sa kaniya. Wala nang nagawa pa si Lorenzo upang habulin ang dalaga. Naiwan siya roong nakatayo, sa gilid ng pasilyo, at tila naguguluhan sa mga sinabi ni Cassandra. Bigla niyang naalala ang huling sinabi ng dalaga sa kaniya. Napakunot siya ng noo. May pinaglalaruan akong damdamin? Si Cassandra ba? Kaya niya ba sinabing masakit ang ginagawa ko dahil nasasaktan na siya? Wala sa sariling napa-iling si Lorenzo. Was Cassandra starting to fall in love with me?
______________________________________
A/N: Sorry for the late update, peeps. Medyo naging busy these past few days, but here's the Chapter 26. Enjoy and please bear with my grammatical errors and typos.
VOTE and COMMENTS are highly appreciated. Hihi.
NO TO PLAGIARISM!