Έβαλα τα χέρια μου μπροστά στα μάτια μου για να προστατευτώ. Ο Θοδωρής βρισκόταν δίπλα μου. "Τι λες, άξιζε η βόλτα μας;"
Κοίταξα μέσα από τις παλάμες μου το πανέμορφο θέαμα. "Ω ναι!" είπα. "Δεν πήγε τζάμπα τόσο περπάτημα! Τι δέντρο κι αυτό..."
"Και πού να ήξερες..." μου απάντησε αινιγματικά, χαμογελώντας κάτω απ' τα μουστάκια του. "Εδώ, ακριβώς τέτοια ώρα, όταν ο ήλιος χτυπάει έτσι τα κλαδιά, κάνοντάς τα να χορεύουν, συμβαίνει ένα ανεξήγητο φαινόμενο..."
Ποιο είναι το ανεξήγητο φαινόμενο; Απαντάτε όπως θέλετε, συνεχίζοντας την ιστορία μέχρι το τέλος της αρεσκείας σας!