Mina's P.O.V
"Hindi ko idedeklarang patay na si Chaeyoung at Momo kong hindi niyo pa nahahanap ang kanilang mga bangkay!" Isang linggo na din ang nakakalipas ng mangyare ang digmaan, at isang linggo ko na ding hindi nakikita si Chaeyoung, nasaan ba siya? Hindi magandang mag biro ng ganito kalala sa ganitong sitwasyon.
"M-mima, isang linggo na, hindi parin sila nakikita, sigura---" Hindi na natapos ni Sana ang kaniyang pag sasalita dahil agad na sinigawan siya ni Dahyun. "Hindi mo naiintindihan! Hindi sila agad susuko! Alam ko iyon! Mag kapatid sila! Kayang kaya nila yon! Kaya hinding hindi kami naniniwala ni Mina na sila ay patay na hanngang hindi pa nakikita ang kanilang mga bangkay!" Hindi ko na din mapigilang umiyak, gabi gabi ay palagi kong hinihiling na sana ay sa oras na tumingin ako sa bintana ay makita ko na siya, ngunit ni anino ay wala.
"Wag kanang umiyak Mina, mahahanap din natin sila..." Hindi ko na alam kong maniniwala na ba talaga akong patay na siya o hindi, dahil alam kong buhay pa siya, alam ko iyon.
"Mina, hindi ako uuwe saamin hanggang hindi natin nahahanap ang mag kapatid." Isusugal niya ang kaniyang pag aarl para sakaniyang minamahal?
"Pero kailangan mong mag aral?"
"Wala naman kong ginagawa sa silid na iyon kundi matuto ng ingles, alam mo namang kaya ko na iyon." Tumango nalang ako, hindi lahat ay natuturuan ng ingles sa kaharian, kaya kong may pera ka. Makapangyarihan ka.
Lumabas naman si Sana dahil tinatawag siya ni ama, hindi ko kayang makita si Ama, paano nalang kong nataaman pala siya ng mga palaso kaya hindi siya naka uwe? Hinding hindi ko mapapatawad ang kahit na sino kapag nangyare iyon.
Pumasok si Sana, alam kong may pinag usapan sila ni Ama. "Mina, pinapatawag ka ng iyong ama."
"Paki sabing wala akong oras makipag usap sakaniya may mga bagay akong dapat gawin na mas importante pa sakaniya." Ano pa bang gagawin ko? Hahanapin ko siya.
"Ngunit ito daw ay napaka importante...."
"Pag iisipan ko." Lumabas naman siya at ipinaalam kay ama ang aking sinabi, makakapag hintay naman yata siya diba?
"Anong plano mo ngayon Mina?" Maging ako ay hindi ko din alam kong paano ko sisimulan ang pag hahanap, hindi ko alam kong saan ako mag sisimula.
"Gusto ko siyang hanapin, gusto ko siyang mahanap, ngunit gusto ko ako mismo ang makakahanap sakaniya." Nag tinginan naman si Dahyun at Nayeon, siguro nagulat din sila saaking desisyon, ngunit mas gugustuhin ko pang mawala nalang kaysa mabuhay ng wala si Chaeyoung.
"Pero napaka delikado..." Makikita mo sa mga mata ni Nayeon ang pag aalala, ayaw kong nag aalala siya, pero paano naman si Chaeyoung?
"Kong iyan ang iyong gusto, sasamahan kita, gusto ko ding makita si Momo." Tumango naman ako, hindi lang si Chaeyoung ang nawawala, dalawa silang mag kapatid kaya siyempre isasama ko si Dahyun.
"P-pero napaka delikado mga binibin...." Nginitian ko lang si Nayeon,hinawakan niya naman ang dalawa kong kamay at tinignan ako ng diretso sa aking mga mata. "Sasamahan ko kayo, mag papasama tayo kay Jeongyeon."
"Isasama ko din si Tzuyu." Bigkang bumukas ang pinto at pumasok si Sana kasama si Tzuyu. "Tutulungan ko kayong hanapin sila prinsesa, kaibigan ko siya kaya gusto ko na rin siyang makita." Napaka saya ko, mukhang masyado akong swerte dahil sa mga kaibigan ko.
"Kailan mo gustong mag umpisa mina?" Tumingin ako sa bintana at nag isip, hindi ako sanay sa mga ganitong bagay, pero si Chaeyoung na iyon, kailangang may gawin ako.
"Bukas na bukas gusto kong mag kita kita tayo sa hardin wala din naman sigurong mag aabalang pigilan tayo palabas dahil mag dadamit pang katulong ako, Dahyun ikaw lang ang kilala dito, Kailangan mong sabihin sa kanila na ika'y uuwe na." Tumango naman siya at sinimulan nang ayusin ang kaniyang mga gamit, masyado siyang maaga pero ayos lang.
"Nayeon, puntahan mo na si Jeongyeon, sabihin mong mag handa siya ng dalawang karwahe para saating anim." Tumango si Nayeon at sinunod ang aking pinag uutos, lumabas siya ng silid.
"Prinsesa ako'y mag aayos lamang ng ating maaring magamit sa daan kagaya ng mga espada at mga pag kain maging mga inumin." Lahat kami ay gusto na silang makita, "Tutulungan kita." Tumango naman si Tzuyu at sabay silang lumabas para ayusin ang lahat.
"Alam mo? Magiging mabuti kang reyna ng kahariang ito magaling ka gumawa ng plano." Para sakaniya ay plano na iyon? "Hindi ko pa kayang mag plano ng mas malaki kaysa dito Dahyun." Buti nagawa na naming tumahan, halos gabi gabi ay umiiyak kaming dalawa.
"Ah oo nga pala kakausapin ko si Ama..." Kahit ayaw ko siyang makita ay kailangan, ama ko pa din siya.
Tumango naman siya at iniabot sakin ang aking pantakip sa mukha, isinuot ko naman iyon at lumabas ng aking silid.
Pumunta ako sa silid na ama, kumatok muna ako. "Pasok." Binuksan ko naman ang pinto at pumasok, hindi ko yata talaga kayang makita siya.
"Ang dalawang babaeng mandirigma ay isang linggo ng nawawala, bakit ayaw mo pading sabihin sa lahat na sila ay wala na?" Ito lang ba ang sasabihin niya? Napaka walamg kwenta.
"Dahil hindi pa nakikita ang kanilang bangkay, malakas ang aking pakiramdam na sila ay buhay pa at nag lalakad kong saan man sila dalhin ng kanilang mga paa."
"Ganon na ba talaga kahalaga sayo ang dalawang mag kapatid na iyon?" Anong ibig niyang sabihin? Simula bata sila ay nag silbi na sila dito.
"Bakit hindi? Simula ng sila'y mga bata pa lang ang nag sasana na sila sa ating palasyo." Tumayo naman siya at lumapit saakin. "Kung gayon pwede naman tayong mag hanap ng ibang babaeng mandirigma na pwedeng mag sanay at pumalit sakanila." Gusto kong sumabog sa sobrang galit ko, gusto ko siyang sampalin ngunit... Hindi ko magawa.
"Ganon nalang ba ka walang kwenta sayo ang mga mandirigma mo? Magagawa mo silang palitan ng basta basta?"
"Bakit hindi? Sila ay nag eensayo upang mamatay din naman kaya anong silbi kong hahanapin pa natin sila? Iyon ang kanilang kapalaran." Hindi ko na kayang makinig sa sermon niya, lumabas ako agad ng kaniyang silid.
Ama ko ba talaga siya? Hindi naman siya ganon noon, bakit nag iba na? Dahil nanaman ba sa mga ginto't pilak na meron siya?
"Bakit ka nanaman umiiyak Mina?" Tanong saakin ni Dahyun ng maka balik ako saaking silid. "G-gusto niyang ipatigil ang pag hahanap sa mag kapatid at palitan sila, Dahyun napaka makasarili niya pasensya kana..." Umiiyak nanaman ako, gabi gabi nalang, akala ko ay matatapos na ang pag agos nito ngunit bakit ngayon ay lumabaas nanaman?
"Wag ka nang umiyak Mina, kahit anong mangyari ay ama mo padin siya, atyaka may plano na tayo diba? Tayo ang hahanap saating mahal, wag kang umiyak sigurado akong ayaw ni Chaeyoung na nakikita kang ganiyan." Tama siya, alam kong ayaw ni Chaeyoung na malungkot ako. Pinunasan ko ang aking mga luha, mag papakatatag ako para sakaniya.
______________________
"Handa naba ang lahat? Espada? Pag kain? Inumin? Mga kumot? Mga damit? Mga-----" niyakap naman ni Jeongyeon si Nayeon na halos ika isang daang beses nang itatanong ang mga bagay na iyon.
"Mahal kanina kapa tanong ng tanong iisa lang ang sagot diyan, OO. Kaya wag kanang maingay dahil baka mag taka ang mga tagabantay." Masyado lang talaga sigurong nag aalala si Nayeon, alam niya kasing hindi ako sanay sa mga bagay sa labas at kailangan kong kumain sa tamang oras.
"Jeongyeon, nayeon at Dahyun, diyan kayo sa isang karwahe at dito naman kami sa isa." Tumango lang sila at sumakay na kong saan ko sila pinasakay.
"Sumakay na kay-- Hineral Jihyo?!" Nagulat naman ako dahil nasa upuan ng mag mamaneho ang hineral ng mga babae.
"Magandang umaga binibini, narinig ko ang plano niyo kagabi galing sa silid ni Tzuyu, gusto namin kayong tulungan dahil ang hahanapin niyo ay aking kaibigan." Ngumiti naman ako, pero NAMIN? Teka?
"Hineral Daniel?!" Narinig kong sigaw ni Jeongyeon galing sa kabilang karwahe.
"Sakay na Binibing Dahyun, Sana at uhmmm." Tinignan naman niya ako ah oo nga pala hindi nila ako kilala. Naka pang damit katulong ako dahil alam niyo na ang dahilan.
"Sharon." Ngumiti naman siya at sinenyasang pumasok na ako, si Tzuyu at Jihyo ang mag mamaneho saaming karwahe.
"Mauna na kayo Binibing Jihyo." Sigaw ni Hineral Daniel, agad na naglakad ang dalawang kabayong naka kabit sa karwahe at nag simula na kaming umabante.
"Magandang umanga mga Hineral." Bati ng mga bantay sa dalawang Hineral na nag mamaneho ng dalawang karwahe, mas dumali ang aming gawain dahil sa dalawang Hineral, salamat naman.
Hintayin mo ako Chaeyoung, hahanapin kita.
~~~~~~~~~
Itutuloy ko pa ba tong story na toh? Hahaha parang wala naman kasing interesado na.
So itutuloy ko pa ba?