PAULINE is composed. Nagtitigan sila ng kakambal niyang si Eve habang nakaupo sa magkaharap na upuan at ang tanging namamagitan sa kanilang dalawa ay ang isang puting mesa.
Naaawa siya sa kapatid na kasalukuyang nakasuot ng hospital gown at magulong-magulo ang buhok. Mukha din itong puyat at hindi kumakain ng tama. Nangangayayat na kasi ito kumpara noong huli niya itong makita last week.
She admitted Eve under the mental hospital’s care. Kailangan iyon ng kapatid niya lalo na’t nagdadalang-tao ito.
“Bakit ka na naman nandito? Hindi kita kailangan,” Pagtataray ni Eve sa kanya.
Tinaasan niya ito ng kilay. “Talaga lang, huh? Eh bakit sabi ng nurse na nagbabantay sa’yo, lagi mo daw akong hinahanap?” She teased. Mukha namang nahiya ito bigla dahil namula ang pisngi nito. Kwento naman talaga sa kaniya ng nurse na kinuha niya para sa kapatid ay lagi daw siyang hinahanap ni Eve. Lagi daw itong nagtatanong kung kailan siya bibisita kasama si Erin. Nginitian niya ang kapatid. “Kaya maupo ka na lang diyan at may regalo ako sa’yo,” Excited na wika ni Pauline at binuksan ang box na dala niya.
Eve was just a victim of abuse. Nagkaroon ito ng depresyon dahil sa pang-aabuso ng mga tao sa ka-inosentehan ng kapatid niya. Eve grew up and spent all her life being alone and fed by negative thoughts and beliefs by the people around her. Eve was raped and sexually abused for how many years by a man three times older than her, then she was sold to a prostitution den for a cheap price and worked there for how many years.
Inaamin ni Pauline na masakit ang mga pinagdaanan niya sa kamay ni Eve pero hindi hamak na mas malala ang pinagdaanan nito kesa sa kanya. She understands why Eve thought that she stole everything from her. Siya sana ang nasa posisyon ngayon ng kapatid kung sakaling ito ang napiling ampunin ng mga taong umampon sa kaniya.
Napaka-unfair lang ng mundo para sa kanilang dalawa. There’s nothing to blame but their biological parents. Sana ay ibinigay na lang si Eve sa bahay ampunan kasama siya. Pero ayon sa kwento ni Mr. Patrimonio, sadya daw talagang iniwan si Eve dahil balak daw talaga ng mga magulang niya na ibenta ang kapatid sa mataas na halaga.
Masakit. Masakit isipin na sinuwerte siya at minalas si Eve. Eve deserves to be happy. Eve deserves everything she has. Kaya kahit napakalaki ng naging kasalanan nito sa kaniya ay hindi niya magawang magalit ng lubos. Buhay pa naman siya at nasa kaniya pa naman ang pamilya niya. And about the money that Eve stole? she doesn’t give a damn about it. Marami siyang investments at may pag-aari pa siyang ospital na minana niya pa mula sa mga yumaong adoptive parents niya kaya wala na siyang pakealam sa perang winaldas ni Eve. Ngayon siya mas kailangan ng kapatid niya kaya hindi niya sasayangin ang pagkakataon na iyon. Handa siyang bigyan ito ng chansa para bumangon at magbagong-buhay. Hindi niya man kaagad ito mapapatawad sa ngayon pero alam niya sa sarili na bukas siya sa posibilidad na magbabago ang kapatid at magkakaroon ng payapang buhay, malayo sa mundo na kinagisnan nito.
Inilapag niya ang isang cake sa table at sinindihan ang kandila na naroon. “Happy birthday sa ating dalawa. Yehey!” She cheered. Na-amaze pa siya sa kandilang nag-s-spark sa harap niya.
“Bakit ang bait-bait mo sa kabila ng lahat? Bakit mo nagagawang ngumiti sa taong nagtangkang patayin ka?”
Her smile faded. Nagseryoso siya at umupo ng tuwid. “Inaamin kong hindi pa rin kita napapatawad sa ginawa mo.” She met Eve’s gaze. “Believe me if I tell you that I am itching on sending you to jail. Pero anong mapapala ko kung ipapadala kita sa kulungan? Hindi rin ako matatahimik. You are pregnant and you had enough of the cruelty already.” Hinawakan niya ang palad ni Eve na nakapatong sa mesa. “I know there’s goodness inside you. Natabunan lang ng galit at takot na baka abusuhin ka ulit,” She gave Eve a warm smile. “If you’ll give me a chance, I wanted us to be siblings. Gusto kitang makilala pa ng lubos, Eve. I really wanted to know how it feels like to have a sister.” She cupped Eve’s face and smiled. “Because I know that you’ll be an amazing one.”
Eve tears fell. Umiyak ito at hinila ang kamay niya para yakapin. She can’t help but cry, too. Naaawa siya sa kapatid sa tuwing nakakakita siya ng lungkot at takot sa mga mata nito. It is like staring at the scared and depressed version of her self, and it is so heartbreaking.
“Kung sana ay hinayaan mo akong makilala ka nang mas maaga, sana ay mas na-protektahan kita mula sa mga taong iyon. Sana hindi na tayo humantong sa sitwasyong muntik na nating mapatay ang isa’t-isa.” Marahas niyang pinunasan ang mga luha sa mga mata niya. “Ang taong umabuso sa’yo. Siya ang dapat magdusa at hindi ikaw.”
“Natatakot ako, Pau. Natatakot ako na baka balikan ako ulit nung lalake. Natatakot ako.” Eve sobbed and burried her face on Pauline’s palm.
Umikot siya sa table para malapitan ang kapatid. Niyakap niya ito ng mahigpit mula sa likuran.
“Huwag kang mag-alala. Andito ako. Hindi kita hahayaang malapitan ulit ng mga taong iyon. You’ll be safe, Eve. I’ll make sure you will.”
It breaks her heart to see her sister cry. Kahit pa andami nitong nagawang masama sa kaniya ay hindi pa rin niya magawang magalit ng lubos dito. Eve needs her more than anything else in the world.
Ilang buwan na rin itong nasa mental hospital at halos linggo-linggo niya ito binibisita pero ngayon lang ito nag-open sa kaniya ng gano’n. And she’s happy. Dahil sa wakas ay pinapasok na rin siya ni Eve sa buhay nito. Kung sana lang ay nabigyan sila ng pagkakataon para makapag-usap sila ng maayos at mahinahon ay sana hindi na sila humantong sa puntong halos patayin na nila ang isa’t-isa. But now she has the opportunity to make things right. Gagawin niya ang lahat para maging malapit sa kapatid niyang nawalay sa kaniya ng matagal na panahon.
NANG makauwi siya ay hindi niya maiwasang mapangiti habang tinitingnan ang painting na ginawa ni Eve para sa kaniya. Eve really has a genuine heart of a child. Nag-kuwentuhan sila buong maghapon sa visitor’s lounge ng hospital at hinayaan niyang ipinta siya nito.
Eve has an amazing talent for arts. Nagawa siya nitong i-pinta gamit lamang ang watercolor na ni-regalo ng anak niyang si Erin dito. Mukhang ang anak niya ang unang nakapansin na may mata si Eve para sa Arts.
Nang makarating na siya sa bahay nila ni Grego ay nakita niya ang asawa sa salas. Magha-hatinggabi na kaya nakasisiguro niyang tulog na ang mga katulong maging ang anak nilang si Erin. Gayunpama’y hindi na siya nagtaka kung bakit gising pa rin si Grego.Balisa ito at tila may hinihintay at hindi mapakali. When he finally saw her, mabilis pa sa alas kwatrong tumakbo ito papunta sa kaniya at sinalubong siya ng yakap.
“Ang tigas talaga ng ulo mo, Pauline! Sinabi ko na sa’yo na isama mo ang mga gwardya mo ’pag bibisita ka kay Eve pero hindi mo sinunod.”
Mabilis siyang kumalas mula sa pagkakayakap ni Grego at hinaplos ang pisngi nito. “I’m fine, Grego, really. I am.” Sumayaw-sayaw pa siya. “See? Okay lang ako.”
He heaved a sigh and pulled a stem of rose behind him. “Happy birthday, baby.”
Napangiti na lang si Pauline. Nakasimangot pa kasi ang asawa habang binibigyan siya ng birthday gift. Ngumuso pa ito at parang nagmamaktol.
“Bakit mahaba ang nguso mo? Nagtatampo ka ba?”
Nagtiim-bagang lang ito at nag-iwas ng tingin. “Hindi.”
Pinaningkitan niya ito ng mata. “Weh? Sino ang niloko mo?” Hindi siya naniniwala dito. Grego is expressive and he never fails to make her feel what’s going on inside his head. Kapag naiinis ito o nagtatampo sa kaniya, madalas ay hindi iyon sinasabi ng asawa sa kaniya bagkus ay ipinaparamdam nito iyon. Katulad ngayon, halos magsalpukan ang kilay nito at hindi tinatagpo ang mga tingin niya.
She sighed. Ganito din ang rekasyon nito noong nagdesisyon siyang hindi na ipapakulong si Eve. Grego wanted to send her twin sister to jail so bad pero hindi siya pumayag. Ilang buwan din silang nagtampuhan noon pero kalaunan ay nagkasundo na rin sila at nakumbinsi na rin niya ang asawa tungkol sa kaniyang naging desisyon. At isa pa, maii-stress lang siya sa sobrang pag-iisip sa kapatid kapag pumayag siyang ipakulong ito. Bawal pa man din sa kaniya ang ma-stress dahil nagdadalang-tao siya.
Yup. She’s pregnant. Sadyang sharp-shooter talaga si Grego kaya napakabilis nilang makabuo. Kahit nga siguro baog siya ay mabubuntis pa rin siya ni Grego dahil halos araw-arawin na siya nito sa kama at halos ayaw siyang tantanan. Kung wala lang siguro itong trabaho sa munisipyo ay siguro hindi na ito lalabas ng kwarto nila. He really missed her and he wanted to make up for the past three years that they were not together.
Dumukwang ito para halikan ang tiyan niya at padabog na nagmartsa paakyat sa second floor kung nasaan ang kwarto nila. She smiled. Mukhang nag-alala nga ng husto ang asawa sa kaniya dahil hindi siya nito nilalambing at hinalikan sa labi. She can’t blame him. Ilang beses ba naman kasi siyang muntik na mapahamak sa kamay ng kakambal kaya hindi niya rin mai-aalis dito ang pag-aalala– pag-aalalang umaabot sa puntong nagmumukha na itong praning.
Sinamyo niya ang rosas na ibinigay ni Grego sa kaniya at inilagay iyon sa mahabang table kung saan naroon ang mga picture frames nilang tatlo ni Grego at Erin. She happily placed the rose and the painting that Eve gave. Napadako ang tingin niya sa palasingsingan at muling napangiti nang makita ang wedding ring nila Grego na naroon.
Finally. She’s Pauline Samonte-Perez once again. Muli silang nagpakasal sa mata ng diyos at sa mata ng batas. At ipinangako na niya sa sarili na hindi na niyang hahayaang mawala muli ang apelyido ni Grego sa pangalan niya.
And speaking of the devil. Nagtagampo nga pala ito sa kaniya.
A smirk formed in her lips. Kaagad siyang nagtungo sa kwarto nila. She found Grego on their bed and watching an action movie. Napaka-ingay no’n at halos mabingi siya. Mukhang nagtampo nga talaga ito dahil hindi siya nagpasama sa mga gwardyang h-in-ire nito para bantayan siya.
She turned the TV off. Mabilis naman itong nag-iwas ng tingin at nagbasa naman ng dyaryo.
“Sorry na. Please?” She gave him a puppy eyes pero walang nangyari. Nanatili lang itong nasa “deadma mode” at hindi siya tinitingnan.
She removed all her clothes off pero deadma pa rin ito.
Nainis siya. Pakiramdam niya ay kumukulo ang dugo niya dahil sa labis na inis. “Sige, pupunta ako sa San Rafael. Makikipag-dinner na lang ako kasama si Cholo at Nanang Marta. Tutal ayaw naman akong kasama ng isa diyan sa mismomg birthday ko.” Pagpaparinig niya dito pero hindi pa rin siya nito pinapansin. Nagdadabog siyang naglakad papunta sa banyo at naligo. Magpi-piano siya buong magdamag at ipaparinig niya dito na galit siya. Birthday ba birthday niya tapos ganito ito kung umasta. Alam niyang mali siya sa hindi pagsunod sa gusto nito, at naiintindihan niya kung bakit ito nagtatampo. He’s just worried.
Siguro nga tamang magpalamig muna siya ng ulo. She’s pregnant kaya madali siyang mainis. Siguro nga tamang papalipasin muna niya ang init ng ulo nila. And then maybe later, she could say sorry to him. Hindi siya sanay na may tampuhan sila ng asawa.
A few seconds later, the bathroom door opened. Pumasok sa shower area si Grego—hubo’t-hubad. Mabilis siyang nilapitan ng asawa at mapusok na hinalikan. His kisses was fervent, erotic, and hungry. Isinandal siya nito sa bathroom wall at inangat ang isang binti niya para ipulupot sa balakang nito. He held her right leg in place, then, in one swift move, he penetrated her.
He smirked. “It is now 12:01 AM so it is no longer your birthday.” Mabilis nitong nilabas-masok ang ari nito aa pagkababae niya. Wala siyang nagawa kundi umungol.
“Ah! G-Grego! Grego! I want it rough, baby.” She tried to hold on to him but he stopped her from doing that.
“No. I’m not gonna allow you to hug me.” He pinned her arms on the wall. “You didn’t obey me and this is your punishment, Mrs. Perez.” Mas binilisan pa nito ang pagbayo sa kaniya na ang tanging nagawa niya na lang ay umungol nang malakas at magpakalunod sa mga sensasyong lumulukob sa buo niyang pagkatao. At dahil wala siyang makapitan, mas lalong nakakabaliw at nakakalango ang kiliti at sarap na nararamdaman niya. And she loves it.
Grego is a monster. Pinasadahan nito ang leeg at dibdib niya ng dila nito na para bang sumisimot ito ng isang masarap na sarsa sa pinggan. He’s not kissing her, he’s licking her! Ang mga dila nito ang lumandas sa leeg at dibdib niya at hindi ang mga labi ng nito, at pakiramdam niya ay napakasarap niya para sa panglasa ng asawa.
His sinful togue! It was agonizingly delicious! Mas lalo niyong ipinaramdam sa kaniya kung gaano siya kasabik na marating ang rurok.
“Deeper, baby!” She commanded.
He obliged. Ibinaon nito ang pagkalalake sa kaibuturan niya. He was hitting that delicious spot and she can’t help but quiver and close her eyes. Basang-basa na siya at alam na niyang malapit na siyang labasan.
Hindi nagtagal ay narating nila ang rurok ng magkasama. Her body quivered with ecstasy. Nanghihina ang tuhod niya kaya aksidente siyang napakapit sa batok ng asawa. He held her waist… tight… then released his glorious discharge inside her.
Grego whispered on her ear. “Magpasalamat ka at mahal kita kung hindi ay hinding-hindi kita papasukin dito para tanggapin ang sorry mo. You pissed me off.”
She chuckled and kissed his spike-y chin. “Alam ko namang hindi mo ako matitiis.” She hugged him. Batid niya ang takot na nadarama ni Grego na baka may mangyaring masama sa kaniya. He sacrificed a lot and endured a lot of pain when she forgot everything. Tiniis nito ang pangulila kesa ang sabihin sa kaniya ang totoo para lamang hindi siya masaktan sa tuwing nakakaalala kaya randam niya ang takot nito na maulit muli iyon. She really scared him. Nararamdaman niya iyon sa higpit ng yakap ni Grego. “I’m sorry, baby. I love you.” Hinaplos niya ito sa pisngi. “I love you so much. Kaya wala kang dapat ipag-alala. At hindi ko namang hahayaang may masamang mangyari ulit. I know you’re scared to lose me again just like what happened before…pero kahit maulit pa iyon ay wala kang dapat ipag-alala,” Dinampian niya ito ng halik sa labi. Saglit lang iyon pero tiniyak niyang naiparamdam niya kung ano ang kaniyang nararamdaman. “At kahit maulit pa iyon, ipinapangako ko na kahit ilang beses pa akong magka-amnesia ay ikaw pa rin ang mamahalin ko,” She gave him a reassuring smile. Siniguro ni Pau na mababakasan ng pagmamahal at sinseridad ang bawat salitang kaniyang sinasambit. Grego deserves it anyways. “Ikaw lang. Alam mo naman iyon ’di’ba?”
She saw happiness in her husbands eyes. “I know, baby. I know.”
At sa tingin niya ay hindi na kailangan ng salita para ipaalam ni Grego na mahal din siya nito. He began to thrust once again and kissed her lips passionately, making her feel the love he felt for her. His eyes promised her happiness– both emotionally and physically, of course.
His whispers and hers became one, promising a life full of love ahead of them. Their promises of love also means promises full of pleasure. And she wouldn’t mind saying ‘yes’ to him over and over again.
She began to move with him when she felt that she’s nearing her peak. Mas naging agresibo at mapusok ang bawat galaw ng asawa at nanggigigil na binayo ang kaselanan niya.
“Huwag mo na akong kakalimutan, Pauline. Mababaliw na ako kapag nawala ka ulit.”
She shook her head. “Never!” she replied in a delirious tone. Tumirik ang mga mata niya sa labis na luwalhating nadarama.
“G-Grego!” She screamed and she gasped. “…f-fuck me harder,” she whispered.
“Like this?” He began to pump harder, faster, and deeper. He burried his face on her neck and planted a mark there as if he’s marking his territory. Then, his other hand supported her back. “I’m gonna fuck you until you scream.”
“Y-Yes, baby.” Tuluyan na siyang nag-deliryo sa sobrang sarap. Her walls clenched together with her fists in anticipation. Naibaon niya ang kuko sa likod ng asawa sa sobrang pananabik. Her mouth formed an ‘o’ shape. Hudyat na malapit na niyang marating ang rurok. Moments later, she let out a scream of pleasure when she felt another orgasm exploded inside her. He groaned, spurting his hot seeds inside her core once again. They both quivered in pure bliss.
What a nice belated birthday gift…
“And no matter how many times you’ll forget me and our daughter…” he paused. “…this will remind you that you belong to me.”
Napangiti siya sa kabila ng pagod at nanghihinang hinalikan ang asawa ng puno ng pagmamahal.
It is true. No matter how many times that her mind forgets. Her body, and of course, her heart will never forget that she belongs to him. Because no matter what happens, she will always crave for his kisses, his touch, and most importantly, his love.
-Wakas-
______
Author's Note:
Special chapter ahead! Thank you sa mga nagbasa at sumuporta sa story nila. The special chapter is my gift to all of you. Thank you for reading Pau and Grego's story!
-Bella Vanilla