İki elimle de, içinde kahve bulunan karton bardağı kavrayarak zemin kata indim. Baran, sabah mesaj atarak beni buraya çağırmıştı. Açıkçası bir şey yapmasından korksam da, merakıma yenilmiştim ancak telefonumun ses kayıtını başlatmış ve arka cebime koymuştum.
Baran koridora yaslanmış bir şekilde telefonuyla ilgileniyordu.
"Geldim." Dedim soğuk bir ses tonuyla.
Bana bakıp telefonun ekranını kararttı ve arka cebine sıkıştırdı.
"Selam." Dedi.
"Selam," diyerek ona karşılık verdim.
"Sana söylemem gereken bir şey var." Diye direkt konuya girdi. "Sevgilinin o olması, daha çok sevgilin olması canımı yakıyor. Fakat şunu bilmiyorsun Kübra," diye soru sormam için bekledi.
"Neyi?" Diyerek sordum beklediği soruyu.
"Sana gizliden yazan benim, ama Barış numara ile beraber yedek telefonu da elimden aldı. Benim yerime geçti Kübra." Dedi. Beynimden vurulmuşa döndüm cümlesi bana göreydi şu anda. İnanamıyordum ki ama. "O yüzden seni inandırmaya çalıştım anonim olduğuma."
Ama her halükarda Barış'ı seçmiştim, değişecek tek şey kazanacağı halde oyuna hile karıştırmasıydı.