Song: Birds
Artist: Imagine Dragons
Perfectionists are their own devils.
•••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••
Ξύπνησα μέσα στο αυτοκίνητο και τεντώθηκα για να ξεπιαστώ.
<<Επ ξύπνησε η ωραία κοιμωμένη.>>
<<Έκανα έναν ύπνο όλων δικό μου. Για το αμάξι μια χαρά ήταν. Σε πόση ώρα φτάνουμε.>>
<<Βασικά μόλις θα σε ξυπνούσαμε. Σε τρία λεπτά θα είμαστε στο σπίτι.>>
<<Αχχ τέλεια. Άντε να πάμε να πέσω στο κρεβάτι να κοιμηθώ πάλι.>>
<<Πολύ υπναρού μας βγήκε αυτή ρε.>>είπε ο Άγγελος και άρχισαν να γελάνε.
<<Σκάστε ρε. Έτσι και αλλιώς όμως μια πεντάμορφη πρέπει να κοιμάται αρκετές ώρες για να είναι πιο φρέσκια.>>
<<Και τι είναι για να είναι φρέσκια. Ψάρια; Εγώ πάντως κοιμάμαι λίγο και μια χαρά κούκλος είμαι.>>
Ότι είναι είναι τρομάρα του.
Αλλά σιγά μην το παραδεχτώ κιόλας για να έχει να το λέει μετά.
<<Έχω δει και καλύτερους.>>
<<Φτάσαμε. Άντε πάρτε τις βαλίτσες να τακτοποιηθούμε.>>
Με το που μπήκαμε μέσα ένιωσα μια ανακούφιση.
Είναι ωραίο να είσαι σε ένα σπίτι και να νιώθεις ασφαλής.
Στην σκέψη μου ήρθε ο Damien.
Ψάχνει τόσο σκληρά να με βρει.
Πάντως από μέρους μου μετανιώνω τα πάντα που έκανα μαζί του.
Δεν έπρεπε να φιληθούμε ποτέ μας.
Τον αγαπώ πολύ και τον νοιάζομαι αλλά σε φιλικό επίπεδο.
Η απόσταση και ο χρόνος με έκαναν να σκεφτώ χαλαρά.
Έκατσα στον καναπέ και στον άλλον έκατσαν τα αγόρια.
<<Αλέξα ξέρω ότι μπορεί ακόμα να μην μας εμπιστεύεσαι αλλά σαν αδελφός σου θα ήθελα να μάθω την σχέση σου με τον αστυνομικό.>>
<<Με τον Damien;>>
<<Ναι με αυτόν.>>
Κοίταξα τον Harvey που κοιτούσε τα χέρια του και τον Άγγελο που περίμενε μια απάντηση.
Μπορεί να τους ξέρω τόσο λίγο αλλά τους νοιάζομαι τόσο πολύ.
Είναι τα μικρά μου τα μωράκια με τα ωραία μαγουλάκια που μου αρέσει να τα τσιμπάω και αυτή να φωνάζουν ενοχλημένοι.
Εγώ και οι γιαγιάδες στα εγγονάκια τους.
<<Δεν ξέρω τι μπορεί να νιώθει ο Damien για εμένα. Είχαμε φιλιθεί κάνα δυο φορές. Την ημέρα που έφυγα από το σπίτι, δεν ήξερα ακόμα τι ένιωθα για αυτόν. Αλλά πλέον έχω ξεκαθαρίσει τα συναισθήματα μου και έχω μετανιώσει για αυτά τα φιλιά. Για εμένα είναι ένας πολύ καλός μου φίλος μου με έχει βοηθήσει με την δουλειά του.>>
Έγνεψαν και οι δύο καταλαβαίνοντας την κατάσταση.
<<Τώρα πρέπει να φτιάξουμε κάτι να φάμε, δεν νομίζετε;>>
<<Θέλετε να μαγειρέψουμε και οι τρεις μαζί;>> πρότεινε ο Άγγελος.
<<Ουυυ γουστάρω.>> συμφώνησε ο Harvey.
Ναι τελικά δεν ήταν και η τέλεια ιδέα.
Μετά από μια ώρα η κουζίνα βρισκόταν σε μια κατάσταση πανικού.
Απορώ τι έτρωγαν τόσο καιρό.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν είναι καθόλου καλοί μαθητές στην μαγειρική.
<<Πφφ το μεγείρεμα είναι τόσο κουραστικό. Εγώ νομίζω ότι πεθαίνω.>>
<<Τουλάχιστον ελπίζω να άξιζε η προσπάθεια και να τρώγεται αυτό που φτιάξαμε.>>
Σίγουρα θα τρώγεται καλέ.
Στην μαγειρική δεν πέφτω ποτέ μου έξω.
<<Πάω να κάνω ένα μπάνιο και μετά θα φάμε.>> τους είπα και μου έγνεψαν θετικά χωρίς να πουν τίποτα άλλο.
Ένα σωστό μπάνιο μπορεί να σε κάνει να χαλαρώσεις μέσα σε δευτερόλεπτα.
Σε κάνει να αδειάσεις το μυαλό από όλες τις σκωτίες που σε τρώνε κατά την διάρκεια της ημέρας.
Πάντα πριν πάω σχολείο έκανα νέα μπάνιο το πρωί για να έχω ανοιχτό μυαλό για την υπόλοιπη ημέρα.
Αφού τελείωσα, φάγαμε το φαγητό και είπαμε να δούμε μια ταινία μας και αύριο θα πιάναμε πάλι δουλειά ψάχνοντας πληροφορίες.
<<Δεν ξέρω εάν σου αρέσει εσένα Αλέξα και μπορεί να σου φανεί πολύ ανώριμο, αλλά εμάς μας αρέσει να βλέπουμε Μπομπ Σφουγγαράκη.>> εξήγησε ο Άγγελος κοκκινίζοντας ελαφρά.
Τους κοίταξα σαστισμένη πριν τους χαμογελάσω με όλα τα δοντάκια μου.
<<Σας έχω πει ότι σας λατρεύω; Εε το λέω τώρα.>>
Είμασταν στο τρίτο επεισόδιο του Μπομπ Σφουγγαράκη όταν η πόρτα έσπασε και μέσα μπήκε γρήγορα η αστυνομία.
Για το πότε είχαν συλλάβει τον Άγγελο και τον Harvey, για το πότε μπήκε μέσα στο σπίτι ο Damien και άρχισε να μου μιλάει δεν το κατάλαβα.
Το μόνο που άκουγα ήταν οι φωνές των παιδιών να τους αφήσουν ελεύθερους.
Βγήκα από τον λίθαργο μου και αμέσως φώναξα.
<<Αφήστε τους ήσυχους τώρα!>>
Και για άλλη μια φορά όλα τα βλέμματα της αστυνομίας ήταν επάνω μου περιμένοντας εξηγήσεις.
<<Αλέξα τι λες; Πλύση εγκεφάλου σου έχουν κάνει; Αυτοί σε έχουν πάρει με το ζόρι και τώρα τους υπερασπίζεσαι;>> μου φώναξε ο Damien.
<<Ρε πας καλά; Τι από το μην με ψάξεις δεν κατάλαβες. Κοίτα γύρω σου. Βλέπεις να με είχαν εδώ παρά την θέληση μου;>> φώναξα και του έδειξα τον χώρο.
Αμέσως τα μάτια του έπεσαν επάνω στην τηλεόραση που ακόμα έπαιζε.
<<Και πάλι αυτοί πρέπει να πάνε φυλακή. Καλά έκατσες να μείνεις με δύο αγνώστους στο ίδιο σπίτι;>> με ρώτησε με μια δόση αϊδίας (πως γράφεται γαμώ αυτή η λέξη 😂) στην φωνή του.
<<Όχι. Μένω στο ίδιο σπίτι με τον δίδυμο αδελφό μου και το αγόρι μου!>> του φώναξα και με κοίταξαν όλοι ξαφνιασμένοι.
Εάν τους έλεγα και με έναν φίλο του αδελφού μου μπορεί να τον έπαιρναν γιατί δεν θα ήταν σημαντικός για εμένα.
Ενώ τώρα... Τώρα υποτίθεται ότι είναι το αγόρι μου.
Και να λοιπόν που την βρήκε.
Το θέμα είναι όμως πως το έκανε αυτό.
Κατάφερε να την βρεις πρώτος από τον ψυχάκια στο ψυχιατρείο.
Θα είναι θετικό ή αρνητικό στο τέλος αυτό.
Και χμμ ώστε αγόρι της.
Τα ζευγάρια δεν πρέπει να συμπεριφέρονται και σαν ζευγάρια?🤔🤔
Και πως λέτε να το πάρει ο Damien μας αυτό;
Αχχ για να δούμε.
Εάν σας άρεσε το κεφάλαιο κάντε ένα:
•Like •Comment & •Share
Adiosss