Author's Note : Sorry sa mga naghihintay at ngayon lang ako nakapag update. Kasi, ang busy e. Lalo na ung last week. Ang daming inaasakaso. Hindi ko na maisingit ung pagtatype kaya ngayon lang. Sana kapag nabasa nya na tong update. Wag nyo akong papatayin. :p
Sige, enjoy. ^O^
~
[45] And it all ends here.
It's been two simula nung nakita namin si Jiro. Masaya naman lahat. Medyo bumabalik narin sa dati ung relasyon namin ni Marie. Pero bakit ganun parang kulang?
Bakit parang may firewall sa pagitan naming dalawa? Bakit parang iba ung pakiramdam ko ngayon kesa dati? Tapos parang ganun din sya.
Pero, kung sabagay.. May kasalanan ako sa kanya. Hindi ko naman sya masisi kung ganun man ung nangyari sa kanya na medyo napalayo na ung pakiramdam nya sakin.Kasalanan ko. Naging napakalaki kong gago.
Galing akong ng recording pauwi na ako ngayon through my peripheral view, nakakita ako ng flower shop. Nagpark ako sa gilid at pumasok sa loob.
Napangiti ako. This is something I don't get to do everday.
I bought a boquet of pink roses. Alam kong favorite ni Marie and pink. SO, so did pink roses.
Nasa backseat ung flowers kasi nga malaki. Malapit nadin naman ako sa bahay nun. May nakapark na kotse sa labas. Si Jase? Bat ba lagi nandito ung gagong un?
Bumaba na ako at kinuha ung flowers sa likod ung bulaklak.
Hindi na kao kumatok at pumasok na kaagad. Pero mali ata talagang di kumakatok o nagddoorbell kahit pumapasok ka sa sarili mong bahay. Nakita kong magkaakap si Jase at Marie.
Para bang naghihiwalay ung puso ko. Tanginang buhay naman talaga yan.
"Oh, Jeanne? Jan ka na pala. Kamusta recording?"
"Uh.. I think I better get going." Sabi nung kupal.
"Dapat lang." Bulong ko.
"Sige, ingat ka." Sabi naman ni Marie at hinalikan pa sa pisngi ung gago. Gaguhan lang talaga.
"Wow~ Roses! Para sakin yan?" Nakangiti nyang tanong.
"Eto ba?" Sabi ko at itinaas ung roses tapos dumiretso ako sa kitchen tapos tinapakan ko ung trashcan para bumukas.
"This isn't for anyone." Pabalibag kong tinapon ung bulaklak sa basurahan.
Basura nalang un. Walang kwenta.
Sabi ko at umakyat ako sa kwarto. Naiinis ako! Kahit kasalanan ko! Naiinis parin ako!
*knocks* "Jeanne. Bakit mo naman tinapon? Bigay ba un ng fan mo? Sa akin nalang wag mong itapon."
"Hindi. Itapon mo na yan. Basura yan, Marie."
"Bakit ba? Ang ganda nga e, oh. Favorite color ko."
"Itapon. Mo." Sabi ko sabay harap sa kanya.
"Ano nanaman bang problema mo? Puyat ka ba? Matulog ka nalang." Sabi nya at lumabas na.
Sinundan ko sya sa labas at kinuha ko ung boquet at itinapon sa sahig saka ko tinapakan.
"Ay! Ano ba! Sabi ko naman sayo sakin nalang e! Ano ba problema mo!" Sabi nya tapos tinampal nya ung paa ko.
"IKAW! IKAW PROBLEMA KO!" Tumayo sya at nameywang.
"Ako? Ako problema mo? ANO NANAMAN BA GINAWA KO SAYO HA!"
"Problema sayo! Andito naman ako pero sa iba ka pa nakatingin!" Nagagalit na talaga ako! Hindi ko na mapigilan ung mga salita ko.
"SINO BANG MAY KASALANAN! DIBA IKAW NAMAN?! DAPAT KASI HINDI KA NA NAKIKIPAGKITA SA EUNA MO!"
"WAG MO SYANG IDAMAY DITO, MARIE!"
"BAKTI HINDI KO SYA IDADAMAY! SYA NAMAN TALAGA ANG MAY KASALANAN NG LAHAT! SANA NAMATAY NALANG SYA! HINDI SANA TAYO NAGKAKAGANITO!"
"Bakit kung namatay ba siya makikipaglandian ka parin naman kay Jase diba? ANO!"
Hindi sya nagsalita. Pero naka-close fist. "Oh, please. Here comes the tears. Very mature, Marie. Tangina."
"Wag ka nang babalik dito!" Sabi nya tapos lumapit sya sakin at pinaghahampas ako sa braso, sa mukha, sa katawan.
"Oo, talaga. Maghahanap ako ng babaeng hindi tumitingin sa iba." Bitter kong sabi at dinampot ung susi ng kotse saka ako lumabas ng bahay.
Tangina naman. BAKIT BA NAGKANDALECHELECHE NANAMAN?!
~
*Marie's*
"Oo, talaga. Maghahanap ako ng babaeng hindi tumitingin sa iba." Sabi nya at lumabas sya ng bahay.
Parang ang laking sampal sakin nung sinabi nya?
Pati ba naman kay Jase nagagalit sya? Pati ba naman dun sa taong sobrang bait sakin simula nung mga oras na iniwan nya ako magagalit sya?
Ang sakit sakit naman para sakin nun diba? Tapos.. Ung mga sinabi pa nya.. Ang sakit. Bakit ba masyado parin syang worried sa Euna nya? Dun ba sya pupunta! Edi masama sila! Hayop naman pala.
Para akong batang iyak ng iyak dun. At take note, nakaupo pa ako sa sahig. Nakakainis naman kasi e! Kung sinasamahan nya nalang ako dito sa bahay! Edi sana hindi ko pinapaunta si Jase dito para tulungan akong magalaga kay Jiro. Nakakainis lang kasi e.
Iyak parin ako ng iyak. Pero narinig kong umiyak na din si Jiro kaya tumayo na ako para kuhanin sya. Nasa crib lang kasi sya.
Pinunasan ko ung luha ko tapos tumayo ako para kunhanin ung baby ko.
"Baby? Umiiyak karin? Iyakan tayo? Ang sama sama kasi ng ugali ng daddy mo. Iniwan tayo." Hindi parin ako tumitigil ng kakaiyak. Nakakainis naman kasi talaga.
"Diba kasalanan naman nya? Kasi.. Ah! Nakakainis ka talaga Jeanne! Kahit kelan ka!" Umupo ako sa couch at niyakap ung baby ko. Maya maya naramdamam ko ung maliliit na kamay ni Jiro sa may leeg ko. Lalo akong naiyak.
Buti patong bata.. Marunong makiramdam.
Ang tagal ko bago naikalma ung sarili ko. Napatulog ko narin si Jiro at ihiniga ko ult sa crib. 6PM na pala.
Tumayo ako para magluto ng dinner. Ang tagal tagal kong nagiisip kung ipagluluto ko rin ba si Jeanne. Pero, ginawa ko rin.
Nagluto ako ng baked macaroni. Wala gusto ko lang kumain ng pasta ngayon. After kong magluto mga bandang 7pm bumalik ako sa may living room para kumain tulog kasi si Jiro baka biglang magising.
Saktong pag-upo ko naman sa couch.
Dahil nanunuod ako ng news nung biglang nag-flash report.
May kotseng nalaglag sa skyway.
"Hala kawawa nam--------"
Para akong tinakasan ng dugo sa mukha.
KAH 407
K-kotse ni Jeanne un ah.
Sa sobrang gulat ko.. Nalaglag ung bowl na kinakainan ko. At napatakip nalang ako ng bibig habang naguunahan tumulo ung luha ko.
S-sabi dun sa report..
D-dead on the spot daw.. ung driver. Mas lalo akong naiyak..
H-hindi. Jeanne.. Hindi.
Iyak nanaman ako ng iyak.
Kung.. Kung sana.. Kung sana kanina hindi ko nalang pinatlan ung init ng ulo nya.. Kasi.. Alam ko pagod sya.. Pero kasi..
Humahagulgol na akong mag-isa dito.. Kung sana.. Hinayaan ko nalang sya.. Hindi sana kami mag-away..
Hindi sana sya aalis..
Hindi sana mangyayari to.
Para akong binagsakan ng mundo dun.
Hindi na nga ako makahinga kakaiyak.
Nag-ring ung phone ko..
Calling Mama..
"H-hello, M-ma."
(A-anak.. Anjan ba si .. Jeanne?) Naiyak nalang ako dun. Malamang nakita rin nila ung sa news.Hindi na ako nagsalita dahil iyak ako ng iyak. Narinig kong sumisinghot narin si Mama.
(Pupunta kami jan ng kuya mo. Mag-iingat ka ha? Mahal ka namin anak. Mahal ka parin ni Jeanne anak, wag mong kalilimutan un.)
~
Parang mas lalo akong naiyak.
Bakit sya pa?
Ayokong lumaking walang tatay ung anak.
Dead on the spot? Hindi parin ma-process ng utak ko.
~
Epilogue na ang susunod. Mahal ko kayong lahat! :*
#BAE