>>> He Is Mine My Gay Best Friend <<<
~I'm going to smile like nothing is wrong,
Talk like everything is perfect,
Act like it's all a dream,
And pretend like it's not hurting me...~
"Okay, oo naiintindihan ko, opo! Hahaha..." nakakatawa si Paul halos oras-oras tumatawag para I-check ang kalagayan ko, wala pa kami sa Pilipinas andito pa din kami sa America.
\
"Oo, sige na... Paul okay... see you later." Ibinaba ko na ang phone dahil kung hindi siguradong wala na siyang magagawa.
Siya na ang nag prisintang humarap sa mga co-member ng company namin. Alam ko iniiwas niya lang ako sa mga mata ng mga tao na umatend sa kasal ni MJ, lalo na sa parent ni MJ, hindi man niya sabihin alam kong pilit niyang binabawasan ang mga alalahanin at masasakit na alalang maaring makasakit sa akin.
Sigh.
Kahit naman gawin niya iyon kung naka stock na sa isip at puso ko ang mga pangyayari balewala lang din.
Napa ikot ang tingin ko sa paligid, naiiyak naman ako ng makita ko ang lamaesa sa kitchen.
MJ...
Tumayo ako kailangan ko ng hangin hindi pwede... Hindi ako pwedeng umiyak pero sadyang traidor ang mga luha ko hindi pa ako nakakatayo tumulo na sila.
Baliw at sadista na ata ako pagkalabas ko ng hospital pinilit ko si Paul na dito ako ihatid sa bahay ni MJ. Ewan ko ba... Bakit ipinagpilitan kong dito tumuloy kahit pwede namang sa bahay ni Paul. Siguro dahil nagbabakasakali akong biglang dumating si MJ at sabihing panaginip lang ang lahat isang masamang panaginip, o di kaya kahit konte magpaliwanag siya para sa ikatatahimik ko.
"At ang pinaka Malala, inaantay ko siya para marinig ulit iyon... siguro kung maririnig ko ulit sa kanya iyon.... Handa akong maging masamang tao sa paningin ng lahat..." tama kung sasabihin lang ulit ni MJ ang mga salitang iyon handa akong itapon ang pride ko at handa akong maging kabit niya manatili lang siya sa akin.
Pathetic right? Alam ko, kahit isinasampal na sa akin ang katotohanan umaasa pa rin ako sa isang imposibleng bagay. Tama nga sila pagnagmahal ka ginagawa kang tanga, ginagawa kang manhid, ginagawa kang bulag, pero kahit ganoon mahal ko sya eh, sa kanya ako sasaya.
Dumapa ako sa sopa, saka ko inilubog ang ulo ko doon sa unan at umiyak ng umiyak. Gabi-gabi ganito ako kahit anong gawin kong kumbinsi sa sarili ko still I found myself crying, begging... Wishing.... Praying.... That one of this hell day he will come back... For me... For us...
Kung hindi ko ba naisip ang five step na'yun, magiging ganito kaya? Dapat ba hinayaan ko na lang siya sa pagiging bakla? Baka nga siguro kung hinayaan ko siya baka hindi ako nasasaktan ng ganito ngayon. Naalala ko noong pinilit ko sa kanya ang five step na yun at ginawa na niya ang first step halos two weeks siyang nag-ngangawa.
************
"Ikaw kaya ang lumagay sa kalagayan ko!? Tingnan natin kung di ka mag-ngangawa dyan!"
Mapait akong napangiti ng maalala ko ang linya niyang iyon.
Oo, MJ alam ko na ngayon at ang masaklap mukhang hindi lang dalawang linggo ang iiyak ko sobra pa, sobra pa sa naramdaman mo noon.
Kung hindi kita pinilit... kung hindi kita kinulit...
"MJ..." iyak ko. "Ikaw pa rin kaya ang best friend ko? Ikaw pa rin kaya ang MJ ko?"
Lumalakas na ang pag yugyog mga balikat ko.
************
"Paano ko magagawa ang step two?" inis na tanong niya sa akin
Tinaasan ko siya ng kilay saka namewang. "Tigilan mo yang pagkendeng-kendeng mo! Kaartehan mo, kalandian mo pagtil- tili mo, pagiging malambot mo! In short, magpakalalaki ka. As simple as that."
"Eh yun na nga hindi ko nga kasi kaya." Maktol pa niya sinamahan pa niya ng padyak.
"Sinubukan mo na ba?" Hah! Ano akala niya papatalo ako?
"Hindi pa."
"Eh hindi pa pala eh, bakit sinasabi mong hindi mo kaya?" naiinis kong tanong.
************
Tama ka nga MJ mahirap gawin ang mga bagay na ayaw mo... Tulad ng hindi ko kayang tanggapin na iba na ang gusto mo, na iba ang pinakasalan mo. Grabe ang bilis mong nagbago... ang bilis mong natapos ang five step, sing bilis din ng pagbabago ng damdamin mo sa akin, sing bilis ng pagdedesisyon mong magpakasal sa iba.
************
"Eh wala naman atang maganda sa'yo eh! Wala ka na talagang pag-asang bakla ka!" kanda labas ang litid ko sa leeg na sigaw sa kanya.
"May nakita na akong maganda" nakangiti niyang sagot.
"Asan?" sigaw ko naman syempre excited ako nak ng kanina pa kami dito at last may nahanap na siya.
Pero hilbis na ituro hinawakan niya ako sa balikat saka inikot. "Ayun oh..." sabay turo niya doon sa reflection ko sa mirror.
************
Nakakatawa sa tagal natin nandoon ako pa ang ituturo mong maganda, ako lang ang maganda sa paningin mo pero ngayon iba na.... sa iba ka na katatingin.
I remember how our first lovemaking start.... Dahil lang sa simple asaran napunta tayo doon, ipinagkaluno ako damdamin ko and guest what MJ....
"We have a baby.... Dahil sa kamanyakan mo." Tumawa naman ako ng parang baliw siguro nga kung may makakakita sa akin dito pagkakamalan nila akong nababaliw dahil sa hitsura ko tumatawa habang umiiyak, crazy right?
At ito ang bagay na hinding hindi ko pagsisihan, siguro nga hindi tayo para sa isa't-isa hindi ka nga siguro talaga para sa akin dahil umpisa pa lang naman talaga hindi ka na akin.
Pero ipinagpapasalamat ko yung mga sandali, kitang kasama kasi dahil doon nagkaroon ako alaalang kahit kailan mananaliting akin.
Niyakap ko ng mahigpit ang tiyan ko.
"Baby...."
************
"Your mine Andrea, Akin ka lang" bulong niya sa akin sabay halik sa noo ko. hindi ako sumagot, sumiksik lang ako sa malapad niyang dibdib. Imbis na kiligin ako sa sinabi niya nakaramdam ako ng sakit.
Maybe because he's not mine.
************
At tama nga ko... bakit ba ako nagpaka kampante? Kita mo ako lang din ang nahihirapan...
Ikaw masaya.... Samantalang ako miserable.
I'm yours but you'll never be mine...
Ang saklap....
Ang daya daya mo.....
Kring... kring...
Napamulat ako ng marinig ko ang pagtunog ng telepono.
"He-hello..." garalgal ang boses na tanong ko. Pero walang sumasagot sa kabilang linya.
"Hello..." Ulit ko kahit patuloy pa rin sa pagtulo ang luha ko. May narinig akong parang lumunok at pigil na pigil na paghinga.
"Hello? Who's this? Please speak up...." Umiiyak na ako ng husto. Tanga na kung tanga pero bakit ganito yung pakiramdam ko pakiramdam ko si MJ yung nasa kabilang linya.
"Ikaw ba to M-----"
"Toooth....tooothhhh" busy line? Napatingin ako sa telepono bakit? Bakit bigla niyang binababa?
Dahan dahna kong ibinababa yung telepono...
Ano yun? Para saan yun? Alam ko sya yun.... Nararamdaman ko siya yun...
Kring.... Kring... kumalabog ng malakas ang puso ng muling mag ring ang telepono agad ko itong sinagot.
"MJ!" malakas kong tawag wala akong pake-alam kung mabasag man ang eardrums ng nasa kabilang linya.
"Andrea...." Napapikit ako ng mariin saka pinigil ang pag luha ko....
Shit! Bakit ang damot mo! Ang sama sama mo!
"Paul...."
---oOo---
Written by:
Crazybhabiemhine
Original by:
Ninetwentytwo