Binago ko siya.........
.
.
.
.
.
Naging siya ang katuparan ng mga pangarap ko.....
.
.
.
.
.
ibinigay ko lahat.......
.
.
.
.
.
.
lahat lahat.....
uala akong tinira.......
siya ang bestfriend ko......
isang bakla......
noon......
ngayon hindi na...
Ops! Esta imagem não segue as nossas directrizes de conteúdo. Para continuares a publicar, por favor, remova-a ou carrega uma imagem diferente.
>>> He Is Mine My Gay Best Friend <<<
~Love doesn't come hand and hand.
it takes blood, curse, tears.~
Napakurap ako, ito na ba talaga kaharap ko na ba talaga siya?
"Andrea..." bulong ko kasabay ng bawat hanging hinihinga ko.
"Andrea hija," then my mom blocking my vision as I see her hugging Andrea.
"How are you darling?" malambing niyang sabi dito pagkatapos niyang gawaran ng halik sa pisngi.
"I am perfectly fine tita," nakangiting sabi niya dito yung ngiting kahit sino hindi maii-alis ang paningin sa maganda niyang mukha.
"Were really happy that you came." Halata sa boses at mukha ni mama na sobrang saya niya na para bang nakalimutan na niyang madaming taong nakatingin sa amin. Ganito na ba ang epekto ni Andrea sa aming lahat yung tipong nakakalimutan namin na maraming tao sa paligid.
"I am also, tita but can we sit... I just came from the other side of the world and you won't believe me when I say I came through hell just to come here." Masigla niyang sabi kay mama.
Agad naman siyang sinang ayunan nito. Then her gaze land again to me.
"Oh... Hello there Marlon" nakangiti niyang sabi.
Marlon? When did she call me Marlon?
"H-hi...." That's the only world I can manage to say.
I mentally shake my head pakiramdam ko kasi matutumba ako ngayon na kaharap ko na siya sobrang tagal kong dinasal na makaharap siya ng ganito kalapit, makausap at mahawakan. Tapos ngayon sa isang iglap lang heto na siya naka tayo sa harapan ko at sa isang bati lang niya parang napawi na lahat ng paghihirap ko parang nawawala ako sa sarili ko.
