>>> He Is Mine My Gay Best Friend <<<
~God gives his hardest battle to his strongest SOLDIERS~
Ang... Ang dilim...
Mama....
Huh? Ano daw?
Mama...!
Ayan naman palakas ng palakas.
Mama!!
Ewan ko ba pero nakaramdam ako ng tuwa ng marinig ko yung tono ng boses noong bata para kasi siyang nagmamaktol na ewan. Kaya naman napatawa ako.
Mamaaaaaaaaaaaaaaa!!!!!!!!!!!!
Bigla ako napamulat sa lakas ng boses na yun.
"Thank God you're awake at last" relief yun ang nababasa ko sa mga mata niya.
Napakunot nuo naman ako. "Paul?"
Ngumiti siya sa akin.
"May gusto ka bang kainin? May masakit pa ba sayo?"
Umiling naman ako. Anong ginagawa ni Paul dito? Asan ba ako?
Inikot ko ang paningin ko sa paligid. Nasa hospital ako? Anong ginaga-----
Napalaki ang mga mata ko ng maalala ko kung bakit ako nandito bigla akong nahawakan ang tyan ko.
"Don't worry his safe." Napaangat ako ng tingin kay Paul worried written on his face.
"Sorry... sana di na lang kita pinag-kwento nun, muntik pa tuloy may mangyari-----" napatahimik siya ng yakapin ko siya.
"Thank you Paul.... For being here I donno what to do if you're not here" bulong ko sa kanya.
"Wala yun ano ka ba what are friends are for? You know I'll do everything for you." Tas ngumiti naman siya sa akin.
"Ano pala ang gusto mong kainin? Ay wait sasabihin ko sa nurse na gising ka na rin, ilang araw ka din kasing tulog." Tatanungin ko sana siya sa huling sinabi niya pero nakalabas na siya ilang sandali lang ay kasama na niya ang dalawang blonde na nurse they took some test to me saka sinabing hintayin lang namin yung doctor dahil nag ro-round para malaman namin kung pwede na akong lumabas.
"Paul." Tumingin naman siya sa akin ng tawagin ko siya naka-upo na ako sa kama.
"What do you mean I been sleeping for a couple of days?"
"Ah... yun ba? You been sleeping for three days so in all were been here for five days." Sabi niya habang binabalatan ang mansanas.
Five days na ako dito? Ibig sabihin almost one-week ng kasal si MJ.
Napahinga ako ng malalim. MJ na naman kelan ba ko matatapos dito.
Nagulat na lang ako ng maramdaman ko ang mga kamay ni Paul sa pisngi ko, pinupunasan niya ang mga ito.
"Wag ka nang umiyak." Napa kurap naman ako umiiyak na pala ako hindi ko man lang namalayan.
"Wala nang magagawa ang mga luha mo, tandaan mo hindi mo siya kawalan ikaw ang kawalan sa kanya kayo ng anak mo, at pagsisihan niya iyon balang araw, maging matatag at matapang ka para sa inyong dalawa, alam kong kakayanin mo Andrea matapang ka di ba?" sabi niya habang hawak ang mukha ko.
~You're brave and tough baby.... show it to them. ~
Napapikit ako nang mariin ng marinig ko ulit yun....
Mama... Papa....
Eto ba yung sinasabi ninyo sa panaginip ko?
"Saka wag ka nang-iiyak bawal sayo ang ma stress ng husto at mapagod." Nakangiti na niyang sabi sabay abot sa akin ng binalatan niya mansanas, nakangiti ko itong inabot.
Maya-maya lang ay may pumasok na babae siya daw ang Doctor ko marunong siyang magtagalog dahil half Filipina siya.
"Okay... Mrs... first thing first..." nakangiting sabi nito, napakurap ako ng marinig ko ang sinabi niya.
A—ano daw?
"You don't know how worried your husband is ng duguin ka ng husto and he didn't almost sleep just to watch you." Nakangiti itong tumingin kay Paul.
Bahagya akong namula ng mapagtanto kong napagkamalan niya kami ni Paul na mag-asawa itatama ko sana kaya lang senenyasan ako ni Paul na wag na daw at hayaan ko na lang. Kaya naman napa-buntonghinga na lang ako at nanahimik na lang.
"Okay, so here's... You should not do that again crying that much... you almost dehydrate because you cried for almost century!" namula naman siya sa sermon nito. "Stop worrying too much.... And stressing yourself, please avoid all those thing, maselan ang pagbubuntis mo baka ang susunod mong bleeding ay mag lead na sa miscarriage we don't want that to happen right?" napatango naman ako doon napahawak ako sa tummy ko natatakot ako, ayokong pati siya mawala sa akin. "Wag ka din masyadong magpupuyat, and don't think too much as much as possible avoid thinking problem lalo na kung nakakasama sa emotional mo, your husband told me that you two are just here for vacation and soon will return on the Philippines I think travelling is safe, just make it double careful, eat lots of fruit and vegetable, I also gave you some vitamins. Binigyan ko na rin pala ang husband mo ng mga do's and don't na dapat sundin." Napatango na lang ako sa lahat ng sinabi niya after ulit ng ilang check at paalala iniwan na niya kami. Sinabi din niyang maari na akong lumabas ng hospital kinabukasan dahil mukhang nakabawi na rin naman daw katawan ko sa haba ng pagkakatulog ko. Nagpasalamat naman ako sa lahat ng ginawa niya nginitian lang niya ako saka niya tinapik si Paul sa balikat at lumabas na ng kwarto.
"That doctor.... Kulang na lang itapon niya ako sa labas ng hospital kakakulit ko sa kanya dahil hindi ka gumigisng nitong mga nakaraang araw." Napapakamot sa ulong sabi niya sa akin.
Napangiti naman ako doon. Paul is really a good friend maswerte ako at nandito siya.
"Wait? Paano pala ang company? Sino nag ha-handle doon ngayon?" kasi naman noong umalis ako sa Pilipinas sa kanya ko iniwan yun eh kung andito din siya kanino niya iniwan?
"Oh! Wag ka nga daw mag isip muna ng kung anu-ano eh, and don't stress yourself, kay Carlo ko iniwan yung company don't worry pagbalik mo andun pa din yun nakatayo hahahaha" sinamaan ko naman siya ng tingin lokong to nagawa pang magbiro di ba niya alam na dahil sa company na yun kaya nawala sa akin si MJ.
Mj...
Sigh, when will the time come that I won't feel hurt when I think of you?
"Saka tumatawag naman ako doon araw-araw para I check yung company so far so good naman."
"How about your girl?" di ko naiwasang itanong syempre girlfriend niya iyon baka naman napapabayaan na niya iyon.
"Oh!" sabi niya na parang ngayon lang niya naalala na may girlfriend siya. "Nakapag-usap na din kami, sinabi ko sa kanyang madaming kailangang asikasuhin dito kaya baka medyo matagalan tayo dito, di ko na sinabi ang kalagayan mo dahil alam kong ayaw mong may maka alam." Napatango naman ako doon tama siya ayaw ko ngang may makaalam lalo na sina MJ. "So ang sabi niya galingan ko na lang daw para maaga akong matapos dito." Tas ngumiti naman siya.
"Paul... sorry" mahina kong sabi.
"Huh? Sorry for what?"
"Sa pagiging pabigat.... Ikaw na nga ang madalas kong asahan sa company, pati ba naman ito ikaw pa rin, nadadamay tuloy ang personal mong buhay." Malungkot kong sabi.
Umupo naman siya sa tabi ko saka inihilig ang ulo ko sa balikat niya.
"Hindi ka pabigat wag na wag mong iisipin yan, ikaw pa eh mahal kaya kita." Naramdaman ko ang pag-ngiti niya.
"kaya wag mong iisipin yun masaya ako sa kung anong ginagawa ko at tungkol naman sa amin ng gf ko, don't worry first love ko sya di ba? At siya din ako ang first love patay na patay kaya sa akin yun sa gwapo kong ito." Saka ito tumawa, kinurot ko nga sa tyan ang yabang eh.
First love...
Ako din si MJ ang first love ko...
My one and only....
My first love.... And my last...
Ipinikit ko ang mga mata ko, gusto kong burahin lahat ng nasa isip ko yung mga masasamang pangayayari ayoko nang umiyak, ayokong baka pati ang nag-iisang bagay na meron ako ay mawala pa.
"Wag mo munang alalahanin ang mga bagay-bagay Andrea... may tamang oras at panahon para dyan." Bumuntong hinga siya. "Sa ngayon magpalakas ka at maging matatag para sa sarili at anak mo, dahil mula sa mga oras na ito mas marami ka pang babanggaing pader... mas madami ka pang kailangan harapin para lang maprotektahan ang batang iyan." Seryosong sabi niya. "At sana lagi mong tatandaan lagi akong nandito, handa akong tulungan at protektahan kayo kahit kanino."
Tama siya kailangan kong maging matapang. Matatag.
Mula ngayon wala na akong ibang iisipin kundi ang batang ito.
Siya na lang ang meron ako hindi ako papayag na mawala at masaktan siya.
Marahan kong ipinikit ang mga mata ko.
"Goodnight Misis ko... matulog ka ng mahimbing." Napangiti naman ako doon alam kong binibiro lang ako ni Paul para gumaan ang pakiramdam ko.
Pero mas masarap siguro sa pakiramdam kung si Mj ang nagsabi niyan.
---oOo---
written by:
Crazybhabiemhine