Chapter 13
A/N: Another chapter to read. Enjoy=)
'Start of being close'
Ahli's POV
"Nasaan tayo?"-tanong ko ng tumigil ang kanyang sasakyan sa tapat ng isang bahay.
Simple pero maganda. Walang first floor pero malawak. Yan ang unang pumasok sa isip ko ng makita sa ang bahay na nasa harapan ko.
"Headquarter."-simpleng sagot ni khanz na nanatili pading walang emosyon ang kanyang mukha.
Nang matapos ang labang yun, hindi na kami nag imikan pa sa byahe. Iniwan na lang namin basta ang mga men in black kaya kinabahan ako na baka may makakita sila na duguan at mga walang buhay pero sabi ni khanz, may dadating na magliligpit sa kanila.
Hindi ko na lang yun pinansin dahil natulala na ako. Madaming bumabagabag sa isip ko na kailanman hindi na ata masasagot.
Pinasok ni khanz ang kanyang kotse sa garahe at mabilis na bumaba. Sinundan ko naman siya at pumasok kami sa bahay na yun.
Walang tao. Dilim ang unang bumungad sa amin kaya naman kinapa ni khanz ang switch at nung bumukas ang ilaw, tumambad sa akin ang malawak na bahay.
Malawak ang sala dahil may mga sofa at malaking tv.
"Come in."-tipid niyang wika kaya naman sinunod ko siya. Sa gilid ay kitang kita mo ang kusina'ng napakalinis. Katabi niyon ay ang dining table at may hallway padun na hindi ko alam kung ano na ang nandun.
"D-dito ka ba nakatira?"-taka kong tanong ng makaupo kami. Magkaharap.
"Hindi."
"H-ha? Eh sinong bahay t-to?"
"Close ba tayo para sabihin ko?"-napangiwi ako sa tinuran niya.
Napahiya ako dun sa sinabi niya pero pinilit kong huwag magpa apekto. Gagong to! Sarap sipain!
"Tsk. Nagtatanong lang naman."-bulong ko at umirap ng palihim.
"I heard you."
O_O
Lakas namang pandinig ng damuhong to.
"Ay teka, ano bang ginagawa ko dito?"-ngayon ko lang na realize yun ah.
"Bakit ka nga ba nandito?"-pabalik niyang tanong at humalukipkip. Mataman niya akong tinignan kaya napaiwas ako.
"Kase dinala mo ako dito."
"Nakisakay ka sa kotse ko."
"Ikaw ang humila sa akin kaya ako napunta sa kotse mo!"
"Kase nga pinaputukan tayo ng baril kaya pinasok kita sa kotse ko."
"Dahil kasalanan mo kung bakit tayo pinaputukan ng baril! Nadamay lang ako dito!"
"Kase matigas ang ulo mo!"
"Anong konek nun sa sinabi ko?"-mataray kong sabi at tinaasan siya ng kilay.
"Nothing. Tsk."-umirap siya at muling namutawi ang katahimikan sa paligid.
Nakakainis ang lalakeng to. Napakagaling sumumbat at napaka sungit!
"I just want to say that, eventhough I killed those bastards it doesn't mean your safe now. No, because mondriguez are still hunting me well of course with you too."
"At dahil yun sayo. Aminin mo man o hindi kahit baliktarin mo ang mundo kasalanan mo kung bakit ako ang nadamay. Hindi ko sila kilala, alam mo yun at dahil magkasama tayo noon sa playground akala nila may pinagsamahan na tayo kaya siguro ako ang inutusan nila para patayin ka. Hindi ko sana yun gagawin sayo kaso wala akong choice dahil ako ang papatayin nila. Ano ba kasing ginawa mo at gustong gusto ka nilang patayin?"-mahabang lintanya ko pero mukhang hindi siya interesado.
Napabuntong hininga siya at napapikit.
"Its none of your business okay? Kung ako sayo, mag isip ka na ng paraan kung paano ka magiging ligtas."-masungit pa niyang sagot at saka sumandal sa sofa.
Natahimik ako sa sinabi niya. Ibig sabihin, ha-huntingin na rin nila ako? Grabe naman. Ano ba kasalanan ko? Yung hindi pagtupad sa inutos nila? Hindi ko naman obligasyon yun kase! Bakit ba ako naiipit sa sitwasyong ito? Kasama ko pa ang damuho na to?
Simple lang naman buhay ko noon ah? Ang pinoproblema ko lang noon eh, ang pakikipag away. Pero ngayon iba na. Ng dumating sa buhay ko tong damuha na ito, bigla na lang nagbago ang buhay ko. Sing bilis ng kidlat ang pagbabago ng sitwasyon ko. Ngayon namomroblema na ako kung paano ako makakatakas sa mga men in black na yun.
"On second thought..."-bumalik ako sa reyalidad ng marinig kong nagsalita siya. Nakatingin na siya sa akin at kunot noo na tila may iniisip.
"You can help me in order for you to be safe."-tinuro niya ako.
Taka akong napaisip. At bakit ko naman tutulungan to?
Tila nabasa niya ang iniisip ko kaya nagpatuloy siya.
"Gusto mo bang tigilan ka na nila?"-tanong niya pa.
"Oo naman."-sunod sunod akong tumango na parang maamong bata.
"We need to help each other so that we can stop mondriguez."
Kumunot ang noo ko. "Mondriguez? Sino yun? Siya ba ang may pakana lahat ng ito? At alam mo?!"
"Yeah, yeah. Alam ko. And yes, tauhan ni mondriguez ang mga nagpaputok sa atin kanina ng baril."
"S-sinong mondriguez yan at ipapakulong ko! Hayup na yun! Wala naman akong kasalanan ah!"
"We don't need police here. Kayang kaya ko siyang patayin gamit lang ang kamay ko."-seryoso niyang sabi kaya natigilan ako.
Muli kong naalala ang nangyari kanina. Kung paano niya pinatay ang mga men in black. Kung gaano siya katapang na hinarap ang maraming tauhan ng mondriguez na yun. Yung mukha niyang ni walang awa o konsensya. Yung emosyon ng kanyang mata, napakalamig.
"S-sino ka ba talaga?..."-wala sa sarili kong tanong habang nakatitig sa kanyang kulay brown na mata.
Tila natahimik ang paligid ng linabanan din niya ang titig ko. Nakakalunod. Para akong mawawala sa sarili kapag nakatitig sa kanyang mata na tanging lamig lang ang kanyang emosyon.
"Don't ask me who I am because I'm sure as hell that you'll gonna regret it."-seryoso niyang sagot at walang ekspresyon ng kanyang mukha.
Nagulat ako sa tinuran niya at biglang kumabog ang puso ko.
Nanatili kaming walang imik habang nagkakatitigan kami. Walang gustong umiwas kahit ako. Hindi ko alam kung bakit pero parang napako na lang ako---
"Lacuesta! What are you doing here? Akala namin may huhulihin ka----owww."-nagulat ako ng biglang pumasok yung tatlong kaibigan ni khanzler!
Natigilan silang tatlo at nagtatakang napatingin sa akin na para bang ngayon lang sila nakakita ng babae.
*katahimikan*
O_O----> ako.
OoO---> sila.
-.- khanz.
"*ehem*"-tumikhim si renzo at saka bumaling kay khanz. Bakas pa din ang gulat. "Bakit hindi mo sinabing, chicks pala ang huhulihin mo! Sana pala nakasama ako! Malihim ka rin palang gago ka!"
Nagkatinginan kami khanz at sabay na napataas ng kilay. WATDAPAK! Anong pinagsasasabi ng ugok na to?
"Who are you?"-tanong naman nung casz habang may hawak na psp.
"A-ah...a-ano.."-napalunok ako.
Ano bang sasabihin ko?
"We need to talk."-seryosong singit ni khanz kaya nabaling sa kanya lahat ng atensyon.
"With her?"-turo sa akin ni drex, nagtataka.
"Yes. With her."
Nagulat silang lahat na para bang may sinabing mali si khanz.
Napaka wierd naman ang mga taong to? Bakit ganyan sila kung umasta? Kaslanan na bang makausap nila ako?
Gulat pa din silang naupo sa mahabang sofa. Nagkatinginan pa silang tatlo at sabay sabay pang nagkibit balikat.
"You see, mondriguez is hunting me already. At paniguradong nag pa-plano na siya ng malala dahil pinatay ko ang mga men in black niya."-panimula ni khanz na animo'y napaka simple lang ang kinekwento.
"What? Kailan mo ginawa yun? Bakit hindi namin alam?"-kunot noong tanong ni drex.
"Kani-kanina lang."-walang ganang sagot niya.
"Wait. Aren't we supposed to talk in private? We have a visitor here?"-bulong pa ni renzo kay khanz pero rinig ko naman.
Gusto kong umirap.
"She's here because mondriguez wants her dead too."
"What? Are you sure? At bakit naman!"-napapakamot sa ulong wika ni casz.
"Noong mga oras na natagpuan ako ng mga tauhan niya sa sa playground she's with me."
"And why is that?"-ngising tanong ni renzo.
Ayoko talaga ang ngiti ng kumag na to. Parang may iniisip na kababalaghan ang gago para ganyan na lang siya ngumisi sa amin. Bakit ba ganito ang mga taong to?
Umirap si khanz at hindi pinansin si renzo. "Then they started attacking us. Pagkatapos nun, hindi na kami nagkita pa."-tinuro pa niya ako. "But, mondriguez did not stop. Inutusan niya ang isang tauhan niya na para utusan si ahli na patayin ako and if she will not do that, they will kill her. And that ends to what happen to us earlier."-walang ganang kwento niya.
"So you mean, hindi mo ginawa yung utos nila kaya ka nila gustong patayin?"-tanong sa akin ni renzo na mabilis akong tinanguhan.
"So if your planning on helping us feel free. Para naman wala ka ng po-problemahin pa."
Tinignan ko yung tatlong nasa harapan ko. Kaibigan to ni khanz at alam rin nila tungkol sa mondriguez na yun? Tutulungan din ba nila si khanz? O kasama din sila na gustong patayin ni mondriguez ang mga to? Naguguluhan ako pero pinilit ko na lang na huwag magtanong. Hindi ko naman sila close.
"K-kung tutulong ako, masisiguro niyo bang tatantanan na nila ako? Hindi na rin nila ako papatayin?"-napapalunok kong tanong dahil halos lahat sila nakatingin sa akin.
Nakaramdam ako ng kunting ilang.
"Yeah. That's a sure thing."-casz.
"P-pero paano?"
"We will kill mondriguez."-sabay pa nilang sabi.
"A-ano!"
O_O
"K-kayo ang papatay? Hindi ba kayo makukulong? At sigurado ba kayong kaya niyo silang labanan? Li-lima lang tayo."-pahina ng pahina ang boses ko kaya naman napalunok ako.
"Just leave that to us. Don't worry."
Hindi padin talaga ako kumbinsido pero wala naman na akong choice diba? Sila na ang makakatulong sa akin. Gusto ko ng maging tahimik. Ayoko ng ganitong sitwasyon kung saan tatakbo lang ako para manatiling buhay.
"Ano namang gagawin ko kung ganon?"-tinuro ko pa sa sarili ko.
Nagkatinginan silang lahat at ng sumulyap sila sa akin, nakangisi na silang apat!
Jusko lord. Sana po hindi mali ang naging desisyon ko.
......................................................
"Ano? Kaya ba?"-nakangising tanong sa akin ni renzo na animo'y inaasar pa ako.
Napairap ako ng palihim at bumuntong hininga. "K-kaya ko."-buong kumpyansang sinagot ko siya.
"Hindi halata eh. Yang mukha mo, nagsasabing hindi."-ngisi pa niya lalo na parang asong nauulul.
Kapag sianapak ko ito, sisiguraduhin kong mauulul talaga siya. Tanginang to. Inasar pa ako!
"Ikaw na mas marunong sa sarili ko ngayon ganun? Kaya ko to, huwag kang tanong ng tanong."-gusto ko siyang murahin ng paulit ulit sa sobrang inis ko sa kanya.
Kaya pala, sagad sa buto ang inis ni ayna sa kanya. Tsk, tsk.
"Okay."-tinaas pa niya ang dalawang kamay niya na tila sumusuko. "Matanong nga lang, kaibigan mo yung ayna?"-malapad ang ngiting tanong niya.
Tinaasan ko siya ng kilay at humalukipkip. "Oo, bakit?"
"Ganda nung kaibigan mo ha. May jowa na ba yun?"
Napangiwi na lang ako sa tanong niya. Halatang halata talaga ang mga babaero noh? Kanina lang may katawag siya, tapos 'babe' pa endearment nila tapos ngayon tatanungin niya kaibigan ko kung may jowa na ba? Gago!
"May jowa na si ayna kaya kung ayaw mong mamaligno, layuan mo siya."-banta ko pero tumawa lang ang ugok. Yung tawang, maririnig mo sa apat na sulok ng bahay.
"Lalo akong na excite."
"Ha? Anong sabi mo?"-mataray kong untag ng bumulong siya.
"Wala. Kabisaduhin mo na lang yung plano natin baka maihi ka sa nerbyos kapag nag umpisa na tayo."-biro niya saka humalakhak pa.
"Gago ka ah! Kanina ka pa, uupakan na kita."-kunot noong banta ko pero ngumisi lang siya at umalis na.
Sarap mang asar ng damuhong yun! Bakit ba ganito ang mga tao dito?! Nawiwirduhan ako. Napakayabang nila at napaka walangya! Mas kaya ko pang tiisin na kasama si gelo at lester kaysa sa mga to.
"Magkita na lang tayo ulit dito kapag nag umpisa na ang plano. Sa ngayon, wala muna tayong gagawin."-biglang sabi ni drex at umupo sa harapan ko.
Napatango na lang ako sa sinabi niya. "Pwede naman na akong umuwi diba?"-tanong ko pa sa kanya.
Baka mapagalitan na naman ako kay mama nito. Gabi na at siguradong iisipin na naman niyang naglakwatsa ako. At isa pa, delikado na dahil alam ko namang may gutong pumatay sa akin at yun ay si mondriguez.
Tinanong ko kanina kung sinong mondriguez pero ayaw nilang sabihin kung sino. Mas mabuting hindi ko na daw alamin dahil baka lalo akong mapahamak. Hindi ko sila naintindihan pero nanahimik na lang ako.
Nagtataka nga ako sa katangian ng apat na ito. Sigurado akong hindi sila basta-basta'ng studyante lamang. Hindi sila ordinaryo. Himdi ko nga lang matukoy kung sino talaga sila.
"Let's go."-nagulat na lang ako ng linampasan ako ni khanz sa harapan at sinabi yun.
Nagtataka akong napatingin kay drex pero nakapikit na ito at mukhang tulog. Ano ba tong mga taong to? Kinakausap ko lang to kanina tapos tinulugan na ako.
Maguguluhang, sinundan ko si khanz na lumabas ng bahay at nagtungo sa garahe. Tila naiinip siyang nakasandal sa isang motor. Halos mapanganga pa nga ako sa sobrang astig! Pangarap kong magkaroon ng ganitong motor eh!
"A-aray."-daing ko at hinimas ang noo kong natamaan. "Bakit mo ba binato sakin tong helmet! Kung ihampas ko kaya to sayo."
Umangat ang gilid ng labi niya. "Subukan mo lang, papauwiin kitang maglakad."-banta niya at saka umangkas na sa kanyang motor.
Ibig sabihin, ihahatid niya ako? Bakit? Ay--syempre dapat lang no! Siya kaya nagdala sa akin. At bakit pa ako mag iinarte? Wala akong perang pamasahe at isa pa ayokong maglakad!
"Sakay na."-natauhan ako at napakurap kurap ng nasa harapan ko na siya.
Ang astig niya lalo kapag nakasaky siya ng motor! Mas nagmumukha siyang bad boy! Ang gwapo pa naman niya kapag gulo ang buhok----hep! Ano bang iniisip mo ahli? Para kang tanga.
Napailing na lang ako at saka umangkas sa motor niya. First time ko to kaya, nanamnamin ko na! Ang sarap sa pakiramdam pero mas masaya ako kapag si zadkiel ang magmamaneho.
"Hold tight. Baka mahulog ka dahil sa katangahan mo."-biro pa niya at saka sinuot yung helmet niya.
Nginiwian ko na lang siya at umirap saka sinuot na din ang helmet. Kumapit ako sa likod ng motor niya at huminga ng malalim. Hindi naman ata niya papatakbuhin ng sobrang bilis no?
*broooooom*
"WAAAAAAAH-----T-TEKA!"
Napakagat labi ako at lalong napakapit ng mahigpit sa likod ng kanyang motor. Napakabilis niyang magpatakbo! Lahat na ata ng sasakyang nasa harapan namin, uunahan niya na animo'y may hinahabol! Jusko poh. Ayoko pang mamatay sa nerbyos. Hindi hindi na talaga ako sasakay sa motor niya pag nagkataon. Parang hindi pa siya kuntento, eh napakabilis na! Baka guto pa niyang paliparin to? Tatalon na talaga ako!
"Were here."-boses ni khanz ang nakapag balik sa akin sa wisyo. Napatingin ako sa paligid at nandito na nga kami sa bahay!
Nanginginig ang mga tuhod kong bumaba sa kanyang motor at saka tinanggal yung helmet na suot ko. Nang makita niya ang mukha kong namumutla, umangat ang gilid ng labi niya na tila natutuwa.
"H-huwag mo akong pagtawanan. Ihahampas ko talaga sayo tong helmet!"-banta ko at binato sa kanya pero nasalo naman niya.
"You look like hell."-komento pa niya kaya lalong kumunot noo ko.
"Lumayas ka na dito kung ayaw mong ikaw ang dalhin ko sa impyerno!"-galit kong sigaw pero ngumisi lang siya.
"Goodnight, ahlisha."-aniya at saka pinaharurot yung motor niya.
Nawala bigla ang pagkakunot ng noo ko at biglang napawi ang galit at inis ko. Napalunok ako. Anong sinabi niya? Goodnight daw? Tapos tinawag pa niya buong pangalan ko. Si papa lang ang tumatawagsa akin nun eh. Pero bakit hindi ako nainis? Parang ang sarap pang pakinggan kapag tinatawag niya sa akin ang buong first name ko.
Taka pa din akong naglakad papasok sa bahay dala ang isiping yun. Hindi ko na din natanong sa kanya kung paano niya nalaman kung taga saan ako sa sobrang pag iisip.
Hanggang sa pagtulog lamanpa din siya ng isip ko...
________________________________________
TO BE CONTINUED