Gerçek hayatta değil de ancak satırlarda ve hayal gücümüzde koruyabildigimiz emine bulut, özgecan aslan ve onlar gibi nice haksızlığa zulme uğramış kadınlarımız anısına..
Hiç bir kadının, erkeğin, çocuğun, hayvanın, ve can taşıyan masum hiç bir şeyin haksız yere zarar görmemesi dileğiyle..
~~~
Nişana bir gün kalmıştı.bugün cumaydı nişan için cumartesiyi seçmiştik.aynı zamanda kurs da hafta sonu tatil olduğu için daha rahat olacaktı.
İdarecimiz nişana bir hafta kala hazırlıklar için kursa gelmesem de olacağını söylese de ben istememiştim.son güne kadar kursta duracak nişandan sonra da düğünden sonra da devam edecektim çünkü buralarda insanlara bir şeyler öğretmeye çalışmak öğretirken öğrenmek yüreğimi diriltiyordu.
Akşam işim bittiğinde ozan da sırmayı almaya geliyor giderken beni de eve bırakıyordu.
Bu akşam da aynı saatte hazırlandık.eve gidince yapacak çok iş vardı.nişan da kadın erkek ayrı olacak yüzük takılmayacak sadece ikram verilecekti.nişan için de abimlerin evi müsaitti.evleri dubleksdi ve üst katı da gayet büyüktü.ayrıca katın büyük bir giriş kapısı olduğu için ayrı bir yer gibiydi ve erkeklerle kadınların sesleri karışmayacaktı.biz ikramları önceden oraya hazırlayacaktık onlar da gelip yiyeceklerdi.eksik bir şey olur veya fazladan gelecek birisi olur diye fazla fazla koyacaktık.
Yorucu ama güzel bir gece olacaktı..en azından öyle umuyordum..
Ozanın geldiğini görünce odadakilere Allaha ısmarladık deyip kurstan çıktık.
Nişanımız olacağı için sırma da çok heyecanlıydı.arabaya koşarak gidip ön kapıyı açtı.normalde arkada oturmayı tercih ediyordu ama bu sefer nedense önde oturmak istemişti.kapıyı açıp bana döndü.
"Bugün ben önde oturabilir miyim vuslat abla?
Gülümseyip kafamı salladım.
"Tabiki oturabilirsin"
Teşekkür edip neşeyle arabaya bindi.bende arkaya bindim.
Ozan arabayı çalıştırırken sordu.
"Nasılsınız bakalım?"
Ben cevap vermeden sırma atıldı.
"Nişan için çok heyecanlıyız.sende heyecanlı mısın?"
"Sayılır.."dedikten sonra dikiz aynasından arkaya bana baktı.
"Ömerin çocuğu doğmuş"
Şaşkınlık ve mutluluk ifadesi ile ağzımı açtım.
"Öyle mi?çok sevindim..nişandan sonra hemen görmeye gidelim mi?"
"Olur benim işim yok senin de kursun yok..pazar günü günübirlik gider döneriz"
"Tamam öyleyse haberleşiriz"
Abimin evine yaklaşmıştık..arabayı oldukça yavaş sürüyordu.evin önüne geldiğimizde durdu.
"Yarın dışarı çıkabileceksen bana gel"
Kafamı olumsuz manada salladım.
"Zannetmiyorum..yarın son gün..hazırlıklar falan olur"
"Yardıma geleyim diyeceğim ama abinin beni sopayla kovalamasından korkuyorum"
Arkadan omzuna hafifçe gülerek vurdum.
"Serseri"
Arabadan inerken sırmaya bir öpücük kondurdum.kapıdan çıkarken ozan seslendi.
"Bana yok mu?"
Kafamı hafifçe döndürdüm.
"Sana başka zaman artık"dedikten sonra el sallayıp arabadan indim.böyle yaptığımda aklının bende kaldığını düşünüyordum ve hoşuma gidiyordu.
Çocuksu tatlı bir gülümseme ile yoluna devam ederken araba kaybolana kadar baktım.
Arkasından demir kapı açık olduğu için eve girip daire kapısını çaldım.hocam kucağında umutla kapıyı açtı.abim de eve gelmişti.selamlaşarak içeri girdim.
Üzerimi çıkarttığım gibi mutfağa girip masayı hazırlamaya yardım ettim.hocam da umutu bir köşeye bırakmıştı şimdilik sakin sakin duruyordu.
Çatalları masaya koyarken sessizliği ilk çatalın masaya koyarken çıkardığı çınlama sonra da bir çığlık böldü.hepimiz çığlığa dikkat kesildik.belli ki apartmandan geliyordu.
Beyzayı kucağına muahmmedi yanına oturtmuş olan abime dönüp sordum
"Bu çığlık ne?"
Abim ellerini yana açtı.
"Bilmiyorum bugün bir kaç defa daha geldi..apartmandan gibi duruyor ama apartmanda bizden başkası yok..alt kattakiler tatildeler..Onun alt katındakiler de taşındı evlerini satılığa çıkardılar..yine de iki katın da kapısına vurdum açan olmadı..evin eski sahibini aradım evi sattın mı içeride birisi oturuyor mu diye ama satmamış..bizde bulamadık nerden geldiğini"
Abimlerin apartmanı üç katlıydı ve onlar üçüncü kattaydı.diğer iki katta da kimse yoksa çığlık nerden geliyordu?
Düşünceli bir şekilde işime devam ettim..akşam yemeğini yiyip topladıktan sonra yarınki ikramların hazırlığına başladık.bu sıralarda aynı çığlık iki defa daha geldi..artık epey rahatsız olmuştum ama nerden geldiğini bilmediğim için bir şey de yapamıyordum.
Gece geç saatlere kadar iş yaptık..yatağa yattığımda iyice yorulmuştum.çığlık bir defa daha geldi..yatağımdan istemsizce kalkıp bakındım..tekrar geri yatarken başımda çığlıklar ugulduyordu..rahatsız bir uykuya daldım..
_/_/_/_/_/_/_/_/_/_/_/_/_/_/
Sabah uyandığımda gözlerim nedense normalden fazla kızarıktı.akşama kadar kalan son işleri yapmıştık..
Akşam olunca ilk ozan geldi..abim le birlikte kapıyı açtık.selam verip içeri girdi bizde selamını aldık.arkasından sırma girdi..çok güzel görünüyordu..güzel yanaklarına küçük bir buse kondurdum.ozana ise "hoşgeldin" demekle yetindim çünkü abim yanımızdaydı.zaten sonra da abimle birlikte yukarıya çıktılar.
Bir süre sonra da misafirler yavaş yavaş gelmeye başladılar..erkekleri abim hanımları biz karşılıyorduk.tek tük gelen misafirler ile ilgilenmekle meşgulken ozandan mesaj geldi.
"Felâket güzel olmuşsun..herkese gelinin sen olduğunu söyle..oğluna almak isteyen teyze falan olmasın"
Bir yandan iş yapmaya çalışırken bir yandan hızlıca cevap verdim..
"Sende çok yakışıklı olmuşsun..ama burda çok iş var..gecenin sonunda bu güzelliğimden eser kalmayabilir"
Cevap bir kaç dakika sonra geldi
"Dert etme ya ben seni çirkin de severim"
Gülerek ve sahte bir sinirle cevap verdim.
"Allah razı olsun ya sende olmasan ne yaparım?"
Tekrar gelen cevaba bakamayacaktım çünkü misafirler ile ilgilenmem gerekiyordu.
Teyzelerim ve halarım gelmişti kuzenlerimle birlikte..daha arkadaşlarım gelecekti..henüz ikramlara başlamamıştık.
Karşısına oturduğumda teyzem sevecen bir ifade ile konuştu.
"Benim yiğenim büyüdü de evlendi..Allah mesut etsin kuzum"
Gülümseyerek "amin" dedim ama halalarımdan biri araya girdi.
"Evet ama evliliğini başkalarından duymak hiç iyi olmadı vuslat"
Kötü niyeti olmadığını biliyordum sadece benim ona söylememi beklerdi ve bunu ifade etmek istiyordu.mahcup bir ifadeye büründüm
"Öyle oldu maalesef ama zaten nişan düğün olmamıştı..olduğu gibi de çağırdım sizi"
Öbür halam araya girdi.
"Gitme kızımın üstüne..vardır bir sebebi..biz şimdi burdayız ya önemli olan o"
Güzel konuşmamızı bir çığlık daha böldü.tüylerim diken diken oldu..Bu çığlıkların kaynağını bulamazsam ve hep böyle gelirse delirecektim.tekrardan zilin çalması ile kapıya gittim ve gelen arkadaşlarımı karşıladım.ellerindeki hediyeleri bir kenara koyup onları içeri buyur ettim.
O sırada yanıma yaklaşan teyzemin kızı betül ablamı farketmemiştim.
"Neyin var senin düşüncemi gibisin?"demesiyle onu farkedip döndüm.
Hafifçe gülümsedim.
"Önemli bir şey değil..Sen geç otur bende mutfaktan ikramları getirmeye başlayayım artık"
Eli ile kolumu biraz sıvazladı.
"Bu gece hiç bir şeyi kafana takma..ileride güzel hatırla bu geceyi"
"İnşallah" diye cevap verdikten sonra mutfağa gittim.
Onlar konuşurken çığlığı duymamışlardı ama ben duymuştum.dünden beri duyduğum için kulağım o sese dikkat kesiliyordu.düşünceleri savmaya çalışıp ikramlara yöneldim.
Herkese ikramları dağıttıktan sonra gelenleri karşılamaya devam ettim.kapı zili hiç durmuyordu.gelen erkek olunca abim aşağıya inip karşılıyor o sırada bizim oturduğumuz odanın kapısını kapatıyorduk.çok kalabalık olmasını beklemediğimiz halde oldukça kalabalık olmuştu.babamla annemin arkadaşları, benim arkadaşlarım, abimin arkadaşları, akrabalarımız derken iki katta dolmuştu.
Gelenler ile konuşurken çığlıklar iki defa daha geldi.artık dayanamayacağımı anladım.odadan çıkıp askılıkta altlarda kalmış feracemi aldım.
Arkamdan yengem çıkıp şaşkınlıkla sordu.
"Nereye gidiyorsun herkes içeride"
"Şu çığlıkların nerden geldiğine bakacağım..Allah izin verirse hemen dönerim bakmazsam içim rahat etmeyecek"dedikten sonra pek bir şey demesine firsat kalmadan hızla evden çıktım.
İlk önce ikinci katın zilini çaldım.açan yoktu.iki katıda çaldıktan sonra açan olmazsa dışarıya çıkıp sesin nerden geldiğini hesaplamaya çalışmaya karar vermiştim.
Birinci kata inip zili çaldım.açan yoktu.çığlıklar da az önce birden kesilmişti.dışarıya çıkıp etrafa baktım.sonra da evin etrafında bir oraya bir buraya bakarak dolanmaya başladım.
Evin arka tarafına denk gelen pencerenin hemen önünde direği kısa olan bir sokak lambası vardı. O yüzden perdeler çekik olmadığında içeride lamba yanmasa da evin içi görünürdü.
Kediler de canları yandığında çığlık gibi sesler çıkartabilecekleri için çöp kovasının yanında yatan kediyi inceledim.kedi gayet sağlamdı.zaten o sesler de kediden çıkacak gibi değildi.
Evin etrafını dolanmaya devam ettim.arka taraftaki pencereye gelince nutkum tutuldu.ışık kapalıydı ama perdeler ve cam açık olduğu için içerisi loş da olsa görünüyordu.
Birinci katın dairesiydi bu..içeride bir adam vardı..kadını dövüyor diye tabir edebilirdim ama buna dövmek denmez..buna işkence denir..
Kadını yere yüzüstü yatırmış üzerinde yürüyordu.kadın çırpınıyordu ama ağzı bağlıydı..üstü başı perişan haldeydi..Bu kadın ne zamandan beri bu haldeydi?biz çığlıkları duymaya başladığımızdan beri mi?aman Allahım..
Biraz sonra kadını üzerinden kalkıp kadını da kaldırdı ve kadının el kaldıramaz duruma gelmiş vücudunu ordan oraya çarpmaya başladı.bu sırada kadının agzindaki bağ çıktı ve çığlık atmaya başladı..bu çığlıklar o çığlıklardı..
Adamın saçları kırlaşmıştı.belli ki genç değildi ama gayet güçlü görünüyordu.
Apartmana girip kapıyı çalsam açmayacaktı..cam açıkken içeri girmem mümkündü.aslında o anda ozanı yada abimi aramalıydım ama hiç aklıma gelmedi.tek düşündüğüm kadını bu hayvanın elinden nasıl kurtaracağımdı.
Hatta onu bile planlamadan direk camdan içeri girdim.
Beni karışısında gören adam afalladı.kadını dövmeye o kadar dalmıştı ki girdiğini ilk etapta farketmemişti.kadının gözlerinde var ile yok arası bir umut belirdi.kararlı ve daha önce hiç konuşmadığım bir ses tonu ile konuştum.
"Kadını bırak"
Adam iğrenç bir kahkaha attı.ama yüzünde anlamadığım bir ilgi vardı.
"Daha önceden öldürdüğüm bir kadına çok benziyorsun"
Midem bulandı ve yüzüme yansıdı.o ise gayet rahattı.adam yapılıydı..onunla babamdan öğrendiğim yöntemler ile dövüşsem kazanma ihtimalimi hesapladım.zarar görürdüm ama yine de hafif bir zarar görürsem kendimi ve bu kadını burdan kurtarabilirdim.yukarı kadar çıkarsam yeterdi.ben kadını evde güvenli bir yere koyardım.abim ile ozan da birisi adamı zaptederken diğeri de polisi arardı.tek önemli olan bu adama karşı koyup kadınla birlikte burdan çıkabilmekti.
Bana hamle yapmak için uzanan elini tutup çevirdim.bu onu kısa süreliğine durdurdu ve canını yaktı ama elini elimden çabuk kurtardı.dişlerini göstererek tekrar güldü..
"Sen kolay lokma değilsin" dedi sırıtarak..
Kadın bir köşede bayılmak üzereydi.onu burdan bir şekilde çıkarmalıydım..üzerime doğru geldikçe arkaya doğru gidip yanda duran vazoyu aldım.
Amacım üzerine geldiğinde başına indirmek ama onu afallatacak kadar bir darbe yapmaktı..çünkü niyetim öldürmek değildi.
Yeterince yaklaştığında vazoyu kaldırdım ama elimi havada yakaladı.duvarla onun arasına sıkışmıştım ve bileğimi sıkıyordu.
Dizimi kaldırıp hayalarına vurdum..bunu yapınca acı ile geri çekilip iki büklüm oldu.
Bundan faydalanarak kadını elinden tuttuğum gibi kapıya götürdüm.ama kapıda bize yetişti.ilk önce kadını bir tokatla yere düşürdü.bana dönünce cebinden bıçağını çıkarttı.
Kadın zor zekat ayağa kalktı ama bunu hemen farketti.
"Kıpırdama!"diye uyardı.kadın tekrar oturdu.
Bıçağı sallıyor bende gidip geldiği yere bakıyordum.bana doğru saplamaya çalıştığında ani bir hareket ile çekildim ve hamlesi boşa gitti.iyice sinirlenmiş kıpkırmızı olmuştu.
O sırada önünde durduğumuz daire kapısı çaldı..kapıdaki her kimse ondan yardım istemeyi düşündüm ama bunu anlamış olacak ki yerde kanlar içinde oturan karısını kaldırıp boğazına bıçağı dayadı.
"Birisine seslenirsen keserim" dedi oldukça sessiz..hiç bir şey yapamadım.kapıyı açmak için elimi kulba götürsem de bunu da farketti ve vazgeçmek zorunda kaldım.
Kapı tıklamaya devam ederken Kadın ile birlikte geri geri gitmeye başladı..kapi artık daha sert vuruyordu.dışardaki içeride birilerinin olduğunu ama kapıyı açmadıklarını anlamış olmalıydı.
Kadın elinde olduğu için hiç bir şey yapamıyordum.camdan kaçacağını sandım ama biraz geriledikten sonra kadını aniden yere attı ve bıçak ile bana doğru koşmaya başladı..bunu beklemediğim için ve çok hızlı geldiği için hiç bir şey yapamadım.bıçak karnımın sağ tarafına boşluğuma saplandı..
Sıcak kanın akışını hissettim ve ağzımdan acı bir ses çıktı..kapının önündeki her kimse sesi duyacağını umut ettim.ayakta durmaya çalışarak adamın boşluğumdan çıkarttığı bıçağı tutan elini kavradım ve bıçağı ona doğru zar zor döndürdüm.artık bıçağın ucu ona doğruydu ve bileğini benden kurtarmaya çalışıyordu.amacım ufak canını yakacak bir yara açıp kapıya koşmak ve dışarıdakine durumu anlatmaktı..
Boğuşma esnasında buna gerek kalmadı çünkü kapının dışındaki kapıyı kırdı.arkam dönük olduğu için kim olduğunu görmüyordum.ozanın kokusunu yanıma gelip adamı yakasından tuttuğunda farkettim.
İlk önce duvara yapıştırıp yumrukladı ardından yere yatırdı.ben yaramı tutarak duvara yaslandım ve derin nefesler almaya başladım.ozan ise benim yaramı farketmemişti.
Gücümü toplarsam seslenecektim.denedim hatta..zayıf bir sesle "ozan" dedim..
Adamı dövmeye o kadar dalmıştı ki duymadı.aynı zamanda konuşuyordu..
"Bu kadının hali ne?sen benim karıma nasıl zarar verirsin lan it?"
Tekrar seslenmeye çalıştım ama biraz güç toplamalıydım.bir kaç derin nefes alıp daha yüksek sesle seslendim.
"Ozan!"
Sesimi duyup bana döndü ve yaramı tuttuğum elimin parmaklarından sızan kanı gördü.dehşet saçan gözlerle yanıma geldi.beni de o kadını da hastaneye götürmeliydi.
"Vuslatım.."
Ozandan yediği yumruklar adam kendisinden geçmişti.bunu göz ucuyla görmüştüm ama artık gözlerimi açık tutmakta zorlanıyordum.
Beni kucağına almaya çalıştığında onu durdurdum.ben bir yerimden bıçaklanmıştım yanımdaki kadın ise nerdeyse ölmek üzereydi her yeri kan içindeydi.önce onu arabaya götürmeliydi.
"Önce kadını al.."dedim zayıf bir sesle..
Tereddüt edip durakladı ama ısrar ettim.
"Çok kötü durumda..onu al..ben kendimi idare ederim"
"Olmaz öyle..Abini arayacağım hemen gelip seni alacak"dedikten sonra kadını kaldırdı.bir yandan da abimi arıyordu.
Abim telefonu hemen açtı.
"Bilal Abi hemen birinci kata gel vuslatı hastaneye götür"dedikten sonra telefonu cebine koydu ve bana çıkarken son defa bakıp kadını hastaneye yetiştirmek için gitti.
Kadının nefes aldığına bile emin değildim.bir hayvan onu bu hale getirmişti..onun çığlıklarını duyup kurtarabildiğimiz için Allah şükrettim.aynı zamanda üzüldüm..
Ya duymadığım onlarca mazlum çığlığı ne olacaktı?
Allahın hepsine yardım etmesi için içimden dua ettim..kanım aktıkça kendimi daha güçsüz hissediyordum ve başım dönüyordu.
bu sırada adam kalkmaya başlamıştı.ilk önce elini kanayan başına götürdü.ozanın yumrukları ile bütün yüzü kanıyordu.
Hafif doğrulup etrafına baktı.beni gördü ve ayağa kalkmaya çalıştı.abim az sonra gelecekti ve o gelene kadar kendimi korumalıydım..
Bana yapacağı hamleleri ve karşılıklarımı düşünmeye başladım.
O ise buna gerek bırakmadı.kalkıp kapıya dogru yürümeye başladı.sanırım tek derdi kaçmaktı.abim az sonra geleceği için kaçamaz onu mutlaka yakalardı.o yüzden endişe etmedim.zaten başı dönüyor paytak paytak yürüyordu.nitekim kapıdan çıkmaya bile güç yetiremedi.
Kapıda abim ile çarpıştılar..
Abimin onu yakasından tutup bir kenara fırlatmasını bekliyordum ama yapmadı.yüzünde daha önce hiç görmediğim bir şaşkınlık vardı.bir süre birbirlerine baktılar..ikisi de nefes bile almıyordu..
Abimin ağzından tek bir kelime çıktı..
"Baba!"
_/_/_/_/_/_/_/_/_/_/_/
Nasıl buldunuz?
Duygu ve düşüncelerinizi bildirirseniz sevinirim...