7 more to go!
xxxx
Kabanata 23
My lips parted, humigpit ang hawak ko sa phone at napakurap.
"Answer me! I will fucking punch--"
"W-War?" My voice trembled.
The voice from the other line stopped, humugot ako ng hininga at nagsimula nang magwala ang puso ko sa hindi maintindihang dahilan.
"War..." I breathe. "Is that you? Answer me."
"No!" Halos mabuwal ako sa upuan sa gitla nang parang lumambot ang boses sa kabilang linya at naging maliit. "Who's Warrion? And you! Stop hugging my baby!"
"W-Wait..." Naguluhan na ako at napaayos ng upo. "What do you mean?"
"I saw you hugging my baby! Baklang 'to, akin lang si Warren!" Irit ng lalaki sa kabilang linya at umawang ang labi ko.
"So...wait!" Napasinghap ako. "H-Hindi 'to si Warrion?"
"Who the heck is that?" He gasped. "I called to talk to you, girl! I saw you hugging my baby Warren!"
"H-Huh?"
What the hell is happening?
"I...I didn't know! Sorry, I mean, kaboses mo kasi ang boyfriend ko..." I murmured.
The voice from the other line stopped again, nakagat ko naman ang labi ko at suminghap.
"I thought you're him kasi kaboses mo and...I'm sorry! I never thought that you're Warren's boyfriend?" I murmured pero napapaisip bigla at nanlaki ang mata.
Warren is gay?!
"And about that, he hugged me just to comfort me, nothing else. Naiyak lang kasi ako naalala ko ang kapatid ko." I said. "I didn't mean to do that and I never thought Warren has a boyfriend. Atsaka ano, hmm..."
I sighed.
"I-I have a boyfriend." I murmured. "Kaya h'wag kang magselos, hindi ko naman aagawin si Warren sa'yo."
"What's...his name, then?" Halos mapamura nanaman ako nang hindi na malambot at umiirit ang boses sa kabilang linya at bumalik sa malalim at baritono.
Damn, his voice sounded a lot like my baby!
"Uhm, he's Warrion. Warrion Alcantara, you know him? He's a part owner of Casa Amara." I murmured.
"Hmm?" He hummed, I bet he's smiling.
Naipikit ko ang mata nang halos magwala ang sistema sa isiping sobrang kaboses n'ya si Warrion.
"Yes... Umalis kasi s'ya kaso hindi ko alam kung babalik. Tsaka ano, mahal ko 'yun kaya h'wag ka na magselos sa akin para kay Warren mo." I murmured.
"You miss him?" His voice sounded like lullaby.
"I do," I murmured. "So much that it kills me everytime I cannot see him."
"I miss you too..." He whispered.
Kumalabog ang puso ko at akmang magsasalita nang magsalita s'ya ulit.
"Just pretend I am your boyfriend," Aniya kaya bigla akong natahimik.
Pretend?
"Pero hindi kita crush, huh? Hindi tayo talo, girl!" Biglang umirit ang boses kaya napatawa ako at naipikit ang mata.
"Okay..." I murmured. "Kunwari ikaw si Warrion, huh?"
"Alright," I heard his sad voice.
"Kumusta ka na, War?" Bulong ko sa telepono. "I miss you so much, I wanted to see you again, to hug and kiss you. I'm sorry for everything that I did, for blaming you. I'm so sorry, bumalik ka na sa akin."
I sighed and closed my eyes, smiling a bit.
"I miss your ass too, gusto ko nang tampalin. Tsaka...ano, tuyot na ako, galaw-galaw rin." I murmured.
The man from the other line bursted out laughing, napatawa na rin ako at napailing.
"Pasensya na," I chuckled. "Ganun talaga kasi kami magbiruan."
"Well, maybe if he comes back, baka may diligan na?" He chuckled deeply.
"E, hindi nga bumabalik e. Stress na ako kaaantay, pinagtataguan pa ata ako, naku, baka maghanap na ako n'yan ng irrigation." Tawa ko pero hindi kaagad umimik ang sa kabilang linya.
"Don't you even dare," Napakurap ako sa riin ng boses nito sa kabilang linya.
"Huh?" Tawa ko. "Para ka talagang 'yung Major ko, galit na galit, gusto manakit?" I joked.
Magsasalita pa sana ako nang makita kong naglalakad na papalapit ang nagkakamot ng batok na si Warren.
"Uy, nandito na ang bebe mo." I murmured while looking at Warren.
"Huh?"
"Si Warren mo, nandito na!" Kumaway ako kay Warren na nakanguso sa akin habang naglalakad at bumagsak ng upo sa harapan ko.
He stared at me, habang nakatitig sa akin si Warren ay bigla s'yang napabaling sa phone na hawak ko.
"Uy, Ren, tumawag ang bebe mo." Inilahad ko sa kanya ang phone at nakita kong dumungaw s'ya sa phone at nang makita ang caller ay umawang ang labi at namutla.
"W-What..." He gasped.
"Answer it! Here!" Hagikhik ko kay Warren na mukhang nakakita ng multo habang nakatitig sa telepono.
"Ikaw, ha. Hindi ka nagsasabing member ka pala sa pederasyon." Asar ko at umiling lang si Warren at lumayo sa akin.
"G-Gusto ko pang mabuhay, Winter!" He exclaimed.
"Huh?" My forehead creased. "OA nito, suyuin mo na ang boyfriend mo at gigil na!" Tawa ko.
"No...way!"
"Yes way! Answer it!" I said at nakita kong putlang-putlang inabot n'ya ang phone at unti-unting inilagay sa tenga.
"Hey--" Napangiwi si Warren pagkarinig sa boses sa kabilang linya at inilayo ang phone. "Why are you shouting--"
Ngumiwi si Warren at napanguso lang ako nang makitang nakapikit ang mata ni Warren at parang tinatanggap nalang ang lahat ng sinasabi ng boyfriend n'ya.
"What?!" Nanlaki ang mata n'ya at napasulyap sa akin. Ngumuso lang ako sa kanya at ngumiti.
"Nagseselos s'ya," I pointed the phone.
"What the hell is she saying--" Aniya sa kabilang linya at biglang tumahimik. "O-Oh, yes, baby..." Biglang humagikhik si Warren at pumiyok ang boses kaya napatawa ako.
Dumating ang order ang habang inilalapag ang pagkain sa lamesa ay nakatitig lang ako kay Warren na halos namumula na ang mukha sa hiya.
"O-Oh, sorry. N-Niyayakap ko lang s'ya kasi umiiyak s'ya. H'wag ka na magselos, mahal." Pumiyok pa si Warren at nakakuyom ang kamay sa lamesa kaya ngumisi ako.
I saw the waitress staring at Warren, mukhang gwapong-gwapo sa bodyguard ko pero napaawang ang labi nang pumiyok ito.
"I know, enebe! Ang heret-heret nemen!" Inarte ni Warren at humampas-hampas pa kaya napahagalpak ako ng tawa.
The waitress gasped loudly, napasulyap ako sa babae at ngumisi.
"Sorry, Miss, off-limits na s'ya." I said and lifted my hand to cover my mouth. "May boyfriend." Bulong ko at napatango-tango ang waitress.
The call ended, habang nakasulyap kay Warren na mukhang hiyang-hiya ay ngumisi ako at sumimsim ng juice, nanunuya.
"Gwapo ba? Ang gwapo ng boses, huh?" I murmured.
"W-What did he told you?" Ngumiwi s'ya at sumulyap sa pagkain sa harap.
"Wala, nagalit 'nung una, he said why I am hugging his baby chuchu." I murmured. "Then, nalaman kong boyfriend mo pala and he had seen us hugged kaya nagalit."
"R-Really?" He groaned. "Fuck, h'wag ka nang magugulat kung hindi mo na ako makikita bukas."
"Huh?" Gulat kong sabi.
"Nothing...I just." He groaned. "He's gonna choke me to death."
"Huh? Ay, wild kayo, huh!" Tawa ko. "Ano 'yan, choke me, daddy?" Maharot kong sabi at ngumiwi s'ya at tinakpan ang tenga n'ya.
"Shut up, Win!" He groaned pero humalakhak lang ako at nanliit ang mata. "Bakit, anyare?"
"Just...don't be shock if you will see me floating in dirty rivers tomorrow." Mukhang lutang na s'ya at sinapo ang noo n'ya. "Tangina pa 'nun, ginawa akong bakla, ang hayop."
"Huh?" I said curiously. "So, bisexual ka? Not gay?"
"Damn, lower your voice." He groaned at ngumiti lang ako sa kanya.
"It's okay, tanggap kita." I said. "In fact, I have a few friends--"
"No...just no." Marahas s'yang umiling, mukhang naeeskandalo na.
"Why?" I murmured. "I won't judge, I love those people na kasapi ng ating pederasyon--"
"I'm not gay, Win!" He hissed pero mas natawa lang ako at inabot ang mukha n'ya para kalabitin ang ilong n'ya.
"Sus, patola ka! Maniwala sa'yo!" I chuckled. "Ang heret-heret mo nga kanina!"
Mas namula ang mukha n'ya ay sa tuwa ko ay lumipat ako sa upuan sa tabi n'ya para tusukin ang baywang n'ya.
He jumped. Mas tinusok ko ang baywang n'ya kaya napamura s'ya at hinuli ang kamay ko.
"Winter Andromeda!" He groaned.
"Oh, may kiliti ka, huh!" I chuckled. Mas napaigtad s'ya, habang naghaharutan kami roon ay biglang nag-ingay ang phone n'yankaya sabay kaming napabaling sa message na lumitaw roon.
From: Boss
Tangina mo, isang hawak pa puputulin ko 'yang kamay mong hayop ka.
Napakurap ako. Napamura naman si Warren at mabilis akong hinila pabalik sa upuan ko ar marahas na umiling sa akin.
"Don't come near me, Win!"
"G-Galit bebe mo?" I asked.
"No...just..." He groaned. "I want to live longer, don't contribute in limiting my life span!"
I spent my night chilling on the indoor pool located at the rooftop of my presidential suite. I was wearing a black bikini and staring at the stars of the city.
Sa pwesto ko rin ay kitang-kita ang maliwanag na bituin sa langit. It was always fun staring at the stars, being drowned by the darkness of the sky has, living with it.
Ipinikit ko ang mata ko habang nagpapalutang-lutang sa pool.
Mas maganda pa rin ang langit sa probinsya, they were more brighter than the skies in the city. Maybe because Manila is filled with establishments na ang mga ilaw ay nakikipagpaligsahan sa liwanag ng gabi.
I smiled a bit and opened my eyes when I heard the door opened.
"Is that my wine?" I murmured, not looking at the person.
"Yes." Halos mapatayo ako sa boses na narinig ko pero napatawa nalang ako sa imahinasyon.
You're getting crazier each passing day, Win. Palagi ka nalang nag-iimagine kay Warrion!
"Kuya, naniniwala ka bang lahat ng umaalis, babalik?" I blurted out of nowhere when I still can sense the man's presence somewhere.
Hindi kaagad ito umimik kaya nanatili akong nakapikit at nagpapalaboy sa pool.
"Yes," He murmured.
I hummed and smiled.
"Paano pala kung hindi na bumalik?" I murmured again.
"Paano kung hindi naman pala umalis at nakasunod lang? Nagbabantay?" That voice definitely made my heart skipped, napamulat ako, mabilis na ibinagsak ang katawan ko sa pool kaya lumubog ang mukha ko.
I dried my face, mabilis na iniangat ang ulo mula sa tubig pero natigilan lang ako nang makita nalang ang likuran ng lalaking paalis.
I panicked, mabilis kong sinulyapan ang dalang wine 'nung lalaki at natigilan nang makita ang isang tangkay ng bulaklak at ang maliit na sticky note sa tabi nito.
Ilagay mo sa tubig para hindi matuyot...kagaya mo.
What the hell?
Fuck!
Iniahon ko katawan ko sa tubig at dali-daling kinuha ang robe at tinakbo pababa ang lugar. I was frantically panicking just to reach the door at tumakbo palabas habang yakap ng robe ang katawan nang makasalubong ko si Warren.
My eyes widen. Nakita ko rin s'yang nagulat sa akin at napasulyap.
"The hell are you wearing, Winter?" Gulat n'yang sabi.
"Nasaan 'yung lalaki?!" I exclaimed.
"Huh?" He asked, confused.
"The man! 'Yung naghatid sa akin ng wine?" I exclaimed, sumisilip sa likuran n'ya.
"Wala naman akong nakita rito, pag-akyat ko wala namang lumabas sa kwarto mo." He said.
Unti-unting napabuntong-hininga ako at umuling.
"Sabagay...mukhang imposible." I murmured.
"Imposible?" Warren asked.
"Wala..." I murmured. "Anong nangyari sa mukha mo?" Tinuro ko ang pisngi n'yang namumula at ang labi n'yang dumudugo.
Ngumuso s'ya at napahawak sa pisngi n'ya.
"Kasalanan mo 'to." He groaned.
"Huh?" My eyes widen. "Kailan kita sinapak, hoy?!"
He chuckled and shook his head.
"Kidding aside," He said. "May sinto-sinto lang akong nakasalubong, hindi ata nakainom ng gamot at may episode. Nag-aaya mag-amok."
"He punched you?"
"Yeah," Ngiwi n'ya. "Tangina pa naman, ang lakas 'nun, parang nadislocate ang panga ko!"
"Edi dapat lumaban ka!" I said and smacked his arm. "Duwag naman nito, tsaka sana isumbong mo sa guard!"
"Nah," He scratched his head. "Sa estado 'nun, baka kapag nagsumbong ako sa guard, ako pa ang hulihin at ipatapon sa labas ng hotel na 'to."
"Naks, dami namang connection 'nung baliw na 'yan." I commented.
"Oo, atsaka pumasok ka na at ayoko nang masapak. Baka nang-ha-hack na iyon ng CCTV ngayon at kapag nakita tayong ganito, magkombulsyon na ako."
"You're weird, Ren." I said.
"Yeah, really." He said. "Kaya pumasok ka na, Ma'am Winter para ma-extend pa ang buhay ko. Pumunta lang ako para sabihing susunduin kita bukas para sa breakfast."
"Okay," I nodded. "Pasok ka kaya muna? Let me clean your wound."
Biglang umatras s'ya na ipinagtaka ko at umiling at itinaas ang kamay n'ya.
"I'd rather not..."
"Huh? Pero 'yung sugat mo!"
"Okay lang, bye! Tulog ka na, Win!" Halos itulak n'ya ako sa pabalik sa kwarto habang nagtatatakbo palabas kaya napailing ako.
The next day, I was living like a queen. Ang sarap-sarap ng tulog ko dahil sa lambot ng kama. Lalo na at pagkagising ko ay may breakfast in bed ako!
I woke up with a food prepared for me! Ang isang bulaklak rin na nasa may vase sa tabi ko ay tatlo na!
Sosyal pala ang presidential suite rito at VVIP!
Pero dahil nga nangako ako kay Warren ay sinamahan ko pa rin s'yang kumain ng agahan at mukhang stress na stress s'ya.
His eyes are puffy and he looked like he haven't slept at all. Nang tanungin ko naman ay sinabi n'yang may isinama sa kanyang guest sa kwarto kaya sa lapag s'ya natulog at sa kama ang guest.
Is that even possible? Pero hindi na ako nagtanong at tinitigan lang s'yang mukhang babagsak na ang ulo sa lamesa sa sobrang antok.
"Are you really okay, Warren?" I asked, lifting my hand to check his big eyebags na mukhang magle-labor na.
"Yeah," He yawned and sipped on his tea, nilakihan n'ya ang mata at sumulyap sa akin.
"Saan ka ngayon? Shopping?"
"Yes,"
"Alright, aayos lang ako tapos aalis na tayo--"
"No need," I said. "You should sleep first, I can go shopping on my own."
"No, I have to check on you, baka may sumunod sa'yo--"
"Come on, Ren. Sleep, you need it, kaya ko. Tsaka hindi ako mapapahamak." I said.
He stopped for a while, maya-maya'y napasulyap sa phone n'ya at nang mabasa ang mensahe roon ay napasinghap at nagrelax.
"Okay... Okay." He nodded. "You can shop alone, you'll be safe."
I smiled at him, habang kumakain ako ng cake ay nakita kong nakatingin sa akin si Warren kaya sumulyap ako sa kanya. He pointed my lips, napahawak naman ako roon at tumitig sa kanya.
"No, other side." Pinunasan ko ito pero umiling lang s'ya at bumuntong-hininga.
He lifted his hand, readying himself to clean the dirt on my face nang biglang may humawi sa kamay n'ya at naglapag ng tissue sa harapan.
I blinked, nung hinarap ang naglagay ay nakatalikod na ang lalaking naka-hood paalis.
"Problema 'nun?" I asked.
Nakita kong nanlalaki na ang mata ni Warren habang nakatitig sa lalaki at nagitla ako nang mag sign of the cross s'ya.
"Lord, save me." He murmured.
I went out to shop alone, nang inform-ahin ako ng guard na may taxi na ay dali-dali akong sumakay at nagsabi sa driver.
"Kuya, sa malapit na mall." I said, the man nodded. I saw the driver wearing a mask and shades, pamilyar rin ang kulay itim na hoodie na suot.
Hawak n'ya ang manibela, I can see how the veins of his hand protruded, ang isang mamahaling itim na relo ay nakayakap sa kanyang pulsuhan.
And he smells great! This perfume is familiar!
Tumitig ako sa driver na seryosong nagdadrive, balot na balot pa ang mukha kaya nagsalita na ako.
"Kuya, anong pangalan mo?" I asked.
I saw the driver stared at the mirror for a while and shook his head.
"Wala?" I asked curiously.
He shook his head again and lifted his hand and touched his neck.
"Po?" I asked.
He pointed at something, nagtaka ako roon at umawang ang labi nang makakitang may sign na "I am deaf." sa gilid.
"Oh, okay." I smiled and raised my hand. "Thank you."
Nang makarating ako sa mall ay sobrang excited ko, I went to different shops to buy clothes at malaki ang ngisi ko habang namimili.
I was comfortable at firat until I noticed the man with black hoodie following me wherever I go, noong una ay ayos lang pero sa t'wing lilingon ako at mawawala s'ya sa dagat ng tao ay kinakabahan ako.
Nang hindi na komportable at mag-gagabi na ay mabilis akong umalis ng mall bitbit ang shopping bags ko at nagtungo sa parking lot para kumuha ng mga nakapilang mga taxi.
I was calm at first until I felt a presence almost following me, hindi ko naririnig ang yapak pero alam kong may nagbabantay sa kilos ko.
Sa bawat pagtigil ay tumitigil rin ang sumusunod sa akin.
I sighed heavily and remembered every techniques I've learned in self-defense class at naghanap ng pagkakataon para matakasan ang sumusunod.
I finally got an opportunity the moment I saw a car leaving the place, nang tumapat iyon sa akin ay mabilis at maliksi akong sumunod ng galaw roon para ikubli ang sarili at nagtago sa gilid ng isang sasakyan sa gilid.
I was catching my breath, sa pagsulyap ko sa gilid ng sasakyan ay kita ko ang lalaking sumusunod.
That man in the hoodie! That man in the resto and from the taxi! That jerk, why is he following me?!
He looks panicking and alert. Nakita kong lumilinga s'ya sa paligid para hanapin ako. He was still covered with face mask and shades, sa tangkad n'ya ay paniguradong durog ako rito kapag nahuli ako!
Pero hindi pwedeng basta nalang akong umalis! I have to know who this is! May masama ba itong balak? Kung mayroon ay bakit hindi pa n'ya ako tinangay kanina sa taxi?
Ibinaba ko ang shopping bags ko sa gilid, sumulyap sa papalapit na lalaking may tinatawag na sa cellphone.
Saktong paglagpas n'ya sa kotseng pinagtataguan ko ay mabilis kong hinatak ang hood ng jacket n'ya kaya mabilis itong napaatras.
He cursed when I swiftly pulled him closer to me and slammed him on the side of the car where I am hiding.
His shades fell a bit, mabilis ko naman s'yang kinorner na parang ang laki-laki kong tao at mukha naman s'yang hindi manlalaban.
I slowly pulled his shades away and God knows how freaking shock I am when I uncovered and saw those deep green eyes.
Nagwala ang puso ko at nakita ko ang panlalaki ng mata n'ya sa akin.
Bigla n'yang isinara ang mata n'ya at itinago ang mukha sa face mask n'ya pero hinila ko ito kaya halos magwala na ako nang makita ang kabuuan ng mukha n'ya.
"W-War..."
"H-Hindi ako 'yun," Umiwas s'ya, akmang itatago ang mukha sa akin pero ngumiwi na ako at hinila ang tenga n'ya.
"Isa, Warrion!" I exclaimed.
"Hindi ako 'yun..." He murmured, trying his best para itago ang mukha sa hoodie pero hindi ako papatalo.
"I know it's you! Open your eyes! You have green eyes! I saw that kaya h'wag ka ng magsinungaling!"
"I am not lying," He murmured.
"Open you eyes, then!" I exclaimed and held his jaw softly.
"Ayaw!" He groaned stubbornly.
"I saw it! It's green! Open it!"
"No!" He exclaimed.
"Open it and I wilk kiss you! Sige na!" At sa gulat ko ay wala pang ilang segundo ay mulat na mulat na s'ya.
My heart hammered painfully on my chest as I stared at his green eyes. Nakagat ko ang labi ko habang nakatitig sa mukha n'ya.
He stared back at me, nangilid ang luha ko nang mahaplos ko ang pisngi n'ya at nanginig.
"War..." I murmured. "I-It's you... It's really you!"
His breath labored. Nakita kong lumambot ang mata n'ya at maya-maya'y humugot na ng hininga at pumikit.
"Yes, baby, it's me..." He sighed, his hand slowly encircling on my waist.
Nangilid ang luha ko, mabilis ko s'yang niyakap at naramdaman ko ang mahigpit n'yang yakap sa akin bago humalik sa buhok ko.
"Fuck...I miss you." He murmured.
My lips trembled, mabilis kong sinapo ang pisngi n'ya at inabot ang labi n'ya para sa isang halik.
He froze for a while, totally in awe of my sudden move but then, I felt him kissing me back with the same intensity. Umawang ang labi ko para papasukin s'ya at sa isang iglap lang ay buhat-buhat na n'ya ako.
We were messing with each other's lips, nang maramdaman ko ang pag-upo ko sa nguso ng sasakyan na katabi namin ay nawala na ako sa sarili.
I was really craving for him and his kisses!
Muling nagtagpo ang labi namin at mas niyakap ko ang leeg n'ya.
Suddenly, we stopped when we felt flashing lights pointed on our faces. Bigla ko s'yang naitulak, sabay kaming napatingin sa guard na stress na stress na nakatingin sa amin, nakatutok ang flashlight.
"Aba! Aba, ang mga batang ito! Parking lot ito at hindi motel! Tuyot na tuyot na ba kayo?!" He exclaimed.