'Heb jij geen les?'herhaalt Filch vals. 'Eh.... nee,'improviseer ik. 'Ik moet eh.... Sirius ophalen uit de ziekenzaal... want... we moeten nu naar Care of Magical Creatures... snappie?' 'Dan mag jij wel opschieten!'spuugt Filch. 'Het is dat het verbod op handen afhakken is ingevoerd! Anders wist ik wel wat ik deed met luie kindertjes! Ach, vroeger was het zo goed! Jij wou spijbelen hè?' 'Nee,'ontken ik niet heel geloofwaardig. 'Ik heb... eh... mijn enkel gekneusd en daarom... mag ik niet hard lopen.'
'Ik geloof er niks van,'snauwt/spuugt Filch. 'Kom jij maar mee naar mijn kantoortje.' Ik doe alsof ik zijn voorstel even overweeg. 'Nah,'zeg ik dan, duik onder zijn arm door en zet een sprint in. Vloekend en tierend en allemaal dingen roepend waar zelfs ik nog nooit van heb gehoord rent Filch achter me aan. De weinige mensen in de gangen staren me verbaasd na. Ik zet snel mijn ik-heb-alles-onder-controle-gezicht op.
Ik maak een scherpe bocht als ik bij de ziekenzaal, maak een soort slidingstop, glij uit, val wanhopig met m'n armen wapperend voorover en glij op mijn buik de ziekenzaal in. Het zag er waarschijnlijk heel komisch uit, want zowel Sirius als James als alle andere patiënten beginnen te lachen als ik binnen kom glijden.
Ik krabbel met een verontschuldigende grijns overeind. 'Ja, sorry. Ik vluchtte voor Filch en toen remde ik een beetje onhandig-' '-en toen gleed je uit en gleed je zo op je buik de ziekenzaal in?'maakt Sirius mijn zin af. Ik grijns een beetje schaapachtig. 'Sorry, soms ben ik niet zo handig. Of eigenlijk meestal. Hoe gaat het met je gezicht, James?'zeg ik om van onderwerp te veranderen.
'Mijn hoofd zit er nog aan,'zegt James met een grijns. 'En dat is een hele teleurstelling voor iedereen, hè Prongs?'grijnst Sirius, waarna hij wegduikt voor het kussen dat James onder het hoofd van een vierdejaars Hufflepuff met een oranje met paars gestippelde huid vandaan trekt.
'Hé, je mag geen ongewapende burgers aanvallen!'roept Sirius, die een kussen steelt van een eerstejaars Ravenclaw met horens. James duikt weg als Sirius probeert zijn gezicht nog ernstiger te beschadigen, waardoor het kussen in mijn gezicht terecht komt.
Ik loop naar een vijfdejaars Gryffindor met enorme oorharen. 'Mag ik alsjeblieft je kussen lenen om dat...' -ik wijs met mijn duim naar Sirius en James, die in elkaars gezicht slaan- '... in elkaar te meppen.' Ze grijnst. 'Tuurlijk.' Ik pak haar kussen en sla van achter op James' hoofd. 'Hé!'lacht hij. 'Dit is twee tegen een.'
'Maar de grote James Potter is toch wel zo geweldig dat hij twee mensen aan kan?'zeg ik met opgetrokken wenkbrauwen, waarna het kussen van Sirius vol op mijn hoofd beland. 'Blijkbaar is het ieder voor zich,'mompel ik, terwijl ik erop los sla.
Met een hand pak ik James' kussen beet terwijl ik met mijn kussen in de andere hand Sirius sla. Hij houdt lachend zijn kussen als schild voor zich en deelt af en toe een klappen uit op mijn benen. De veren dwarrelen in het rond en de Hufflepuff, de Ravenclaw en de Gryffindor juichen en moedigen de persoon die zijn of haar kussen had "geleend" aan.
Achter ons klinkt een bescheiden kuchje. We verstijven en kijken naar de plek waar het geluid vandaan kwam. Madame Pomfrey staat achter ons, met haar armen over elkaar en een tikkende voet. Als één man verstoppen we ons kussen achter onze rug en zetten een nep-glimlach op.
'Eh... hallo, madame,'begin ik. 'We eh...' '...eh... waren even... de spieren aan het losmaken...?'gaat Sirius verder. 'Want eh... '... dat is eh...'maakt James onze zin af. '....goed voor de gezondheid...?'
'Het kan me niet schelen welke smoesjes jullie bedenken,'snerpt ze. 'Dit is een ziekenzaal en deze patiënten hebben rust nodig. Reken maar dat jullie househead hiervan hoort.' 'O Merlin, Minnie vermoordt ons!'kreunen we tegelijk.
Ik kijk de twee jongens aan. 'Bij nader inzien heb ik opeens heel veel zin in de Care of Magical Creatures-les.' 'Ja, wij toevallig ook opeens,'zegt Sirius. 'Raar hè?' 'Zullen we dan maar snel gaan?'vraag ik en tel achter mijn rug af van drie naar nul.
Bij nul ren ik langs de linkerkant van madame Pomfrey en Sirius en James van de rechterkant. Het is een eeuwenoude truc, maar het werkt altijd. Ik kijk over mijn schouder. Poppy Pomfrey volgt ons met magische vetbandrollen en een betovert kussen. 'Als ik nu tegen Malfoy aanloop...'mompel ik en schaaf mijn knokkels door af te kloppen op een muur.
Sirius kijkt ook achterom. 'Shit! Prongs, ze gaat ons inhalen!' Hij pakt James bij zijn bovenarm en mij bij mijn hand en trekt ons door een muur heen. Aan de andere kant van de muur-poort is een gang. 'Wow,'fluister ik. 'Wat is dit?' 'Je hoeft niet te fluisteren, hoor,'zegt Sirius die mijn hand nog niet loslaat en verder rent. 'De muren zijn geluiddicht. We hebben het getest.'
'Met een complete fanfare,'zegt James droog die voor ons uit rent. 'Geloof het of niet, maar Remus kan nog aardig drummen.' Ik schiet in de lach bij de gedachte aan Remus die los gaat op een drumstel. 'En wat als de muren niet geluiddicht waren?' Ze halen tegelijk hun schouders op. 'Dan hadden we een probleem,'zegt Sirius. 'Dat hadden we sowieso al, dus dan overleefden we het allemaal wel.'
'Maar sindsdien,'gaat James verder, 'is dit' -hij gebaart om zich heen- 'een van de schuilplaatsen in Hogwarts die wij hebben ontdekt.' 'Een van heel veel,'voegt Sirius eraan toe. 'En jullie hebben ze allemaal op dezelfde manier getest?'vraag ik. Ze grijnzen als een boer met kiespijn. 'Ja... een keer zaten we per ongeluk in Minnies kantoortje.'
'O nee...'zeg ik. 'Ik weet al waar dit heen gaat...' 'Ja. Ze gaf zelfs Moony strafwerk. Hij heeft ons drie weken lang niet aangekeken.' 'En we mochten zijn aantekeningen niet meer gebruiken,'zegt James. 'Gelukkig zijn we heel slim.' 'En arrogant, Potter,'zeg ik met zo'n goede imitatie van Lily dat ze allebei opveren en verschrikt achterom kijken.
'Merlin!'zegt James geschrokken. 'Wat?!'zeg ik beledigd. 'Ik voel me diep gekwetst, James Potter. Ik probeerde Lily na te doen.' 'Haha, super grappig,'zegt James. 'Ik kreeg bijna een hartaanval.' 'Bekijk het van de positieve kant, Jamiepamie,'zeg ik.
'Zit er een positieve kant aan een hartaanval?'vraagt James. 'En stop met die bijnaam.' 'Dat betekent dat je een hart hebt,'zeg ik. 'En nee.' 'Ik snap wel waarom half Hogwarts je wil vermoorden,'mompelt James. 'Ik ben gewoon heel populair, James,'zeg ik. 'Dat snap je allemaal wel als je wat ouder bent.' 'Je bent op die manier inderdaad populair,'zegt Sirius. 'Onder leraren.'
'Dat zal ik maar als een compliment beschouwen.'zeg ik. 'Dat lijkt me wel zo verstandig, ja,'zegt Sirius. 'Anders knip je mijn haar er zometeen nog af.' 'Ik heb nog nooit iemands haar eraf geknipt,'zeg ik. 'Behalve mijn eigen, maar dat is nu even niet belangrijk.' We komen bij het eind van de gang, die naar buiten loopt.
Ik huiver door de kou. De lucht is grijs en op het gras ligt een dunne laag natte sneeuw. Nadat hij onze jassen en Gryffindor-sjaals heeft gesommeerd, trekt Sirius me mee naar een stuk van het schoolterrein waar ik nog nooit ben geweest. Hij gaat met zijn rug tegen een boom zitten en gaat weer verder met het gesprek.
'Waarom zou je zulk mooi haar afknippen?'vraagt Sirius. 'Ik wou een ketting maken van het haar maken van al mijn familieleden,'zeg ik, nadat ik naast hem ben gaan zitten. Hij legt meteen zijn arm om me heen en begint aan mijn haar te plukken. Hij kijkt me sceptisch aan. 'Niet liegen.'
'Oké,'zucht ik. 'Toen ik zeven was, heb misschien een pop van mijn zusje geleend om te kijken hoe het was om met poppen te spelen. Ik vond het doodsaai en wou toen kappertje spelen. Dan was ik de kapper en de pop de klant.' 'O nee...' 'Ja echt. En toen ik klaar was de hele pop kaal en was mijn zusje boven aan het zoeken naar haar lievelingspop. Wist ik veel dat dat toevallig degene was die ik had geleend.' 'En kaalgeknipt.'
Ik kijk James boos aan. 'Ja, en dat. Dus toen pakte ik de schaar van de keukentafel en knipte zo een stuk van mijn haar af en plakte het met lijm op die pop. Kom ik hem even later naar boven brengen van "kijk wat ik gevonden heb. Die was je toch kwijt?" en dan vraagt ze waarom die pop plotseling blond is. Had dat ding eerst zwart haar. Daar had ik niet op gelet.'
Sirius proest het uit. 'En toen?' 'Ik moest voor straf met mijn half afgeknipte haar rondlopen tot het weer was aangegroeid en dat duurde máánden.' 'En ik dacht dat IK stomme dingen deed toen ik jong was,'zegt James, die aan Sirius andere kant zit. 'Ik weet zeker dat je wel wat stoms hebt gedaan,'zeg ik sceptisch. 'Nu nog steeds trouwens.' 'Ja, ik kan wel wat stoms bedenken wat ik toen had gedaan,'zegt James nadenkend. We kijken hem afwachtend aan. 'Vertel.'
'Ik was vijf en ik was - om even arrogant te zijn - heel goed in vliegen. Dacht ik toen. Maar ik mocht van mijn ouders alleen op zo'n kleuterbezempje, terwijl mijn vader een echte klassebezem had. Snel, makkelijk te besturen. Dus op een avond sloop ik naar ons bezemhok en ging met zijn bezem naar buiten.' 'Dit meen je niet...'
'Ik zweer het, ik wou alleen een rondje vliegen. Dus ik steeg op en trapte dat ding op zijn staart. Nou, over dat snel had ik gelijk, maar dat makkelijk besturen niet echt. Dus in plaats van een rondje vloog ik op een gegeven moment boven de Atlantische Oceaan. Ik zou waarschijnlijk de jongste tovenaar ooit die de Oceaan had overgestoken, als ik niet op volle snelheid langs een toverstelletje was gevlogen, die op vakantie gingen naar Spanje. Ze hebben me toen uit de lucht geplukt en thuisgebracht. Ik heb geloof ik nog de Daily Prophet gehaald.'
'Wat stond er?'vraag ik. '"James Potter blijkt volslagen idioot"?' 'Nee,'zegt James serieus. 'Volgens mij stond er "Vakantievierend stel red jonge tovenaar". Mijn naam stond niet eens in de titel.' Hij klinkt zo beledigd dat Sirius en ik in lachen uitbarsten. 'Arrogantie, mannetje,'zeg ik hikkend van het lachen. 'Misschien moet je daar aan werken voor je Lily uitvraagt.'
'Ja, misschien wel,'zegt Sirius, die zijn lachen weer een beetje onder controle krijgt. '"Mijn naam stond niet eens in de titel"'herhaalt hij en we barsten weer in lachen uit. 'Jij hebt zeker niks stoms gedaan toen je klein was, Padfoot?'zegt James een beetje beledigd. Sirius grijnst. 'Nee, natuurlijk niet. Ik was vreselijk braaf toen ik jong was.'
'Vreselijk vast wel, maar braaf weet ik zo net nog niet,'zeg ik. 'Vertel maar.' 'Nou, jullie weten vast wel dat mijn ouders ongelofelijk streng zijn,'begint Sirius. 'Compleet psychopathische martelaars, ja. Ga verder,'zeg ik, maar dat negeert hij.
'Ik had op straat gehoord van een mugglespel dat ze "voetbal" noemde. Ik zou het natuurlijk nooit mogen spelen, dus toen ze even weg waten, ik weet niet meer waarheen, haalde ik mijn broertje Regulus over om het te spelen. Helaas bedacht ik dat we het ook prima binnen konden spelen, dus toen ik probeerde te scoren schoot ik per ongeluk de hoofden van onze onthoofde huiselfen van de muur.'
'Onthoofde huiselfen?'vraag ik geschokt. 'Onthoofd jouw familie huiselfen?' Hij knikt wrang. 'Ja, als ze te oud zijn om nog dienbladen te dragen.' 'Dat is gestoord! Mag dat überhaupt?!' Hij haalt zijn schouders. 'Het is niet zo dat de toverwereld zoveel belang hecht aan het welzijn van huiselfen.'
'Wat gebeurde er toen?'vraagt James, die ook geschokt lijkt. 'We probeerde natuurlijk zo snel mogelijk die hoofden op te hangen,'verteld Sirius. 'Maar net toen we die van mijn geliefde oudtante Cassiopeia probeerden op te hangen kwamen mijn ouders binnen.' 'En toen?'vraag ik gespannen. Hij laat een grimmig glimlachje zien. 'Laten we het erop houden dat mijn eerste Crucatius-curse was.'
'Wat?'zeg ik geschokter dan geschokt. 'Hoe oud was je?' 'Ik zal niet ouder geweest zijn dan vijf,'zegt Sirius bitter. 'En Regulus vier.' 'Ze martelden kinderen van vier?'vraagt James nog geschokter dan ik. 'Nee,'zegt Sirius grimmig. 'Het was ook de eerste Crucatius-curse die ik opving.' 'Je ving een Crucatius toen je VIJF was?'vraag ik geschrokken.
'Wat moest ik dan doen?'zegt Sirius een beetje snijdend, alsof ik hem ergens van beschuldigde. 'Het was mijn idee en Regulus zou zo'n vloek nooit aan kunnen op zijn vierde.' 'En jij wel op je vijfde?'vraag ik. Hij spreidt zijn armen in een triomfgebaar en grijnst. 'Je ziet het. Sirius Black kan een klein spreukje wel aan.'
'Ik zou een van de Unforgivable Curses niet een "klein spreukje" noemen,'zegt James fronsend. 'Oudere en betere tovenaars dan jij zouden er gestoord van kunnen worden of zelfs sterven.' 'Ouder betekent niet meteen beter,'zeg ik. 'Kijk naar Voldie. Die is al veertig of zo, en nog steeds psychopatisch.'
'En lelijk.' 'Dat was-ie waarschijnlijk al. Oudere mensen zijn meestal lelijk.' 'Ik ben beledigd, Love,'zegt Sirius met een halve grijns op zijn gezicht. 'Ik ben ouder dan jij.' 'Hoe weet je dat?'vraag ik met opgetrokken wenkbrauw en het voornemen zijn haar paars te verven. Moet-ie maar stoppen met die bijnaam. 'Misschien ben ik wel ouder.'
Ik grijns als hij in verwarring is gebracht. 'Maar je hebt gelijk, je bent ouder.' 'Wanneer ben je dan jarig?' 'Acht augustus wordt ik zestien jaar jong. Waag het niet het te vergeten.' 'Vermoord je me dan?' 'Nee. Ik vermoord je alleen als je daarvoor doodgaat. En het maakt me niet uit dat dat tegenstrijdig klonk.' Ja, nogal.'
'Dus? Mag ik geen tegenstrijdige dingen meer zeggen?' Ik pink een niet-bestaand traantje weg. Sirius geeft me een knuffel. 'Is onze Zoëypoëy verdrietig?' 'Heel erg,'knik ik en besluit hem dat "Zoëypoëy" te vergeven. James bedekt zijn ogen. 'Padfoot, als je Zoëy weer gaat aflebberen, zweer ik dat ik in je hutkoffer ga kotsen,'waarschuwt James ons.
Ik rol met mijn ogen. 'Zegt de jongen die al zes jaar een crush op iemand heeft en haar waarschijnlijk 24/7 gaat aflebberen als hij ooit een relatie met haar krijgt.' 'Ik zweer dat ik mijn tandenborstel door de wc spoel als je ooit een relatie krijgt met Flowerpower,'belooft Sirius.
Ik grijns. 'Dan hou je altijd schone tanden, Sirius. Ik zweer dat ik elke dag twee verschillende sokken ga dragen als jullie samen zijn.' 'Dat is toch saai?'vraagt Sirius grijnzend. 'Altijd twee dezelfde sokken dragen?'
'Zeg, jongens, wat vinden jullie leuker?'vraagt James. 'Tales of Beedle the Bard of Quidditch trough the Ages?' 'Quidditch trough the Ages, hoezo?'zeggen we tegelijk. 'Dan krijgen jullie zometeen Tales of Beedle the Bard naar je toe gegooid,'zegt James dreigend. 'Jullie hebben vijf seconden... vijf... vier...' Tegelijk rennen we weg, door de gang, op weg naar de Gryffindor commonroom.
'Ik voel me wel een beetje gepest vandaag,'klaag ik als we door het portretgat klimmen. 'Ik wordt al de hele dag achterna gezeten.' 'Wees blij dat het James is en niet Filch of madame Pomfrey,'zegt Sirius. 'O, ik weet zeker dat die twee me nog steeds zoeken,'voorspel ik duister. 'Ik ben nou eenmaal heel populair.' 'ZOËY WHITE!!!'klinkt het van drie kanten. Ik grijns naar Sirius. 'Told ya. Ik ben er niet.'
Ik ren de trap op en spring op mijn bed. Lily kijkt op van.... wat het ook moge zijn. 'Daar ben je eindelijk. Het is al tien uur. Je hebt het avondeten gemist.' Ze tovert een bord pasta tevoorschijn. 'Hier.' 'Dank je,'mompel ik, terwijl ik de pasta naar binnen prop. 'Ik heb een drukke dag gehad. Veel achtervolgingen.' Ik gaap nog een keer, zet het lege bord op mijn nachtkastje en val als een blok in slaap, zelfs zonder mijn schoenen uit te doen.
Heeft iemand al een shipname voor Zoëy en Sirius?