Ανοίγω τα μάτια μου βαριεστημένα και καταλαβαίνω πως βρίσκομαι μέσα σε ένα αμάξι, συγκεκριμένα το αμάξι του Πάνου.
Ο Άλεξ έχει ξαπλώσει πάνω μου και κοιμάται σαν μικρό παιδί.
Τα χαρακτηριστικά του ήρεμα μπορείς να παρατηρήσεις κάθε λεπτομέρεια του προσώπου του καθώς οι ακτίνες του ήλιου φωτίζουν το πρόσωπο του.
Τον βλέπω σιγά-σιγά να ανοίγει τα μάτια του και κατευθείαν πάω πίσω για να μην καταλάβει ότι τον κοιτούσα όση ώρα αυτός κοιμόταν.
«Μην νομίζεις ότι δεν σε είδα» είπε με βραχνή φωνή από τον ύπνο.
«Συνήθως λέμε καλημερα αλλά ξέχασα εσύ είσαι ο Άλεξ»
«Μμ καλά γυρνά λίγο πιο εκεί»
«Εντάξει τώρα;»
«Τέλεια αν και δεν είσαι και το πιο μαλακό μαξιλάρι αλλά τι να κάνουμε»
«Αα συγγνώμη που δεν με γέννησαν μαξιλάρι» είπα και ξεκινήσαμε να γελάμε και οι δύο.
«Μπα ξύπνησαν τα καμάρια μου» ακούστηκε η φωνή του Πάνου από μπροστά.
«Ποιός πάει τώρα σχολείο» είπε ο Αλεξ βαριεστημένα και γύρισε από την άλλη πλευρά πιέζοντας ότι υπάρχει μέσα στο στομάχι μου.
«Αου ρε βλάκα πρόσεχε»
«Σορρυ» είπε και μου σήκωσε την μπλούζα δίνοντας μου ένα φιλί πάνω από τον αφαλό.
Αχχ αυτά κάνει και δενν μπορώ.
Κάναμε μια στάση στο σπίτι μου για να πάρω την τσάντα μου και συνεχίσαμε για το σχολείο.
Παρεμπιπτόντως οι γονείς μου λείπουν στο Λονδίνο για κάτι δουλειές και φυσικά πήραν την αδελφή μου καθώς εγώ δεν θα μπορούσα να την προσέχω.
Γιατί φαντάζεστε να μην ηταν στο Λονδίνο και να καταλάβαιναν πως έλειπα όλοι την νύχτα ναι δεν θέλετε να το φανταστείτε αυτό.
[....]
Περάσαμε τις μεγάλες καγκελοπορτες του σχολείου εγώ και ο Άλεξ και κατευθυνθήκαμε προς το γραφείο του διευθυντή για να δικαιολογήσουμε γιατί δεν ήρθαμε τις 2 πρώτες ώρες.
«Καλημέρα σας παιδιά» είπε ο διευθυντής με ένα ύφος σε φάση μπαα τον βρήκατε τον δρόμο?
«Εμμ καλημερα συγγνώμη που άργησα αλλά ήμουν στον γιατρό»
«Μάλιστα και εσύ παιδί μου;» γύρισε προς το μέρος του Άλεξ και τον ρώτησε.
«Ετσι γούσταρα και είπα να μην έρθω τις πρώτες ώρες»
«Δεν περίμενα άλλη απάντηση από εσένα»
«Μμ κρίμα και εγώ δεν περίμενα άλλη ερώτηση από εσάς» είπε ο Άλεξ και πήρε την τσάντα του και έφυγε.
Βγήκα και εγώ στην συνέχεια από το γραφείο και έφτασα στην τάξη μου.
«Καλημέρα Αλισον γιατί άργησες;»
«Εμ καλημέρα ήμουν στον γιατρό»
Κάθισα στο θρανίο μου δίπλα στην Σαρα η οποία άρχισε να ρωτάει τι έγινε και δεν ήρθα τις πρώτες ώρες γιατί οι μόνοι που πίστεψαν το ψέμα μου ήταν ο διευθυντής και η καθηγήτρια της Λογοτεχνίας.
«Θα σου πω μετά»
«Ελα ρε πες μου τώρα»
«Είναι μεγαλη ιστο-»
«Αλισον αφού άργησες δεν θα ήθελες να παρακολουθήσεις το μάθημα και όχι να μιλάς» ακούστηκε η φωνή της καθηγήτριας.
«Εμμ ναι συγγνώμη» είπα προσπαθώντας να κρατήσω τα γέλια μου εγώ και η Σάρα.
Άλεξ pov
Πέρασα την πόρτα της τάξης μου και τα σχόλια του καθηγητή δεν άργησαν να εμφανιστούν.
«Παιδί μου το σχολείο άρχισε πρίν 2 ώρες θα ήθελες να μας πεις γιατί ήρθες τώρα εσύ;»
«Ρε φίλε να λες καλά που ήρθα και τώρα»
«Σε παρακαλώ πως μιλας έτσι»
«Εγώ δεν είπα κατι, αλλά μην σας διακόπτω συνεχίστε το μάθημα σας»
«Σε παρακαλώ κάθισε στην θέση σου»
Πήγα και κάθισα δίπλα στον Άγγελο.
«Ειι τι έγινε;»
«Θα σου πω μετά, ποιά είναι αυτή;»
«Αα καινούργια σήμερα ήρθε»
«Ακαλα, νυστάζω που είναι η Αλισον όταν την χρειάζεσαι»
«Η Αλισον που κολλάει;»
«Είναι το μαξιλάρι μου»
«Ακαλα το έχετε χάσει εσείς οι δύο»
«Το ξέρω» είπα γελώντας.
Αλισον pov
Βγήκαμε γρήγορα έξω από την τάξη μόλις χτύπησε το κουδούνι.
«Ωπα ωπα τι ειναι αυτό;» με ρώτησε η Σαρα.
«Ποιό;»
«Τι ποιό ποιός σου έκανε πιπιλια;»
«Γαμωτο ξέχασα το καλύψω»
«Έλα πάμε στο μπάνιο θα στο καλύψω εγώ»
Μπήκαμε γρήγορα στο μπάνιο και η Σάρα άρχισε να το καλύπτει.
«Αα γλυκουλα τι έγινε μας έκανε κάποιος πιπιλια και τώρα το καλύπτουμε για να μην το δει κάποιος που δεν πρέπει» ακούστηκε μια άγνωστη φωνή από πίσω.
«Συγγνώμη αλλά σε ξέρω» της απάντησα με το πιο μπιτσικο βλεμα που μπορούσα να πάρω.
«Θα με μαθεις για την ώρα μπορείς να με λες Ξένια»
«Μάλιστα Ξενια νομίζω δεν είναι δουλειά σου να μαθαίνεις τι κάνω στην ζωή μου εε;» της είπα και γύρισα την πλάτη μου σε αυτήν.
«Συγγνώμη αλλά σε ποιά νομίζεις ότι μιλάς;» είπε γυρνώντας με απότομα προς τα εκείνη.
Οο ναι και τότε έγινε κάτι που δεν το περίμενα.
Το χέρι της προσγειώθηκε στο μάγουλο μου.
Ακούστηκε τόσο πολύ ο ήχος του χτυπήματος που σχεδόν το μισό σχολείο μαζεύτηκε γύρω μας.
Ωραία και τώρα είμαι έτοιμη να κλάψω για μια μην πω και εγώ τι.
Άλεξ pov
Παρατηρώ να έχουν μαζευτεί αρκετά παιδιά του σχολείου μπροστά από τις τουαλέτες των κοριτσιών.
Πλησιάζω για να δω τι γίνεται.
Τα μάτια μου αντίκρισαν τα βουρκωμένα μάτια της Αλισον και το μόνο συναίσθημα που μου δημιουργήθηκε ήταν θυμός.
«Γαμω ποιός πουστης της το έκανε αυτό;»
«Μίλησα ποιός το έκανε;»
«Αα ώστε εσύ είσαι ο πρίγκιπας που αντι για τριαντάφυλλα αφήνεις πιπιλιες» γυρνάω και βλέπω την καινούργια της τάξης μου.
«Συγγνώμη σε ξέρω;»
«Αωω μα πόσο κιουτ είστε την ίδια ερώτηση μου κάνατε και οι δύο» είπε απλώνοντας το χέρι της για να μου δώσει ένα ελαφρύ ειρωνικό χαστούκι.
«Τολμά να την ξανά ακουμπήσεις και πίστεψε με θα το μετανιώσεις» είπα αρπάζοντας το χέρι της πριν προλάβει να με ακουμπήσει.
«Αα ναι και τι θα μου κάνεις;»
«Δεν θες να ξέρεις» είπα σφίγγοντας περισσότερο το χέρι της.
«Με πονάς γαμω»
«Όταν εσύ χαρίζεις έτσι τα χαστούκια τι νομίζεις οι άλλοι δεν πονάνε;»
«Σου λεω με πονάς μαλακα άφησε με»
«Άλεξ αστην σε παρακαλώ» ακούστηκε η φωνή της Αλισον.
Εγώ άφησα απότομα το χέρι της κοπέλας που ούτε καν το όνομα της δεν ξέρω.
«Τι κοιτάτε ρε, σπαστε» φώναξα δυνατά και όλοι έφυγαν.
Έμεινα μόνο εγώ και η Αλισον.
«Σε ευχαριστώ» είπε και έπεσε στην αγκαλιά μου, ένιωθα τα δάκρυα της να κυλάνε και δεν το άντεχα αυτό.
«Αλισον σε παρακαλώ μην κλαίς είμαι εγώ εδώ και στο υπόσχομαι δεν πρόκειται να σε ξανά πειράξει εντάξει;»
Δεν απάντησε τίποτα και απλά την έσφιξα ακόμα πιο πολύ στην αγκαλιά μου.
____________________________________
Αωω παιδιαα είναι πολύ γλυκουλιαα ο Αλεξ με την Αλισον.😍
Εντωμεταξύ καιρό είχα να βάλω την Σαρα σε κεφάλαιο σοου γεςς.
Αυτή η Ξένια είναι μην πω και εγώ τι είναι.
Ελπίζω να μην έχετε βαρεθεί την ιστορία γιατι γκαις έχουμε ακόμα πολλές εξελίξεις.😚
Καλαααα να περνάτε στις διακοπες σαςςς.💕
Μην ξεχνάτε να αφήνετε τα σχόλια σας και να πατάτε το αστερακιι.
Κισιζζ😘