This is the last chapter. No Special Chapters or Epilogues. Hihi.
----
Kathryn's POV
"I love you." nung sinabi ko to, nakita ko na gumalaw sya nang konti.
KINABAHAN AKO.
"Dj, gising ka ba?"
"Dj!"
Siguro, tulog na nga talaga sya. Mahal ko parin talaga sya e. Di na importante yung nangyari dati. Alam ko namang, ayaw nya akong iwan.
"I'll miss you. Goodbye."
Umalis na ako sa bahay nila.
Meron na kasi akong ticket papunta ng Paris. Dun muna ako, kasama ko mama ko. Dun muna kami titira, as I requested. Kasi naman e, dream place ko talaga yun.
--
THE NEXT DAY
DJ'S POV
Narining ko na may sinabing syang "I will miss you." Kaya pagkagising na pagkagising ko nung umagang yon, pumunta ako agad agad sa bahay nila Kath.
Si Kath ang unang sumalubong sakin.
"Dj. I have something to tell you."
"Ano yun? Mahal mo na ulit ako?"
"Aalis na ako."
"San ka pupunta?"
"Sa Paris. I'll be there with my mom."
"You can't! Hindi pwede. Hindi mo ako pwedeng iwan dito! Alam ko kath! Alam ko! Nararamdaman ko. Mahal mo ako!"
"Dj, please. Wag kang gumawa ng eskandalo. Hindi kita mahal. Bitawan mo ako!"
"Mahal mo ko kath! Nararamdaman ko yun. Maaari kang magsinungaling. Pero yan? Hindi. Hindi nya kayang magsinungaling."
Tinuro nya ang puso ko.
"Alam kong tumitibok yan, para sakin."
"Magtigil ka dj."
"Pag umalis ka, hindi na kita maaalagaan. Hindi na kita mababantayan. Hindi na kita makikita sa araw araw. Kath, hindi ko kakayanin yun. Isa o dalawang oras palang na hindi kita nakikita, nalulungkot na ako. Paano pa kaya kung nasa ibang bansa ka? Paano na ako kath? Paano na tayong dalawa? Di ko kaya yun kath. Kasi, mahal kita. Dapat, ako ang mag-aalaga sayo hangga't sa tumanda ka. Dahil, pangako ko yun sa iyo. May sakit ka kath. May sakit ka."
"Dj! Hindi nga sabi eh, diba? Kahit may sakit ako, kaya kong alagaan ang sarili ko. Hindi mo ako kailangan bantayan, matanda na ako! Alam ko na kung ano ang dapat at hindi dapat gawin! Kahit anong gawin mo, aalis at aalis parin ako dito sa Pilipinas. Bahala na si Tita Yvette sa kumpanya. Sya na ang magiging boss nyo. I wanna get out of this stupid country where all I see is you!"
"Ganyan ka na ba talaga ngayon?"
"Oo. At hindi ako magbabago para sa'yo. Manong, pakikuha na po ang baggages ko."
"Kung yan talaga ang gusto mo. Hahayaan kita. Kung hindi mo na talaga ako kayang bigyan ng isa pang pagkakataon, hahayaan nalang din kita. Pero sana, malaman mo, na minsan sa buhay mo, na minahal ka ng isang katulad ko. Minahal ka ni Daniel John Ford D. Padilla."
Hindi na nya ako tiningnan uli. Sumakay na sya sa kotse nya, at umalis na papuntang airport.
- - - - - -
DJ'S POV
AFTER 5 YEARS,
"Doc, salamat po. Salamat po sa lahat lahat ah? Malaki po ang utang na loob ko sa inyo. Kung hindi nyo binigay ang treatment nyo ng libre, palagay ko patay na ang anak ko."
"Naku po, hehehe. Okay lang po yun. Basta po pag may nangyari nanaman pong masama sa anak nyo, you could approach me anytime. Ako na pong bahala sa kanya."
"Thank you po, Doc Padilla!"
Tama ang narinig nyo. Isa na akong doctor ngayon. Isa na akong ENT specialist ngayon. Madami na akong natutulungan. Ang dami nang nangyari. Pero may nanatili parin naman sakin.
Nanatili ang pagmamahal ko kay KATHRYN. Walang nagbago.
Bago matulog, at pag nagising, sya ang unang pumapasok sa utak ko.
Pati sa mismong pagtrabaho, sya ang inspirasyon ko.
Kelan ko kaya sya makikita ulit? Will I feel awkward once I see her again?
"Excuse me doc. May naghahanap sayo? 12:30 pm lunch daw. Albie daw pangalan?" Tumango nalang ako sa secretary ko.
Pumatak na ang oras na 12:30, pagkakita ko sa carpark...
KATH!?
"Kath!"
Niyakap ko sya ng napakahigpit. Wala syang kibo. Kasama nya pala si Zharm at Albie.
"Oh pare kamusta ka na?"
"Sup bro! Ayos naman. Hi Zharm! Hi Baby Olive." Ang bilis talaga ng panahon. 3years old na si baby Olive ngayon, anak nila Zharm at Albie.
"Ikaw kath? Kamusta ka na? Kamusta na yang sakit mo?"
"Dj, wala syang sakit."
"Anong pinagsasabi mo albie? Eh ikaw nga mismong nagsabi?"
"It was all a prank Dj! Hahaha, inutos yun sabihin ni Kath kay Albie."
"Wh-what do you guys mean?"
"Tinetest ka lang ni Kath, Dj. Mahal ka ni Kath! Titingnan nya kung mahal mo pa talaga sya o hindi na. By that cancer thingy, titingnan nya kung aalagaan mo sya o hindi, well, I think alam na talaga ni Kath kung mahal mo ba talaga sya o hindi..."
"Mahal kita, Dj."
"Mahal din kita, Kath."
"So ano, kasalan na?"
"Gago ka albie. Pero, Oo. hahaha!"
"So, Kath...... will you...... marry me?"
"YES DJ. I WILL MARRY YOU. I LOVE YOU. At papakasalan kita dahil ikaw ang True Love ko."
- - - -
THE END. AND THEY LIVED HAPPILY EVER AFTER! WOOOOHOOO. Natapos na din. :) Hihi.
**** GUYS. Another story of kathniel. -------> A TYPICAL LOVESTORY. http://www.wattpad.com/story/9562620-a-typical-love-story <-------------------- by yours truly, lovesparks. ;)