Thank you, June Angeline! :>
------------------------------------------------------------------------------------------------------------
6.
FEW MONTHS PASSED.
DJ stopped courting me. And I, eventually got tired of this game. I told Julia I can't do this anymore because it's becoming nonsense.
Can you believe that? Susuko din pala ako. Pati siya sumuko.
Well, naisip ko nang susuko si DJ eh. Lalo na kapag hindi siya ganun kaseryoso sa babae. Kaya naging magkaibigan na lang kami. Actually, naging best friends.
Sayang yung plinano namin ni Julia. At sorry na lang sa mga kaibigan kong umaasa padin kay Daniel na umaasa din sakin na magantihan ko siya. Tsk.
Sorry.. pero kasi..
MAHAL KO NA YATA TONG BEST FRIEND KO.
***
October 4, 2012
I'm running down the hall para mameet si DJ dala-dala tong cake na binili ko para sa kanya, or rather saming dalwa.
Syempre, makikikain ako.
"Uy, Kath!"
Napatigil ako nang biglang tinawag ako ni Julia.
"Oh, hey!"
"Saan ka? Mall tayo?" nakangiti niyang sabi ng biglang napatingin siya sa cake na dala ko. "Oh.. anniversary niyo nga pala ni Deej. Haha. Happy 4 years sa inyo! Sige, next time na lang. See you!"
"Oo eh. Thanks, I'll tell him you greeted. Sige, next time Julibee ha? Mwa!" at tumakbo na ulit ako.
Kaya lang naman ako tumatakbo dahil may usapan kami ni DJ na 12noon sharp kami magkikita. Pano, kapag nalate ako, hindi niya daw ako papansinin ng 1 week.
Parang bata lang no? Pero hindi naman ako makatanggi kasi hindi ako sanay ng wala si DJ araw-araw. Halos araw-araw tumatambay yan sa bahay namin eh. Malapit nga lang kasi bahay nila samin, maybe 20 minute walk.
Nakarating na ko sa meeting place namin, which is at the roof top of one of the buildings of the university.
Nakita ko siyang nakaupo dun at tumitingin sa relo niya. Nag-set up pa siya ng picnic. Wow ha?
"DJ!" I called him.
"Late ka!"
"Hoy, hindi ah."
"Oo kaya." umupo ako sa tabi niya.
"No I'm not! Look! Tignan mo pa!" at pinakita ko sa kanya yung wrist watch ko. "See?!"
"Grabe ka naman mag react. Gusto ko lang naman sanang lambingin mo ko eh."
Napangiti naman ako nang sabihin niya yun.
"Haha. Loko. Eto, cake! Favorite flavor ko!"
"Bibigay mo sakin, tapos yung gusto mong flavor? Sira ka talaga, Kath."
"You're welcome na lang, DJ. Daldal mo eh. LET'S EAT!"
At ayun nga, inupakan na namin yung dinala niyang food. Which is carbonara, chicken, and a whole lot more!
"Oy ngwa pawa!" I said with my mouth full.
"Kath! Manners naman, uy!" sabay pisil sa ilong ko.
Nilunok ko na yung pagkaing nginunguya ko. "Pinapasabi ni Julia na Happy 4 years daw satin." I said with a big smile.
"4 years na pala no?"
"Oo nga eh. Ang tagal na. Grabe. Can you believe it? Dati lang, highschool pa tayo. Tapos nililigawan mo pa nga ako nun eh. HAHAHAHA!"
"Syempre. Bakit ko naman hindi liligawan ang isang katulad mong NERD PALA DATI? HAHAHAHA!"
"Excuse me! I wasn't a nerd back then! Baduy lang talaga ako! I mean, hindi pala-ayos!
"Edi inamin mo na din na pangit ka!"
"Aish, bahala ka nga sa buhay mo. Dyan ka na, leche." sabay tumayo na ko. Tampo effect. Haha.
"Huy teka!" at hinila niya yung kamay ko.
But unexpectedly, I accidentaly stepped on my shoe lace and loss my balance.
Napapikit na lang ako at sa pagmulat ko, si DJ yung kaharap ko.
Narealize ko na lang na bahagyang nakaupo pala si DJ at ako naman eh nasa ibabaw niya. We're in a very difficult to explain position which is VERY AWKWARD!
Pano ba naman.. his face is inches away from mine!
"Ang clumsy mo." nakangiti niyang sabi.
"Tss. Ikaw kasi e." nasabi ko na lang para hindi mahalatang na-awkward ako.
Umayos na kami ng pwesto at aalis na sana ulit ako nang pinigilan niya ulit ako.
"Ano ba?"
"Sorry na! Eto oh." sabay abot niya saking ng box na medyo maliit.
"Ano to?"
"Buksan mo." nakangiti niyang sabi.
"Pag to, DJ, may laman na palaka. I'll kill you."
"Kath naman, isipin mo nga! Paano magkakasya palaka diyan?!"
Grabe naman maka-react tong si DJ. I was just joking. Alam ko naman na hindi kasya eh. Parang maliit na jewlry box kasi tong binigay niya sakin.
Binuksan ko na lang yung box.
And I was surprised to see what's inside.
A necklace!
"Is this.. for me?"
"Oo naman. Para sa pinakamamahal kong babae sa buong rooftop na to!" sigaw niya.
Sus. Sana nga..
"Gagi, eh ako lang babae dito eh."
"Malamang."
"Oh eh para san naman to?"
"Peace offering."
"Wow, agad na? Prepared ka ha."
"Uto ka naman." tapos ginulo niya yung buhok ko at inagaw yung kwintas. "Wala lang. Gusto lang kitang regaluhan."
Isinuot niya sakin yung necklace tapos ngumiti.
"Yung totoo, DJ. Sumisipsip ka ba? Ano na namang karumaldumal ang nagawa mo, ha?"
"Huuuy! Grabe ka naman! Karumaldumal?!"
"Syempre, what more will I expect from you?"
Tinignan niya ko ng masama tapos ngumiti ng nakakaloko.
"Ohhhh... no. fudge!" at nagtatakbo na ko.
"RIAAAAAAAAAAAAAAAAAAA!" hinahabol ako ni DJ paikot ikot sa roof top.
Tae, kikilitiin na naman ako nito!
Holy crap. Na-corner ako.
"Huli ka!" biglang may yumakap sakin mula sa likod at sa lakas ng impact eh napasandal ako sa pader.
"Ahhhhhh! Hahahaha!" hindi ko maexplain yung tawa ko habang kinikiliti. Shet! Basta ang alam ko, hindi na ko makahinga kakatawa.
"Tama na!! Tama na.. Hahahaha! Ayoko na.. Wooh!" napabuntong hininga ako habang nakayuko.
At pag tayo ko, si DJ tawa ng tawa sa harap ko.
Nilapitan ko siya at kiniliti ng isang beses sa tagiliran.
"Ay! Kath, wag!"
"Hahahahaha! Para kang bakla!" at kiniliti ko siya ng kiniliti hanggang sa mapalapit kami sa dulo.
"Ooooy! Tama naa! Mahuhulog na tayo oh!"
Sabi ko sa isip ko.. Matagal na kong nahulog sayo. Hindi mo nga ako sinalo eh.
Okay, enough of the drama. Kiliti pa, Kath! Hindi yan mahuhulog!
"Hahaha! Bakla ka DJ!!"
"Ahhh shit, Kaaaaaaath!"
"AAHH!"
Bigla akong binuhat ni DJ at isinabit sa balikat niya.
"IBABA MO KO DANIEL!!!"
"Okay, sabi mo eh." sabay pinaduals niya ko at napaupo ako sa isang simento.
Pagtingin ko sa likod ko, mahuhulog na pala ko!
Pinaupo niya pala ako sa simentong railings ng rooftop.
Napayakap tuloy ako kay DJ sa gulat.
"Shhhht. DJ!! Wag mo kong ihuhulog!!"
"HAHAHAHAHA!"
Sobrang higpit na ng yakap ko sa kanya.
Sht. If there's anything I'm afraid of other than cockroaches, it's heights!
Sht sht. No please! Ayokong mahulog! I don't wanna die!
"Please, please. Get me down. Please." I whispered in a cracking voice.
Ramdam kong niyakap ako ni DJ at binuhat.
At dahil nakapikit ako, naramdaman ko na lang na inilapag na ko ni DJ sa sahig.
Nakapikit padin ako. Naiinis ako, ayoko kasing makita niyang umiiyak ako. Ramdam ko kasing may luha na sa mga mata ko. And I'm just preventing it from falling.
"Huy.. Okay ka lang? Sorry na.. Kath.."
Hindi padin ako tumitingin sa kanya. Ayokong bumagsak yung luha ko sa harap niya. Pagtatawanan niya lang ako.
"Huuuy. Sorry na naman oh." at hinawakan na niya yung kamay ko.
WAG! Wag kang didilat, Kath! Pigilan ang kilig!
Tinanggal ko yung kamay ko sa pagakkahawak niya.
"Aiish. Sorry na, Kath. Please? Patawarin mo na ko!"
Hindi ako umimik.
"Kath.. sorry. Please?"
At nagulat ako ng hinawakan niya ang magkabilang pisngi ko, kaya napadilat tuloy ako.
"Huy! Bakit ka umiiyak?! Sorry na, Kath! Please!"
Nagulat ako sa reaction niya. Hindi ko ineexpect na mag aalala siya. Akala ko tatawanan niya ko like what he always do. Pero hindi.
Infact, pinunasan niya pa yung mga luha ko.
"Ikaw kasi eh!" nasabi ko na lang para itago yung nararamdaman ko. Kunwari naiinis ako.
"Sorry na nga kasi. Hindi ko na uulitin."
"Aish. Dapat lang! Naman kasi, Daniel! Alam mong takot ako sa ganun tapos tatakutin mo pa ko?!"
"Sorry." sabi na lang niya.
Nanahimik na lang ako saglit.
Naman oh. DJ, ano bang meron sayo at nagkakaganito ako?
Yung isang sorry mo lang, ayos na ko.
Isang tawag mo lang, nandyan na ko.
Kapag kailangan mo ko, ako nagaalaga sayo.
Halos madaig ko pa nanay mo oh.
Hay.
Tama na nga ang drama.
"Ayos na ko." sabi ko at saka tumayo.
Tumayo din siya. "Talaga ha?"
"Oo nga sabi. Tara na, may klase ka pa."
"Oh shoot. Oo na pala!"
"Tss, nakalimutan mo na naman."
"Ikaw kasi eh." at nginitian niya ko.
"Haha, tara na." at naglakad na kami.
But suddenly, for the second time, natapakan ko na naman yung shoelace ko. At nasambot na naman ako ni DJ.
My hands were on his shoulders while his hands were on my waist.
Biglang tumunog yung pinto tapos may nagsalitang babae..
"Daniel?"
------------------------------------------------------------------------------------------------------------
BAM! hahaha.
HEY! Did you get the story? Gets niyo ba? Kung hindi, well ganito yun. The past chapters, they we're in high school. At etong October 4, 2012, that's the present day. Yung nangyayari ngayon. 4th year college na sila pareho at October 4 ang friendship anniversary nila. Kasi nga, mag best friends sila. :D
So that means, ngayon palang talaga nagsisimula yung main story. :)))) Paechos lang ni author yung dati. Hahaha. Para malaman niyo kung pano sila nagkakilala. :))
Okay, any feedbacks? Comment below! :))) Thank you nga pala! haha.