Zawgyi...
ေဒါက္ ေဒါက္
"သခင္ေလးတို႔..."
ေဒါက္ ေဒါက္....
အျပင္ဘက္မွ အေစခံေကာင္မေလး၏ မတိုးမက်ယ္လွေသာေလသံေၾကာင့္ renjunခ်က္ခ်င္းေကာက္ထိုင္မိ၏
ေဘးကသေကာင့္သားေလးကေတာ့ အိပ္ေကာင္းတုန္းတုပ္တုပ္မ်ွပင္မလႈပ္ေခ်.....
"သခင္ႀကီးျပန္ေရာက္လာပါၿပီ !သခင္ေလးတို႔ကိုလာေခၚခိုင္းလိုက္လို႔ပါ...."
သခင္ႀကီး........!!ကိုႀကီး.....?
အားး..... ဒုကၡပါပဲ....
"Jaemin.....!!jaemin....!! ထ ထ...."
"ဟင္ "
မပြင့္တပြင့္မ်က္ဝန္းေတြႏွင့္ renjunဘက္အသာေခါင္းေထာင္ၾကည့္ကာ ျပန္လွဲသြားသည္....
ျပန္မွိတ္သြားေသာ မ်က္ဝန္းလွလွေတြဆီကေရာ 'ဟင္'တစ္လံုးသာဖြင့္ဟႁပီး ျပန္ပိတ္သြားေသာ ႏႈတ္ခမ္းေတြဆီကေရာ ဘာသံမွထပ္ထြက္မလာေတာ့ပဲ ျပံဳးျပံဳးႀကီးလုပ္ေန၏
"jaemin...!!ထ ဆို....ကိုႀကီးျပန္ေရာက္ေနၿပီတဲ့....."
"ကိုကို......?"
"အင္း......ျမန္ျမန္ထ ငါတို႔ကိုေခၚခိုင္းလိုက္တယ္တဲ့.....ဘယ္လိုလုပ္မလဲ.......?"
"ဘယ္လိုမွလုပ္မေနနဲ႔.....တစ္ခါထဲလက္ထပ္ေပးဖို႔ခြင့္ေတာင္းလိုက္မယ္ေလ....ထ သြားမယ္....."
ေျပာေျပာဆိုဆို ကုတင္ေပၚကခုန္ဆင္းကာ renjunလက္ကိုအတင္းဆြဲေခၚသည္
"အ႐ူးထမေနနဲ႔ ...."
Jaeminလက္ကိုဖယ္ထုတ္ကာ renjunက ေစာင္ျခံဳထဲျပန္ဝင္ေန၏.....
"ဟာ....!"
"မင္းဘယ့္မင္းသြား ငါ မနက္အေစာႀကီးထဲကအျပင္ထြက္သြားတယ္လို႔ေျပာလိုက္....."
"မေျပာခ်င္ပါဘူး...."
"ဟာ jaeminရာ....ငါ့ကိုအလုပ္မျပဳတ္ေစခ်င္ရင္ ဒီတစ္ေခါက္ေလးပဲကူညီပါကြာ ေနာ္...."
"က်ေနာ့ကိုနမ္းေပးရင္ သနားသျဖင့္ကူညီေပးမယ္...."
"အာ...."
Renjunမ်က္ႏွာေလး႐ွံု႔မဲ့သြား၏
"သခင္ေလးတို႔....."
"အလုပ္မျပဳတ္ခ်င္ရင္ နင့္ေ-ာက္ပါးစပ္ကိုပိတ္ၿပီး လာရာလမ္းအတိုင္းျပန္လွည့္သြားစမ္း....."
အျပင္ဘက္ကအသံၿငိမ္က်သြားကာမွ jaeminက renjun့ဘက္ျပန္လွည့္လာ၏
"ဟင္...?"
"နမ္းမယ္ နမ္းမယ္ လာ.....အနမ္းခံၿပီးရင္ ကိုႀကီးနဲ႔သြားေတြ႔လိုက္ေနာ္....."
"အင္း...."
ပါးႀကီးေဖာင္းၿပီးေ႐ွ႕ထိုးေပးေနေသာ ျပံဳးၿဖီးၿဖီး မ်က္ႏွာႀကီးကို renjunတကယ္ပဲပိတ္႐ိုက္ခ်င္မိပါသည္....
ဆိုးလိုက္တဲ့ကေလး.....
အေရးအေၾကာင္းထဲေတာင္မွ အခြင့္အေရးကရေအာင္ယူေသး.....
"သြားေတာ့ သြားေတာ့...."
"ခ်စ္တယ္..."
renjun့ပါးႏွစ္ဖက္အားအသာေလးဖိဆြဲကာ ထထြက္သြား၏.....
"အာ ! ဒီကေလးကေတာ့....."
ဟြန္း...
သိပ္ကပ္စီးနဲလြန္းတဲ့ အျပံဳးသူေ႒းေလးက သူ႔အျပံဳးေတြကို ကိုယ့္အေပၚေတာ့ ရက္ရက္ေရာေရာေရာ ေပးကမ္းေနလိုက္တာဆိုတာ....
အျပစ္မ်ားလုပ္ခဲ့ရင္ေတာင္ အျပံဳးေလးတစ္ပြင့္နဲ႔တင္ေက်ေအးေပးမိမယ္ထင္ပါရဲ႕......
ကိုယ့္စိတ္ကိုလႈပ္ခတ္ေစခဲ့တာ ဒီအျပံဳးေတြေၾကာင့္ရယ္ေတာ့မဟုတ္ျပန္ခဲ့....ျမင္ရခဲတဲ့ မ်က္ရည္ေတြေၾကာင့္လည္းပါမည္ထင္....
သံုးႏွစ္တိတိ ၿငိမ္သက္ေနခဲ့တဲ့ ကိုယ့္ႏွလံုးသားကို အ႐ိုင္းဆန္ေစခဲ့တဲ့ မ်က္ဝန္းလွလွေလးထဲကမ်က္ရည္တခ်ိဳ႕..... ျပန္ေတြးမိလိုက္တိုင္း ၾကက္သီးဖ်န္းဖ်န္းထရေလျခင္း...... တက္လည္းတက္ႏိုင္ပါေပတယ္ အငယ္ရယ္ .... ကိုယ္မင္းကို မခ်စ္မိဖို႔မတက္ႏိုင္ေတာ့ပါဘူးေလ ကိုယ္ အ႐ွံုးေပးလိုက္ပါၿပီကြယ္.....
•••••••••••••••••••••••••••••••••••••
"အကို...."
"အင္း....ေျပာေလ....."
"ညေနၾကရင္လည္းအကိုပဲလာႀကိဳေနာ္ အကိုDoyoungကိုမလႊတ္လိုက္နဲ႔....."
"အင္းပါ...."
"တစ္ေနရာရာသြားစရာ႐ွိရင္လည္း က်ေနာ့ကိုေျပာၿပီးမွသြား....."
"အင္း.."
"ကိုကိုိနဲ႔ပဲ အျမဲတပူးပူးတတြဲတြဲလည္းလုပ္မေနနဲ႔...."
"ငါ သိပါတယ္...."
"ဒါဆို က်ေနာ္သြားၿပီေနာ္....ခ်စ္တယ္...."
"အင္း အင္း..."
ကားေပၚကဆင္းဖို႔အေရး မၿပီးႏိုင္ေသာမွာတမ္းေႁခြမႈ့မ်ားကို renjunနားပူပူနင့္ပင္နားေထာင္လိုက္ရသည္....
ဟူး.... ရည္းစားထားရတာလည္း မလြယ္လိုက္တာ....!!
သူ ေက်ာင္းဝန္းထဲဝင္ေရာက္သြားတာျမင္မွ renjun ကားကို company ဘက္ေမာင္းထြက္လာလိုက္သည္.....
တင္!
Messageဝင္သံေၾကာင့္ ကားကိုလမ္းေဘးထိုးရပ္ကာ phကိုဖြင့္ၾကည့္လိုက္သည္
ကိုႀကီး: ၿမိဳ႕ျပင္က စက္ရံုေဟာင္းဆီလာခဲ့jun...!
"ျမိဳ႕ျပင္ကစက္ရံုေဟာင္း....? ဘာကိစၥ႐ွိလို႔ပါလိမ့္....."
တူ ....တူ....
Phခ်ၿပီး ကားျပန္ေမာင္းမယ္ၾကံေသး ဝင္လာတဲ့ph ကchenleဆီကမို႔ renjunအျမန္ယူကိုင္လိုက္သည္.....
"ဟယ္လို chenle ဟိုေန႔ကကိစၥအတြက္ ငါေတာင္းပန္..."
renjunစကားမဆံုးခင္ chenleကေရးႀကီးသုတ္ျပာဝင္ျဖတ္ေျပာ၏....
"ၿမိဳ႕ျပင္က စက္ရံုေဟာင္းမွာေစာင့္ေနrenjun အဲ့မွာညီနဲ႔ပတ္သတ္တဲ့သဲလြန္စ႐ွိတယ္ ငါလည္းအခုပဲထြက္လာေနၿပီ....."
"....."
renjun phကိုင္ရက္သားႏွင့္ ေၾကာင္အေနမိ၏...
ကိုႀကီးကလည္း ၿမိဳ႕ျပင္ကစက္ရံုေဟာင္းကိုလာခိုင္းတယ္....chenleကလည္းသဲလြန္စ႐ွိတယ္တဲ့ ဘာမ်ားပါလိမ့္......
Renjunသိခ်င္ေဇာႏွင့္ ကားကိုအ႐ွိန္အျမႇင့္ဆံုးေမာင္းလာခဲ့လိုက္သည္.....
•••••••••••••••••••••••••••••••••••••
အသံုးမျပဳတာၾကာၿပီျဖစ္တဲ့စက္ရံုေဟာင္းက တခ်ိဳ႕ေနရာေတြပင္ ၿပိဳပ်က္ေနေလၿပီ.....
Renjunအထဲကိုဝင္သြားလိုက္သည္ႏွင့္ ခံုတစ္လံုးေပၚတြင္ေျခခ်ိတ္ထိုင္ေနေသာ ကိုႀကီးကိုေတြ႔လိုက္ရ၏
ေဘးတစ္ဖက္တစ္ခ်က္တြင္ေတာ့ renjunျမင္ဖူးေနက်မဟုတ္တဲ့suitအျပည့္နဲ႔လူငါးေယာက္ေျခာက္ေယာက္ေလာက္ကဝန္းရံေန၏....
Renjun့လက္ေတြေအးစက္လာသလိုပင္...
ကိုႀကီးမ်ားသိသြားၿပီလား......
"ကိုႀကီး....."
"ေရာက္ၿပီလား....?"
"ဟုတ္ကဲ့ ကိုႀကီး.....က်ေနာ့ကိုဘာကိစၥ႐ွိလို႔ ဒီကိုေခၚလိုက္တာလဲဟင္....?"
"ကိစၥကေတာ့ renjunအရမ္းသိခ်င္ေနတဲ့ကိစၥေပါ့...."
"က်ေနာ္အရမ္းသိခ်င္ေနတဲ့ကိစၥ....!"
"႐ူးခ်င္ေယာင္ေဆာင္မေနပါနဲ႔ေတာ့junရယ္ ကိုႀကီးအကုန္သိလာခဲ့ၿပီးပါၿပီ junအိမ္ကိုေရာက္လာရတဲ့အေၾကာင္းအရင္းေရာ ဒီအေတာအတြင္းလုပ္ခဲ့တဲ့ကိစၥေတြေရာေပါ့....."
"ဟို.....က်ေနာ္...."
ကိုႀကီးကစိတၱဆဆန္ဆန္ျပံဳး၏
"ညီ! ညီ ဆိုတဲ့ေကာင္ေလးကို ဘယ္သူသတ္တာလဲဆိုေတာ့ေလ...."
ညီ" ဆိုတဲ့အသံၾကားလိုက္သည္ႏွင့္ renjunမ်က္ဝန္းထဲကမ်က္ရည္ေတြအဆက္မပ်က္စီးၿပိဳက်လာေတာ့သည္....
"ဘယ္သူ လဲ ......ဟင္?"
"သိပ္လည္းမေလာပါနဲ႔renjun... တရားခံကိုလည္းေခၚထားတယ္ မၾကာခင္ေရာက္လာမွာပါ.....အဲ့ဒါမတိုင္ခင္ ငါတို႔ကိစၥေလးတစ္ခုေလာက္ေဆြးေႏြးရေအာင္ေလ...."
"....."
"ငါ့ဆီကခိုးထုတ္သြားတဲ့လ်ိႈ့ဝွက္ရံပံုေငြစာရင္းေတြ ျပန္လိုခ်င္တယ္ အဲ့ဒါေတြျပန္ေပးရင္ တရားခံကို ေျပာျပေပးမယ္ေလ ဘယ္လိုလဲ......?"
renjun အိတ္ကပ္ထဲမွာအျမဲေဆာင္ထားတဲ့ စတစ္ကို တုန္တုန္ယင္ယင္နဲ႔ထုတ္ေပးလိုက္၏....
renjun့ပံုစံက အခုအခ်ိန္မွာ သူ႔ညီအတြက္ဆို သူ့ဆီကႏွလံုးသားကိုလိုခ်င္ရင္ေတာင္ခ်က္ခ်င္းေဖာက္ထုတ္ေပးမဲ့ပံုမ်ိဳး.....
"ညီ့ကို သတ္တာ ဘယ္သူလဲ.....?"
renjunလွမ္းေပးတဲ့memoryစတစ္ကိုလွမ္းယူကာ
" မေလာပါနဲ႔ဆို...."
"ေျပာစမ္း!!"
Renjun႐ွိသမ်ွအားနဲ႔အသံကုန္ေအာ္လိုက္မိသည္....
"အိုေခ အိုေခ သိပ္လည္းစိတ္မတိုပါနဲ႔junရယ္ ကိုယ္ေျပာျပပါ့မယ္....ညီ့ကိုသတ္တဲ့သူက....."
"ကိုကို!!"
အလင္းထဲကဝင္လာတဲ့ပံုရိပ္ေလးတစ္ခု.....
"ကိုကို! က်ေနာ့ကိုေခၚတယ္ဆို..... ဟင္!. အကိုrenjunပါ႐ွိေနတာလား......?"
Jaeminကိုျမင္လိုက္သည္ႏွင့္ renjun့မ်က္ဝန္းမ်ားျပဴးက်ယ္သြားရေတာ့၏
"Jaemin...!မင္းက ဒီကိုဘယ္လိုလုပ္...."
"ငါ ေခၚလိုက္တာေလ ...မင္းပဲတရားခံအစစ္ကိုသိခ်င္တယ္ဆို...."
"ဘာ!!"
renjunမ်က္လံုးမ်ားျပာေဝကာ ေျခေထာက္ေတြကေခြယိုင္လုမတက္.....မနဲေတာင့္ခံေနရ၏
"ကိုကိုနဲ႔ အကိုrenjunတို႔ဘာကိစၥကိုေျပာေနၾကတာလဲ.....ဟင္....?"
"အငယ္!"
"ဗ်ာ...!"
"မွတ္မိေသးလားညီငယ္ ဒီေနရာမွာေလ..... မင္းကို မင္းနဲ႔ရြယ္တူေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ကျပန္ေပးစြဲခဲ့တဲ့ေန႔ကို...."
ထိုစကားၾကားသည္ႏွင့္ ညီငယ့္မ်က္လံုးေတြကဂနာမၿငိမ္ ....လက္ေတြပါတစ္ဆတ္ဆတ္တုန္ကာေသြး႐ူးေသြးတန္းျဖစ္သြား၏
"ကိုကို.....က်ေနာ္...."
Jaeminမ်က္ဝန္းထဲမွာ အဲ့ေန႔က လက္ထဲမွာ ေသြးတရဲရဲနဲ႔ဓားတစ္လက္ကိုကိုင္ထားတဲ့ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ပံုေပၚလာ၏....
"မင္းလက္နဲ႔မေတာ္တဆသတ္မိခဲ့တဲ့ေကာင္ေလးကjun့ညီေလးတဲ့ ညီငယ္..."
"ဗ်ာ...!!"
Jaeminရဲ႕တုန္လႈပ္မႈ့နဲ႔အတူ ေ႐ွ႕မွျဖဴေဖ်ာ့ေနတဲ့ပံုရိပ္ေလးမွာလည္း ကိုႀကီးနားမွာပံုရပ္သားေခြယိုင္လဲက်သြား၏
"အကို....!"
"အကို....!"
ေနာက္ကေနဝင္ေရာက္လာတဲ့ လူအခ်ိဳ႕..... ထိုလူအုပ္ထဲမွလူတစ္ေယာက္ကrenjun့ဆီအေျပးေရာက္သြားကာ.....
"Renjun!!"
Chenleက renjun့ကိုေပြ႔ထားရင္းမွ လႈပ္ႏိႈးၾကည့္မိ၏....
"renjun....! renjun သတိထားဦးေလ...."
"....."
Chenleနဲ႔ပါလာတဲ့ရဲေတြက နာထယ္ယာင္းအားလက္ထိပ္ခတ္ကာ ဖမ္းယူသြားၾကသည္....
ညီငယ္ကေတာ့renjun့ေ႐ွ႕မွာဒူးေထာက္ရက္သားႏွင့္ အကို အကိုဟု မနားတမ္းေခၚေန၏.....
Chenleက ညီငယ့္အား စူးနစ္စြာၾကည့္ကာ
"အားလံုးမင္းေၾကာင့္ပဲ ...."
"ညီ ေသရတာလည္းမင္းေၾကာင့္...."
"renjunအခုလိုျဖစ္ရတာလည္းမင္းေၾကာင့္...."
"renjunသာ တစ္ခုခုျဖစ္လို႔ကေတာ့ ငါ မင္းကို ဒီတစ္သတ္ေက်မွာမဟုတ္ဘူး Na Jaemin......"
သတိလစ္ေနေသာrenjun့အား chenleေပြ႔ယူကာ ကားေပၚတင္လိုက္သည္.... အနားကေနလက္ကိုလာဆြဲေသာ Na မ်ိဳး႐ိုးအား တြန္းထုတ္ကာ chenleကားကိုတရၾကမ္းေမာင္းထြက္လာလိုက္၏.....
renjun့လက္ကိုဖိဆုပ္ကာ တစ္လမ္းလံုးေရြတ္လာတဲ့စကားက....
"renjun!! မင္းဘာမွမျဖစ္ေစရဘူး...."
_________________________________
ဒီေန႔တစ္ပိုင္း နက္ျဖန္ တစ္ပိုင္း .....အိုေခ♡
Unicode...
ဒေါက် ဒေါက်
"သခင်လေးတို့..."
ဒေါက် ဒေါက်....
အပြင်ဘက်မှ အစေခံကောင်မလေး၏ မတိုးမကျယ်လှသောလေသံကြောင့် renjunချက်ချင်းကောက်ထိုင်မိ၏
ဘေးကသကောင့်သားလေးကတော့ အိပ်ကောင်းတုန်းတုပ်တုပ်မျှပင်မလှုပ်ချေ.....
"သခင်ကြီးပြန်ရောက်လာပါပြီ !သခင်လေးတို့ကိုလာခေါ်ခိုင်းလိုက်လို့ပါ...."
သခင်ကြီး........!!ကိုကြီး.....?
အားး..... ဒုက္ခပါပဲ....
"Jaemin.....!!jaemin....!! ထ ထ...."
"ဟင် "
မပွင့်တပွင့်မျက်ဝန်းတွေနှင့် renjunဘက်အသာခေါင်းထောင်ကြည့်ကာ ပြန်လှဲသွားသည်....
ပြန်မှိတ်သွားသော မျက်ဝန်းလှလှတွေဆီကရော 'ဟင်'တစ်လုံးသာဖွင့်ဟပြီး ပြန်ပိတ်သွားသော နှုတ်ခမ်းတွေဆီကရော ဘာသံမှထပ်ထွက်မလာတော့ပဲ ပြုံးပြုံးကြီးလုပ်နေ၏
"jaemin...!!ထ ဆို....ကိုကြီးပြန်ရောက်နေပြီတဲ့....."
"ကိုကို......?"
"အင်း......မြန်မြန်ထ ငါတို့ကိုခေါ်ခိုင်းလိုက်တယ်တဲ့.....ဘယ်လိုလုပ်မလဲ.......?"
"ဘယ်လိုမှလုပ်မနေနဲ့.....တစ်ခါထဲလက်ထပ်ပေးဖို့ခွင့်တောင်းလိုက်မယ်လေ....ထ သွားမယ်....."
ပြောပြောဆိုဆို ကုတင်ပေါ်ကခုန်ဆင်းကာ renjunလက်ကိုအတင်းဆွဲခေါ်သည်
"အရူးထမနေနဲ့ ...."
Jaeminလက်ကိုဖယ်ထုတ်ကာ renjunက စောင်ခြုံထဲပြန်ဝင်နေ၏.....
"ဟာ....!"
"မင်းဘယ့်မင်းသွား ငါ မနက်အစောကြီးထဲကအပြင်ထွက်သွားတယ်လို့ပြောလိုက်....."
"မပြောချင်ပါဘူး...."
"ဟာ jaeminရာ....ငါ့ကိုအလုပ်မပြုတ်စေချင်ရင် ဒီတစ်ခေါက်လေးပဲကူညီပါကွာ နော်...."
"ကျနော့ကိုနမ်းပေးရင် သနားသဖြင့်ကူညီပေးမယ်...."
"အာ...."
Renjunမျက်နှာလေးရှုံ့မဲ့သွား၏
"သခင်လေးတို့....."
"အလုပ်မပြုတ်ချင်ရင် နင့်ေ-ာက်ပါးစပ်ကိုပိတ်ပြီး လာရာလမ်းအတိုင်းပြန်လှည့်သွားစမ်း....."
အပြင်ဘက်ကအသံငြိမ်ကျသွားကာမှ jaeminက renjun့ဘက်ပြန်လှည့်လာ၏
"ဟင်...?"
"နမ်းမယ် နမ်းမယ် လာ.....အနမ်းခံပြီးရင် ကိုကြီးနဲ့သွားတွေ့လိုက်နော်....."
"အင်း...."
ပါးကြီးဖောင်းပြီးရှေ့ထိုးပေးနေသော ပြုံးဖြီးဖြီး မျက်နှာကြီးကို renjunတကယ်ပဲပိတ်ရိုက်ချင်မိပါသည်....
ဆိုးလိုက်တဲ့ကလေး.....
အရေးအကြောင်းထဲတောင်မှ အခွင့်အရေးကရအောင်ယူသေး.....
"သွားတော့ သွားတော့...."
"ချစ်တယ်..."
renjun့ပါးနှစ်ဖက်အားအသာလေးဖိဆွဲကာ ထထွက်သွား၏.....
"အာ ! ဒီကလေးကတော့....."
ဟွန်း...
သိပ်ကပ်စီးနဲလွန်းတဲ့ အပြုံးသူဋ္ဌေးလေးက သူ့အပြုံးတွေကို ကိုယ့်အပေါ်တော့ ရက်ရက်ရောရောရော ပေးကမ်းနေလိုက်တာဆိုတာ....
အပြစ်များလုပ်ခဲ့ရင်တောင် အပြုံးလေးတစ်ပွင့်နဲ့တင်ကျေအေးပေးမိမယ်ထင်ပါရဲ့......
ကိုယ့်စိတ်ကိုလှုပ်ခတ်စေခဲ့တာ ဒီအပြုံးတွေကြောင့်ရယ်တော့မဟုတ်ပြန်ခဲ့....မြင်ရခဲတဲ့ မျက်ရည်တွေကြောင့်လည်းပါမည်ထင်....
သုံးနှစ်တိတိ ငြိမ်သက်နေခဲ့တဲ့ ကိုယ့်နှလုံးသားကို အရိုင်းဆန်စေခဲ့တဲ့ မျက်ဝန်းလှလှလေးထဲကမျက်ရည်တချို့..... ပြန်တွေးမိလိုက်တိုင်း ကြက်သီးဖျန်းဖျန်းထရလေခြင်း...... တက်လည်းတက်နိုင်ပါပေတယ် အငယ်ရယ် .... ကိုယ်မင်းကို မချစ်မိဖို့မတက်နိုင်တော့ပါဘူးလေ ကိုယ် အရှုံးပေးလိုက်ပါပြီကွယ်.....
•••••••••••••••••••••••••••••••••••••
"အကို...."
"အင်း....ပြောလေ....."
"ညနေကြရင်လည်းအကိုပဲလာကြိုနော် အကိုDoyoungကိုမလွှတ်လိုက်နဲ့....."
"အင်းပါ...."
"တစ်နေရာရာသွားစရာရှိရင်လည်း ကျနော့ကိုပြောပြီးမှသွား....."
"အင်း.."
"ကိုကိုနဲ့ပဲ အမြဲတပူးပူးတတွဲတွဲလည်းလုပ်မနေနဲ့...."
"ငါ သိပါတယ်...."
"ဒါဆို ကျနော်သွားပြီနော်....ချစ်တယ်...."
"အင်း အင်း..."
ကားပေါ်ကဆင်းဖို့အရေး မပြီးနိုင်သောမှာတမ်းခြွေမှု့များကို renjunနားပူပူနင့်ပင်နားထောင်လိုက်ရသည်....
ဟူး.... ရည်းစားထားရတာလည်း မလွယ်လိုက်တာ....!!
သူ ကျောင်းဝန်းထဲဝင်ရောက်သွားတာမြင်မှ renjun ကားကို company ဘက်မောင်းထွက်လာလိုက်သည်.....
တင်!
Messageဝင်သံကြောင့် ကားကိုလမ်းဘေးထိုးရပ်ကာ phကိုဖွင့်ကြည့်လိုက်သည်
ကိုကြီး: မြို့ပြင်က စက်ရုံဟောင်းဆီလာခဲ့jun...!
"မြို့ပြင်ကစက်ရုံဟောင်း....? ဘာကိစ္စရှိလို့ပါလိမ့်....."
တူ ....တူ....
Phချပြီး ကားပြန်မောင်းမယ်ကြံသေး ဝင်လာတဲ့ph ကchenleဆီကမို့ renjunအမြန်ယူကိုင်လိုက်သည်.....
"ဟယ်လို chenle ဟိုနေ့ကကိစ္စအတွက် ငါတောင်းပန်..."
renjunစကားမဆုံးခင် chenleကရေးကြီးသုတ်ပြာဝင်ဖြတ်ပြော၏....
"မြို့ပြင်က စက်ရုံဟောင်းမှာစောင့်နေrenjun အဲ့မှာညီနဲ့ပတ်သတ်တဲ့သဲလွန်စရှိတယ် ငါလည်းအခုပဲထွက်လာနေပြီ....."
"....."
renjun phကိုင်ရက်သားနှင့် ကြောင်အနေမိ၏...
ကိုကြီးကလည်း မြို့ပြင်ကစက်ရုံဟောင်းကိုလာခိုင်းတယ်....chenleကလည်းသဲလွန်စရှိတယ်တဲ့ ဘာများပါလိမ့်......
Renjunသိချင်ဇောနှင့် ကားကိုအရှိန်အမြှင့်ဆုံးမောင်းလာခဲ့လိုက်သည်.....
•••••••••••••••••••••••••••••••••••••
အသုံးမပြုတာကြာပြီဖြစ်တဲ့စက်ရုံဟောင်းက တချို့နေရာတွေပင် ပြိုပျက်နေလေပြီ.....
Renjunအထဲကိုဝင်သွားလိုက်သည်နှင့် ခုံတစ်လုံးပေါ်တွင်ခြေချိတ်ထိုင်နေသော ကိုကြီးကိုတွေ့လိုက်ရ၏
ဘေးတစ်ဖက်တစ်ချက်တွင်တော့ renjunမြင်ဖူးနေကျမဟုတ်တဲ့suitအပြည့်နဲ့လူငါးယောက်ခြောက်ယောက်လောက်ကဝန်းရံနေ၏....
Renjun့လက်တွေအေးစက်လာသလိုပင်...
ကိုကြီးများသိသွားပြီလား......
"ကိုကြီး....."
"ရောက်ပြီလား....?"
"ဟုတ်ကဲ့ ကိုကြီး.....ကျနော့ကိုဘာကိစ္စရှိလို့ ဒီကိုခေါ်လိုက်တာလဲဟင်....?"
"ကိစ္စကတော့ renjunအရမ်းသိချင်နေတဲ့ကိစ္စပေါ့...."
"ကျနော်အရမ်းသိချင်နေတဲ့ကိစ္စ....!"
"ရူးချင်ယောင်ဆောင်မနေပါနဲ့တော့junရယ် ကိုကြီးအကုန်သိလာခဲ့ပြီးပါပြီ junအိမ်ကိုရောက်လာရတဲ့အကြောင်းအရင်းရော ဒီအတောအတွင်းလုပ်ခဲ့တဲ့ကိစ္စတွေရောပေါ့....."
"ဟို.....ကျနော်...."
ကိုကြီးကစိတ္တဆဆန်ဆန်ပြုံး၏
"ညီ! ညီ ဆိုတဲ့ကောင်လေးကို ဘယ်သူသတ်တာလဲဆိုတော့လေ...."
ညီ" ဆိုတဲ့အသံကြားလိုက်သည်နှင့် renjunမျက်ဝန်းထဲကမျက်ရည်တွေအဆက်မပျက်စီးပြိုကျလာတော့သည်....
"ဘယ်သူ လဲ ......ဟင်?"
"သိပ်လည်းမလောပါနဲ့renjun... တရားခံကိုလည်းခေါ်ထားတယ် မကြာခင်ရောက်လာမှာပါ.....အဲ့ဒါမတိုင်ခင် ငါတို့ကိစ္စလေးတစ်ခုလောက်ဆွေးနွေးရအောင်လေ...."
"....."
"ငါ့ဆီကခိုးထုတ်သွားတဲ့လျှို့ဝှက်ရံပုံငွေစာရင်းတွေ ပြန်လိုချင်တယ် အဲ့ဒါတွေပြန်ပေးရင် တရားခံကို ပြောပြပေးမယ်လေ ဘယ်လိုလဲ......?"
renjun အိတ်ကပ်ထဲမှာအမြဲဆောင်ထားတဲ့ စတစ်ကို တုန်တုန်ယင်ယင်နဲ့ထုတ်ပေးလိုက်၏....
renjun့ပုံစံက အခုအချိန်မှာ သူ့ညီအတွက်ဆို သူ့ဆီကနှလုံးသားကိုလိုချင်ရင်တောင်ချက်ချင်းဖောက်ထုတ်ပေးမဲ့ပုံမျိုး.....
"ညီ့ကို သတ်တာ ဘယ်သူလဲ.....?"
renjunလှမ်းပေးတဲ့memoryစတစ်ကိုလှမ်းယူကာ
" မလောပါနဲ့ဆို...."
"ပြောစမ်း!!"
Renjunရှိသမျှအားနဲ့အသံကုန်အော်လိုက်မိသည်....
"အိုခေ အိုခေ သိပ်လည်းစိတ်မတိုပါနဲ့junရယ် ကိုယ်ပြောပြပါ့မယ်....ညီ့ကိုသတ်တဲ့သူက....."
"ကိုကို!!"
အလင်းထဲကဝင်လာတဲ့ပုံရိပ်လေးတစ်ခု.....
"ကိုကို! ကျနော့ကိုခေါ်တယ်ဆို..... ဟင်!. အကိုrenjunပါရှိနေတာလား......?"
Jaeminကိုမြင်လိုက်သည်နှင့် renjun့မျက်ဝန်းများပြူးကျယ်သွားရတော့၏
"Jaemin...!မင်းက ဒီကိုဘယ်လိုလုပ်...."
"ငါ ခေါ်လိုက်တာလေ ...မင်းပဲတရားခံအစစ်ကိုသိချင်တယ်ဆို...."
"ဘာ!!"
renjunမျက်လုံးများပြာဝေကာ ခြေထောက်တွေကခွေယိုင်လုမတက်.....မနဲတောင့်ခံနေရ၏
"ကိုကိုနဲ့ အကိုrenjunတို့ဘာကိစ္စကိုပြောနေကြတာလဲ.....ဟင်....?"
"အငယ်!"
"ဗျာ...!"
"မှတ်မိသေးလားညီငယ် ဒီနေရာမှာလေ..... မင်းကို မင်းနဲ့ရွယ်တူကောင်လေးတစ်ယောက်ကပြန်ပေးစွဲခဲ့တဲ့နေ့ကို...."
ထိုစကားကြားသည်နှင့် ညီငယ့်မျက်လုံးတွေကဂနာမငြိမ် ....လက်တွေပါတစ်ဆတ်ဆတ်တုန်ကာသွေးရူးသွေးတန်းဖြစ်သွား၏
"ကိုကို.....ကျနော်...."
Jaeminမျက်ဝန်းထဲမှာ အဲ့နေ့က လက်ထဲမှာ သွေးတရဲရဲနဲ့ဓားတစ်လက်ကိုကိုင်ထားတဲ့ကောင်လေးတစ်ယောက်ပုံပေါ်လာ၏....
"မင်းလက်နဲ့မတော်တဆသတ်မိခဲ့တဲ့ကောင်လေးကjun့ညီလေးတဲ့ ညီငယ်..."
"ဗျာ...!!"
Jaeminရဲ့တုန်လှုပ်မှု့နဲ့အတူ ရှေ့မှဖြူဖျော့နေတဲ့ပုံရိပ်လေးမှာလည်း ကိုကြီးနားမှာပုံရပ်သားခွေယိုင်လဲကျသွား၏
"အကို....!"
"အကို....!"
နောက်ကနေဝင်ရောက်လာတဲ့ လူအချို့..... ထိုလူအုပ်ထဲမှလူတစ်ယောက်ကrenjun့ဆီအပြေးရောက်သွားကာ.....
"Renjun!!"
Chenleက renjun့ကိုပွေ့ထားရင်းမှ လှုပ်နှိုးကြည့်မိ၏....
"renjun....! renjun သတိထားဦးလေ...."
"....."
Chenleနဲ့ပါလာတဲ့ရဲတွေက နာထယ်ယာင်းအားလက်ထိပ်ခတ်ကာ ဖမ်းယူသွားကြသည်....
ညီငယ်ကတော့renjun့ရှေ့မှာဒူးထောက်ရက်သားနှင့် အကို အကိုဟု မနားတမ်းခေါ်နေ၏.....
Chenleက ညီငယ့်အား စူးနစ်စွာကြည့်ကာ
"အားလုံးမင်းကြောင့်ပဲ ...."
"ညီ သေရတာလည်းမင်းကြောင့်...."
"renjunအခုလိုဖြစ်ရတာလည်းမင်းကြောင့်...."
"renjunသာ တစ်ခုခုဖြစ်လို့ကတော့ ငါ မင်းကို ဒီတစ်သတ်ကျေမှာမဟုတ်ဘူး Na Jaemin......"
သတိလစ်နေသောrenjun့အား chenleပွေ့ယူကာ ကားပေါ်တင်လိုက်သည်.... အနားကနေလက်ကိုလာဆွဲသော Na မျိုးရိုးအား တွန်းထုတ်ကာ chenleကားကိုတရကြမ်းမောင်းထွက်လာလိုက်၏.....
renjun့လက်ကိုဖိဆုပ်ကာ တစ်လမ်းလုံးရွေတ်လာတဲ့စကားက....
"renjun!! မင်းဘာမှမဖြစ်စေရဘူး...."
_________________________________
ဒီနေ့တစ်ပိုင်း နက်ဖြန် တစ်ပိုင်း .....အိုခေ♡