Zawgyi...
မွိန္ျပျပအလင္းေရာင္ေအာက္ဝယ္ ကိုယ့္နံမည္ကိုတိုးတိုးက်ိတ္က်ိတ္ေခၚေနေသာ အသံရယ္...႐ႈိက္သံအခ်ိဳ႕ရယ္သာႀကီးစိုးေနေသာအခန္းငယ္.....
"chenle...!!"
"အာ.....renjun! ႏိုးၿပီးလား....?"
ေနာက္လွည့္ၿပီး renjunမျမင္ေအာင္ မ်က္ရည္ေတြကိုပြတ္ဆြဲသုတ္ပစ္ကာ မီးခလုပ္ကိုထဖြင့္လိုက္သည္....
" ဒါ ဘယ္ေနရာလဲ....?"
"ေဆးရံုေလ ... "
"အာ ....သတိလစ္ရံုေလာက္ေလးကို ေဆးရံုထိပို႔ရလားကြ...."
"သတိလစ္ရံုေလာက္ေလးလို႔မ်ား ေျပာထြက္တယ္ေနာ္renjun....အဲ့ မ်က္ႏွာဖုံးကို ငါ့ေ႐ွ႕မွာပါတပ္ျပစရာမလိုဘူး မင္း ဘယ္ေလာက္ထိခံစားေနရတယ္ မင္းဘယ္ေလာက္ထိနာက်င္ေနရတယ္ဆိုတာ ငါအသိဆံုး....အဲ့ေလာက္ထိမလိုဘူး ငိုခ်င္ရင္ငိုခ်လိုက္ ....."
"ငါတကယ္အဆင္ေျပတာ......ဒါနဲ႔ ကိုႀကီးဘယ္လိုျဖစ္သြားလဲ.....?"
စကားလမ္းေၾကာင္းလႊဲလိုက္ပံုအရ ဟန္ေဆာင္မ်ိဳသိပ္မႈ့မွာ ကြၽမ္းက်င္တပ္ေျမာက္လြန္းတဲ့သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူက chenleကိုပါ သူ႔ရဲ႕နာက်င္ျခင္းေတြကို ဖံုးကြယ္ထားခ်င္တဲ့ပံုပါပဲ
အရင္ထဲက သူ႔ပံုစံက မ်ိဳသိပ္ၿပီးတစ္ေယာက္ထဲက်ိတ္ခံစားတက္တဲ့ပံုစံမ်ိဳးမို႔ chenleထပ္မေျပာလိုေတာ့ ကုစားဖို႔ အခ်ိန္အတိုင္းအတာ တစ္ခုေလာက္ေပးလိုက္မည္ဟုစိတ္ကူးထားသည္....
"ဘုရားေက်ာင္းမွာေတြ႔တဲ့ေန႔တုန္းက မင္းငါ့ကိုmemoryစတစ္အစစ္ကိုေပးလိုက္လို႔သာ အခုလိုဖမ္းႏိုင္ခဲ့တာေပါ့ ....အၾကံပတ္စက္လြန္းတဲ့ေျမေခြးအိုႀကီးက မင္းကိုပါညီ့လိုႏွိပ္စက္ၿပီးေသေအာင္သတ္ခ်င္ေနတာ ငါအခ်ိန္မွီေရာက္လာခဲ့လို႔သာ မင္းဘာမွမျဖစ္ခဲ့တာ....."
"အင္း..."
"CEOက မင္းကိုျပန္လာခဲ့တဲ့ ....missionေအာင္ျမင္ေတာ့ဆုခ်မယ္ထင္ရဲ႕...."
YOU ARE READING
My Ocean💦
Fanfiction(Zawgyi) သမုဒၵရာႀကီးေလာက္က်ယ္ေျပာမ်ားျပားလွတဲ့ က်ေနာ့ရဲ႕ခ်စ္ခ်င္းေမတၱာေတြအားလံုးကို ခဗ်ားတစ္ေယာက္ထဲအတြက္ရည္စူးခဲ့ေပမဲ့.............က်ေနာ္ျပန္ရခဲ့တာက မေရတြက္ႏိုင္ေလာက္တဲ့ဒဏ္ရာေတြမွ်သာ........💢💢 (Unicode) သမုဒ္ဒရာကြီးလောက်...
