Χρύσα: Μάρκους.....
Με έπιασε από το χέρι και με τράβηξε στις σκάλες. Κύριος, δεν είναι η ώρα τώρα να το παίξεις Σούπερμαν.....
Ανεβήκαμε τις σκάλες νυχοπατώντας. Στο τελευταίο σκαλί όμως....
Κρακ!
Τότε το πνεύμα εμφανίστηκε στον διάδρομο. Άρχισε να ουρλιάζει. Πέταξε προς τα εμάς.
Πισωπατήσαμε γεμάτοι φόβο, και το πνεύμα πέρασε από μέσα μας. Ήταν λες και μας έριξαν ένα κουβά παγάκια στο κεφάλι.
Το πνεύμα εξαφανίστηκε. Κάτι όμως έπεσε πίσω του.
Μάρκους: Ωχ Θεέ μου κοίτα!
Ήταν δύο φωτογραφίες. Η μία, είχε την Έμμα στην μέση. Από ότι φαίνεται, είχε γενέθλια, και μπροστά της υπήρχε μια τούρτα με το νούμερο 3. Δίπλα της, την κρατούσε ο Μαρτίνους, καθώς αυτή έσβηνε τα κεριά. Δίπλα από τον Μαρτίνους, βρισκόταν ο Μάρκους. Από τα αριστερά της Έμμας, υπήρχε ένα άγνωστο κοριτσάκι.
Ο Μάρκους, σήκωσε τις φωτογραφίες από το πάτωμα και έτσι κατάφερα να δω και την δεύτερη.
Στην δεύτερη, βρισκόταν η Έμμα, με το κοριτσάκι. Ήταν και οι δύο μεγαλύτερες.
Κάπου ήξερα το κοριτσάκι, αλλά δεν θυμόμουν που....
Μάρκους: Ωχ....λες εε;
Χρύσα: Ποια είναι αυτή;
Μάρκους: Μια παιδική μας φίλη.... Μάλλον δεν θα ζήσει για πολύ....
Χρύσα: Μάρκους τι λες;
Μάρκους: Το πνεύμα ψάχνει τους απογόνους του βασιλιά, όπως διαβάσαμε.
Χρύσα: Και μόνο που το είπες ακούγεται γελοίο για να ισχύει!
Μάρκους: Κι όμως δεν είναι γελοίο... Μας το είχε πει κάποτε η μητέρα της. Μας είχε πει πως έχουν ένα παλιό βιβλίο σπίτι, που περνούσε από γενιά σε γενιά στην οικογένειά της....
Χρύσα: Και τώρα τι κάνουμε;
Μάρκους: Κλείνουμε εισητήρια για Αυστραλία!
Ο Μάρκους έβαλε τις φωτογραφίες στην τσέπη του, και κατέβηκε γρήγορα τις σκάλες.
Χρύσα: Ε περίμενε! Πώς την λένε;
Μάρκους: Ådel νομίζω.....
Και τότε θυμήθηκα που την ήξερα....
Χρύσα: Σε ποιο σχολείο πήγαινε;
Μάρκους: Νομίζω στο δικό σου...
Τα νεύρα μου.....
Αυτή, ήταν η χειρότερή μου εχθρός για χρόνια στο δημοτικό.....
Μετά εξαφανίστηκε.
Χρύσα: Αυστραλία γιατί να πάμε;
Μάρκους: Πρέπει να την σώσουμε. Αυτό το πράγμα θα την σκοτώσει. Επίσης....
Χρύσα: Τι;
Μάρκους: Έχω ένα προαίσθημα πως οι γονείς σου δεν είναι νεκροί.
Χρύσα: Αφού τους θάψαμε!
Μάρκους: Κι όμως!
Χρύσα: Μην λες βλακείες τώρα!
Μάρκους: Ο μπαμπάς θα μας αφήσει να πάμε, ήμαστε οι μόνοι που το ξέρουμε, οι μόνοι που μπορούν να την προειδοποιήσουνε και μπορούμε να αναπληρώσουμε και τις διακοπές μας.
Χρύσα: Και άμα κάνεις λάθος;
Μάρκους: Τότε, δεν χάσαμε και κάτι! Άντε πάμε να κλείσουμε εισητήρια!
Το ξημέρωμα μας βρήκε, ξαπλωμένους στον καναπέ, πάνω στον υπολογιστή ο οποίος ήταν ανοιχτός στην σελίδα της trivago.
Χρύσα: Μάρκους!
Μάρκους: Μμ;
Χρύσα: Σήκω!
Μάρκους: Τι έγινε;
Χρύσα: Η ώρα είναι μια το μεσημέρι!
Μάρκους: Οκει, αύριο φεύγουμε...
Ξαναέπεσε με τα μούτρα στο μαξιλάρι.
Χρύσα: Σήκω!
Τον κλώτσησα.
Μάρκους: Πες την μαγική λέξη..,
Χρύσα: Να παραγγείλω τάκος, πίτσα ή θα την βγάλουμε με ζαχαρωτά;
Ο Μάρκους σηκώθηκε αμέσως.
Μάρκους: Λίγο από όλα!
Χρύσα: Άντε σηκώθηκες! Τώρα, σαν καλό παιδάκι, κλείσε ξενοδοχείο, μην πάμε Αυστραλία και μείνουμε στον δρόμο!
Μάρκους: Οκέι...
Ω δεν ακούσατε και το καλύτερο! Ο Μάρκους πήρε την μάνα του στις τέσσερις το πρωί, του στυλ:
«Ε, μα, ξέρεις το τηλέφωνο της μαμάς της Ådel;»
«Ποια Ådel παιδάκι μου, είναι τέσσερις το πρωί!»
«Την Ådel βρε μα, την παλιά μας φίλη που έφυγε Αυστραλία».
«Όχι, έχουμε χάσει επαφή....τι την θες στις τέσσερις το πρωί; Στον ύπνο σου την έβλεπες;»
«Εμμ...Βλέπαμε τα παλιά άλμπουμ και την είδα, και αποφασίσαμε μάλιστα νωρίτερα να πάμε Αυστραλία, να αναπληρώσουμε τις διακοπές μας...και να ρε μα, σκέφτηκα να πάμε να την δούμε μιας και την ξέρει και η Χρύσα»
Ναι, του είπα πως την ξέρω.
«Μπα, ούτε φέισμπουκ δεν έχουν. Άντε παιδάκι μου, κοιμήσου και τα λέμε αύριο».
Και τον έκλεισε.
Μάρκους: Χμ...μάλλον την ξύπνησα.
Στις τέσσερις, ίσως ΛΟΓΙΚΟ; Ή μπορεί να πήγε σε ένα κλάμπ, και για αυτό ήθελε να τον κλείσει.
Κλείσαμε λοιπόν εισητήρια για Μελβούρνη, αφού ο Μάρκους πήρε ξανά την μάνα του για να σιγουρευτεί. Τ' άκουσε άσχημα βέβαια, γιατί η ώρα είχε πάει τεσσεράμισι.
Και να'μαι τώρα, στην κουζίνα των Gunnarsen, να ετοιμάζω το τραπέζι.
Μάρκους: Θα ήμαστε σαν αληθινοί κατάσκοποι. Το πνεύμα θα πρέπει να είναι στον δρόμο....
Χρύσα: Δεν υπάρχει περίπτωση να ξέρει που μένει....
Μάρκους: Νομίζω πως το ξέρει....
Χρύσα: Μάρκους δεν πας καλά. Πολύ «νομίζω» έχει πέσει.
Μάρκους: Καλά, πάω να ετοιμάσω τα πράγματά μας.