Madem sevmiyorsun o zaman sahip çık gözlerine!
Dönüp dolaşıp değmesinler gözlerime...
Cemal Süreya
Leyla, belki yüzüncü defa dönerek uyumaya çalışmıştı. Ama uyku bir türlü gözlerine uğramamıştı. Uyuyamayacağını anlayarak daha fazla yatakta duramamış, kalkarak odadan çıkmıştı. Salona gerdiğinde açık kapı ile verandaya çıkmış, dalgın karanlığı izleyen Hivda'yı görmüştü.
" Seni de mi uyku tutmadı. "
Hivda, duyduğu ses ile ürkerek arkasını dönmüş, Leyla'yı görmesi ile rahat bir nefes almıştı.
" Korkuttun. " demişti elini kalbinin üstüne koyarak.
" Özür dilerim. Niyetim korkutmak değildi. Sen neden uyumadın? "
" Sanırım yerimi yadırgadım. " demişti Hivda gülümseyerek. Ardından karanlığa doğru bakmış; " Buraya gelmeyi özlemişim. Dört koca yıl olmuş... " diyerek mırıldanmıştı.
Leyla, Hivda'nın tekrardan dalıp gitmesi ile kendini büyük bir bilinmezlikte bulmuştu. Sabah duydukları aklından bir türlü çıkmamış, ne anlama geldiğini anlam verememişti. Daha fazla dayanamayarak merakına yenik düşmüş;
" Hivda bir şey sorabilir miyim? " demişti.
" Tabi. "
" Sabahtan beridir aklımdan çıkmıyor. Neden annene oğlun için kurban verdiğin kızın dedin? Bu ne demek? "
Hivda, Leyla'nın sorusu ile bakışlarını Leyla'dan çekerek sıkıntıyla nefesini vermiş;
" Çünkü, evlenmemi annem istedi. Önce karşı koydum, kabul etmedim. Ama sonunda buna mecbur kaldım! " diyerek tekrardan Leyla'ya dönmüştü.
" Salih sana bir şey mi yaptı? Bu yüzden mi evlendin? " demişti Leyla korkuyla.
Hivda, yüzünde oluşan tebessüm ile Leyla'ya bakmış, masaya yönelerek sandalyeye oturmuş;
" Hayır! Ben, hâlen babamın evinden çıktığım gibiyim! " demişti.
Leyla, şaşkın gözlerle Hivda'ya bakmış, tam konuşacağı sırada duyduğu ses ile susup korkuyla karanlığa bakmış, ardından Hivda'ya dönerek;
" Sesi sen de duydun mu? " demişti.
" Ben bir şey duymadım. ''
" Bana öyle gel- " duyduğu ses ile susmuş; " Bak yine. " demişti bu sefer korkuyla.
" Bunu ben de duydum. " demişti Hivda ayağa kalkarak. Ardından verandadan inerek karanlığa bakmıştı.
" Hivda ne yapıyorsun? Gel içeri gidelim. "
" Ses ön taraftan geliyor. "
Leyla, şaşkın gözlerle bakmıştı evin önüne doğru giden Hivda'nın arkasından. Korkuyla o da bahçeye inerek Hivda'nın arkasından gitmiş, tam yetişmişti ki, duyduğu erkek sesi ile ki hemen tanımıştı, yüzüne yayılan gülümsemeyle Hivda gibi Azad'a ve onu tutmaya çalışan Şerwan'a bakmıştı.
" Oğlum dikkat etsene. " diyerek Azad'ın kolunu tutmuş, yerden kaldırmıştı Şerwan.
" İyiyim! Şerwan kardeşim hadi sana güle güle. " demişti Azad kolunu Şerwan'ın tutuşundan kurtararak kapıya yönelmişti.
" Gece gece niye geldiysek buraya? Bak, herkes uyuyor hadi dönelim. "
" Sen git. Ben karımı göreceğim. "
" Eğer uyuyorlarsa döneceğiz dedik. Gördüğün gibi uyuyorlar. "
" Olsun! "
" Sarhoşken hiç çekilmiyorsun Azad. Yürü gidiyoruz. "
" Ben sarhoş değilim! Sen git. "
Şerwan, sıkıntıyla nefesini vererek Azad'ın kolunu tutmuş, arabaya götürmeye çalışmıştı ki, duyduğu gülme sesleri ile kaşlarını çatarak karanlığa doğru bakmıştı.
" Sizin ne işiniz var burada? " demişti Hivda yüzünde kocaman gülümsemeyle yanlarına gelirken.
Azad, kardeşinin sesi ile Hivda'ya döndüğünde, gülerek bakan Leyla'yı görmüş, kocaman gülümseyerek;
" Leyla'm! " demişti. Ardından kolunu Şerwan'ın tutuşundan kurtararak Leyla ile aralarındaki mesafeyi kapatmış, Leyla'yı kendine çekerek sıkıca sarılmıştı. " Seni çok özledim Leyla'm. '' diyerek Leyla'nın boynundan öpmüştü.
Leyla, yüzüne yayılan gülümsemeyle kollarını Azad'ın beline sarmış, başını boyun girintisine koyarak kokusunu içine çekmiş, aldığı koku ile yüzünü buluşturarak Azad'dan ayrılmış;
" Sen içtin mi? " demişti.
" Birazcık! " demişti Azad iki parmağı ile göstererek.
" Hiç birazcık gibi durmuyor ama! "
" Hep senin yüzünden! Ne demek benden ayrı kalmak? Nasıl beni bırakırsın? "
" Sadece iki gün Azad! "
" Senden bir saat bile ayrı kalmak işkence gibiyken, sen iki gün diyorsun! "
" Üzgünüm abicim, iki gün ayrı kalmak zorundasın! " diyerek Hivda araya girmiş, yanlarına giderek Şerwan'a dönmüş; " Abimi alıp buradan götür Şerwan abi! " demişti.
Şerwan, tebessüm ile Azad ve Leyla'ya bakarken Hivda'nın söylediği şey ile gülüşü yüzünde solmuş, kaşlarını çatarak bakışlarını kaçırarak sıkıntıyla nefesini vermişti.
Hivda, söylediği kelime ile Şerwan'ın canının yandığını görmüştü. Ama pek de umursamayarak bakışlarını Şerwan'dan çekmişti.
" Uzak dur kinné! Ben hiçbir yere gitmiyorum. Ha sen istiyorsan gidebilirsin. Gel gidelim Leyla'm, benim çok uykum var. "
Hivda, yüzüne yayılan gülümsemeyle onu başından savarak Leyla'yı çekiştirip eve giden abisinin arkasından bakmış, kollarını hafifçe açarak başını iki yana sallamıştı.
" Ne zaman bana abi demekten vazgeçeceksin? "
Şerwan'ın sesi ile kaşlarını çatarak arkasını dönmüş, kollarını göğsünün altında bağlayarak Şerwan'a bakmıştı Hivda. Ardından bir adım atarak Şerwan'a yaklaşmış;
" Abim olduğun için, sana abi demiş olabilir miyim? '' demişti.
" Abin değilim! " demişti sertçe Şerwan. Bu kelime Hivda'nın duraklarında döküldüğü zaman öfkelenmesine neden oluyordu.
" Yanılıyorsun Şerwan abi! Beni yok sayıp gittiğin o an, abim oldun! Ve hep öyle de kalacaksın... " diyerek ağlama isteğini bastırmaya çalışarak arkasını dönüp eve yönelmişti. Verandaya vardığında gözyaşları çoktan akmaya başlamıştı bile.
Leyla, hızla yanlarından ağlayarak geçen Hivda'nın ardından anlamayan gözlerle bakmış, Azad ile beraber odaya girmişlerdi. İyice uyuklamaya başlayan Azad'ı yatağa yatırarak odadan çıkmış, hızla dış kapıyı açarak Şerwan'ın yanına gitmişti. Ama Şerwan'ın yerinde büyük bir boşluk bulmuştu. Bir an da ne olduğuna anlam verememiş, hırkasının uçlarından iyice çekerek kendine sarmış içeri geri girmişti.
Sabah bedenini sıkıca saran kollarla açmıştı gözlerini Leyla. Duyduğu Azad'ın mırıltıları ile gülümseyerek Azad'a bakmış, başı boyun girintisinde hâlen uyuduğunu görmüş, yüzüne yayılan gülümsemeyle kollarını Azad'a sararak tekrardan gözlerini kapatmıştı. Bir kaç dakika sonra odanın kapısının açıldığını duymuş, hafifçe doğrularak baktığında kimseyi görememiş, başını tekrardan yastığa koymuştu ki, Azad'ın boynuna değen dudakları ile yutkunarak;
" Azad! " demişti.
" Leyla'm! " diyerek başını kaldırmış, elini alnına koyarak; " Başım! " demişti Azad.
" Ne vardı sanki o kadar içecek! Üstelik birde gece gece kapıya dayanmalar! " demiş, elini Azad'ın alnına koyarak masaj yapmaya başlamıştı.
Azad, yüzüne yayılan gülümsemeyle Leyla'nın dudaklarına küçük bir öpücük bırakmıştı.
" Azad kalk üstümden, leş gibi içki kokuyorsun. " diyerek kaşlarını çatmıştı Leyla. Elini Azad'ın omzuna koyarak hafifçe itmişti ki, duyduğu ses ile öylece kalmıştı.
" Leyla kocanın orada ne işi var? "
" Ablam burada olduğumu nereden biliyor? "
" Az önce odaya kimin girdiği belli oldu. Kalk Azad rezil olduk. " diyerek Azad'ı üstünden iterek ayağa kalkmıştı.
" Neden rezil olalım? Sen benim karımsın ve ben sessiz uyuyamıyorum. Bunu en iyi ablam anlar. "
" Valla sesi pek anlayışlı gelmiyor. " diyerek gülümsemiş, kapıya yönelmişti. Kapıyı açtığında elini beline koymuş, ayağını ile yere vuran Berva'yı görmüş; " Günaydın abla. " demişti.
" Senin burada ne işin var Azad? "
" Sana da günaydın abla. " demişti Azad ablasının yanından geçerek banyoya girmişti.
Leyla, Azad'ın ardından bakmış, tebessüm ile Berva'ya dönerek;
" Ben kahvaltı hazırlayayım. " diyerek mutfağa yönelmişti.
Berva, gülümseyerek Leyla'nın ardından mutfağa gitmiş, arada Leyla'ya takılarak beraber kahvaltı hazırlamışlardı. Havanın güzel olması ile kahvaltıyı bahçeye hazırlamış, herkesin gelmesi ile masaya geçmişlerdi.
Ayşin, hâlen gözleri uykuda masaya geldiğinde Azad'ı görmesi ile kaşlarını çatarak;
" Dayı senin burada ne işin var? " demişti.
" Evet dayı. Sabah Leyla'yı kaldırmaya geldiğimde gelmiştin! Niye geldin? " diyerek Ömer Azad ablasını destekleyerek.
" Size ne? Canım istedi geldim! " demişti Azad kaşlarını çatarak.
" Neyse ne, kahvaltıdan sonra seraya gider miyiz? Uzun zamandır gitmedim. " demişti Berva araya girerek.
" Gidip ne yapacağız abla? Harabeye dönmüştür çoktan. " demişti Hivda rahatsızca. Orayla alakalı hiçbir şey duymak istemiyordu.
" Biz gittiğimizde orası çok güzeldi. " diyerek Hivda'ya bakmış Leyla.
" Nasıl yani? "
" Nasılsa nasıl! Orası hâlen ilk günkü gibi muhteşem. " demişti Azad.
Hivda anlamayan gözlerle Leyla ve Azad'a bakmış, orasının nasıl iyi durumda olduğuna anlam verememişti. Sıkıntıyla nefesini vererek önüne dönmüş, ama kaçan iştahı ile hiçbir şey yiyememişti.
Kahvaltıdan sonra Azad'ın izin vermemesi ile Leyla ve Azad evde kalmış, Hivda, Berva, Ayşin ve Ömer Azad havanın güzel olmasını değerlendirerek dolaşmaya çıkmışlardı.
Azad, omzuna attığı battaniye ile veranda da öylece uzakları izleyen Leyla'ya arkadan sarılarak kendine çekmiş, uzunca kokusunu içine çekerek saçlarından öpmüştü.
" Leyla'm, nereye daldın? "
" Hiç. " diyerek yavaşça Azad'a dönmüş, kollarını Azad'ın beline sararak başını göğsüne koymuştu. " Seni bu kadar çok sevmem normal mi Azad? " demişti.
Azad, yüzüne yayılan gülümsemeyle Leyla'yı daha da sarmalayarak saçlarından öpmüş;
" Seni sevdiğim kadar sarıla bilseydim, kemiklerin kırılırdı. " demişti.
Leyla gülümseyerek başını kaldırarak Azad'a bakmış;
" İnsan sevdiğine kavuştuktan sonra,
Ekmeği olsun ayranı hiç olmasın.
Yemeği sadece darı olsun.
Yorganı mavi gök olsun.
Döşeği kuru yer olsun.
Yastığı sert taş olsun.
Torbası omzunda olsun,
Torbanın dibi delik olsun.
Yurdu buralar olmasın,
Acem ve gavur ellerinde olsun.
Sevgilisi insanın istediği gibi olduktan sonra gün boyu avare olsun.
Aşsız katıksız ekmeksiz olsun. " diyerek çenesini göğsüne koymuştu.
" Binevş'a Narin. " demişti Azad.
" Evet. Devamını Xate hala anlattı. Sanırım hikâyenin en çok burasını sevdim. Aşkı en güzel anlatan Binevş'anın dudaklarından dökülen bu sözler. "
" Yanılıyorsun Leyla'm. Bence aşkı en güzel anlatan bana böyle bakan gözlerin. "
Leyla, yüzüne yayılan gülümsemeyle parmak uçlarında yükselerek Azad'ın dudaklarına küçük bir öpücük bırakmış;
" Her şeyi güzel yapan sensin ve senin sevgin. Seni tüm benliğimle Seviyorum. " demişti.
Sevgiler 💕