Μάρκους: Τζάμπα ξύπνιοι πάλι....
Χρύσα: Σταμάτα την γκρίνια! Χτες δεν μείναμε τζάμπα ξύπνιοι. Εξάλλου, κοιμόσουν σχεδόν όλη μέρα.
Μάρκους: Εσύ πάλι έγραφες στο μπλοκάκι ΟΛΗ ΜΕΡΑ.
Χρύσα: Σου είπα, πρέπει να συγκεντρώσουμε κάθε πληροφορία με κάθε δυνατή λεπτομέρεια. Επίσης χρωστάω στην αδερφή σου ένα μπλοκάκι.
Μάρκους: Τουλάχιστον να πάμε σε άλλο παράθυρο.
Χρύσα: Δεν σε βολεύει. Στα αλλά δεν έχει πρίζα και δίπλα καναπέ.
Μάρκους: Δίκιο έχεις.
Η ώρα κόντευε εφτάμισι. Στρώσαμε μαξιλάρια και κουβέρτες στο πάτωμα και ο Μάρκους έφερε φυσικά, σνακ.
Χρύσα: Δεν βγάζεις βίντεο σήμερα, δεν το χρειαζόμαστε.
Μάρκους: Τέλεια γλίτωσα.
Η ώρα πέρασε βασανιστικά αργά. Τίποτα περίεργο από απέναντι. Οι γάτες άφαντες. Ησυχία στο χωριουδάκι. Ησυχία στο Τρούφορς. Ησυχία και από τον Μάρκους που φόραγε ακουστικά και ήταν στον κόσμο του.
Εγώ όμως, παράτησα τις επιστημονικές εξηγήσεις και κόντεψα να πάθω αγκύλωση με το να κρατάω στο χέρι το στυλό, έτοιμη να γράψω την παραμικρή κίνηση και ώρα.
Κάθε μισάωρο, γράφω κόλλα (πρόταση) αναφοράς στο τετράδιο.
20:00
Τίποτα. Τα φώτα του δρόμου άναψαν. Κόσμος πλέον δεν φαίνεται.
20:30
Ησυχία. Άρχισε να φυσάει. Τα φώτα απέναντι είναι σβηστά.
21:00
Ο Μάρκους διαμαρτύρεται πως αρχίζει να νυστάζει. Δεν θέλω να μείνω μόνη στην ησυχία και στα σκοτάδια, και τον κλωτσάω όταν πάει να κοιμηθεί.
21:30
Μάρκους εδώ. Δική μου βάρδια!!!! Κουλ, ούτε στον στρατό να ήμ.....
Αυτό ήταν διάλειμμα βλακείας γιατί οι κατάσκοποι χρειάζονται και τουαλέτα. Χρύσα εδώ. Η ησυχία συνεχίζεται, και μας έχει πιάσει υπερένταση.
22:00
Ο αέρας φυσάει και ακούγονται ώρες ώρες κάτι ήχοι που με κάνουν να ανατριχιάζω ολόκληρη. Ακόμη τίποτα, τα φώτα σβηστά.
22:30
Ο Μάρκους λέει πως κάτι άκουσε. Μετά άνοιξε τα πατατάκια.
23:00
Δεν ξέρω πως θα περάσει και αυτό το βράδυ.....Η ησυχία συνεχίζεται.
23:00
Ο Μάρκους είπε ξανά πως άκουσε κάτι. Δεν νομίζω να είναι κάτι.
Μάρκους: Πώς να την βγάλουμε;
Χρύσα: Πνεύμα;
Μάρκους: Μπα, βαρετό.
Χρύσα: Εμ....τι πώς ρε Μάρκους! Φάντασμα;
Μάρκους: Αυτό είναι συνηθισμένο.
Χρύσα: Φυσικά και είναι συνηθισμένο! Είτε το ένα είναι, είτε το άλλο, το ίδιο μας κάνει!
Μάρκους: Μπα μπα! Ο επιστήμονας βαρέθηκε;
Χρύσα: Πήρε ρεπό για λίγες μέρες.
Μάρκους: Ωχ έχω μήνυμα από τον μπαμπά, τώρα το είδα.
«Είδα το μήνυμά σου Μάρκους, νομίζω πως κάποιο λάθος θα κάνεις. Δεν υπάρχει περίπτωση να είδατε αυτό που λες....μπορεί να είστε επηρεασμένοι από την κηδεία...τέλος πάντων άμα βρεις κανα καλό εισητήριο, πάρε και πηγαίνετε να αναπληρώσετε τις διακοπές σας. Καληνύχτα».
Μάρκους: Μήπως να πάρω εισητήρια για Ρώμη, ώστε να ξεχάσουμε το φάντασμα;
Χρύσα: Πνεύμα είναι.
Μάρκους: Εσύ είπες πως μας κάνει το ίδιο!
Χρύσα: Δεν είναι αυτό το θέμα μας τώρα. Γιατί το είπες στον μπαμπά σου;
Μάρκους: Γιατί αυτός είναι ένα από τα λίγα άτομα που δεν θα με περάσουν για τρελό! Και στον Μαρτίνους το είπα, αλλά είναι κάπου χαμένος στο Λος Άντζελες.
Χρύσα: Δεν τον πήρες τηλέφωνο νωρίτερα;
Μάρκους: Ναι καλέ, ήταν έξω. Είπε πως έχει πρόβλημα το κινητό του με την σύνδεση στο ίντερνετ, για αυτό δεν απαντάει. Θα έρθει σύντομα, πρέπει να γυρίσουμε και ένα βίντεο κλιπ.
Χρύσα: Μετά στο τουρ θα έρθω σε κάθε συναυλία, οκ;
Μάρκους: Οκ. Αύριο το πρωί, δεν περνάμε και μια βόλτα από το σπιτάκι μας;
Τον κοίταξα νευριασμένα και καλά.
Μάρκους: Άμα δεν μάθεις τι τρέχει, δεν πρόκειται να φύγουμε, έτσι;
Χρύσα: Έτσι. Πότε επιστρέφουν οι γονείς σου;
Μάρκους: Σε τέσσερις μέρες. Ο Μαρτίνους σε εφτά. Επιστήμονα, έχουμε χρόνο;
Χρύσα: Σουτ!
Μάρκους: Τι σουτ βρε, εμένα λες σουτ;
Χρύσα: Μάρκους σκάσε τώρα!
Σταμάτησε να μιλάει, και ξαφνικά, το πρόσωπό του σοβάρεψε. Το άκουσε και αυτός.
Πατώματα τρίζανε.
Και όχι από το σπίτι μου απέναντι.
Τα πατώματα που τρίζανε, βρισκόντουσαν πάνω από τα κεφάλια μας......
Κάποιος βρισκόταν στον πάνω όροφο....
Τα παράθυρα όμως είναι όλα κλειστά, και η πόρτα τριπλοκλειδωμένη....
Σας αφήνω με αγωνία για σήμερα!
Πείτε γνώμη για το pocket dial.
Πείτε αγαπημένο σημείο από το pocket dial.
Κάντε μια ερώτηση (όχι καλέ, δεν βαριέμαι 😂)
Νύχταααααα