Önümde uçsuz bucaksız bir deniz
Güneş vurmuş yüzeyine usul usul
Eskiden gürültüler arasında dinlenirdi dalgalar sessiz
Şimdi o gürültüler arasında boğuluyoruz
Her an insanlığı içine çekecekmiş gibi merhametsiz
Aslında insanlarda dalgalar gibi
Sert kayalara çarpa çarpa büyür
Ama denizde değil eskisi gibi
Yavaş yavaş değişir herşey geçer ömür
Şimdi o huzurlu görünen mavilige bakıyorum
Önümde ki masum kargaşa
Mutsuzluğa direnmeye çalışıyorum
Göründüğüm gibi değilim asla
...