(Zawgyi)
"အခုေလာေလာဆယ္ အက်ီႌခြၽတ္လိုက္"
"Nae??"
"ဟာ အေအးျပန္ပက္ေတာ့မွာဘဲ ျမန္ျမန္လုပ္ေလ"
အက်ႌခြၽတ္ခိုင္းေနသည္ကို ျမန္ျမန္မခြၽတ္ဘဲ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ျဖစ္ေနေသာ ေကာင္ေလးကို အားမရေတာ့ သူ႔ကိုမေစာင့္ေနေတာ့ဘဲ ကိုယ္တိုင္သာ အက်ႌကိုခြၽတ္ေပးလိုက္ေတာ့ ျပဴးေၾကာင္ေၾကာင္ေလးနဲ့က်ြန္ေတာ့္ကို ျပန္ၾကည့္တဲ့ေကာင္ေလး
ထို႔ေနာက္ သူ႔အက်ႌေအာက္က ဖံုးကြယ္ထားတဲ့ ဗိုက္သားျဖဴျဖဴေလးေတြ အထင္းသားေပၚေနတဲ့ညႇပ္႐ိုး ဒီဟာေလး လူေရာဟုတ္ရဲ႕လား ဂလု ဘာလို႔ဒီေလာက္ လွေနရတာလည္း
အခုေတာ့ Min Yoongiဆိုတဲ့ကြၽန္ေတာ္သိလိုက္ပါၿပီး
ဟိုေကာင္ေတြသူ႔ကို ျပစ္မွားခ်င္လည္း ျပစ္မွားခ်င္စရာဘဲေလ
ေယာက်ာ္းေလးတစ္ေယာက္ထက္ပိုတဲ့ အလွတရားေတြကိုသူပိုင္ဆိုင္ထားတာကိုး
"Hyung.. Hyung"
အေတြးလြန္ေနလို႔လားေတာ့မသိ အေ႐ွ႕က အေပၚပိုင္းဗလာေလးနဲ႔ ေကာင္ေလးအသံၾကားမွသတိျပန္ရေတာ့သည္
"ေအာ္ အင္းအင္း"
"ဟို...ဟိုေလ အျပင္ထြက္ေပးပါလား "
"ဘာလို႔?"
"ဟိုကြၽန္ေတာ္ ေဘာင္းဘီပါလည္းခ်င္လို႔ အဲ့တာ"
စကားေျပာေနတာမ်ား ပါးရဲရဲေလးနဲ႔ ကြၽန္ေတာ့္မ်က္ႏွာကိုမၾကည့္ဘဲနဲ႔ ေခါင္းငံု႔ေနတာ
ဒီကေလး တယ္လည္း႐ွက္တတ္သား
"အဟမ္း အင္း...အင္းပါ"
သူ႔အလိုအတိုင္း အခန္းထဲက ေ႐ွာင္ေပးလိုက္ၿပီးတေအာင့္ေနကာ အခန္းထဲျပန္ဝင္လာၾကည့္လိုက္ေတာ့ အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့သူ
အနားသြားကာ နဖူးကိုစမ္းၾကည့္ေတာ့ ကိုယ္ေငြ႔ေႏြးေႏြးေလး ရိွေနသည္
အဝတ္ေရစြတ္လိုက္ကာ နဖူးေပၚတင္ေပးလိုက္ေတာ့ အသံ ပိစိေလးထြက္ကာ ႏိုးလာတဲ့သူ
"အင္း ဟင္း Hyung!"
"အင္း Jimin ဘာျဖစ္လို႔လည္း"
"Arnyi Gomawow ဂ႐ုစိုက္ေပးလို႔"
"ရပါတယ္ အခုမိွန္းေနလိုက္ခနေန Hyung ဆန္ျပဳတ္ယူခဲ့ေပးမယ္"
"အင္း"
သူ႔အတြက္ ဆန္ျပဳတ္လုပ္ေပးၿပီး အခန္းထဲျပန္ဝင္လာကာ
"Jiminဆန္ျပဳတ္ေသာက္မယ္"
"အင္း"
ဆန္ျပဳတ္ပန္းကန္ကို ယူဖို႔လုပ္ေတာ့
" ဟာ Jiminက အားမရိွဘူးေလ hyung ခြံေကြၽးမယ္"
"ဟင္"
"ဟာကြာ ဒီကေလးကေတာ့ အူတူတူေလးနဲ႔ ကေလးက်ေနေရာဘဲ Jimin အားမရိွလို႔ Hyung ခြံေကြၽးမယ္လို႔ေျပာတာေလ"
"ေအာ္ အင္း "
တကယ္ပါ ဘယ္လိုခံစားခ်က္မွန္းကိုမသိတာ ကြၽန္ေတာ့္ဆံပင္ကိုဖြၿပီး "အူတူတူေလး ကေလးနဲ့တူတယ္ ဆိုၿပီး" ျပံဳးျပံဳးေလးနဲ႔ေျပာေနတဲ့သူ အခုမွ သတိထားမိတယ္ ဒီလူႀကီး ကြၽန္ေတာ့္ကိုဂ႐ုစိုက္သားဘဲ
အဲ့လိုေလးသာ ေန႔တိုင္းဂ႐ုစိုက္ရင္ေကာင္းမယ္
ဒါဆို Park Jiminဆိုတဲ့ကြၽန္ေတာ္ အျမဲေနမေကာင္းျဖစ္ေနရေတာ့မွာေပါ့
"ဟူး"
မသိမသာေလး သက္ျပင္းခ်လိုက္မိေသာ္လည္း ေဘးနားရိွတစ္ဦးတည္းေသာသူက နားပါတယ္ထင္ပါရဲ႕
"ဘာျဖစ္လို႔ သက္ျပင္းခ်ေနတာလည္း Jimin?"
"ခ်....ခ်လိုက္မိလို႔လား?"
မသိမသာေလး လုပ္လိုက္မိေသာ္လည္း လူမိသြားေတာ့ အေျဖကမရိွေန
"အင္းေလ ခုနေလးတင္ဘဲ သက္ျပင္းခ်လိုက္တာေလ Jiminရဲ႕"
"ဟို ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး ေနရတာ မ်က္ႏွာက ပူစပ္စပ္ျဖစ္လာလို႔"
"ဟင္ ဟုတ္လား"
ဘာျပန္ေျပာရမွန္းမသိတာနဲ႔ မ်က္ႏွာပူေနလို႔ဆိုၿပီး အေၾကာင္းျပခ်က္ေပးလိုက္ေတာ့
ခ်က္ခ်င္း သူ႔လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ကြၽန္ေတာ့္ပါးႏွစ္ဖက္ကိုလာကိုင္တာ
အိုရ္ ဒီလူႀကီးဟာေလ ရင္ခုန္ေအာင္ သိပ္လုပ္တာဘဲ
သူ႔ရဲ႕ ႏူးႏူးညံ့ညံ့ လက္ဝါးေလးနဲ႔ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ ခပ္ေဖာင္းေဖာင္းပါးေလးႏွစ္ဖက္ဟာ အခ်ိန္ၾကာၾကာ ထိကပ္ေနမိသည္ ထို့ေနာက္ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ပါးေပၚကလက္ေတြကိုခြာလိုက္ကာ
"အင္းဟုတ္သားဘဲ ကိုယ္ပူေနေတာ့ မ်က္ႏွာေလးလည္းပူေနမွာေပါ့ "
"အင္း နည္းနည္းဘဲ ပူတာပါHyung"
"အခု ဆန္ျပဳတ္စားလိုက္ေနာ္"
သူ႔ကို "အင္း"လို႔သာေျပာထားရတာ ဆန္ျပဳတ္ဆို Park Jiminတို႔အရမ္းမုန္းတာေနာ္
တကယ္ပါဘဲ အဲ့ဆန္ျပဳတ္ႀကီးမစားခ်င္ပါဘူး မုန္းလိုက္တာ
"မစားခ်င္ဘူး"
"ဟမ္! မရဘူးJimin စားကိုစားရမယ္"
"ဟင့္အင္းမစားခ်င္ဘူး အရသာလည္းမရိွဘူး"
"Jimin ေခါင္းမမာစမ္းနဲ႔ စားဆိုစား!"
တကယ္ပါဘဲ ဒီလူႀကီးဟာေလ ခုနကနဲ့ တစ္ျခားဆီျဖစ္သြားျပန္ၿပီး ေကာင္းေကာင္းေခ်ာ့ေမာ့ေျပာရင္ေတာင္ စားေပးလိုက္အံုးမယ္ အခုဟာက....
"ေသေတာင္မစားဘူး တျခားဟာဘဲစားမယ္"
"Jiminမင္းသိပ္ ေခါင္းမာေနတယ္ေပါ့ ဟုတ္လား ေအး မေသခ်င္ရင္စား ေသခ်င္ရင္မစားနဲ႔"
ဒီအေသးေကာင္ေလးဟာေလ သူ႔ကိုစိတ္ပူလို႔ပူမွန္းမသိ ေကာင္းဖို႔အတြက္လုပ္ေပးတာကိုဒင္းက ေခါင္းမာေနတယ္ အဲ့လို ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေျပာမွ ဒီကေလးစကားနားေထာင္မွာ မဟုတ္ရင္ဒင္းေတာ့မလြယ္ဘူး
႐ုပ္တည္တည္နဲ႔ေျပာေတာ့ အေ႐ွ႕ကအေသးေကာင္ေလးက အသိအသာမ်က္ႏွာမဲ့သြားတာေတာ့တစ္ခ်က္ သတိထားမိလိုက္သည္ စိတိဆိုးသြားေလသလား ဝမ္းနည္းသြားေလသလား ေတာ့မသည္းကြဲ
"ခင္မ်ားေနာ္"
"ဘာ! ခင္မ်ား? ေအး စားခ်င္စားမစားခ်င္ေန ငါလည္ခြံ႔မေကြၽးႏိုင္ေတာ့ဘူး ကိုယ့္ဘာသာစားေတာ့ သြားၿပီး"
ေျပာခ်င္ရာေတြ တရစပ္ေျပာၿပီး ထထြက္သြားတဲ့သူ ဒီလုိက်ေတာ့ေၾကာက္ဖို႔ေကာင္းသား ခုနကေတာ့ ခြံေကြၽးမယ္တဲ့ အခုက်ေတာ့ စားခ်င္စားမစားခ်င္ေနတဲ့ ေကာင္းေကာင္းေျပာလည္းရတဲ့ဟာကို တကယ္ဘဲ အလိုက္ကို မသိဘူး
သူခြံမေကြၽးလည္း ငါမစားႏိုင္ဘူးထင္ေနလားမသိဘူး... ဟြန္႔
လက္က ပန္းကန္ကိုကိုင္လိုက္ၿပီး ဇြန္းသားေလးျဖင့္ ခပ္ယူကာ တစ္လုတ္စာပါးစပ္ထဲသို႔အသြင္း ၿမိဳပင္မခ်ရေသး ဝါးရင္းဝါးရင္း ဟိုလူႀကီး ခုနေလးတင္ေျပာခဲ့တဲ့စကားကိုလည္းျပန္သတိရလာျပန္ေတာ့ စိတ္ကလံုးဝ စားတဲ့ဆီကိုမေရာက္
"လူယုတ္မာ ေကာင္းေကာင္းေျပာၿပီးခြံေကြၽးလည္းရတဲ့ဟာကို "
တစ္လုတ္သာစားၿပီး ပန္းကန္ကိုျပန္ခ်ထားလိုက္သည္
မဆီမဆိုင္ ဆန္ျပဳတ္ပန္းကန္ကို မ်က္ေစာင္းထိုးကာ
"မစားဘူး မစားဘူး ခြံ႔မေကြၽးမခ်င္းမစားဘူး"
ေျပာလည္းေျပာ ႏႈတ္ခမ္းကိုလည္း တေတာင္ေလာက္ဆူေထာ္ထားေသာ အေမာင္Park Jimin ကေတာ့ တမင္သက္သက္Yoongi ခြံေကြၽးတာကို ေစာင့္ေနသလားေတာ့ မေျပာတတ္
အတန္ၾကာေနၿပီးမွ အခန္းတံခါးဖြင့္သံၾကားလို႔ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ခုနက ေအာ္ေငါက္သြားတဲ့သူ
အခန္းထဲဝင္ဝင္ခ်င္း ဆန္ျပဳတ္ပန္းကန္ အရင္လိုျဖစ္ေနတာျမင္သြားေတာ့ မ်က္ႏွာႀကီးက ႐ႈံ့့မဲ့လ်က္
လက္ကိုပိုက္ထားေသာအေနအထားျဖင့္တျဖည္းျဖည္းသူ႔ဆီေလ်ွာက္လာေလေတာ့သည္
အိပ္ရာေပၚတြင္ထိုင္ေနေသာ သူအနားသြားကာ အနည္းငယ္ခါးကိုင္းလိုက္၍ မိမိမ်က္ႏွာနဲ႔ ထိုေကာင္ေလး၏ မ်က္ႏွာအား cmေလာက္သာကြာေဝးေသာ အကြာအေဝးျဖင့္နီးကပ္ေစကာ မ်က္ဝန္းေလးေတြကို စိုက္ၾကည့္လိုက္ၿပီး
"သိပ္ကို ေခါင္းမာေနတယ္ေပါ့?"
"........."
အေ႐ွ႕ကေကာင္ေလးကေတာ့ ဘာမွျပန္မေျပာ ျပဴးတူျပဲတဲေလးနဲ႔သာ ကိုယ့္ကိုျပန္ၾကည့္ေနတာ တကယ့္ကို အူတူတူေလး
မ်က္လံုးဝိုင္းစက္စက္ေလးေတြနဲ႔ မိမိကို ၾကည့္ေနပါေသာ ေကာင္ေလးရဲ႕ ပါးျပင္ေလးႏွစ္ဖက္အား လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္အသာ အုပ္ကိုင္လိုက္ကာ
"ေဟာ့ဒီ ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတဲ့ ပါးေဖာင္းေဖာင္းေလးေတြ ပိန္သြားမွာကို စိတ္မပူဘူးလား"
"Humm?"
"Hyungေျပာတာ ဘာအမွားပါလို႔လည္းJimin"
ပါးနစ္ဖက္ကို မလႊတ္ေပးေသးဘဲ ကိုင္ထားေသာ လူႀကီးေၾကာင့္ လူကရိွန္းတိန္းတိန္း တကယ္ပါဘဲ ဒီHyung ဘယ္လိုေတြျဖစ္ေနတာလည္း
"မ..မပါပါဘူး"
"Wuri Jiminnieက ဆန္ျပဳတ္မစားဘဲ ဒီတိုင္းေနေနရင္ ပါးေဖာင္းေဖာင္းေလးေတြ ပိန္သြားၿပီး ခ်စ္ဖို႔မေကာင္းေတာ့ဘဲေနမယ္ အဲ့တာသိလား"
ဒီလူႀကီးဟာေလ တယ္လည္းစကားတတ္ပါလား ဒီက Park Jiminတို႔ ရင္မခုန္ဘဲေနမလားလို႔
"ဒါဆိုစားရမယ္ေပါ့?"
"ဒါေပါ့"
သူမ်ားခြံေကြၽးမလားဆိုၿပီး အိုက္တင္ခံၿပီးေစာင့္ေနပါတယ္ အေ႐ွ႕မွ ငုတ္တုပ္ဘဲထိုင္ေနတဲ့သူ မရေတာ့ဘူး Park Jiminတို႔ ႏႈတ္ခမ္းႀကီးဆူကာ အေ႐ွ႕က လူႀကီးကို မ်က္ေစာင္းအားရပါးရထိုးပစ္လိုက္ေတာ့သည္
ဟိုလူႀကီးက ျမင္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ကို ၾကည့္ၿပီး ခြက္ထိုးခြက္လန္ကိုရယ္ေနတာ
ဘာလည္း ကြၽန္ေတာ့္ ပံုစံက ရယ္စရာေကာင္းေနလို႔လား
ကိုယ့္ဘာသာေတြးေနတုနး္
"ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းလိုက္တာကြာ ဟားဟား"
"ဗ်ာ!"
"ကဲပါ Hyung ခြံေကြၽးမယ္ ကုန္ေအာင္သာစားဟုတ္ၿပီးလား"
"အင္းHyung"
ဟြန္႔ ေစာေစာကတည္းက အဲ့လိုေျပာရင္ ၿပီးေနတဲ့ ကိစၥကို
ေသခ်ာတာတစ္ခုက ဒီညေတာ့ Jiminတို႔ ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတယ္လို႔ခဏ ခဏ အေျပာခံေနရျခင္းပင္
TBC>>>>>>>
(Unicode)
(Zawgyi)
"အခုလောလောဆယ် အကျီႌချွတ်လိုက်"
"Nae??"
"ဟာ အအေးပြန်ပက်တော့မှာဘဲ မြန်မြန်လုပ်လေ"
အကျႌချွတ်ခိုင်းနေသည်ကို မြန်မြန်မချွတ်ဘဲ ကြောင်တောင်တောင်ဖြစ်နေသော ကောင်လေးကို အားမရတော့ သူ့ကိုမစောင့်နေတော့ဘဲ ကိုယ်တိုင်သာ အကျႌကိုချွတ်ပေးလိုက်တော့ ပြူးကြောင်ကြောင်လေးနဲ့ကျွန်တော့်ကို ပြန်ကြည့်တဲ့ကောင်လေး
ထို့နောက် သူ့အကျႌအောက်က ဖုံးကွယ်ထားတဲ့ ဗိုက်သားဖြူဖြူလေးတွေ အထင်းသားပေါ်နေတဲ့ညှပ်ရိုး ဒီဟာလေး လူရောဟုတ်ရဲ့လား ဂလု ဘာလို့ဒီလောက် လှနေရတာလည်း
အခုတော့ Min Yoongiဆိုတဲ့ကျွန်တော်သိလိုက်ပါပြီး
ဟိုကောင်တွေသူ့ကို ပြစ်မှားချင်လည်း ပြစ်မှားချင်စရာဘဲလေ
ယောကျာ်းလေးတစ်ယောက်ထက်ပိုတဲ့ အလှတရားတွေကိုသူပိုင်ဆိုင်ထားတာကိုး
"Hyung.. Hyung"
အတွေးလွန်နေလို့လားတော့မသိ အရှေ့က အပေါ်ပိုင်းဗလာလေးနဲ့ ကောင်လေးအသံကြားမှသတိပြန်ရတော့သည်
"အော် အင်းအင်း"
"ဟို...ဟိုလေ အပြင်ထွက်ပေးပါလား "
"ဘာလို့?"
"ဟိုကျွန်တော် ဘောင်းဘီပါလည်းချင်လို့ အဲ့တာ"
စကားပြောနေတာများ ပါးရဲရဲလေးနဲ့ ကျွန်တော့်မျက်နှာကိုမကြည့်ဘဲနဲ့ ခေါင်းငုံ့နေတာ
ဒီကလေး တယ်လည်းရှက်တတ်သား
"အဟမ်း အင်း...အင်းပါ"
သူ့အလိုအတိုင်း အခန်းထဲက ရှောင်ပေးလိုက်ပြီးတအောင့်နေကာ အခန်းထဲပြန်ဝင်လာကြည့်လိုက်တော့ အိပ်ပျော်နေတဲ့သူ
အနားသွားကာ နဖူးကိုစမ်းကြည့်တော့ ကိုယ်ငွေ့နွေးနွေးလေး ရှိနေသည်
အဝတ်ရေစွတ်လိုက်ကာ နဖူးပေါ်တင်ပေးလိုက်တော့ အသံ ပိစိလေးထွက်ကာ နိုးလာတဲ့သူ
"အင်း ဟင်း Hyung!"
"အင်း Jimin ဘာဖြစ်လို့လည်း"
"Arnyi Gomawow ဂရုစိုက်ပေးလို့"
"ရပါတယ် အခုမှိန်းနေလိုက်ခနနေ Hyung ဆန်ပြုတ်ယူခဲ့ပေးမယ်"
"အင်း"
သူ့အတွက် ဆန်ပြုတ်လုပ်ပေးပြီး အခန်းထဲပြန်ဝင်လာကာ
"Jiminဆန်ပြုတ်သောက်မယ်"
"အင်း"
ဆန်ပြုတ်ပန်းကန်ကို ယူဖို့လုပ်တော့
" ဟာ Jiminက အားမရှိဘူးလေ hyung ခွံကျွေးမယ်"
"ဟင်"
"ဟာကွာ ဒီကလေးကတော့ အူတူတူလေးနဲ့ ကလေးကျနေရောဘဲ Jimin အားမရှိလို့ Hyung ခွံကျွေးမယ်လို့ပြောတာလေ"
"အော် အင်း "
တကယ်ပါ ဘယ်လိုခံစားချက်မှန်းကိုမသိတာ ကျွန်တော့်ဆံပင်ကိုဖွပြီး "အူတူတူလေး ကလေးနဲ့တူတယ် ဆိုပြီး" ပြုံးပြုံးလေးနဲ့ပြောနေတဲ့သူ အခုမှ သတိထားမိတယ် ဒီလူကြီး ကျွန်တော့်ကိုဂရုစိုက်သားဘဲ
အဲ့လိုလေးသာ နေ့တိုင်းဂရုစိုက်ရင်ကောင်းမယ်
ဒါဆို Park Jiminဆိုတဲ့ကျွန်တော် အမြဲနေမကောင်းဖြစ်နေရတော့မှာပေါ့
"ဟူး"
မသိမသာလေး သက်ပြင်းချလိုက်မိသော်လည်း ဘေးနားရှိတစ်ဦးတည်းသောသူက နားပါတယ်ထင်ပါရဲ့
"ဘာဖြစ်လို့ သက်ပြင်းချနေတာလည်း Jimin?"
"ချ....ချလိုက်မိလို့လား?"
မသိမသာလေး လုပ်လိုက်မိသော်လည်း လူမိသွားတော့ အဖြေကမရှိနေ
"အင်းလေ ခုနလေးတင်ဘဲ သက်ပြင်းချလိုက်တာလေ Jiminရဲ့"
"ဟို ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး နေရတာ မျက်နှာက ပူစပ်စပ်ဖြစ်လာလို့"
"ဟင် ဟုတ်လား"
ဘာပြန်ပြောရမှန်းမသိတာနဲ့ မျက်နှာပူနေလို့ဆိုပြီး အကြောင်းပြချက်ပေးလိုက်တော့
ချက်ချင်း သူ့လက်နှစ်ဖက်နဲ့ကျွန်တော့်ပါးနှစ်ဖက်ကိုလာကိုင်တာ
အိုရ် ဒီလူကြီးဟာလေ ရင်ခုန်အောင် သိပ်လုပ်တာဘဲ
သူ့ရဲ့ နူးနူးညံ့ညံ့ လက်ဝါးလေးနဲ့ ကျွန်တော့်ရဲ့ ခပ်ဖောင်းဖောင်းပါးလေးနှစ်ဖက်ဟာ အချိန်ကြာကြာ ထိကပ်နေမိသည် ထို့နောက် ဖြည်းဖြည်းချင်း ပါးပေါ်ကလက်တွေကိုခွာလိုက်ကာ
"အင်းဟုတ်သားဘဲ ကိုယ်ပူနေတော့ မျက်နှာလေးလည်းပူနေမှာပေါ့ "
"အင်း နည်းနည်းဘဲ ပူတာပါHyung"
"အခု ဆန်ပြုတ်စားလိုက်နော်"
သူ့ကို "အင်း"လို့သာပြောထားရတာ ဆန်ပြုတ်ဆို Park Jiminတို့အရမ်းမုန်းတာနော်
တကယ်ပါဘဲ အဲ့ဆန်ပြုတ်ကြီးမစားချင်ပါဘူး မုန်းလိုက်တာ
"မစားချင်ဘူး"
"ဟမ်! မရဘူးJimin စားကိုစားရမယ်"
"ဟင့်အင်းမစားချင်ဘူး အရသာလည်းမရှိဘူး"
"Jimin ခေါင်းမမာစမ်းနဲ့ စားဆိုစား!"
တကယ်ပါဘဲ ဒီလူကြီးဟာလေ ခုနကနဲ့ တစ်ခြားဆီဖြစ်သွားပြန်ပြီး ကောင်းကောင်းချော့မော့ပြောရင်တောင် စားပေးလိုက်အုံးမယ် အခုဟာက....
"သေတောင်မစားဘူး တခြားဟာဘဲစားမယ်"
"Jiminမင်းသိပ် ခေါင်းမာနေတယ်ပေါ့ ဟုတ်လား အေး မသေချင်ရင်စား သေချင်ရင်မစားနဲ့"
ဒီအသေးကောင်လေးဟာလေ သူ့ကိုစိတ်ပူလို့ပူမှန်းမသိ ကောင်းဖို့အတွက်လုပ်ပေးတာကိုဒင်းက ခေါင်းမာနေတယ် အဲ့လို ခပ်ကြမ်းကြမ်းပြောမှ ဒီကလေးစကားနားထောင်မှာ မဟုတ်ရင်ဒင်းတော့မလွယ်ဘူး
ရုပ်တည်တည်နဲ့ပြောတော့ အရှေ့ကအသေးကောင်လေးက အသိအသာမျက်နှာမဲ့သွားတာတော့တစ်ချက် သတိထားမိလိုက်သည် စိတိဆိုးသွားလေသလား ဝမ်းနည်းသွားလေသလား တော့မသည်းကွဲ
"ခင်များနော်"
"ဘာ! ခင်များ? အေး စားချင်စားမစားချင်နေ ငါလည်ခွံ့မကျွေးနိုင်တော့ဘူး ကိုယ့်ဘာသာစားတော့ သွားပြီး"
ပြောချင်ရာတွေ တရစပ်ပြောပြီး ထထွက်သွားတဲ့သူ ဒီလိုကျတော့ကြောက်ဖို့ကောင်းသား ခုနကတော့ ခွံကျွေးမယ်တဲ့ အခုကျတော့ စားချင်စားမစားချင်နေတဲ့ ကောင်းကောင်းပြောလည်းရတဲ့ဟာကို တကယ်ဘဲ အလိုက်ကို မသိဘူး
သူခွံမကျွေးလည်း ငါမစားနိုင်ဘူးထင်နေလားမသိဘူး... ဟွန့်
လက်က ပန်းကန်ကိုကိုင်လိုက်ပြီး ဇွန်းသားလေးဖြင့် ခပ်ယူကာ တစ်လုတ်စာပါးစပ်ထဲသို့အသွင်း မြိုပင်မချရသေး ဝါးရင်းဝါးရင်း ဟိုလူကြီး ခုနလေးတင်ပြောခဲ့တဲ့စကားကိုလည်းပြန်သတိရလာပြန်တော့ စိတ်ကလုံးဝ စားတဲ့ဆီကိုမရောက်
"လူယုတ်မာ ကောင်းကောင်းပြောပြီးခွံကျွေးလည်းရတဲ့ဟာကို "
တစ်လုတ်သာစားပြီး ပန်းကန်ကိုပြန်ချထားလိုက်သည်
မဆီမဆိုင် ဆန်ပြုတ်ပန်းကန်ကို မျက်စောင်းထိုးကာ
"မစားဘူး မစားဘူး ခွံ့မကျွေးမချင်းမစားဘူး"
ပြောလည်းပြော နှုတ်ခမ်းကိုလည်း တတောင်လောက်ဆူထော်ထားသော အမောင်Park Jimin ကတော့ တမင်သက်သက်Yoongi ခွံကျွေးတာကို စောင့်နေသလားတော့ မပြောတတ်
အတန်ကြာနေပြီးမှ အခန်းတံခါးဖွင့်သံကြားလို့ကြည့်လိုက်တော့ ခုနက အော်ငေါက်သွားတဲ့သူ
အခန်းထဲဝင်ဝင်ချင်း ဆန်ပြုတ်ပန်းကန် အရင်လိုဖြစ်နေတာမြင်သွားတော့ မျက်နှာကြီးက ရှုံ့့မဲ့လျက်
လက်ကိုပိုက်ထားသောအနေအထားဖြင့်တဖြည်းဖြည်းသူ့ဆီလျှောက်လာလေတော့သည်
အိပ်ရာပေါ်တွင်ထိုင်နေသော သူအနားသွားကာ အနည်းငယ်ခါးကိုင်းလိုက်၍ မိမိမျက်နှာနဲ့ ထိုကောင်လေး၏ မျက်နှာအား cmလောက်သာကွာဝေးသော အကွာအဝေးဖြင့်နီးကပ်စေကာ မျက်ဝန်းလေးတွေကို စိုက်ကြည့်လိုက်ပြီး
"သိပ်ကို ခေါင်းမာနေတယ်ပေါ့?"
"........."
အရှေ့ကကောင်လေးကတော့ ဘာမှပြန်မပြော ပြူးတူပြဲတဲလေးနဲ့သာ ကိုယ့်ကိုပြန်ကြည့်နေတာ တကယ့်ကို အူတူတူလေး

မျက်လုံးဝိုင်းစက်စက်လေးတွေနဲ့ မိမိကို ကြည့်နေပါသော ကောင်လေးရဲ့ ပါးပြင်လေးနှစ်ဖက်အား လက်နှစ်ဖက်ဖြင့်အသာ အုပ်ကိုင်လိုက်ကာ
"ဟော့ဒီ ချစ်ဖို့ကောင်းတဲ့ ပါးဖောင်းဖောင်းလေးတွေ ပိန်သွားမှာကို စိတ်မပူဘူးလား"
"Humm?"
"Hyungပြောတာ ဘာအမှားပါလို့လည်းJimin"
ပါးနစ်ဖက်ကို မလွှတ်ပေးသေးဘဲ ကိုင်ထားသော လူကြီးကြောင့် လူကရှိန်းတိန်းတိန်း တကယ်ပါဘဲ ဒီHyung ဘယ်လိုတွေဖြစ်နေတာလည်း
"မ..မပါပါဘူး"
"Wuri Jiminnieက ဆန်ပြုတ်မစားဘဲ ဒီတိုင်းနေနေရင် ပါးဖောင်းဖောင်းလေးတွေ ပိန်သွားပြီး ချစ်ဖို့မကောင်းတော့ဘဲနေမယ် အဲ့တာသိလား"
ဒီလူကြီးဟာလေ တယ်လည်းစကားတတ်ပါလား ဒီက Park Jiminတို့ ရင်မခုန်ဘဲနေမလားလို့
"ဒါဆိုစားရမယ်ပေါ့?"
"ဒါပေါ့"
သူများခွံကျွေးမလားဆိုပြီး အိုက်တင်ခံပြီးစောင့်နေပါတယ် အရှေ့မှ ငုတ်တုပ်ဘဲထိုင်နေတဲ့သူ မရတော့ဘူး Park Jiminတို့ နှုတ်ခမ်းကြီးဆူကာ အရှေ့က လူကြီးကို မျက်စောင်းအားရပါးရထိုးပစ်လိုက်တော့သည်
ဟိုလူကြီးက မြင်တော့ ကျွန်တော့်ကို ကြည့်ပြီး ခွက်ထိုးခွက်လန်ကိုရယ်နေတာ
ဘာလည်း ကျွန်တော့် ပုံစံက ရယ်စရာကောင်းနေလို့လား
ကိုယ့်ဘာသာတွေးနေတုနး်
"ချစ်ဖို့ကောင်းလိုက်တာကွာ ဟားဟား"
"ဗျာ!"
"ကဲပါ Hyung ခွံကျွေးမယ် ကုန်အောင်သာစားဟုတ်ပြီးလား"
"အင်းHyung"
ဟွန့် စောစောကတည်းက အဲ့လိုပြောရင် ပြီးနေတဲ့ ကိစ္စကို
သေချာတာတစ်ခုက ဒီညတော့ Jiminတို့ ချစ်ဖို့ကောင်းတယ်လို့ခဏ ခဏ အပြောခံနေရခြင်းပင်
TBC>>>>>>>