Είδαμε κάτι που με μια λέξη περιγράφεται απλά ΦΡΙΚΙΑΣΤΙΚΟ!
Ένα κορίτσι, με μακριά μαλλιά, βρισκόταν μπροστά από την μεγάλη συρταριέρα των γονιών μου. Είχε την πλάτη της γυρισμένη και κάτι έψαχνε στα συρτάρια.
Χρύσα: Ποια είσαι εσύ...;
Έτσι είπα ψυθιριστά.
Μέγα λάθος!
Η κοπέλα γύρισε με γρήγορη κίνηση. Τότε την παρατήρησα καλύτερα. Έμοιαζε διαφανή, και δεν φαινόταν να πατάει στο χώμα. Πιο πολύ έμοιαζε να αιωρείται....
Ο Μάρκους μου έπιασε το χέρι και μου το έσφιξε.
Το κορίτσι, φορούσε κόκκινα ρούχα και είχε μαύρα μαλλιά, μέχρι την μέση. Το πρόσωπο της, που μόλις γύρισε το είδαμε, ήταν γεμάτο σημάδια.
Έσφιξα και εγώ το χέρι του Μάρκους.
Ξαφνικά το κορίτσι, με το που γύρισε, άρχισε να ουρλιάζει.
«Πέταξε» με κατεύθυνση προς τα εμάς που βρισκόμασταν ακόμη στην πόρτα.
Ο Μάρκους με τράβηξε αμέσως προς τα κάτω και πέσαμε με δύναμη στο πάτωμα.
Το κορίτσι πέρασε από πάνω μας χωρίς να μας δώσει σημασία. Κοίταξα προς το μέρος που πήγε. Δεν φαινόταν πουθενά.
Το σπίτι ξαφνικά έγινε κρύο. Η δύναμη μου με εγκατέλειπε. Με το απότομο πέσιμο, χτύπησα το πόδι μου.
Ήμασταν και οι δύο ξαπλωμένοι στο πάτωμα. Ο Μάρκους με αγκάλιασε.
Έτρεμε και αυτός.
Έβγαλα το κινητό από την τσέπη μου και πήρα την αστυνομία.
Ακόμα άκουγα το ουρλιαχτό.
Χρύσα: Ναι....οδός Elvflata 3...γρήγορα.
Ο Μάρκους σηκώθηκε και προσπάθησε να σηκώσει και εμένα. Κάτσαμε στο κρεβάτι των γονιών μου. Το αστυνομικό τμήμα είναι σχετικά κοντά, δεν θα αργήσουν...
Μάρκους: Είσαι καλά;
Κοίταξα απέναντι στον καθρέφτη. Ήμουν χλωμή. Το φως ήταν λιγοστό, ότι έμπαινε από τα παράθυρα μέσα στην νύχτα.
Και ο Μάρκους ήταν χλωμός.
Χρύσα: Είδες ότι είδα....έτσι;
Κούνησε το κεφάλι του καταφατικά.
Χλώμιασα ακόμη περισσότερο.
Οι σειρήνες ακούστηκαν στο βάθος. Και πλησίαζαν.
Ο Μάρκους με αγκάλιαζε ακόμη.
Κάποιος ακούστηκε στο κάτω πάτωμα.
- Αστυνομία εδώ!
Μάρκους: Πάνω ελάτε!
Ανέβηκαν πάνω δυο αστυνομικοί.